장음표시 사용
91쪽
pinhabilitatem , seu ut loquitur Matri huis, certitudinem
moralem ciusdem partis, quia aliQquin ninupotuisset obtinere, prout de facto obtinuit, omnium omnino Auditinum unani memastensum, & coulansum. Argumentum igituri ex illa in tione impetu sequu authores suOS, atque nos . b 1 ε i
Reuiduetur scrupulus Marinarii circa silensum
AM.8 3 mustrissimusa Marinarius, camillo 17- quia propornendo Eaperius argumentum ex Academismo. audivit A gustinum dicentem probabile Academicorum cist . quod siti assensione inuitat ad agendum, conatus e ibidem a num-8. assimilarenca Acadcmictu, atque ostendere idenritatem doctrina inter utrosque quoad hanc etiam partem de defectu assensus ducit i hanc rem verba D. Thom. det verit. manti: Is arta
parram- . Hinc iniqui ,. q uoi portu niter dicitur Popinantem ab lamiri privariis accipiendum esse noui in assensa simpliciter, α λ tessed de assensu cum addit nempe opinatiuo, bc probar baliἰ3πά3t.sic ex modta. tendendi est indifferens ad verum , SDlsum . iTum. addit Academicos ita exclusisset a suo proha jassensum simpliciter, & absolute, ut tamenesadmiserint astensum. cum addito, nempe opinatiuum, & prohabilem, cum admitto rent: Dognum in siniciemet meraclum ian vari tu i traxira1 .Dico conatum istam identiscandi doctrinam nostram is inum doctrina Mademicorium c Oad exciasionei vel victustinoem inenkis n uaquam .iubsistere is in n. Academici non so- iura repudiabbnt uniuersaliter, & respectucuiusvix cognoscibilis issentium firmum, seincertum, ac immobilam, detiam, α ma , αime assensi Minfirmum, opinatiuum, ac probabilem: .. Scopus imi illorum erat liberare sapientem a periculo ensoris, & falsi mus sicui. miouo illisau idebatur iubesse q uemlibet i in qualibet 'materia ad sum unius dererminate partis , hest vero 'm garunt fentemiae asseruus opinativus, & probabilis. .2Hunc igiturae clinichanti vel maxime, atque omnino, volebant sapientes aiserere porpetuo inter assirmationem, & negationem ,. atquedc omnibus, & semper dubitare; itaut ne quidem hoc .im assi marent fieri, debere, sed solum dicerent videri sibi, quod ita sieri Meheret is Coactarissiacum ea toto opem Augustini contra Acin A deim Oste
92쪽
demicos, de ex qualibet eius parte, ac praecipue lib. 2. cap. 3. neo non ex his eiusdem Augustinii verbis Itb.a si de Grinit. poss
silphua sie inaesui3. Ut de omnιbus dubitans multis miserius insaniret. Hiι igitur exceptis ero Cum Erg mos affensum opinatiuu ni circa opimnabilia, seu umeria quidcin, sed quae magis, quam sua opposit , accedant ad ea, quae Certa fiant, minime excl udamus , atqucanistac Marinarius. Ipse nobisctim conueniat, manifestumast amacum. Λ demicis minime conuenire quoad assensum opinata uum civhazagibilia vel cadmittendum, vel rei j ciendum o si. AArt. 8 3. Quoa attinet ad allatum D. Thomae testimonium, S. D
ctor distincte tradit in illis verbis hanc, dubitantem inter, dc opi nantinio dictet aliamQq .dubitans non inhaereat uni miti tria Agisi, quium aiij. opinans vero i haereat, licet absq; firmitate circa Maeram parrem. ,Undui dubitatio duplici titulo,opinio uno ta iam deficit. Leonae tuassensu sia Quia cilcntiis, Scadhaeret v mparti magis. quam Oppositae,& adhaeret cum firmitate exclude te omnem formidinem partis oppositae . Sententia enim , a qua dimestur assen ,s, sitat assenums ti Imrisura cest eme aio. distincta, mel certifisi a Murius kartis sonti adimonis, uti assumitu aei lupponit inibi Diuus Thomas in Ia acad Avicenna. Quidquid aurem sit de stri
