Diui Aurelij Augustini episcopi Hippon. Confessionum libri 13

51쪽

sibili, aut moto poplite iter egit; ut in longinqua regione vivens, prodige dissiparet quod dcderas proficiscimui Dulcis Pater quia dederas, & egeno redeunti dulcior. lnaffectu ergo libidinoso p id enim est; tene-rbroso, atque id. est longEa vultu tuo. Vide Domine Deus, dc patienter, ut Vides, vide quomodo diligenter observent filis

hominum paeta litteraruini&l syllab irum, accepta a prioribus locutoribus; & alte accepta aeterna pacta perpetuae salutis negligant: ut qui illa sonorum vetera placita teneat aut doceat, si contra discipli-lnam grammaticam sine aspiratione primae syllabae ominem dixerit, magis displiaceat hominibus; quam si contra tua prae-cepta hominem oderit cum sit homo. Quasi vero quemlibet inimicum hominem perniciis sius sentiat, quam ipsum dium quo in eum irritatur,aut vastet quisquam persicquendo alium grauixis , quam cor suum vastat inimicando. . Et certe non est interior litterarum scientia qllain scripta conscientia, id. sis alteri facere quod nolit pati. Quam tu secretus

52쪽

vd usTINI LIL I. 33eretiis es habitans ih excelsis in silentio, Deus solus magnus, lege infatigabili spargens poenallas caecitates super illicitas cupiditit Cum homo eloquentiae famam quaerit , ' astans ante hominem iudicem, circumstante hominum multitudine , inimicum suum odio immanissimo ' insectans, vigilantissim cauet , ne per lingua: errorόni dicti inter . hominibus: & ne permentis stirbrem hominem auferat ex ho

minibus, non cavet. .'l

Godplus curauit miluine barbarimum, '

quam mitia morum.

TORVM ego puer morum in li-I mine iacebam miser, & huius arenae palςstra erat illa,ubi magis timebam barbarismum facere, quam cauebam, si facerem , non sagientibus haec inuidere. 'Dico haec, & confiteor tibi Deus meus in quibus laudabar ab eis, quibus placere tunc mihi erat honeste vivere. Non enim videbam voraginem turpitudinis , inquam proiectus eram ab oculis tuis.Nam C L in

53쪽

in illis iam quid me laedius filii, ubi otiam

talibus displicebam, fallendo innumerabilibus mendaciis & paedagogum, & m gistros, & parentes, amoretudendi, studio spectandi nugatoria, & imitandi ludicra inquietudine α. Furta etiam faciebam de cellario pG irentum & de mensa, vel gula imperitante, luel ut haberem quod darem pueris,ludum suum mihi, quo pariter utique delech

bantur,tamen vendentibus. In quo etiam ludo staudulentas victorias, ipse vana excellentiae cupiditate victus, saepe aucupabar. Quid autem tam nolebam pati., atque atrociter si deprehenderem argu

bam, quam id quod aliis faciebam 8 desideprehensus arguerer, saevire magis quam cedere libebat. . 3. Istane est innocentia puerilis3 Non est Domine,Domine non est, oro te Deus meus. Nam haec ipsa sunt, quae a pqdagogis & magistris, a nucibus & pitulis depasseribtis, ad praefectos & reges, aurum, lpraedia, mancipia: haec ipsa omnino su lcedentibus maioribus aetatibus transcunt,

sicuti ferulis maiora supplicia succedunt.

54쪽

D. AUGUSTINI LIB. I. 37

Humilitatis ergo signum in statura pueritiae Rex noster probasti, cum aisti, Talium est regnum caelorum.

CAPUT XX.

bonis operibus sibi contis

Deo gratias a. E D tamen Domine, tibi excellenti Osimo atque optimo Conditori de Retari uniuersitatis,lDeo nostro gratias etiamsi me puerum tantum esse voluisses. Eram enim, de iam tunc vivebam atque statiebam , meamque incolumitatem, vestigium secretissimae unitatis, ex qua γram, curae habebam custodiebam interiore sensu integritatem sensuum meorum: inque ipsis paruis, paruarumque rerum coῖitationibus, veritate delectabar. Falli nolebam, memoria vigebam, locutione instruebar, amicitia mulcebar , fugiebam dolorem, abiectionem , ignorantiam . Quid in tali animante non mir/bile ad

que laudabile34. At ista omnia Dei mei dona sunt, non mihi ego dedi haec; & bona sunt, &

C ue haec

55쪽

38 CONFESS. D. AUGUSTINI LIB. I. i

llaec Omnia ego. Bonus ergo est qui socii me,& ipse est bonum meum,&illi exulio lbonis omnibus. quibus etiam puer eram. Hoc enim peccabam, quod non in ipse sed in creaturis eius me atque ceteraS VO-luptates,sublimitates,veritates quaerebam; atque ita irruebam in dolores, confusiones, errores. Gratias tibi dulcedo mea, de honor meus, & fiducia mea, Deus meus. Gratias tibi de donis tuis: sed tu mihi ea serua. Ita enim seruabis me, & augebuntur, & perficientur quae dedisti mihi, & lero ipse tecum ; quia & ut sim tu dedisti

