장음표시 사용
231쪽
ago De suffcienti gratia omnium
quo tam magnae insunt vires per sufficientem gratiae praeparationem , ut satis sit ad agendum. Per quam quidem gratiam, non jam solum ipsum posse , verum etiam agere adjuvatur. Nam Pelagius facile dabat quidem, ipsum adjuvari in nobis posse, id est, gratiam dari ut possemus; quam in lege ponebat atque doctrina,
non autem adjutorium gratiae esse necessarium , ut faceremus. Porro si ex cu
sabilis esset homo in eo quod non con vertitur, quia non habet ad hoc in praesentia sufficiens auxilium, saltem ad inci, piendum , sequeretur , poni oportere, non aliquando solum sic moveri oportere hominem a Deo, ut converti possit, sed semper ut converti semper possit ; quia alioqui frequenter infidelis erit in sua impietate excusabilis , tanquam qui converti non possit, eo quod tunc non moveatur a Deo, ut possit. Itaque relicta Ruardi opinione , veniendum erit in alte ram D. a Soto , quam tamen aperte negat Ruardus , Doctrinae Augustini esse consentaneam. Alia duo sunt Fausti argumenta. Unum , quia Deus vult omnes homines salvos fieri. Alterum, quia sit Christus omnium Redemptor. QVorum prius dissolvit Augustinus locis aliquot , varias Apostolicae sententiae expo- . sitioneS .
232쪽
so untur argumenta. Cap. XII. 2D tiones proferens, quas solidiores meliore sisque arbitramur, quam ut debeant refelli, re sicut Apologia indicat, pro bene refutatis haberi r praesertim cum eas Doctores Ecclesiae posteriores probaverint Prosper , Fulgentius, Thomas , & alii. Expositio- ,
nem autem de voluntate antecedente, sicut a Divo Thoma prolata est, non judicamus esse improbandam. Alterum argu-α ' ρ mentum a Prospero solutum est. Ubi no- ν. tandum , quod ait proprietatem redemptionis esse penes eo, qui eruuntur de Dia--boli potestate. Si ergo de proprietate re demptionis agitur, recte dicitur esse Redemptor omnium, sicut exponit Augustinus ; quod omnes velit fieri salvos , quia ex omni hominum genere. Si aute in
ad pretii sussicientiam respicitur, Redemptor est omnium, non quod per Christi
pretium detur omnibus suffciens auxi
lium , vel ad inchoandam salutem; sed 183.
quod, pro ratione status vitae hujus, possint omnes per Christum obtinere sitsciens auxilium & omnes per Christum invocantes, Deus , ad propriam ipsorum salutem, exaudire paratus sit. Atque hoc pacto non siifficit solum pretium , verum etiam omnibus expositum est & paratum, ut per id salutem consequanturr Omnis enim qui invocaverit nomen Domini u
233쪽
salvus erit. od autem dicitur ad Censu tam assertionis 3. etiamsi id quod actu habent. non sufficiat, tamen id quod pos sunt impetrare est lassiciens, omnino amplectimur: sed hoc quam distat ab illo
quod Censura notaverat, omnibus dari x86. Iussiciens auxilium t Aliud enim est omnibus dari, aliud posse impetrari ab omnibus. Imo quia multis est adhuc impetrandum,jure reprehendi videtur, si quis dixe- d Ol. Iit, omnibus dari, vel datum. Ad Leonem Iting. cstatum Apologiae assert. 19.qui dicit,juste β. instat praecepto, qui praevenit, aut ut ipse habet, praecurrit auxilio. Resipondemus , ΓΘ m. s. de etiam ab eodem Leone dici, quod Deus 6 μή ideo praeceptum , ut excitet desiderium , & praestet auxilium. Unde intelli gitur, quod praecurrit quidem auxilium, sed generale & externum , in exemplo, dc Sacramento , sicut praecedentia in eodem illo i6. Serm. significant Leonis verba. 187. Sequitur vero donationem praecepti auxilium speciale circa eos , qui excitati praφcepto c ipsum desideraverint. Sum ciens ergo datur ad implendum scilicet desiderantibus ac petentibus, non simpliciter omnibus. Quamquam & illud circa Leonis verba haud dissimulanter praetereundum , quod non absolute dicat, 'Iuste
