장음표시 사용
211쪽
2Io- Cap. XI. Resp. Aug. loca gubernamur. Hinc qui bene humiles simi,' ii a Deo per singula regi cupiunt, ne pro in pormissi gubernationi,deficiant. Inde
ille gratulatur: Dominus regit me &.nihil mihi deerit. Augustini vero locus de Cora, & gratia c. I 2. Per excitationes suae t f Ium posse tribuunt ; non aguntis ςclimbiliter , aut per protectiones, non sufficienter explicatur : neque tamen indeclinabiliter aguntur sancti , quia non
possunt simpliciter declinare , sed quia cum t ali directione Dei, & agente ipsos
Spiritu , i non consistat , ut declinent, quamvis ex infirmitate eorum propria nimirum , sit lapsus facilis. Quocirca non putamus ad haereticorum expositiones
este rejiciendum quod Apologia facit
si dicatur Deus efficaciter determinare voluntates hominum, ad ejus praecepta facienda, quo sic impleatur, ut promisesum est : faciam ut in praeceptis meis ambuletis. Quippe voluntas ad faciendum nondum determinata, nondum facit. Si igitur gratia novi Testamenti facit ut faciamus, profecto determinat, idque eLficacher Haeresis vero in eo damnanda est, quod ita gratiae voluntatis tribuat determinationem , ut eam neget seipsam determinare, tanquam quae mere passive se habeat , aut ex gratiae determinatione
212쪽
quae in ologia objiciuntur. 2 I I
hecessarium subeat motum, libera electione sublata. Quod autem ad diluendam II 8. objectionem de Paulo & Magdalena, aliisque nonnullis dicitur , non esse propterea magis membrium , quia magis sit liberum , prorsus non satisfacit. Neisque enim praetendit objectio , quod re ponsio sonat , meriti rationem ex liberistate desumi; sed quoniam meriti ratio isine libertate non constet, vult actio nem non esse meritoriam , quae libertate privetur. Et quia praesupponunt assertiones , cum Apologia , essicacem CXcitationem , quae voluntatem infalis libiliter determinet, esse libertati actio nis contrariam , sequitur Paulum, Magdalenam , M alios non libere fuisse Conversos , dc ideo nec meritorie , si sorte sunt , ut ajunt , tanta escacitate conversi. Aut cr8o talis gratia , VO-luntatem infallibiliter determinans , non tollit agendi libertatem , aut si tollit , nullo modo fuerit in Pauli conversione, aut Magdalenae poncnda. Et ideo forte hoc in Apologia temperantes , ponunt hanc distinctionem , ut alia sit gratia sus- ficienter praeparans, cui facile , alia cui .dissicillime resisti possit: tanquam fuerit in Paulo gratia , non jam efficacitcr 8c infallibiliter determinans, uti prius poni
213쪽
II1 Cap. XI. De dony persever. videbatur; sed tamen talis , cui ille dissi-i
cile potuerit resistere. Quae cum dicunt, Omnem gratiam quantumvis essicacem, .
in liberi arbitrii sic Eqnunt potestate, ut frustra data sit, sit homo noluerit acceptare. In quo sane Augustinum non seriquuntur , nec in ipsa quidem a. ad Simp. quaest. ubi est presse dicit, non posse effectum misericordiae Dei esse in hominis potestate , ut frustra ille misereatur, si
OUod postea conantur discrimen fa
cere inter hominem integrum, &lapsum , per excitationes, &protectknes , atque isto modo Augustini doctrinam eludere , duplici de causa apparet esse caducum. Primum quia excitatio nes & protectiones, Aut ipsi etiam sup. significant,proprie tribuunt tantum posse: siquidem cum excitatione etiam sussicienti, putant consistere , ut homo nolit. Atque Augustin. aperte docet, gratiam lapsi a gratia hominis integri eo differre,. quod illa tribuebat posse, ista autem non solum posse , Verum etiam velle & perseverare. Deinde neque primis hominibus ante lapsum quotidianae excitationes, desu
214쪽
de suturae erant, quibus ad glorificandum Deum excitarentur. Siquidem ad cam utilitatem atque usum excitandi, fuerat
mundi hujus creatura disposita : docetquo B. Augustinus nec a rectis quidem hominibus : & gratia virtutum instructis, potuisse teneri viam justitiae , nisi participatione incommutabilis boni, divinum ad jutorium praeberetur ; quod adjutorium postea comparat alimentis, quibus humana recreantur corpora. Ne . quisquam
