장음표시 사용
131쪽
1 A r A p Η Υ s re AE in homicida vitiosus est, in judice aut carn*eelegitimus est, nihilque habet pravitatis; haec enim in eo sita est, quod asius rectitudine debita careat propter vitium hominis, qui inter opera dum a lege divina deflectit.
Itaque in omni voluntatis actu duo Sunt ac mrate secernenda, nempe ipse actus in se consideratus; 2. illius ordinatio, quae peccati rationem constituit. Jam vero ipse actus Voluntatis rati ne sui spectatus, aliquid est boni, siquidem sertur ad objectum ex natura sua bonum, quales sunt divitiae, selicitas quam in omnibus inquiriamus di haec enim Omnia Deum habent auctorem,qni nihil facere potest nisi bonum .. In quo igibetur sita est actus volant, iis inordinatio ix in eo tantum quod res ex natura sua honae, vel magis, quam Par est, amentur, vel in debitis ci cum stantiis non diligantur, vel ad finem legit,
Responsionem hanc auctoritate sua confirmat, exemplisque familiaribus illustrat D. BOssuet, cujus haec sunt Verba r Rur entendis dis insemens ut D biem qtie D premi er stire opere en nous , H ne faut que eonfriarer rout eo qu' il in a da/on dans te mal que nous falsons. Le plai sirque nous recteretons, s qtii nous fati Dire tameM mal, est bon de sol ; Ο il est donne i Ia
132쪽
SPECIALIS. PARI A DISS. II. 12'Instab. Homo censetur causa peccati deficiens, cum actum esticit, cui, vel etiam per accitus, conjunc si est malitia peccari: ergo pariter Deus censendus est causa peccati deficiens quando prae- movet ad actum, cui per ascidens conjuncta est
Resp. I. Retorsueo argumentum: homo cense tur causa Peccati deficiens, cuin actum euicit, Cui, vel etiam per accidens, conjunc fa est malitia peccati; ergo pariter Deus cenSendus est ca insa peccati deficiens, quando cum creatura concurrit ad actum, qui per accidens sibi conjunctam
BeSp. 2. Neg. conseq. & parit. Creatura enim, juxta legem a suo conditore sibi impositam, ab iis actibus debet abstinere, quibus . per accadens connexa sit malitia peccati; Deus vero, utpote causa prima & universalis, res singulas moVere debet Juxta earum conditionem, sicque permi Itere potest, ut suae ex natura sua deficere possunt,
Objic. 4. . Ideo censetur homo causa peccati de- , quia non exercet actum, qui sit absque delectus ergo pariter Deus dici potest peccati causa deficiens, quia non dedit honunt praemotiONem pd actum, qui esset sine desecta.
Brap. I. Retorqueo argumentum: Ideo censetur homo causa peccati deficiens, quia non eth cit acium, qui sit absque detectu ; ergo parit ex dici poteSt Deus causa peccati desciens, quia nGudedit homini concursum, per quem erueret a cium , qui esset absque deseetia. Besp. 2. Neg. conseq. & parit. Deum inter decreaturam Immane est discrimen. Creatura enim est causa Secunda, quae renetur legi divinae ob iremperare , & quae ab ea deflectendo peccat; Deus Vero est Causa prima , universalis, quae nulli sub icitur, nec tenetur causarum particularium deseelus amovere , earumque conditionem Subortere. Uno verbo, non exorcere. actum, qui q . - F a mni
133쪽
anni vitio careat, est desectus rectitudinis, ad
quam obstringitur creatum , aI vero non Praemovere ad actum qui sit absque desectu , non est privatio persectionis , ad quam Deu& teneatur , sed mera est indebiti beneficii non concessio . . Instata Si Deus homini concessisset praemotiorem ad non peccandum , homo non peccaSset; ergo Deus hu3usmodi praemotionem non largiendo ,
