Callinus : sive quaestionis de origine Carminis elegiaci, tractatio critica

51쪽

56 CALLINUS.

Caninum elagiae inventorem esse iudicabant, sed tam antiqua tamen atque a tantis vim probata fuit sententia, ut Horatius adhuc sub iudice litem esse diceret. Coiitemni haec sententia ac pro nihilo putari soleta viris eruditas, it quidem, i iis quidem xceptis, a quibus Callinus Post veram aetatem Archilochi coli catur, sumunt matres, quod docere debebunt, recte statuere Strabonem et Clementem Alexandriuum , quum existimant, Archilochum recentiorem esse Callino ignorantes illi, in ipsa quaestione de aetate Callini, quem antiquiorem, alii recensorem Λresulocho serebant, omnem suisse veterum controversiam de elegiae origine positatia. aeh nunc quidem attigisse satis est. Eodem innii deinde redibit disputatio nostia, quiani praeter

Boratii sententiam de elegia initio lugubri nihil impe-

illat, quo minus aut villinum aut Archilochum inven- torem elegiae credebe debeamus, et hac resulata omnis quaeεti ab utriusque Poetae aetate Pelideat. Quod

enim de Callino sum vidimus, ex se, siquidem ab ista sententia discesseris, mihi obstare, quo minus is

inventor elegiae carminis esse Pothi erit, idem valD de

Gilocho, qui non ideo quidni per se tam elegiaci quam tot alio mim inventor metrorum videri possit. Sed repugnat Horatiana sententia de elegia princ pio lugubri nec magis Archilochi, quam Callini funebres erant elegiae. Feque enim I espondere dissicile erit, si quis obiiciat, tot Archilochi carmina esse deperdita, ut ex paucis, quae ad nos pervenerint, eorum Dagine iis seri iusta conclusio non queat, praesertim in poeta, qui non in uno, ut Callinus, sed lu83 Proteus quidam in omni genere, quod quidem vellet attinget e fuerit

pariter insigiuα Nempe hoc ipsum est, quod nega dum puto, Archilochum querula ac uigubria carmina,

quum posset voluisse scribero. Ubi enim mams ilerimoniae locus eat, quam quum allinem luseas luctibus

52쪽

obrutum et nasepi divina An flebile carinen eo exspectabis, qui in tanta calamitate ita loquitur Τουτε τι γαρ κλα--ιήσομαι, οἰ---Mmν - - ωαπις οὐ ζως ωπων. quod Archilochi fragmentum exstat apud Plutarchum de Audiend. Poet. p. 35. B. Ad eandem elegiam reserrisolet aliud fragmentum apud Stobaeum Serm CXX p. 6 i5 Gmneri ubi descissimviri Pericli amico solatium praebet, et patientiam ait ad serenda intoleres, illi malita uias remedium esse datam. Recte, ni fallor neque id in poeta, cuius non minor, quamminati et lyricorum sere omnium est inconstantia, Drabile videri potest. Sed ne in hoc quidem fragmento ullum est tritastitiae aut querin Oniae signum. Imnio in hoc ipso Dagmento arcissi lius a lamineo ructu abalineudum esse dicit, ior Tertium iustiem carminis frustulum ahemus apud Schol ad Apollon mi . I, 24 quod recte huc traxit

Uebelius ad A bd. Mel . p. 155 seq. Idem denique do eodem carmine accepit Longini locum de Subl. 7.

quem Tollius ad tetrametrum trochaichim retuler . Ubi taCendum non erat, Iano non suam esse, sed Fabri,

Lambaenii et aliorum intemretationem, quam muce Tollianae praeserendam Videri. Qua si vexa est, πα- τική in eadem elegia de omni naufragio nam alio legebatur, cuius hoc postremum fragmentum erat foIaasso particula. In hac vero narratione principem locum i

aius Aixhilochi calamitas, assinis sui iactura, occupam debebat neque haee poterat sine aliqua doloris significatione Commemorari, quae tamen in Isto carmino Ie-ibilis esse haudquaquam potuit, nisi sorte animum a luctu revocat, seque consolari studet, nec potius suavi ipse contemnit ac ridet calamitatem, qui ii loquitur, ut Archilochus eo loco, quem principio attuli. Nequu

