장음표시 사용
21쪽
S. 11. HIPPOCRATES COUS, qui novam Armam medicinae dedit, divino quasi lumine ductus perscrutatus est
theorias ac ratioticinia antecessorum Suorum, et ea tantum, quae structum partium et observatione nitebantur, retinuit ). Vir iste rarissimi ac stupendi ingenii, potius divinae quam humanae naturae progenies
' δρος γε θνπου παῖς εμ αεμι, αλλα θεοῖο . in rebus omnibus, quae ad morborum naturam, causas, symptomata ac Signa spectant, animum maxime direxit. Componitur corpus humanum, Secundum auctoritatem magni COI, tribus ex partibus, solidis nimirum, humidis et spiritubus . Solidae partes sunt ossa eartilagines, tendines etc. humores autem quatuor, Sanguis, pituita, bilis flava et atra. Sanitas consistit in aequilibrio humorum istorum, si vero isti quantitate Vol qualitate turbati su rint morbum producunt ' . Vires autem quam maxime aequilibrium harmoniae sani latis turbant et morbos p ducunt ὶ. Anni tempora Praecipue Symbolam suam conserunt at humorum quantitatem mutandam. Hiberno tempore exuperat Pituita. Et ex hac oriuntur oedemata atque secretiones augescunt, unde Catarrhi etc. oriuntur; vere
autem Sanguis, qui haemorrbagias producit, aestate bilis flava, ex qua vomitus biliosi, diarrhoen, febres intermittentes et aliae multae molestiae; autumno tandem bilis atra et ex hac febres emticae, hydropos, icienteriae, dysenteriae
vide Fa. G. Jacolli pbilosophiae Hippocraticae specimen, Lipsiae 1742. Ilon. Iliad. B. XXIV. v. 259. -) Πipp. Epid. L. VI. S. VIII. p. 199. cons. GALER. de rigore palpit. c. s. p. 597. A . Ex ANDER A pullo n. de sobribus e. 17. p. 23.
IlIpp. de natur. human. de prisca medicin. Hipp. de prisc. medic. P. 16.
22쪽
etc. Momenta etiam externa, anniversarIas nempe coeli tempestates, peculiares aeris vicissitudines, aestus, frigora, imbres, squalones, ventuum furiones, situm regionum, naturam solis, ortum et o a Sum astrorum, montium exhalationes maximam symbolam Conserre ad morbos producendos miro tu modo docuit ). Desinivit primus optime periodos morborum eruditatem nempe, coctionem ac crisim, atque credidit materiam morbi sicam a vi vitali antequam eliminata suerit, Primo coqui ac praeparari debere. Tale autem fuit systema pathologicum viri summi, qui a nemine edoctus arlcm machaonicam titubantem densa caligine claram ac stabilem sucit atque insignes in ea P gressus secit 'ὶ; etsi divus Ili PPOCRATES, cui fama et auctoritate vix par existit ' , a quibusdam recentiorum γ perperam viti peratur, tamen homunculi isti βωμολοχοι a doctis viris deridentur, atque contra eos de viro, quem , , secula nulla tacebunt,' multa dicere verba indignum putamus lcons. IOH. BAPTIST. MONTANI, de idea Hippocratica o doctrinae. lenae Austr. . 1550. 4. I liber sine paginis ac totam doctrinam Hippocratis in duobus soliis com
Biblioth. Anglic. Tom. XIV. P. 200. seq.
