장음표시 사용
91쪽
Hαι vel ἐλεγεια Vocari solent, ita etiam pauca qui leni, sed sunt tamen veterum loca, ubi eadem ondicantur. Sunt autem ista Theognido carmina quae quum in 13sam Simonidi priorem aetatis partem eidant, apparet, si haec adlluctabi sitit nominata, nul
liuin tempus relinqui, quo nomina D εἰά et ἐλεγεliis
uriginem ducere potuerint, nisi eiusdem partem post Tiorem. Idem fere valet de nomine seroe, ito illis nomImbus non multo, sed paullo tantum antiquius est existimandum. Ne quid tamen dissimulare videar, hocidiimum video compi obandum, ac praeterea aliam quoque, eamque graviorem etiam, quam deinceps proponam, dubitalionem tollendam esse, antequam liceat ad Theognissis nam et ipse Theognis sua carinitia elogiamti, i vocavit et reliquorum loca, quibus nititur hoc asegumentiun transire. Vehementer autem errabit, si quis dixerit, potuisse nomen λεγος diu ante usurpari, quam carmina, quae eum πιγοις metrum comm e haberent, ἐπιεία et ἐλεγεῖα nominarentur, nihilque obstare, ito minus The gludi carnania elegiaca ab ipso se aliis poliret iii vocarie mi, et, lugubria carmina distichis composita iam pridem coepi sint δεποι nuncupari cice vereor, o cui istud contendere vel in mentem veniat, qui reputaVerit, τους λεγους, Graecorum usu loquetuli soli et in I omani omnia ἐλεγεια vocant elegoso non efficere iustum
siquod genus poeticum, sed nihil aliud osse, quam I gubria ἐλεγεῖα, equo igitur fieri ullo modo potuisse;
quin, si certa lini etiam lugubria carmina distillus Com-
.it ελεγοι dici coepissent, brevi haec oppellatio aut Promus in oblivionem veniret, aut ad lumbo cuiusvis ineui mirmina tradiiceretur, nisi paullo post nomen generis, appellatio των ε Mων, accessisSet, quae Sola Potuit firmam stabilenique loquendi consuetudinem ad-
---. Quodsi Theognissis ines ab ipso et Hilaram
92쪽
vocantur, et inde iure colligi licet, nomen τῶν λεπίωω non ante Simonidis aetatem, tu cuius priorem partem Theognissis carmina incidimi esse inventum, idem v
let de nomine λεγος, eiusque origo minime potui ab
Origine nominis ἐλεγεῖον procubesse remota. Maioris momenti alia est dubitatio qua relicta si Theognidis et ceterorum laea, ubi carimina eius et . giae dicuntur, in medium proferremus, operam perdere videremur. Quaeriturimum, annon et ea cammina hexametris Ora composita, sive elegiaca sive alia,
quae peculiare quoddam sibique proprium nomen iam balinent, vocari po-xin et ideoque hoc nomen etiam tum conveniat Theognissis caminibus elegiaris,
ri eius tempore IIOHIe rint Ἀκεγείων iam fuerit USItalum.
Concedo, non tantiam elegiam, sed alia quoquφ rinina, quae hexametris non constarent, ἔπη esse vo-eata nego, hoc unquam iuri a quibusdam seriori aetam scril,lnishus in iis carminibus factum esse. lune in genus pertinerent, cui peculiare nomen iam tum, quum carmina conderentur, esse impositum. Perversam loquendi rationem his sero in locis reperi DiogenesLae .lius ulla elegiacis carminibus inciPiam, I, , 5: nolησε ὁ κανεὶ γεῖα in εξακοσια quRe Verba, ne quis forte docormption cogitet, codem modo, notante Menagio,
legi intur apud 4uidam et caementem I udrinum.
