장음표시 사용
171쪽
7o Caput XI. de Gratia 'ab animi consensu & obedientia disjuncta' est, nihil aliud sit, quam suasio & pulsus,
non autem persuasio & cordis apertio: atqui gratia Christi sufficienter praeparans lnon sollim suadet, verum etiam persua det, nec stat modo ad cordis januam pulsans , sed ipsum etiam cor aperit, rebel- lemque &adversam sibi subjugat voluntatem. Unde cum Pelagius in eo specialem Christi gratiam posuisset, quod Deus revelatione sapientiae in desiderium sibi stupentem suscitat voluntatem, suadet- , que omne quod bonum est, ac nos multiformi & ineffabili dono gratiae caelestiS XXJ- illuminat squibus ille verbis & interiorem suasionem, & excitationem comple XuSesti Cum ereo ille sic Christi stratiam
er 77. praedicaret, affirmare non dubitat Augustinus nihil eum aliud dicere gratiam qua Deus operatur in nobis, nisi legem atque doctrinam; docetque non sufficere suasioriam qualemcumque illuminationem aut excitationem , sed quae persuadet secum que affert animi consensum & obedientiam, ut non debeat gratia sufficienter esecitans a consensione disjungi; sed omnino talis & tam efficax judicari, ut nos etiam faciat consentientes. Ideoque post superiora Pelagii verba, D. Augustinus, sed nos, inquit, etiam gratiam volumuS
172쪽
isti aliquando fateantur. qua futurae gloriae magnitudo non solum promittitur, verum etiam creditur & amatur, non suadetur solum omne, quod bonum est, Verum petiua detur. Quid manifestiusquam velle Augustinum ut Dei gratia sufficienter praeparans , seu praeoperans, ponatur in eo ipso . quod nobis persuade tur , in eoque quod credimus & amamus: non autem in eo solum , quod etiam sine emistu,ad credendum & amandum excita mur, & hoc ipsum velle, ut a Pelagii dogmate recedatur Neque vero evadere hic quisquam ista responsione potest , ut dicat gratiam Dei esse credere & amare, sed quatenus per excitantem & suasoriam illam gratiam nobis volentibus 8c Consentientibus generatur in nobis. Nam 3c hoc dicebat Pelagius, cum interpretare tur , Deum operari in nobis velle & perficere, quia suaderet omne quod bonum est, istaque ratione torpentem suscitaret
Vult igitur August. in eo proprie de Moiri Christi gratiam, quod nitra suasio
Tiam quamcumque excitationem , ipsum 'etiam consentire & credere specialiter operetur , nec in eo solum quod sisadeat, Verum etiam , sicut apertissime dicit, persuadeat. Ut inde sit perspicuum, nemi
173쪽
nem omnino quantumlibet excitatum
intus & foris habere Christi praeoperantem gratiam, de qua potissimum idit cum
Pelagio certamen , nisi credat atque Con sentiat, nec suasus solummodo, verum etiam persuasus abscedat. Unde & alio ejusdem lib loco dicit: Qui agnoscit quid fieri debeat, & non iacit, nondum a Deo didicit secundum gratiam , sed secundum legem, nec secum dum Spiritum, sed secundum litteram. Accedit 4. quod Scripturae gratiam Novi Testamenti in eo Cl re constituant, quod auferat ipse cor lapideum & tribuat cor carneum. Cum igitur ante consensum sebmissionemque voluntatis , cor lapideum permaneat, quan tum cumque excitetur, consequens est, per hoc auferri cor lapideum , quod ip-lum consentire speciali sua & praevenientegratia Deus operetur in nobis. Neque vero hic possunt ad gratiae justificationis i fusionem confugere: nam & antequam illa infundatur gratia , quando videlicet homines adulti credere incipiunt, ScDeum tanquam justitiae fontem diligere, cordis aufertur lapidea illa durities , molis teque efficitur per obedientiam. Unde m nisestum est praeterea , ante infusionem charitatis seu gratiae justificantis, agnoLcendam esse gratiam Dei essicaci sua prγ
174쪽
peratione cor durum mollientem , quam nondum habeat is , qui credere nolit, quantum cumque tandem fuerit intus etiam excitatus; sicuti & ante illam ju- Δ, 2 stificantem gratiam, in iis qui credere anu. c. I .