23쪽
der Wissensch. in Berlin, aus den Iahnen 18 14 18 15. I. K. MDLLER rudimenta doctrinae Hippocraticae Verae. Halae 18lg. 8.G. N. Wii LPKE, Comment. inaug. exbibens brevem de Hippocrate, Hippocratisque monimentis disquisitionem. Iciliae 1823. 4. tS. 12. Mortuo HIPPOCRATE doctrina de morbo aliam viam inrepit ingredi. Philosophia, quae post SOLONIS mo
tem regnabat, opinionum commentis, minutis et ridiculis contaminata erat, atque omni severitate primorum landamentorum ac claritate totius nexus destituta erat, uti peripateticus ARISTOCLES monet ; philosophique atque mathematici contra medicos de instabilitato mcdicinae multa
perorantes, medicos coegerunt, ut medicinam sundamento securo superstruent sy). Primam ambagem in theoria luxuriosa medica HIPPOCnAΤIs filii, Patris vestigia non exacte sequentes, secerunt, Varia commenta e sectis philosophorum in medicina introducendo. THESSALUS et genor POLYBus hanc de Pathologia opinionem habuerunt: THEs- salus omnes morbos internos e bile et pituita oriri statuit, quanquam elementorum aut tratoriam non denegavit ' . POLYBus his addidit aquam et sanguinem, atque Stomachum uti sontem omnium istorum humorum considerabat ). S. 13. Hoc autem temporo sundata est Academia, quae ad formam medicinae magnam vim exeruit, quae iam
sub dogmatismi imperio subducta fuit a medicis. Prae aliis vero divinus PLATO operam dedit ad persciendum systema
24쪽
pathologicum dogmaticum, cuius hic sequentem sciagraphiam exponimuS. Sanitas est harmonia partium singularum totius corporis, atque sinis est vitae physicae. Vitae essentia est semper eadem ' . Morbus autem in genere est malum qu dam, vel status quidam morbosus syὶ atque similis est substantiae viventi, quae decursum desinitum habet ' . Et
menta autem sunt quatuor, ex quibus componitur corpus, quae exuperantia aut descientia, aut ex alio loco ad alium translata morborum omnium proxima causa sunt ' . Corporis partes, medulla nempe, ossa. Caro et lendines ex He- meritis componuntur eodem modo ae Sanguis et humores inde secreti; ex elementorum anomala ratione corruptiones
oriuntur et ex his morborum disserentiae; caro liquescens corruptionem in venis mittit, ubi sanguis cum spiritu commixtus varium acquirit colorem, variamque amaritudinem, ab acidis salsisque inscitur saporibus, bilem, cruorem et pituitam multam gignit. Ex hac autem corruption o labefactatur nutritio, humores inordinate moventur et corporis partes solidae solvuntur . Quodsi partes musculares V iustae et durae liquefactae suerint, color tu atrum commutatur, amarities et acrimonia oritur et e nova commixtion sanguinis rubor, et tandem color flavus bilis flava , si sibimo musculares recentes aestu liquefiunt. Pituita acris oritur
ab atra acri bile, si adhuc addita fuerit pituita indolis sa linae. Pessimi autem morborum omnium fiunt qui in corruptione medullae sundantur, quia propter hoc omnis compago corporis solvitur sq). Non paucos morbos producit
25쪽
et spiritus; dum iste tendines et ligamenta replet, opisthotoni et tota ni oriuntur . Bilis inflammata morbos aculos et ardentes procreat sy), a Phlegmate autem fluxus complures, exanthemata uti albugines, leueae etc. qui omnes morbi mitiores sunt; si autem pituita cum atra bile coniuncta fuerit et ad caput ruit epilepsiam, morbum dirissimum producit: ignis etiam excessus febres continuas, aeris exuperantia febres quotidianas, aquae abundantia febres
tertianas et tandem terra febres quartanas producit, cum terra elementorum omnium tardissima est ' . Excessum etiam in potum, cibum, somnum, motum etc. morbos P ducere cordate docuit. Morbos etiam animae non neglexit,
quorum originem partim ab excessu in dolore et gaudio, partim in corpore ipso, uti in medulla spinali, partim etiam in educatione quaesivit. cons. I. R. LICHTENSTADT, Platoris Lehnen. Lei Est 1826. 8. S. 14. Neque ARISTOTELES, neque THEOPHRASTUs in Palliologia generali neglexere Symbolam suam conferre. AnisTOTELEs sanitatem in aequilibrio humidi et sicci . calidi et Digidi statuit, morbum vero in horum disturbation o 'γ. Humores etiam cardinales eontribuunt ad humorum generationem ), sicuti etiam momenta externe anniversaria, nempe coeli tempestates, siderum influxus etc. candide fatetur sanitatem humanam horrendo morborum
s Ρtro gemere praedisponunt ). THEOPHRASTUS Etiam, vir ille summus ac vere pater Bolanices, humoralem pa- l. c. p. 419. l. c. p. 420.