instat eraecepto, sed nota addidit ; ut ni-' mirum
234쪽
188. solvuntur argumenta. Cap. XII. 233 mirum de Christianis se loqui significet, non de omnibus generaliter hominibus. Aliud etiam est, instituta esse a Deo me dia ad salutem pro omnibus iussicientia, unumquodque in genere suo , ut est mors Domini, baptisma, & exempla Christi& Sanctorum , miraculum Mundi hujus,& alia hujusmodi: Aliud autem unumquemque , Deo suis cienter adjuvari , aut sufficientem unicuique gratiam ad eXurgendum dari , aut paratum esse. Illud prius non dubitamus esse verissimum , id que Doctores quidam posteriores volunt: Posterius vero doctrinae Augustini coninsentaneum esse non putamus. In causa vero parvulorum, quod urgetur ex Cypriano aequalitas divini muneris , & quod aequalitate librata sese omnibus praebeat Patrem , Respondemus dia pol
non loqui Cyprianum de aequalitate quo- ad Baptismi procurationem , sed quoad 'μη institutionem & legem ; in qua lege nullum hominem natum excipi voluit, quin y- ei sacramentum humano ministerio , tribueretur , cum id posset. Unde ait eX- presse e Nam Deus , ut personam non accipit, sic nec aetatem , cum se ΟΠ nibus ad c testis Gratiae consecutionem aequalitate librata praebeat Patrem. Omnibus ergo se praebet aequaliter, sic vide-
235쪽
licet, ut nec personam, nec aetatem a
cipiat a quasi propterea quisque ad percipiendam gratiam non esset idoneus. Nullum enim exclusit lege sua a Baptismi perceptione , quia nimis esset recens natus. In ea vero providentia, qua Sacramentum procuratur, manifestum est quod se non omnibus parem exhibeat, qui parvulos quosdam mirabiliter conservet, do nec baptizentur , non item alios.
ologiam assertionis 3Ι. CAPUT XIII. '
IN hoc controversae doctrinae statu,quo partis utriusque sententiae, velut per antitheses quasdam altrinsecus oppositae, summatim colliguntur, ut hinc Censurae nostrae quasi iniquitas appareat, obser- Vari velimus, quemadmodum Prosess res pro causae suae commodo, dissimulent primum , praeteregnique non pauca , quq inter ipsorum placita plus erant offensionis habitura; deinde sua quidem miti gantes, motissime, speciosissimeque pro-Ponant , nostra vero quomodo, quibusque libuit expressa verbis , non solum 189. odiose reserant , sed vitient etiam, atque
236쪽
corrumpant ; hoc agentes, ut de nostra sententia nisi sinistre judicari non possit. Quare faciendum nobis est, ut de his primum quae nobis ascribunt, quae sententia sit nostra, dicamus, ac ipsorum deinde, quae notamus dogmata , nude, simpliciter absque ulla additione , aut eX aggeratione proponamus , ut hinc aequa,
an iniqua Censiira sit nostra, cognosci rectius possit. Primum itaque dicimus ac docemus, Ict a Neminem in hac vita sic peccare , quin peccatum , quod facit, possit non facere,& ad meliora converti; non qu*d habeat unusquisque auxilium sufficiens , sed quia hujus vitae tempore obdurata non est in malo voluntas, sicut in D monibus , &damnatis & auxilium sussiciens a Deo obtineri potest. Sic & Ruardus ipse docet , utens ejulinodi verbis: Si deest gra' et tia, qua opus est ut ad Deum cor conver- 'ti possit, non potest pro tunc ad Deum converti. Intelligo autem , inquit, si gratia sic deest, ut nec pro tunc impetrari posusit. Sic ille superiorem sententiam tempe ravit. Et quia nonnulli in hac doctrinae
parte multum Ruardi authoritate nitun- Aliam mtur, cupimus observari, quod ipsemet i '''disertis verbis sic expressit. Alia tamen opinio est magis consentanea Augustino,