Incipiunt, Interpretatur August. incipere
etiam impleri quod promissum est, faciam
ut faciatis. Quinto urgemus &hoc, quod si grais s -η- tia sussicienter pretparans ac prqveniens v luntatem non eam tamen faciat consentientiem , sed ab ea consensum expectet, sequi videatur ad consentiendum gratiae Dei eXcitanti, naturae viribus liberum 'arbitrium sibi sussicere; ut sic nimirum Deus incipiat excitando, homo vero per ficiat ex seipso consentiendo; cum eX- pressissime dicat Aug. l. de praedest. SS. '' ' Sicut nemo sibi sussicit ad incipiendum vel perficiendum quodcumque opus bomnum, ita nemo sibi sussicit vel ad incipiendam , vel ad perficiendam fidem , sed sussicientia nostra ex Deo est. Ubi satis ostendit non sic debere nos cum Deo di videre , ut vel initium nobis, illi perfectionem , aut e diverso illi initium , nobis persectionem fidei vel operis boni trisbuamus. Quarum quidem cum Deo partitionum posterior ista nocentior , atque 'in gratiam Dei injuriosior, quod salutaris
175쪽
operis principalem partem , quae in Consensis gratiaeque amplexu posita est, Corruptis adscribat naturae viribus; cum aper i. i s. tissime Christus dicat, Sine me nihil potestis facere. Neque hic juverit eos,quod recurrent ad supernaturalem concurs0m,sea concomitantem gratiam , sine qua negant liberum arbitrium gratiae excitanti posse consentire: primum, quia dicant comitantem illam gratiam habere se admodum concursus naturalis, eique esse persimilem. Nam sicut hic concursus naturalis non
impedit, quo minus ex seipse videre &naturae viribus sibi homo ad ambulandumsiissicere posse videatur; sic ille siternaturalis non impedit quo miniis vere dica tur homo ad credendum & diligendum Deum, sive gratiae excitanti consentienis dam , naturae viribus sibi sitssicere. Deinde quia corruptae naturae specialis per Christum gratia commendatur, ubi diciatur , Sine me nihil potestis facere: Ille
autem supernaturalis concursus etiam An gelis, e X I. naturae justitutione est necessarius ac debitus. Neque etiam est quod dicatur, ideo sine gratia Christi hunc non esse consensum; quia sine gratia illa e citante sive seadente nunquam in nobis exurgeret. Nam & hoc elabi Pelagius subterfugio
176쪽
terfugio poterat, ut diceret se ideo om nia Christi gratiae assignare ; quod nisi praedicatione, & promissis,& revelatio ne sapientiae excitaretur od bonum humana voluntas, in peccatis obdormisceret suis, neque se in propriam salutem conaretur erigere. Agnoscendum est igitur ideo sine Chhisto nos consentire gratiae ejus non pos . , quod ad hoc ipsum prς standum speciali ac proprio gratiae ejus indigeamus auxilio. Sexto loco & hoc adjungimus. Si gratia εsufficienter praeparans & praeoperans ad credendum possit e sis in eo , qui nolit credere, sequitur quod ipsa sit communis credenti & non credenti, neque dis. cernat credentem a non credente, sed ipsum se discernat hominis liberum arbitrium, in uno gratiae consentiens, inal tero eidem dissentient; cum Apostolus praevenientem commendans Christi gratiam , dicat, Quis te discernit, quid au- rtem habes quod non accepisti Scribebat autem haec Apostolus ad reprimendam elationem , qua unus subinde inflatur adversus alium, sive quia credit prae alio, sive quia bene vivit. At ideo te , inquit, non debes inflare adversus prOXimum, quod te ab illo in hisce rebus non liberum tuum solum discernat arbitrium , sed gra
177쪽
3 6 Caput XI. de Gratiatia Dei. Atqui discernit solum inter alia
quos liberum arbitrium, videlicet inter credentem & non credentem , nec abest causa sese alteri gloriantei praeserendi, si in gratiae eXcitantis paritate, unus per liberum acceptat arbitrium, alter non a ceptat. Qua fronte enim acceptanti gratiam , seque ipsiam hoc nomine alteri pret- ferenti , dicatur, quid habes quod non accepisti Cum in promptu sit ut respondeat , habere se gratiae ampleXum atque
consensum,quem non acceperit. Id autem in negotio salutis magnum omnino est - praecipuique momenti , ne quis hic
dicat quod quidem Risardus facit nonia Oroseu magnae pauperi esse gloriae, quod ad ac- cipiendam eleemost nam oblatam prae alio manus extenderit. Magnae siquidem gloriae est in Christum credere , & vocationi ejus praebere consensum . Si autem ex ad verso quis dicat, eum qui credix, acce