Resp. I. Beloxqueo argumentum di Si Deus homini concessisset concursum ad non peccandum , homo non peccasset ; ergo Deus hujusmodi eo curSum non largiendo,. cansa est cur homo pec-Resp. Nego conseq. Praemotionis enim ad pec catum declinandum non largitio, non posset esse causa cur homo peccaret , nisi quatenus pecLand
necessitatem ipsi inferret: atqui illius praemoti nis non concessio, nullam peccandi necessitatem homini importat r absente enim praemotione , Verium habet homo facultatem abstinendi a Pecca- . Praemotio quippe, m jam diximuR, non Pomi intiae, quam supponit, sed actionis tantummo do est causa effciens ; ergo si peccet homo, cui pari minime dehet Deus non promovens, Se. So la mentis humanae pervenit S INSta, ultimo: saltem, admissa praemotione Physica, Peccantes extra culpam forent; id enim tantum agerent, ad quod eos movet Deus. Besp. I. id ipsum sibi objecisse Apostolum τDicis iraque mili; εωid adhuc σωaeritur Deus 'voluntati enim ejus qMir resistis y Rom. 9. 39, Quid vero respondet ς o homo tu qaeis es quι re
apomdeas Deo' numqkid dieit Agmentam ei quεae finxit s. quid in Deisti sic e Besp. 2. Prorsus falsum est hominem, dum peccat, id tantum agere, ad quod eum mo et Deus. A lege enim & debita Tectitudine deficit ;ad illam vero desectionem a Deo nequaqu8m im pellitur, red propria sua voluntate devonitur.
134쪽
Si nonnullis haec duriora videantur, ad ista s.
Augustini verba attendant: Uuanto excelsior, tauro inscrutabitior disina, quam humana iustiariώ. . . . quis enim homo justus sinit perpytra rscrIus , quod habet in potestatθ non sinere ' σνamen haec sinis Deus Acom arabiliter justis omnibus justιor, ει cuius Dotestas est incompserabitis' omnibus potestatibus maior. mo c
comparare, quem non dubitandum est esse ju.
3rum , etiam quando facit quod υiritur hominiabus injustum; G quod homo si oraret, esset inin Iustus. Lib. 3. operis imperfect. cap. 2
Ex iis, quae in hujus disputationis decursu di
ximus , colligere est: I. quibus argumentis impugnatur praemotio physica, iisdem plurimis urgeri adversarios; I. ea sublata, ruere & 1 premuni Dei in voluntates creatas dominiam, & certissimam. ipsius praescientiam, ac providentiam. Etiamsi ipitur omnes adversariorum difficultates non ita dissolverentur, ut nihil superesset nubeculae, aliis tamen opinionibus praevalere debet sententia Τhomistarum. Ea nec hominis libertatem , nec Dei sanctitatem offendi, non semel declararunt Romani Pontifices. Unum hic appellabimus Benedictum XIV. , quem nominasse,
Anno x 52. in collerio Μontis Pessulani So-eietatis Jesu, propugnata fuit haec thesis: μα- determinatis ρ si . . . non potest concitiari cum Libertate lom nis; est Dos injiariosa , quem 10 cit auctorem peccati. Rogata Facultas Theologica Tolosana ut suam de ista thesi sententiam diceret, ad hujus lectionem obstupuit, nee sine
dolore vidit doctrinam a Catholicis tot viris dei sensam, his deturpari notis, quibus vix ullae a-cωbiores contra Μanichasos & Calvinistas adhiberi
135쪽
et 32 METAP ET SI c AE . beri possent. Quapropter censuit Sacra haec Fa-.cultas die octava Augusti, thesim illam Scholae in Ecclesia florentissimae esse maxime iniuriosam . Cui judicio ut major accederet auctoritas, res. tota ad Sedem Apostolicam delata fuit,. ex qua produt Pontificium diploma anno Lη55., cuju&haec sunt verba: Nemo est , inquit felicis memo-xiae Benedictus M V., qui non υideat sacrae veristrae TheoIulia Faciaratis sapientiam, sanam actrinam atque Iustitiam , dum die octoa -- gusti anni proscribendam censuit riesimaequentibus verbis conceptam prae determinatiopbsica . . . ia non potest conciliari eum libertatoέominis et est Deo injuriora , quem facis auctorem peccati.
