장음표시 사용
61쪽
Dia, quareumque vult. In rebus tamen ipfisv ct effectibus praedestinationis ordo existit, aliquis, secundum quem unus possit esse. causis alterius , & pro nostro intelligendi modo prius etiam vel posterilis ad Dei mentem referri. In quo argumento occupatur
Apologia Assertionibus 2O. 23. 23. 24. 26. 27. 28. de 29. Ad quam eodem simul hie tenore respondebimus. Et nos quidem in Censura nostra non id proprie argumentum attigeramus, aut ex professo excusseramus,
Augustinum a Scholii tantum aspergine, α adversus Graecos dissidio, vindicari contetisti. Verum quoniam villim hic Professoribus suit eam rem pluribus agere, neque nos respondere detrectabimus. Statuunt itaque neminem immediate MD Onitis absoluto Dei decreto , sive ante omnem MIM, Praevisibnem meritorum ad beatam vitam
esse praeordinatum , sed illam omnem Dei constitutionem de aliquorum in gloriam restitutione a praevisione boni operis ac perseverantiae, quae νrtim a gratia, partim a libero arbitrio pendeat, religatam atque, suspensam esse. Nec ideo voluisse Deum quemquam ex fide bene vivere, quia fatu tem ei praepararit, quam consequi, nisi eredendo , recteque Vivendo, non posset ; --rum ideo potius salutem ei priparasse, quod eum libero arbitrio, quamvis per gratia adjuto
62쪽
adiuto , bene esse victurum praestierit; ea que ratione facillime censent perspici posse,
quemadmodum Dei praedestinatio . coi sequendae salutis necessitatem non adfi Tat, cum ea nulli absolute decreta sit, sed ex ea tantum praescientia , qua oblatam sibi gratiam acceptaturus qui sique, eaque per liberum arbitrium bene usiurus, istaque ratione pie sancteque victurus pramoscebatur. Nimirum ut accipi debeat aeternae salutis praedestinatio per dependentiam a libero hominis. arbitrio , non sic autem ut hominis voluntatem divina constitutio prς- veniat. Illos vero qui absolutam de cujus que salute Dei voluntatem tueantur , liberum arbitrium, afferunt, simul tueri de retinere non posse. Ira illi. Nostra vero sententia est, Deum ex communi generis humani L .massa, peccato jam depravata meritoque damnationi obnoxia, quosdam pro sua misericordia fixo prorsus aeternae voluntatis decreto statuisse ex miseris beatos, atque eX servis vere perfecteque liberos essicere, rusenasque Angelorum, quorum superbianumerum minuisset, hac omnino ratione supplere; idque usque adeo non ex bonorum meritorum praevisione , ut propterea ma- bgis, quasi secundo iam loco , de gratia me- 'ritorum impartienda constitutum sit, quo
possent praedestinati ad tam sublimes c o
63쪽
εo Caput tertium. Tum sedes pervenire , qui nisi iusti prax
sanctique essent, nullum in canesti regηo, locum invenirent. Tanquam si quis potestissinus monarcha hominem conditionis . ct originis quidem sorte abjectum , charum tamen atque acceptum , ad regnum decrevisset evehere, ideoque quo magis ad eam sublimitatem foret idoneus, bonis artibus omnique diligentia institutionis reddere expolitum atque ornatum. Quam sentςntiam ct rationi & Scripturis & veteri Schola quae Augustino Duce inter saniores seinper praevaluit, magis putamus esse con lenta am, nec libero arbitrio ulla in parte advertam. - .h;H. Quod priusquam ostendere aggrediamur, . min. ς pςrMςnda inprimis praedestinationis defi- .eis mado nitio est, quam velut ex Augustino depro-- munt, quem dum explicare conantur, bis32. depravant. Praedestinatio, inquit Augustin. gratiae praeparatio est, ac rursus, praedestinatio, inquit, praesesentia & praeparatio est beneficiorum Dei, quibus certissime liberantur quicumque liberantur. Ubi impria d. i m in. mis non conditio natam , ut lupra ostendi- 36 αεδε ε mus, sed absolutam Augustinus praeicien- cap. a . tiam intulligit. Deinde gratia ac beneficiorum, quibus salvamur nominibus , non. Priorem tantum effectuum. praedestinationis Partem, sed utramque simul, totamque songeriem complectitur, tam aeternae videlicet
64쪽
De Elect. ad Gloriam immed. ει
delieet vitae gloriam , quam media omnia quibus ad ean pertingitur: quando iuxta Apostolum gratia Dei per telum Christum, vel inprimis aeterna sit vita, & peream ipsam proprie pei secteque a malis omnibus liberemur. At vero Pro Gres praedestinationem gratiae dumtaxat esse volutar, qua pervenitur ad gloriam, non autem iplius gloriae. Qua in re non solum a vulgata loquendi Scholasticorum conluetudine. sed ab Au- 33 gustino etiam e lino de Driedone, Ruar-do, caeteritque Scholae nostrae olim Prosesi foribus, quos hic sequi tamen ubique videri volunt, sine causa discedunt. Nihil ergo erat, cur praedestinationem ab immediata ad gloriam electione separandam putarent , sed distinguendi causa dicere licuis. stta praedestinationem ad gloriam , dc praedestinationem ad gratiam , qua utique Pervenitur ad gloriam; quanquam interim
