장음표시 사용
351쪽
Universis Christi delibus salutem, et apostolieam
benedictionem. Auetorem fidei, et consummatorem Iesum aspieientes nos lubet Apostolus ij sedulo recogitare qualem, quantamque ille sustinuit a peccatoribus advereum semetipsum contradictionem , ut
ne laboribus , et periculis defatigali deficiamus aliquando animis
nostris, peneque concidamus. Hae saluberrima cogitatione muniri nos, ne refici, tum maxime necessum est, eum adversus
eorpus ipsummet Christi, quod est ecclesia IJ, dirae istius, nee
umquam desiturae coniurationis aestus aerius exardeseit: ut a Domino consonati, et in potentia virtutis elus, scuto fidei protecti resistere possimus in die malo, et omnia tela iniquissima ignea extinguere 3ὶ. In hoc sane motu temporum, in hae rerum Perturbatissima conversione gravis est quidem bonis omnibus contra Omnes cuiusque generis christiani nominis hostes colluctatio subeunda: gravior nobis, quibus pro eredita pastorali nostrae sollicitudini gregis totius cura, et moderatione, maior cunctis, christianae religionis zelus incumbit 4ὶ. Verum in hac ipsa oneris gravitate, quae humeris nostris imposita est, portandi onera Omnium, qui stravantur, quo magis conscii nobis Sumus infirmitatis nostrae, eo firmiorem in spem erigit nos, et sublevat apostoli et huiusce muneris in persona B. Petri divinitus instituta ratio, ut qui semel tradita sibi a Christo ecclesiae gubernacula numquam derelicturus erat, ipse apostolicae gubernationis onera illis portare non desineret, quos ei Deus protegendos perpetua SucceSSione, ac tuendos heredes dedisset. Et in hisce quidem aerumnis , quae undique circumStant, ad ceterarum molestiarum velut cumulum acerasit, ut unde oportuerat nos gaudere, maiorem inde tristitiam hauriremus. Ouippe cum aliquis saerosanctae ecclesiae mi praepositus, sub sacerdotis nomine ipsum Christi populum a tramite veritatis in praeceps
i in Ad liebr. 12. - 2ὶ Ad colos. l. - δὶ Ad epties. s. - 4ὶ S. , icius ad lituieritim Tarrac. epist. I apud Const.
352쪽
337 leniae persuasionis avertit, et hoe in amplissima urbe, tum plane est geminanda lamentatio, et maior sollicitudo adhibenda 13. Fuit sane non in ultimis terris, verum in media luce Italiae , sub oculis urbis, et prope apostolorum limina ; suit episcopus duplicis sedis honore insignis i Scipio de Riccis antea episeopus pistorien ., et praten. , quem ad nos pro pastorati munere suscipiendo aeeedentem paterna charitate complexi sumus: quivleissim nobis, atque huic apostolicae sedi in ipso sacrae suae ordinationis ritu debitam fidem, et obedientiam sollemnis lurisiurandi religione obstrinxit. Atque is ipse, non longo intervallo posteaquam a complexu nostro cum osculo paeis dimissus, ad commissas sibi plebes ae- Mit , conservatorum perversae sapientiae magistrorum fraudibus circumventus , eo coepit intendere , ut quam superiores antistites ex ecclesiastica regula laudabilem, et paeatam christianae institutionis formam iam pridem inVexerant, ne pene defixerant, non ille pro eo, ac debebat, tueretur , coleret, perficeret, sed contra per speciem fictae resormationis importunis inducendis novitatibus perturbaret, convelleret, landitus everteret. Quin etiam cum et hortatu nostro ad synodum dioecesanam animum adiunxisset, praefracta eius in suo sensu pertinacia eL laetum est, ut unde remedium aliquod Vulnerum petendum erat, inde gravior pernicies enasceretur. Sane postquam synodus haec pistoriensis e latebris erupit, in quibus aliquamdiu abi ita delituit , nemo suit de summa religione ple, Sapienterque sentiens, qui non continuo adverterit, hoe fuisse auctorum consilium, ut quae antea per multiplices libellos pravarum doctrinarum semina Sparserant, ea in unum velut corpus compingerent, proscriptos dudum errores ex citarent, Bpostolicis, quibus proscripti sunt, deeretis 1ldem auctoritatemque derognrent. Quae cum cerneremus, quo graviora sunt per sese, tanto impensius pastoralis nostrae sollicitudinis opem efflagitare, mentem convertere non distulimus ad ea capienda consilia, quae Surgenti malo, vel Sanando, vel comprimendo accommodatiora
Atque In primis sapientis moniti memores praedecussori S nostri B. GSimi 2j, ea quiae magna sunt, mastri m pondus examianis desiderare, synodum ab episcopo editam primum quatuor episcopis, aliisque adiunctis e clero sareulari theologis examinan
353쪽
