장음표시 사용
301쪽
Deserit Rhetoricae profestionem. i. v T placuit mihi in conspectu tuo
non tumultuose abripere,sed lenia ter subtrahere ministerium linguae meae nundinis loquacitatis; ne ulterius puerim itantes non legem tuam, non pacem tuam, sed insanias mendaces & bella so-rensia, mercarentur ex ore meo arma furori suo.Et opportune iam paucissimi dies supererant ad vindemiales aerias; & statui tolera re illos, ut solenniter abscederem, &redemptus a te iam non redirem venalis. consilium ergo nostrum erat coram te, coram hominibus autem nisi nostris ni erat. Et conuenerat inter nos, ne passim cuiquam effunderetur: quamquam tu nobis a convalle plorationis ascendentibus,& cantantibus canticum graduum, dederas sagittas acutas, & carbones vastatores aduersus linguam subdolam, velut consulendo conir dicentem, & sicut cibum assetet amando consumentem. Sagittav ' ras tu cor nostrum cligritate tua, & gestabam
302쪽
D. AVGusTINI LIB. IX. 233bamus verba tua transfixa visceribus; &exempla seruorum tuorum quos de nigris lucidos, & de mortuis vivos feceras) congesta in sinum cogitationis nostrae urebant& absumebant grauem torporem, ne in ima vergeremus; & accendebant nos valide, ut omnis ex lingua subdola contradictionis flatus inflammare nos acrius posset, non extinguere. z. Verumtamen quia propter nomen
tuum, quod sanctificasti per terras, etiani laudatores utique haberet votum & pro positum nostrum, iactantiae simile videbatur, non opperiri tam proximum feriarum tempus, sed de pusilica professione
atque ante oculos omnium sita ante discedere, ut conuersa in factum meum ora cunctorum intuentium quam vicinum vindemialium diem praeuenire voluerim,
multa dicerent, quod quasi appetissem magnus videri. Et quo mihi erat illud, ut putaretur & disputaretur de animo meo,& blasphemaretur bonum nostrumZQuin etiam quod ipsa aestate litterario labori nimio pulmo meuscedere coeperat,& difficulter trabete suspiria, doloribusque po-ctoris
303쪽
α86 . CONFESSIONUM ctoris testari se saucium, vocemque clariorem productioremve recusare, primo perturbauerat me, quia magisterij illius sarcinam paene iam necessitate deponere cogebat; aut si curari & conualescere po- tu issem, certe intermittere. Sed ubi plena voluntas vacandi & videndi quoniam tu es Deus oborta mihi est atque firmata,
nosti Deus meus, etiam gaudere coepi, quod haec quoque suberat non mendax e cusatio, quae offensionem hominum temperaret, qui propter liberos sitos me liberum esse numquam volebant.
Plenus igitur tali gaudio tolerabam
illud interuallum temporis, donec decurreret. Nescio utrum vel viginti dies erant, sed tamen sortiter tolerabantur: quia recesserat cupiditas, quae mecum solebat ferre graue negotium; & ego premendus remanseram,nisi patientia succederet. Peccasse me in hoc quisquam seruorum tuorum fratrum meorum dixerit, quod iam pleno corde militia tua,passus me fuerim vel una hora sedere in cathedra mendacij. At ego non contendo. Sed tu Domine mi.
sericordissime, nonne & hoc peccatum
304쪽
cuin ceteris horrendis & funereis in aqua
sancta ignouisti de remisisti mihi3C A Ρ V T III.
Verecundus concedit isti rus suum. ACERABAT vR anxietudine V recundus de isto nostro bono, Quod propter vincula sua quibus tenacis. Hine tenebatur, deseri se nostro consortio videbat, nondum Christianus coniuge fideli: ea ipsa tamen arctiore prae ceteris compede, ab itinere quod aggressi eramus retardabatur. Nec Christianum esse alio modo se velle dicebat, quam illo quo non poterat. Benigne sane obtulit, ut quamdiu ibi essemus,in rure eius essemus. Retribues illi Domine in resurrectibne iustorum, quia iam ipsam sortem retribuisti ei. Quamuis enim absentibus nobis, cum Romae iam essemus, corporali aegritudine correptus, & in ea Christianus & fidesis factus, ex vita hac migrauit; ita misertus es non solum eius, sed etiam nostri, ne cogitantes egregiam erga nos amici humanitatem , nec eum in grege tuo numera
305쪽
188 CONFEsSIONYMtes, dolore intolerabili cruciaremur. a. Gratias tibi Deus noster, tui sumus: indicant hortationes & consolationes tua
fidelis promissor reddes Verecundo pro rure illo eius Cassiciaco, ubi ab aestu si culi requievimus in te, amoenitatem seia piterne virentis paradisi tui quo 'iam dimisisti ei peccata super terram, in monte
incaseato, monte tuo, monte uberi. Angsbatur ergo tunc ipse ; Nebridius autem eollaetabatur. Quamuis enim & ipse nondum Christianus in illam foueam perniaciosissimi erroris inciderat, ut veritatis Fi-hj tui carnem phantasma crederet; tamen inde emergens, sic sibi erat, nondum ullis Ecclesiae tuae Sacramentis imbutus, sed inquisitor ardentissimus veritatis. Quem non multo post conuersionem nostram,®enerationem per Baptismum tuum, ipsum etiam fidelem Catholicum,castitate peffecta atque continentia tibi seruien- . tem in Africa apud suos, cum tota domus eius per eum Christiana facta esset, carne iseluisti,& nunc ille vivit in sinu Abraham. i
3. Quidquid illud est quod illo signi
ficatur inau, ibi Nebridius meus vivit, idulcis
306쪽
l D. Avo us ΤINI L 1 B. 1X. 289 dulcis amicus meus; ttitis autem Domine. adoptiuus ex liberto filius, ibi vivit. Nam, uis alius tali animae locus Z Ibi viuit, uni de me multa interrogabat homunci nem inexpertum. Iam non ponit aurem
ad os meum, sed spirituale os ad fontem, tuum s & bibit quantum potest sapientiam pro auiditate sua, sine fine selix. Nec sic eum arbitror inebriari ex ea, ut obluuiscatur mei, cum tu Domine ' quem ' ab qud potat ille, nostri sis memor. Sic ergo eramus Verecundum eonsolantes tristem,l salua amicitia, de tali conuersione no- .ia eo . stra; & exhortantes ad fidem gradus sui, vitae scilicet coniugalis: Nebridium autem l . Operientes quando sequeretur, quod de tam proximo poterat,dcerat iam iamquel faeturus i cum ecce euoluti sunt dies illi tandem; nam longi & multi videbantur prae amore libertatis otiose, ad cantan-
dum de medullis omnibus; Tibi dixit m
: cor ineum, quaesiui vultum tuum,vultum: tuum Domine requiram.