53쪽

de selnsi querimonui copiise cogunt verba Plutaresitio Audiend. Poetii. 25. B. ad eandem elegiam iam a Iacobrio relata Eum M Mἰλοχος τόν μωρα της ori vis ' πα-- καθαροισον ἐν εἶμασιν αμ πονη , et quae sequiuitur. Ut lanien urgeas illud o inrita, et sebilem in hoc armine repertam esse querimoniam,

hoc certe, quocunque te Vertas, largiendum erit, totum carmen non modo lugubre, sed eiusmodi fuisse, ut lugubro ab eius auctore ne exspectari quidem possit. Sed fac, Mesulochiam his terve Ostetitari di ingenii caussa

contum naturam suam lamentatum esse. Ideone I --

tio credibilo videri poterat, Archilochum inventorem esse elegiae, quam initio fuisse lugubrem putabat3Sin salsa haec est Horatiana sententia de elegia principio Iugubri, non solum credi potest grammaticis, qui vel Callinum es Archilochum inventorem Hegio

censebant, sed necessario credendum est, altem in xo vera inventorem esse habendum. Est enim parum credibile, ad xsistarchi et Aristophanis, qui Callino, et aequalium aut certe non multo posteriorum aetatem grammaticorum, qui Archilocho inventionem tribue hant, veri inventorix ne mentionem quidem pervenisse. Pam quum plerumque parva et exigua cuiusque rei initia ac propter hoc ipsum obscura esse soleant, secus est

in carmine elegiaco, neque ignobilem poetam iusserue --eesse est, qui post epicam poesi ad summum persecti

tameta una addidit, eoque ad reliqua metra inmite atramitum fecit. Omnino novorum inventores metrorum, quorum inventio semper est metri antiquioris His iusmodi immutatio quaedam, quae eum Isumenum

54쪽

vitare arctismine eia i redit, eseam x imi solent esse poetae. Sed omnium maxime admirabilis is debet videri, nec faciis potuit summis grauninatim Alexandriius, qui emetis do eo et a Figere omnino poterani, pro si ius eMe, qui primm mninum novum remini a iecit heroico. Quod si ipse iacit Archilochus, qui totalia metra Invenit, hoc sane princeps eius inventum fuit sin alius ante eum, tuus profecto niten, si miro quodam ac singulari casu, non magis potuit iis terire quam ipsius Archilochi. Idem Plus etiam apparebit, quum Callinum aetate ad Homerum proxime accedere docuero. Neque enim exedibile est, muta Callino antriviorem invenisse metrum elegiacum , et nihilo Recturi III tam al1tIquis temPoribus carmina eius non esse toties decantata, ut auctoris saltem aliqua mentio ad grammaticos Alaxandrinos perveniret. Erunt sertasse, qui dicant, illum

inter Callinum et linit Horen eius Tyrtaeum, quos infra

Patebit haud aciguo temporis spatio inter se distar Poetam es iacum commemorari, uvin tamen hoc genua certe non prorsus neglectum tamdiu iacuisse vide tur autem posteriorum Callino, si etiam antia quiorum hoc in genere poetarum et ipsius Risitan inventoris his etiam antiquissimis temporibus oblittorari memoriam potuisse. Utriimque sic accidisse rideri, ut variorum carmina poetarum posteriorum Cassino, posse habitis antiquioribus, communi sint Callini, praesta tissimi hoc in genere inu , nomine comprehensa. Et

factum in id quidem constat in Homero, et potuit fieri facillime in Callino, cuius carmina magis etiam,

qualI Tyrtaei in re praesenti versabantur, Ion modo

non constat factum esse, sed minini potuit fieri. Quo

si iniex Callinum atque Tyrtaeum unus et alter poet elegiam iut merit, hoc ne dubio Aristarcho non atque ac nobis fuit ignorum. Teque poetae nliquit

