Callinus : sive quaestionis de origine Carminis elegiaci, tractatio critica

61쪽

Eχελευ. -- σι ει αυτο εἰ δεος - σχετλιοι κου Προριηθεῖ εσμωτη. aec omiseram sed addidi auctore Hetruserio , ne quis Lexieo suo adduci se Pateretur, ut inciamatione in hanc bellicam tantum esse putaret. Quam latae autem n/ui in ἐλέγοι mutari potuerit, InoImasse sat est , praes tim si librarius in mente habuerit hunc, sume

ius etiani aliter emendare ae nostra omnium suu lima videtur correctis.

-- . his omnibus dubitare neruo poterit, quin granunatae, loca Atticomam ac torvin non etymologiam secuti primum nε st sint per θρνγνον II ter-Pxetati. Sed quid opus est ratiocinari, ubi rem licet plano et evidienti testimonio conficere Quid si eiusmodi est resilinonium, ut etiam demonstret illud, quod ratiociniis illis Don Scitur, intellexisse granianalicos antiquissimos , usum nominia ἐλεγος de lugubribus caseminibus deberi Atticis, ideoque longe recentiorem essolanus elegiaci carminis inventione. Est autem memo

rabile liuiusa nodi dictum Draconis Stratoni EI Sis grammatici apta tonio Dracolo prioris, in libro demetris Poeticis non ita pridem a Godosi,mei no in lucem prolato P. 16 . aeq. 2b δεεροῖον, --

α θρή ,- ἐπι- μοις καὶ ἐπι-μμασα Apparet, ut omnem librum egregioHemminus docui nil nisi epitomon esse libri, quem scripserat Draco de metris, varie interpolatam, ita etiam hunc 'sum lacum non esse ab omni iusti latione vacuum et immunem. Verba απὰ του ἐλέου καὶ - πιεραγομένου Alsam quidem ma esuri

notationem continent, nec tamen a grammatico tam

62쪽

'Atinui)-ε παρα- ωον καὶ τον νοον qui tametsi per potuit ad aliutu grammaticum, cuius Verba huc in ab interpolatore translata, MPicere, hoc tamen sine mussa idonea credere uelas esset. Sed ultima --ba, quae ita aperte sunt corrigenda εἰ as γα χρ ἐναι vehemente dubito uno ab ipso Dracone profecta sint Irimi ad Graecos in genere mediant, mugnant initio huius lisa sana Atticos animn habetu sententiam veram quidem, quatenuo ad brenos, at ineptam quatenus ad te laoli 'PUr mmata Pretinet, quando quidem lino iam sappho seuerat et M. Comtinent etiam hae o Verba vestio im erroris, quem mox resutabo, quo quidem e TIO e glammatici Furammata non metret, sed lugubri .rgumenti caussa, ἐλοι- vocata esse putabant. Ad cripta videri debent ades duin inciniis e posterim i quodam gramnantico, quem Platius e cripsit demetris p. 634 Elegiacum, trum dictum est, quod nam ita scribendum esso Pro set, quod natur ex Latinis litteris me, egregio admonuit minus recte me coaexigentem Iminrichius ham e interie reianem sentia; et hoc metro tortura fetus conFonebant antiqui Me Uigrararan uiconsecration LMout mrmius docerae arae quoa Rio: Versim impariter iunctis q---ia primi ΗΟ-

Quippe manifestui est, o ea apud Draconem verbis lineo tantum ess expressa e hoc metro mortuis fetis e ponebant antiqui et Uigranιmata Ome tionum, antecedentia ex eo grammatico, unde illa sunt infra m librum translata. Quorsum vino Si mhil aliud in omni iam Draconis, set haec genuina puta-

63쪽

tentiam nusquam praeterea, , si bene mem ni obviam apud gramn aucos, sed meliorem et antiquiorem Hor

tiana de elegis principio lugubri, Horatio illa, ut supra vidimus, cum Didymo aliisque praeter Draconem om

que apud aequales inventoris elegiae, , , apud Atticos demum, Miscasse lugubre carmen.

