장음표시 사용
41쪽
miretur, Zelum & sapientiam p Aut quis non sibi facile persuadeat incum enicam Synodum cum Ephesino Latrocinio comparandam Θ Aut quis denique non via
deat quemadmodum in Cyrillo Τheophilum, Si in Nestorio Chrysostomum , ita & in Synodo Ephesina Synodum ad Quercum I . Laus tamen Deo , quod
vehementer erras . Historiam: audito, non ad opus mihi confictam, ut tibi mos est , sed de autographis gestis Concilii desumptam . XII. , , Congregati sumus, aiebant Patres ad Cae-- lestinum, in Ephesinorum Metropoli ex multis &A diversis provinciis ultra ducenti extilentes numero se episcopi . Deinde piissimis decretis amatorum Chri A sti Imperatorum , per quae vocati sumus, tempus de-- finientibus sessioni sanctae Synodi diem Sanciae Pen-- tecostes, Omnibus concurrentibus, maxime quia
continebatur in litteris Imperatorum, ut si non ali-- quis occurri get post definitas inducias, non bona si conscientia abesset, & esset inexcusabilis tam apud se Deum, quam apud homines, defuit reverendissimusis Johannes Antiochenorum episcopus, non quasi vo-- luntate simplici , sed neque spatio itineris impedi- , , mentum faciente, sed occultans mente consilium &is cogitationem distanantem a Deo, quam non longo se post tempore veniens Ephesum demonstraWit. Di -- si ut imus igitur Concilium post definitum diem san. ctae Pentecostes totis decem & sex diebus, cum multi tam Episcopi, quam clerici & aegritudine , comproben si , & afflicti essent in expensis, aliquan- , ii vero & de vita migrassent; & erat sicut perspicit tua sanctitas injuria magis contra sanctam Synodum, , quod agebatur. Tanta enim dilatione perverse usus se est; cum utique eum praecessissent multi ex longio-C , ribus
42쪽
se ribus spatiis . vetusti tamen post diem sextum deci- A mum praecesserunt quidam ex iis q ii cum eo erant ,, episcopi, metropolitae duo, Alexander Apameae,&alis ter Alexander Hierapoleos. Deinde nobis incusan- tibus adventus tarditatem reverentissimi episcopi lo- ,, hannis dixerunt non semel, sed saepius, quia dema is davit nobis nuntiare reverentiae vestrae, quod si con- , , tigerit eum adhuc morari , non differri Synodum , sed facere quae oportebat. His nuntiatis , & mani-- festo facto tam ex tarditate , quam ab his quae ab eo nuntiata sunt, quia recusat concillum, sive amiciis tiae Nestorii praestans, sive quia clericus fuerat sub si se constitutae Ecclesiae . sive quorumdam pro eo pe- tionibus cedens , consedit sancta Synodus Ephesi in ,, maiore Ecclesia, quq Vocatur Maria . Cum autem omnibus alacriter convenientibus Iolas deesset Con- ,, cilio Nestorius, commonuit eum sancta Synodus,, canonice per episcopos prima, & secunda, & tertia vocatione. Ille autem militibus circumcludens suam domum superbiit contra ecclesiasticas leges, necis passus est semetipsum manifestum constituere, necis sati facere de iniquis suis blasphemiis &c.,, . I)XIII. Post haec consule Bossuetum in laudata Memor. contra Dupinium cap. a. observatione I.& sequentibus, ubi plenissime dissipatas reperies tuas illas garrulitates, quas non collatis autographis, ex Dupiniana Bibliotheca forsitan deprompsisti. Lege etiam Fleu Gum , & similia invenies apud ipsum, praesertim contra Joannem βntiochenum , suosque Orientales Episcopos sa). Sed de hoc satis. XIV. Modo vero opus est gradum facere ad Semi. pelagia
I Relat. quam Synod. Ephesi transmisi ad caelest. Pap. cap. 1. dc a. apud Coust. ep. a . int. Caelestinian.
