장음표시 사용
151쪽
- Angrat. Josit essesne effectu 1 ρ
sancti, de sine poenitentia sunt dona & vocatio Dei. Postremo lib. I. retractat. Vocatio, inquit, secundum propositum Dei non omnium est qui vocantur, sed tantum electorum. Hactenus August. quem se quuntur ejus Dilcipuli Fulgentius de gratia Christi c. 26. Bern. serm. a. in Psalm. Qui habitat. sol. 71. & de diligendo Deo cap. 8. fol. 278. Praeterea dc D. Thom. tum in Commentariis su p. hunc Apostolilocum,
um p. I. q. 23. a. I. EX Neotericis, ut caeteros prςtermittamus, Dominicus Bannes, primarius Salmanticae Professor, communem dicit esse sententiam, ut praedestinationis intelligatur propositum, scribens in p. I. Reiectis in-
q. I 3. a. a. sol. 337. Ex quibus intelligi po-:
test non esse hune locum alterius illius z. Ti- 2. Tim. I.
moth. I. uti faciendum Apologia indicat
. Collatiooe interpretandum , clim ibi ex circumstantiis manifestum sit, urgere Apostolum non divini propositi atque decreti, ut Ne ad Rom. facit, certam potentemque es ficaciam ; sed gratuitam vocationem dc electionem. Unde & opponit operibus nostris, Se grati et adjungit vocabulum. Qui nos liberavit,inquit,& vocavit vocatione sancta, non secundum opera nostra; sed secundum
propositum suum de gratiam. Ubi clarum est, spectare Apostolum in divino proposito quod indebitum sit atque gratuitum.
152쪽
Ad Rom. vero quanquam non id excludat, non urget tamen, sed divini propositi certitudinem atque insuperabilem potentiam, quae in electorum vocatione potissimum se exerat. Nam gratuita vocatio omnibus etiam temporaliter diligentibus communis est ; at non efficax illa , quae perseverantes facit atque ad salutem certissime perducit.' Τ' Nam quod D. August. I. a. ad Bonifa cium S l. contra Iul. locum illum ad Rom. alterius ad Timoth. similiumque collatione illustrarsupradictis minime adversatur. Nam praeterquam quod ad solos pr destinatos referat , ideo loca illa adducit, ut ne de humano ; sed divino gratuitoque Dei proposito Paulum ubique locutum esse doceat. Quare quod Veteres nonnulli de humano proposito Apostolum sint interpretati,prorsus haud dubie praeter ejus mentem est , ac Respons ad intentionem. Quod vero iidem illam de uis tir cooperatione Paulinam sententiam Chri- rerum iu- stianis etiam generatim omnibus interdum
accommodant, ex hac pietatis faciunt rem
yy gula , qua sperare de omnibus in communi debeamus, quod in pietate sint perleveraturi, atque ita ad praedestinatorum perti-Neant numerum. Quomodb Apostolus magnifica illa, Quis ergo nos separabit Item, Certus sum enim , quia neque mors Sc. ex praedestinatorum persona loquitur,
153쪽
An erat. Ch possit esse sine essecta i
quibus se pia fiducia , Romanosque ad quos scribebat, annumerat. Quomodo & λjustum sibi esse ait, sentire de Philippensibus, quod qui coepit in eis opuS bonum, perficiet usique in diem Christi Jesu, Quarς 9 . non satis fidelis nec proba est illa Apologiae additio , Si estis praedestinati: quam velut glossam reprehendit & August. lib. de dono
perseverantiae cap. 22. Quod & Apologia 11. ipsa, repetitis alibi Augustini verbis, ultro
confitetur atque confirmat. Caeterum ex
bis quς dicta sunt intelligi & facile potest,
quam parum Augustiniana sit illa vocationis secundum propositum interpretatio ; A quam cum hoc loco sub finem tum alibi Aug. Apologia tribuit; qua secundum pro- positum vocari, idem sit, quod eo vocati, quo si iebat Deus aliquem secuturum. Cum enim hanc vocationem Augustinus tot su- t. q. pra locis, electis propriam esse velit, Proses-I ' fores autem , Ruardum secuti, omnibus vel temporaliter justis, minimeque perseveraturis faciant esse communem, evidentissi mum est, hanc expositionem ex Augustini mente non esse, sed ad praestentem causam subtiliter excogitatam , & verbis ejus parum ex veritate assictam.