pisse ipsum consentire, per hoc quod est
divinitus ad amplexum gratiae excitatus: jam etiam. alter qui non credit, acceperat ; ut qui ponatur pari ad fidem gratia
fuisse praeparatus. Quia vero gratia Dei suscienter praeveniens ac praeoperans, non solum excitando invitat ad assensum, vertim etiam consentientem facit, perspicuum est consentientem a dissentiente
178쪽
hon solo distingui libero arbitrio,sed etiam beneficio gratiae Dei, quae sicut pr clare ex Apostolo D. Aug. ait non est communis bonis & malis, sed discernit bonos a malis : quem Augustini locum frustra eoarctant ad gratiam justificantem ; curri ille ut hoc diceret, non de sola, quae justificat, charitate, verum etiam de ipsa, quae praecedit , fide loqueretur. Siquidem paulo ante scribit: Posset, in. 'quit, homo inflatus dicere adversus alterum , discernit me fides mea, justitia mea, vel si quid aliud.Talibus occurrens cogit tionibus bonus Doctor r Quid autem habes , inquit, quod non accepisti l A quo nisi ab illo, qui te discernit ab alio, cui noti donavit quod donavit tibip Et statim: Nichil autem huic sensui, inquit, tam contrarium est , quam naeritis sic quem
quam gloriari,tamquam sibi ipsi ea fecerit, non gratia Dei: sed gratia quae discernit
bonos a malis,non quae communis sit bo- 'nis se malis. Ubi tametsi meritorum meminerit,qu sine gratia*ista dicunt esse hinposse, non tamen gratiam justificantem. voluit intelligi, sine qua bona opera ne- queunt esse vitae aetern s meritoria. Est enim legenti perspicuum, loqui Augustitium non de operibus vitae aeternet meritoriis , sed de iis quae nonnulli, contra . . M quos
179쪽
quos agebat, fingebant praecedere gratiam Dei , ut haec illorum daretur intuitu; clim nec illa quidςm quae deo congruo merita dici coni ueverunt, aliunde quam ex gratiae fonte possint emanare. Itaque &hoo meritum,quod in eo situm est,ut quis incipiat credere.& veritatis praedicationicon sentire, docet Aug. esse ex gratia, non quq communis sit credenti Ec non credenti; sed quae credentem bonique propositi hominem a non credente discernat et non quia aeedere , inquit , vel non credere non est in arbitrio voluntatis humanae, sed in electis praeparatur voluntas a Do mino. Ideo, inquit, ad ipsim quoque fidem, quae in voluntate est, id est, actualem fidem pertinet.., quis te discernit Quid autem habes quod non accepisti Unde etiam patet Augustinum non de gratia loqui concomitante, quae se habere dicatur admodum concursus gene
ratis , sed de ea de qua scriptum est ; PrPparatur voluntas a Domino. Hanc comis munem esse negat credenti & non Credenti , sed per eam docet credentem a non credente discerni. Ex quo & illud verum non esse, cognoscitur, prae ter excitantem gratiam, quam Professores ponunt esse communem credentibus& non credentibus, non requirere Au
180쪽
gustinum aliam gratiam praevenientem, quae faciat credere; cum hic apertissimedoeeat, per gratiam praevenientem v luntatem , fieri , ut quis credat, eaque gratia discretionem effici 'credentis a non credente. Dicit etiam in electis praeparari voluntatem a Domino, quam praepara tionem si intellexisset a fide & conver- sione esse saepe distinctam, non esset cuteam praeparationem proprie tribuisset eiectis ad conversonem & fidem, cum S non electis, & nunquam omnino credituris haec praeveniens de praeparans gra- . tia inveniatur esse communis. Postremo Iaε.
jam dicant ipsi, quae sit ista gratia sufficienter praeparans , qua tamen posita, homines aliqui nec credere volunt, nec
vivere recte. Ajunt enim de facto saepe fieri , ut quis habeat auxilium praeveniens omnino sufficiens in genere auxilii
praevenientis ad conversionem , & t men non convertatur et quodnam ergo istud sufficienter praeveniens Z Nimirum, riunt, bonae cogitationes ex parte intera lectus, & affectiones ad bonum, aver- sionemque a malo ex parte voluntatis. ma.
At quonam istud modo ' Si quis enim sufficienter afficitur ad praedicatum sibi. Dei verbum, & errorem contrarium su ficienter aversatur , jam vult credere, M et eam