dam commisimus; tum et plurium S. R. E. eardinalium, aliorumque episcoporum congregationem deputavimus , qui istam actorum seriem diligenter perpenderent, loea inter se dissita conferrent , excerptas sententias discutereut, quorum Suffragia e ram nobis voce, et scripto edita excepimus; qui et synodum universe reprobandam, et plurimas inde collectas propositiones, alias quidem per sese, alias attenta Sententiarum connexione plus minusve acribus censuris perstringendas censuerunt : quorum auditis perpensisque animadversionibus, illud quoque nobis curae fuit, ut selecta ex ista synodo praecipua quaedam pravarum doctrinarum capita, ad quae potissimum fusae per synodum reprobandae sententiae directe, vel indirecte reseruntur, Incertum deinceps ordinem redigerentur, eisdemque sua cuique pinculiaris censura subiiceretur. Ne vero ex hac ipsa tametsi accuratissime peracta, sive t eorum collatione, sive sententiarum disquisitione , pervicaces homines obtrectandi occasionem arriperent, ut huic sorte iam p ratae calumniae obviam iretur, sapienti consilio uti Statuimus, quod in emergentibus huiusmodi periculosis, noxiisque novitatibus reprimendis plures nostri SanctisSimi praedecessores, tum et gravissimi antistites, ac generales etiam synodi rite, cauteque adhibitum, illustribus exemplis testatum, commendatumque reliquisSent. Norant illi versutam novatorum sallendi artem, qui cath licarum aurium ossensionem veriti, captionum suarum laqueos persaepe student Subdolis verborum involueris obtegere , ut inter discrimina sensuum l) latens error lenius innuat in animos , natque, ut, corrupta per brevissimam adiectionem, aut commutationem veritate sententiae, consessio quae salutem Operabatur,
subtili quodam transitu vergat in mortem. Atque haec quidem involuta, sallax disserendi ratio, cum in omni orationis genere vitiosa est, tum in synodo minime serenda, cuius est haec laus praecipua , eam in doeendo dilucidam consectari dicendi rationem, quae nullum ossensionis perieulum relinquat. Quo in genere proinde, Si quid peceatum sit, hac nequeat, quae asserrisolet, subdola excusatione defendi, quod quae alicubi durius di-eta exciderint, ea locis aliis planius explicata, aut etiam eorr eta reperiantur, quasi procax isthaec affirmandi, et negandi,
354쪽
3asae secum pro libito pugnandi licentia, quae fraudulenta semper fuit novatorum astutia ad eircumventionem erroris , non potius ad prodendum, quam ad excusandum errorem valeret; aut quasi rudibus praesertim, qui in hanc, vel illam sorte inelderint partem synodi vulgari lingua omnibus expositae, praesto Semper esSent alia, quae inspicienda larent, dispersa loca; aut his etiam inspectis, satis cuique saeuitatis suppeteret ad ea, sic per Sese componenda, ut, quemadmodum perperam isti essutiunt , erroris omne periculum ella re valerent. Exitiosissimum profecto insinuandi erroris artificium, quod in constantinopolitant antistitis Nestorii litteris iam olim sapienter detectum, gravissima reprehensione praedecessor noster Caelestinus 1ὶ coarguit ; quibus nempe in litteris vestigatus veterator ille, deprehensus , et tentus, suo se multiloquio labefaciens, dum vera in-Volvens obscuris, rursus utraque confundens, vel confiteretur negata, Vel niteretur negare consessa. Ad quas depellendas insidias nimium saepe omui aetate renovatas, non alia potior Via Inita est, quam , ut iis exponendis sententiis, quae sub latibulo ambiguitatis periculosam, suspiciosamque involvunt diserepantiam sensuum, perversa significatio notaretur, cui subesset e ror, quem catholica sententia reprobaret. Quam et nos moderationis plenam rationem eo libentiusumplexi sumus, quo magis ad reconciliandos mimos , et ad unitatem spiritus in vinculo pacis adducendos quod favente Deo, in pluribus gaudemus lure feliciter evenisset, magno fore adiumento prospeximus , providere primum, ne pertinacibus, si qui supererunt, quod Deus avertat, synodi sectatoribus integrum sit posthae ad novas turbas iendas, iustae suae damnationis consortes veluti, ne socias sibi adsciscere scholas eatholleas, quas invitas plane, ne repugnantes , per detortam quamdam affinium. voeabulorum similitudinem in expressa, quam illae testantur sententiarum dissimilitudinem, in partes suas pertrahere nituntur. Deinde, si quos imprudentes aliqua sesellit adhuc praeconcepta mitior opinio de synodo, his etiam omnis conquerendi locus praecludatur , qui si recte sapiunt, ut videri volunt, aegre ferre nequeant cloetrinas damnari si e denotatas, quae errores praeses rant, a quibus ipsi profitentur se longissime abesse. Nec dum tamen satis ex animo lenitati vostrae laetum pu-
iὶ S. Caelestinus ep. 13. n. 2. 2P. Const.
