M. Tullii Ciceronis Tusculanarum disputationum libri quinque, ed. R. Kühner

발행: 1829년

분량: 426페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

141쪽

122 TUSCULANABU DISPUTATION

02. Quam qui leviorem faciunt, somni simillimam

volunt esse quasi vero quisquam ita nonaginta annos velit vivere, ut, quum sexaginta consecerit, reliquos dommiat ne sues quidem id velint, non modo ipse Endymion vero, si sabulas audire volumus, ut , nescio quando in Latmo obdormivit, qui est mons Cariae, nondum,

opinor, est experrectus num igitur eum curare censes,

quum Luna laboret a qua consopitus putatur, ut eum dormientem oscularetur quid curet autem, qui ne sentit quidem' abes somnum imaginem mortis, eamque quotidie induis et dubitas, quin sensus in morte nullus sit, quum in eius simulacro videas esse nullum AJ XXXIX. 3. ellantur ergo istae ineptiae paene

aniles, ante tempus mori miserum esse quod tandem

tempus naturaene At ea quidem dedit usuram vitae, tamquam pecuniae, nulla praestituta die. Quid est igi-

2 Ern susp. qui, i. 3 Sic Dav c plurib Codd. - Em . . vitag. omisit ut Malo. 4 Sic, e Cod. Urs. Prob. Bens Da. - r. Testituit vulg. nullum aenaum pM. Quam quieteriorem faciun' de eius somno sempiterno. Ergo Sententiarum nous ita animo insor Endymionis persona quasi repraesen- mundus videtur: Sunt, qui, quum ut omnes, qui gravi somno vincti mortem leviorem sacere, vel lenire sunt Nihil amplius Quid sibi ve- velint, eam somni simillimam esse Iit particula ero ex iis, quae di- dicant. At saliuntur nemo enim ximus, apparebit Uberius et nuitu nonaginta uno volet vivere, leutiua hunc locum explicandum ut, quum sexaginta consecerit, ui existimavi, quoniam vidi athium, ginta reliquos dormiuti me stupi sententiarum nexu plano non e dissimum quidem animal id velit, specto, totum locum dulterutum multo minua homo, ni ratione prae censuisse. diius, non dormiendo, sed agen non modo ipsc Intelligendus estu aliquid vitam trans gere cupati quisuuam.

Sed omissu hac quaestione, utruIn Q . . . .

recte isti huc imnatio istisi. Hri mni dym ΟΠ V. Indic histor. s v. recte isti huc imagine leniverint mortem, necue hoc certe coniiciende in V. 20, 55. Ita aves, e sidum est, somnum imaginem mor si δε nu quidem nos omitiis

ni terno consopitum somno, eum Luna ruboreth Labores tinnoui Curare ei Acs, num Luna labo vocantur eclipses seu deliquia lunae,irt Certe non Ergo, sicuti in quia eruet superstitio vulgi, lunam Simulacro mortis sensum videmus tum Contra mugorum inculatationes osse nullum, ita multo fucilius intel lubornre, quas aeria concussi sititii-ligi potest, in morte ipsa sensum tu mugi Posse putabant Neicie. osse ivltiim. - Cur autem Endy CAP. XXXIX. 93. usuram Antionis potissimum exomplum a Tut tae H. e natura vitam nobis nasilio allatum sit, sponte patet. Cele commodavit, non ad praestitutum

142쪽

LIBERI. 39. 123tur, quod querare, si repetit, quum volti ea enim contaditione acceperas. idem, si puer parvus occidit, aequo animo serendum putaui si ver in cunis, ne querendum quidem. Atqui ab hoc acerbius exegit natura, quod dederat. Nondum gustaverat, inquit st, vitae suavitatem: hic autem iam sperabat magna, quibus frui coeperaLAt id quidem ' in ceteris rebus melius putatur, aliquam partem, quam nullam attingere cur in vita secust

quamquam non male ait Callimachus, mutio saepius lacrimasse Priamum, quam Troilum. 4 Eorum autem, qui exacta aetate moriuntur, sprtuna laudatur cur nam, reor, nullis , si vita longior daretur, posset esse iucun

dior nihil est enim profecto homini prudentia dulcius;

quam, ut celera auserat, asser certe Senectus.

