장음표시 사용
201쪽
tione An impote definitio na* ipsius quid estes lavide quid est aut omne, uniuersale Oc pdiu uum:syllogismi vero sunt, hi quidem priuatiui, illi aut non uniuersales: veluti qui quidem
in secunda figura,priuatiui Oes,qui Uero in temtia,non Uniuersales.Postea neo praedicatiuoru
omni um,qui sunt in prima figura,est definitio,
Utv omnis triangulus duobus rectis aequales habet. Huius aut ratio,qm scire,est demonstra
liue demonstrationem habere: quare, si in tali bus est demonstratio, planum Q non esset Utilipsorum di definitio scire.n. polliet aliquis de secundum definitionem non habens demonstrationem,nihil enim prohibet non simul habere. Sufficies aut est fides θc ex inductione,nihil.n. unci; definietes nouimus, necp eorum,quae per se insunt,nessi accidentiu. Amplius si definitio, substantiae quedam cognitio est,talia manifestuq, non sunt substantiae. Quod igitur no est definitio Ois,cuius Sc demonstratio, planum. Quid aut,cuius est definitio, an ne Ois est demoni tratio,aut non Vna quidem ratio,& de hoc eade:
Unius. n.inquantu unum, una cst scienti qua
re siquidem scire demonstrativum est demon strationem habere, continget aliquid impossibile definitione nanq; habens sine demonstratione sciet. Amplius principia demonti rationa sunt delinitiones,quorum non esse demonstrationes monstratu est prius, aut erunt principia demonstrabit ia, principiorum principia, echoe in infinitum prodibit, aut primae definitiones erunt inde monstrabiles. Sed an ne non omnis eiusde,sed alicuius eiusdem est definitio& dem 3nstratio, an impossibile sit c non. n. est demonstratio cuius definitio, definitio nanque ipsius quid est Sc substantiae, definitiones vero apparent oes supponetes di accipientes ipsum quid est, ut Mathematics,quid unitas et impar, oc aliae cosimiliter. Amplius omnis demonstratio aliquid de aliquo monstrat, i q, est,aut non est, in definitione vero nihil alterum de altero Praedicatur. quemadmodum, nec3 animal de biΕ demonstratio: neq; cuius demonstratio, huius omnis definitio. quare omnino ciusdem nul lius cottingit ambo habere. Manifestum igitur est,q, neta definitio oc demonstratio,nem idem esse pollunt,neque alterum in altero, subiecta etenim consimiliter utiet se haberent.Hscita
Sumina hutus capituli Lec est. QVomodo quod quid est demonstrMur.5 quis mo P 5.
diis introdiictionis,oc quid est divinitio, re quom, dicemus opponentes primum de ipsis. Vtrum sit idem oc fini idem dissinitione seire dc de
Non omne demonstrabile est diffinibile. probaε tri, Que recto. pliciter a priori. Et primo qua divini bile est ipsum quod i - . .
- quid est,quod sedicatiuii re uniuersale est. Demonstra bile aut non est tale qm in secunda figura oes syllogismi sunt negati ui. α in tertia no vniuersales. secula qm nec omne demonstrabile in prima figura est diffinibile.ver gratia.omnis triangulus habet tres. 5 c. qua sequereε Φdemonstrabile sciretur iis diisnitione abs in demonstratione. Tenet sequela,qm seire demonstrative est demonstrationem habere, re nihil prohibet non simul habere dissinitionem redemonstrationem, falsitas cGsequentis ex induetione patet,qm nihil eoru quae v se,aut per accidens insunt diis nientia unci' cognostimus. tertio quia diffinibile substantia est,es diisnitio eognitione subita riae sit. Demonstrabilia autem non sunt substantiae. Nunquid omnis cuius est diffinitio sit demonstratio. m, Non omne diisnihile est demonstrabile. Probat duin milua. plieiter a priori. primo ex radice secundae rationis supra posite. Lqui unius inquantum vnii est vita seletia.Sequeret enim aliter hoe impossibile u, demonstrabile scire ἱ n . diisnitionem is demonstratione, secundo qna dissini πας. - ciones sunt demonstrationum principia. Quorum non Le. este demos nationes ostensum est in primo libro, aut ' cibo erunt principia principiorum in infinitum. Aut primae diis nitiones erunt indemonstrabiles. Vtrum cuiusdam eiusdem sit diffinitio re demonstratio aut impossibile fit. Nullum idem est diisnibile re demonstrabile. Proba isti tur tripliciter a priori. Et primoqm diis nitio ipsius qd i Eua. quid est re substantiae est. Demonstrationes aut omnes supponunt x accipiunt quod quid est . re non demon strant,ut patet in mathematici; quid unitas re quid im par. secundo qna ola demonstratio aliquid de aliquo de monitrat affirmative Vel negative. In divinitione aut εnihil alterum de altero praedicatur, nec genus de dissere
