장음표시 사용
221쪽
LIBER II. 19 xali l. 21. quotiens.y. I.Zdenoxal. actionib. sunt tamen Exceptiones quaedam, quibus veritas differt a Bona fide; Dominus, a Possessore bonae fidei,in l.χρVra.derelig. st siumptibfunere ut in I.I. supra. de Scio Syllaniano.ut in l. 48 bomesupra dea .rem dominio ut in L .Rbsupra de Mucap. Et proinde bonae fidei possessor dicitur Loco domini, in d bonae. Superest Regula de Amitten- ida possessione, inta13. Cujus duae sunt partes: L. is. δενδprior de obligat. & liberatione de qua infra ,ubi de obligatione: altera de adqsitione R amissio- Τ- ne. At igitur nulla posessio poten adquiri, inquit, nisi animo ct corpore , ita nulla amittitur, nisi ιπ
qua utrumn an contrarium actum. Quae eadem
regula extat Sc in I.8.quemadmodum supr.de adquir. possesi ubi de ea plenius explicatur. Quod ta autem in priore regula de comparatione Veritatis & Bonae fidei, in fine, adjeetu, siuotiens lex impedimento no MLvalde dubito. An non sit Tribuniani:accipi tamen pol,&de Legib. antiquis,
ur Iulia & Plautia de reb furtivis & vi possessis: quarum possessori ad usucapionem no prodest
bona fides. Ubi enim lex inhibet usucapionem, bona fides possidenti nihil prodest: ut ait l. 2 . isVnde Uury.m usucap. Ad hunc locum de Usu capione denique pertinet Regula mi. 14 O. 6- Lex r-o. sentia, inquit Ulpianus, ejus qui Reipubl. caus insem a. Hbest,ne1 es,nes ali' damnosa esse debes. Ei: quia officium publicum nemini damnosum est debet, I.29ss supri ex quibus causiis majores. V. G. Absentis res si fuerit usucapta, datur ei rescissoria actio ad usucapionem rescindendam,quae ci , ,
222쪽
nocere non debet,frursuου intcst action. L o. squa militi,ct passim, t t. ex gmbu causis mayores. Neq; alii. V G. si absens usia ceperit rem praesentis. Nam & huic praesenti eadem datur rescissoria ,'aeg. rursuε, t. sed etsi, 26. g. quotiens, i s. nee non; .ult, id .cum mole=,inpranc.d. t. ex quιbus causos or. Atq; haec de Usucapione.
LTER. adquirendi modus, de quo hia
sunt regulae,est Donatio. De qua est reseis l.δa. Donam videtur quod nullo jure co- έ. 82.Dona- gente conceditur. Quae est definitio Donationis. η' de qua jam supra explicatum, lib.I. ubi de Ner bis. De personis autem, sive de his, qui donare. possunt,aut non possunt;est regii l. 163. Cu0Li M. Cis en donandi, inquit Ulpianus, eidem ει vendenῶν- eo, ct concedendi jus αλ. Sed pertinet ea potius ad venditionem. Et ratio tamen est perspicua ex renis Lar. ubi, Non debet,ait idem Ulpianus,cion, M. ticet,quod minus erinon Lemptus est autem donare,quam vendere. Sed de ea infra latius. Huc quoq; pertinet Regula in cui autem. Eum qin donare non potest, nonposse quos consen-L. Iss. s. tire donationis causae ut est filiusfamilias r. Iur. ν a re indonationib-: ldemq; & in pupillis, prodigis, aliisque jus est, LI supride curatoribuUuriose m.
223쪽
TLRvi A adquirendi species est Successio
sive Hereditas, ad quam Sc Legata pertinent : de qua adquisitione aliquot sunt Regulae.Ut, ipsa definitio hereditatis,in Hereditas,nihil aliud est,qua uccesso in universum Iin,quod defunctio habuit. Quae desinitioJu liani adfertur Ac a Gajo in l. a. . nihil auud Opr.