Quae vero aetas longa est aut quid omnino homini longum nonne

Codd. aliq. L. exigis. 6 Sic Din. e codd. arn α viag. inquiunt. V. dii. 7 Bouli. s p. spirabat. V. Adn. 8 Gr. . . ex EI. teri et BalI omiti ipsum, improbante Goer ad Acad. II. 14. p. 84. r. c. m. ex Edd. veit restituit ipsum. Recte. 9 Sic R. r. d. Schotii. V. Gebh. D. Em. - lures Edd. est non illis. r. e M., L. restituit genuiuam Ieci non ullis, monens semper sere M. Cic. non ullus oblitteratum esse, et cons de in III. . M. repetere eam possit. v. Adnotat hic est Cur eoram, qui exacta ue- in c. 31, 77. lato moriuntur, fortunam latidemus, exegit Verbum proprium dete nulla est caussa num nulli actati cunia mercede vel Opera debitu red vita iucundior potest esse, quam sedenda. V. Schuetet Lexi cicer La nectuti nulla aetas vehementius potin a. v. est optare ut vitu extendatur,inouis Scit adversarius vel quam senectus uilii est enim pro-M-uas. Est sermula, qua utuntur secto homini dulcius, quam prude scriptores, quum liquid sibi opponi tia Prudentiam autem, licet cete- singunt. Sic posterioris aetatis a bona auferat, affert certe sene- Graeci dicunt φησὶ pro φασί. V. tus. Ergo dolenda potius, quam Ramshorn. M. Gramm. 4. 162. laudanda est eorum, qui sevili ae-Nol. 1. p. 383. Heindors admorat late vita decedunt, Ortuna uino L. I. 4, 79. Passo . r. Lexim sequitur, aut tempus mori non mi- s. v. φηM. Memhard in Addend. serum esse.

ilianachus Callimachi verba respexisse videtur Iutarch. Cons. Uer Cerι Senectus Gentinuit ad Apoll. p. 113. e. mo γαρ εω locum enandri apud Stobustum τιος Toώαος ἐδάκρυσενῆ Πρίαuoς. Sem. XIV. P. 585. comparat a- Troilus, Priami filius, iuvenili audii VaStus cia ferox cum Achille manus cou Elista ἀφαιρειν πολυς Minserere usus, ub eo interemtus eati θεν χρονος v. Virgil Aen. I. 474 sq. 'Hμον τογε φρονεῖν ἀσφαλήστε' M. Cur a Sontentiarum nexus eo no i. Di9jlias by Corale

143쪽

124 TUSCULANABO DISPUTATIONUM Modo pueros, modo adolescentis, in cursu a tergo i

sequens,

Nec opinantis assecuta est

senectus sed quia ultra nihil habemus, hoc longum dicimus . omnia ista, perinde ut cuique data sunt pro alaparte, ita longa aut brevia dicuntur. Apud Hypanim fluvium, qui ab Europae parte in Pontum insuit, Mistoteles ait, bestiolas quasdam nasci, quae unum diem vivant. ex his igitur hora octava quae mortua est, provecta aetate mortua est quae vero occidente sole, decrepita eo magis, si etiam solstitiali die conser nostram longissimam aetatem cum aeternitate in eadem propemodum brevitate, qua illae bestiolae, reperiemur.

XL. 95. Contemnamus igitur omnis ineptias: quod enim lenius 'ut levitati nomen imponam' totamque vim bene vivendi in animi robore ac magnitudine, et in

omnium rerum humanarum contemptione ac despicientia, et in omni virtute ponamus nam nunc quidem cogitati nibus mollissimi, effeminamur ut, si ante mors ad-