De Pittaco sermo est, qui e nostra sentemia vigila D minis, ἐλεγείων fuit antiquior. Neque lamen Diogenem retinere Veterent loquendi consuetudinem vobiisse dixerint. Cur enim, i hoc voluit, novam appellati nem adiecit An perspicuitatis caussa Tum vero debebat portet sola III I OVR-RPPellationem, quum nulla, ut antiquum,dexet, ilisωκωνώπων mentisne simul sucineo retur. Immo huic scriptori, quum versus ἄτη, caret, cuilis tandem generis essent hi versus et quo ni uo con P0siti, Wiulium 1 44o u euri πὸ Lς
93쪽
si tolisset, ni mini recentiora quoque camina He .giaca πη appellaturum fuisse fatendum est. Perinde iudicandum de Suida V. Θέονας -- τωμες δι ἐπιείας
εἰ in m. Debebat dicere: εἰς μέν, in V. Nec rei giosior sui Pausanias, ut qui Tyriae anapaestos aequo
35. p. i7. Neque melius Galenus de Hippocrat et Plat Placitis, opp. T. V. p. 1i8 ed. Charier. - περ εον Ἀρυσιππος εγρα-- ουτι ἐξ Ορψεως και Ἐμπεδοκλεους καὶ Dp-- κώ Στησιχ'ρου καὶ Ei ροπέδου και ἐώρ--πιν - δε- ρε-μονεύει παρια-λλω etc. Addi etiam poteriantalia exempla nos adiecisse satis habemus, suisse, qui eo usque progrederentur ut heXametros loci, mallent quam πη dicere ne scalicet ambigua appellatio esset. Eustathius P. 15M. l. Sr c, δντα ἐξήμε- ου πανοηξιο- ἔπι καλεισθαι, δηλοῖ ἡ ἐν δ ρι- λεξικρεμόν, αντεκει rota ἐποπο ς τῆ μελοποιων. και ηεψα λεγον Οὐκ επη, ε ἐμμετρα. Ceterum in Pausama Lexico Rhetorico
ἐ--οὶ erant, qui Verba, non qui eorus, ut Eust illius putaviti quod etsi ad sensum tantundem est, dilia
fert tamen, M Signtii Rii OIIem spectas . re uno ol, qui modos faciunt. Sed hactenus do perversa posteriorum
hominum loquendi consuetudine, quae quidem nullius momenti est in quaestione de origine nominis των
Falsum est, quod Eustathius, et quicunque utuntur sinistra isthac ratione dicendi, credidero, antiquos probatosque eriptores promiscue usos esse nomine των μων de imbusvis carminibus, eliaIII Pr pli gen Eris Sui nomine recentiori hus. Quod quum sit docere aggressus Nunnesius in Notis ad Procli Chrestom. p. 6 ostendam, hunc virum, quod voluit, insecutum non esse,
identque Uel lim omnino esse negabo. tolle honorum Et
siquorum loci Visaeum, fuerint in medium allata,
94쪽
non ubi vulgo soleant επη per versus e sicari, qui non sint heroici, neque etiarn ante traveritum Proprium generis sui nomen conditi, sed ubi aliter non possint i telisio quod ut fieri queat, magii re Verem'. Ac uoin refutando Numissio temere acquiescere, et hane ad Tem Omnem pro arbitrio conclusionem facere videar, in tota hac quaestione ita versabor, ut, quum Nunnesius pro sua sententia bina ad Aristophanem scholia commemorarit, ubi is per iambos explicantur, et intellig--tur iam hic versus, qui tomine τῶν ἰαμβεων antiquiores habeat nequeunt, ego non solum alter loco certe Poe-ter necessitatem, stem utique salso id fieri doceam, sed Ma etiam, quae praeterea sunt in proditu eiusdem
Poetae loca quae eo dein modo solent intelligi aliter interpretanda esse demonstrem. Sunt autem in his om-
.nibus Comici locis ἔπι non Mersu, sed partim Μrba, irarum ainta. Quod quum docuero, hinc sarito, si quis
alia forte veterum loca reperiat, ubi ἐπεὶ iti dem per versus, qui non sint heroici, recentiores aulum proprii nominis sui origine, explicentur, haec ad eadem illa genera poterit revocare. Ceterum ipsa Procli verba, ad
sententiam, deis de patebit. Aristotelis autem in libxo de Poetica locum, ubi is omnem orationem, iam solutam quam poeticam, commviii appellatione, ποπιγιδε ecomprehendit, ab iis multum uis lare . hi poemata peculiaris cuiusdam generis ab lieroico diversi ἔπη Vocantur, ideoquo huc trahi a Nunnesio nequaquam debuisse, monere vix opus est. Ad illa Aristophatiis progrediamur ubi επη de versibus non heroicis, iisque post inventum proprium generis sui munere conscriptis usurpari putantur, et primum .dem ad ea, ubi ex vera interpretandi ratione Oerba, deinde ad ea, ubi dicta ε1rer vocari existimanda sunt Verba autem in his ἔπη dicunturi Axiatoph. uti, V. βλ in
