장음표시 사용
361쪽
342 CONFESSION v Mmodo, cum agerem, affectus fuerim. Ibi sunt omnia quae siue experta a me, siue credita memini. Ex eadem copia etiam similitudines rerum, vel expertarum, Vejex eis ouas expertus sum creditarum alias atque alias, & ipse contexo praeteritis, a que ex his etiam futuras actiones,& euenta, & spes,& haec omnia rursus quasi praesentia meditor.Faciam hoc aut illud, dico apud me in ipso ingenti sinu animi mei, pleno tot & tantarum rerum imaginibus, α hoc aut illud sequetur. O si es Et hoc aut illudi Auertat Deus hoc aut illud. Di-' apud me ista: & cum dico, praestis sunt
imagines omnium quae dico ex eodem thesauro memoriae; nec omnino aliquid eorum dicerem, si desuissent. 1. Magna ista vis est memoriae, magnanimis Deus meus, penetrale amplum &infinitum. Quis ad iundum eius perueniti Et vis est haec animi mei, atque ad meam naturam pertinet: nec ego ipse capio t tum quod sum. Ergo animus ad haben-ε ιι ibi dum seipsum angustus est,ut ubi sit quid , ... si non capiat. Numquid extra ipsum ac
pon in ipsoὶ modo erm non capiti
362쪽
D. AUGUSTINI LIB. X. 3436. Multa mihi super hoc oboritur admiratio, stupor apprehendit me. Et eunt homines mirari alta montium , & ingentes fluctus maris, & latissimos lapsus stuminum, & Oceani ambitum, & gyros siderum; & relinquunt seipsos, nec mirantur. Q in haec omnia cum dicerem, non ea videbam oculis: nec tamen dicerem, nisi montes & fluctus & flumina & sidera quae vidi, & Oceanum quem credidi, intus in memoria mea viderem, spatijs tamen ingentibus quasi foris videreminec ea tamen videndo absorbui, quando
vidi oculis: nec ipsa sunt apud me, sed imaginta eorum & noui quid ex quo sensu corporis impressum sit mihi.
. . C,Α P V Τ I X Memoria disciplinarum. I. E D non ea sola gestat immensa ista D capacitas memoriae meae. H1c sunt& illa omnia quae de doctrinis liberalibus praecepta nondum exciderunt; quasi
remota interiore loco, non loca, nec eo
rum imagines, sed res ipsas gero. Nam
363쪽
quid sit litteratura, quid peritia disputandi, quot. genera qiuaestionum, quidquid horum scio sic est in memoria inca,ut non retenta imagine rem foris reliquerim: aut sonuerit & praeterierit, siclit vox impressa per aures vestigio quo recolitur, quasi sonaret cum iam non senaret:aut sicut odor, dum transit & evanescit in ventos, olfa quin assicit, unde traijcit in memoriam imaginem sui, quam reminiscendo repetamus: aut sicut cibus qui certe in ventre iam non sapit, & tamen in memoria quasi sapit: aut sicut aliquid quod corpore tangendo sentitur, quod etiam separatum a nobis imaginatur memoria. Is ae quippe res non intromittuntur ad eam,sed earum solae imagines mira celeritate capiuntur,& miris tamquam cellis reponuntur, α mirabiliter recordando proseruntur.
i A cum audio tria genera esse
, An sit, Quid sit, in tu sit, sonorum quidem quibus haec
364쪽
verba confecta stat imagines teneo, & eos per aures cum strepitu transisse, ac iam non elle scio. Res vero ipsas, quae illis λgnificantur sonis, neque ullo sensu corporis attigi, nec uspiam vidi praeter animum
meum,& in memoria mea recondidi,non
imagines earum, sed ipsas. Quae unde ad me intrauerint, dicant si politant. Nam
percurro ianuas omnes carnis meae, nec
inuenio qua earum ingressae sint. χ, Quippe oculi dicunt; Si coloratae sunt, noS eas nuntiauimus. Aures dicunt; Si sonuerunt, a nobis indicatae sunt. Nares dicunt; Si oluerunt, per nos transsi runt. Dicit etiam sensus gustandi; Si sapor non est, nihil me interroges. Tactus dicit; Si corpulentum non est, non contrectauir si non contrectaui, non indicaui.)Vnde& qua haec intrauerunt in memoriam meam Z Nescio quomodo: nam cum ea
didici , non credidi alieno cordi, sed in
meo recognoui, & vera esse approbaui; &commendaui ei tamquam reponenS, unde proferrem cum vellem. Ibi ergo erant &antequam ea didici siem, sed in memoria non erant. Vbi ergo aut quare cum dic Υ 1 rentur
365쪽
rentur agnoui, & dixi; Ita est, & verum est: nisi quia iam erant in memoria, sed tam remota & retrusa, quasi in caveis a ditioribus; ut nisi admonente aliquo erus rentur, ea fortasse cogitare non possemὶ
Species rerum in anima. I. V o C IR C A inuenimus nihil esse
l aliud discere ista quorum non per
senius haurimus imagines, sed sine im, ginibus sicuti simi per seipsa intus cernimus , nisi ea quae passim atque indisposite
memoria contineoat, cogitando quasi colligere, atque animaduertendo curare, ut tamquam ad manum posita in ipsa m
mortia, ubi sparsa prius & neglecta latit bant , iam familiari intentioni facile o
2. Et quam multa huiusmoὸi gestat memoria mea, quae iam inuenta sunt, do sicut dixi quasi ad manum posita, quae didicisso dc nosse dicimur Quae si modestis temporum interuallis retaere desivero, ita ivisses demersuntur, & quasi in remotiora