1 Si plures codd. et Edd. vett. - m. α aliis ducimus. 2 Sic D. ex El. ter. codd. at . Oliv. Lall. ut Ionam: quod equidem pra ituerim. - Ern. c. Vulg. pro . e. α into, auianga. 3 Sic D dementi coni pro Ug. Diriua, quod retin. Ern. 4 Sic codd. alim et Edd. vett. Alii Codd. Edd. ut Em. molesta imis. Inepte. Modo pueros Sunt trochaici te unum diem 'vivit, unde ηαεροβιον trametri catalecti Adnotandum,pus ab Ariat L . ἐφήμερον vo-

ro hisyllabum est catur. adolescentea AdoIescentia com

plectitur'. I. virilem quoque aeta qua illae beatiolae Pro in qtia. tem, quae de Seneci. XX constans Saepe autem praepositio omittitur et media dicitur. Sic de Seneci. II. ante pronomen relativum, quum e -Citius adolescentiae senectus, quam dem ante pronomen demonstrativum pueritiae adolescentia obrepit. A ci proxime praegressum positum erat. licet Romani dicebantur pueri usque Viremi ad Corn. ep. Cimon III, 1. ad decimum sextum vel septimum incidit in eandem invidiam, suam annum, quo deposita toga praetexta, pater suus. Infra c. 46, 111 in ita induebant togam virilem adole malis, quibus vulgo opinantur. acentes usque ad annum quadrage Fin IV. m. Platonem - eadem stinum viri usque ad annum ama esse in sententia, qua tyrann ungesimum tum senes. V. rem ad Dionysium Rams m. me.

Cornel Nep. Eumen I, 4. p. 262. Gramm 3 161. Notia. p. 378. Ecludo panim Aristoteles praepositionis omissio haud ais Histor Animal. V. c. 19. ne quens est apud Graecos scriptorea. Iociun reddidit Plinius . . I. Xenoph. Sympos IV. 1. ἐν τι ν O- c. 36 Hypanis, fluvius in Ponto, νω et μῶν ἀκεοω. V. Heandore. circa solstitium desert acinorum N ad Platon Phaedon p. 91. et d63ie tenues membranas, quibus erum Gorg. . 135 ad cicer. N. D. I. 12, pit volucre quadrupes, nec ultra 31. p. m. Di9jlias by Corale

144쪽

LIBERI. o. 125

ventes, quam Chaldaeorum promissa consecuti simus ,

spoliati magnis quibusdam bonis, illusi, destitutique vi

deamur. 96. Quodsi exspectando et desiderando pendemus animis, cruciamur, angimur pro di immortalest quam iter illud iucundum esse debet, quo consecto, nulla reliqua cura, nulla sollicitudo sutura siti Quam me delectat heramenes quam elato animo

est etsi enim semus, quum legimus, tamen non misera-hiliter vir clarus emoritur qui quum coniectus in carc

rem triginta iussu tyrannorum, venenum ut sitiens obduxisset' reliquum sic e poculo eiecit, ut id resonaret; quo sonitu reddito, arridens, Propino, inquit, hociuLehro Critiae, qui in eum uerat teterrimus Graeci enim in conviviis solent nominare, cui poculum tradituri sinLLusit vir egregius extremo spiritu, quum iam praecordiis

conceptam mortem contineret vereque ei, cui venenum praebiberat, mortem est eam auguratus, quae brevi con

secuta est. 97. Quis hanc animi maximi aequitatem in ipsa morte laudaret, si mortem malum iudicares Vadit

Sic'. c. R. E. Ceteri sumus. 6 Sic L. Gebb. m. - r. c. B. r. V. Bruti D. Lall. quam uti iter. Alii quam optabiliae Der. Odi et plures M. vett. Obbibisses, de glossa. V. Adv. CAP. . m. Idaeorum pro I. Μ. Brutus, Gryphii libri in quo missa Chaldaeorum praedictiones de comparet praebiberut auctoritate,

satis honurus e stellarum motu dum quae firmatur pluribus optima no- do. Ind. histor. s. v. Chaldaei tae codd- nisus. Nam verbum prae- . et enenum ut sitiens obduxis Merra nullo modo quadrat in Cri-aeo H. e. avide hausisset Senec de iam, cuius sententia Theramenes Provident. c. 3. med. Socrate illam fuerat damnatus Neque vero, quia potionem publice mixtam non aliter ver an praebibendi apud Ciceronem quam medicamentum immortalitatis egitur semel apud ceteros aureae obduxit aetatis reperitur nunquam, satis reliquum pulchro Critiae idonea caussa potest esse, cur hanc