ctiori ista; & maxime propriami emone assensus, ratio certe alienius, ac distentus latius liam pia & pr ut Vulgo magss com in hiser usurpaturi pro aith inatione, & negari ei est aeni uoce communis actui incerto Opinionis , Ec actui. rto intelligentiae scientiae accidet diuinae .LEx doctri uaenamque Philosophi , deo ua incta, pori a nece est opinantem verum discre aut struim,fidest ammare, L negare, ae miciti gemmi principia,s ieri um ud monstrata, credentem reuciata, & perinde contradicit ΠΟ-gius possibiles pelle plures 1 pecies Angriorum amrmanti cande incile possibiles atque contradicit assirmanti scientifice an maria. esse immortalem , qui idipsum negat; atque ideo perindu i vim
nes hi dicunt, assirmant, & negant v ό, & proprio ,&sic de si tal-Jibus .uTota ergo differentia reducitur ad formidinem opposito, quae ancibo moni . & ad firmitatem, quae inest actibus i certis. Quod si Marinarius hanc solam differentiam exprimero buolust dicens opinantom a tantiri uni parti, non assensu siimpliciter tali, sed Cum adclito nempe assensu opinatiuo , ac probabili i Dicit
quidem vere, ut patet ex praemia iis, ted i niui hiulenter N hea am
93쪽
Iensu non qualicunque, sed cum addito, nempe assensu sei en issico , & certo , & neutrius extremi ratio differentialis ab altero extremo innotestit magis, quam prius propter inflexionem λαIam nominis substantivi in adiectivum . Quod enim praedicatum aliquod significetur per modum per se stantis, quod fit per no-Inen substantiu uin, vel per modum alteri adiacentis, quod fit
per adiectivum, nil variat claritatem , aut Ubscuritatein circviidem praedicatum , cum nec augeat, nec minuat cognitionem
illius. Ut igitur aliquid utiliter agatur,necesse est declarare aliun de quid sit formido opinantis, quid firmitas intelligentis, scientis, credentis aliq uam veritatem. Declarat hoc luculenter,ut solet Diuus Thomas in illo eodem articulo, quem qui leget aretente, facile agnoscet inde erutam esse expositionem, quae se
Art.86. IntelIigens prima principia, seu principia per se nota, Vt quodlibet esse, vel non esse ; totum esse maius sua parte; duo adi tria esse quinque, in simplicibus eiusmodi compleaionum ex tremis Videt clare connexionem eorum inter se indefectibilem, ac invariabilem ; atque haec clara eius connexionis visio est tota invariabilis in omnem euentum firmitas eiusmodi assirmatio num, seu complexionum. Similitet sciens aliquid demonstrat,ue illatum ex praemissis , siue per se notis, fiue per haec alias d monstratis, ut Deum esse summe amabilem, quia Deus est γ' Tum bonum, atque purum honum est summe amabile, videtriaret connexionem indefectibilem terminorum simplicium consequentis, non immediate in iis ipsis terminis, sed mediatis in praemissis 3 atque particula. ergo ut hoe obher addam in quae solet praeponi consequenti , ponitur ad significandam mediatam
istam, qua mediata est, cognitionem connexionis inter extrema
simplicia , quibus terminatur complexis consequentiS, in praemissis, vel per immediatam inspectionem terminorum si tripli tum, ex quibus constant ipsae Praemissae, si eaedem praemissae sint principia per se nota, sin minus per memoriam claram illationis demonstrativae ex per se notis, atque viralibet huiusmodi cognistio clara connexionis indefectibilis , ae inuatiabilis terminorum consequentis , in praemissis, est tota invariabilis in omnem eum . tum firmitas scientiae. Iam credenti deest utraque ea cognitio clara connexionis indefectibilis terminorum simplicium com Pleaionis creditae, proptereaque deosi actui fidei ratio sormalis, seu species firmitatis, tam eius, quae datur in actu imelligentiae complerae, quam eius, quae datur in actu scientiae 3 atque hac si
lata causa idem actus fidei dicitur,di est obscurus, ta respectu
94쪽
