J. Vincentii Gravinae j.c. et antecessoris romani Orationes

191쪽

8erunt zut Ceritas , quasi tota ilia praeceptorum seripta commigrasset , non amplius a natura,sed ex illorum sententiis peteretur . Quique primi praeeipuis definitionibus, dr enunciatis universa concluserint, Arsoteles Dere,Criispus, Epicurus. rumprimus Aeademicorum Ueterum, a ter Stoicorum ostremus Democriticas doctrinas in rerum infinitatem tendentes, itam ad rationem, artemque eoangustarunt . Cumque antea sapieu-tia per manus familiariter tradere-rur, in publieam lucem prodiens i 'ohit thesauros suos, forosque pro is

inro vivisi sensu tantum colores veritatis; itant velamenta magis illius ad nos, quam veritas ipse,pervenerint. Transata igitur ad harum trium se rum Principes omni auctoritate, ae potestate dostrinarum, eurae homi-πum,quae ante rebus ipsis incubabant, eonvolarunt omnes ces interpretationem sententiarum e uilfue Iesiae δε- Liorum: qui res ad Qulgi gratiam δε- feeientes, nostramque invisigandi libertatem circa eribentes infinitam

192쪽

rerxm umetatem e nostris mentibus excluserunt. ne investigatis Guμνum, quae feliciter ad Platonem usque proces erat, quaeque antea novisemperosiquidproferebat, exortis tribus illis sectarum Priveipibus , ae Iinoribus

iso naro contriguo inmtis, atque 'quietat οῦ donec proximissae sis erum istorum studia Platonis auctoritatem jamdiu intermortuam fmut eum εἱpsus nescundi, ac serferretandi arte suscitavere; atque Uzs Dinone sohere nexus animorum , quo liferi exeurye rent ad Decies Viser , naturarique re Tum nauas , ct Impsieos: quarum luee vel noeta serenter, vel ex oblivione

vetera rovocantes, votam nobis reddi-

ere, veris is . . . .

. Longe vero alia ratio est minae sapientiae,quae eum humanas saeuita-zes exuperet 19 ad nos ab ipso rerum -γniam ouiliare descenderit, non sit tollenda , sed deprimenda mentis πο prae socio comparatur . ae minax enim nobis adrogsimus , eo majora fe Temas a Lido , qui dona sua non pro aminine, , ae subsimitate ingeniorum,

193쪽

I 8sedpro modestia, ct demissio re animorum, sua e solius beneficentia profert. plus igitur divinis pertractandis Mens humana sibi permittit , quoque suarum eoodestis mirium Γbertur exultat I eo minus assequitur , longiusque a germano , b sativo coelestium sensu dicabitur . Hinc non mirum si es expressiora erant sub Apostolorum simplicitate, quam sub novia illa subtilita te philosopborum . qui sacrorum librorumsexfum a propria doctrina trinbenter , pseramque tota erraverunt sta , secumque tantam hominum turbam pertraxerunt ut saepius ex intestinis factionibus C ripianorum,qua- externis ab injuriisiecissa ingemueris . Unde, ut religionis Ceritas edisputationum ambagibus eriperetur, conuocaeda fuit auctoritas , oraculum eonfuiendum Leelesiae unietersaσin conciliis Episcoporum , ubi communibus singularum Ecclesarum vioribus, privatarum opinionum seditio componebatura, editis canonibus, nempe regu

iii,quibus non modo sensus committere-ιur Ueritatis, et baeretici suis argu-

194쪽

I7yriis insidiabantur; sed etiam comprehenderentur mores incorrupti Oeterum Chrimanorum 3 quos mores pra va vivendi consuetudo penitus dele viset, nis aniversorum Praefulant Iiuria , tesimoniis ex toto terrarum orbe conductis, duce , atque auspice dummo Pontifee Chrisianae institutionis memoriam usque ab Apostolo rum aetate repetiissent . ut in tota es nonum serie per piarium saeculorum cursum ad nos usque deducta , imagis nem Apostolicae vitae, velut in specuis contemplemur. Et suomam Cerba nul a sunt a sententiam exprimendam aptiora iliis, quae eum re i a in mente nascuntur , qasseqae germanσ sunt primarum smalacra cogitationum 7 ideo sim eerus Apostilleae institutionis , ct Ee-elesiae universae sensus , non aliunde melius colligitur , quam e lectione ipsa nonam, qui evangelieissens s , o Apostolicis conciliorum quocibus conte Xuntur . nobis tacem prope a snterunt immania volumina prietato νnm tmerpretam,quibus priscus candor H o obtein

195쪽

Igo obtenebratur οῦ ut quo Iovias per ει- terpretationes oliorum a primis auctoribus magamur,eo turbatiores hauriamus spinionei . Nam sicuti risur Angius a fonte discurrens venam obli- moritvrsuom imboiturque terrarum

sapore quo perfluit S ita proeula suo

ite per siliorum ingenia traducta .eritas letiisπes imoibis singulorum, exutoque Olcndorσ nativo , colores mentium , atque opinionum suscipis alienarum . iusque tamen, veluti solis adius ae una rerum facie n aliam saepius remistus , crebrii incisoribus, O iteratis casibus etiamnesiit Vuid igitur miremur amplius tautam nostrarum sextentiorum , ct morum eum Seterio S aidiatis, atque iu-jtitutis ui sensionem, O pugnam; si veritatem amplius in comicisio suo non

quaerimus r iactaque radice commentitios excutimus ramos , volvimurquctassidae per . ineptias interpretum eo-νum , qui canonum Uerba violenter torquent ad ingenium , ae tempus, lucrumque suum: quique pulla, o Christiaris a risus, epexi severitute , novanax

196쪽

re licentiam, Christianam institutionem ex austera, ct gravi,remissam reddemes, atque praestactam.