Xenoph. Illat. r. II. 3, 56. καὶ Iectionem optimorum codd. aure ἐπειγε ἀποθνησἀειν ἀνασκαλιε ritate communitum, exterminemus. ωος, κώνειον σιε - λειπο- Posterioris certe aetatis scriptores μενον ἔφασαν Ἀποκοτταβίσαντα receperunt hanc vocem quibus h. e. ut id resonaret εἰπεῖν υ plures loco excitavit diligentiam Eow Ἀοιτέα τουτ' - τω Meλαν visit. De voce ἀπδεοττα6ίσαντα sis et quae Dein consequum est C copiose disputarunt Schneide et cidit enim in proelio, quod triginta

Passo in Graec Lex. s. V. κόττα tyranni contra Thrasybulum com-βος. De re ipsa cons. Valerim im miserunt Neide Conaequum est III. 2 m. multo gravius, quam aequuta St.

mortem eodem sequutam esse. V. Ad-

145쪽

125 TUSCULANARUM DISPUTATIONUM

in eundem carcerem, atque in eundem paucis post annis scyphum Socrates, eodem scelere iudicum, quo tyrannorum, Theramenes quae est igitur eius ratio, qua sa-cit eum lato usum apud iudices, iam morte multatum t

XLI. Magna me, inquit, spes tenet Iudices, bene

mihi evenire, quod mittar ad mortem necesse est enim sit alterum de duobus ut aut sensus omnino omnis mors auferat, aut in alium quendam locum ex his locis morte migretur quamobrem, sive sensus exstinguitur, morsque

ei somno similis est, qui nonnumquam, etiam sine visis Somniorum, placatissimam quietem asseri dii bovi quid lucri est emori aut quam mulli dies reperiri possunt, qui tali nocti anteponantur cui si similis' sutura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatiori

98. Sin vera sunt, quae dicuntur, migrationem esse momtem in eas oras, quas, qui e vita excesserunt, incolunt:

id multo iam beatius est, te, quum ab iis, qui se iudicum

numero haberi volunt ἔ, evaseris, ad eos venire, qui vere iudices appellentur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum,

o Gueis Ora Em mori. V. Ger . ad Cati . m. p. 135. Sic egregie emendav. Benti pro Ug. cui similia oemporis. Quis me boasior Ern. Hinc ale. 97. Plato inpolog. Socratis c. 32. Ergo, potius in is tunia fuisse pag. 3. T. I. d. Biponti tum quam Formiis. Ibid. XIV, 1.

state sensus Voci aia e respon- e miserum te ista virtutes indet f. 98. Si vera sunc Sio Aca tantas aerumnas propter me incidem. I. 2, 7 Sive enim Zenonem disses In omnibus huius generis sequare: - si Vero Academiam ve exemplis constructio accusativi cum trem Persequamur ubi, Goere . ius pendet ab nunciatione aliqua p. 13. omissa, veluti nonne indignum, CAP. XLI. 98. - ad eos mirum est num credibile est pis et mirex M. e. verene ita est te reno ita est Ubi igitur particida venires Frequens est usus accusativi ne addita est, ea pertinet ad enun- cum infinitivo, aut addita particula tutionem cogitatione supplendam. interrogativa ne aut omissa , ora CL Heindors admorat Sut. I. 9, 73.tioni rectae inserti, quum exprimi p. 201. Arueger Unterauchungendebet oratio assectus vel admiratio uber las Gramm. I. He p. 23 sqq. nis plena Virgil Aen. I. 37. Me Bumshom Lat. Gramm. 4. 16E. ne incepto desistere victam , nec . . M. Idem accusativi c. ius usus posse Italia Teucrorum avertero in exclamationsbiis, ad admirati regem Cic. ad Attic. IX, 13. Tens nem, indignationem, laetitiam si- haec posse ferre. Ibid. V, 11. ut gnificandam apud Graecos obtinet. toti ne m litteras dedisse Romam, Plerumque additur articulus, o, vel

