Callinus : sive quaestionis de origine Carminis elegiaci, tractatio critica

111쪽

senile est, ubi cives ad de sensionein adversus Cimna xi excitat, Callini fragmentum. Non igitur Boottiger

in Att. Illis Vol Liam II. p. 558 sequi debebatio welli do aetate Callini iudicituri, ac nihilo seritis elegiam

a Callino inventam putare. Sed deinde revertar ad hanc Angli sententiam, quae nititur in corrupto Sis lumis loco, nunc quidem nova via Callini aetatem sedagaturus. Quaeram enim, quo a G. comparata sit iapo ad aetatem Tyrtaei, quem constat Archilochi fuisse

Tyriae autem haud paullo antiquiore fuisse Callinum necesse est, quum illo, quem cognita habuisso

Callini carmina maliis tum est, Athenimisis filint, neque potuerit tam antaquis temporibus, ubi nulla fere inter Graecos Evi opaeos et Asiaticos erat coniunctio, a livi carmina vivente adhuc anc traxe aut etiam patino post mortem eius, cognoscere sed ipsum illud, in quo vertitur hoc arguanentum, Frtae via in Attica esse

natum, negari video a Boetiuero ibid. p. 56, qui nono putat pro comperto haberi posse, missium fuisse F tablim, improbantemamone in Sparta voLL Pari np. 284 seq. probante, praeter Comi Schneiderum, Boh-dio de M. Poet. Sapienti Gnom. p. a I, et Astio in litho Germanico do philologia eripi p. o. Non vacat

quaerere, quis hoc ante Boeti orum sit docere com tus dictum iam ante reperio a Koeppenio in AntiaoL . . IB. p. CXXI. Hoc scio, pro ista opinione nihil aliud posse amnes, quam Midae locum ορ--- ---- νων si Μιλ, σως etc. auctoris prosecto ibi tantum probati, ubi sequitur probatos auctores, et locum quide I locmagis etiam suspectae auctoritatis, quod Lacedaemoniim non fuisse Tyrtaeum cuique obvium est. Ac Lacedaemonium fecisse videtur in uia infima aetate hominis, lecto loris hoc gelgae loco, Chil L. 26 Ἀρ-

112쪽

simili. Et credere par est, neque graviorem suisse caussam qua alter ille, quem duidas sequitur, sitierin tus, ut eundum putaret fuisse Milesium, quum praesertim es hoc, quod elegias Ionica dialecto apud Lac

daemonios fecit 31 laeus facile potuerit graniniatICum quondam hunc in errorem inducere, ut natum in Ionia

opinaretur. Sed post dicendum do dialecto. Potuit etiam is, qui Milesium fecit nostrum Tyriaeum, hunc

cum alio iescio quo perturbarer tranquam unus a

tum, quod sciam, praeter hunc nostrum Tyrtaeus commemoratur, rusicus Mantinensis, apud Plutarchum de Musica, ii 57. Atqui omnes consentiunt, Lacedaemo-

Tyrtaeum ab Allieniensibus ducem tulisse; et controversum fuit Itoc unum, ex quonam esset prosectus Amtica loco. Qua o igitur, an credimis sit, Athenienses dedisse hospitem Lacedaemoniis ducem. Visum est ita Boettigero et erunt fortasse, qui Veteres, quum Atheniensem Tyrtaeum fuisse dicerent, rem ex hoc ipso, quod ex Attica venerit, temere conclusisse sibi persu deanti iunt autem veteres illi Lycurgus orat in Leocratem, bi Tyrtaeut inter maiores Atheniensium refert, et hoc etiam antiquior Plato Leg. l. p 629, ubi eundem, in G, is A rimis diuit, τωνδε ει πολίτην γε--μενον. Taceo enim Eusebii aliorumque loca, ilibus addi potest scholium ad verballatonis collect Ruhnhen. P. a19 T ταιος Ουτος A ναιος ἐγένετο est et paullo post et2o: προ o, sρταιον, etc. Plistonem vero si conclusionem tantummodo de Tyrtaei patria