MVS explicatur autem prolixe a Bariolo, ad LGadq. hererisum eumq; secuto, Hugone Do-nello tib. o. commentariorum c.2.quI putant hereditatem hic definiri,ut quae repraesentet defunctum: eamq; dici Succ Ess IONEM, Id est,rem
quandam seu personam defuncto succedente: Sed haec subtilitas de verbo Successionis refelli-zur primo ex laseum de bon possubi Ac bonorum possessio definitur successio, qua succeditur in sius demortui ; ita igitur & hereditas interpretanda est successio qua succeditur non qui su cedit ut illi putant. Secundo: quia nunquam in jure dicitur hereditas, sed heres, succedere, Quia succedere personam veram requirit, sed hereditas est persona fictilia tantum;live fingitur hereditas repraesentare defunctum, Sc habetur pro domina,propter utilitatem,l. . her dilad. Er Isi. heredis S. supr. de a . rer. dom. LII.
eum herω.supr.de diversie praesiripi. Tertior quia haec definitio Juliani pertinet ad petitionem hereditatis: ut perspicuum est ex h. l. 62. sumpta ex lib. b. Digestorum Juliani; quo libro
224쪽
luc COMMI,NT. DE RE G. Iu R. Sed jam petitio hereditatis non est jacentis, sed
aditae. Datur enim Heredi: qui non est cu m e L
red. petit. Hoc igitur est primum in hac deficii-tione intelligendum;quod dicitur Hereditas est Successio. Alterum est in verbis IN UNIvE su M Jus: quibus distinguitur hereditas, sive successis hereditaria ab aliis successionibus. Ormiis enim successio vel est juris , vel est corporis aut rei, l. r. M. illud supr. quod tigatorum, .m .cti. 8 μ'.d urejur. Juris successores
sunt, Heres: L9. quaedam. A. I supr. de edendo. 9.quones.ssi heredes.ZDpr. de herei sit. Pater MDominus; dat. q. g. i. Sic Bonorum possessore Fideicommissarius universalis,&c. d. l. 3.de bon. poss. Sed Rerum sive corporum successores sunt, Legatarii; legam 's. In .de testor d. 9 . i. de edendo. l. cs r de except. Donatarius i. III. paritum. *pr.de pactis.mael. 9. l.6. emptor. Iupri derra vindi. . Non tantum.sup de cicom.liberi.
Id est,hi sunt rerum singularum ; illi universitatis successores. Recte autem, quod ait ΤN Jus. Non enim in saltum est successior id est, heres
a diens hereditatem,atque ita succedens desun-cto,no adquirit nisi jus; factum non item. U. G. non adquirit possessionem, Ies.cum heres.sium. de ad . posse sim I. g. Scaevola. Fursis qui testamento liber 2c. Possessio enim nunquam fule hereditatis. Cur ita λ Quia facti est id est,detentationem 3c apprehentionem naturalem requirit, LI.ICI.de adquir .possisi Hereditas autem
vera persona no eit: & proinde in iis quae personam
225쪽
. LIBER II. μ' nam veram requirunt, non habetur pro domina vel persona; ut aitJurisconsultus m 61.de Hy.reririm Et haec eli ratio cur haereditariae rei
pra.de furtis. Poltrem 6 3c tertio, quod ait Juris.
consultus in hac defitutione,JUS Q UOD DE- .FuNCTus HAisui Τ; eo pertinet, quod scilicet heres non plus iuris vel minus consequatur,
quam defunctus habuerit; sed ejusdem sit juris De quo est hic regula in I. sq. Heredem eyusdem potestatu juris' est e, c in fuit defunctus , cstrasti nis
Sc inlaao. Nemo, inquit Paulus ,plus commodo dem. heredi suo relinquit, quam igse habuit. Et in II16. Loci. NeoCum quis in ali' locusuccesserit,non est aequum ei nocere hoc,quodadversius eum non nocuit cujus in locῶ 'δs. ' ς'
successi. Breviter Heres ejusdem est juris & ea- mdem persona cu defunctoJuris,inquam,ut D minii, obligationis, servitutis: excepta psonali. Quς enim sunt personalia,ad herede non tranLeunt. 196pra legia.h.t. Non vero Facti ; ut est possessio, de qua modo dictu,qui non transit in heredem Icum heredes. Huc pertinet id est ad defitiitionem, & hqc reg. mi. . Jusnoserum non Lex .m par tur eundem in paganis ct testatum N intefia- 'ρ' tum decewsse,in hoc est.Nemo paganus partim xestatus,partim intestatus discedere potest. ει-ganus,inqua: nam Miles potest. Ratio differentiae inter Militem Sc Paganum,haec estquia hες xegula, Ne quis partim testatus partim intest ,
tus decedat,eli civilis: In testamento autem milites , non jus civile, sed gentium Observatur.