146쪽

LIBER I 41. 127Τriptolemum convenireque eos, qui iuste et cum fide vixerint haec peregrinatio mediocris vobis videri potest put vero colloqui cum Orpheo Musaeo Homero Hesiodo liceat, quanti tandem aestimatis equidem saepe emori, si fieri posset, vellem, ut ea, quae dico, mihi liceret invenire quanta delectatione autem assicerer, quum Palamedem, quum Aiacem, quum alios, iudicio iniquorum

circumventos, convenirem l tentarem etiam summi regis,

qui maximas copias duxit ad rotam, et Ulixi , Sisy

phique prudentiam nec ob eam rem, quum haec exquirerem, sicut hic faciebant, capite damnarer Ne vos quidem Iudices, ii, qui me absolvistis, mortem timueritis. 99. nec enim cuiquam bono mali quidquam evenire ο-

teSt, nec vivo, nec mortuo nec umqnam eius res a diis

immortalibus negligentur ψ nee mihi ipsi hoc accidit

fortuito nec vero ego iis, a quibus accusatus sum, aut a

quibus condemnatus, habeo quod succenseam, nisi quod mihi nocere se crediderunt. haec quidem hoc modo. nihil autem melius extremo: Sed tempus est, inquit, iam hinc abire me, ut moriar vos, ut vitam agatis. Utrum nutem sit melius, dii immortales sciunt hominem quidem

seire arbitror eminem.

XLII. Nae ego haud paullo hunc animum malim,

quam eorum omnium fortunas, qui de hoc iudicaverunt.

Sic vulgo, h. e. iniquorum hominum. . et alius Cod. Bonit iniquorum ventos unde Benti coni iniqιιο quod Or. c. D. Ern et Sch. recepit. Sic ap. lat. καὶ εἱ τις ἄλλος δια κρίσιν ὁδικον τέθνηκεν. Ego ero . . a vulg. abeundum non puto. 3 Sic'. c. D. Alii, ut Erii. Grasi, at Vlassis, at Vlixis v. dixis. V. Banishorn Lat. r. 9 29 p. 48. 4 D coni negliguntur ob lat. v. υδε ἀμελεῖται πbΘεων se τούτου ποάγματα. At non attendisse udu ad V unquam, Cie additum.

I. d. ad Platon Phaedon p. 187. ἐρευνωντα, σπερ τοὐς ἐνταvθα, Hermann ad Viger. 19. p. 702. st διάγειν, τίς αυτων σοφος ἐστι καὶ ad Platon Gasimis p. 271. τίς ozεται μεν, ἔστιδ'os ἐπὶ ποσα con mireque eos, qui et ixerino 'αν τις δεξαιτο, ἐξετάσαι τον ἐπὶ Plato καὶ ἄλλοι ὁσοι των ἡ μιθιων Ποίαν ἀγαγοντα τhν πολλην στρα- δίκαιοι ἐγένοντο ἐν τω ἐαυτων βίφ. ιαν, ν 'Oδυσσέα ἀνασοφον, quanti tandem aesιiιnmis pyGrae ἄλλους μυρίους αν τις εἴποι καὶ ce ἐά πόσε, ἄν τις ἐξαιτ ῶν ἄνδρας καὶ γυναῖκας ' οἷς διαλέγε-τμων σθαι ἐκει καὶ ξυνεῖναι καὶ ἐξετα- nec ob eam rem Uberius et ζειν ἀμηχάνου εῖν εοδαιμονίας clarius Plato καὶ δὴ καὶ τωμένι πάντως ου δήπου τουτονγε λεκαστον, του ἐκεῖ ἐξεταζοντα καὶ οἱ ἐκεῖ ἀποκτενουσιν. -