55쪽

assi heroico nistro, quod diis etiam post Callilium regnum

teraphat, videntur saepe recessisse. Atqui hoc ipsum, quod tantus non erat numerus Poetarum elegiacorum, ut alter alteri olbscurare memoriam potuerii, temerarium sere coiisiniat, ii quis nisi in εumma necessitate vel suspicetur, amne elegiacum neque ari alliri ne--.que ab Archilocho, sed ab antiquiore quodam poeta i Ventum esse, qui ignotus fuerit grammaticis Alexandrinis. IVerum ut illuc redeam, urgeret prosecto necessitas talis, si probabilis esset sententia Horatiana de elegia

initio Iugubri mare modestiae tribuendum Horatii, quod adhu sub iudice litem esse darit, quippe qui, si

ipse certum sibi iii cotur versia de inventore carminis

elegiaci sumsisset arbitrium, haud dubie affirmasset, neutram sententiam, nec de Callino nec de Archilocho Veram esse, et inventorem prorsus ignotum. Nimi in ipsam Horatii opinionem de elegia principio lugubri mox patebit ex antiquissimorum locis gramniaticorum male intellectis haustam videri Ilo' autem grammaticos, 'quum partim illinum, partim Archilis: hum invento rem perhiberent, non ausus est Horatius inconstantiao accusare, quamvis ipse, quum veritatem illius sententiae de elegia initio funebri non dubiam haberet, lugu- tutum elegoriim poetam iam ante Callanum et Archilo ebum elegiae inventorem credere deberet. Laiulabilis haec in poeta modestia est ii critico vituperanda timiditas esset. Quodsi amplexus fueris oratii sententiam de elegia initio lugubri acquis uendum erit in ea sententia, quam Horatius m ausus est pro-

Nunciare. λυxo esse quaostionem de origine carminis,

et invetitoris ne mentionem quidem ad grammaticos Alexandrinos, nedum ad nos, pervenisse. Unde Patet, istam Horatu sententiam data opera debere examinari,untequam de inventore quaequam statuere liceat. Prius'

56쪽

c ALLINUS.

quain vero ad hanc quaestimini accessirin, paucis diaeendum ridetur, quo tendat, quae nun Seqkulur, Γ-gumentatio nostra. Ostendam agitur, elegiam non iiii

iis, sed apud Atticos demum Simonidis Leoprepidae tempore suiles,reni sitisse, ne pio igitur dubitari gomodo posse, qui aut Callinus fuerit aut Archilochus inventor Est autem lugubris elegia nulla alia quam

quae Uipite gum distur, ut nihil differat id, de quo

nunc agitur, a quaestione de origine carminum, quae Primum ac proprie εχποι sint appellata, sive quod idem est, siquidem in Simonidis aetate, in quo priana liuiu modi carminum vestigia inveniuntur, origo ipsius, mini mne necessario ponenda est, a quaestione de origine nominis ἔλεγος Significat enim ελεγος ut vibus Verbis rem complectar lugubre carmen istichis compositum, quod quidem non sit epigramma, nunquam lugubre carmen alio metro carmen autem distichis quidem scriptum, sed non lugubre, apud Romanos demum elegus dici cocpit Graeci talo carmen, si epigrumma non erat, derivato inde nomiii et ad universum metri genus traducto , λενι- , ipsum vero ut Ammiu-ν, et plura omino disticha, si uno vel

epigrammate Velcidio Rhnii Ie cuiusvis argumenti si 'D

Pluribus comprehensa, Hurali numero ἐλεγεια Vocabant. Distichum brevitatis caussa si alicite dico hexametri et pentametri coniunctionem, ceteroquin haud ignarus,

