Callinus : sive quaestionis de origine Carminis elegiaci, tractatio critica

121쪽

Tale quid, ne quis erret ah Atheniensibus X spectari potest, a LacedamoniIs nOII item. Iam puto, accedere licet ad 'am eliquiarum Callini atque Tyriam certam et accuratam comparati II III, ad Illiusque aetatem inde non lico ad amussim describendam, quod omnino nec potest fieri, neque, si posset, ad solvendam quaestionem de originis et paeaut necessarim esset, aut etiam utile, sed hactenus

tamen COIIStatuendam, ut ppareat, Callimum haud

P llo antiquiorem Uxu , neque igitur iuVentorem elegiae Messili, dium, huic aetate supparem, sed Calli-nviri esse habendum. Quae comparatio viam recto fieri neglecta quaestione de reliquiarum γνησισορτε nullo modo potuisset, tum vero, hac praemissa, poterit mortissima institui eademque facillulia ratione, ac paucis solist Sensi equidem, quam sit dimile, perspicero ac diiudicare poetarum ingenia ex tanta versuum Paucitate sed, ut est in Proverbio, o ungue leonem. Neque enim in compam is utriusque rum reliquiis xi mari aninius est ringula vertis et loquendi Disrulas, sinspectabimus ipsam carminum naturam et ingenium, quae scilicet non alia in Callino atque in Tyrtam Putat

eis gantior, quae vult vidisi natio phili orum. sunt sane, si a rirtam Egis iis discessesta, belli ea

utriusque poetae carmina sed est summa in tractando eodem hoc argumento diversitas ta Callini fragmento ad praesens periculum relata omnia nulla inmeria, suonita aut praecepta generatim proposita. que lasedes virtutis et ignaviae ex prohratio sumntum CarmInis iniciunt, sed adhibentur tantummodo, ne descriptions periculi absterreantur potius . , quam excitentur. Nec minus in re praesent versabatur carmen, ubi Te erorum factam mentionem Straho invertit, deinde Casemina, ubi Ephesios ad aggrediendos agnetes tacit 'bat poeta, opulentos illos echi tria dissi vim, tum

122쪽

Aορος προς Aia, denique carmen, ubi Lygdamin, ut nox videbimus, rerum ducem commemorabat. --tra apud Drtaeum ad seriitudine in extollandam, ad celebrandum festium virorum honorem et gloriam, ad ignominiam et quaeculaque ignaviam mala sequuntur, ad turpitudinem iuvenum, qui in pugna deserant senes, ad imperia, quomini magna pars post Fragm. I. vii B. extr extadisse videtur, et si qua similia mini, omnia dariguntur nisi quod semel et breviter affictos Lacedaemoniorum animos recoritatione stirpis ortae ab Hercule, et fiducia in praesidio Iovis invicti, Heraesi- Garum patrimi ponenda reficere poeta atque erigere conatur, quodque alibi in Itandain Lacedaemoniis r Ponit maiorum suorum bellauidi pervicaciam, qua sub egerint vicesimo tandem anno essenios, ab iisque ipsorum pertinaesae sumserint ultionem. a talis si multa exstitissent apud Tyrtaeum , hunc Potitas, quam Rhianum, in descriptione belli ducem praecipuum sibi sumsisset Pausania, tali, diligetis ille in consulendis Tyriae carminibus, ut ne istum qui indocum de pri

Te bello neglexerit II dicam, eundem Iocum a Stra 'bone etiam solum esse allatum. Damnorum Olatia.

quae Iusti rus commeni uat III, 5 in Tyriae reliquiis hodie nulla reperiimtur; et haec, si qua ab eorum,

quae ad nos perveneIunt, natura ad deperdita valet conclusio, non tam in re Praemiis, quam in fortunae

vicissitudine, in praedicanda constantia amnii, iri spomelioris seruinae, in ipsa virtutis commendatione, in

- iis denique argumentis ver8abantur quae ad gnomicum

genus Prope accedunt. Certorum homiluuri fortitud nem Vita inquam, exis in iis crediderim inobrutama Intaeo esse, ut certis singulos laudibus persequeretur, quae essent cuiusque factis accommodatae, sed generatim saltem, ut versu sistasse, qui septimum,

atra in editumulocum olimini:

