Callinus : sive quaestionis de origine Carminis elegiaci, tractatio critica

152쪽

λα in disceptation de origine carminis elegiaci ad

constituendam Callitii aetatem fragmentum huius poetae esset cum Tyrtaei reliquiis comparandum, attigi θίτησιν omnium, quae prae se feriant Tyrtaei nomen, Pr Podiam non ita pridem a Thi schio, sed ab eodem maenotaesto retractatam. De quo iudicio satis, ut opinor. in genere a nobis dictum ibidem est. Nunc placet sic emendare Tyrtaei reliquias, ut, si cui sorte inhaereat adliuo istiusmodi suspicio quaedam, haec penitus eximatur illi necesso sit. Quanquam hanc unam ob caussam inissena uti onialibus Tyrtaei reliquiis diligeiuini versari Vix verae Pretium existimassem, ac maluissem paucis rem movere suspicionem istam, nisi fas esset sperare, etiam Per se non ingratum fore, si in integrum, quantum seri

posse videretur, praestantissima 11aeo restituereri Vete

ris ἀοιδου monumenta ingenii, non uno modo misero deserinata. Qui optime sunt de Tyrtae posti rictum misti. Thierschius in Actis Philol. onac. T. I. Fasc. II p. 2I4. seqq. et summus Hermannus in Append. ad Vigerum P. Ma seqq. nonnisi ea vitia tollere studuerunt, quae communia sunt Tyrtaeo cum alio quovis poeta quo de gonere a nobis ad singula Tyrtaei loca est disputatum. Sed novam emendandi viam iam ante hos Ev-nus Wassen- heroius ex cingressus in Disserti milia criti de Trans-hosit p. s. q. primus omnium, quod sciam , esse se tua in Drtaeo, quae sint transpositione sananda. Quo

153쪽

magis doleo, me rarissi inam lianc disseriationem ne ex Iocupletissimi quidem duingens bibliotheca Mespero tu e Quanquam, ne quid rectius isto quidem ingeriere ab hoc viro, quam a nobis, Xpositum sit, vixerit sterendum, si Vere Hai Iesius retulit ad Fabric Bibl. . . I. p. substitis e eum in ton mi is versibus a Lycum ferreatis. In his enim una alitum, meo quilli it ciuilicio admitti transpositio potest. Neque omnino locum babet in Tyrtaeo id genus traiectionis, quod solis potest librariis imputari. Immo iunctis iis, viis dispersa iacent apud varios scriptores, distractis, quae sunt apud singulos maI consociata. Olligenda sunt dis--tio bra poetam dequo tamen mala coniunctio versuum ipsis debetur, a quibus assemnitur versus, scriptoribus, sed parum Molis, a quibus suppleti olim in margine versus videri debent, partim libraliis, a quibus inserti loco alieno. Singula exsequax suis loci' nunc statim transitum ad primarium correctionis geniis, quod in Tyrtaeo nemini adhuc usurpare in me tem venit, positum illud in notandis inteiapolationibus Tamirim quum in Homeri aminibus lso inde, viro summo, sanior iam sit inita ratio, nemo

sane, niSi aut prorsus expers litterarum Graeearum Rut

vulgavi superstitionis tenacissimus, dubitabit, quin in liquissin a quaeque carmina sint diu ante in ore Gra eorum versata, quam litteris mandarentur. Hoc igitur monuisse sat est, ut de Callini, ita etiam de Tyrtaein tri carminibus aeque valere, ac de Homericis et Hesiodela. Quamdiu tamen a solis Lacedaemoniis canebantur, vacua uisse Tyriae carmina ab omni sere luterpolatione videntur damque in Laconic vix recitabat tu Roapsodis, qui multa saepe, quoniam et Uri erant post tam de industria immutare et addere sole in quo μ'

154쪽

gis placerent carmina auditoribus, sed a militibiis viri uiri inter convivia canebantur. Auctor euihilochoriis