136쪽
Duplex distinguitur spiruus creatus, nempe Angelus & mens numana. De utroque SeOrsiim disserendum. Deinde appendicem subjungemux de assima belluina.
uamvis tractationem de Angelis speciali jura sibi vindicent Theologi , usus tamen invaluit , un de iis nonnulla delibarent Philosophi. Cui commetudini ut obsequamur , paucaς & breves de A
gelis quaestiones proponemus, easque Scripturarum & Patrum auctoritata resoIvemus; in iis enim exponendis ratio stustra interrogaretaria Quaeres i. Quaenam sit AngeloranI natura.. Besst. Angelus, juxta vim nominis graeci, idem est a Iatine. nuntiusia Angelorum υocabulum inquit Gregorius Magnus, nomen est ocii , non
nπturin ...... tunc SOIum cinlesus spiritus sunt
ia eli , cum, per eos aliqua nuntiantiar. Hom. Ss in Gang. n. 8. Spiritus cum mistuntur sait Augustinus , suns Angeia . . In Psaia ιO5.
137쪽
tinisersa in Caetis in terra , visibilia s invisibilia, sise Throni , sise Dominationes , o De Principatur, suis Potestates e omnia per imum G in ipso creata sunν. COIoss. a. I 6. mrritiaIes, id est, materiae cujuslibet expertes, in
o cum Deo, animaque humana conveniunt. 5. 'omplete, sicque Angeli ab anima nostra differunt , quae substantia quidem est creata & spiritualis , sed minime completa , cum partem hominis efficiat. Quaeres st. Utrum fide certum sit existere A gelos, & quo tempore creati fuerint. Resp. Existere Angelas fide constat, cum haee veritas in Scripturis diserte & frequentissime revelata sit. Veneram Exo Angeli, Sodomam. Genes. I9. I. roIus Domini de GIo clam irrAbraham , se. Ibidis cap. 22. v. II. Angeli eo- rum pa Alorum γ inquit Christus , In Caelis semper virint facione patris mei . mith. I 8. 1 o. De tempore L quo creati fuerint Angeir, non consentiunt Patres antiquissimi. Probabilius autem
existimatur , eox una cum rebull corporeis creatos fuisse, quia Scripturae verbis magis accommodata est illa sententia. Sic enim legitur: In principis ere Dir DeAs eae um s terram Genes. r. r.); quod ita solet intelligi, ut nihil antea Deus ereavit. In principio ore it Deus caeIumo terram, inquit Augustinus; qtiisAs nominia
Ous , universalis eir significata creuturώ. . . m
Quadireε3. utrum Angeli sint prorsus incorporei. Besp. Fos ab omni materia segregatos esse cos sint ex Scripturis: Cum spirisus i nnaeus, ait Christus, exierit ab homine .... Nadit o assu
mit seprem alias spiritur secum nequio est Fe .
Matth. i 2. v. 43. oe 45. Scriptura honos malo e An elos constanter appellat spiritus, nu la corporis facta mentione. Cum vero de. homi
138쪽
spEcIMII. PARS II. DISS. II. ne sermonem habet, ipsius corporis saepe meminit. Praeterea fideles sic admonet Apostolus: Non
est nobis coluctatio adversus carnem sanguiωnem 2 sed . . . . contra spiris ρα nequitiae in ea-Lestibus , id est, contra Spiritus nequissimos, qui in aeriis regionibusiversantur: s Eph. 6. II. asequi ibi Apostolus malos Angelas, sive daemo nes, ita spiritus appellat, ut eos manifeste su stantiis corporei& Opponat - Quaeres ι. quo in statu creati fuerint Angeli - . Respia duxta Patrum sententiam , in 1 ustitia &sanctitate creati sunt Angeli .. Eos Deus, inquit Augustinuu, cum bona votantare, id esι, cum amore casto, quo tui adgaererent creois. Lib. II. de Cis. Dei, ca . s. II ne fori rim que detres-όon, inquit Episcopus Meldensis, ae tine maire qai bonne s si puissante. Irius Ies evriis sont