tia,nec econuerso. tertio qm alterius altera demostratio
est,nisi se tan* pars illius ut se habent is heles re tria gulus. Diifinitio aut Oc demostratio alterius re alterius
pede, nem hoc de animali, nem utim de plano H RVTVl, quoniam diis
Iagura, non enim eli planum figura, neq; figura
planum. Amplius alterum est quid est,& q, est monstrare, delinitio nanq; quid est significat,
demonstratio autem, in aut est hoc de hoc,aut non est. Alterius Uero altera demonstratio,nisitanc, pars sit aliqua totius hoc autem dico,qm monstratum est aequicrus duobus rectis aequales habere, si Ois triangulus monstratus fuit pars. n.hoc, illud vero totum est haec autem ad
seinuicem non habent sic ipsum crest, re quid
est,non enim est alterius alterum pars. Manifestum igitur ψ neq; cuius definitio,huius omnis
nitio ostedit quid est,demonstratio autem quia est quae altera sunt.& alterum non est pars alterius. Diis nitio non est demonstratio ne in pars subiecti ipsius aut e nuerso. Probatur a priori.quoniam earum subiecta.i.diisnibile re demonstrabile similiter se habe rent,quod conclusum est esse salsum. Series autem haec est. INTENDENs tra stare de ipso demon strationis medio,quod Ois qO quaerit,qui ipsum est quod quid est perdimnitionem significiis,aggredit tractatum de eisdem
Propones quatuor in exordio huius opituli, quod est praneipium huius tractatus. 5c vltimum prineipaliter exeques in lise eodem capitulo tria saett.sin tres qOnes, quas multiplieauit ad idem,disputatiue eas determinando. Quaru ordo satis elatus in summa habetur. Et tMEpenultimu ultima con esulione negati ue tetigat.Cirra M.
202쪽
cInc titulum qus stionis traimis in hoe rapitulo.
Aduertendu est, in aliquid scitur per demonstrataonem dupliciter.Vno modo ut passJo. Alio modo ut cocluso. Vtrunm. n. horum vocat quod scit , seu demonstratur. Et qua uis in primo libro neglecta tuerit disserentia interhaee duo scita, ita utunia eis locum dederamus, m tunc non variabat propositum ex hoe nunc in nosse expedit
, passo dieii quod demonstrato ea rone, quia est quod de subie stoecineludit. Cones uso vero ipsa dieit squod demonstrat 3 non propterea quia ipsa de aliquo eones uodat, sed ua est id quod dire ste ex pmissis scitur oc quod demonstratione terminat. Item passo est quod scitur, ut inc5plexum, coneluso est quod scitur vi e5plexum. In pposito igitur qu quaeratur utrum ide sit demonstra hile de disi nilule potes aecipi duplγ. Vno naodo loquedo de demonstrabili n modum passonis, ta se est senissus, utrum idem fm idem si scibilest diuinitionem,&stibile ut passo n demonstrationem. i. an id quod de ali quo, puta de hole se itur st divinitionem, puta ost Malraiionale,st scibile P demonstrationem: ita , alal rona leoc si id quod per divinitione de hola eognostamus, oc per demonstratione. Et iste sensus non videt intellis ab Aristotile hie,ut ex phatione alterius sensus patebit. Alio modo psit aecipi loquendo de demonstrabili per modum conelusonis,ct se est sensus. Vtrum idem smidem sit eo ostibile per divinitionem de eonesuso de monstrationis. Verba gratia, Vtrum homo sim id quod se itur de eo P diffinitionem possit seir vi coneluso de monstrationis. i. an signifieatum n dista nitionem possit He signifieatum n e elusione demonstrationis.& hie sensus est fim mente Aristotelis. ut ex quatuor patet . primo ex secisida rone ad ptimam eonelutione. Assvntit sudem ibi o demonstrabile est totum hoe, Triangulus hahet tres oce. oc quia hoe no est diffinibile. eudo ex seeuda rone ad tertiam eonclusione, ubi assiumit m demota stratio pdicatione alleuius de aliquo stit. Diffinitio aut omni earet pdieatione,quia nee genus dedasseretia nee disteretia de genere in ea pdieaturi tertio qm e momo tienda in sequeti eapitulo inquiret, ut ibi patebit,an dis finitio sit demonstrabilis passo. quarto qna prasensq5 est de labiectis, seu de obie stis.pprias distinitionis re de monstrationis. costat aut i, proprium obieetu seientiae D demonstrationem est ipsa e leuisso se per distinitione est ipsa substatia rei. Potest et aliter neutrum sensum abigendo dici Q, quaestio altior est, re quaerit an sumpta quaeunq; re, siue subiectosue passone id quod cogno scitur de illa Meestis damnitiuo stoino idem quod illud quod eo ostitur de illa scessit demonstrativo. hoc. n. est dicere vim si idem siti idem dissinitione 5c demon stratione seire, sue illud attingat a demonstratione, ut concluso,sive ut