장음표시 사용
171쪽
rJ4 CONFESsIONVMbarsualaitate sermonis; quamquam eruditioris, minus tamen hilarescentis atque mulcentis quam Fausti erat, quod attinet addicendi modum. Ceterum rerum ipsarum nulla comparatio: nam ille per M,
nichaeas fallacias aberrabat; iste autem si luberrime docebat salutem. Sed longe est a peccatoribus salus, qualis ego tunc ad ram : & tamen propinquabam sensim , &nesciebam.
CAPUT XIV. Hra Mudito Ambrosis, ρaidatim si erro- ribus resipistit. iVM mm non satagerem disceret L , quae dicebat, sed. tantum, quem admodum dicebat audire ea mihi quinpe iam desperanti ad te viam patere homini,inanis cura remanserat; veniebant in animum meum simul cum verbis quae dia ligebam, res etiam quas negligebam. N que enim ea dirimere poteram. Et dum Cor aperirem ad excipiendum quam diserte diceret, pariter intrabati& quam ror diceret, gradatim quidem. Nam primo
172쪽
etiam ipsa defendi posse mihi iam coeperant videri: & fidem Catholicam, pro qua nihil posse dici aduersus oppugnantes
Manichaeos putaueram, iam non impudenter asseri existimabam ; maxime audito uno atque altero , & saepius aenigmate soluto de Scriptriris veteribus: ubi,cum ad litteram acciperem, occidebar spiri- '
'Σ. Itaoue plerisque illorum librorum expositis locis,iam reprehendebam desperationem meam;illam dumtaxat, qua credideram , legem & prophetas detestantibus atque irridentibus resisti omnino non posse. Nec tamen tarn ideo mihi Catholi- ' .cam viam tenendam esse sentiebam, quia& ipse poterat habere doctores assertores. que suos, qui copiose & non absurde o lecta refellerent: nec ideo iam damnan- dum illud tenebam, quia defensionis partes ἡquabatitur. Ita enim Catholica non mihi victa videbatur P vi nondum etiam victrix appareret. Tunc vero sortiter intendi animum, si quo modo possem certis aliquibus documentis Manichaeos conia
uincete falsitatis. Quod si possem spiritu
173쪽
a16 CONFESS. D. AUGUSTINI LIB. V.
lem substantiam cogitare, statim machianamenta illa omnia soluerentur,& absic Ientur ex animo meo; sed non poteram. 3. Verumtamen, de ipso mundi huius Ospore , omnique natura quam sensus carnis attingeret, multo probabiliora plerosque scias ite philosophos, magis magis sitie considerans atque comparans iudicabam. Itaque Academicorum more, sicut existiniantur,dubitans de omnibus, atque inter omnia fluctuans, Manichaeos qui dem inlinquendos esse decreui; non arbi trans eo ipse tempore dubitationis meae,
in illa sect a mihi permanendum esse, cui iam nonnullos Philosephos prςponebam: qui tamen Philosephis, quod sine no-anii salutaris Christi essent, curvionem
Jalamoris animae meae commutpre omnimo recusesbam. Statui ermotamdiu esse Catectamenus inCapholica Ecclesia, mihi R parietatibus commendata, do et aliquid citi cluceret quis cursum dirigerem.
174쪽
nec Manichaeus, nee Citholicin. PEs naea a iuuentane mea, ubi mihi eras, & quo reces.seras λ An vero ' non tu fe-- H. inceras me, & discreveras mea quadrupedibus & volatilibus caeli Θ Sa non disepiolitiorem me feceras,& ambulabam per tenebras & lubricum, &quarrinam te foris a trie, dc non inueniebam Deum cordis mei s & veneram in profundum maris, dedissidebam & desperabam de inuentione
veri. Iam venerat ad me mater pietate somtis, terra marique me sequens, & in perticulis omnibus de te siccura. Nam & per marina discrimina ipsos nautas consol batur,
175쪽
batur, a quibus rudes abyssi viatores cum perturbantur consolari solent, pollicens eis peruentionem cum salute, quia hoc ci tu per visum pollicitus eras. 2. Et inuenit me periclitantem quidem grauiter desperatione indagandae veritatis. Sed tamen ei cum indicassem, non me quidem iam esse Manichaeum, sed neque Catholicum Christianum, non quasi ino- pinatum aliquid audierit, exiliuit laetitia; cum iam secura fieret ex ea parte miseriae meae, in qua me tamquam mortuum sed resiis citandum tibi fiebat; & feretro cogitationis offerebat, ut diceres filio viduar; Iuuenis tibi dico,Surge: & reuiuisceret, &inciperet loqui, & redderes illum matri
suae.Nulla ergo turbulenta exultatione tropidauit cor eius, cum audisset ex tanta
parte iam factum,quod tibi quotidie plangebat ut fieret, veritatem me nondum adeptum, sed falsitati iam ereptum. Imo Vero, quia certa erat & quod restabat te daturum, qui totum promiseras, placidis sine & pectore pleno fiduciae respondit mihi, credere se in Christo , quod priusquam de hac vita emigraret, me visura
176쪽
visura esset fidelem Catholicum. 3. Et hoc quidem mihi: tibi autem sons
misericordiarum preces & lacrymas densiores, ut accelerares adiutorium tuum, &illuminares tenebras meas: & studiosius
ad Ecclesiam currere, & in Ambrosij ora suspendi, & ad fontem salientis aquae, invitam aeternam. Diligebat autem illum virum sicut Angelum Dei, quod per illum
Cognouerat me interim ad illam ancipitem fluctuationem iam esse perductum, per quam transiturum me ab aegritudine ad sanitatem, intercurrente acriore periculo, uasi per accessionem quam criticam meisici vocant, certa praesumebat.