apud Asinit. XIV. p. 63ο F Φιλόχορος

Erant auten Lacedaemonii hoc nomine imprimis eo spicui, quod antiqua carmina multa et accurate ten harat, ut idem scribit Athenaeus ibid. p. 5a seq. his Verbis τηρουσι γε καὶ νυν μαωδαιμονιοι - ἀρνεις νη--μώς, πολυει-εῖς--ς ταυτας-- καὶ ἀκριφῖς quo loco potissimum uti debebat,ans in haria Vol LPist. H. p. 166. Fac tamen Thapsodos quoque inter dum Tyriae carmina Lacedaemoniis recitasse. Nonne ves sic ipsum illud instiuitum hos debuit prohibeo, quo minus pro arbitrio carmina illa interpolarent, nedum propagarent interpolationes suas Neque eliani siluribus cogitari posse Poetis, qui communi sint Tyrtaei nomino appellati, monendum putamus, no quis ad D rtaeum temere transierat, quidquid didicerit de Homero. δε-lum Enim huius rei Vestigium est in ipsis Tyriae reliquiis, quae magnam Partem no possunt quidem referri ad alium, quam ad Tyriaeum, nisi foris do homine cogitaveris, qui sit huius nomen mentitus. Sed hoc mi tamus. Illud bene tenendum, carmina, quibus Io- quimur, donec a solis Dicedaemoniis canebantur, nihil aut certo non multum a genuina Arma sua et habitu

xecessisse.

Athenas haec carmina videntur circa Solonis tempora pervenisse, qui vix dubito quin cogni- habuerit civiles Iminei ἀπ- eiusque hoc in mero sit exemplum secutus. Et ibi quidem procul dubio a rhapsodis

omnia recitabantur, tam bellica quam civilia, illa quadcollectionem in unum corpus non admittebant, seorsum,

155쪽

ἐξ υπολ μ νεως Quippe iam ante, in quaestione de oriagine elegiae e Chamaeleonte vidimus apud Athen. XIV. p. 62o C. etiam elegiae a rhapsodis esse insit -- citari. Sed ne tum quidem magnopere interpolari pote-mit, et minus etiam bellisa, quam emtia. Sunt enunaine dubi statim littoris consignata Pisistratidariim a

late, id quod iri ninibus esse antiquissimorum mel

xum arminibus eodem hoc tempore fieri coeptum, ymieclaro lsus animadvertit in molemineius ad Homeri p. LVI. Eodem sinin pertinet de prima bibli illec a Pisistrato cotidita apud A. Gellium Noct. Att. VI, 7. de qua idem Mollius disseruit ibid. p. XLV. Est autem illud rio iactum, ut ea nostri poetae carmina, qua non essent bestica, sed circa exitiis belli ad sedandam seditioitem Lacedaemoniosque adclegum obedientiam revocandos compotita, IIaec igitur ut in unum corpus redacta communi nomine E-ομία. se Πολιτεως conmierentur. Sed de hac quidem poeiu explicatius deinde dicendum. Nunc velim hoc unum in animum inducas , nullam adlinc Tyriae carmina aut perexiguam

labem moriam, uin litteris primum peracriberentur. stea vero eadem tum alibi , tum etiam Athenis

recitabaratur ad lastidium usque, et mirm quantum a rhapsodis immutabantur. Qua de re Platonis est memorabilis locus, Leg. L p. ubi hospes Allienien . si cliniam Cretensem his verbis alloquitur: - ταύταγα ἀκηκοάρ που καὶ συ τὼ Ἀρταχυ πο γματα. δεδειε, γάρ, οῖ -- κορὰ αυτων ἐστί Sic distinguendum, Po-Mularite sententia, conserendus autem iraeter alios, deuollocatione particulae γαρ Schaeserus, vir celeber rimus,melel. Crit p. 6. CrediBile est, iiquit Iospes, te Perma atque hunc Lacedaemonium, Megillum,

ri tum esse Venie -- bus rei Andis. Quod equia dea non video qui potes,set coniicere, iis ab Athe

156쪽

niensibus, populari sint , ad omnes mineos secisset conclusionem. Respondet, qui designatur ii fine Μegillus Lacedaemonius Πανο πιν υν. Et is quidem a militibus mulierat eamnilia Hac etiam a luxpsodis. Tum C iniam καὶ ριαν - παρ' o. . notim κομι-- ἐκ --κεδαἱμονος. Ilio Vero aperte loquitur de rhapsodis, a quibuscarmina sint in Ham etiam 'ansportata. Quan-- quam miniam hoc est momenti in emendandis staei reliquiis mullorum ea sim, opinor, si Atticomm ho die exstant in his rhapsodoi tu interpolationes. Sed eodem Cliniae responso illud etiam confirmatur, carminaiisa ab Attisi, quoquo illa a Mas esso identidem de setata. Cavo enim haec Hin tali modo ac inpias Neosone a pud Lacedaemonios manserinu camrina, sed in