ὶ Problemat. Sect. I. quaest. 3. ibid. I. quaest. 4. de partih. animal. L. II. Bistoria animal. Lib. III. de somno et vigil . cap. 3. de parti . animia. L. II. c. 7.
26쪽
thologiam coluit, uti ex aetiologia exanthematum videre
S. 15. Post triumviros istos memoratu dignissimos i ter Dogmaticos DIOCLES eminet; vir iste summus et PRA-x AconΑs et alii viri docti, qui post AnisTOTELEM diligentius humani corporis fabricam scrutati sunt, mutationes quasdam in Pathologia introduxerunt, quas iuvat Ilic enam rare. DIOCLES, quem Athenienses ob merita sua magna alterum HIPPOCRATEM appellavere , statuit morbos oriri ex inaequalitate elementorum, ex contrario eorum statu et ex aeris constitutione s 3. Humorum generatio dependet a riis anni temporibus; Pleiadum ortu hilis flava et humores amari serosique ad solstitium usque aestivum augentur ). Praecipue autem eius opinio est sudorem non esse Phaenomenon praeter naturam .Pn AxΑGOuAS COUS, DIOCLIs coaevus, cuius merita in anatomiam magna Sunt, statuit humorum corruptionem causam morborum esse s q). Ex nutrimentis calidioribus generatur bilis, unde morbi biliosi, ex frigidioribus pituita, unde pituitosi morbi sy). Proprium autem eius est, quod statuit in humana physi decem esse humores, quos peculiari quodam modo appellavit, l) dulcem γλυκυνὶ, 2ὶ aequabiliter temperatum ικρατο0; δὶ vitreum 4ὶ acidum
27쪽
quod pulsus est signum commutationis vitalis ). S. 16. Mortuo ALEXANDRO MAGNO Aegyptus incepit vere scientias omnes sub auspiciis Ptolemaei SOTEn Isac eius successorum. Reges illi laudatissimi ac humani si me scientias colentes praeclara instituta ac Bibliothecas ditissimas in Alexandria erexere, atque Alexandriam eruditionis omnis secum constituerunt ), quare ob tot tantaque merita adpellati sunt Θεοὶ σωτηρες '). In schola Alexandrina, in qua anatomia melius exeulta fuit, quam antea '), Dogmatismus aliter consormatus est ab I En OPHILO et EnASIsTnΑΤo , qui sub Ptolemaeo primo in Aegypto cla
ΗΕROPIII LUs in Pathologia secutus est PBΑxΑGon AM ' , at causas procata reticas neglexit sy), atque primus est Palliologorum, qui tremorem uti malum nervorum consideravit 'i, repentinamque mortem, quae abSque CaUSa manifesta accidit, a cordis resolutione oriri optime monuit 'ὶ.Pulsum vero secundum modulos certasque leges metricas
ERASIsTRATUS autem, neglecta humorum corruptionis theoria, pathologiam potius solidarem constituit ). Morb Tum causas in aberratione humorum et pneumatis in loca
28쪽
non sua, seu errore loci statuit fieri ); remotiores autem causas vel in nimio, vel incocto, vel corrupto alimento quaesivit sy). Phantasiam vividam ad morbos praedisponere observavit, uti ex historia Antiochi apparet ). cons. IAC. MATTER, Essat historiquo sur Leeole d 'Alexandria. 2. Tom. Paris 1820. 8.CHR. II. BECΚ, de schola medicorum Alexandrina . Commentatio. Lipsiae 1810. 4. C. G. ΚυΗΝ, Scholae medicorum Alexandrinae historia; in eius opuscul. Tom. II. pag. 298-305. S. 18. Pathologia humoralis dogmatica in schola Alexandrina incepit degenerare ab increscente scholaismo. Me- diei enim dialectices deliri is obnubilati commentationi librorum indulgebant, atque praecepta immortalium virorum neglexere ); quo factum est, ut medici ad Empiriam -- fluxum suum invenerint. Fundamentum autem scholae istius fuit experientia, a qua nomen deduxit ), nec non analogia et epilogismus a MENODOTO serius introductus 'in.