43쪽
'Ipelagianae haereseos historiam, quam enarrare incipis quippe qui Ecclesiam damnato etiam errore, adhuc diutissime errantes filios, caritatis assectu complecti,
niteris probare . Duplicem rei affers rationem, ut scilicet ab errore revocentur errantes, & ne scindatur Ecclesia. Optimam utramque admittimus, neque principium omnimode respuimus, cum haec omnia tole
rantiam respiciant hominum tantum, ubi spes affulgeat eos redimendi ab errore. Sed tibi extra castra vagantur. Nam ut auctoritate Augustini eadem confirmes, affers sancti doctoris adulterata verba hoc modo se Hanc se moderationem Augustinus servavit. Mihi et ideor, inquit lib. de praedest. Sanct. cap. I., eos fratres Se- , , mi pelagianos eo modo esse tractandos, quo tra&a, , Sit vostolus, quibus ait: O si quid aliter Iapitis ,
,, hoc quoque Cobis Deus reCelabit. Errorem quidem, , acerrime redarguebat, sed errantes fraterno chari- tatis vinculo tractabat. Impendamus, ait, eis dile-
, , ctionis assectum, ministeriumque sermonis . Hoc sci- licet, ut si fieri possit, ab errore revocentur, illum ,, vero, ne scindamus Ecclesiam is pag. IIo. Haec tu, sed non haec Augustinus. XV. Quamobrem quis non indignetur te affingere
magno illo doctori tantum errorem, ut ore tuo videatur docere, haereticos idcirco cum moderatione tractandos, ut expectemus Deum iisdem revelare quidquid aliter ab Ecclesia sapiunt, seu potius desipiunt 3 Eos ergo haeresis dignos faciet, qui Divinitus tanta praemia recipiantὸ Minime gentium . Augustinus enim loquitur ibidem deprimis illis Semipelagianis, quorum error vix natus praesertim inter Massilienses presehyteros, viros magna ex parte religione ac pietate conspicuos , non adhuc erat ab Ecclesia aliquo speciali decreto damnatus. Homines vero, cum non errarent
nisi circa initium fidei, spes erat revocandi ad viam
44쪽
veritatis; quandoque patet aam respuisse Pelagianorum haeresim, neque eo pertinaciter reliquia in erroris hactenus propugnasse, ut Ecclesia aeque ac Augustinus, Prosper, & Hilarius desperarent de plenissima ejus abdicatione . Atque etiam si considerare vis , quae sit Augustini vera sententia, quam sit aliena ab illa quam tribuis tu ad lacum faciendum imperitis, credulisque, recognosce verba hic tibi ita relata, ut nihil addatur,
XVI. Profecto nulli bi invenies illam tuam tortuosam conclusiunculam ra Ne Icindamus Ecclesiam inquam Augustino de industria assingere conaris. Idem dicendum de iis, quae intempestive congeris ibidem , ver ex Sancto Prospero, vel ex episcopis Africanis in Sardinia exulantibus. Nam verba que profers, licet hinc inde a te collecta, atque in unum callide, ut videtur, redacta , tamen nihil aliud praeseserunt, quam Christianae Caritatis ossicia errantibus praestanda, ne dest ministerium, quo Deo dante, revocentur in vias rectas. Quare Augustinus inquit se Consideratis enimis litteris vestris s Prosperi & Hilarii) videre mihi vise deor eos fratres, pro quibus geritis piam curam , ,, ne teneant poeticam sententiam , qua dictum est r,, Spes sibi quisque: & in illud incurrant, quod non
,, poetice , sed Prophetice dictum est: Maledictus om- , , nis qui spem habet in homine: eo modo esse tractan- ,, dos , quo tractavit Apostolus, quibus ait: Et si quidia aliter sapitis, hoc quoque Φobis Deus revelabit. Ad- ,, huc quippe in quaeitione caligant de Pra destinatio- ,, ne Sanctorum. Sed habent unde si quid aliter in ea ,, sapiunt, hoc quoque illis revelet Deus, si in eo am- bulent in ouod pervenerunt. Propter quod Aposto-