366쪽
D. A vG vST IN I LIB. X. 3 7tiora penetralia dilabuntur, ut denub velut noua excogitanda sint in idem iterum. Neque enim est alia regio eorum, & cogenda rursus, ut sciri possint; id est, velut ex quadam dispersioneincolligenda, unde dictum est cogitare. Nam c0go& cogito, sic est, ut ago & actito, facio & factito. Verumtamen sibi animus hoc verbum proprie vindicauit, ut non quod alibi,sed quod in animo colligitur, id est cogitur, cogitari proprie iam dicatur,
Mathematicorum memoria. I. T TEM continet memoria numerorum: dimensionumque rationes & leges innumerabilΤquarum nullam corporis sensus imprevit; quia nec ipsae colorataestini, aut sonant, aut olent, aut gustatae aut contrectatae sunt. Audiui sonos verborum quibus significantur, cum de his dis. seritur; sed illi alij, istae autem aliae sunt: nam illi aliter Graece,aliter Latine sonant; astae vero res, nec Graecae necIatinae sunt, nec aliud eloquiorum genus,
367쪽
3 8 CONFESSIONUM. Vidi lineas fabrorum, vel etiam tonuissimas sicut filum araneae; sed illae aliae sunt, non sunt imagines earum quas multi nuntiauit carnis oculus . Nouit eas quisquis sine ulla cogitatione qualiscumque corporis intus agnouit eas. Sensi eo iam numeros omnibus corporis sensibus quos numeramus; sed illi alij sunt quibus numeramus; nec imagines istorum sunt,& ideo valde sunt. Rideat me ista dicentem qui eos non videt, dc ego doleam ri
ectionum memoria. i. E C omnia memoria teneo ;
ria teneo. Multa etiam qtiar aduersus haec falsissime disputantur audiui,& memoria teneo; quae tametsi falsa fiant, tamen ea meminisse me non est falsum, & discreuisse me inter illa vera & haec falsa quae contradicuntur. Et hoc memini; aliterque nunc video discernere me ista, aliter a tem memini saepe me discrevisse, cum ea
368쪽
cogitarem. Ergo & intellexisse me Opius lita memini; de quod nunc discemo& intelligo, recondo in memoria, ut postea me nunc intellexisse meminerim. Ergo& meminisse me memini, sicut postea quod haec reminisci nunc potui si recordabor,utique per vim memoriae recordabor. . Affectiones quoque animi mei eadem memoria continet; non illo modo quo eas habet ipse animus cum patitureas , sed alio multum diuerso, sicut sese
habet vis memoriae. Nam & laetatum me fuisse, reminiscor non laetus & tristitiam meam praeteritam recordor non tristis;& me aliquando timuisse, recolo sine timore; & pristinae cupiditatis, sine cupiditate sum memor aliquando. Econtrari tristitiam meam transactam laetus reminiscor, & tristis laetitiam meam.
Lata non lati quomodo recordam . I. V o D mirandum non est de coo
M pore: aliud enim animus, aliud corpus. Itaque si praeteritum dolorem corporis
369쪽
330 C o N F E s s 1 o N v Mporis gaudens memini, non ita mirum est. Hic vero cum animus sit etiam ipsa
memoria. snam & cum mandamus aliquid ut memoriter habeatur, dicimus; Vide ut illud in animo habeas: & cum obliuiscimur, dicimus, Fuit in animo, &elapsum est animo, ipsam memoriam v cantes animum.) Cum ergo ita sit, quid est hoc, quod cum tristitiam meam pra teritam laetus memini, animus habet laetitiam , & memoria tristitiam: laetusque est animus ex eo quod inest ei laetitia; memoria vero, ex eo quod inest ei tristitia, tristis non est λ Num sorte non pertinet ad animum 3 Quis hoc dixerit Z Nimirum ergo memoria quasi venter est animi; laetitia vero atque tristitia quasi cibus duleis
& amarus: cum memoriae commendan
tur, quasi traiecta in ventrem, recondi illic possunt, sapere non possiant Z Ridiculum est haec illis similia putare;nec tamen sunt omnimodo dissimilia.
Σ. Sed ecce de memoria profero, cum dico quatuor esse perturbationes animI, cupiditatem, laetitiam, metum,tristitiam;
& quidquid de his disputare potuero, dia
370쪽
' uidendo singula per species siti cuiusque generis definiendo, ibi inuenio quid dicam,atque inde profero: nec tamen ulla
earum perturbatione perturbor, cum eas reminiscendo commemoro; & antequam recolerentur a me & retractarentur, ibi: erant ; propterea inde per recordationem potuere depromi. Forte ergo, sicut de ventre cibus ruminando, sic ista de memoria recordando proseruntur. Cur igitur in ore cogitationis non sentitur a disputante, hoc est a reminiscente laetitiae dulcedo vel amaritudo moestilia: An in hoc dissimile est, quod non undique simile est 3 Quis enim talia volens loqueretur, si quoties
tristitiam metiimve nominamus, toties moerere vel timere cogeremur φ Et tamen
non ea loqueremur, nisi in memoria no- stra non tantum senos nominum secun- dum imagines impressas sensibus corpo- ris, sed etiam rerum ipsarum notiones i ueniremus; quas nulla ianua carnis accei pimus, sed eas ipse animus per experiens tiam passionum suarum sentiens, mem riae commendauit, aut ipsa sibi haec etiam