Historiam morborum, ac concursus Symptomatum sedulo cinluerunt, ac eVidentes causas crediderunt necessarias sy .
Illuxerunt in hac schola PHILINUS COUs , fundator
ipsius scholae, SERAPION ALEXANDRINUS et HERACLIDES TARENTINUS, quorum ultimus maximam auctoritatem atque celebritatem inter empiricos obtinuit, atque causas occultas non neglexit, sed per experientiam studuit eas indagare et cognoscere ').
Id de venaeseci. adv. Erasistratum e. 3. P. 153. Tom. XI. 'in Id. histor. philosopli. c. 39. P. 344. δ) Id. de praecognition. e. 6. p. 630. PLuT Ecf. vit. Demet. S. 38.
29쪽
cons. ΚυΗN, de Heraclide Greutino Progr. Ι- III. ree. in eius opuscul. I m. 1 l. p. 150- 169. S. 19. SERAPIONIS successores cum Dogmaticis bella inania gerentes, atque rixas istas magna eum pertinacia quotidie foventes ), cum dogmatici empiricorum medicinam ab imperitia non disserre dixerint '), et empirici dogmaticos cum sophistis aequipararint ) , lapsum sectae empiricae sestinabant. Hac ex causa, qui quaerebant rixas istas essugere, aliam viam ingressi sunt, et medicinam ex alio principio, mechanico nempe, deduxerunt, quod systema Methodicum audit.
S. 20. Systema methodicum principiis philosophiae EPICURI sussultum fuit, quod ab AsCLEPIADE Bithyno in
medicinam introductum est. ASCLEPIADES primordia corporum cum DEMOCRITO ct EPICURO atomos esse docuit 'ὶ corpuscula autem haec intellectu sunt sensa, sine ulla qualitate solita atque ex initio comitata, quae si moVentur aequaliter sine impedimento corpus sanitate fruitur, si a tem corpuscula ista non servant legitimum inter se statum et turbantur, morbi causa evadunt ). Impedimenta communissima motus corpusculorum sunt statio eorum in vias proprias vel ex multitudino, vel ex figura irregulari, vel ex velocitate, vel ex tarditate motus corpusculorum; non ram autem pori sunt male constituti ad recipienda eo Ρuscula propter po rum raritatem et condensationem ' . Morborum tria summa genera statuit, 1 amplectitur morbos ex statione, quales sunt plectora, lethargus etc.; 2 Τ'
30쪽
genus est morborum, quos magnitudo et raritas viarum
producit, uti bulimus, hydropes etc.; 3 tandem genus est liquorum et spirituum turbatio t=ὶ. Criticos dies negavit, atque in morbi naturam nihil conferre paradoxe
Hoc autem systema a discipulo eius THEMISONE LA DICEO excultum est. Vir tamen iste non ab innumcris
praeceptoris placitis deflexit in senectute, uti perperam
SPRENGELIUs monet C), sed nondum purgatus erat ab Asclepiadis erroribus ' . Corpuscula in suo systemate recepit, crediditque causas morborum tam latentes quam manifestas nihil conferre ad cognitionem morborum, sed communia quaedam ratus est, atque morbos ex parte laxos, strictos et mixtos credidit fieri, statuitque tres singulas morborum classes . Persecit systema hoc ΤΗΕssALUsTRALLIANUS. Eminent in hoc systemate CELSUS atque CAELI Us AURELIANUS, qui magna cum ἀκριβεία systematis methodici Unops in reliquit. CAELIUM recte C. BAR-ΥΠOLINUs logicorum atque empiricorum quendam generalem consorem aut criticum adpellat q), male autem GnAEN-GERUs eum omnibus Graecis et ipsi An ETAEo praeserendum esse testatur 7 .cons. P. G. WEnLII OP, Diss. de medicina sectae methodicae veteris eius usu et abusu. Heimst. 1723. re . in eius Oper. medio. Tom. I. p. 1-36. P. ALPINUS, de medic. method. Lugd. Batav. 1719. 4. Id. l. c. p. 2. 42.
G1Lxη. de natur. siculi. L. I. e. 14. p. 47. de crisib. L. III.