Exceptio huius regulae, est expost facto: id ςst,
226쪽
i,3 COMMENT. DE RE G. JUR. ab initio quidem non potest quis ita testari, uepartim sirintestatus; sed ex post faeto, hoc est.
post mortem testatoris fieri potest, per quere , lam inofficios, everso no in totum sed ex parte tantum testamento, ut testator pro parte fiat intestatus, quatenus testamentum querela sue - lrit eversum pro parte: maneat testatUS , qua te nus non fuerit eversiam,ut ιn I. I9. mater. m vers
fecundum quod non in totum supr. de in k.rsam. Ratio autem huius regulae a Glossographis haec adsereur,quia testametum est individuum. Sed ea a Ferrario recte reprehenditur: eo quod haec ratio ad ipsum testamenti actum,qui est individuus , Sc proinde uno contextu fit, pertineat. LM.heredes.supr. qua testamentum facere possuαια. Nam Sc alii achus sunt individui, ut stipulatio, contιnum In.de verb. obbg. Uera igitur ratio huius regulae quam dixi esse mere civilem, est haec r quod haec duo testatus& intestatus sunt inter se pugnantia;nec in eundem, sive eanderit Personam, cadere possint rut&indicat Juri L consultus in hac lege:& absurdum videatur, Ut beres sit duplex unius desumsti: atque adeo dc Unus idemq; defunctus videatur duo testator & non testator. Obstare videtur,l.6μι is qui,supr.de
vulg&pupillsubstit. Sed ibi quoq; ex post facto
id accidit,ut in Z Ο.materi l. 24. circa. I.U.nat Oetsi in sin supri demo sic. Socinus adfert dc alias exceptiones, adsiummam, χχ. quae breviterhi considerandae.Huc pertinet oc Regula in L a. I.
Omni qua ex testamento proficiscuntur ita δε- - capiunt, si initium suos sine ustio ceperant. Sic
227쪽
LIBER. II. rvine enim ibi legendum deleto nomine eventust. Nam STAT uM CAPER E, eleganter a JaV leno dicitur pro valere persectum esse:ut in h. . ΣΟΙ.& in I. ro8. a Titio, siuθJupri de verb.OM RSententia regulae est:Testamento scripta valere, si Ac ipsum ab initio valeat. Omnia, inquit, qua
σx testamentoproficiscuntur .ut est hereditas, sive . . .
institutio,&substitutio,ut est legatumilibertas, tutela fideicommissum assagnatio libertatis, Scalia testatoris jussa,etiam codicilli ad testamen- tum facti. Huius regulae Rati pendet eX regu . . la magis generali, tχ'. QMdmim vitiosumen, non paren tractu temporis convalescere. de qua supra lib. I.dictum,. Usus huius regulae specialis est,ut jam dictum,in hereditate, legato,&c. Et de Hereditate si- Institutione est &hic regula in lien. Quae ab initio s-tιωfuit in tutio expost Le peWud , facto convalescere non potest. Eademq; ratio est i in aliisvit in legatis. Eoq; pertinet regula Catoniana,l.IM Ur.dere1. Caton. Lan servo. Inst. dei g t.Sed hae regulae in Milite locum non habent: Cuius testamentum licet initio vitiosum,potest
tamen postea convalescere ex nova militiS vO- .luntate, i. g. i. sinpr. de testamento mibus. Ratio haec est. Quia militis testamentum non penadet ex jure solemnibus civilibus,sed ex mera ac nuda eius voluntate, I. passim in pr. d. t.δε restamento militis. Observanda est igitur distinctio illorum quae ex jure;& eorum, quae ex nostra voluntate pendent: ut haec ab initio mutari
228쪽
ratis: In testamentis pleni us voluntates testantium interpretantur. De qua regula nonnihil jam dictum supra lib. i. ubi de interpretatione.Non recte enim Veteres Interpretes hoc verbum PLEN I u s accipiunt comparate , sive hoc modo, In testamentis plenius quam in contractibus. Id enim novi vult Iurisconsultus: sed plenius, id est,plene,benignUarge,late,& non stricte. Ratio hujus regulae Cur testamenta plene interpre-tςmur,elt haec: Quia ultimae voluntatis savor id Pollulat,l. I. Cae Eccles. Usub regulae,in LIZ, svr.ae usu σ habit. l.6.Ν Lult iFr.de' abment.leg., Sunt oc duae regulae de testamento non valido
b/pugnan- terse m testamentoIuberentur, neutrum ratum. s.