forte hoc, quod dicit . ad cooperationem divinae providentiae seu concursiqnsia pernaturalem referendum putet. Cum ergo docet Augustinus, Adamo fuisse datum ut perseverare posset, si vellet, non autem ut vellet; lapsis vero etiam dari, ut velint perleverare, atque etiam perseverent, aliam spectarit oportet , quam hic Apologia significat, differentiae rationem. Ex quibus etiam patet responsio ad Apologiam affertionis 22. . qua a nobis illa reprehensa fuit affertio , qua dicebat. In statu innocentiae stissiciebat homini ad salutem gratia , qua posset perseverare,
si vellet, ergo & nunc. Id quod nobis divrecte contra Aug. dici videbatur. Neque quin ita sit, sese hie Apologia expedit,c ma ea ipse quae pertinere dicit ad lapsi gratiam , excitationes dc protectiones, ' O 3 no
215쪽
a14 Cap. XI. De donopersever. aliud & proprie tribuant, quam posse. Si enim ipsa gratia habitualis , cum qua nota
consistit mala & aversa voluntas, tantum
tribuebat homini posse , quanto magis
excitatio, quae elusit sufficiens, tamen consistit cum eo , ut homo nolit id ad I pol. quod excitatur. Addemus hic quoque ad
Assertionis 13. Apologiam , non tam dec nomine , quam de re ipsa, nos sollicitos; ' propterea quod assertio prae se ferebat duplicem quemdam perseverandi modum;
unum paucorum , quo , sicut Aug. air, . . indeclinabiliter agerentur usque in finem, quibus, videt. daretur per gratiam ipsunt usque in finem perseverare; alium ver communiorem , quo detur perseverare posse, si velint: ut autem uelint atque perseverent, id libero perficiatur arbitrior quae perseverantiae distinctio ex Catharini ossicina prosecta, nobis visa non est do strinae Augustini consentanea; eo quod satis clarum sit, priorem illum modum, quem censet Catharinus esse paucorum, ab Augustino fieri communem omnibuS, qui usque in finem in hac naturae fragili tute perseverant. Ad nomen autem quod attinet, non potuimus intelligere donum perseverantiae, nisi donum quod est per- . severantia. Nam si intelligatur donum, quod datur ad perseverandum, deincepS: '
216쪽
fides in electis recte dicetur esse donum
-. De fumienti , quae omnibus daturi igratia. . CAPUΤ XII. '
Postquam explicatum est, quae pro- iprie sit Christi gratia , quae ad
vivendum sufficiat non difficile est periamin. spicere, eane omnibus detur hominibus; an vero quibuseam dumtaxat ad id peculiariter electis detur per misericordiam indebitam, aliis vero negetur per justitiam. Si enim Christi gratia non solum . pulset cor, sed etiam aperit, neque solum vocat expectans hominis obedien stiam , verum etiam cor durum & ave sum ad obedientiam & executionem in. . L
flectit efficaciter, sequitur iis qui pulsanti
non aperiunt, & vocati etiam iistrinsecuS, non tamen obsequuntur nec veniunt atque obediunt, nondum esse gratiam subministratam , quae ad ipsorum conversionem salutemque sufficiat Neque .
sat est, si quis dixerit, sufficiebat quodd tum est ad inchoandum saltem conve sonem , si eo uti homo voluisset. Pri- 163. - 1i Ο Α mum,
217쪽
mum , quod hoc ipsum non de interiore modo pulsu, verum etiam eXteriore Vocatione , vere dixerimus, ad inchoandam
fidem potitisse sussicere , si bene illa uti Is . homo sic vogatus voluisset. Deinde quia gratia Christi non est a bono usu sejuncta , sed facit hominem bene uti oblatis salutis occasiostibus: ut vel ex eo colligi possit, nondum esse homini ad hacipiens dum sussicientem gratiam , quod bonum
usium eorum , quae ad salutem vocant, , . non habeat. Ut igitur taceamus, probari non posse omnibus adultis immitti, semperque a principio in omni gente , atque natione immissas divinitus esse motiones, quibus intrinsecus excitarentur ad . sui. Conversionem 3 tamen neque illuminatio dumtaxat suasoria , neque metus seu terror , etiam poenarum post hanc vitam luendarum, incussus , sufficit ad inchoan-dum conversionem , sed praeterea gratia opus est, quae cor sic motum atque perculsum inflectat atque emolliat: videlicet illa accedat operatio necelle est , quae petitur a divino illo sanctoque Spiritu cum dicitur , Riga qi Od est arubim , flecte good est rigidum aua quod est satinum , rege quo snerium. Etenim quicquid intus est , quod
suadet tantum , & non persuadet, allicit, inon adducit, terrore concutit, non amo .