obiecti sui materialis , seu pure termina trul, quod est articulus reuelatus,quam respectu sui motivi Qrmalis; idest testimonij dis uini, quod, & propter quod credit. Praefulget nihilominus credenti fide diuina cognitio clara, dc distincta, qua in argumentis , seu fundamentis eiusdein fidei videt credibilitatem, seu possibilitatem , dc obligationem adhaerendi firmissime testimonio diuino, quod in illis praee minet, per actum voluntatis, & intellectus
contemptiuum, ac reiectivum omnium , & quarumlibet, tum rationum, tum auctoritatum suadentium oppositum; atque haec tanta voluntatis,& intellectus adhaesio ad testimonium diuinum, quatenus intrinscce relata ad praecognitionem illam claram, ac
euidentem summae credibilitatis,est certitudo, & firmitas propria fidei diuinae, seu fidei , qua Deo credimus super omnia , Ut ex posui lib.6. Curs Theol.quaest.22. Λrt.87. Denique opinioni, siue ratione nitatur, siue authoritate, deest clara, & distincta cognitio tam mediata, quam immediatarum connexionis indesectibilis terminorum simplicium, quos inuicem confert, vel componendo, vel diuidendo, tum summae credibilitatis, seu hossibilitatis, & obligationis adhaerendi per vinluntatem, & intellectum testimonio proposito super omnia , α quaelibet possibilia occurrere in contrarium ; atque hic utriusq; eiusmodi cognitionis clarae, ac distinctae desectus, qui est pura quaedam carentia persectionis specialis expositae in actibus prae
Cedentibus, est incertitudo propria opinionis, eademque com muniter dicitur formido ad eum modum,quo in actibus volum talis carentia rectitudinis debitae dicitur malitia, carentia visus in
subiecto capaci caecitas, carentia lucis tenebrae, & sic de alijs. In certitudo tua, & mrmido negati ,seu exclusiva perfectionis specialis expositae in actibus intrinsece certis inest uniuersalitet omni opinioni, & pertinet ad conceptum eius quidditatiuum 3 sed quod sit puro negativa, vel non sit, accklit ei secundum suum conceptum genericum, & est variabile in speciebus eiusdem . Fieri namque potest, & saepe accidit , ut quis opinando non so- Ium non cognoscat distincte, & clare, vel con xionem indes ctibilem terminorum,vel suminam credibilitatem modo dicto, sed etiam cognoscat clare , atq ue aduertat deesse, vel in sua e Litione, vel etiam in obiecto tum connexionem, tum credib tatem eiusmodi; atque haec utriusque eius desectus cognitio est incertitudo, & sormido posithia, Sc continet in se imperis.ctionem uniuersalem opinionis 'ut sic coniunctam cum per
cliuncula aliqua particulari, quatenus cognitio imperfectionis
est aliqua persectio. Itaque opinioni est communis cum intellige
95쪽
ligentia complexa, scientia,& fide diuina cognitio connexionis terminorum simplicium, aut credibilitatis, nec non conssirmistatis inter ipsum actum,& obiectu in prout ab eo representatum; solumque differt ab eisdem pet defectu ni , vcl pure s vci nonis pure negativum cognitionis clarae , & distincte de praedicta vel connexione indefectibili, vel summa credibilitate, R consequenter de sormali sui ipsius infallibilitate credita per sidem, visa per
intelligentiam, & scientiam. Art. Ig. Jam igitur Academici non solum nullam in ullo actu humano agnoscebant certitudinem, ac in Iallibilitatem , miamque
agnoscebant possibilem homim opinionem, quae est fallibilis, α
exposita periculo falsitatis , ac erroris ; sed illinc vites iu&m pro grediebantur, ut dicerent nil unquam ammirandum, vel ncgan dum, ut sic vitaretur omne periculum falsitatis, & deceptionis, quam putabant esse summum hominis malum , propterca quin . sapientis este dubitare circa quaelibet occurrentia , & haerere an cipitem in apparent ijs apprehensis, atque operari iuxta ea idem apparentias prout apprehensas. Quae omnia patent clarissime ex locis prae indicatis Augustini, ut patet ex dictis huc usque a nobis