154쪽
Dilectionem in Apostolieo dii ho ad
Rom. 9. Iacob dilexi, Esau aurem odio habui, non ad primum tantum , sed ad postremum quoque prςdestinationis effectum , id est , vitam aeternam, ab Augustino referri lup. cum hunc locum tractavi mus , satis superque commonstravimus. Ubi enim in praevisis operibus ex quibus dilectum fuisse Iacob Apostolus negat, non legis aut naturae tantum, sed & gratiae opera; cujusmodi videlicet suere quae Jacob - fecit, intellexisse declaravimus ; id quod nec reliquis Patribus adversari supra quoque
98. ostendimus. Nam non 'esse hane solam August. interpretationem, ut is locus ad postremum quoque, quemadmodum reprobationis, sic& praedestinationis refera tur effemim, sed Sanctorum communem q. s. de va- omnium, etiam D. Tho m. auctor est δή testis. Quod autem Professores, Cathari- ρυμ l. num secuti, dilection em & odium non ad vitam & mortem aeternam, sed ad majora& minora gratiae dona pertinere velint, ut ob eorum inaequalitatem, Esau ct sancti
155쪽
An Gratia Chrisi eos x , sec. In
seatus in eo reproborum popu lus, videri queat odio habitus, nova sunt, & in primis peregrina. Deinde dura etiam & coacta valde interpretatio est, quando simili sensu ducere liceat , Beatam Virginem dilectam, Petrum odio habitum ; & Petrum dilectum, Augustinum odio habitum ; quia videt. inaequaliter dilecti. Ubi enim Scriptura sic loquitur , ut beneficii etiam minoris donatio odium appelletur Nam illa Euangelii verba , quae quidam proferunt: Si quis venit ad me, & non odit Patrem dcc. Item. Nemo potest duobus Dominis Linu. r servire, aut enim unum odio habebit de μalterum diliget 3 nihil sanὶ huic interpretationi patrocinatur. Neque enim ibi de amoris inaequalitate, sed de veri nominis agitur, odio, quo & in nobis, & in parentibus carnales affectus, quibus a Christo sequendo revocemur, & quidquid vero Domino adversum est, jubemur odisse ; quo modo& animam nostram odio habere debemus. Nam alioquin & primi ante lapsum Paren tes , imo & Angeli Sanctique in Caeso omnes & seipsbs & alter alterum longe infra Deum diligunt, qui tamen non se refledieantur odisse; quandoquidem nihil in eis sit vitiosi, quod eos a dilectione Deo debita
Nee favet eis quod in Genesi dicitur cap. as i Liam
156쪽
. Caput nonum. Liam fuisse a Iacob Marito despectam fere, ut nonnulli vertunt, odio habitam tanquam minor ibi tantum quaedam significata dilectio sit. Nam lippitudo illa & deformitas oculorum in Lia despectu & odio digna erat ; quemadmodum displicet in no bis Deo vitet hujus impersectio , quae hac lippitudine figurative significata fuit. Quin vero B. August. eodem, illo, quem prostrimus ad Simplic. loco , hanc inaequalis
amoris interpretationem disertis verbis rejiciens. An enim, inquit , diceret Deus, Solem dilexi, Lunam odio habui, aut, Lunam dilexi, Stellas autem odio habui, sicut , Iacob dilςxi , Esau autem odio habui λ Aperte videlicet significans non esse
per comparationem intelligendum hujus Ioci odium. Quare non secundum Augustini mentem, sed contra eum potius, adeo que totius etiam vetustatis sententiam, ita hic locus explicatur, uno excepto Pelagio,
cujus apud Hieron. in loci hujus commentariis scholium Catharinus videtur secutus; quemadmodum alii quidam Faustum Rhegiensem , qui Apostolum , ut su p. admonuimus , non de verae pietatis operibus; sed de legis tantum atque naturae accipiendum esse putavit.