123쪽

tanaino verius nescio an uno exhortationi potius, quain micomis sit tribuendus mi sententiae minime ad x ersatur Platoral S illud Leg. L p. 29. B. Q Ω Ι,19-ππιε, - τά θειοτατε δοκεῖς γαρ '' σοφος ήμιν εἶναι καὶ δε--μί- . Nam ibi, ne quis erret, omnis sententi Ham EX IRHEClarat, non de certis sing 1lorum . sed do Iaiidibus fortium Virorum in geliere loqui plutosophum. In Evn urna, quantum ex paucas huius pomis Dustulis ivilicari licet, civile istud a mentum minus miserae fateor enim viili Ahia filisqe raptatum. Sed hoc ipscimorgumentum, Solon simile, mirifice confirmat ea, quae modo dixi de bellicis Tyrtaei earminibus. Omnino elegiae Tyrtaei, tam bellicae squam civiles, opportunita thi dedere ad gnomicum elegiarii genus colendum eadem Tation', qua carminum gnoriticorum omnium in Hesiodo semina latent. Iam vere gnomicam ne mascalicam, siά conse taneum est ad iiilosopli iam fecisse reansitu III, et RIItiqua carmina, ut ad gnomicum genus proxime accede-

, ut ii Minis proxime a Solonis et Tinquorum, qui septem apientes vocantiu . emporiis afuisse. Ergo Tyrtaeustria Ito posterior fuit Callino Archil cluas autem quum Tyntaeo suppar aetate fuerit, appWnt, non lotio, sed ore antiquiori Callino, inventionen esse

illud poterit etiam ad constituendam hiesiodi aetatem transsem, siquidem is Homerica carmina Aserae non potuit nisi diu post Homerion ognita habere, Hesiodi autem opera et Dies indolo sua nonaicae simili magis etiam ab Odyssea, quam haec ab Iliade, discrepant. V mim iudies de aetato Heriodi non plus quam nostr Valere, 'puisse sat esti di si sciit, misi

124쪽

hmi inter Callinum et Tyrtaeum cuius carmina illum omicum colorem durisse Henui ex ipso Hesiodo. Cuiusmodi argumenta marino sumit omnim eriissima. Quum tamen haud paucos csso sciam, qui talium rati Irum vim minus sentiant, nunc, ut ho quoque vel invitos inham in sententiam meam, addam non ulla o

Sardibus a Cimmerias occupatis deque agnetiim exciadio, quibus Callinum Archilocho longe antiquiorem esinita ost eiulam ut dii matur ipsa veterum controversi nemoque sanus illa de re amplius dubitare queati i Callimur ante' vidimus Saxiles memorasse ipsius aetate a Cimmerus expugnatas, sque amo est vocat itin esse locum Herodoti, ubi is Ardye Lydoruni ego Sardo si naurat a Cimmeriis esse captas. suam ad sententiam confirmandam Cassintheriis praeterea locum ascfert apud Strabonem, Alexandri aetate, historiis m. scriptoris qui Praeter alios thros stutini SC ipse at, quae nollem Hunius, vir summus, Excui s. I. a Vias.

Aen. II p. 5- tertiis particulam existiniasset Graecas Historiae, illoquo in libro videtur de rebus Lydiacis dat

opera exposuisse hoc enim fieri solitis in isse ab anti-'quis historicis propter coniunctionem rerum Troicarum

et Lydia carum, bene monuit Creuetem, vix arissimus, adii ix. Antiq. Fragm. p. 96. mi Sir σqii idern XIII p. 627 95ο): νησι μ' in αλλισθένης, λωναευ--α δἐ την ἐπὶ Κυρω καἰὼ μυ--θαι ὀιλ- ιν Qua locus si suis neget ), si intΡgo esset, Odwelli sententiam satis similatet a Memin una eademque Sardium expugnWiis, quam Herodotus Cimmeriis , Callisthenes Treribus Lydiisque tribuit, assuma ante Cyrum et Cro

aum. Neque cum Herodoto pugnat ullIsui nos fluundoquidem rere gena erat Cimmerica, ut ait et D eat