ad nos etiam sunt translata inae illud non ignorabat Atheniensis hospes, omnino haec extra Laconisamie venisse. Quippe Achenas erant iam circa Solonis me . moriam traducta, ne dicam, ipsum latonem, qui loquentes hos omnes inducit, in numerato haec carinina habuisse. Immo hoc dicit Clinias Recte noniicis, manon minus, quavis ni Tinomiam ionium, ad fastidiuinusque audisse carmina; egue profecto ad /os tantum Ath--ses, sed etiam ad uos perlata, a rhapsodia eo mira Cresa, quamismenia, identidem decantiansui Atqui carmina, ut sibi ita etiam Athenis, a thapsodis toties repetita fieri sane nora potuit quin adeo inuri polarentur, vi sui Vix essent similia, Quid quod vel ipsum Platonem, cui addas licet Theognidem et Lycu gum, doceri potest iniex ata habuisse Tyriae poemata. Sed lio differamus patulisper, uni uerit ad singula interpolationis intem vestigia perventum. Ad singula inquam do universis enim iam nunc tempus

est disputare.

Ac primum sciendum est, do interpolationibus in Tyreaeo, quarum minutia haud dubio, nec tamen mi

157쪽

gua pars rem it, non posse nui ex langi nun liquiarum praesente conditione serii iussienim, nequo in brevioribus ullus amplius interpolationis factae V stigium reperia L Quare M lus manu quidem hoc feroumun quaeritur, quorsum aerii Mit, et 'io ordinosint collocandae. Deinde quod ad maiorem hodieri in eonditionem attinet, est haec ab H ymnorum Homerico-xum, Hesiodi et Batrachom machiae statu hactenus nihil diversa, quatenus Mu quoque antritu poetae vel ba cuin hapsodomun .additamentis, es mutationibus

habemus comuncta.

Quo do genero divina Hemanni, viri primarii, in Epistola ad Menum ea disputatio, obite illa adHesiodi quoque Opexa et in translata a se leno ineo in Con1-mentatione Hesiodea p. 56. aeq. Neque taII enlasse Iati Γ, si libere sententiam dicere fas est, summo Hermanno in

iudicio de discrimine huius generis ab Iliado et Odyssea.

Putat enim, in hoc genere varias caminum recensiones, quas Orat, a libraIIi Collatas esse atque coniunctas, quum ilia et Odysaea, in quibus plerumque pror' avi expulia sunt antiquissimi poetae verba a mutati nu-bus rhapsodoxum, sic interpolatae ad nos pervenerint,

ut altatius generis carmIlic Iaberemus, si nusquam vel

potius rari me antiquissimi Versus, Perinde ac muta-iiones et ut polationes alienae ab una recen, n cum hac essent constati. Simila quid sicubi factum est eti iuri in Iliade et dyssea Itoc diascevastis Hermarinus tribuit, de quibus aliter statuendum esse, aliquando docebit Helarichius, qui utinam, quae habet in promtu de his argumento, ne diutius ces are velit amatores Musae Η-mericae. Quod autem ad reliqua attinet, primum aliud est recensio minis, aliud exemplum ex unius rhap3om di ore exemtum, de quo tamen in Hymnis Homeriri unice et cogitavit Hermannus, et debuit cogitarei. Deinde ne hoc quidem or bile vi iux, omnino Graeco in

158쪽

terea ex ipsa Iustoria caminum Homericorum, Iliadem et Odyssean longe aliis ad nos esse periatas, ac si ita, rutimin exstant, ex ore minus cui tam rhapsodi essent ETCeptae. QuanquaIn I1oc Prosecto non ignoravit He manavis. Error ex eo manaVit, quod longe alia res est, quaan in Immius Homericis recensiminui dicit He amannus, alia Iliadis aut Odysseae recensio , sed utiqu-que eadem appellatio. Quod autem vir summus in iis, de quibus nunc agitur, πιών miminibus varias recei Mones, quas vocat, a librariis censet collatas atque comsusas, magnopere vereor, ut tanta a librariis exspectari diligentia possit dam si tale quid factum est in Apol Ionio Rhodio et aximo Tyrio, quorum oemptismo . Inannus..ulitur alia etiam suppeditabit Boen ius do Trag. p. 324. , ne hoc quidem, ut acturo , solis lilmi xiis est tithuendum. Quid enIma Ex quo nova hii Prodiuvat κλοις Prioris PQ33eββore comentaneum est

hac non amplius fuisse contraiisa. Sed lorige paues simi si quid video, opera illa de integro describenda

curabant plexique atra habebant couectione aucto-xum ac supplementa in mRmino annotasse, ut taceani

varias lactiones tu semiliis seminias. Sic postea uir xumquct editionum lectiones in singiuis exemissis anis

oculos habebant librarii, ac sine opeIOs cou Plua iunicollatione confundere Poterant et coagmentare.