panaeu Ia gracr. Iri Semarnr, . Elmat. i. Quaeres S. utrum in justitia steterint Angeli iaBesp. I. ex Angelis alioς ita justitia permansis se, non. quidem vi solius liberi arbitrii, at speciali Dei beneficio, ut sic egregie notat B suet: Ie erois , ri ose is dire Dire pIalsis sex suinis
139쪽
su' iis tui d olent , ont vos si se devois a eux remes Dur perfection, Leur ZIoire, leur fulcite. ibid. par. 65. γ . Besp. I. ex Angelis alios propria excellent Iatos a Deo superbe recessisse. - IIo qui summe egi aversi, ad seipsos conυersi sunt, ει ψος vitium, quid aliud qtiam superbia est y S. Aug. Lib. II. Eo Cis. Des, e 6. Angeli qui adversus Deum Conditorem suum insolenter rebellarunt, vocantur diaboli, daemones. Ex superborum Angelorum lapsu, hortandi occasisnem sic arripit Bossuet: Crgature , questeque tu sois, Si par
Pui, comme uotre amour . suis. pag. 62. Quaeres 6. an inter Angelos rebelles primarius aliquis fuerit. ' . .s Besp. Inter eos unum suisse Princ em, qui lios ad rebellionem pertraxerit, ex Scripturis com pertum est. De in ignem aeternum, qui parat G
aebub voeatur Princeps Daemoniarum. Ibid. cap. 32. υ. 24- Draco pugnabat O angeli Gus .s Ἀρος. ia. 7. Qineres 7. quinam sit Angelorum deSertorum, sive daemonum, locu6. . . e BeSp. Certum est r. malos Angelos in insec- num suiSse detrusos. .Deus, inquit S. Petrus, Angelis per Pitibus non pepercit, sed rudentibus inferni cietractos, in tartarum tradidit cru clandos. D. 2. cap. v. v. 4Q missus est υιώιε 1us in stagnam ignis in sulpturas. oc. 2O- ὸ γ .
140쪽
SPE cIAZIl. PARI II. DISS. II. 1 STCertum est 2. permultos inemones in aeriis ri gionibus versari. Apostolus enim daemonem v
eat Principem potestatis aeris hujus: Ephes. v. 2. & B. Petrus Fideles sic hortatur: rigi mre , quia adversarius vester Diabo s , tanquam Leo rugiens; circuit quaerens quem devoret. F.
s. 5. 8. Eo denique spectant varia Scriptura: Ioca, in quibus homines a daemonibus obsider, , ad peccatumque allici dicuntur. Quaeres 8. quaenam sit bonorum Angelorum conditio, quod ministerium. Resp. Sancti Angeli ad eam plenissimam beatitudinem pervenerunt, ex qua numquam Se dejiciendcs esse certo cognoscunt. In ea selicitate immutabiliter constituti, de nostra salute sunt solliciti; nec dubitandum quin eorum ministerio erga homines utatur Deus. Nonn , inquit Ap Stolus , omnes sunt administratorii spirisus, in ministerium missi propter eos qui gaereditatem
capient salutis ρ Hes. i. 34. Sic Angelus Ga- et mittitar tum ad Danielem, ut quo temp re venturius esset Μessias eum edoceret: Dan. 9. tum ad B. Virginem Mariam, ut ipsi nuntiuiruproferret se suturam esse Filii Dei genitricem Luc. r. ; sic delegatur ad Tobiam Angelus Rinphael, qui filium ejus. in regionem indorum c
Quaeres γ ntrum fidella quisque Angelum habeat custodem. 'Re . Habet: idem enim de quolibet fideli semtiendum est, ac de Patriarcha Jacob, de Iudith, de parvulis: atqui Angelum custodem habuit J cob: Angosus, inquit, qui eruit me de cunctis maIis , Mn dicas pueris istis . Genrs. 48. r6. Habuit Iudith: Custodisit me aurius. Iudit4IS. Io. Imbent etiam parvuli, sic testante Christo : Angsti eorum 'in Caelis 1 mper υident faciens Patris mes. mith. i 3. io. Quinimo singulighominibus adesse Angelum custodem asserunt Pa- Ires multi . magna dignitas animarum, inquit