237쪽
236 Caput XIII. Conuoversae doct.
dc Patrum Conciliis , quod non omnibus Deus concedit tale auxilium scilicet sufficiens. An autem possit esse peccatum, ubi ' est necessitas, hoc circa damnatos di nidem D. sputatur. Nam sicuti stupradictus Ruam y ' dus annotavit, An peccent damnati in odio Dei, & hominum invidia, & superbia , varie, inquit, opinantur Doctores 39 Scholastici. Interim non dubitamus , in hac vita nullam esse peccandi necessit tem , per quam videlicet ita peccetur, ut non fit in potestate non peccare , & ideo cuique suum peccatum imputari , quia voluntarie, & libere peccaverit. Quod autem pertinet ad gratiam sufficienter praeparantem, non dicimus, quodpr teream opus sit alia gratia, quae praevenien ldo contensium in nobis operetur , sed dicimus , non esse gratiam sufficienter praepa--antem voluntatem , nisi quae faciat ut velimus & consentiamus: quamdiu enim 39ῖ voluntas nondum sic affecta est, ut velit, sed adhuc resistit & contradicit, nondum sufficienter a Domino est praeparata; Neque adest illi gratia, de qua Paulus , cum de praeoperante gratia loqueretur, Deus est , inquit, qui operatur in nobis velle. 4 PUlin Neque etiam dicimus, per eam gratiam non relinqui in nostra libertate consentire,
de dissentire, sed omnino asserimus, sic
238쪽
partis utriusque sententiae. 23ynos per eam consentire, ut in potestate si1t non consentire. Et hoc quidem non nescimus , habere intellectu dissicilem liberi arbitrii cum gratia conelliationem, sed satilis esse putamus cum veteribus,qui contraPelagium disputaverunt, hac dissicultate la laborare, quam facilitatem cum periculo quaerere. Rursum non dicimus reprobare Deum quoscumque reprobat, sola habita ratione peccati originalis, cum manifestum sit, quod adultos multos damnare /velit, non propter originale peccatum semel in baptismo remissum , sed propter actualia crimina, quae postea designarunt. Multoque minus dicimus, quod media I94.
omnia ad damnationem efficaciter praeordinarit: quod non satis intelligimus, quo arcio nobis Apologia velle videtur impingere; sed ea quae peccata sunt, praescita
dumtaxat, ac permissa putamus. Quae vero ad aeternae vitae consecutionem , Deo
per singula dirigente, & gubernante,fiunt, ea putamus esse praevolita & praeordinata, nulla praescientiae istius conditio natae,quq iam primum fingitur, ratione habita. Et haec quidem de sententiis,quae nobis adscribebantur. Nunc placita eorum summatim Proponamus,quibus visa sit,quam dedimus,
Censura congruere, ac retinere etiamnum haud injuria debere videatur - nisi quod
239쪽
238 Cap. XIII. Controverse doct.
quod primis Scripturς articulis,extra prςde di Seriptura stinationis & gratiae sit argumentum. De hac itaque Scriptura ista eorum assertio estradebnon esse singula ejus verba sententiasque a Spiritu Sancto inspiratas, ut integer etiam
I. liber , sola humana industria , absque Spiritus Sancti assistentia scriptus , Scriptura
, fieri possit ; si postea Spiritus S. nihil ibi esse
falsi testetur. Atque hujus generis eXemplum in secundo fortasse Machabaeorum extare Libro. Bὸν adl. ' De praedestinatione ita sentium: Praede- a. stinationem ad gratiam, seu decretum liberandi hominem e massa perditionis,praesti p- ponere conditionatam praescientiam obediendi & assentiendi gratiae, seu vocationi Dei; hanc videlicet , qua Deus praeviderit illum secuturum, & non repugnaturum , . si sic, vel sic vocaretur. Absque autem hac praescientia explicari vix posse, quomodo in praedestinatione libertas servetur arbitrii. 3. Deinde electionem ad gloriam non esse immediatam , absolutam , essicacem , sed conditionatam , quales aeternae vitae sunt promissiones, si videlicet divinae gratiae fuerimus cooperati - alioqui & consequendae salutis, & mediorum huc perducentium,
absolutam secuturam necessitatem; adeO-que bonorum operum necessitatem ac me-xitum cum Calvino videri tolli. De
240쪽
partis utriusique sententiae. 23'
De providentia haec eorum doctrina est. De νω- Indignum videri Deo , si ante omnem caularum secundarum praevisionem, de reis bus etiam minimis disponat, atque praeor dinet, omnemque generaliter Dei voluntatem seu constitutionem, qua ante causarum secundarum praevisionem , aliquid praeordinet, libertati contingentiaeque ad
Ad haec, Christi passionem & crucem
non fuisse aeterna Dei voluntate praeordinatam , atque ut suo tempore provenirer,
absolute dispositam sed ex praescientia tan tum Judaicae malitiae provisam , atque permissam. Deum alioqui, si Christum erucia figi ab olute voluisset, peccati crucifige tium debere esse authorem. Praeterea quando aliquid praeipponiatur, quod in nostra non sit potestate , tum id quod per necessariam consequentiam inde colligitur, ita esse necessarium , ut liberum este non possit. De Christi gratia sic docent: Gratiam Decisin Christi, quamvis sussicientissime praeparan
tem , relinquere nihilominus voluntatem indeterminatam & indifferentem ad bene velle, esseque hoc de liberi actus ratione, M ,. ut a voluntate pendeat, tempore & natura axioma beia prius ad ipsum actum indeterminata & in- ' 'differente, ideoque gratiam effica iter &infalliis