147쪽

elsi, quod praeter deos negat scire quemquam, id scit ipse, utrum melius sit' nam dixit ante sed suum illud,

nihil ut assirmet, tenet ad extremum. 100. Nos auteniteneamus, ut nihil censeamus esse malum, quod sit a natura datum omnibus intelligamusque, si mors malum sit, esse sempiternum malum nam vitae miserae mors

sitiis esse videtur mors si est misera, miseriae' sinis esse nullus poteSi. Sed quid ego Socratem, aut Theramenem, praeSlam iis viros virtutis et sapientiae gloria, commemor, quum Lacedaemonius quidam, cuius ne nomen quidem proditum est, mortem tantopere contempserit, ut, quum ad eam duceretur, damnatus ab Ephoris, et esset vultu hi

lari atque laeto, dixissetque ei quidam inimicus , Con- Iemnisne leges Lycurgi responderit, Ego ero illi

maximam gratiam habeo, qui me assena mutiaoeris, suam sine mutuatione e sine persura possem dis

soluere. O virum Sparta dignum ut mihi quidem, qui tam

magno animo uerit, innocens damnatus esse videatur.

101. alis innumerabilis nostra civitas tulit. Sed quid duces et principes nominem, quum legiones scribat Cato

saepe alacris in eum locum prosectas, unde redituras se non arbitrarenturi ari animo Lacedaemonii in hemmopylis occiderunt, in quos Simonides:

Or. . . aliisque codd. et D ais melius. 6 Sic, e cod. ed. Vulgo mittitur miseriam Nec ego desidero hanc vocem, quum ex ipso verborum ordine facile mente suppleri possit. - . e Codd. aliq. mortia, si est misera, nis Male. CAP. XLII. m. quamquam sumendum esset, quo eam dissolve- aevi V. Adnot. in . 37, O rem Mutuasi enim est, quum suum illiad V quae de Socra quod non habeas, aliunde sumas.lis philosophandi.genere exposuimus Veraura est sumtio pecuniue mutua . in . . de Ciceronis hi p. 138. Itaque sine Mersura aODer est de- sqq. bitum solvere ita, ut ab alio non100. - quid Iam sequuntur sumus. V. Ernesti Clav. Ciceron. a. v. exempla minus illustria. 101 . Cato racii in Originibus. cuiua n nomen quidem proda Cato enim apud Ciceron de Seneet. ωm Apud Plutarch. poplitheg . c. 20. Recordor, inquit. - legio- Lacon. p. 209. T. VIII. d. ut ne nostras quod scripsi in Origi-

vocatur Theciamenes. nibus in eum saepe locum Prose-- Poma quam aina mutuationa ctas alacri animo et erecto, unde seo sine versum p aem disso reo nunquam redituras arbitrarentur.

H. E. ea poena, quam dissolvere in quos Simoni a Legitur apud possem ita, ut aliunde mihi non Herodoti VII, 228. Di9jlias by Corale

148쪽

LIBERI M. 129 Dic, hospes, Spartae, nos te hic vidisse iacentis, Dum sanctis patriae legibus obsequimur.

Quid ille dux Leonidas dicit Pergis ansmo forti,

Laeedaemonii hodie apud Afros fortasse cenabimus sui haec gens sortis, dum Lycurgi leges vigebant.J quibus unus, quum Perses hostis in colloquio dixisset glorians, Solem me iaculorum multiIudine e saniatarum non idebitis. In umbrata fur, inquit ' ρυ-gnabimus. 102. Viros commemoro qualis tandem La-eaena quae quum silium in proelium misisset, et intem

7'. c. D. de Benes sententia v. Quid bigebam uncis cinxit: quos sustulit r. qui Ut fit, inquit, Ciceronem potius, quam librarios reprehenderunt. V. Ata in m. c. Gebiu au inquit, igitur Male. V eεῖν δεγελλειν Λακεδαιuo aliter Iatini scriptores, T. C. Valeri νέοις, ετ τῆδε Maxim. m. 2 3. 4Sic prandete, Mouθα τοῖς κείνων ηαασι commilitones, tanquam apud Inseros