125쪽

- μερικου θνους, est. Eodem Pertinet eiusdem

Strabonis locus corruptus, I P. 6 '6y οἱ, Ἀμριοι, Me ἐπέδρα- τα δε- est. Ubi ante omnia si ste codicibus repone adum PT P03iριονας. Quae Cormi Pti sic nata videtur. Ad με-- quidam adscripsit 2 vρων, undo minium in Strabimis verba illatum est vii . deindo --. Sed gramox luc latet eaque antiquioae depravatio Treres enim, ilippe Cimmerica gens, generali Cimmeriorum normne appetari omnino poteranti non contra Cimmerii remun--Hie neque usquam hoc factuin reperias. Scribendum risi τε λιμμέριοι οῖς δραμον τα Meta est. Est haec eorrectio et si seplicandum Melpotitia. Eadem diligentia Strabo Cimmerios et Troes semper distinguit, nec tantum eadem Mopagina Πολλακις δέ inquit, καὶ ο Κιμμερω καὶ sὲ ρη- μοι σαντο τας τοιαυτας ἐφόδους verum etiam ibidem

Troes x. ex amahe, Cimmeriorum, e fugatos. Herodotum vero magis generatim ,qui solere, ut nos quoque passim secimus, ubi illa diligeritia opus Ionerat, hoc igitur vel ex eo cernitur, quod aerem Scytha--m dicit eundem Mahem, quoniam ο ea gens erant Cimmerii, eumque Cimmerios tradit, hoc est

Treres, gentem Cimmericani , ex Europa ESSE PEPAsiam peraecutum. Non mirum igitur, unam eandem

quo Sardium occupationem, sub Ardye sectam, ab Immodoto Cimmeriis, a Callistheno apud Suasonem Tre-xibus tribui, quos hic a Cimmeriis ponit diversos. Quaeret quispiam, annon his omnibus confirmari potius, quam instin possit loci illius intreritas, quae quo ab hac pendet, Dinwelli sententia, eandem istam

Sardium etapugnatioIIem putantis a Callina esse signiscatam. Qua re Mino habet aliquam speciem. Nam

126쪽

apud lepli Byzant. V. Ib - ubi contra Codicos, quorum Irus Καλλινον, ceteri Per compendium scripturasse erilibem, e Salui i coniectura perperam est λα receptum eodem errore inter Callimachi Fragmenta τι

CC dari cinere Benit. Sed alium iam ante attuli isse sumenta in Callini, ubi pariter atque Ilerodotus --

generati In vocat Cimmerios

quod tantum abest, ut in poeta mirabile videri possit, ut contri historica illistheius diligentia, qua Treves a Cimmeriis semper discernit, in Callirium ne aderis quidem videatur. Quoda semel tantum aut rarissimo Trerum, lemmaque Cimmerio in nomine fuerit usus, faciis intelligitur, quomodo eam Sardium expugnati nem, cuius ipse fecerat mentionem, O Callisthenes,memuriter haud dubie eum secutu' Cimmeritis potuerit assignare. Quodsi hoc loco urgere vellem argumenta, quibus Caninum iam nunc demonstravi Archilocho,

nia, quae hine sequutitur ad suem usque totius dispulationis nostrae, utique necessariam esse docent. Redeamus autem ad hemisticlitum Callini e Stapli no Byzantio modo Prolatum: Ubi qui rerum dux commemoratur, quis dubitet, quin ait idem Lygdamis ille, quem inraneIiorum ducem, eat Callimachus Hymn. in Dian. V. 25 i. seqq. temPlum

Me reseri Dianae Ephraim diopum minuunt in dum

127쪽

aiixilio propialsatum esse et necatuIn Sunt, citra tredant, teniplum re vera a Lygdanii esse combustum taediocream mus ad Ismych. v. s. et μου Verbum δε- M de conatu accepit. deque alium auctorem, quam ipsum Callitium, Callimaclaus ob oculos habuisse putandus est. Eundem Lygdamin Sariles cepisse accepi-