Pellasse hoc nomine. Nomina autem illa apud Atticos demum a Simonidis inde tempore usurpari coepta anto Simonidem elegiae carmina ima eiu heroicis met

Iam ut missum tanti per Simonidem laciam, Roprimum universo ostendam, apud Auleos demum tu gubris elegia originem esse quaerendam, nullum aio ex istis nominibus Iepelli antis Atucobum aetatem, Re

57쪽

tum demetun derivata nomina ἐλεμ et esse de antiquioribus etiam carni inibus eodem, ela Compositis usurpata id quod unus omnium nostra memoria animadvertit Mettiger, cuius sententia erit mox exploranda. Si quis ita notus occureat, ut ioca Atticis antiquiora in quibus liaec nomina olim exstiterint . casu sertasse nunc Me deperdita existimet, hoc ut per o probabile sit, repugnat tamen auctoritas antiquis sinusexum grammaticorum. Namque ad ipsum illum Atticorum usum loquendi, qui Primi λεγον lier θρηνον inte Preiati sunt, respexerunt grana auci, bene illud intel- .ligentes, quod fugit oratium, nominis in iginem dis stinguendam ab ipsius origine carminis, ac multo postea in Atticorum aetate esse ponendam. Nimii iam in Atticorum scriptorum locis, non in Vanis ariolationibus de etymologia nominis ἔλεγος, fons est illius inima retationis quaerendus neque etiam illiud a veterrimis neglectum granin Iaticis, alia loca demum aquil Atticos inveniri.

Sed paullo diligentius singula Persequamur. arias grammaticorum notationes nominis inmenumerare nihil attinet. Dixisse suinciae, suam sexo

quemque enodationem communi omnium sententiae a --

commoda e , quis per θρῆνον interpretantur. Hoc autem ni aere minime poterant, si hanc vi- --- iis finxissent ex etymologia, nec potius perspectam ha- huissent ex usu loquendi Atticorum. Quodsi reperias Posteriorum loca granuuaticorum, qui ea etymologiRnominis ad propriam eius signiscationen secerint co clusionem , ad istos ea in antiquissimos erigas mun-ticos Alexandrinos. Nempe posteriores isti homines ex rivulis hauriebant, ex locis antiquiorum grammatio. rui' non ex fontibus, qui suiu apud Attio . Duo apponam loca huiusmodi Suadas Di uno. νος γαρ του ε λελειώ, etc. Eustathius p. 16 3. I. 69

Diuitiae by

58쪽

argumentatione sane non usi essent uterque, nisi de ipsa nominis olymologia consuluissent grammaticos, qui propriam vim nominis ex Atticorum ratione loquendi ten bant. Idein ex eo etiam inlinigitur, quod nulla est derivatio nouunis ἔλεγος, quae propriam τώ δε- materiam lugubrem potius, quam aliam quamcunque querimoniam facere cogat. Nolo rem cuique obviam multis confirmare. Hoc adiecisse non supervacaneum erit, e .lamation- ἐώ non tantuli lugubrei esse, sed i ι passim apud Aeschylum in Primietheo et alibi omnino dolorem exprimi. Ceterum in Promethe perperam in novissimis etiam exemplis P. scriptum habemus cum Diti adsparatione. Nec possum his praeterire locum

epistolae Sapphiis in Ovid. Heroid XV, 7, quem prius

iam attigit Flen Amor meus est elegeiis Febiis eo men. Vides et iis poeta, misit idium putar vel codicum testimonia vix permittunt, unus omnium, quod sciam,

neglecta Atticorum loquendi consuetudine solam etymologiam spectavit. Alite Ovidius, vin Tibulli obitum deplorat Amor. III, 9, 3 seq. Iubilia indu nos Elegein Milo commas

heu nimis ex iter nune tibi nomen erit.