M inquit, quomodo Midem ex vero de discrinnno illo est iudicaviluma es ita ad Dibet Graeci antiquio

Tes, qui scripta carminum Velerrimorum Xemplaria, habebant, si quid mutatum passim ci hapsodia et addi

tum audissent, quod in placeret, haud dubio id in

exempli sui marginem reserebant, ut luc quoque librarii, qui postea miscebant haec O inia, minime opus habueriu collatione plurium uxo lamni Hub xφ'

159쪽

pia inultam est, primum, is librariis cogitaiulum esso Alexandriivom aetate superioritas, qui δι- νέοις rh-

Psodorum tam inter se componere, quam Cum ipsis Conciliare studebant caminibus, ceteroquin haec descri-hentes, quemadmodum sierant a Pisistratidamia in latemporibus litteris propagata deinde, eandem conditionem, in qua hodie versantur Hymni Homerici cet ue hoc 'utra camina, in his etiam Tyrtaesoliquiae,

antiquitus omnium communem sume carminum vetustissimorum. Nequo alia sors esset Iliadis et Odyssea nisi liturae veterum criticorum est issent, ut in his Perpauca tantum confusionis istius vestigia etiamnum reperiantur. Reliqua --- monumenta aut omninoatudia criticorum non sunt experta, ut ipsa, de quibus cum maxime sermo est, Tyrtaei armina, aut mulio

minus, quam Bias et Odyssea. me murui, non omni quidem ex Pario, sed hactenus se uiuium est a x NU, viri summi, iudicium, propositum in Proleg ad Bom. p. VI, ut utriusque generis di urinae ad apram initio tun limam, rumus. Nostrum non est quaerere, haecesne disserentia eo- .gat criticum, qui emendandam suscipiat Iliadem et Odysseam, in eo consistere, ut, quantuIn eius fieri possit, indicia exuat partium si pilarum. Hoc addere. non abs re erit, melion assequi, quoni o nuper Hemanni iudicium, quod huc pertinet, potuerit etiam de e genere carminum intelligi, cui Tyrtaei reliquiae sunt Vim- dicandae. Videlicet ne dirit Hemannus, hoc in genero temerarium serociali iis progredi, neque etiarn

Potuit dicere ut qui su ipsius praecla 'O'Xemplo ostenderit, quousque procedere liceat in Hymnis Homericis. Est autem yrtae certis etiam emendatio, siqui in verum est, haec nostra earmina et ab uno poeta primum esse Prolaeta, nec nisi postea, quam essent mandata litteris, valde intemviria.

160쪽

Et haec fere de varitis corruptionum, quibus asse- etae sunt Tyriae resis uiae, Mneribus habui dicere. Iana, age, ipsam eliquiaxum pristinam formam non

tanquam e longilastu designare, Sed certis lineis descri- here aggrediamiar. Exunt autem diVersa illa depravatio in genera dehinc spectanda si omiscue , prout o currunt in poetae nostri olivitis, nisi quod librario- aeum peccata ad alillo uitionem stin releganda Quum vero novus sit, Vel transpositione, Vel aptius dispone dis minoribus Tyriae Dagmentis, ordo nobis constia tuendus, hoc ea ratione seri oportebit, ut repetamus omnia a vulgato ordine sensimque Pervenianaus ad meliorOm nostinam, ita tamen, ut hunc ab intuo statim in animo ac veluti in conspectu habeamus.

Vereor equidem, ne quibusdam iocari videar, dicam Tyrtaei, praeterlamiora illa, unum tantummodo fragmentum unamque integram elegiam exstare. Sed ita est. Incipiam a fragmento, quod quidem partim est in Strabonis margium Paxum a Stobaeo paselim denique apud Lycurgum memoriae proditum. Qui

versus vulgo disiuiti, lim Ponuntur, et ita quidem , ut principem locum obtineant, quos Lycurgo, proximum, mos Stobam debentus. Nobis separanda emini malo connexa copulanda male dissociata, ut ante oculos quasi nobis maius illud fragmentum, cuius partes haec omnia sunt habenda , prodire et conformari videamus. Cum

hae vero quaestione illa de interpolavonibus arctissimo cohaerebit. Primum distichum e Strabone est arcessendum, ubi insertum legitur loco alieno VIII p. 562 556. seq. :

라틴어 텍스트