218쪽
quae omnibus datur, gratia. 2I re assicit. Quomodo & hortamenta, &exempla , 3c terriculamenta, quae foris adhibentur, ea omnia ad legem pertinent, atque doctrinam; de qua dici non potest, quod cuiquam ad inchoandam conversionem , ingrediendamque salutis viam sussiciat. Imo , & interiores quasdam
allocutiones August. annumerat exte Is .rioribus , quatenus videlicet cor adhuc pulsant, atque ad aperiendum solae non - sufficiunt. Spiritus, inquit, Sanctiti operatis intrinsecus, ut valeat aliquid medicina, quae ari.
hibetur extrinsecus. Alioqui etiamsi Deus. ipse utens creatura sibi subdita , aliqua specie humana sensus alloquatur humanos , sive istos corporis, sive illos , quos istis simillimos habemus in somnis, nec interiore gratia mentem agat, regatque, nihil prodest homini omnis praedicatio ve
Porro hanc interiorem gratiam, quae mentem agit regitque , non omnibus parus1m ingeri, docet verbis consequentibus et Facit autem hoc Deus, inquit, a sis misericordiae, irae vasa di cernens dispensatione, quam φρ n vis, multum occulta sed tamen justa. Aperte vero Epistola Io7. Inter eas sententias quasse seire dicit ad Catholicam fidem pertinere , quarto loco ponit & hanc gratiam Dei non omnibus hominibus dari. Cui
219쪽
quidem fidei praejudicium generant non parvum, qui non dubitant aperte profiteri, unicuique homini sufficientem a Deo gratiam dari , qua exurgant a peccatis , salutemque aeternam consequantur. Ac ne cui forte placeret, omnibus quidem hanc offerri gratiam, sed ideo quosdam non accipere , nec habere , quod eam oblatam propria respuant voluntate, di iaplicere id sibi responsum in eadem Epist. docet August. cum sic ait: Quomodo dicitur omnes eam Disse aecepturos, si non illi quibus non datur eam sua υoluntate respuerent , cnm diis non detur parvulis, ne illa piarique
moriantur, qui non habent contrariam voluntatem, aliquando capientibus, fiesinantibusque parentibus , ministris quoque volentibu ac paratis, Deo nolente non detur, cum repente aruequam deture iret, pro quo us acciperet, currebatur Declarat his verbis Augustin. id quod ante dixerat, ad fidem Catholicam pertinere, non sic accipiendum, ut aestimetur omnibus quidem offerri gratiam ex parte Dei, sed ideo non dari, quia respuatur
oblata. Verum praeveniendo etiam contrariae voluntatis praevitionem, ideo non .
dari, quia Deus nolit dari ; idque ipsum isine caligine manifestari in parvulis: quos proptereia produxit in eXemplum, qudd. de iis , quin ita se res habeat, controve si in esse posse non putaret. Nam
220쪽
quae omnibus datur, iratia. a I9Nam & quod pertinet ad homines adul- 168. tos , si omnibus quidem suam gratiam dare paratus est, semperque fuit , sed ideo
non dedit tam multis , vel ante Christum natum, vel post ejusdem adventum hominibus ratione utentibus, quod e OS Ui- debat respuituros, non est secundum Augustinuin occulta & admirabilis gratiae dispensatio, qua vasa misericordiae a vasis irae discernit, non est inscrutabile Dei judicium , cur tam multos aliquando populos hac sua gratia non donarit, ad quam Iargiendam semper dicitur fuisse paratus ;sed ad accipiendam homo imparatus. Unde etiam colligendum relinquitur , quod ii qui gratiam acceperunt, ideo acceperint, quod eam amplecti fuerint parati. Si enim illam Deus effundere in omnibus paratuSest, ac quantum in ipso est, ingerit omni bus,cur eam quidam habeant, alii non habeant , ex parte humanarum voluntatum
erit illa , quam diximus, disserentiae causa repetenda, sequiturque & se tundum meritum malae voluntatis negari, quibus nemgatur , & secundum meritum bonς &Paratae voluntatis dari , quibus datur. Rursumque , si dare paratus est, & ideo solum non dat, quod omnibus obsistat mala voluntas, igitur gratia non initium