Quo in disticho, si ab ipsa etymologia discesseris, mi Teprehendas, nisi quod notatio primitivi nominis ἔμνος ad dematum nomen ἐλεγεία --dust- , quod quidem

unice ad metrum, non ad Iugubre argumentum pertinet. Sed hoc, quod in grammaticis, O vituperandum erit, aequum ea condonare pomae. Illud certe haud ne ex ovidius, n/ρον non esse omnino querulum,' sed lugubre carmen. Alter sit poeta hos ipsos Ovidii Versus habens ob oculos expressit mors imitatione.

59쪽

M ALLINUS,

Postremum idque gravissimum argumentum, undν cognos as grani nulli COS. qui ii II1 ελεγον per θρῆνον explicabant, In hac interpretatione non esse etymolo- ni, sed Atticomun loquendi usum secutos, in eo positum est, quod nullium a grammaticis probasilo uomi nis ελεγος etyuum est excogitatum. Nam si fortuito vesper se sim non potuit, ut complui es salsae nonunis enO- . dationes cuin vera eiusdem significatione conspirarent: multo etiam luculentius idum aliud ex eo apparet, quod nulla est Vera noni inis notatio, ad quam reli lilrict Algi Potuerint. Quanquam ne per se quidem credibile est, varias de etymologia nominis opiniones aliam alii, nec potius, ut aut dixi, omnes Auicorvin usu loquendi aliunde cognito accommodatas esse et aptatas. Sed i lud video probandum esse, nullum no uis etymo probabiliter posse defendi Omittam grammati rum)explosas iam dudum ab eruditis ariolationes, quibus haud vereor, ne quisquam velit amplius subvenire Abyi λεγειν recte nomen ελερος deduci, lodie omnes, puto Consenuuut, excepto Viro docto, qui nuper in Ephem. litteri univ. Vindob. a. adisi mense Aa . p. aoim reprehendit hane enodationem. Et is quidem istius reprehensionis nullam althran alseri rationem, quam luod RH-tiquissima carmina elegiaca lugubria non fuerint, ety- , mologiam autem niti oporteat in priore, non in sextoro usu nominis. Quasi vero non ipsum nomen una cum lugubri elegostum materia usurpari coeptum esset. Sed Bliam ob caussam exto suspeeta rideari debet notatio

ista, licet alia quaeu que inclis sit. Quid quaeris' Analogiam desidero, quae quidem paullo severius iudi

cant SatisfaCBre possit. Nam clui Contentus sit quaen Stephanus asser in Thes. L. r. T. I, p. 3o67, οἰμώ--δειν, νε stis' et si ζειν, suo neminem cons . Nomem nedum nomen generis cuiusdam poesis, quod sit ex in

60쪽

CALLINUS. As

ca lingua reperias. Namirum αἴλι ς, laicum illud, ni fauor nomen, quod interiectionem contineat, non est ex hac et verbo compositum. Atque etiam huius nominis in plane ratio est. Videtur enim MAI se, vel Aένον, carminis cuiusdἔim Diti VII fuisse, ut οβακχος carmen est, quod incipit c. Βάκχε, notante Bent leto admorat. Sexm. 3, 3, 7 quod egregiemeinii- elatum observare inemini. Deinde sarisius etiam sorii

sit ἐυγος. Has fere dubitationes Viri conceptas iam plano abieceram, quum easdem mihi Heinrichius, vir pra clarus, per colloquium denuo iniectas plus acueret. Sed vel sic aliquamdiu anceps haesi propter ΕΠ ipidis locu in in Iphig. Tauri V. .eqq. quem Peidlerus ita constituit: ἐ ἔ, ἐν in1ωως--οις, et Nam sive anapaestos spondiacos, quibus hic lamentalin Iphigenia, sive ipsos incoaluitos clamores et λεγους dici credas, confirmant hi exsus, si integri sanit, etymon illud. Sed mox in lexi locum sic nondum pe sanatum esse rit enim non solum illa significatio, quaariapaesti sic dicerentur sed etiam tae altera Plano inaudita. Scripsit, ni sessor, Euripides: M --ι - .' δυσθρηνητοι- --νοις ἐς