355쪽
34otavimus, seu verius charitati, quae urget nos erga Datrem n strum , mi omne ope volumus, si adhue possumus subsevire i . Charitas nempe illa urget nos, qua inductus praedecessor D ster Caelestinus 2ὶ etiam contra fas, Seu maiori, quam fas esse videretur, patientia sacerdotes corrigendos expectare non abnu bat. Magis enim cum Augustino, mi levitanisque patribus volumus, et optamus homines prava docentes pastorali cura in reis elesia sanari, quam desperata salute eae illa resecari, si nece
sitas nulla compellat 33. Quam ad rem, ne quod genus omeli ad Herandum Datrem
praetermissum videretur, praelatum episeopum, antequam adulteriora progrederemur, amantissimis litteris ad eum iussu nostro datis, ad nos neelendum duximus , polliciti lare, ut henevolo animo a nobis exciperetur, nee vetaretur, quin, quae in rem suam sacere sibi viderentur, lihere, aperteque expromeret. Nec vero spes nos omnis deseruerat fieri posse , ut siquidem animum illum docibilem asserret, quem ex Apostoli sententia in episcopo maxime Augustinus 4ὶ requirebat, eum simpliciter, et eandide , omni remota concenatione, et neerbitate re gnoseenda, et proponerentur praecipua doctrinarum capita, quae visa essent maiori animadversione digna, tum saelle sese ipse colligens non dubitaret, quae ambigue posita essent, in gantorem sensum exponere , quaeve manifestam pravitatem praeseserrent, aperie repudiare ; atque ita magna cum sui nominis existimatione, tum laetissima honorum omnium gratulatione, pacatissima, qua steri posset, ratione, orti in Melesta strepitus optatissima eorrectione comprimerentur 5ὶ. Nunc vero cum ille oblato beneficio incommodae valetudinis nomine minus utendum sibi esse censuerit, disserre lam non Possumus, quin apostolico nostro muneri satisfaciamus. Non unius tantummodo, alteriusve dioeresis periculum agitur, universalis ecclesia quacumque novitate pulsatur sit. Undique lampridem non expectatur modo, Verum assiduis repetitis precibus emagitatur supremae apostoli eae sedis ludicium. Absit, ut vox Petri in illa umquam sede sua conticescat, in qua perpetuo Vl-
356쪽
a 4 lvens ille, ne praesidens praestat quaerentibus fidei veritatem l . Tuta non est in talibus longior conniventia, quia tantumdem pene Priminis ost connivere in talibus , quanti est tam irreli- glosa praedleare 2ὶ. Abscidendum igitur tale vulnus, quo non unum membrum laeditur, sed totum corpus ecclesiae sanciatur 3 . Atque divina opitulante pietate providendum, ut, amputatis di sensionibus, fides catholica inviolata servetur , et his, qui prava defendunt, ab errore revocatis, nostra auctoritate , quorum Ides probata suerit, muniantur 4 . Implorato itaque cum assiduis nostris , tum et piorum christisdellum privatis publicisque precibus , Spiritus sancti lumine,
omnibus plene, et maturae consideratis, complures ex netis, et decretis memoratae synodi propositiones, doctrinas , sententias, sive expresse traditas, Alvo per ambiguitatem insinuatas, suis, ut praelatum est, cuique appositis notis, et censuris, damnandra, et reprobandas censuimus, prout hae nostra perpetuo valituraeonstitutione damnamus, Et reprobamuS. Sunt autem quae sequuntur.
