Callinus : sive quaestionis de origine Carminis elegiaci, tractatio critica

81쪽

CALLINUS.

eada proprius et princeps usus notitii 'n/ne, a Sim nide scripta esse osteItilam, deIIide doceam, in ipso Simonidis temp re originem Dominis a. . necessario esse Pon-dam.

Iam primum quod ad Sunonidis carmina attinet lugubria et distichis composita. diversa autem ab epigraminatis, ne multa ad Simonidis ἐλέγους, de his prorsus desinuti similis veterum testimoavis Nam quod Conri Schneidem ibid. p. siet Simonidis elegiam deper--εlila in ira pugnam Iiavalet ad Artemisi irati quam Schol

ad Aristoph. Vesp. V. 1 2 a Suida descriptus et Pris ianus p. iis commemorant, θρονον fuisse pronunciat, hoc non solum comprobari nequit, sed pugnat etiam

plorare, sed elices praedicare, atque vel epigi ammarisve encomtis celebrare solebant. deque omnino -- posita erat haec elma in eos, qui in pugna periem sed in ipsam pugnam. Erat igitur nillil illud quam

ἐπινDων ἐλεγειακον, quo nomine Atlienaeus IV. p. 44.

E. Callimachi es mam vocat scriptam in Sosibi victi riam, et hactenus similis elegiae opertianae in pugnam Actiacam, Tu, Eodem modo iudicandum de Mim nernii Drείοις ἐς τήν μ ην τη, Σμυρναιων προς πην τε καὶ ωους ex uiuin emend. Pro υδον , quorum mentio st apud Pausaniam IX, s. p. 766 quanq-moo Mimnermus discrepabat a Simonide, Callimacho et Propertio, quod proelium celebrabat diu ante se commissum. Sed de hoc carmine Hura dici possunt, quae alio viri pertinent. Non secus, quam de Sononidis elegia in pugnam ad Artemisium, ibidem Schneideriis de eiusde tI εὐγεω, in eos iudicat, qui in pugna ad Marathonem necati fuerant quod iudicivin supra refutavi, et δεπειον nihil diud quam drauchum osse docui. Quodsi desunt veterum testimonia, quibus emiqueat, Simonidem auctorrem ruisse lugubrium elego-

82쪽

ut , iiDierenda sunt huius rei in ipsis poetae reliquiis documerita. Aliud Rutem egit Conri Schneiderus L l. p. At, ubi huc uxori sis mentum nolineas elegi duca hominum sorte, quod habetur inter Simoisidia Epigranimata, CIV. Eodem iure emimnermi querelis do iuventutia brevitate colligere poterat, iannex mum seripsime lugubres elegos. Sed bina Damonia funebris Hegiae in inortem Timaressi cuiusdam iuvenis inter Simonidis Epigrammata iacent abscondita. Unum, quod ipsum carminis initium est, in Munckii Analectis iniex Epigrammata. o legis uri. Ι:ὐθεον, πρὶν δειν aemisi αλορον. Nimirmn sarito patet, hoc non epigramma, sed lugubris esse elegiae particulam, siquidem monuisse sat est,

exclamationem tamque essusam omnino querim

niam, quum elegiae optime conveniat, tum ero inversibus lapidi insculptis erant autem Simonidis p grammata re vera adhuc lapidibus incisa esse ridicu

lam , sente a filiari autem his versibus inesse non leunca

tam quidem et quae utique per se intelligi nequeat, sed inancam tamen et imperi tam, quaeque vim in opia gramma ei ere minime possit. Vereor equidem, ut

omnium assensum sim impeti alauus, si dicam, eius modi esse morbi mentionem, ut tam immatura mortis

paullo accuratior descriptio exspectetur. Quippe ad selisum haec obser atio pertinet, do quo dissicito si

disputare. ed mox confirmabit eam alterius fragmenti comparatio, ubi ab initio talis descriptio deest. Hoc puto qui neget sore neminem, laudes dolescentis desia derari ob vel , - τεμαρχον, et irem Timarchum, tam egre lae indolia ius enent, non quum allos, tum Hiam Timalchum, quod aperte languidiu esset tantoquo