πειθοuενοι coenaturi. mentietus oeum sic Quid ille dux , ebani Hic scribendum censet Quid tu dua Ioeus virorum doctorum ingenia mi Leonidai Prandetis, ait, o forteare exercuit Nimirum in graecis Lacedaemonii hodie apud Inferos scriptoribus , qui eandem rem nar forta3se coenabimus, et prande rant, legitur verbum ἀριστοποιεῖ mua, O fortes Lacedaemonii s vitire, veluti Plutarch. pophthem. Ego vero, ut meam quoque de hoc Lacon. P. 225. τοις δε στρατιῶ loco proserum sententiam, lectionem ταις παρήγγειλεν ἀοιστοποιεῖσθαι, vulgatam, omnium omnino Codd.ωρ ἐν μου δειπν Nouενους. in auctoritate suffultam, ita non sollia exstiterunt, qui dicerent, Cicero citandam censeo , ut tamen verba: nem in reddendo graeco verbo αρι- Quid ius dux ,igebant ab aliena στοποιεῖσθαι vel doιστα lapsum manu importata cum Wolso aliisque esse; nam, quum Verbum ἀοι-o statuam. Exterminatis his verbis, ποιεῖσθαι vel δειμαν descendat oratio facile decurrit. Quid vera voce ἄριστον, quae et prandium bas Fui haec gens in Q et optimum vel fortissimum deno Mns: nonne importunissima suntiat, ullium posteriorem significa et ab hoc loco plane alienes Qv tionem temere elegisse. agnum modo denique verba e quibus ianua sane ac puerilem errorem in quem proxime praegressis adnectere lapsiceronem, et ipsum graece doctis r ' .. rL Vz----.- EAM Ouae ianua DIeneces appeI

Fuetudine usum, quum praesertim hoo 'tR R Herodot VII, 226 quit Graecorum apophthegma vulgatissi mon, uno 'eonem non Persae,mum esset et omnibus doctis noti, Id DROhamo uapiam tu respon-

mihi persuadere non possum. Alli, uelleremo Ciceronem a culpa lideraturi libri yzd- Saevi Peraarum solemrios erroris insimulanti mino tu Bene nurras,

rea enatae sunt coniecturae m melius prae-

qua correctio sententiam praebet stem 'MM-- triumu, mo- ineptam. Neque vero eter hesis, Ont DRVMao. narrationis auctores ullam fortis M. Lacaena Plutarch. Lacon.

149쪽

130 Us LANARUM DISPUTATIONUM

sectum audisset, Ictarco, inquit, gemueram, secqui pro atria mor em non dubisaret occumbere.

XLΗΙ. sto sortes, et duri Spartiatae magnam habet vim rei publicae disciplina. Quid Cyrenaeum he

dorum, philosophum non ignobilem, nonne miramurῖ cui quum Lysimachus rex crucem minaretur Istis quaeso, inquit, AI horrctiari Astare purpuratis misi Theodori quidem nihi interes , humine an subianae

Cuius hoc dicto admoneor, ut aliquid etiam de humatione et sepultura dicendum existimem rem non distsicilem, iis praesertim cognitis, quae de nihil sentietido paullo ante dicta sunt De qua Socrates quidem quid

Or e R. putescas, coli de in V. 38. de N. D. II 6 160. A nob. V. T. p. 171. Oreli. ne corpus eius putesca 1 V. do nihil sens. Ern uncis inclusit, nulla idonea caussa. genueram Barius verbum gi Hegesia. s. M. Antipatri Cyr mendi dicitur de sexu femineo pro naici. parere Cels. I 1 med. Gravi e Theodori quidem nihil inι- η quibus tum adest partus, abortu Plutarch. T. II p. 99 καὶ τί periclitantur hae vero, quae gi Θεαγδώρε' μελει. ποτεοον περ guunt, imbecillos edunt. mavis e rigri Ἀπὸ γῆς σηπετρα Quae imi- Cicerone excitavit . . II, 21. tando sic expressit Seneca de Tranq. Pisces, ut aiunt, ova quum genue c. 14. o te ineptum, si putas in-runt, relinquunt CL Forcellini teresse, supra terram an infra Pu-

Thes. Lat. s. v. trescam. o. Davis.