δολικl διαφθαρη in locus aperte declarat, Lygdami cum manu sua non esS ex Asia exactum, sed in

sicia exstinctiani nisi sui vectum ιν ρη intelligas novisis de ducis interitu, et reliquam iurbam non Consectam, sed fugatam ex Asia. Aiqua an Cimmerioriun seu potius rerum turlaam, quae sub Miso Sardes cepit, ex Herodoto ianua ab Albave ex Asia esse expulsam. Itaque Lygdamis, a Callino haud dubio memoIntus, non imius, sed primae illius magnae Immeriorum incursionis dux fuisse existimandus est. Hanc vero primam Cimmeri in magnam ira varam nem saria ponebat rea Bomeri tempora. rami a. p. 6 12 Oμηρος τους διυ υεριου διδοις, - κατώοῦτον η μικρον προ νον μεχρου Ιωνίας ἐπέδραμον την, νεὸν ἐκ Βοσπορ- πασαν. et III p. ais 222 αι- να κασ Ομηρον mi προ αυ- μικρον λέγουσι τήν τάδε Κιμμερων φο δον γενέσθαι rosi ρεθρο ς Αἰολιδος και τῆς Ioui .e. tuo Homerum, qui Callino antiquior simul et recentior esso potuit, siquidem collinivum est nomen immeri. Sin vero antiquissima quaeque apud Homerum spectamus, haec nemo negabit aetaten referre Callili Ialla altilitanto antiquiorem. Sed hoc iam nunc nemo amplius negabit, Callinum Archilocho, Grais aequali multo esse superiorem, et hactentis omnino proximum Homero, quatenus propior nemo suit. Ceterum nolo virorum doctorum de Cimmeriis errata commemorare. Dixisse suit

hiat, mimino maiores sort- inter sibilologo' quam

128쪽

in ipsa Asia turbas excitamen inumque potirinium e . rorem notasse Larcheri, optimi illius Herodoti interpretis, qui conmiem atam binis his apud Strabonem locis Cimn Mimim ineumonem distulit quidem ille ab ea, cinus lacti apud Herodotum mentio, sed ipso bello ia Io antiquiohem putavit, idque propter figmentum Euripideum de captivitate mesteium Graecarum , quas in

Taurica Iphige a comites dedera , PMg. Tauri mao 6. ii . seqq. Quam ille sententiam prodidit ad

IIei Odot T. I. p. i 85 seq. d. II Ov. et hactenus etiam

Vesrietum, adversarium suum, habuit assentientem, quatenus hic quoque ad vexam . . Euripide Cimmeri i xum invasionem, quanquam aliam, respici sibi persu ait Chro rol. Ieiodo L. P. 5. Sed vincunus ad Magnetum excidium. Contentio erat, ut ante vidimus, apud Veteres essetne inentiom gnae Magnetum calamitatis in Archiloclis nota ad intoritum eorum Callino ignotum, ait ad superiorem aliquam cladem referenda. Sunt autem Magnetes ab

Ephesiis clade aflecti, exstincti a Cimmeriis vel potiu, I, exibus Cimin rica gente Piee postea vetus urbs in

Maurata, ut vulgo putant, sed tamen nova condita, ibi autem, ubi fuerat olim agnesia, relictum oppidulum, Cui nomen Παλαιμος minis. Qua de re alis exposuit Pri ausim. ad Ilium. Σ---. aeq. qui tamen non cogitasse videtur de Magnetia a Treribus deleta. Quodsi fides labenda esset Nicola Dani asceno Excerpt. Ἀ-les. p. 45L. Magnesiam nananti a Gyse captam, quique nimbuti recepit, monente Κ iero et Oxellio, di cola locum, Suidae, Μυγκης, ἄνω Σμυμαιος, et hinc Iri illime consequeret . postea demum a Treribus Magneriam esse eversam non quin iniuria dubitasse,