Eandem omnium sententiam grammaticorum suisso necesse est, qui vel Callinum vel Archilochum invento rem tradidere. Qui nisi intellerissent, Originem nomi- 'nis που et lugubrium et omin esse ab ipsius e lao

origine distinguendam, ac metro elegiaco carmina varii argis menti diu condita, Priusquam de noni ine λεγος et funebri elegorum usu quisquam cogitaret haud sano potuissent poetas , qui lugubres elegias non compo uexant, elegiari carminis inventores habere. Qui laetum igitur, ut Horatius, doctissimus Oeta, nihilo nainus originem pentametri elegiaci ab origino nominis iu/D et elegorum lugubrium non discerneret, iamque ante Callinum et Archilochum putaret Hegiam fuisse lugubrem suo equidem non valde mirarer, quoniam ah Atticorum iude tempore etiam antiquiora earmina, quae disti vis constabant, λεγεῖα nominabantur, nisi ante Horatium Alexandrini rectius hac de in iudicassent, oratium autem Alexandrinorum iudicia, quae huc pertinent, ob oculos habuisse coI1staret. Quid ergo Dicta grammaticorum illi Draconis loco similia Horatii tempore sine dubio permulta exstabant. Verum quos Draco explicatius dicit --ύρ, eosdem alii ge-

gua metation significare poterant. Quot si secerunt, vix fieri potuit, quin grammati ei animis docti τούς παλαιου non de Atticis, ut debebant, sed do aequalibus invetitoris elegiae acciperent, ideoque elogiam initio lugu em fuisse Pinaxem, quum esset tantiumno ausu'

64쪽

bris insito nomin sui, hoc est MMorum aetate . c

tinuis de lugurii elegia satis vigaris apud grammaticos, exsi tum M uo antiquum, ubi in vexa sententia' itineri elana prii mun ab Atticis usurpata Attici e

uexatim οἱ no λαιοι appelleratur adhuc desideratur. Nem

pe eorum, qui elogiam initio lugubrem fuisse arbitrantur, plerique bono mutua Proponunt sent mutaui, ut ipsa inibima loquendi ratio originei erroris ex malo

intellectis antiquissimorum locis grammaticorum, qui veram Smientiam ambigue ea Px serint, aperte Pira t.

Branatum eis iis Mineo, qui miluo loca, in quibus ambiguum bura -- loquendi sua spoliis quisque

animadveaetet, iam sint ante allata. Et haec misi quidem sufficere viderentur ad res

tandam Horati opinio m do ei a initio bigubri, qu-

unain obstare docui, quo mimis aut Cassinus aut Archi- Iochus elegiae invento debeat necessario haberi, nisi ulterius etiam progredi liceret. Quid enim I in ne est inter omnes Atticorum poetas et iacos, cuius bag Mea fuerint et se, et potuerint inveniendo nonaini νος occasionem dare Haec quaestio ad Simonidem ducit Leoprepidem, et ad BOettigeri sententiam, proditam in Attimus. Vol. I. FRSo. a. p. 558 seqq. Ubi plura in .lit vix dociis aua, quam quae vinultorint mimia ex- uari. Dividenda igitur sententia, in qua illo non

lugubres elenas fuisse, et primitin ἐλέγους appellatas. Ac primum Boeti crimen num Simonidis it

inum tempore censet dici coepisse de pentametro, seu potius distis, lus, ab hoc poeta ad threnos, neIlias quasi Vero hae apud II alium aliae essent, quam Simonidis

Gonii et nugrammata relatum. Quod enim Plutaseulius et alii lino nomin do carminibus ad tibiani cant sic sic vocat Minina elegiaca, quae tamen nec OlR