157쪽
Apologiae assertionis II. Partem posteriorem
CAPUT X. SUbjungere jam illa & expendere vi
sum est, quae scribit Apologia in po-
seriorem censurae nostrae partem , ad asscintionem 17. ubi occasione mortis Infantium, disputatur e Sintne ante praevisionem determinationis causarum secundarum omnia in particulari a Deo constituta atque praevo lita ; omnia videlicet, quae peccata non sunt. Et non esse quidem sic constituta , veterum
in primis authoritate probare Professores nituntur , Origenis , Hieronymi , Chrysostomi, Damasceni, Anselmi, quibus rein Antithesibus suis Eusebium & Augustis num adjiciunt; qui omnes uno ore doceant , non ideo suturum aliquid , quia Deus id praesciat, sed ideo praeicire potius, quia futurum sit. Unde illos sentire colligunt , non esse hane Dei prieordinationem constituendam. Sed leviculum hoc omnino argumentum est , nulliusque momenti, eum non de quibusdam futuris id Patres illi dixerint, sed de omnibus: Nam generaliter verum est , nihil ideo futurum , qub
158쪽
Prospero afferuntur, satis etiam clarum est, ad rem nihil omnino pertinere. Docet enim tantum eo loco Augustinus peceati praescientiam ρeccandi non imponere neeessitatem. Prosper autem permissiQnem ad ea i . fg. refert, quae in poenam quorundam male ψ 3
fiunt, sicuti verba subjecta signifieant. Et misisti e clarius ex Augustino intelligi potest, undὸ σ 7 hare repetita sententia est. Denique quod Augustinus ait l. 7. de Civit. fie Deum o μ 3 cuncta administrare, ut ea proprios agere motus sinat, non permissionem signineat; st 'sed directionem & gubernationem ; salva Io3.
tamen rei cujusque naturali proprietate de conditione; ut quanquam providentia sua de rerum disponat eventis, tamen propter inviolatam caussarum secundarum determinationem , eorum contingentia minime de
Nec loquitur August. de minimis quia busdam ac ludicris, sed de omnibus gene ratim rebus, quas Deus administrat. Quid autem de hoc argumento Aggust. senserit, '' deelarat ipse in Psal. scribens ad illum ve sculum , Ignis, grando, niX, glacies&e. Non videantur tibi, inquit, easibus moveri, quae verbo Dei in omni motu suo dese 'iunt. Quo vult Deus, illuc lueet ignis illuc fertur nubes , sive pluviam, sive niavem,sive grandinem portet. Et infra. Quid
159쪽
318 An in J Vlis tibilibus cons at
quid hic accidit, contra voluntatem Noa stram, noveris non accidere nisi de voluntate Dei , de providentia ipsius , de Ordine ipsius, de nutu ipsius, de legibus ipsius Sc. Et infra. Haec, inquit, Omnia,
i quae vanis videntur in rerum natura temere
fieri, non faciunt nisi verbum ejus, quia non sunt nisi jussu ejus. Idem vero & Mon stra, quae subinde nascuntur, ad Universitatis pulchritudinem Dei providentia crea, ri ait. Praeordinata ergo esse censet ante cau-IO4. larum secundarum praevisionem. Imo istas in hoc procuratas, ut illa existant, hςc propter totius ornatum tanquam finem primo intentum. Augustini verba haec sunt: Qualis autem ratio , inquit, redditur de monstro sis apud nos hominum partubus, talis demonstrosis quibusdam Gentibus reddi potest. Deus enim creator est omnium , qui ubi & quando creari oporteat, vel Oportuerit , ipse novit, sciens Universitatis pulchritudinem quarum partium vel similitudiane, vel diveὼtate contexat. Sed qui totum Bispicere non potest, tanquam deformitare partis offenditur , quoniam cui congruat , & quo referatur ignorat. Et sane
quod de minimis etiam rebus, ante prae visionem determinationis causarum secun-xos. darum, Deus disponat, etiam rationi consentaneum est ἔ quia in eo genere rerum
160쪽
mcacia Gratiae. Cap. z. unum est propter aliud , tanquam suum
finem , ad quem ordinetur, v. g. tale siemen propter talem Muscam. Clim igitur volitio finis prior sit dispositione mediorum, sequitur voluisse Deum res minimas ante praevisionem causarum secundarum, qui propterea de caussis rerum minimarum disposuit, quia voluit etiam illas producere. Secundo in iis omnibus quae Dei gubernationem contingunt, Deus causam ad effectum determinat, & ideo praevidet determinationem illam, quia vult eam facere. Cum igitur eo ipso quo vult determinationem causae 1. ad effectium, velit effectiam, re prior sit voluntas determinandi prqvisio ne determinationis, sequitur Deum vellerales effectus ante praevisionemdeterminarionis. In iis vero quς facit homo, non ex gubernatione Dei , sed ubi gubernationi. sitae ipse relinquitur, ibi seipsum determ Nnat ad effectum , seu potius defectum. Quod autem id non sit indignum Deo, inde intelligi potest, quod & illae res minimae in suis & formis & numeris ad universi pulchritudinem pertineant, quantumvis secundum ipsas abjectae videantur ; quemadmodum & monstra ipsa, licet in seipsis deformia, tamen uti jam dixit ius seribit Aug. quod & ea Deus ad Universi pulchritudinem facere voluerit, insinuans quod de