Opinantem vere a stirmare, & negare , atque opera ut m ex Opi nione, Operari cum iudicio determinato circa alteram parten contradictionis, & contrarietatis, licet cum deωctu certitudinis
& indefectibilitatis. Quod Illustrissimus Marinarius non satis ex
posuerat, dc oportuit, ut nos diligentius exponeremus ad vitam das nonnullorum circa haec tricas , ac praesertim recursum quo
rundam ad praedicata quaedam physica distincta a reprauentatio ne,&defectu representationis pro exponendis mutuis quibus dam differentiis di vcrsorum actuum intellectus; ac si intellectus per species obiectorum, quibus solis mouentibus , determinanistibus, & cooperantibus agit, quidquid agit posset moueri, ac d terminari ad aliud , quam ad repraesentandum haec, vel illa, dc plus, vel minus ; sicut si diceretur,qtiod voluntas per bonitatem
sibi propolitam possit moueri ad aliud, quam ad affectus,'& ad
differentias alias, quam affectivas set mali ter, aut visiis, vel audi tus ad alias, quam visivas , & auditi uas, atque ex omni parte re presentati uas. Verum de hoc, dc de non diuersificandis actibus intellectus, & voluntatis ex solo modo tendendi absque ulla, vel etiam absque pari, ik assimili prorsus diuersitate ex parte obiectorum, circa quae versantur, sicut res pure physice ita differunt in ter se ex modo essendi, ut simul necesse sit illis inesse specialia alia praedicata, ratione quorum verilicetur diuersitas quoad in
dum essendi. De iis, inquam, .alibi ex professo . Id monere n
96쪽
eessarium non videtur , quae dixi de propositionibus assim matiuis , intelligenda pariter esse de negatiuis pi oportioni
seruata . cum sit eadem de Virisque ratio , eo vel maxime quia omnis negativa semper, ac necessario fundatur in aliqua aitirmativa, sicut omne odium fundatur in aliquo amore,ut novtaui lib. 7 Curs. hecit quaest. IO.& ra, art. I. Qua itidem. ratione D. Thomas in prasindicato ari, & alibi opinionem dicit acceptionem unius partis, tametsi opinio negativa sit potius reiectio. Sed nil est mouendum de modo loquendi, cum de roconstat vi i I I
Proponitur , ac diluitur diFcultas ex definitione probabilis
A Rt. 9 Ex hoc capite intenditur quaestionem nostram e
de subiecto non supponenti, atque sententiam nostram de unu licito opinionis minus probabilis relicta opinione contradi- ria magis probabili. implacare in terminis, ac proindi proferri a nobis voces Psittacorum more absque ulla vera intelligentia, ct reair interiori assensu rei significatae per voces , eiusdemq; rei discretione, ac mentali distinctione a contradictorio ipsius. A guttur autem sic. Probabile est,quod plerunque contingit 2 Sed inpugnat mani seste inciterminis, ut Contradictorium eius , quod plerumquecontingit, sit & ipsum plerumqueWontingens .. Ergo repugnat manissiste in terminis, ut contradictorium eius, quod est probabile , sit & ipsum probabile .. Ergo in nulla contradi ctione utraque pars potest cile probabilis, seu magis , seu minus, sed si una pars est probabilis, reliqua est non probabilis , seu ina probabilis. Necessetnamque est contradictorium plerumque conus Mntis raro contingere, idost contradictorium probabilis esse a inpro'abile iii xta delinitioncm d.itan λ; nec Oppositu na hu ius concipi mente potest cum allensu ab intelligente terminos, di discernente, quod affirmat, ab eo, quod negat, cum sit veritas per se nota, sicut quodlibet esse, Uci iacia esse .. Reliqua.huius.argumenti praeter maiorem sunt petas e manifesta, atque omnino indubitabilia . Maior autem patet ex Philosopho sic saepe definiente probabile , ac supponense tale in elIc ipsius conceptum,&quiduitatem, maxime vero, & ex proscissi lib. 2. Prior. Cap. a I. Initio, & lib. 2. Rheta cap. a. post med. in quoru in priori loco sic nabet. Eicos quidem est ρηostositio probabilis . . Suod enim G in pluribus Dunt sic factum, vel non factumacit esse, vel mu esse, hoc est euos ut odi i i re. orale