83쪽

poeta vel maxime indignum. Quanquam in iis, quae

rificum adolescelitis epitheton Simonidem adiecisse exe-diderim, hinc statim ad narrationem de obitu eius pro' cessuinio Certe si ullum omnino versus illi, quos posui, huiusmodi IaaIIatIOIlIs desiderium movent, non potuit ea hinc procul esse remouia Accedit, quod ex altero Dagnient mox patebit, poetam ad laudes, sincti Minus persequendas omnemque vitae eius ratio nem Moneiadam, Praecipuum illud, ut ari itror, carminis argumentum, ab ipsa domum lux naxotiquo transituni fecisse. Est autem Dagmentum, quod exhibui elegi e in moriem Timarchi non tantum aliqua pars sed ipsum eius exordium, quoniam nunc primum commento ait Timaresi Vm ex ipsa montioliis ratione est manifestum. Sediri grediendum est ad alterum eiu dem elegiae fragmentum, quod ut pusuum vulgo seivix epigramma, quodque hoc nostrum in Brunckii Anainoctis proxime antecedit, sed eidem ut artitio carminialostponi debet:

In utroque seripatento liceat enim tantisper sumere, quo mox docebo, fragmentum esse hoc postremum in utroque, Inquam, fragmento de rimarcho sermo est, qui illic annumeratui inbreptis in flore iuventutino est Ies vita dicitur nimo esse ivatus πρὶν χειν κουριδίνην ἄλοχον hic αερτη, ἡλι-isi exspirasse id est iuve-

liberia circumstantibus. De immolina morte Timarchi, qui postremis his veratrias significatur, nullo sane opus

est argumento praeier orsum:

84쪽

Erraret eam , si quis ἡλικιην --ειν lii aliud evomunaretur, quam θυρεον ἀπι--, tum se vitae omnino, uitis omne spatium hoc loco sit μαία, epitheton ornans esse putaret. Aliter iudicabis, si huc retuleris observationem Aug. Mari hiae in Gramin. r. Mai. 626. 5 a accusativum nonnunquam poni, si quaeratur, quando fiat aliqua res. Et is quidem Heminosi loco, quem assert, adii ingere poterat Sophocleum illud καψο, ἐφηκεις Aiac. V. 5έ, eodeInque Vocave is τρώτην, την ρχνην, et alia. Sed ne haec quidem observatis sufficit ad explicandam alionem loquendi. Nostrum non est in singula diligentius inquirere. Simonideam locutionem itemini habemus apiu Pindarum iam ad .cobrio collatum Isthm VII, 47. aeq.

Est autem petulim. Silaioni l alii lianc et Pindarica1nlocutionem anacoluthon esse Pan quum proprie diciendum fuisset θυμόν -- et simpliciter πο-- ἔν λικια aut τελευτῆ ἡλικίαν, utrumque per confusi nem notionum iunctum habemus lo cemaei tur,

ubi apud Simonidem esse vigorem aetatis, ut saepe, neci se ἱμερτὴν ἡλικίην aliam esse quam quae in aureo eiusdem si agmento Simonidis ἐρπια νιλης, δε Pindam

iusto cogere videar, si dicam, his in versibus de eodem homine esse sermonem, de quo in illo aureo agebatuvfragmento. Becte. igitur ibi Iacobabis, vix praeclarus, Aniniadu ad Antilol. r. Vol. I. avt. I. p. 264 In eundem Timarinum. Sed is quidem et ceteri, ni fullor, ad unum omnes do duobus igrammatis in eui dem hominem coitarunt. Et poterant sano, si plura mortuo monumenta condita erant, totidem in eum epigrammata confici, et singulis monumentis inscribi. At

Paxum credibilo est, iuveni, uulum in civitato

85쪽

excellere nec rebus gestis nec 1el ublica capessenda potuerat, praeter sepulcriti aliud quoque mortuo monu- menturia esse exstructum. Sed isto. Si veram, de quibus niano loquimur, pigramma sunt, unam Sim Iaides in nontem Timarchi elegiam secit, unum p Mamma nam Versus, quos prius attuli, non epigram-ana, sed Iugubris vigia principium esse, non minus docui , quam ut hiquo sermonem esse de eodem -nlaicia D. Iam si hoc quoque docuero, Versus, dein tribus iunc agitur, itidem lugubris elegia fragmentimi nec tamen initium, sed mediam aliquam partem esse, certum erit et exploratum, illos versus exordium hos

elegiae in mortem Timarchi nisi foret Simonidem id secisse credideris, quod nemo unquam poeta aut fecit, aut etiam sana mente potuit sacere, ut conductus vel rogatus a patre quo iam, ut in filii obitum elegiam componeret, pro una seriberet duas, quo illo scilicet olitionem haberet. Hoc igitur agam, quod unum linquum est, ui Versus, quos ultimo loco posui lugubris Hegiae

mediam aliquam partem esse osteIiclaIII. Ι 8 R ὲt Em TES

tam facilis intellectu, ut, nisi istud si agmentum M se m- pei esset pro epigrammato venditatum, et adhuc venditaretur, monere vix opus esse putarem, morientis Timarchi verba , quae his versibus contii erit ut . ndidiet,.se, per se et abrupte lapidi incisa, ac de coelo delapsa

risus, quam consilio et prudenter epular inscripta videri , sed imam verba in funebri elegia suo loco coa