65쪽

constat, nec me in Appendiue latebit ad iisnam esse cantata longe antiquioribus usi sunt hoc nihil vatiae ad origium nonaim constituendam. Inscriptionem autem tripodis, ab Echem Go auloedo Apollinianis Simonidem cons oti, apud rimaniam X, p. p. 814, ubi ἐλεγεια et ελεγοι occurrunt, non modo SusPBetam esse, ut omnino antiqua illa tripodum epigrammata, sed vel propterea aperie vii iam, quod scripta' sit ratibne soluta. Recte hoc postremurm ostendit igitur Boettiger, si ab Horatiana illa sententia de elegia principio lugubri discesseris, de qua nihil attinet inerre indicium eius, Nilid cogere, ut originem nominis ελ tin ante imonidis tempora ponamus. An vero inde consequitur, eandem in ipsa Simonidis aetate collocandam, ad eiusque threnos et epigrammata referendam essest Neque omnino Boettiger loqui debebat de origine nominis Priusquam constaret de origine nomianis ἔλεγος, illo antiquioris. Atqui si huius quoque --

quam λεγοι Oeantur, aliorsum Pertinent, et ad thr nos redeunt omnia. Hoc vero socisse Boeti inima, ac nomina ἔλεγος et ἐλπειὸν pro seu usurpasse, eliqua post declarat sententiae eius, de qua OX EXPONBIIl. Nimirum utrumque nomen, si mentem eius recte per 'cepi, simul inventum, eoque , quod eam alia epi grammata distichis a Simonide componi solebant, potis simum occasionem datam esse putavit ad nomina illa huic metro assignanda. Quid multa don intellexit vir A teroquin acutus et Perspicata, nomen Cum min essu odiectivum, quod a stantis munere fungatur, ut m νιλ et ἐλεγε , quibus anasculina etiam forma ἐλεγειος Eustathii loco prius emendat p. 1675. l. 9. addi

potest feminina apud Strabonem VIII p. 56 -J, neut Mepissime est adiectiva, notanto quaedam ex-- se Scha ex in Ind. Graeci ad Gaemox Corol. V.)ν

66쪽

sed notam prinutivum, nomina aut- ἐλιμα et ab hoc ipso primiti Domine derivarida nequo munitio ad lugub, ars uentum, ut λεγος, sed muce ad metrum reserenda esse, quod earinna istis appellata nominibus haberent commune cum hisellasius, quae

Erant iam apud Veteres, quos fugeret haec nomianum illorum mniinretio et disminen Schol. Platon. 1 et Rulin n. p. 15o 'πιεν- ω, θρηνοι η μυ-.

ἔνθεν καὶ το ἐπιτας ια ποιήματα ἐλεγεια καλουνται. Lege:

danda: πιπειαι ψωι ευμMἰαι Φελεγοι μυ 0, --- καὶ est. Apparet, Hesychima desuri me aesi liuin istud Platonicum, addito tantum in margineiana ginale supplem tum transpositio prodit εὐμελ&kr quare quidem ellipsis Iongius est petiis, quam quae ferri possit aut etiam eundem, quem Platonia interpres, alius nescio cuius granimatici locum ob oculos habuisse. Duplicem vero auctor huiusco sententiae commisit eri orem, alterum , quod ad IIOmen λεroe, nunquam illud, ut supra vidimus adiectivi instar usurpatum, non dico ineptam istiun,' aed ullam omnino ellipsin quasi nomen proprio adiectivum esset formati mo tantuni, quam vocant grammR Ici, diVOISul ab ελεγει ς; alterum eumque eum alari του imo continacium, quod δε

-ων mon minus, quiunt γον, ex φῶ- est interpretatus, itemque sepulcralia epigrammata, quae ἐπιτας ποιήματα dicit, Iople similitudinem argument cum carminibus, quae illis nominibus appellentur, ἐλεγεῖα diu voluit. Similite Di m. 'πιθεω inquit, inrαγενι- φνος, --το μέτρον Q όνου τε ἐμP το πιο -- ' παρα τον ἐλεον etc. Sic locus

