장음표시 사용
201쪽
og CONF E s set o N u Mec invenientes admonuerunt ut redirent , quod jam declinasset dies. At illi narrato
lacito & proposito suo, quoque ilaodo in eis talis voluntas orta esset atque firmata , petiverunt, ne sibi molesti essent, si adjungi recusarent. Isti autem nihilo mutati a pristinis, fleverunt se tamen , ut decebat ; atque illis pie congratulati sunt. dc commendaverunt se orationibus eo- Ium s di trahentes cor in terram abierunt in palatium. Illi autem afligentes cor in coelo, manseruntan casa. Et ambo habebant sponsas. Quae posteaquam hoc audierunt , dicaverunt etiam ipsae virginitatem tibi. Narrabat haec Pontilianu14
Dissileuit sibi, audito Pontilian
I autem domine, inter verba eius retorquebas me ad meipsum , auserens me a dorso meo ubi me posueram , dum nollem me attendere ἱ & consthuebas me ante faciem meam, ut viderem ,
quam turpis essem, & quam distortus, de sordidus , dc maculosus,& ulcerosus: Et videbam,&horrebam;& quo a me fuge-
Iem non erat. Et si conabar a me avertere aspectum , narrabat ille, quod narrabat. Et tu me rursus opponebas mihi, dc impingebas me in oculos meos, ut invenl- rem iniquitatem meam & odissem. Noveram eam,sed dissimulabam,&connive- bam,dc obliviscebar. Tunc vero quanto l
202쪽
L r ag R VIII. risbam salubres affectus , quod se totos tibi
sanandos claderantuanto execrabilius mα comparatum eis oderam: Quoniam multi mei anni mecum effluxerunt,forte duo decim anni, ex quo ab undevicesimo anno aetatis meae, Iecto Ciceronis Hortensio , excitatus eram studio sapientiae ; de differebam , contempta scelicitate teIrena, ad eam in vestigandam vacare, cujus non inventio, sed vel sola inquisitio , iam Praeponenda erat etiam inventis thesa ris regnisque gentium , dc ad nutum circumfluentibus corporis voluptatibus. V 2. At ego adolescens miser valde, miser in exordio ipsius adolescentiae, etiam Petieram a te castitatem , dc dixeram: Da mihi castitatem & continentiam, sed noli modo. Timebam enim , ne me cito eK- audires, dc esto sanares , a morbo concupiscentiae, quem malebam eapleri quam. extingui. Et ieram per vias pravas superstitione sacrilega, non quidem certus intea, sed quasi praeponens eam caeteris,quae non pie quaerebam , sed inimice oppugnabam. Et proptera putaveram , me dita ferre de die in diem,contempta spe seculi, te solum sequi , quia non mihi apparebaz certum aliquid, quo dirigerem cursum meum. Et venerat dies,quo nudarer mihi, i ta increparet me conscientia mea. 3. Ubi es lingua ὶ Nempe tu dicebas , propter incertum verum uolle te abiice-ye sarcinam vanitatis. Ecce iam certum
203쪽
o Co Np Ess Io Nu Misa inquirendo attriti sunt, nec decennio di amplius ista meditati. Ita rodebar intus , & confundebar pudore horribili vehementer , cum Pontilianus talia loqueretur. Terminato autem sermone & causa , qua venerat, abiit ille. Et ego ad me quae non in me dixi t quibus sententiarum verberibus non flagellavi animam meam , ut sequeretur me conantem post te ire 3 dc renitebatur: Recusabat, di se
non excusabat. Consumpta erant & conis victa argumenta omnia. Remanserat muta trepidatio; & quasi mortem resormidabat restringi a fluxu consuetudinis, quo tabescebat in mortem. CA P u T VIII. In horto quid fecerit. 1 Um in illa grandi rixa interioris do-
mus meae, quam fortiter excitaveram cum anima mea , in cubiculo nosi rocorde meo , tam vultu quam mente tur-hatus,invado Alipium, di exclamo: Quid patimur 3 Quid est hocὶ Quid audistiὶ Surgunt indocti, & coelum rapiunt 3 di nos cum doctrinis nostris sine corde , ecce ubi volutamur in carne & sanguine 3 An quia praecesserunt , pudet sequi , de non pudet nee Ditem sequi 3 Dixi nescio quae talia 3 dc abripuit me ab illo aestus meus, icum taceret attonitus me intuens. Neque enim solita sonabam; plus loquebantur ianimum meum,frons,genae,oculi, color,
modus vocis,quam verba qui Promebam.
204쪽
LIBER VIII. inret. Hortulus quidam erat hospitii nostri, quo nos utebamur, sicut tota domo. Nam hospes ibi non habitabat dominus domus. Illuc me abstulerat tumultus pectoris, ubi nemo impediret ardentem litem , quam mecum aggressus eram , donec e Xiret, qua tu sciebas,ego autem non.
