장음표시 사용
111쪽
Morsum Baptismum amici narrat, quem
etiam suis erroribus inuolueratseoque mor
i. TN illis annis,quo primum tempore in municipio quo natus sum docere coeperam, comparaueram amicum societate studiorum nimis charum, coaevum mihi,& conflorentem flore adolescentiae. Mecum puer creuerat, & pariter in scholam ieramus, pariterque luseramus. Sed nondum sic erat amicus, quamquam ne tunc
quidem sicuti est vera amicitia: quia non est vera, nisi cum eam tu agglutinas inter inhaerentes tibi charitate diffusa in cordibus nostris per Spiritum sanctum,qui datus est nobis. Sec tamen dulcis erat nimis, 'al. e cocta femore parilium studiorum. Nam & a fide vera,quam non germanitus& penitus adolescens tenebat, deflexeram eum in superstitiosas fabellas & perniciosas, propter quas plangebat me mater. Mecum iam errabat in animo homo ille, & non poterat anima mea sine illo. Et
112쪽
Et ecce tu, imminens dorso fugitiuorum tuorum, Deus visionum & sons miseri- ωινι cordiarum simul, qui conuertis nos ad te 'miris modis; ecce abstulisti hominem de hac vita, cum vix expleuisset annum in amicitia mea, suaui mihi supra omnes suauitates illius vitae mea . . t. Quis laudes tuas enumerat unus, in 'se uno quas expertus estἶQuid tunc fecisti Deus meus, & quam inuestigabilis abyssus iudiciorum tuorum i Cum enim laboraret ille febribus, iacuit diu sine sensu in sudore letali. Et cum desperaretur, bapti
etatus est nesciens,ine non curante, & prae- Sacramea
sumente id retinere potius animam eius quod a me acceperat,non quod in nescientis corpore fiebat. Longe autem aliter erat: nam recreatus est & inuus factus. Statimque ut primum cum eo loqui potui spotui autem mox ut ille potuit; quoniam non discedebam, & nimis pendebamus ex inuicem tentaui apud illum irridere, tamquam & illo irrisuro mecum Baptisnum
quem acceperat mente atque senui absentissimus, sed tamen iam se accepisse didicerat. At ille ita me exhorruit ut inimi
113쪽
cum ; admonuitque mirabili & repentinai libertate,ut si amicus esse vellem, talia sibi
dicere desinerem. 3. Ego autem stupefactus atque turbatus, distuli omnes motus meOS, Vt conualesceret prius, essetque idoneus viribus valetudinis cum quo agere possem quod vellem. Sed ille abreptus dementiae meae, ut apud te seruaretur consolationi meae, post paucos dies me absente repetitur febribus, α defungitur. Quo dolore contenebratum est cor meum; & quidquid adspicie- a bam mors erat. Et erat mini patria supplicium,S paterna domus miratinfelicitas: & quidquid cum illo communicaueram, sine illo in cruciatum immanem vertebatur. Expetebant eum undique oculi mei,. & non dabatur mihi: & oderam Omnia, quia non haberent eum. Nec mihi iam dicere poterant, Ecce veniet, sicut cum viveret,quando absens erat. Et factus eram ipse mihi magna quaestio, &intem rogabam animam meam, quare tristis esset,& quare conturbaret me valde:& nihil nouerat respondere mihi. Et si dic bam, Spera in Deum,iuste non obtemperabat
114쪽
rabat; quia verior erat & melior homo quem charissimum amiserat, quam phantasma in quod sperare iubebatur. Solus fletus erat dulcis mihi, & successerat ambco meo in deliciis animi mei. I. T nunc Domine iam illa transerunt, & tempore lenitum est vulnus meum. Possumne audire abs te qui Veritas es, & admouere aurem cordis mei ori tuo, ut dicas mihi cur fletus dulcis sit miserisὶ An tu, quamuis ubique adsis,lo ge abiecisti a te miseriam nostram Et tu in te manes, nos autem in experimentis voluimur: & tamen , nisi ad aures tuas ploraremus , nihil residui .de spe nostra fieret. Vnde igitur suauis fructus de ama ritudine vitae carpitur, gemere & flere, M
suspirare & conqueri 3 An hoc ibi dulce est, quod speramus exaudire te 3 Rectὰ istud in precibus, quia desiderium perue niendi habent. Numquid in dolore amis
115쪽
se rei & luctu,quo tunc operiebarὶ Neque enim sperabam reuthiiscere illum, aut hoc petebam lacrymis, sed tantum dolebam& fiebam. Miser enim eram, dc amiseram gaudium meum. An & fletus res amara est prae fastidio rerum quibus prius seu bamur, & tunc dum ab eis abhorremus delectat Θ
Expiscat magnum assectum quodihebat amicum. I. VI D autem ista loquor Non nim tempus' quaerendi nunc est , sed confitendi tibi. Miser eram, & miserest omnis animus vinctus amicitia rerum mortalium; & dilaniatur clim eas amittit,&tunc sentit miseriam, qua miser est &antequam amittat eas. Sic ego eram illo tempore, & fiςbam amarissime, & requi scebam in amaritudine. Ita misei eram, de habebam chariorem illo amico m vitam ipsam miseram. Nam quanauis eam mutare vellem, n9llem tamen amittere
magis quara illum. Et nescio an vellem A
116쪽
vel pro illo: sicut de Oreste & Pylade tr ditur, si non fingitur, qui vellent pro inuicem vel simul mori, quia morte peius eis crat non simul viuere. Sed in me . nescio quis affectus nimis huic contrarius ortus erat; & taedium videndi erat in me grauis. simum, & moriendi metus. Credo, quo magis illum amabant, ed magis mortem, quae mihi illum abstulerat,tamquam atrocissimam inimicam bderam & timebam;& eam repente consu6pturam omnes homines putabam, quia ' illum potuit. Siceram omnino, mei ini. 2. Ecce cor meuin Deus meus: ecce intus vide, quia memini spes mea, qui me mundas a talium affectionum immundiatia, dirigens oculos nieqs ad te, & euellens de laqueo pedes meos. Mirabar enim coteros mortales vivere,quia ille,quem quasi non moriturum dilexeram, mortuus erat;& me inagis, quia illi alter eram, vivere illo mortuo mirabar. Bene quidam dixit de amico suo, Dimidium animae meae: nam ego sensi,animam meam & animam illius unam fuisse animam in duobus cor- D.AMPHporibus: & ideo mihi horrori erat vita, Γιτ
117쪽
ouia nolebam dimidius vivere. Et ideo
sorte mori metuebam, ne totus ille mor retur quem multum amaueram.