95쪽
mi ε- et κατ μος non modo Merstitim et adnotis Uermia albus, ut vulgo enarrant, Verum ellam Merborum et singulas,erbis vexti Posse, a Beckio iam est observatum. Praeseirenda ergo Posterior haec interpretatio, dum de monstratum suerit certis exemplis, alteram illam lingvi convenire. Idem valet de V. 983. 98 .hseqq. λεπτων τε κανονων ω λας ἐπ τε --σρους ubi ad alteDum illum locum x ptiuitur. Et hic quoques Beckiusian, de Derbia recte iam est inter pretatus. ostin ad om fabula, ubi chorus Musas implorat pro A e
schylo et Euripide, certamen poeticum inituris, hae leguntur,. 903 seqq. νοῦν γαρ αγών - νως - μέρος
Ita finitis chorii ecibus, ipsum Aeschylum atque Suri iidem his verbis Bacchus alloquitur: Masin dii καὶ σφώ--πη um M. X usurus neglexit omnino μεια, vertitque παραπρωμαδ
c mina dicatis, utrobique igitur versus intellexit mox in certamine poetico a tragicis illis proferendos Be*lexus etiam nomine versuum usus est in interpretations sua. Sed ante OI IIII i Idendum est de OCRhes ρήματα,. quod Corruptum et ante corrigendum puto, quam do sententia quidquam possit institui Schomines N ' Mνώματα, inquit, προς τὰν Αἰπυλον τα di παραπρω-
96쪽
est, aperte ad ματα desiderarii epitheton, quoniam nonnisi sublimia Aeschyli et magnifica Jerba, non verba eluis simpliciter Euripidis subtilitati opponi poterant. Neque vero at necessaria est ista Graeci hominis i terpretatio, aut etiam tolerabilis videri potest. Quid enim Libique poetam in lac Musarum invocatione utrique, tam Aeactylo quam Euripidi, subtilitatem ἡ- huere, ita tamen, ni fallor, ut, dum de ut quo loquitur, unum potissimum tangere velit Euripidem, nemo negabit, qui principium invocationis considerarit, V. γο- eqq.
Quis credat igitur, Aeschyli esse Vecta magnia sca Ne multa, ad subtilitatem aperte omnia hic sunt
sori possunt, nullo epitheto ad subtilitatem Verborum indicandam adiecto. Quid ergo An epitheton excidisse videri debet Noli putarem aleant potius omnino
liastes agnoscat. Scribendum; nissima mulsione: φθματα ἡ παραπρίσμα ἐπων, Dicuntur autem φηγματα, hoc est nos ursi ατα ἐπων, ut apud Platonem sub finem Hippiae maioris, κνίσματα καὶ περιπιο ματα τῶν λογιών, -- ρανοῦ δ ρημί - quaequndem paullo post ibidem vocantur σπικρολογία . pertine que metaplibra per totum versum ad subtilia et minuta verborum discrimina Verborum inquam, non sermonum, quum nostro in loco dictionis, non argumentatim ni subtilitas ignificetur, illa autem in verborum , haec in sermonum et argumentorum accurata et religiosa dia fiunctione versetur. Non aliter, Mi lingua uitidis CALLINus F
97쪽
se 1 sndere non concidere Aeschyli verba siquidem te laecimino iacultatis p ticae isto in celetamine exhibendo, non de altercatio'. ferino est. Nec mulium, sed distant amen Nub. V. 15ο, quem versum Bergiem contulit, λόγωνακριμιῶν συνδεια uul. an etiana hiltro intes itur, quomodo accipiendus sit ultimus ille versus:
Videlicet πρὶν -στη λεγειν nihil aliud est, quam Praua q*ι amiserta illa, minuta cum Eiligentia secundum exigua sua discrimina delecta, in meretum Profernuis. Restat locus ab ipso Nurm is memoratus, in eadem hac
α--σιν At hic quoque quid olastat, quo minus omoe iis exponas 3 Ideone mini iam των --- -ων erit ab initio inde Et haec fere de iis poetae locis dicere habui, ubi e sunt et ape Merma uir explicata. Reliqui inest, ut Pauca de iis addam, ubi ead x per tot sunt
interpretanda. Nempe, ut statu adiungam alterum lo-gui a Nilianesi excitatum, idem Aristophanes Squit. V. D. Q Κust ita habet: Aia λον γει τοι προσωνοι γιν ποπιν,
τοῖς πεσιν χαιρωσι καὶ τοῖς πραγμασιν.
ἰαμβοις παν - ποὐ τρον καὶ ω- Loquuntin Demosthenes et Nicias, Atheniensium duces, qui finguntur Cleonis servi ab Ilo Diale habiti et aufugere cupientes. Imric ille lutcrrogarat, Velletite, rem spectatori bus Propon et Versus, quos attuli, respondentis sunt Niciae Pessima vero interpretatio: ωσι, τοις -- α et ab honalite Protheta, qui Um ---, quaeCum.