Sed tantum insaniebam i alubriter , de moriebar vitaliter , gnarus quid mali ensem , dc ignarus quid boni post paululum futurus essem. Abscessi ergo in hortum,de Aliptu spedem post pedem': Neque enim
secretum meum noverat, ubi ille aderat, aut quando me sie affectum desereret. Sedimus , quantum potuimus remoti ab arisdibus et Ego fremebam spiritu , indignans turbulentissima indignatione , quod non irem in placitum de pactum tecum Deus
meus, in quod eundum esse omnia ossa clamabant, & in coelum tollebant laudibus, de non illuc ibatur navibus, aut quadrigis, aut pedibus,quantum saltem de domo in eum locum ieram,ubi sedebamus. 3. Nam non solum ire , verum etiam pervenire illuc , nihil erat aliud, quam velle ire, sed velle fortiter & integre non semisauciam hac atque hae versare dc jactare voluntatem , hae parte assurgentem , cum alia parte cadente luctantem. Denique, tam multa faciebam corpore in ipsis eunctationis aestibus, quae aliquando volunt homines, dc non valent,si aut ipsa membra noo habent . aut ea vel colligata vinculis,vel resoluta languore,vel quoquo
205쪽
ma' Co NpEss Io Nuripercussi frontem, si consertis digitis amplexatus sum genu,quia volui, feci. Potui, lautem velle , dc non facere , s mobilitas Jmembrorum non obsequeretur. Tam multa ergo feci ubi non hoc erat velle,
quod posse & non faciebam, quod ει incomparabili affectu amplius mihi placebat,& mox,ut vellem,postem, quia mOX, ut vellem,utique vellem. Ibi enim facultas ea, quae voluntas; dc ipsum velle, jam facere erat,ic tamen non fiebat. Faciliusque obtemperabat corpus tenuissimae volu tati animae, ut ad nutum membra move
rentur , quam ipsa sibi anima ad voluptatem suam magnam, in sola voluntate Perficiendam. CAPuT IX. nimM qua re ad bonam tardiu pI T T si de hoc monstrum3 δι quare istud ULuceat misericordia tua , & interrogem , si forte mihi respondere possint latebrae poenarum hominum , dc tenebrosissimae contritiones filiorum Adam. Unde hoc monstrum,dc quare istud Z Imperat animus eorpori, dc paretur statim: Imperat animus tibi, 3c resistitur. Impe-zat animus-ut moveatur manus , dc tanta
est facilitas, ut vix servitio disicernatur
imperium : Et animus animus est, manus autem corpus est.Imperat animus, ut velit animus , nec alter est, nec facit tamen. iUnde hoc monstium 3 id quare istud Imperat,inquam, ut velit: qui non impe Iuci,nisi vellet,dc non sit,quod imper/t.2. bea
206쪽
2. Sed non ex toto vult 3 non ergo eK toto imperat. Nam in tantum imperat , in quantum vult: di in tantum non fit, quod imperat , in quantum non vult. Quoniam voluntas imperat , ut sit v luntas, nec alia, sed ipsa. Non utique plona imperat: ideo non est, quod imperat. Nam si plena esset, nec imperaret, ut esset quia jam esset.Non igitur monstrum, partim velle , partim nolle: sed aegritudo animi est , quia non totus assurgit veritate sublevatus, consuetudine praegravatus. Et ideo sunt duae voluntates , quia una
earum rota non est 3 dc hoc adest alteri, quod deest alteri. CA T X.
Varia hominu voluntas.1 PEreant a facie tua , Deus, sciati pe-- reunt vaniloqui & mentis seduct res 3 qui cum duas voluntates in deliberando animadverterint , duas naturas duarum mentium esse asseverant, unam
bonam, alteram malam. Ip si vere mali sunt,cum ista mala sentiunt, dc iidem ipsi boni erunt, si vera senserint , verisque consenserint; ut dicat eis Apostolus tuus, Fuistis aliquando renebrae, nunc autem lux in Domino. Illi enim , volunt esse livi, non in Domino, sed in seipsis , putando animae naturam hoc esse quod Deus est :Ita facti sunt densiores tenebrae, quoniam longius a te recesserunt hor-Ienda arrogantia, a te vero lumine, ill
207쪽
to CONFEssIO NuΜin hune mundum. Attendite, quid dicatis, ic erubescite, & accedite ad eum, re illuminamini, & vultus vestri non eru- hestent. Ego cum deliberabam , in jam servirem Domino Deo meo,sicut diu disposueram , ego eram , qui volebam ἱ ego eram,qui nolebam : Ego ego eram, nec plene volebam,nec plene nolebam. Ideo
mecum contendebam , dc dissipabar 3 meipso. Et ipsa dissipatio , me invito quidem fiebat: nec tamen ostendebat natu- Iam mentis alienae . sed poenam meae. Et
ideo, iam non ego operabar illam , sed quod habitabat in me peccatum , de supplicio liberiolis peccati: quia eram filius
Adam. Nam si tot sunt contrariae natu
rae , quot voluntates sibi resistunt: non iam duae , sed plures erunt. a. si deliberet quisquam, utrum ad
, eonventiculum eorum pergat , an ad theatrum, clamant isti: Ecce duae naturae , una bona hac ducit, altera mala illac reducit. Nam unde ista cunctatio sibimet advorsantium voluntatum Ego autem dico ambas malas, di quae ad illos ducit , dc quae ad theatrum reducit. Sed non credunt nisi bonam esse , qua itur ad eos.
