Vindiciiœ Priestleianœ: an address to the students of Oxford and Cambridge; occasioned by a ...

161쪽

evicero, postulabo ut ea sententia, quae et vera est, et minus habet incommodi, non repudietur quod si impetravero, viam ut spero habebimus ad dirimendas graves et perniciosas controversias. Ac primum quod ad rationem attinet, illud mihi negabit nemo, solere legatos, quae a principe mandata acceperunt, ea ut principis mandata exponere, quae in dubium vocare non liceat quae vero ipsi sua sponte

dicunt, ea ipsos si boni fidique sunt legati)non principi sed sibi adscribere, nec eandem his quam illis auctoritatem poscere; deinde illud constare debet, Christum ea hominibus conferre solitum bona, non quae jam a natura haberent ipsi, sed quibus carerent; quod si quod jam habebant a natura bonum, etiamsi id esset non undequaque perfectum,

tamen quia ejus usus eis Commode constabat, id ipse nec novum Conferebat, nec melius aut perfectius reddebat itaque siquando claudum sanabat tantum clauditatem

162쪽

Tiso Universias. 339 timent an is thes las Ral be provecto

In the ex place me a b assuria, Mae

rordiano besto. thos benesti and qualitissu pon men hic the naturali po sed, ut .hie the were in mant f. Thermore is the had an natura talent, though it mi enotis altogether perfectore beea erit mighe

163쪽

tatem sanabata linguam quidem aut aures aut oculos aut os Claudi nec sanabat, quippe sani nec corrigebat aut perfectiora reddebat, quippe quibus jam alioquin uti poterant, quod idem et de caeteris dictum volo. Quod si in corpore id faciebat, idem in animo quoque eum facere ut mihi toncedatur, postulo, cum sit in animo eadem et causa et ratio quae in corpore. Ipsemet pronunciavit, sanos non egere medico sed aegrotosa id quod de animorum morbis dixit, in quibus idem, quod in corporum morbis factitabat Quare sic statuamus, Christum ea homini coliferre, quibus homo caret quae vero alioquin habet homo, non item. Igitur uiduae duo, quae videlicet tum de legatis, tum de morborum sanationibus dixi, ad institutum nostrum accomodentur, haec

dico : Erant apostoli, ut ab his potissimum exemplum ducamus, x Christi legati, a quo

quae mandata aCceperant, ea ut Christi mandata atque oracula bene et fideliter, quip

pe sancti justique viri vel iis qui ipsos

praesentes

164쪽

Diars, and of the ealis of Messes. se apostes, thalamo particulari exempli ales sedi in them ,ere the amba adorsi Ciris.

165쪽

apraesentes audiebant, verbis, vel absentibus, et porro nobis, scriptis exposuerunt: ac

de iis dubitare non licet. Sin aliquid non a Christo mandatum, sed ipsi sua sponte dicebant, id non Christi, aut spiritui sancti. sed sibi adscribebant.

Iam cum Christus eorum opera usus fuerit, non dubium est quin eos instruxerit rebus ad id munus necessariis ; sed sicci struxerit, ut si quid alioquin habebant, id non dederit. Exempli gratia, erat eis adloquendum opus lingua eam nemini eorum dedit, quippe Jam haberent ι erat opus auribus ad auditorum verba audienda nec eas quidem dedita erat et pedibus opus ad iter, neque eos dedit denique nihil eis dedit, quod jam haberent. At peregrinarum linguarum scientiam, qua et opus erat ad docendos populos, et ipsi carebant, dedita et miraculorum potestatem Contulit, et eis ad percipienda oracula mentem aperuit; denique omnia illis ad munus istud necensaria, quibus alioquin carebant, contulit.

167쪽

c cum et memoriae et intellectus vim a

Rura haberent, si quae erant vel memoriae vel intellectus ope scribenda, Christus eis ad illa scribenda memoriam aut intellectum

non dabat, non magis prosecto quam oculos aut manus aut Chartam aut atramentum,

quippe cum omnia illaciam haberent sed ipsi sua memoria suoque ingenio illa scribe-hant. Quod si cujus eorum memoria vel ingenium erat infirmius, ei poterat in scri-hendo idem accidere, quod in loquendo, et quod caeteris bonis viris interdum accidit; videlicet ut ei dictum aliquod excideret infirmioris vel memoriae vel judicii. Scripsss autem eos non omnia patefaciente spiritu sancto, sed quaedam ope memoriae, alia ingenii, patet ex eorum scriptis. Nam quod ad memoriam attinet, didicerunt evangelistae evangelium non patefactione, ut Paulus, sed vel quia ipsi adfuerunt, ut atthaeus et Joannes, vel ex iis, qui adfuerant,

169쪽

verunt, ut Marcus et Lucasu id quod me testantur, siquidem Joannes in evangelio testatur se visa testari, cap. ix. et xxi. Et idem in i epistolae suae initio tradit se, quod et oculis viderit, et auribus audiverit, et manibus pulpaverit, id tes. tari s ex quo apparet, eum dicere testimonium, ad quod dicendum nihil ei, sicuti Paulo opus erat patefactione Lucas quoque testatur se ex aliis audita scribere, id quod profecto non dixisset, si evangelium, ficuti Ρaulus, patefactione cognovisset quod idem et de caeteris duobus, scilicet int-thaeo et Marco, censendum est. Item quod ad ingenium attinet, scribit diserte Paulus Cor. viii. Conjugibus praecipio, non ego, sed dominus. c. et mox 'eaeteris ego dico, non dominusa et paulo post, ' de virginibus