Iocat et usurpata ut a narratione de molis iuvenis ad laudationem ius via muniretur, Simonidis ingenio esso

dignissima. Narrationem de obitu adolescentis ab initio desidet ari, res docet ipsa, siquidem non potest camen ab eiusmodi morientis dicto tam subito initium capere. Sed quaeso, quid hoc est ποτε ιμαρχος don enim, quae deinde sequ- di ut inueris tempore, ali UR

86쪽

7IQui potest, obsecro, punctum temporis accuratius de finiri 3 donii igitur Inagnopere vituperat dus esset Simonides, si tam repugnauua Protulisae in eiusdem car--m eodem disticho Sed cave hoc Simonidi imputes. Immo librarius incum idus, et admittenda, quae est iu promtti . certissima emendatior σὸν τότε ἱμαρχος Tore ad antecedenteni quae excidit, nam uolim de obitu Timarchi et morbi desci ptionem. reserendum se sue Dagmenti nemo non hiudes iuvenis exspoutabit, ad vim lutem uam ac temperantiam provocantis. Nec sanem'si is, quam tali morimus ii ai dicto fieri potuit transilio a narrati . de moris sim ad eminem perae, quendas laudes. - quum ita sint, lingenda sunt haec Bagmenta, in uat ποτε in τοτε, en stateIn quod postponitu a Brunoxio: -- νω σε --, ete.

Positi, ceteramna me, vis opponune adiectis, hamu

is inodum: άλαι, νουσε ραρεια et δὴ ψυχαῖσι ιιεγαιρεου

Haec cura sunt, ut opinor; erbum non amplius a

87쪽

aruinam in agium secreat, inter Epio animata eiustr. XCII. Mabes fragmentum μυὸ πέλας -- Σκειρωνικον γλια θαλασσης, Si recto ac nus hos versus constituit Salmasii et

aliorum nendatio il)us iam a Brunckio receptis addita praeclara Ilemsterhusii correctione Μολουριαδυς. I in

quibus, id in ultimo versu epigramma prodere videatur. Sed hi conserant velim Properi W, ii 56:In Vapide hoc uni nupta frias legar. 'Nempe haec est codicum et editionum veterum constans

lectio, minime sollicitanda, nisi quod Myo seribe vinest ex Kop in pniectura. Sed obiter dicere de hoo versu est nihil dicere. Ac ne opus est quidem, si quid iudico, tali exemplo ad tuendum illud τνδε in lugubri elegia nisi Arte minus poetae licere credideris, se Nemus et mustaphium, quam domum vel inborem

σπιαιως significare. Atqui inest iis Veisibus idem illo doloris inipetus, quem ab epigrammate lapidi insculpto alieni im esse iam ante monui. Et hic quoque alia in accedit, dum de epigrammate ne cogitari quidem possit. Quid enim Ponamus, hoc epigramma ESSE, Ru-Dagi sepulcro carentis cenotaphio inscriptum domen. Naufragiis inquam occurrit. Ergo fimonides aut ipse

nomen ignoravit m comitum quid dii obiit addere.

At an non modo hoc postremum, quod omnino ab-εurdum e t sedis uti uin credibile Videri potest, quandoquidern memoria certorum hominutu caussa scribebantur fere epigrammata, et ipsa etiam cenotaphia, ut unnisi latur antiquitas, Honumenta erant unice ho- miis ac nemoriae. Msa instructa. I eque Callima,

88쪽

chus ut hoc utar. pigr. XVIII, hi ipsos. at scito monet Rulin anus in Epist. Critia P. 21 Simonideos, quos posui, Versus expressit, nomen nauseari omisit Callimachi tale est Epigramma:

Attendas etiam ad versum postremum, qui observationem nostram confirmat mirifice. Sin quis obiiciat, non

viilla ipsius Simonidis 'ingrammata inveniri, inscriptum quodque militum, qui in pugna quadam ceciderint, inoia

numento, quae omni loco IuIII, ubi proelia facta . indi-0 careant, et hoc tamen in ali epigrammate Idem esse, quod in eo, de quo nunc agatur, naufragi nomen assio habeto, in istis epigrammatis propterea locorum significatione nihil opus fuisse, quod ipsa loca, ubi monumenta condita essent, iudicio fuerint, ibidem proelia esse commissa. Neque unquam 4n tali epigrammate, quod monumento alibi, quam ubi pugna suerat, exstructo sive cenotaphio incisum fuerit, indicium loci frustra desideres. Exemplum sit, quo facilius intelli