56쪽

DIVI AVRELII

CONFESSIONVM

iadolescentia aetatem mitia lingreditur. ECORDARI volo transfactastadstates meas . dc carnales

corruptiones animae meae; volu-

non quod eas amem, sed P Πάου

Vt amem te,Deus meus. Amorς amoris tui facio istud , recolens vias meas nequisimas in amaritudine recogitationis me. T,

ut tu dulcescas mihi dulcedo non fallax, dulcedo felix & secura, & colligens mea a dispersione in qua frustatim discissus stim, dum ab uno te auersus in multa euanui. a. Exarsi enim aliquando satiari in inferis, in adolescentia; & siluescere ait sussum varijs & umbrosis amoribus: vi con-

57쪽

4a CONFEssio NuM tabuit species mea, de computrus coram oculis tuis, placens mihi, dc placere cum ens oculis hominum.

Axcusat ariles tiam in ardore libidinoso consumptam,r. T quid quod me delectabat,

nisi amare & amariὸ Sed non tenebatur modus ab animo usque ad animum, quatenus est luminosias limes amicitieter sed exhalabantur nebulae de limosa, conis cupiscemtia carnis dc statebra pubertatis; dc obnubilabant atque obfiiscabant cor meum, Ut non discerneretur sere iit 3 dilectionis a caligine libidinis. Vtrumque in confisso aestuabat, de rapiebat imbecillem

aetatem per abrupta cupiditatum, atque mersabat gurgite flagitiorum. Invaluerat super me ira tua, dc nesciebam. Obser-dueram stridore in tenae mortalitatis meae, poena superbiae animae meae, dc ibam longius a te, de simebas, de iactabar, de effundebar, dc diffluebam, de ebulliebam per fornicationes meas, de tacebas. O tardum gradum

58쪽

gradum meum i Tacebas tunc, & ego

ibam porro longe a te in plura & plura sterilia semina dolorum, superba deiectione & inquieta lassitudine.

a. Quis mihi moderaretur aenamnam meam, & nouissimarum rerum fugaces pulchritudines id usum verteret, earumque suauitatibus metas praefigeret, ut viaque ad coniugale littus exaestuarent fluctus aetatis meae, si tranquillitas in eis non poterat esse, fine procreanὸorum liber rum contenta,sicut praescribit lex tua D mine,qui sermas etiam propaginem ino inlitatis nostrae, potens imponere lenem manum, ad temperamentum spinarum a . . paradiso tuo seelusarum Non enim longe est a nobis omnipotentia tua, etiam cum longe stamus a ter aut certe sonitum nubium tuarum vigilantius aduerterem. Tribulationem autem carnis hiuebunt huiusmodi. Ego autem vobis parco. Et, Bonum est homini mulierem non tangm uia. r. re. Et, Qui sine uxore est, cogitat ea quae m. 13.

sint Dei, quomodo placeat Deor qui a

tem matrimonio iunctus est, cogitat ea

quae sint mundi, quomodo placςat uxori.

59쪽

3. Has e M voces exaudirem vigilantior, & abscissus propter regnum caelorum, felicior expectarem amplexus tuos.

Sed efferbui miser, sequens impetum fluxus mei relicto te; & excessi omnia legitima tua, nec euasi flagella tua. Quis enim hoc mortalium Z Nam tu semper aderas misericorditer,s,uiens , & amarissimis aspergens ossensionibus omnes illicitas iucunditates meas, ut ita quaererem sine offensione iucundari. Et ubi hoc possem, non inuenirem quidquam praeter te Do mine, p ter te, qui fingis dolorem in , praecepto, & percutis ut sanes, & occidis nos, ne moriamur abs te. Vbi eram, &quam longe exulabam a delicijs domus tuae anno illo sexto decimo aetatis carnis meae, cum accepit in me sceptrilin, & t tas manus ei dedi vesaniae libidinis,licentiosae per dedecus humanum, illicitae autem. per leges tuas λ Non fuit cura meorum' ruentem excipere me matrimonio;

scd cura fuit tantum, ut discerem sermonem facere quam optimum, & persuadere dictione.

60쪽

i T anno quidem illo intermissa Grant studia mea, dum mihi reducto e Madauris in qua vicina urbe iam

coeperam litteraturae atque oratoriae percipiendae gratia peregrinari) longinquioris apud Carthasinem peregrinationis sum- plus praeparabantur, animositate magis quam opibus patris, municipis Thagastensis admodum tenuis. Cui narro haec Neque enim tibi Deus meus; sed apud te narro haec generi meo generi humano, quantulacumque ex particula incidere postest in istas meas litteras. Et ut quid hocZVt videlicet ego & quisquis haec legit, cogitemus de quam profundos clamandum sit ad te. Et quid proprius auribus tuis, si cor confitens & vita ex fide estZ Quis Gnim hominum non extollebat laudibus tunc patrem meum , quod Hira vires rei

familiaris sitae impenderet filio quidquid etiam longe peregrinanti studiorum caus