passo sue quoeti palio modo. Et hie is dubio est vere intentus sensus, una quaestio ista n5 determinatur usui ad rapitulit septimum .ubi dieet quo idem fm idem psit attingi a dissinitione re demonstra tione ,ec quo non. Et in prinei pio illius ea pituli expresse Aristoteles dieet se examinare velle quid bene re quid male dii tu sit ab hoe eapitulo illuc uis. unde rones adduviis adstiationem illius particularis sensus est eaees n5 sunt contra hoc. qm Aristo. disputatiue quaerens veritatem sub qusstione uniuersali optimescessi arguedo adsensus particulares veros bando. s. significatum dis snitionis no est ipsa coelusio, nee est ipsa passo,Vt eo clusa. i ut inhaerens sm .n inhaerentiam per demonstra tionem stitur)nee ipsum subiectu Fm aliquid mi inhae
Tens. hae. n. Oia ex adduetis ronibus eoneludunt vi saei
complexioe attingi re tangiitur se exeellentiori modo propraa obiecta demonstrationis oc dissinitionis. sinatura fic esse rei. In quo autem disserat praesens quaestio a se quente. in capitulo succedente dicetur.
Quomodo citicia quid est si uni neriale & praedirativum. Irca primam ronem pro prima conclusone dubita- Τ.cip. tiuncula quaedam oecurrit ex eo quod hie dieitur,
quod ud est uniuersale est Ac praedi eati uti. superius aut in pilo libro dimi est, si, terniam. i. di tranes nem uniuer Ies necν particulares sunt, necp amrmatio, ne V nega tici in eis est. Ad hoe saeiledicit. primo Q quia diffinitiosormaliter nihil horti habet , virtuali aut vini at habet, ideo diuersimode ola verissean . seetido quia disso sisse nihil horum habet, applicani aut divinitio utrius h
bet,ideo diuerss rationibus via Verificantur Sc. cin C A primam ronem prosecudae usone aduer Annoti tendum est v, illa .ppositio unius inquantum virum est, uni ea est sesa est vera loquendo de scientia qua res stibi lis ex se exigit,seu genera: una res sicut se habet ad esse ita se habet ad cognosti qua tu est ex se. Eta pterea s res una est vi se unicia exigit cognitionis suae modum,ex parte aut nostri non ineonuenit plurificare modos cognosteni di unicam rem, ec ideo loquendo de cognitionis modo ex parte nostri,proposito illa non est necessaria.
D putatiae concludens quod quides non esse drim serabile. cap. 3,
IPsus vero quid est,est ne syllogismus de
monstratio,aut n5 est,quemadmodum nuncto supposuit syllogismus.n.aliquid de aliquo monstrat per medium, ipsum vero quid est,&proprium est, θc in eo O, quid est praedicat, haec aut necesse est couerti.Si enim Aips C propriuest, planu, Q θc ipsi B,& hoc ipsi C, quare ola ad inuicem. verum enim uero θc si A,in eo Q quid est inest omni s, 5c uniuersaliter B de ot C in eo quid est dicitur, necesse 5c A in eo Q quid est e C dici. si υero non sic aliquis accipiet dupli
cans, non necesse erit A de C praedicari in eo Q
quid est: sed si A quidem de B in eo Q quid est, ipsum vero B non de quibuscunm in eo Q quid
est,ipsum asit quid est ambo eadem habebunt:
erit igitur & B de C q, quid est si imo ipsum ud
est & ipsum quid erat esse ambo habent in me dio termino erit prius ipsum quid erat esse. Et omnino, si est monstrare, quid est homo, sic Chomo, A vero quid est, siue animal bipes, sue aliud quid: si itaq; syllogizabitur, necesse est Ade B oi prs dicati,huius aut erit alia ratio media, quare ec hoc erit,quid est homo: aeripit igitur quod oportet monstrare,nanm & B est quid est homo. Oportet aut in duabus propositioibus, ec primis oc imediatis considerare, maxime. n. manifestu,quod dicitur,fit: qui igitur monstrat per id,quod conuertitur,quid est anima,aut adest homo, aut aliud quodcunm entium, quod ex principio est petunt. quemadmodu, si alius existimat ec animam esse idem sibi ipsi causam
inuendi,hoc aut numerum ipsum seipsum mo
uentem necesse est. n. petere aiam,v numerum
esse ipsum seipsum mouentem se,ut idem exi stere. Non enim si Λ sequitur B,θc hoc erit Aquod quid erat esse ipsius C, sed verum erat di cere,etit solum, neque si est A quod quid est,re
203쪽
de B praedicatur Ommi, hoc enim,quod est ani- Emali esse, praedicatur de eo, quod est homini
esse: verum enim est omne homini esse anima
li esse, quemadmodum oc omnem hominem animal esse, sed non sicut unum sit. Si igitur non sic acceperit, n6 syllogizabitur, oe A eli ipsic quod quid erat esse, oc substantia: si vero ita
acceperit, prius erit acceptum C quod quid erat esse ipsius B, quare non demonstratum fuit, hoc enim in principio accepit.