Cisse . nec potius Veterem famam secutun esse credidem Iuno sic statuendum exit, ipsius aetate nullam

omniso de patria illius famam superiuisse, neque igitur de hac quidquam posse constitui. Proinde vel sic in

Certo IIoinini, quem Suidas ob oculos habuit, credi m Mime poterit, MIesmin fuisse Tyrtaeum. Nos Platoc ALLINUs. Ge

113쪽

nem, gravissimum sane, si quem alium, auri nis quamur, oraec Boettiger diVersam hinc suam sententasiam idoneis argumentis muniexit, quod ut fieti quoa rivignopere Vereor. Iam emisi Auinulensis fuit Ty taeus, confido neminem fore, qui repugnet, quin iure ex hoc ipso effecerim, e deni Callino , cuius cognitas habuit elagias, aliquanto esse POεteriorem, quandoqui dein tam antiquis temporibu baud exiguo, ut duci, temporis spatio opus erat, ut carminum in mim notitia ad Athenienses pervenitit. Nam iter se bisse Tyrtaeum ad

Ephesios, ibique ipsum forte canetitem audisse Callia nutu, no omnino potest, sed nullum ne leviastinum quidem talis itineris vestigium indicari.

Addam aliud argumentum etiam maioris momenti ex ipsis eliquit utriusque Poetae, quarum curiosa et

sublius existimatio Callini migmentum Tyrtaei reliquiis mulio antiquius esse docet. Sed haec inmiparatio prius

clxiain certa ratione potest institui, ridendum Est antisoninia, ne quis de ip3arum αυθεντια reliquiarum mu-pulus relinquatur. Nam saepius est dubitatuin ana . tiui in non sit Callini fragmentum nuper etiam, arx TΠtaei reliquiae. Exstant autem, ut a Callino capiamus initium, apud Stobaeum Sem. XLIX. aliquot versus, ex bellica quadam elegia depromit, ibique tribuuntur Callino. Eam. deni elegiam Ioach. Camerarius in oratione de Bello Turcico Callima. bo assignabat, non quo ramentum Alexandrino quam antiquo Ephesio poeta dignius arbitraretur, ,ed sola, ni sillar, nominis si litudine d ceptus, quum Callinum, ut videtur, aliundo cognitum non haberet dequo ullam Vir summus hinuoco sente tia participem nactus est. Ceterum ipse de carininis virtut poetis tam honorifice sentiebat , ut hoc potissimum uteretur Dagmento, quo principes Christianos adladium Turcisum incitaret. Alia erat de auctore liuius

114쪽

fragmenti sententiam Stephani R quo uideri inse tum est yrtaei reliquiis, hac addita inscriptione: -- irais . Qua in re nihil, ut innixor, iussi bat, quod sequeretvita mali similitudinem esiis cum taei reliquiis illem Strabonis iurarie inor, qui loco ante

allato XIV. P 647. 958. seq. Callinum et ipsum belliaevia fuisse poetam significat, adeoque ex bellica ei

elegia profert versuin, quo versu mox inmadum notus erit ad fragmentum illud vindicandit Callino. Stephanum, ut fit, alii sunt secuti, enumerati a Moigio

ad Tyria ni D, qvi et ipso frumentui inter tae reliquias eianiant. Hinclis tamen in Anal T. Lp. 59. et iterum in Gnom. Poet. r. p. 58. aliique non pauci, quos nihil attinet recensere, idem Callino tri-- linunt ex auctoritate Stobaei. Et hoc fecit Κοπpenius quoque in Anthes Gri T. II p. sed duritanter quae ratio haud contemnenda, et nescio an etiam amplectenda esset, si tota quaestio ro vera a Stobae auctoritate Penderet. Sed ecce Hari ius in Anthol. r. Poet. P. . d. nov. a Motrio suo discedens, de eodem Dag - mentor Ouisqvis crucior est, inquit, imitatio serracinesse indetur. Immo ex ipsa et Turtae reliqui lirum et huius fragmenti natura et ingenio demonstrari potest,

, hoc illis haud pauli esse antiquius. Nunc primum resetam temporis notam in hoc ipso fragmento seu poti

in versu Indicabo, qui huic fa agmento e Strabone debet vestitui.