DE OBSCURATIO IE VERITATUM IN ECCLESIA.
deer. de strat. S. i. I. Propositio, quae asserit postremis hisce saeculis sparsam esse gemeralem Obscurationem super Meritates gravioris momenti, spectantes ad religionem, et quae sunt basis Mei, et moralis doctrinae Iesu Christi,
DE POTESTATE COMMUNlTATI ECCLESIAE ATTRIBUTA, UT PER HANC PASTORIBUA COMMUNICETUR.
Epist. conmc. II. Propositio, quae statuit potestatem a Deo datam ecclesiae, ut communicaretur pastoribus, qui sunt eius ministri pro salute
Sic intellecta, ut a communitate sidelium in pastores derivetur ecclesiastici ministerii, ac regiminis potestas,
357쪽
DE CAPITIS MINISTERIALIS DENOMINATIONE ROMANO PONTIFICI ATTRIBUTA.
III. Insuper, quae statuit roman. pontiscem esse caput m nisteriale, Sic explicata, ut romanus ponti sex non a Christo in persona B. Petri, sed ab reelesia potestatem ministerii aecipiat, qua velut Petri successor, verus Christi vicarius, ne totius ecclesiae caput pollet in universa ecclesia, meretica.
DE POTESTATE ECCLESIAE QUOAD CONSTITUENDAM , ET SANCIENDAM EXTERIOREM DISCIPLINAM.
IV. Propositio affirmans, abusum fore auctoritatis ecclesiae transferendo illam ultra limites doctrinae, ac monum, et eam eaetendendo ad res eaeteriores, et per vim eaesen , id quod pendet a persutisione, et corde tum etiam , multo minus ad eam pertinere, existere per vim eaeteriorem subiectionem suis decretis, Quatenus indeterminatis illis verbis eaetendendo ad res ea-teriores notet velut abusum auctoritatis ecclesiae, usum eius p testatis aeceptae a Deo, qua usi sunt, et ipsimet apostoli indisciplina exteriore constituenda, et sancienda, meretica. V. Qua parte insinuat, ecclesiam non habere auctoritatem subiectionis suis deeretis exigendae aliter, quam per media, quae pendent a persuasione, Quatenus intendat ecclesiam non habere collatam sibi a Deo potestatem non solum dirigendi per consilia, et suasiones, sed etiam iubendi per leges, ae devios, contumacesque exteriore i dicio, ae salubribus poenis coercendi, atque evendi, Ex Bened. XIV. in brevi Ad assiduas, anni 1755. primati, archiepiscopis, et episeopis regni dilon. , Inducens in systema alias damnatum, ut haereticum.
IURA EPISCOPIS PRAETER FAS ATTRIBUTA.
Beer. de Ord. S. 25. VI. Doctrina synodi, qua profitetur persuasum sibi erae , Diuiti so by GOoste
358쪽
ada episeop um accepisse a Christo Omnia iura nee uaria pro bono restimine suae dioecesis, Perinde ac si ad bonum regimen cuiusque dioecesis necessariae non sint superiores ordinationes spectantes sive ad fidem, et mores, sive ad generalem disciplinam , quarum ius est penes summos pontinere, et concilia generalia pro univerea ecclesia,Sehismattea , ad minus erronea. VII. Item in eo, quod hortatur episcopum ad prosequendam nariter perseetiorem reclesiastieae disciplinae constituti nem, idque, contra omnes contrarias consuetudines, eo timnes , reservationes, quae adversantur boni ordini dioecesis, maiori gloriae Dei, et maiori aedifleationi Melium;
Per id, quod supponit episeopo fas esse proprio suo ludicio , et arbitratu statuere, et decernere contra consuetudineS, exemptiones, reservationes, sive quae in universa ecclesia, Sive etiam in unaquaque provincia loeum habent, sine venta, et interventu superioris hierarchicae potestatis, a qua inductae sunt, aut probatae, et vim legis obtinent, Indueens in schisma, et subversionem hierarchiei regiminis, e
VIII. Item quod et sibi persuasum esse ait, iura mi3 pia I. c. accepta pro gubernanda ecclesia nec alterari, nec impediri posse; et ubi eontigerit horum iurium Mercitium quavis de causa fuisse interruptum, posse Semper episcopum, ac debere in originaria sua iura regredi, quotiescumque id Migit maius bonum suae ecclesiae; In eo, quod innuit iurium episcopalium exercitium nulla superiori potestate praepediri, aut merceri posse, quandocumque episcopus proprio iudicio rensuerit minus id expedire malori hono suae ecclesiae, Indueena in gehisma, et subversionem hierarctiei restiminis,
erronea. IUS PERPERAM TRIBUTUM INFERIORIS ORDINIS SACERDOTIBUR IN DECRETIS FIDEI , ET DISCIPLINAE. Epist. conmc.