97쪽
re inuidenter, vel diligere amantes. In posteriori autem sie; Probas is aeumque est, quod se semper soler fieri. Verum non simpliciter. - ρομdam definiunt, sed quod, cum de sis, qua aliter se possunt habere, M se habet ad illiud, ad quod est probabile, sicut uniuersale . σ μαμ
Artipo. Istud argumentum non iam ex sis est , de quibus initio dicebam mihi in mentem non venisse, antequam ederem quae monem meam. Opposuerat enim illud mihi in disputationibus domesticis, cum prima vice docerem de conscientia in hoc Romano Collegio, Collega tunc meus in schola Theologica Eminentissimus Cardinalis Pallavicinus . Praetermittendum tamen duxi, & cum secunda vice adhibito nouo labore, ac diligentia easdem inibi quaestiones traderem, re cum ultimam illis manum adhiberem ante editiovem tum Romanam,tum deinde Lugdunensesn.Quia nimirum credideram, sicut nullus ante hac The logus usus fuerat ea probabilis notione, ac definitione, q uam in analyticis, ac Rhetoricis tradiderat Aristoteles, ita nullum deinceps futurum Theologum, qui eidcm insistendum putaret pro rebus Theologis, ac controuersiis moralibus declarandis,dc determinandis eo quod ad hanc illa minime pertineret, nec ad eam csset accomi nodabilis directe. Uerum quia nuper legi Cadidinalem Pallavicinum serio adhaerentem pro re praesenti definitioni illi Aristotelicae disp.8.dc u .de act. hum. legi vero monitus a nonnullis, qui illum ea in re imitantur, necesse est, ut hic ins ram,& plusculum exponam, q uae in disputatione illa exercit horia , cuius mox memini , breuiter respondendo suggesse
Art.ς i. Dico Aristotelem exposuisse optime probabile pertinens ad scopum suum , sed ne attigisse quidem, saltem directe, ac immediate , probabile pertinens ad rem nostram praesentem . Aristo es intendit exponere probabile argumentativum, ac θllogisticum, seu entimematicum, ac proinde uniuersale,quan doquidem syllogismi ex uniuersalibus sunt, & praeterea probabile per se opinabile, atque credibile, seu veri si mile , quoniam syllogismus procedit ex per se notis , aut ex assumptis tanquam per se notis ad notum per aliud, quatenus notum per aliud. Nos autem in controuersia praesenti sumus intenti ad probabile pra chicum, eligibile, dc exequibile, ac proindE ad singulare, qua tenus operationes sunt circa singularia, & praeterea ad opinabile, credibile, seu verisimile per aliud, quatenus electiones , α operationes humanae sunt ex praeconsiliato, seu circa notum ex alio, nempe ex praeeunte consultatione. Talem esse nostra a
98쪽
pne sentem intentionem nuda indiget probatione . Controuersia namque nostra est ., an sit licitus usus opinionis probabilis . Usus autem est circa singulare, ac proinde opinio, cuius est usu , est itidem circa singularet. cica neque' obscurum est intentionem Aristotelis este, qualem diximus . Et quidem de priori loco ex prior isticis nil necesse est dicere, cum sit manifestum in toto coopere de nulla alia re agi, quam de dirigendis, ac recte ordinandis syllogismisi, atque in illo ipso capite 27. nil agatur aliud , quam distribucre , dc adaptare opportune ipsum ei cos, seu probabile ad Omnes figuras syllogismorum , quos absque viai uertati esse non possis est nimis familiare, ac notum apud Aristotelem , cuius inici alia est .hoc lib. Hop.cap.q. prope sinem . Non es ollo metare quicquam sine uniuersali . Quoad locum ex Rhetoricis susticit, si non ιχ supelluit taee audire ex eodem illo cap. 2. paulo an tu verba obiecti oliis e camque ars nulla consideret singularia,N Medicina quid Socrati, aut Calliae salubre sit, sed quid tali, vel talibus a id enim artificiosim es ; Singularia autem infinita fune, ct silentia nequeunt contineri : nec Rhetorica Pitque , quod curque credibile est, coi siderabit ιut puta quid errii , aut Hippi quid talibus, metati ct Dialecticati