r. π Τ A E cum ad memorias Sanct rum,ucut in Africa solebat,pultes de panem & merum attulisset,atque ab osti, rio prohiberetur ubi hoc Episcopum v tuisse cognouit, tam pie atque obedienter
amplexa est, ut ipse mirarer quod tam facile
177쪽
cile ac satrix potius consuetudinis suae, quam disceptatrix illius prohibitionis effecta sit. Non enim obsidebat spiritum eius vinolentia, eamque stimulabat in odium veri amor vini. , sicut plerosque mares &feminas, qui ad canticum sobrietatis sicut ad potionem aquatam madidi nauseant: sed illaci, n attulisset canistrum cum s lemnibus epulis praegustandis atque lamgiendi , plus etiam quam unum pocillum pro suo palato satis iobrio temperatum, unde dignationem sumeret, non ponebat. Et si inultae essent quae illo modo videban-tiir honorandae memoriae desunctorum,
idem ipsum unum, quod Vbique poneret, circumferebat;quod i ain non solun aquati sit intim, sed etiam tepidissimum, cum suis praesciatibus per sorbitiones exiguas partiretur: luia pietatem ibi quaerebat, non
voluptatem. I. Itaq ae ubi comi erit a praeclaro prata
dicatore atque amistite pi tatis praeceptumelle illa non si ii ni et ab eis qui sebrie facerent, ne uti ioccasio se ingurgitandi daretur ebrio siq: & qui i illa qlias parentalia supeistitioni gentilium essent simillima,
178쪽
abstinuit libentissime; & pro canistro
pleno terrenis mictibus, plenum purgatioribus votis pectas ad memorias Martyrum afferre didicerat; ut & quod posset daret egentibus, & sic communicatio Dominici Corporis illic celebraretur , cuius passionis imitatione immolati & coronati sunt Martyres. 3. sed tamen videtur mihi Domine Deus meus, & ita est in conmectu tuo de hac re cor meum, non facile fortasse de hac amputa da consuetudine matrem
meam fuisse cessuram, si ab alio prohiberetur quem non sicut Ambrosium diligebat,quem propter salutem meam maxime diligebat; eam vero ille , propter eius retia glosssimam conuersationem, qua in bonis operibus tam seruens spiritu frequentabat Ecclesiam: ita ut saepe erumperet, cum me videretin eius praedicatione,gratulans mihi quod talem matrem haberem,
nesciens qualem illa me filium, qui dubitabam de illis omnibus, & inueniri pulle viam vitae minime putabam.
179쪽
occupationesinstudia Ambros . ', I E c iam ingemiscebam orandoint
subuenires mihi: sed ad quaerenduin intentus, & ad disserendum inqui
tus erat animus meus. Ipsumque Ambrosium felicem quemdam hominem secundum saeculum opinabar, quem sic tantae potestates honprarent ; coelibatus tantum eius mihi labotiosus videbatnta Quid autem ille spei gereret, & aduerius ipsius excellenti e tentamenta quid luctaminis ha beret, quidve solaminis in aduersis, & occultum os eius quod erat in corde eiu , quam sapida gaudia de pane tuo rum in
Iet, nec coni j cere noueram, nec expertus
eranas nec ille sciebat aestus meos, nec sinia eam periculi mei. Non enim quaerere ab eo poteram quod volebam sicut volebam, secludentibiis me ab eius aure atque ore catervis negotiosorum hominum,quorum infirmitatibus seruiebat. Cum quibus quando non erat quod per exiguum temporis eratὶ aut corpus reficiebat necussarijs sustin-
180쪽
sustentaculis, aut lectione animum. Sed cum legebat, oculi ducebantur per paginas, & cor intellectum rimabatur, vox autem & lingua quiescebant. 2. Saepe cum adestemus non enim vetabatur quisquam ingredi, aut ei venientem nuntiari mos erat in sic eum legentem vidimus tacite,& aliter numquam.Sedentesque in diuturno silentio quis enim tam intento esse oneri auderet3ὶ discedebamus:& coniectabamus eum paruo illo tempore, quod reparandae menti suae nanciscebatur, seriatum ab strepitu causarum alienarum, nolle in aliud auocari; dc cauere fortasse ne auditore suspenso & intento, siqua obscurius posuisset ille quem legeret, etiam exponere necesse esset, aut de aliquibus dissicilioribus disceptare quaestionibus; atque huic operi temporibus impensis, minus quam vellet voluminum euolueret: quamquam & causa seruandae vocis, quae illi facillime obtundebatur, poterat esse ita stior tacite legendi. Quolibet tamen animo id ageret, bono utique ille vir agebat.