ν s. ut,si jusserit testator fundum vendi & mox, usserit eum remanere in L milia: ut,s servum juLserit esse Ebςrum,eumq; mox Titio legaricineu- . trum est olum .' si modo non constet testatorem voluisse prius tolli posteriore, Ratio regu-lη est eadem, quae prioris. Quia res exitum la here non potest: dc, ut aitJurisconsultus, non ius deficit,sed probatio L3 . . Quod autem
nis de Testamento, idem ti de asiis scriptis M
229쪽
instrumentis dici potest ut sententia, ut libello, ut in umento dotali , &ς. Qua de re prolixe Balaad 1. C. defurtis.
Huc quoque pertinet regularn LII. Cum tem-- Πρ- in testamento adlisitur, credendum estpro hera
de adieritum; n alia men uerit testatoris:sicuti in t 'stipulationib- promissorisgratia tempus adjicitur. 1 si huius regulae duplex caput: prius de Testa- ' , mento: posteriu, de Contractu . Sententia breviter haec est . Tempus adjectum testamento vel
contractui , in dubio adiectum pro herede dc promissore.Ratio est haec: uia,ut supra iam di.ctum,in obscuris sequimur quod minimum est, L9. h. t. Est 3c altera haec ratio; Quia Reo potius ut in testamentis est heres , in stipulationibus promissor9 qu m Actori lavetur, ra1.h.t. Usus huius regulae est: quod legatum ante diem heres non cogatur solvere, II . sitim familias. g. ydem Principessupra de legat. laicet ante possiit .12.post mortem. C. .deside; commisi. Ante inquam potest,
propter hanc regulam; nisi intersit legatarii ausfideicommissarii: I, 77. cum pater; b .supia, deleg.ι. Usias quoque est in fructibus: qui iunt heredis usque ad tempus sive diem adiectum,
I. MMPegaseus.de leg.2. Videatur & ael, cum fatens asilia. Exceptio huius regulae hic quoque exm pressa est haec; Nisi alia testatorissit voluntas: id est,nisi testator tempus adiecerit, aut adiectum esse voluerit, non pro herede,sed pro legatario: ut indM PegasusI3s.cum Albiumseupra.de Us ris. Et haec de priore parte huius regulae,quae est dς tempore ui Tς nentis: Altera est de rem. -
230쪽
COMMENT. DE RE G. IUR. pote in Contractibus: Cuius partis idem est MJus. ut Q. pro reo,id est promissore adiectum sit:
N Ratio ae quia reo magis favetur quam actori ' de Usus; de quo in qui Kalendu. si ult. I. IV.ysicum ita. Sc etiam in I. .stipulatio ista.ρ.inter ι. ta 8. liber homo .supra de verb. oblig. Sed 6c hic quoque eadem est Exceptio,nempe quς in priore parte; nisi sit alia mens contrahentium, qui scilicet non voluerint tempus debitoris,sed creditoris Sc stipulatoris caussa adiicere. ut inpr. l. 12.2. quι Romae d. t.de Verb. Oblig. Ex hac Regula. jus heredis unum intelligitur: nimirum tempus adiectum in dubio censeri pro ipso adiectum. Huic Regulae accedant nunc oc aliae, ad jura heredum pertinentes ut est Reg int. 1ρ. Heredem
eiuskem potestatis jurisque esse , cultu est defunctW,
eonstat. Ad quam pertinet&alia, in I. Iao. Nems, pisu commodi heredi fluo relinqv γ , quam ι ehabuit:&alia in l. 06.I. 2. cainiquusnali' locumsuccesserit,non es aequum ti nocere hoc quod aduer eum non nocuιtan cuim locum successit. 6uae Re gulae eadem opera sunt explicandae. Summa earum haec est: Heredem eius lem este juris cum defuncto: δc, ut alias dicitur , eandem cum eo personam , Noυ. 13. Ratio propter utili Utem tam ipsius heredis, quam alioru m. Eli enim hac in re duplex utilitas: una in commodis heredis; altera in incommodis si ve eius oneribus. COmmoda heredis sunt in jure inrem; ut dominio, servitute, emphy teusi,pignore, seudo: in oblia gationibus , actionibus 8c exceptionibus. Incomoda autem bc onera hereditaria sunt, ars alienum