praedestinationem absolute cum dicimus; per antonomasiam a digniori effectu , adfuturam gloriam referre consuetum sit. Quare nos hac ipsorum distinctione telicta, pervulgatam tenebimus Scholarum loquendi consuetudinem. Hoc ergo praemisso , ad rem ipsam Veis . niamus , caujasque reddamus, cur prior illa Prose rum senrentia minus visa pro
babilis sit. Quarum prima est, quod Mas
65쪽
εν ιε' a siliensium ea olim Augustino adversantum , ae Pelagianismi reliquiis insectorum, opinationem fuisse constet, quam B. Prosperhisce ad Augustinum retulit verbis. Haeo enim , inquit, ipsorum definitio ae proseiasio est, omnem quidem hominem Adam
, . - peccante peccasse, & neminem per opera
sua, sed per Dei gratiam regeneratione salis
vari; universis tamen hominibus propiti tionem , quae est in Sacramento tanguinis.
Christi, sine exceptione esse propositam, ut quicumque ad fidem & ad baptismum accedere voluerint, salvi esse possint. Qui autem credituri sint, quive in ea fide , quae deinceps per Dei gratiam sit juvanda, mansuri sunt, praescisse ante mundi constitutio nem Deum, & eos praedestinasse in regnumstum quos gratis vocatos dignos futuros electiose, de de hac vita bono fine exces, suros esse praeviderit. Ideoque omnem hominem ad credendum de ad operandum divinis institutionibus admoneri, ut de apprehendenda vita aeterna nemo desperet, cum voluntariae devotioni remuneratio parata sit. Hoc autem propositum vocationis
Dei, quo vel ante mundi initium, vel in ipsa conditione generis linmani, eligendorum & rejiciendorum dicitur facta discretio, ut seeundum quod placuit creatori, alia vasa honoris , alia vasa contumeliae sint
66쪽
creata, & lapsis curam resurgendi adimere, & salictis occasionem teporis adferre, eoque in utramque partem si perfluus labor sit, si neque rejectus ulla industria possit ' intrare , meque electus ulla negligentia possit excidere , quoquo modo enim sese egerint, non posse aliud claea eos, quam Deus definierit, accidere, δύ
constantem; cum si aliud habeat praedestia nantis electio, cassa sit adnitentis intentio. Removeri itaque omnem industriam , tollique virtutes , si Dei constitutio humanas praeveniat voluntates, &sub hoc praedestinationis nomine, fatalem quandam in duei necessitatem, aut diversarum naturais rum dici dominum eonditorem, si Memo
aliud possit esse, quam factus sit. In his
Prosperi verbis animadvertere licet, quem admodum illi, quorum placita eo inmemorat, primo definierint, praedestinationem ad regnum eX meritorum, etiam quae Dei gratiae tribuerint, praesicientia. Deinde quod eodem recidit, per dependentiam ab hominum voluntate seu libero arbitrio 3 3. .ut
doctrinam Augustini, quam suis hisce placitis adversari sentiebant, tanquam studio veritatis adversam improbarim. Denique ut eam odiose propositam malitioseque deis pravatam libero arbitrio contrariam, plane-
67쪽
Ls Caput tertium. que huiusmodi quae fatalem quandam In
duceret necessitatem , persuadere sunt eo- nati. Quare cum hanc illorum constet sui
opinationem , haud injuria nobis suspecta esse debet; eo magis quod hujusmodi seriamo , quo prςdestinatio ad gloriam ex prae- visione dicitur meritorum s quς secunda, causa est) speciem prςferre aliquam, & Q
33. Nam si vitet aeternae praedestinatio ex a ceptandς gratiς, cooperationisque & pe severantiς praescientia est, prςscita liqc tantum esse videtur, non etiam prςdestinata; Nam si & ista praedestin.ta & Dei munere donanda, praeordinata Qrent, tum prς
destinata concedi oportere viderentur ex
ipsa prςdestinatione ad qternit vitς finem, atque ideo non praedestinata, quia praescita, sed praeicita , quia praedestinata. Siquidem respectu ejusdem non praedestinatio prae scientiam, sed prςscientia prςdestinationem comitatur: quia quod futurum non est nisi volente ac operante Deo, non ideo vult Deus, quia futurum praevideat, sed ideomturum prqvidet, quia efficacissimi velit ut fiat. Itaque quamquam per hunc loquendi modum , ut ex prςs ientia merit rum , beatς vitς prςdestinationem esse v lint , agnoscere se fateantur, idemque MMassilienses olim dixerint, Dei esse donum
68쪽
opera bona, & selicem in eis perseverat tiam ipsa tamen sermonis forma & facies diversum quiddam insinuare videtur.