Est autem hic verius idem ille, quem ante iam attulita Sirabone ex bellica Callini nostri elegia desumtus. Quem versum si patvi ai sua intuemur, apertum est, talem sententiam bellis camini non invenire,

nisi ante poeta, quoniam simple Naietatio in eiusmodi Mamen non indit, desicliam civibus et ignaviam ea Pro-

115쪽

braxit, quum lanimi strenua desensione eum maximo opus in hoc autem versu desciibere incipiat periculi magnitudinem, civesque monere, mandum esse com laxa cinmerios, vali lii a popes uix et sexocem. Atqui . . emis fragmentuin incipit hac ipsa sententia, qua

nonduit sit ita desunt nonnulla uuamobrem latu nauis aequidem nullus dulsito, quin ait in scribendum: .

Non sum ignariis, totum isagmentiun ob omnibus, Cassivum auctorem existimant, ad bellum conixa Mawtes referri. Verum e SVP PIOIsibus facile intelligitur, pertinere fragmentum, i Fidem ait Callici, necessatio ad Jam1 auiversus Cimmerios, etiamsi omiseris vorsum illum in Sua ne suppletum. Nam quum Cimmerios totam 1er AS in Occup se ardesque cepisse hoe ipso tempore, quo carmen istud Callinus composuit, ex ipso, ubi ex lat versus, Stia bonis loco comminuuiit, tum vero Magnetes non in Aisse docui in agrum Ephesiunii , sed aegre ina petum Ephesicii iam hactenus, Pressisse, ut ab iis non penitus subigerentur. Atqui in hoon utris ammei ad defensionem allectam omnia, Prae- .eipue e V si perspicuum est: atque ex lus . 6. Sem.

116쪽

gitari nus modo posse, ac necessario esse fragmentum ad defensionem contra Cimmerios rem endum. Nam plura bella Cassii ii temporibus non gesserunt Ephesii. De lacu ia sic statuo. Inter Versum e Strabone supplatum et Proximum plura interciderunt, in quibus pri- una poeta hostiimi atminitam ac periculi magnitudi nem luculentius expositioi, Sardivi quoque a Gm-meriis iam expugnatarum in hoc ipso, ni fallor, sententiarm nexu facta mentione. inde redierat ad c vium animos ab inertia ad alacritatem revocandos, et inflammandos ad strenuam defensionem contra hostem acer rimum, Et ita quidem, Ut cresceret UsqU Oratio, ipsaque dissicultate, qua nigris hominum a subeundis pericillis absterreri solet, augeri poeta civium animos vitaini,st, si in Horati re fortiaque a Mersis Nonis Pectora rebus. Sic demum perspici potest, qui fiat, ut, quum initio trivire carpat socordiam , mox V. 6. seqq. τιμῆέ, τε γάρ De etc. gloriam nis iiiiii ,1 rum ignotistitia opponi inihellium qui quum fugiant armorum strepitum, mortem tamen effugere nequeant nempe eo consilio, nos en sevi cives a virtut deterreantur Potius, quam ex-Hieinim Quid inulla Apparet. versum illum o Sira, bone supplendum, ideoque do auetove carminis Stobaeo Strabonem accedere testem, carmen autem ad bellum Cimmericum pertinere ac imopter hoc ipsum,

nisi sorte de filsario ooguoris, qu04 nemi d unquam in

mentem venit, auctori tribitendum esse Callino. In toto autem fragmento nihil otiosum discedo

enim ab hiterpotatione paullo post indicauda , nillil alieno loco, nihil denique ita positum operib, ut Caulino non esse dignissimum videatur, sive consilium poetae, sive res, sive Verba spectes et formulas loquendi, sive numeros omnemo orationis colorem et habitum.