A lus eum dixisset: Si quid aliter 'pitis , hoc quoque
vobis Deus revelabit. Veruntamen inquit, in quod is pervenimus, in eo ambulemus . Pervenerunt autem
45쪽
- isti fratres nostri, pro quibus solicita est pia chari- ,, tas vestra, ut credant cum Ecclesia Christi, peccato primi hominis obnoxium nasci genus humanum , si nec ab isto malo, nisi per iustitiam secundi hominis ,, aliquem liberari. Pervenerunt etiam , ut praevenire se loluntates hominum Dei gratia fateantur, atque ut ,, ad nullum opus bonum vel incipiendum , vel perfi-- ciendum sibi quemquam sufficere posse consentiant. Retenta ergo ista in quae pervenerunt, plurimum is eos a Pelagianorum errore disternunt. Proinde si in se eis ambulent, & orent eum, qui dat intes lectum ,
, , si quid de pr destinatione aliter sapiunt, ipse illis, , hoc quoque revelabit. Tamen etiam nos impenda -- mus eis dilectionis assectum, ministeriumque sermo se nis , sicut donat ille quem rogamus , ut in his lite ,, ris ea,quae illis effetat apta & utilia diceremus, , I . XVII. Pereunt ergo Moderationis exempla, quae ex quinque prioribus Ecclesiae seculis tibi propositum
fuit eruere, ut ostenderes qua ratione personas errantes eoqueverit Ecelesia tractare , vel in gratiam earum
errores inos Ecclesiam non semel toleravisse; quoniam, ut assirmas plura licite potest, O debet tolerare mala. Nihil enim system rutis fundamenta quae ponis, praeter hoc unum concludunt , quod te serme nolentem & nescientem falsarium effciunt. Verum sub silentio nunc praeterire opus est Acacianum Schisma,quanquam pro- diverit quinto exeunte Ecclesiae seculo , & initio sexti desierit. Nam impossibile est ad calcem huius epistolae brevi spatio intercludere tot ac tanta, non diM-ria , sed mendacia, & adulterationes, quibus non singillatim &discretim , sed coacervatim Acaciani Schisematis historiam conscripsisti. Quamobrem illius confutationem in aliud tempus differre , ac altero Curs
ira Auaast. de Praedest. Saach. cap. I.
46쪽
re tibi remittere melius est. interim vero da mae virtute, ut talia dediscas rudimenta si habes, ne quod Deus avertat miles exercitatus prodeas tamdem rebellis Ecclesiae. Attamen optima fretus indole tua , adolescens praeclari cime , spem bonam concepi futurum , ut litteras legendo meas, inter dolum & fraudem hactenus incessisse compertum habeas. Vale illais Christo.
De Acacio Putriarcha Constantinopolitano, has e Schismate s
I. D ost breve intervallum venio iterum ad te, ca- rissime Thaddaeemi, historiam examinaturus squam colligis Acaciani Schismatis, de quo video te prolixius loquutum in libro de Tolerantia, per quatuor integros, longosque paragraphos, a pagina II 2. usque ad iri. Sed s mirabile dictu l) materia superatur multitudine errorum, quibus aut mentiendi caussa, aut libidine infamandi Romanos Pontifices, summa videderis industria paginas refersisse. Sic enim incipis ,, Siquidem in Ecclesia Constantinopolitana Gennadio,, successerat Acacius , qui multas tragoedias in Orien- ,, te eXcitavit. Nam Petrum Moggum , quem prius se velut haereticum fuerat merito insectatus, in com- ,, munionem suam recepit,& in sedem Alexandrinam is a Zenone Imperatore restitui curavit. Id aegre tulit se Romanus Pontifex, noluitque cum Petro commu- nionem habere. Immo communionem suam etiam Α- ,, cacio denegavit,eumque a sede deposuit in Synodo . ,, Hanc depositionem tam illegitimam respuerunt O- rientales. Hinc proprie schisma ortum est. Nam Ro- mani Pontifices eam tueri volentes, non solum Aca- is cium