Quod Ambrosio Catharino persuasum
usque-adeo fuit, ut assirmare confidenter ma δε ρε
non dubitarit, Pelagianum ess te, si quis praedestinationem salutis ex meritis esse
Aliud est enim , inquit , dicere sa- 3'
lutem , aliud praedestinationem salutis venire a meritis. Illud enim prius ve-- rum est atque Catholicum , hoc autem falsum , Pelagianum , & haereticum. In quod tamen isti, inquit, imis prudenter impingunt. Sic ille. Cur autem vel imprudentes impingunt quia nimirum sequi videatur , si praedestiis 'natio ad salutem ex meritis sit , prae scita esse a Deo merita, non praeparata, quemadmodum aperte sentiebat Pelagius. Nam si merita quoque Deus praeparasset , ea procul dubio praeparasset tanquam media ad gloriam &finem situm necessaria. Non ergo de nihilo est, quod Catharinus homoι sane acutus hoc viderit, in similitudinem P lagianae locutionis, erroris quoque videri subesse periculum. Quod & ipsi interis dum , qui sic loquuntur , stibaperiunt, dicentes : Praedestinari ante omnia ho-B mini
69쪽
εό Caput tertium. imini gratiam excitantem , 8c praescire Deum quod gratia illa bene perseveranterque sit usurus, & ideo consequenter praedestinare ad vitam. Quid enim sibi vult ista distinctio , nisi bonum usum oblatae gratiae, & ex ea gratia perseverandi constantiam , praesciri tantummodo, non etiam praedestinari j Et quidem haec secunda sit ratio, quae ex proxima intelligi plenius poterit.. Tertia ergo causa est, quod intentio finis prior sit mediorum ad finem dispositione. Prius enim vult quisque ac intendit quietem defensionemque adversus aeris injurias, posterius autem de aedificanda , emenda, aut conducenda idonea domo , secum constituit. Cum igitur
vita aeterna finis sit, ad quem initio quidem conditi, post lapsum vero gratuita Dei misericordia restituendi sumus; videtur de hac ipsa ad eum finem provectione prius esse divina ordinatione constitutum, quam de mediis, hoc est, meritis bonis tribuendis , sine quibus nulla esse posset ad propositum finem progressio atque perventio. Quod si sic est, non ex. praevia meritorum consideratione oritur
praeordinatio ad vitam , sed e diverso potius , praeparatio gratiae ad merendum recteque operandum, eoque & merit
70쪽
rum praevisio praeordinationem sequitur ad vitam. Neque enim praevidere lapsi hominis merita potuit, nisi donare ea vellet; donare porro ideo voluit,quod hominem a
se electum beare & gloria si1blimare , suumque ad finem, a quo per unius h
minis primi inobedientiam exciderat, reducere statuisset. Rationem hanc ipsam m. r. ctia
Ioannes Scotus ejusmodi verbis expressit. Volens, inquit, ordinate finem , & ea quae sunt ad finem , prius vult finem, quam aliquod entium ad finem , & propter finem alia vult; ergo cum in toto processis, quo creatura beatificabilis peris ducitur ad persectum finem , finis ultimus sit beatitudo persecta, Deus volem huic aliquid istius ordinis , primo vult 3 7 huic creaturae beatificabili finem & quasi posterius vult ei alia quae sunt in ordine illorum , quae pertinent ad finem. Sed gratia, inquit, fides, merita & bonus usus liberi arbitrii, omnia ad istum finem sunt ordinata, licet quaedam remotius & quaeindam propinquius t ergo isti vult Deus beatitudinem priusquam aliquid eorum,& prius vult ei quodcumque eorum, quam praevideat ipsium habiturum quod-
Cumque eorum. Igitur propter nullum istorum praevisum vult ei beatitudinem.