Levis rat enim et inum momenii dubitatio, quam illic

117쪽

CALLINUS.

iniecit Harlesius de vocabulo ἀμ περ τ&νες V. 2. Nimisum quum eam liuo traxisset nominis significationem, qua ὀμφιπερ-- ες Lacedaemonii diciantur, cui min-- , que suerint urbis Laconicae cives, praeter primariam, Spartiatarum imperio patentes, docente Valaenario ad

γε--φι Alexandrinum forsan Tyrtaei inuas orem potius, quam ad Callinum Ephesios suos ad fortitudinem animumque eviendum excitatω um referenda in iure r. Non dicit, vel sic tribui Posso hoc elegiam eodem lux ipά Tyriam, atque alicui eius imitatori. Sed omnino hoc est τὰ ζητουμενον συναρπαζειν. Undenam, O ecro, ere vitiari ius, menti Poetae obversatam esse peculiarum istam, quan parra m dicit, rabula signis tionem 3 Illud satis superque, ut vitior, demonsti vi versum, ubi Cimmerii memorant ui e Strabone esse supplendum. Fac igitur, nostrum fragmen.

tum non e Cassini. Tum fame conditum erit e Ca lini , non e Tyriae persona nisi saeris Cimmerii in L

conicam ii vaserulit. Ergo, utcunque Sit, stipmερικτω -

ωες hic nihil aliud me possunt, quam omnino περι--ντες. Simillimus, quem in Moisiana Metagine Haselmius videro poterat, locus Homeri est myss. 1 65. sem. - ους τ α - τυ - πωνας ἀνθρωπους, vir πιρώναιετάουσι 'ubi scilicet sermo non est de Lacedaemoniis. Paullo graviorem dubitationem movent mas, qui quidem sunt Hesiodeae aetatis neque videntur

in Callinum cadet' siquidem is proximus fuit Homero id quod conati sumus pluribus argumentis ostendere. Locum apposui a V inde 16:.- ὀ μἐν ου homo', in . M. ποθεινος

118쪽

Quibus iis, albus aliam etiam asser molestiam γαρ terpositum duobus in distichis, quam quidem tollere Bru chius volnisse in Analectis videtur, scribens 18 λαρμἐν etc. nescio unde ad vulgatam tamen postea reversus in Gnomicis. Et est sane caussalis pallicula melior

saltem, quam istud ἀσυν-- Sed hoc levius mio' xis momenti illud est, quod haec, i8 seq.ERdem sunt, quae Versu proximo dicta iam sierant, et exquisitius quidem, his verbis: quodque haec, as: Paxum respondent antecedentibus ne multa, quod totum distichum non caussam, quam exri uire tcaussalis particula, sed partim rem ipsam, partim novum aliquid adeoque oppoaitum Riteri pro caussa continet. Si quis nempe suexit interpretatus, vel stoprio distichi pars otiosa erit, postrem aliena. Quid ergo An propterea carmen Callines iudicetur Absit non carmen, sed distichum istud: θνήσκοντος ' -- α ἄξιος ημιθέων. quod vix durito quin sit a rhapsodo adiectum. Quippea rhapsodis carinina esse elegiaca non minus, quam epica auiiquitus recitata, notum est ex Chammeonte apud Athenaeum quanquam eius rei nemo adhuc fecit usum ullum ad emendanda carmina. De Tyrtae quae huc Perinient, seorsim peraequis omisso murin, de

119쪽

aio CALONUS.