307쪽
id in litteris egerit cum praesentibm am cis, cum absente Nebridio 3 in de Psalmis, tac dolore dentium. I. T venit dic' in quo etiam actu sol- , uerer a prolcssione rhetorica, unde iam cogitatu solutus er m. Et factum est. Et eruisti linguam meam unde iam erit Ias cbr meum ; & benedicebam tibi gau- :dens, prosectus, in villam cum meis omnibus. Ibi quid egerim in litteris, iam quidem seruientibus tibi, sed adhuc in superbiae scholam tamquam in pausationem anhelantibus,testantur libri disputati cum praesentibus, & cum ipso me solo cor te:quae autem cum absente Nebridio , testantur epistolae. Et quando mihi sussiciat
tempus commemorandi omnia magna erga nos beneficia tua in illo tempore,pra sertim ad alia maiora properantiὶ uocatenim me recordatio mea; & dulce mihi fit Domine confiteri tibi, quibus internis messimulis perdomueris, & quemadmodum me complanaueris humiliatis montibus i
308쪽
de collibus cogitationum mearum, & tomtuosa mea direxeris, & aspera lenieris. Quoque nriodo ipsum etiam Alipium fratrem cordis mei subegeris nomini unig niti tui, Domini dc Saluatoris nostri IEsvCHRisTI , quod primo dedignabatur i seri litteris nostris. Magis enim eas volebat redolere gymnasiorum cedros, quas iam contrivit Dominus, quam salubres herbas ecclesiasticas, aduersas serpentibus.
f. Mas tibi Deus meus voces dedici,m legerem Psalmos David, cantica fidelia & sonos pietatis excludentes turgidum spiritum, rudis in germano amore tuo, catechumenus in villa, cum catechumeno Alipio feriatus; matre adhaerente
nobis muliebri habitu, virili fide, anili securitate , materna charitate, Christiana
pietate. Quas tibi voces dabam in Psalmis illis, & quomodo in te inflammabar
eis, & accendebar eos recitare si possetntoto terrarum orbe, aduersus typhum generis humani3 Et tamen toto orbe cantantur,'& non est: qui se abscondat a calore tuo. Quam vehementi & acri dolore indignabar Manicharis , & miserabar eos T a: rursus
309쪽
rurses, quod sacramenta, illa medic menta nescirent, & ivsani essent aduersus antidotum quo sani esse potuissenti Vellem ut alicupi iuxta essent ignorante, me, Vtrum audirent tunc;& me nesciente quod . ibi essent, ii xuerentur faciςm meam, Maudirent voce4 meas , quando legi quartum Psalmum n illo tunc otio quid de Tolitio me fecerit ille Psalmus: . Cum inuocarem,exaudisti me Deus Σῶ. meae , in tribulatione dilatasti mihi: Miserere mei Domine; & exaudisti rationein meam. Audirent ignorante me Vtrum audirenx: ne me propter se illa ducere putarent, quae inter haec verba dixerim. Quia & reuera nec ea diceIem, nec sic ea dicerem, si me ab eis audiri videriaque sentirem: nec si dicerem, sic acciperent, quomodo mecum & mihi coram te de familiari affectu animi mei inhorrui timendo, ibidemque inferbui sperando,& exultando in tua misericordia Pater. Et haec omnia exibant per oculos meos& vocem meam, cum conuersus ad nos
Spiritus tuus bonus,ait nobis: Fiiij homi- num, quousque graues cordetvt quid dili-
310쪽
gitis vanitatem, & quaeritis mendacium ZDilexeram enim vanitatem, &quaesier in mendacium. Et tu Domine iam magnis in Maj. M. caueras Sanctum tuu iri, suscitans eum mortuis, & collocans ad dexteram tuam, unde mitteret ex alto promissionem suam
Paracletum Spiritum veritatis: & miserat eum iam, sed ego nesciebam, . Miserat eum, quia iam magnifica
tus erat, resurgens a mortuis & ascendens in caelum. Antὸ autem Spiritus nondum erat datus, quia Iesus nondum erat clarificatus, Et clamat Propheta ; Quousque graues corde3 Vt quid diligitis vanitatem,& quaeritis mendacium Z Et, Scitote, quoniamDominus mirifieauit sanctum suum. Clamat, Q usque; clamat, Scitote: Mego tamdiu nesciens vanitatem dilexi, &mendacium quaesiui. Et ideo audiui &contremui, quoniam talibus dicitur, qualem me fuisse reminiscebar.In phantas in tibus enim quae pro veritate tenueram, vanitas erat & mendacium. Et insonuimulta grauiter ac sortiter in dolore reco
dationis meae. Qis utinam audissent qui dhuc usque diligunt vanitatem, & quae-