Quid si ergo quisquam nostrum deliberet , de secum altercantibus duabus v Iuntatibus fluctuet, utrum ad theatrum pergat, an ad ecclesiam nostram : nonne
dcisti, quid respondeant, fluctuabunt Aut enim fatebuntur, quod nolunt bona voluntate pergi in Ecclesiam nostram: sicut tu eam pergunt, qui sacramentis ei us
208쪽
LrAE R VI II rmbuti sunt, atque detinentur: Aut duas
malas naturas , & duas malas mentes intino homine confligere putabunt: & non erit verum, quod solent dicere, unam bonam, alteram malam: Aut convertentur ad verum,& non negabunt, cum quisque deliberat animam unam diversis voluntatibus aestuare. Iam ergo non dicant, cum duas voluntates in homine uno adversari sibi sentiunt, duas contrarias mentes de duabus contrariis substantiis , & de duobus contrariis principiis contendere , unam bonam, alteram malam. 3. Nam tu Deus verax improbas eos , di redarguis atque eonvincis eos. Sicut in utraque mala voluntate , cum quisque deliberat, utrum hominem veneno interimat,an ferro: Utrum fundum alienum, illum , an illum invadat, quando utrum . que non potest: Utrum emat voluptatem luxuria , an pecuniam servet avaritia: Utrum ad circum pergat, an ad theatrum,
si uno die utrumque exhibeatur : Addo etiam tertium , an ad furtum de domo aliena , si subest occasio: Addo di quam
tum, an ad committendum adulterium.
si & inde simul facultas aperitur ; si omnia concurrant in unum articulum temporis , pariterque cupiantur omnia, quὰ simul agi nequeunt. q. Discerpunt enim animum sibimet adversantibus quatuor voluntatibus, vel etiam pluribus , in tanta copia rerum,
quae aperiuntur, nec tamen tantam mulis
titudinem diversarum substantiarumiso
209쪽
MAE CONFESSIO NuΜlent dicere : Ita di in bonis voluntatibus. Nam quaero ab eis, utrum bonum sit delectari in lectione Apostoli ; & utrum bonum sit delectari Psalmo sobrio , &utrum bonum sit Euangelium disierere Respondebunt ad singula , Bonum. Quid si ergo pariter delectent omnia, simulque
uno tempore a nonne diversae voluntates
distendunt cor hominis , cum deliberatur, quid potissimum arripiamus 3 Et omnes bonae sunt, & certant secum , donec
eligatur unum , quo seratur tota voluntas una, quae in plures dividebatur. Ita etiam, cum aeternitas delectat superius,&temporalis boni voluptas retentat inferius,eadem anima est , non tota voluntate illud aut hoe volens: & ideo discerpi-xur gravi molestia , dum illud veritate Praeponit, hoc familiaritate non ponit. C A P u T XI. Lussa spiritui ct earnis ina Ic aegrotabam 5c excruciabar , accu- sans memetipsum solito acerbius nimis, ac volvens ac versans me in vinculo meo, donec abrumperetur totum, quo iam exiguo te bar, sed tenebar tamen. Et instabas tu in occultis meis Domine severa miserieordia , flagella ingeminans timoris & pudoris, ne rursus cessarem , & non abrumperetur idipsum exiguum di tenue , quou remanserat; &revalesceret iterum, & me robustius alli
210쪽
Lra En VIII sero Ecce modo fiat, modo fiat. Et cum ver bo iam ibam in placitum. Iam paene faciebam, de non faciebamuaec relabebar tamen in pristina, sed de proximo stabam ,& respirabam. Et item conabar , & paulo minus ibi eram, & paulo minus jam jamque attingebam & tenebam r dc non ibi
eram,nec attingebaminec tenebam, hasitans mori morti, & vitae vivere ;plusque in me valebat deterius inolitum , quam melius insolitum : Punctumque ipsum temporis,quo aliud suturus eram, quanto propius admovebatur,tanto ampliorem incutiebat horrorem : sed non recutiebat retro, nec avertebat, sed suspendebat. . a. Retinebant nugae nugarum , dc varnitates vanitatum , antiquae amicae meae . di succutiebam vestem meam carneam , di submurmurabant: Dimitti sine nos dia momento isto non erimus tecum ultra in aeternum & a momento isto non tibi
licebit hoe & illud ultra in aeternum 3 Et quae suggerebant in eo , quod dixi hoe di illud, quae suggerebant Deus meust aver'tat ab anima servi tui misericordia tua. Quas sordes suggerebant ὶ quae dedec ra Et audiebam eas iam longe minus , quam dimidius , non tanquam liber contradicentes,eundo in obviam, sed verit a dorso mussitantes, & discedentem
quasi furtim vellicantes , ut respicerem et Retardabant tamen me recunctantem abripere atque excutere ab eis,& transilia Re quo vocinaricum diceret mihi consue