IX. Doctrina, quae statuit, reformationem abusuum circa Melesiastieam disciplinam in synodis dioecesania ab episeops,uι parochia aequaliter pendere, ae stabiliri debere: ac sine i Diuiti su by GOoste
359쪽
344bertate distrionis indebitam fore subirettonem sustyessionibus, et iussionibus episcommum, Fatia , t m raris, episcopalis auctoritatis laesina , regiminis hierarchici subversiva, favens haeresi arianae a Calvino im
X. Item doctrina, qua parochi, aliive sacerdotes in syn do congregati pronuntiantur una cum episeopo iudices fidei, et simul innuitur indicium in causiis fidei ipsis competere iure propriis, et quidem etiam per ordinationem accepto, Fatia, temeraria, ordinis hierarchici subversiva, detrahens Irmitati reonition um, iudieioruinae dogmaticorum ecclesiae, ad minus erronea. Orat. synod. S. 8. XI. Sententia enuutians veteri maiorum instituto ab apost licis usque temporibus dueto, per meliora ecclesiae saecula se Vala , receptum suisSe, ut decreta, aut donitiones , aut sententiae etiam maiorum sedium non aeceptarentur, nisi recognitae fuissent, et approbatae ab synodo dioecesana, Falaa, temeraria, derogans pro sua generalitate obedientiae debitae constitutionibus apostolicis, tum et sententiis ab hi rarchisa superiore legitima potestate manantibus, schisma s vena, et haereaim.
CLL MNIAE ADVERSUR ALIQUAA DEcISIONES IN MATERIA FIDEI AB ALIQUOT SAECULIS EN ANATAS.
in materia sidet ab aliquot saeculis emanatas, quas perhibet v lut decreta ab una particulari ecclesia , Vel paucis pastoribus prinsecta , nulla sufficienti auctoritate sussulta, nata corrumpendae puritati fidei, ac turbis excitandis, iutrusa per vim, e quibus lGicta sunt vulnera nimium adhue recentia, Falsae, captiosae, temerariae, scandalosae, in romianos Mntisces, et ecclesiam iniuriosae, debitae apostolicis constitutionibus obodientiae derogantes, schismaticae, pernicisSae, ad
360쪽
Or. Synod. S. I. in nota. XIII. Propositio relata inter aeta synodi, quae innuit Clementem LX. pacem ecclesiae reddidisse per approbationem distinctionis luris, et laeti in subseriptione formulari ab Alexandro VII. praescripti, Falsa, temeraria, Clementi IX. iniuriosa. XIV. Quatenus vero et distinctioni suffragatur, et dem lamiores laudibus extollendo, et eorum adversarios vituperando, Temeraria, perniciosa, summis pontiscibus iniuriosa, schisma fovens, et haereSim.
DE COAGMENTATIONE CORPORIS ECCLESIAE. Append. n. 28.
lut unum corpus mysticum coagmentatum ea Christo emite . et Melibus, qui sunt eius membra per unionem infallibilem, qua mirabiliter evadimus cum ipso unus solus Sacerdos, una sola vietima, unus solus adorator perfectus Dei Patris in Spiritu, et veritate, Intellecta hoe sensu , ut ad corpus ecelesiae non pertineant nisi fideles, qui sunt perlaeti adoratores in Spiritu, et Veritate,
meretica. DE STATU INNOCENTIAE.
De strat. H. 4. 7. desaer. in sen. S. l. de poenit. S. 4.
eum repraesentat in Adamo ante peccatum, complectente non modo integritatem, sed et iustitiam interiorem cum impulsu in Deum per amorem charitatis, atque primaevam sanctitatem aliqua ratione post lapsum restitutam, Quatenus complexive accepta innuit statum illum sequelam fuisse creationis, debitum ex naturali exigentia, et conditione humanae naturae, non gratuitum 'Dei beneficium, Falaa, alias damnata in Baio, et ouesnellio, erronea, furem haeresi pelastianae. Diuiti su by GOoste