47쪽
elum a eommunione Ecclesiastica segregarunt, sed
quotquot cum Acacio communicabant,scilicet maximam Ecclesiae partem , ac prae caeteris sanctos viros
Sabam,Τheodorum, Danielem Stilitam, Eliam Hiero. lymitanum, aliosque. Quod durum, ac formidandum visum eth I ille montio tom.xv I. his . Eccles.Nec solum Acacii personae bellum motum est a Romanis, sed etiam ipsius memoriae. Exigebant enim ab orientalibus, ut eius nomen e diptychis raderetur; nec nisi sub hac conditione communionem suam exhibebant. Immo longius progressi sunt; nam e diptychis non unius Aeacii nomen deleri volebant, sed eorum
se etiam omnium nomina, qui dum viverent, cum Acacio unitatis. vinculo coniuncti fuerunt. Hinc
anathema iussum est dari viris sanctitate illustribus ,
quorum memoria in benedictione erat apud Orien .se tales &c.,, Verba tua sunt, sed revera non tua, quoniam ex haereticis mutuata sibi ipsa mentiuntur. II. In primis enim concedis, mi carissime , Acacium multas tragoedias in Oriente excitasse, pro erea quod, cum olim infectatus merito fuerit Petrum Monum
virum haereticum , repente mutatus in suam communionem ipsum recepit, rursusque curavit, ut Zeno
Imperator vel haeretico peior, vi & armis in sedem Alexandrinam, invita universa Catholica AEgyptiorum Ecclesia, reponeret . Deinde vero, uti non bene se gesserit, frigide asseris, id aegre tulisse Romanum Pontificem, nec voluisse cum Petro Moggo communionem habere: imo communionem suam etiam Acacio denegasse; quasi prius cum Moggo communicaverit, vel opus esset cum utroque communionem habere, ovibus
sociare lupos, & unam Christi Ecclesiam , unitate fidei praesertim compactam , ex omnibus componere sectis haereticorum, ac amore pacis, quae non est pax, cum sectatoribus omnibus communionem habere . III. Prie-
48쪽
III. Praeterea quid exaggerare te ibidem tantopere audio, maximam Ecclesiae partem , sanctissimosque viros nihil Romanorum excommunicationem facientes, cum Acacio tamen perpetuo communicata Θ Equidem
ex certissima historia patebit inferius suppetere tibi
mendacia, cum desint argumenta . Nam propterea solertissime affirmas Meacii depositionem tamquam illegia timam respuill e Orientales, ut Contra irritos Ecclesiae Romane conatus illegitima revera existimetur ab incautis pro nihilo habeantur Summorum Ponti cum excommunicationes, meque tanti existimetur in posterum Ecclesiae Romanae communio , Ex eius moedi enim praemissis quisque iacile sibi persuadere potessite paullatim ad iniquam illam descendere conclusionem . Hinc ad maiorem conflandam invidiam , fallacissime scribis Romanos Pontifices, ut a se factam
Acacii tuerentur depositionem, maximam ecclesia pamtem excommunica se , ac nominatim sanctissimos viros Sabam , Theodorum, Danielem Stilitam, Eliam Hiero
solymitanum, aliosque, qui si tibi fides haberetur, sta
bant pro Acacio una cum Universo Oriente. VI. De
Auctor assirmat hie eum Tille montio , seu potius cum is editore posthumi tomi I s. veram Evangelii sanctitatem , 1an-Θbme viros, quos Aneratur Eccles a Catholica , reperiri posse etiam eκtra communionem Eeelsiae Romanae, sed non perpendit vel Tillessiontium in opere non adhue forsitan perpulit id minus caute asseruisse , vel ejus editorem ad calcem vitae Euphemii additionem illam fecisse . Nam Gallicani ipsi novitatem respuerunt cum indignatione . ,, on ne sauroit approu ver, , Iesphopositions contenues dans ce para graphe , ni questi uesis a uires de me me sorte , que M. de Tillemoni, ou Iu' quiis a publie ce tome posthume ont avaneεes touchantie disse, , repd des Eveques d'Orient avec les Pontilas Romain s. Lyeκ- is pression ea trop hardie & trop dangere uis quand on dit que, , hors Ia eommunion Romaine ora pent meriter Ie sitis de famis