Etitur enim ct ipsis syllogismo; adeoque re v ni uersali Sed quid opus est, aliunde id confirmare cum ex ipso testimonios quod obi j-citur, sit manifestum stilum quia dicitur probabile ita se habere ad is, ad quod est probabile, sicut uniuersale ad particulare,quod .patet nulli particulari respectu alterius particularis conueniri posse, tum quia in ipsa prima quiduuatis expressione dicitur pro 'abile esse, quod fere semper solet fieri, cum singulare, nec re semper , ncc raro, nee ullo modo aliquoties, sed semel tam au in fieri possit Art 92. t Manifestum igitur est , singularia, circa quae est opera uo , dc electio, & de quorum proinde cosnitione, & cognitio- .nis. qualitate principalis nostra controuersia est, nec probabilia , nec improbabilia esse poste iuxta eam Aristotelicam probabilitγtis usurpationem, sed opinabilia, credibilia, verisimilia, vel e .conuerso inopinabilia, incredibilia, inuerisintilia . Et quidem Philosophus distinguit non semel credibilia, & verisimilia a proiniabilibus tanquam genus a Uccie, ut apparet ex eodem cap 42 Rhetoricae paulo post principium . Rationibμs autem, ait, in fidem
auditores inducimus , cum veram, aAt verisimile e t probabilibus , qua in no avoque sunt esse demonstramus. Et rursus ante med. Nam cum emindibile cuidam credibile sit, ct aliud quidem per sti illicὸ si redibile, atque probabιle, aliud quoniam probari per talia videatur. Λc demum - paulo post . . LIAMem pusibist ratiρcinari, atque colligere . alia quidem
99쪽
ex re, quae prias 'llogismo collecta sunt , alia vero ex iis, qursyllogismm
uidem tollecta non sunt , syllogismo autem indigent, eo quod von sint pro babilia . αρ am necessario quadam huiusmodi suxi, ut ea iudex propter prolixitatem I staplex enim esse supponitur in non bene coηsequatur, quadam non credilatia , quodetam nec sunt ex eoncess, nec ex probabilibur .
in hac praecipue postre ma ratiocinatione perspicitur probabile sapud Aristotelem in praedictis locis perinde usurpari, quoad genus in riorum, sicut ab eodem, & ab aliis communiter, dum proprijsIime loqui volunt , accipitur intc Iligibile quoad genus eorum, quae certa sunt. Sicut enim in sorte corum ,-quae certa sunt, ita etiam in serie eorum , quae certa omnino non sunt,necesse est dari quaedam prima principia , quae non ex alijs priori bus, sed ex se praecise credibilia sunt, ideoqu dicuntur per iocredibilia, seu credibilia ex sola apprehensione terminorum, dc& haec appellant ut ab Arithotele probabilia. In neutro namque gener dari potest processus in infinitum , & in utroque necesse est dari aliquod primum , quod nOα ea alio, ut demonstrat Philosophus lib. I .poster.cap. 3. nisi quod viruinque originem ducit ex inductione fingulorum observatrice. non: illativa principii complexi, sed manifestativae simplicium complexionix termin rumi, ut apparet quoad probabile ex allatis hic testimonijs, retradit quoad intellGibile Philosophus primo Metaphysicae, si cuni eodem cxponit D. Th.4. Metapi lect 6.ante med. his verbis. Puod quidem se ut adquirantur prima principia sine ratiocinatione , per hoc, quod a sensibus accipitur memoria , o a memoria expe rimentum , ct ab experimento