98쪽
quo in mentem veruebat, arripuit, de sententia parum sollicitus. Aliter Comicum intellexit antiquior, ut uidetur, Scholiastes a nostr CXSchi pulsi illii πη Pe ιαμ- μυς est interpretatus , eos nimirum, quibus deinceps Demosthenes spectatoribus xem exponit. Quaerinde sequuntur in Scholio, aperte ita sunt transponenda:
παν γάρ μεrρον Πος καλουσι. Sed metria in nati ni hic in considerationem non .enit, et uulce Vera est tertia i
terpretatio: ἔπεσι τοῖς γο--o andem tam recentiores sere, quam alius sequitur Scholiastes, cuius haec
v mi dui θεοις Traducitur solennis apud Atticos oratores formula , qui saepissime et bo, ori,
καὶ ταπήταμα πολλ' πα, λέγειν ποιει. 'haec hactenu . Alio loco, Thesm. V. si is seq.- --ος τοδέ ---- γα γέγοντι νυmpsit γυνο monuisse sat est nihil opus esse interpretatione propter hunc mum, et posse etiam Verti Propter hoc dictum. Hoc verum est, nihil amplius, carmina non solum elegiaca, sed alia quoque hexametris non composita, communi nomine ἔστη tamdiu esso Voeata, quamdiu generi, ad quod pertinerent, Peculiare ac pxoprium nomen nondum esset impositum , eandemque appellati nem de talibus carminibus nomine suo antiquioribus Postea quoque interdum esse Surpatam. Exemplo
utar iambicis Archilochi carminibus Meleager EpigriCMX, 5 seqq. Moesi recensione: FI
99쪽
Sermo est de eodem Aichilocho, quem supra Theoem ius dixerat τον πάλαι τοιγμα - των ἰάμβων ut appareat, hic quoque iambos esse Archilochi, qui risi v cantur, et veram esse Liebelli interpretationem , qui in Betri Archil. p. XI. Verba ἐπιδέοιο επε τε πο- λυρον, viti iis expressit carmini solera pangendi et ad modos brae canendi, salsam, quam D. Hetasius prodidit dexter et exactus eposque dicere ad lyriamque cantiam. Adde quod vel per se προς έφαν ὐέων est canere ad lyram nori emero lyrica carmina, quae qui- dein, ne quis erret, nec sola nec Mper et unice ad lyram canebantur; ne dicaIII, etiam concinnitatis caussa orba ποιειν et ἀείδειν sibi opponi putanda esse deo denique Archilochus omnino aut epicus poeta fuit, aut illum omnino fecit poema picum. Nam quod Nic phoriis arrat in cliol ad Synes de Insomn. p. 29. ed. revoti 'Ο Αρχέλοχος Ουro άρχωος νην λυρικος Ποιητεῖς, ἐ- ου μονον προς λυραν μεν, ἄλλα καὶ ἐν ιέ- ρωιων τἀφεθ αυτον ἐγραquν huic commetito, hil est tribuendum. Et sunt quidem tα κα is citi rom, ut recte Liebelius monuit P. 65, quanquam male additis aliis coniecturis, ducta oSynesii loco perperam intellecto, de Insomu P. 156, ubi is Archilochum tradit δεδι--απανα - ευστομίαν εἰς οἰκειον μιον, asaim nimirum iu carminibu εura, non,
100쪽
tit Nicephorus credidit, ii sit gular quodam poemate. Sed unde istud ἐν με- ωιui ita Ex ipso, viri Planesi lor, heocriti dicto non minus intellecto quod expcii
inere voluisse Nicephorum , manifestum est ex usu fornIulae πρός iis αν αδειν de compositione carminum inicorum Coum ex verbis Theocriti, fecisse Archilochum epicos exsus, a de quum nullum lium Archilochi versuum alibi vestigium reperisset hue
Theognissis elegias vocari. inc vero mea quidem sententia nihil aliud consequitur. quam quod etiam pex
umatius, et ipsum fortasse Archilochum iambo suos imnominasse.
Huc addam de Proesi loco, ad quem illustrandum Nunnesius conscripsit annotationem illam de qua ante a nobis est iudicatum. Qui locus occasionem nobis suppeditabit ad rationem huius loquendi consuetudinis explicandam. Et Proclus quidem in Chrestom. v. ootium Bibl. p. 98a recepta, si Photio credas, Vel commemorata Potius, ut arbitror, eorum opinione, qui hexameti os ab oraculis hoc metae compositis επι Primum appellatos, et ita hoc nomen proprium huius inem se . ctum esse credebant, ita pergit orati φασίν, τι - τήν
in Elym. Μ. P. 52 . se th ubi eadem Procli prodita sunt. Postrema verba ἐπεὶ καὶ τα τιμι-- ἔπη προσηγορεν. ostendunt sane hanc opituOneni altera esse tolerabilio τη- in neutra si quid iudico, vera, ct aio Potius