gas, quid haec sibi Velint, ipsius Simonidis uri Mi

ταῖς - ν ψυχαις κείμεθα ρυσάμενοι δουλοσυνας ' Περσαις ' περὶ φρεσι πήματα πάσαῆψαμεν, ἀργαλέας μνύμπια νω μαχίμ. οστεα νῶμμιν ἔχει Σαλαι si πατρὶς ει αριν - αντ ευεργεσως μναμ πιθηκε τοδε. Habes loci indicium, quo supersedere poeta, et Xtremum distichum prorsus omittere potuisset, si inscriptum epigramma monumento fuisset in ipsa Salamine, nec tantum Corinthiis, sed omnibus, qui in pugna o eiderant, condito. Itaque necessitas illius faciendi m-

dicii iussion ipso posita eras quod epigramma enm Phlo

89쪽

a Corinthii clario erat inosvin Cave eruun, ut ad 3 e sus, de quibus nunc quaeritur, redeamus, omissum naufragi nomet defendere velis e Stinoitidis Epigr. LIX, scripto in agnotum hominem a tronibus trucidatum, quem ipso sepeliendum curarai:

Non enim, ne quis eriet, a Graecoxum superstitio fuit, ut umbras inhumatas per cenotaphica sun in sua sorte liberari putarent, ideoque, si fractae navis tabulas conspiceIeut nossentque nauli lago sepulcro carere, his,

quamvis tibi ignotis, ceno lua conderent. Nam si ita esset, cur tandem praeiore illos, qui post pugnam ua valem ad Amuusas tempestate impediti milites

non sustulerant. 8upplicio associssent doliII satis fuisae occisis cenotaphium condere Sed quid opus est asegumentis inundo Musis ipsiun, quaeso, o, emum illius sive s agmenti sive epigrammatis namque hoc ipsum quaelitur distichum Paullo diligenuus cousI

A- σέ se ἐν πονο κρυερ- νέα ' PM μμι- Vides, uni e naufragis cenotaphium ess coIIditum, quod per enallagen numeri κενεο ταφοι appellatur. Sederi, et quidui ingulis vel coniunctim vi bus Ile eatori, ut aisitror, aut nauaxesio, aut etiam vectori

perstitione posita, aut singulis fuisset aut iunctim, -- nibus exstruendunt. Dicat quispiam, orta se unum duntaxat caruisse sepulcro, reliquorum corpio in si inre esse reperta. Quo Iodo igitur, si nullus vitam ser-Varat, cire Poterant, unum tantummodo desiderari 2 Si quis rivus evaserat, nonne ex hoc Hua,. - --- ophium condearent, poterant nomen resciscere Ap- Paret denique ea hoc κ β Giucho, cenotaphium elo

90쪽

ine sententia non solum ad Nnhi am inhumatam a fatillieonditione sua liberandam nihil facere, sed etiam exemplo mimissis insepulti moneo et quasi clamare, quam gravis ac periculis sit navigatio. Sed haec hactenus. Confido, nemininaniplius credibile visum iIi, Imolliadem in πω ammato, cenotaphio naufragi insciipto, fuisse nomen hominia omissumim. An Utu omittere in lugubri elegia potuit Minimo vero. Sed profecto

non desideraretur nomen, Si CRI Ine I EXStarct integImni.

Fragmentum lio eat lugubris elegiae in navitagum, cuius nomen, quum isto in Dagmento non ait expressum,nians ignotum est, Hon item us fuit, qui legere poterane Simonidis elegiam totam. Iam Puto , quum ex ipsis Simonideis fragmeniis .in manifestum, scrip irae Sammirilem carmina, quae ἔλεγοι primm voeari possent, progredi licet ad alteraia, quaestionis partem, atque ostendere, originem nominis ἔλπος esse in ipsa liuiu Poetae aetate necessario collocandam, io est, neque γε neque ante Simonidem nomen nam originem capere potuisse. Et illii quidem, non esse post Simonidem nomen inventum, intellectu facile est quandoqmdem occurrit noIIIola Iam

apud Euripidem, quom quidem inmstat Simonidis ali osse aetatenti Verum aliquanto est dissicissita, hoc alia terum comprobare, neque ante Simonidem originem nominis esse ponendam. Quod quidem si demonstrare conabor, ut sotundam, carmina, iam ad Siamonidis usque aetatem fuisse alio quodam volnine appellata, quod, si postea quoque si usurpatum, sicut

gine nominum ἐλεγος, λενω et ἐλεγειον antiquioribus, apud veterea quidem bonosque scriptores reperiatur. Vereor, ne quibusdam aenigma proferre videari

sed claritus propoliam sententiam. Nivitrum ut carni in