illorum terminorum cunitis, quibus cogni tis e noscuruur huiusmodi propositiones communes , qua sunt artium , σscientiarum principia. Diffecunt ergo probabilia ista Aristotelica a reliquis credibilibus cum formidine oppositi ad eum modum, quo differunt intelligibilia , seu per se nota principia a reliquis enunciabilibus cum certitudine . Quod volenti aciendere apparet clare cx praelatis Aristotelicis illis particulis 3 qua Hllogisma, quidem collecta non suo , syllogism' autem indigent, eo quod non sint probabilia σc. quaedam ma credibitia riuoniam nec fune ex concessis,vec ex pro
habilibus .. Idem igitur si non & maius: absurditatis genus est adducere Aristotelicam probabilis definitionem ad declarandam quidditatem probabilis proxime practici L ac singularis, α non assu napti in consultatione, sed illati per consultationem, atque adducere definitionem intelligibilis, & principi j per se noti ad declarandam quidditatem scibilis, seu principij certo cogniti per aliud . Att.ψ . Respondeo iam in forma ad argumentum ex art. 39. di mugue
100쪽
singuendo maiorem. Probabile uniuersale, & argumentativum sic quod per se, ac otimo, seu ex sola apprehensionei termino. rum tale est, est plerumque contingens, transeat maior. Pro habile sing talare , dc proxime praesticum, atque illatum ex alio. ec quod proinde nota ex se praecise , exque sola apprehension terminorum tale est, est plerumque contingens , nego maiorem , dc stippositum maioris, sic concessa minori ii istinguo sim liter consequens: Ergo repugnat manifeste in ieci uiuis , ut con
tradictorium eius, quod est probabile, sit& ipsum probabiles probabilitate per ic primis tali , Vniuersali, dc argumentatiuo concedo consequentiam z Sit & ipsum probabile probabilitate non ex Q praecise , s dex alio, singulari . dc proxime practica. nego conlaquentiam. Ex hac distinctione patet ad caetera , quae ann utur ibi, Ic similiter patet ex dictis testimonia illa Aristote,
iis ita probare partem coccilam,stu transmisiam maioris, ut partem negatam minime tangant. Necessitas,di opportunitas huius distinctionis apparet ex praeiudicata, 6c utiliter repetenda intcntione , de Ropo , tum Aristotelis in illis locis , tum Theologo rum in quaestione praesenti. Aristotelis intentio , &lco sis itin struere, dc praemunire ad arguendum. Quia vero omnis argumentatio procedit ex uniuersalibus, iisque vel concessis , via per se noti , atque quoad conceua nulla erat necessaria instructio. Necesse utique fuit, ut ea potiturus locum a probabili complecteretur sub ea voce aliquid solummodo uniuersale, atqui in stio genere per id notum. Theologorumbautem in praesentiquaestione intentio, oc scopus est instrueret, ac praemunire ad agendum, eligendum, ac exequendum is Quia vero actio cst circa singulare, & electio est ex praeconsiliato , necesse utique est, ut acturi de probabili complectantur sub ea vocesbia singularia,
aut ad modum singularium se habentia, eaque quat nuS notas dc conclusa ex alijs. Differt crgo alterum ab altero probabili,dcuefinitio unius a definitione alterius tauq m infinitum, seu in tetminatum, di primum a Inito, determinato, ac postremo,d
tanquam definitio illius a desinitione huius. Propterea Λristoteles usurpat probabile, non passive pro eo, quod probari, seu approbari merito potest, sicut v4 si billa usurparur pro eo, quod videri potest, ct laudabile pro eo, quod merito laudatur; sed usurpat actaue pro eo, quod est aptuni ad probandum . ac sudidendum aliquid absolute incertum , seu pro principio probatio nis , seu suasionis Incertae, sicut risibile usurpatur pro principio ridendi, de vivens s cnsibile pro principio sensationis. Theolo