Et ne reviciscente eteterum cano ἐ-m studio fraudis suae redarguan

tur , auctoritatem nituntur omuera vetustati detrahere, tamquam veters

scere queat id, quod est aeternum , sic temporis expers, qualis est scpuntia is, miri que dioins quae immutabilis eum si, ae se ita praedieat. DominuSpossedit me ab initio viarum sitarum, antequam quidquam fieret a principio . Ab aeterno ordinata 1um,& eX antiquis,antequam terra fieret: aut tamquam Christi praece pia perinde atque eorum ingenia tem poribur , ct potentiae famulentum, SeItamquam rei a ratio si eam bAMaxis moribus couSertaturisaeuamobrem privatos opiniones, privatosque sensus unius,aut alterius fumiliae, non tam a di tara , quam ab humanarum perum sudio pro se Cios,pro doctrina , sententiaque Eccle De Aniversae fraudolenter obduc t=st

197쪽

Isaut apte iis eos cadat illud Antonii asulterius facitionis bomines : Castra Ponapei Senatum appellatis . Atque ita audent corruptelas suas antiquitati praeferre, quas ratio Corsianae insitationis, o lex interior,exteriori mutatione,ac novis interpretuπdehriis extingueretur. Au enim Ecclesiis dimiserit --

quam susceptum semel pietatis , ct justitiae sensum , qui divinae portio est,

θ' immutabilis , immortalisque nuturae Z An .ersatilem Chrisus nobis: tradidit , volucremque doctrinam 'o ut quae Apostolorum tempore et era fuit ratio pietatis ς ea mutatis moribus Oo-Minum dilabatur 2 Aπ quia non iam plius Geusa exigit a nobis exteriores illas poenas 3 i deo condonatos nobis re su Iabimur iactur internae Virtutis is quibus poenae illae respondebant, quique taboriosis earum auspectibus expri mebantur ZEtenim exteriora opera pistatis νςualia finiret ab Ereissa injungu tur , quid aliud sant, rogo , nisi piet

198쪽

nise intus animorum occurrens ocu-eorporeae imugines internae fau-Hisatist mers non omni neque sem Ier , neque ab omnibus. Ecelsa poenis judicialibus in vita reposcit , nihilota

men minas exigit a nobis animum ad

ea pronum, atque oompositum . Qi si

Sera poenitentia teneatur, ultro nubibit moerores , ct luctus coe tam curarum umHas , O nativos cerae pietatis colores 3 ustroque corpore, ac mente jejunans abstinebit violuptati hus iis,unde culpam contraxit,ae spon te sua poenas amplectetur peccatorum ultrices, ct comites voluntarios virtu tum ebripianarum is Humanam nimirum naturam addicinitatem potiundam ab initio pro creatam, ac deinde progenitoris nostr Qitio a spe illaprolapsam,pristinum in gradum,ae sortem Deus resiluit, eamdem nostra natura induenda , suscipiendisque hominam in se culpis, quas oblationesui ipsas. Qitaeprofusone, mirabiliter expiavit . Geniis nihil Ierseitioni magis quam vitium adver si ra

199쪽

I84 Dior et unde, ut a' Deo Nesperemata milum infinitum,hi ita ιυuitate fuit exhauriendum Aos vero C risei nurre reviviscentes , .ires identidem a quirimus ad diviserum virtutum imitationem et in quibus nis .itant tra6egerimur,visa mi anter,divinitatis commeretum frustra speremur. I ihil enim Deus amplectitur sibi diss miis a solis autem Qirtutibus d.vinas maturae imaginem reddimus:nimirum poenitenuo Chri in merita nobis a

scieterimus,eaventes in postirum, ne amore ea earum rerum , immortalibus,mortisa praeferentes, in itaquσἐnjuria, qGoa ad nos attinet, naturam di*inam Ulaientos, in imum denua miseriarum devolvamurα , aeri rerum ea earum amor gulos actus πο bos a ue obrepexti poenitentia es etiam assidua depascendus, ct abstinentia extensaudus , ust unde ille cedit, eo subeat amor divinitatis , ast fusam .irtutum aeterna rum i qnarum impedimenta poeuiseu fiae veribus removentur y ut se

videtur diseiphna severtar, eo revero

200쪽

si dueenda mitior ; eum praeparet ab dicationem sui ipsius, quo unice specta re debemus, o abstinentiae consuetudine acerbitatem extinguat illam, qua mani sensus assiciuntur ue eum pri mum abducuntur a diuturno usu -- luptatum . unde certe fumus abducendi ,s propositum nobis finem attingere eupiamus . A quo nisi aeternum aberrare velimus, praestanda nobis erunt ea, quae C ristiana religione prostenda spopondimus . Et quia Deo plicere nou possumus, nis displieeamas notis ipsis; eum studio rerum creatarum, sui etiam ipsius amor est in primis abdi- eandus; nec fructus mortalium bonorum , sed usus tantummodo eapiendus; itaque in hac Vita manendum, tam quam singulis momentis sit exeun

dum .

Ad quem animus halaitum solatia

poenitentia comparctur , quae sώb trabendis rebus, aesensibus atterendis vitam traducit ad eonsuetudinem mortis; ut quo pluribus viveutes ab stinemus, eo morientes minus amitta μμι, mininae contristemur , cum vi