129쪽

de illa cogitandum esse, ubicunque Μagnesia sine cognomine Minmemoretur , sed quia nova urbs iam iiiiii poterat esse exstructa. M aio vera quidem est ista iaeolai sabula, quamvis Geta sextasse, ut Opinatur Cres zorus ibid. p. oo. Seqq. 'alathi Lydiaris nis forte minus est tribuendum liexodoto, qui nulla dicit a Gygo bbila iuri conixa Milesios, mymaeos et Colophonios gesta, hoc ipso nomine aueritam eius vituperans, I, 1L extri laceItari censuit illam evinns in Commenti ad Inscript Paria. T V P. 266, fide dignam eynius in Comment Antiquari Germanice scriptis Vol L1 14 et item in Puam Acad. T. V. p. 49 profecto vanam iudicare debebant. Quod inim ita sit, hoc minus etiam quidquMn poterit ex isto continento concludi de tempore, quo a nexibus deleta vigilesia

sit.

Sumit uretius ibid. p. Oh, hoc esse sub Ardyo sacrum, ignorans, quod Plerique onmes ignorant, saepe omnierios aes eos in Asiam invasisse, idemque fidem 'leniere defigat Plinio, cuius bina loca, mox a Pen

cortissime demonstrant, diruuianis Ieribus agnesiam

esse circae initium imperii Candaulis deque Hiciter Bureui cum Plinio conciliatio cessit Nemo Opus Acad. l. m. ubi Magnetes, siquidem mentem viri satis

sum assecutus. Xstincto Vult esse a reribus P gnatato

Ardye apud Plimum autem intelligit aliquam cladem priorem. Nam plum, ait, cum Lydis bella comm 'inorari quaenam, non addidit, nisi quod captam ac Melibem pronunciat, Nicolam sectatus ego nullum novi Dis contra Ephesios gestum. Ab his autem nulla sunt tanta ad assecti Magnetes, ut desinerent Meroρθοῖ verbis utor Sirabonis ante e Micatis ἐν is Hie γίους πολεμio . Atqui Plinius loquitur de Magne tum excidio, quod propter hoc ipsum non potest nis ad

130쪽

ab eodem Plinio alibi proelium dicatur. Est enim, metum excidiunt non urbis quidem eversio, sed civium tant atrages, nulla in defensioni emae emanem, ea igitur caedes, quam subsequebatur ipsius urbis Meldium. Eodem redit alia lectio pictura Magnetum exitii, quam praeter necessitatem praetulit Mettiget inaees Picti T. I. p. in ignorans, e cidium et hominum esse et urbium. Sunt autem Plinii loca haec, Hist ' at VII. a. um Candavisa rex Bularchi picturana Magnetum excidii mediocria vati pari rependit auro.

Et ibid. XXXV. s. M Quid quod in co/-- perini est. Marini pictoris tas tam in quo ercu Magnetum

eidium adax is aetatem retuleris, neque a ne Buxeiti mentem induero velis, talem Butarchi tabulam ullam omnino fuisse negantis, ut fecit einers in IIist. Discipl. x et Rom. Germanice scripta Vol. I. P. . seq. in eo sinem erroris argui Plinium oportebit, quod do excidio inmetum, Treribus tribuendo loquatur, quum

sit de antiquiore proelio adversus Epilesios cogitaIidum. Sed caussam non ideo, cur tandem excidium illud

inmetum ad Arhis posissimum aetatem ait reseret dum nequo aliam, cur huc a Buxetto matum, quam ipsam eius de crebris Cimmeriorum invasionibus ignorantiam. Quid quod agnesia ab ea Cimmeriorum ves, ri mavis, rerum turba, quae Herodoto auctoro sub Ardye Asiam occupavit no potuit quidem everti.

Memineris enim, post deletam agnesiam, ut e Strabone ante Vidimus, proximo anno agrum esse a Mil mi occupatum. las vero ex Herodoto constat, immeriis nondum stig iis, ' μα annos a Sadyatis, et deinceps per proximos quinque ab Alyatte, qui expulit

istam Cimmeriorum turbam , esse VeXatos. Atqui ne