CAP. XLIII. EMG Formula con Cuius hoc dicto admoneor Incedendi pro sitim sane, ut de in hac quae sequitur et usque ad , 1O9. IV, 45. Sic saepe eam legitur. V. For extenditur digressione id Cicero via cellini lies Lat. s. v. iam men detur sectatus consilium, ut quae tentia est At enim exempla illa sparsae essent et divulgatae et intera te allata ducta sunt a sorti et dura singulos homines et totas gentes de Spartiatarum gente, in qua ad dura sepultura inanes ac supersitiosae opi- serenda magnam habuit vim rei pu niones refutaret et convellereti tablicae disciplina. Concedo. At iam iis, quae paullo ante a uobis dicta tibi asseram exemplum Cyrenaei sunt, apparet, nos post mortem nul- Theodori, philosophi voluptarii lius rei sensum habituros esse. It Cyrenaeum Cicer de N. D. I. Que nec sepultura ad mortuos sese 1 2. Theodorus Cyrenaicus: ubi tinet. Ergo sepulturue mos con-Heindors. i. 3. discrimen inter suetudinis caussa retinendus ille qui-ntramque vocem a Bouherio con dem est, sed ita, ut nihil id adstitutum, quo renates nomine mortuos pertinere intelligamus. sectam illam, non patriam signifi rem non dissecilem Haec verba cari, commenticium esse putat per ἐπειήγησιν isti nunciationi contra certe cad. II. N. praegressae addita sunt Sic saepe renaei appellantur, qui ab Aristippo apud utriusque linguae scriptores profecti sunt, et ita promiscue usur pluribus verbis, et toti nunciati iii pantur Achaicus et Achaeus, Issie substantivum plerumque cum adiebricus et Thebaeus ac plura id ge clivo in accusativo positum tanquamnus alia Tusc. I. M. a cyrenaico appositio, qua iudicium aliquod de Di9jlias by Corale

150쪽

LIBERI. 43. 131

senserit, apparet in eo libro, in quo moritur de quo iam tam multa diximus. 103 quum enim de immortalitate animorum disputavisset, et iam moriendi tempus urgeret, rogatus a Critone, quemadmodum sepeliri vellet, mLIam ero, inquit, Peram, amici suffra consumpsi Crisoni enim nos ro noniersuasi me hinc apola uriam, neque quidquam mei relicturum Merum famen, Crim,

si me assequi posueris, aut sisuhi nactus eris; factioidebisur', sepelim sed mihi crede, nemo me pestrum,

quum hine excessero, consequem'

Praeclare id quidem, qui et amico permiserit, et se ostenderit de hoc toto genere nihil laborare. 104 Durior Diogenes, et is quidem idem sentiens , sed, ut Cynicus, asperius, proiici se iussit inhumatum tum amici, Volucribusne efferis Minime reo, inquit sed hac uiam propter me, quo abstram, Ponitote. Qui ροIeri, illi non enim senties. Quid igitur mihiserarum Inniam oberis, Aia sentienti Praeclare Anaxagoras ; qui quum Lampsaci moreretur, quaerentibus amicis, velletne Claromenas in patriam, si quid accidisset, au-

D. e plur codd. idetur, ob lat. V. μως ἄν σοι plao i .

At haec ipsartat verba exprimunt latin lat. 3 Sic bene emendav. . Em. c. vulg. M id quidem entians Plures codd. et is quidem. Sic Edd. veti et D e Codd. - Mn. c. m. si quid ei a . praegressis verbis vel nunciatione quid fortuitum illud quidem ac pra continetur, additur. eluti Homer te opinionem , sed optatum coni

in eo libro Platon Phaedon 'Erci γουν, Diogenes scribit Ilip- P. 260. U. pioni, νωκα ποπνε σαντί μοι

M. Μutiam et ervi II. e. multam παρατεθῆναι, βακτοον, να τὰ sane, profecto. V. Adnot. in c. N.25- οκονντα λυμαIωεσθαι ζωα assequi potueris nactus eris χαυνοιμι. consequetur Haec tria verba ita si quid accidisset Per euph differunt, ut in verbo assequendi mismum pro si sorte moriturus et consequendi notio insit antece set Veteres enim humanitatis quo- dentis studii desiderii cupiditatis dam et elegantiae sensu moti, quum hoc autem de eo dicatur, cui ali verbia male ominatis quam maxime

SEARCH

MENU NAVIGATION