49쪽
IV. Denique non erubuisti Petrum Moggum res tutum dicere in sedem Alexandrinam , quasi legitime olim occupasset eam , habuissetque suam ; 3c non potius pervator ac perturbator iniquissimus illius Eccle- si semel atque iterum extitisset; quandoquidem iniuria summa coegerit primum in fugam abire Timotheum Salophaciolum , postea vero Joannem Talaiam piissimos Alexandrinorum episcopos. Noli ergo restit tum vocare qui recidiCus inlajor cum Sancto Simplicio Papa merito est appellandus I . Verum non hic
desit oratio tua . Ita enim crescit ut fere ad summam
iniuriam fallaciamque perveniat, quando ut pacis Ecclesiae hostes perpetuos quisque credat Romanos Pontifices , ludis hujusmodi ratione loquendi . V , , Nec solum Acacii persons bellum motum estri a Romanis, sed etiam ipsius memoriae . Exigebant, , enim ab Orientalibus , ut ejus nomen e diptychis,, raderetur; nec nisi sub hac conditione communio- ,, nem suam exhibebant. Immo e diptychis non unius,, Acacii nomen deleri volebant, sed eorum etiam
,, omnium nomina, qui dum viverent, cum Acaciose unitatis vinculo coniuncti fuerunt. Hinc anathema
iussum est dari viris sanctitate illustribus, quorum
se memoria in benedictione erat apud Orientales. His,, conditionibus quatuor Romani Pontifices inhaese-- runt firmissime per 36. & amplius annos, nec un- iis quam se removeri passi sunt vel quorumdam Epiri scoporum precibus, vel tot malorum praesentia, quae se ab eo schismate producebantur. Unus Anastasius is Secundus a praedecessorum suorum duritie recedere,, visus est. Sed post ipsius obitum iterum ad duriis item reversum est . Quae sane durities gravissima
50쪽
- mala in Oriente peperit. Quorum malorum prae- sentia commoti orientales episcopi, cum nectereri Romanorum animos non possent, ob unitatis, ac D pacis studium conditionibus acquieverunt. Non defuerunt tamen aliquae orientis ecclesiae, quibus se id nimis durum videbatur, quaeque propterea in
,, damnationem episcoporum suorum consentire no- , , luerunt . Utrum agendi ratio, quam Pontifices te-
nuerunt, Ecclesiae Christi spiritui congrueret, di D ficile non est judicare . Id primum colligi potest ex se insignioribus illus qtatis episcopis, qui mitioremis animum in Romanis Pontificibus desiderarunt se . VI. Hinc pro ingenio tuo citare non dubitas Sanctum Avitum Viennensem Episcopum, uti improbantem ejusmodi rationem agendi Romanorum Pontificum . Sed callide verba praeteris, ne facilius detegeretur commentum . Avitus enim cum ignoraret novam illam tuam Unitatem, qua nonnullos cum Acacio scribis fuisse coniunctos , tamquam errantes eXtra
Ecclesiae Catholicae castra habuit Orientales, schism, te Acaciano durante : ac ideo summopere gavisus est de ovium infirmantium reditu ad caelestes caulas, & de ab ipsis redintegrata pace cum ovibus intra claustrata salsatis si . Idem facis de Patriarcha Constantinopo litano Euphemio , quem Euphremium iterum iterum que appellasti. Ipse vel sibi comminatae seditionis me. tu , vel Imperatoris caussa, pro Acacio a Diptuchis non eradendo, aliquo modo stetit contra Romanos Pontifices, a quibus in hoc tantum reverenter di ia
VII. Sed tu frustra venditas duas scripsisse episto-- las ut ad lenitatem flecteret Gelasium Papam, ara quo