Impatientia doloris mutat locum Dementiali ' noscientem diligere homines' hiunmiter i O stultum hominem , immodes ate humana patientem, quod ego tunc ergini Itaque aestuabam, suspiriuam, nebam, turbabar; nec requies erat, nec.cqnsilium. Portabam enim conscissam cruentam animam meam, impatientem portari a me; ubi eam ponerem, non anueniςbam: non inamoenis nemoribus, non in ludis atque cantibus, nec in suaveolentibus locis , nec in conuiuijs apparatis, neque in voluptatqcubilis & lecti,non denique in libris atque carminibus acquiescebat Horrebanx o
nia, & ipsa lux: & quidquid non at
quod ille erat,improbuim Scodiosum Gat, praeter gemitum & lacrymas.. Nam in eis selis aliquantula requies. 2. Vbi autem inde auferebatur animi
118쪽
D. AUGUSTINI LIB. IV. Io Inaea , onerabat me grandis sarcina missriae, quae a te Domine leuanda erat & curanda. Sciebam, sed nec volebam,nec valebam, eo magis, quia non mihi eras aliquid solidum & firmum cum de te cogitabam. Non enim tu eras, sed vanum phantasma & error meus erat Deus meus. Si conabar eam ibi ponere ut requiesceret, per inane labebatur, & iterum ruebat se- per me ε, & ego mihi remanseram infelix locus, ubi nec esse possem, nec inde recedere. Quo enim cor meum fugeret a corde me, Quo a meipse sugerem, quo me non sequererὶ Et tamen fugi de patria. Minus enim eum quaerebant oculi mei, ubi videre non solebant: atque a Tagastensi oppido veni Carthaginem.
x. α T ON vacant tempora, nec Otiose volvuntur per senses nostros; faciunt in animo mira opera. Ecce veniebant & praeteribant de die in diem, & veniendo & praetereundo inserebant mihi
119쪽
species alias, & alias memori's; & paulatim resarciebant me pristinis generibus delectationum, quibus cedebat dolor meus ille; sed succedebant non quidem dolores alij, caussae tamen aliorum dolorum. Nam unde me facillime & in intima dolor ille penetrauerat, nisi quia fuderam in arenam animam meam, diligendo moriturum ac si non moriturum λ Maxime quippe me
reparabant atque recreabant aliorum amicorum selatia , cum quibus amabam quod pro te amabam ; & hoc erat ingens
fabula & longum mendacium,cuius adulterina confricatione corrumpebatur men nostra, pruriens in auribus.1. Sed illa mihi fabula non morieba- rur,si quis amicorum meorum moreretur. .Alia erant quae in eis amplius capiebant
animum, colloqui & corridere, & vicis, sim benevole oblequin simul legere libros dulciloquos, simul nugari, & simul hon stari; dissentire interdum sine odio, tamquam ipse homo secum,atque ipsa rarissi-ina dissensione condire consensiones plurimas; docere aliquid inuicem, aut di ere aliquid ab inuicem ; desiderare absentes
120쪽
cum molestia juscipere venientes cum laetitia. His atque huiusmodi signis, a corde amantium & redamantium procedentibus per os, per linguam, per oculos,& per mille motus gratissimos, quasi fomitibus animos conflare, & ex pluribus untini
Humanae amicitiae cum diuina comparatio.
i. oc est quod diligitur in amicis; L I & sic diligitur, vi rea sit sibi hu
mana conscientia, si non amauerit redi- mantem, aut si amantem non redamauerit, nihil quaerens ex eius corpore praeter indicia beneuolentiar. Hinc ille luctus si quis moriatur, & tenebrae Jolorum, &versa dulcedine in amaritudinem cor madidum,& ex amissa vita morientium mors viventium. Beatus qui amat te, & amicum in te, & inimicum propter te. Solus enimmullum charum amittit, cui omnes in illo chari sunt, qui non amittitur. Et