quo nunc agitur, istiesio, nihil desiderabis Lugent, inquit poeta, mortiι --fortem , Propi et Loo im sum, quod Menerantur urent . i stere igitur Huo ad iuncturam recte iacima n. Sed interpolatoribae paullo dissicilior Visa est , quae caussa rhπε'do erat idonea ad distichum de suo addendum. Venio ad Tyrtaeum, cuius disticho quodam assam, tanquam auctoris fragmentorum, quae Tyrtaeo tribuantur, haec Frid. Thierschius addidit in Specim edit Sympos Platon Isi Nam a ruieme atio ritui a se certis mis, puto, argumentis d-- riso Nola

quaerere, quaenam hae Sint argumenta, quae certis sima potuerint Videri Thierschi, nam ipse postea in iis hilol. Monae T. L Fasci II p. uasi tacite cessit de sententia quae res de argumentis illis es tissimis utique movet non incertam suspicionem Quum tamen multa sint in Tyrtaei reliquiis, quae eas non remias quidem, sed valde tamen interpolatas variisque omnia in vitiis contaminatas ostendant de forina earum prisinuaseorsum disserere, ipsasque emendatas ponere Visumesia mi erit satis pauca dixisse de Ionica dialec in qu e Mnpositum est, quidquid superest Tyriaei quae resiam Boetiigerui malo habuit in Mi Mus Vol L Fase. II. P. quanquam is non ipsa fragmenta abiudicavit Tyrtaeo, sed mutatam tantum dialectum putavit. Quod quomodo fieri non in quibusdam verbis potuerit, aut etiam paucis in versibiis, sed ubique per omnia Dagmenta a metis allata scriptoribus, non intelligo neque ullum, opinor, extum huiuscemodi corruptionis exem- am opintur. Certum inquam, ne quis mihi opponat Ocellium Lunamam, de quo quid sentiam exponere longum est Sed falsum est, Tyrtaeum apud Laceda monios uti non potuisse dialecto Ionica. Quid enim

Sit uia usus est dialecto, haec fuit Ionio, siquidem Tyrtaeus non Milasius quidem, sed Atheniensis erat,

120쪽

Athenienses autem ipsius aetate Olaice loquebantur. Foliui est enim, Solonis adhuc tempOI1btis iueratu-- cain et Diu in dialactum nitu sexo fuisse disertiminis,

BUyl. p. 52 O. eq. errite tamen dixeris, servari debuisse a Tyrtam dialectum alite a Callino in eodem genere usurpatam, etiamsi lineo patria ipsi non suisset Etenim postea quoque elegiaca carmina eadem hac dia

a iis, alii quo duobus limus metri carminibus. Et epi grammai Audiuem primum S inpho fecit dialectoae lica, sibi patria, perinde ac mella carnutia sua des o huius exemplum secutus Simonides cognata Dorica, qua quo in lyricis carminibus utebatur, isque tum fere, quum scripsitissa Lacedaemoviis. Et iamim viter est Euripidis illa in tragoedia A Momacha, quae quum

arcte cohaereat Cum clIOTO, qui sequitur, I Illa ERII-dem Poeta, quam In choris usurpant tragici praetulit dialectum, Doricae similesii , Altera est Callimariti t. - vacrum Palladis, Dorice sepium, ut ocis ui inestat, na Fabri in gratiam Argivio iam. Quaerant alii num, si essent Doricae, ut non sunt, elegiarum Tyrtaei Teliquiae, hoc istis defendi γε et exemplis. Ego uirum hoc ais, Ionicam dialectum in Tyrtae elem ne nem leber Ofte11dere, eumque ex solanni OI elegiacoseum Poetamin, debuisso eti- uti hac dialecto micat quispiam is insitate coactum Gisso Tyrtaeuin, ut Dorica uteretur, quamvis et Peregrituι et aliena a gratero elegiaco, si vellet intelligi a Lacedaemoniis. Sed is cogitetve ini, iam ante Tyrtaeum Homerica carmina a Lycur-go in Laced Minios esse iransbita, et conseiat, placet, metu utentemdio argumenio Conri Schuelidemini in Stud. HeideIb. Vol. IV, p. 19. Rem enim cave cremdas a Lacedaemoniis ictam, ne Lycurgum suum hac

paris ab Athenien an in toro verarii exentur.