67쪽

ἄρσενικως λεγος η - aismo. etc. Debebat siesere incipere Ἀλεγος, με ελε dlα, iamque ea, quae de e inologia dicero Vellet, ad illud tantummodo novit etiam id hoc nomen, exve quod nonnisi ad inelmain periiset, ut ἐλεγεῖον, de quo nonune pluitam paullo post exponana. inique eiusdem emoris iam ante in Ovidio demonsulari vestigium. Ceterum oepulcrali epigram- anata si lugubris auumenii caussa, ut diserte assii tantiquus ille Platonis interpres, ἐλεγεια vocari coepta essent, Vel sic uunen ulla'a, quam a Drat, processisSeessent putandi, qui sepulcralis ea 'que pira ammata, quae carebant 'iam'tro, ἐλεγε- mina ut id quod sectum est a Dum demum Chrysostomoma at i M.

Begr1 p. 135 seq. ed. Reista a seudo rodoto in Vita Homeri cap. 6. et hinc a Suida, Ομηρος, de quorum usu loquendi rectivo, quam Casaubonua in Commento .

ad Persiliat L M,V Mi ius ad locum Dionis, Uni ι-- 1eius iudicavit in Resp. ad Myleum p. 4Si. d. Lips.

Memoriae vitium est , quum Sinneidem assismat in Lexico Gr. iam a Demosthen Orat in Neaeram P. Los hexameuos ἐλο- - - Dicere voluit, unum distichiun.Hurali numero Vocari ἐλεγεια addere debebat propter hanc ipsam ineptam rationem loquendi glossema habendum atquς delendum esse τρωγμα, et δώ-- - ἐκ- νοντας assumendi m τα ἐπιγεγραμμένοι Seriores illi scriptores eam haud diano sequunturio viam loquendi, quam his Verbis Io. gelges memoriae tu odidit in Schol ad Exeg. ita Iliad. p. 25ο seq. . mιο- - - . . - ἐν ἀ- γρον--- . - -- ,

ῶσι μέτρου . . . ἐπιγραμματω-δ δε- - . . . - αι- ματα και ανδο. . . . ἐπιγραφοντες ἐπιγραμμου . . . Quem locum Iacunis misere deformatum non dubito ita 1ero

68쪽

CALLINUM M

sententia etiam Isaacius frater in Prolm ad Lycophron. ἐπιγρα ust ασιν ea coniunxit, quae seripia sint ἐν

tatim haec Daret constructio οἱ εις τε ἐν α σοι παλματα

-- ἐπι--τες - γραμματα sed satilis visum est insistere litterarum vestigiis, praesertim quum inera iunctura delii tui ex linillo possit I, 3, 4: fac lapis his scriptus stet auPer osa notas: quaeque ibi attulit M udistichius, quo duce praeci inum coram Bachius Episti ad Eiclisiad p. 9, -- prehensum illum hi eviter etiam ab Huschhio viii egro-gio, ad Tib. Heg. tres p. 45. Longe alia est antiqui rum e suetudo loquendi, qui qui in non tantum sepulcralia, sed alia quoque epigraminata ἐλεγεια die an

ut ThucV distes I, Ioa, neque etiam sepulcralia onmia epigrammata, sed ea ta'tum, quae inernia hexametris, et peni unetris constabant. Nec vero seriores illi seriptores in istos errores ullo

molio Pottiissent incidere, si vexant rati DII in nominis ελεγειοι liabuissent Perspectam. Nimirum ελεγειον ubi

substantiri loco usurpatur, non modo potest distichum signiscare, quod iam pridem ab H Stephano est obse vatum in sine editionis Graecorum pigrammatum, it aeum in Thes L. Gr. T. I. p. o67. F. sed semper dist Elium est. Dicitur autem sine ulla ellipsi, quamvis o Platonis enone p. 95. D. ME. -- e Aresis; 'εν τοῖς ἐλεγε lοις, non sine specie veritatis colligas, ad ἐλεγειον ε Hendturi esse in quae ratio, si tameni lus foret ellipsi locus, onusino proba lior' esset, quam meideri opinio, in Lexico Gri nominis ἐσμα statuentis ollipsin; quantivan vel sic optimum Ideretur, ἱ-as Misaudire, et provocare ad Aelian Vari UM 27 τ

69쪽

M CALLINUS.

finamim ellipsium censorem, ad vocabulum ἐμβατηρια- eoncedere μέλος omitti, primuin in missi et But anni Museo Antiq. Stud Lat. Vol. I. asc. I. p. or, iterum in Append ad iger. p. 87i. Ita est Sed scito, aliud -m εμ απρι , aliud ἐλεγειον. Ad ἐμβατ οιον Herman-- ellipsin admittit, quia, ut ipse ait, hoc cognito nondum Constat, quae res ita describatur. At hoc devocabulo ἐλεγειον alis constat vel sine supplemento. Est enim το λεμον nihil aliud, quam quid iiii elegia Qui est, sive hexametro et pentametro constat, hoc est distichvim Conseras velit Hermonum priori loco p. ao8 Quod igitur ἐχεγεῖα ut mox docebo plurali numero tam de uno Vel epigrammato vel alio carmine ἀρο-gimo, quam do plauribus oecumini, ut etiam ἰα30 do uno armine iambico usurpata reperiuntur, haec

cabuli usus, quandoquidem, si ἐλεγειον distacitum est, ultro intelligitur, ἐλεγεια plurali numm' esse disticha, sino uno sive pluribus comprehensa carminibus, ut βεῖα sunt iambici, sus, si re unius carnunis, sive Plurium. Quam loquendi rationem vel seriores illi scripto in res, in sepulcralia epigrammata, e solis licet hexametris composita, tamen noti dicebant, hactenus serva-Yunt, ut binos tantum, non plur,ri h Xam ethos singulari numero ἐλεγειον vocarent. Quanquam isti si repu-sent, qui fiat, ut d πιεῖον distichum sit, ἐλπιυ omnino disticha, abstinuissent, redo, a perversa hac ratione hiquendi, et intellexissent, omei ελεγεῖον minime ad Iugubro argumentum, sed unice ad metrum spectare. Haec pluribus nori nihil opus esset, nisi loca -- starent, quae aut repugnare his iniuria putarentar, aut Te Vera repugnarent, ae propter hoc ipsum corrigi d

berent. Iterius generis lacus est incerti scriptoria φ

70쪽

HALLINUS. si

Mic s.ctyli, intest dictus ut vulgo, ita nuper etiam a

langλοIi nescio quo carmine, 'o Aesolistum Simonides vicerit tu certamino egi in de iis, qui allione

συμπο - λε- τητος μετεχειν λει, -- sui λοοι - ενημεν, ἐστὶ ἄλλοτρεον Serna est de uno disticho, qualocelebei 1imum illud eiusdem Simonidis est in Spartanos ad Thermopylas occisos, cuius ipso brevitas in summa id merito ponit ij ut vel ex ipsa huriis loci vexari --rpretatione redargui possitit, qui Aeschyleae et Simo nideae elegiaYIam quas pului aut fragrareIata sibi reperisse visi sunt, alitu de Illi a Iacohsio. xerunt in Auim--6 ad Mithoi, Gri sit Part. I. P. 275- dis i-mili errore summus Bubathenius Epist. Crit. II. p. ata. euinque sectatus IIgernus, Vir clai 3 in Ius, Opusc. P. Ob., - 26o. Verba Pausaniae VII, 8 p. 567: ἐλεγεῖω Hia ρωτω- ἐν- ρον, non do distisio in Eurytionem Ceu taurum, ut debebant, hoc est, ni fallor, in statuam eius . sed de elegia uteri lue. do ele Iia id illiu 8 IIpta certe Resin Leuius accepi Altura , generis Plutarciii

locum habemus i Vim uomerii. h. - Cineati M