Summa huius capituli haec est. Q5 primu π r Trum ipsius quod quid est sit syllogismus aut de/suppositu. V monstratio, aut non.
Syllogismus aliquid de aliquo per medium mostrat. Secundu. Quod quid est proprium est, re in eo quod quid est
praedicatur. α consequenter eonvertibiliter. FTertium. syllogismum monstrante quod quid est ex ossius terminis suis eo uertibilibus constare necesse est oc talibus,u, primu inst in eo quod quid est medio oc mediii insit
in eo quod ud est tertio. Probat prima pars interminis a primo C tertio a medio: qm primum. 'prium est tertii,seesida vero pars in eisde terminis,qui se duplicas quod ad est concludit, aliter aut non qni licet priinu sit quod
ud est medii, no sequit ipsum esse quod quid est tertia pero insua Quod quid est non est demonstrabile. probat o praemississe. Si quod quid erat esse ambs piratias habent in
medio est quod quid erat esse tertii priusqua in cocluti ne,& se aecidit assumere piand um. Patet sequela in terminis generalibus eisdeni applicatis ad speciales. s. hominem ut tertium de quod quid est eius ut primis, qm erit quod quid est hoIs etiam medium. probatur seeundo in
duabusspositionibus de primis 5c terminis immediatis Oceonuertibilibus. verbi Datia, Anima ill terti una: sibi
ipsi eaula vivendi si primum: oc numerus seipsum ino Guens mediu oportebit repetere alam esse quod vere est. petendo numerum seipsum inouetem se, De ut idem qm nee si primum eosequat medium re me diu teritu. sequitergo primu est quod quid erat tertii, sed absolute. ergo primum inest tertio. nee s primum sit quod quid est. Nul, praedicatum de medio, qm quod quid est aialis dicit de hola quod quid est, sevi asal de hola, non in se, sevi quod unu est. Quia ergo se oportet repetere, s hoe nonnat non syllogizabitur prim uelle quod quid est tertii. Si aut fiat demonstratio non est, sed aeceptio principij.
HCvNDv M propositorum exequi in te deus longo tractatu tria in hoe rapitulo saest Se. Primo quaestionem mouet de uno speciali Modo introductionis ipsus quod quid est. seeudo tria praemittit necessaria ad indendia. quorum primum 5c tettium praedaeati quaestionis qualitatem declarant. secundum autesubiecti eiusdem. vltimo negative r fidet quaestioni,duplieiter responsiuam conelutionem manifestans. Annot. CIRCA quaestionis titulit aduertedum est, ut sciatur
sensus quaestionis, re quo differat a peedenti,u ipsum signiseatum dissa nitionis cuius p poteth dupliciter accipi. Vno modo absolute seu sin se. Alio modo ut est quod quid est huius puta ei reuli vel hors. Dissert aut no pani altero modo ipsum aceipere. St. n. solute id quod inisportaε per diis initione inspiciat, ne ii veritas,nein salsimias, ne P amrmatio, ne in negatio inueni , sed sola prima operatio intellectus illve aditu habet. Si aut sumatur ut
est huius. i. applieet ad tale dista tibile, iam veritas vel sal statis oc asstinatio st, ct conseque ter. secundare tertia operatio intellectus circa illud negociari posIunt. De ququid est igitur, quod per dis uitione eonstat signifieari, duplex in quaestio ab Aristotele mota siti eius duplice
aeeeptionem,re quam o quidem prima in rapitulo praecedeta tradiata,de ipso absolute sumpto quaesiuit an popset attingi demonstratioe ut ex dietis ibi approbatis pa tet. Praesens aut de ipso relato ad id euius est inquirit an possi demonstratione stiri ipsum esse huius quod quid est,i. an applicatio diffinitionis,ut lie ad diffinitia . possiir demonstrationem stiri ree. Notanter aut dicit ut se
qm praesens quaestion O est an id quod spnigeaε ndii
ratione possia cessu demonstrativo eo ne ludi Q in sit rei significate n nomen diis niti. puta an possi demonstra m v, homo sit alas bipes, ut eae textu colligit re abomus expositoribus unanimiter dieiti sed an id quod fgnifieatur P diis nitione possiseessu demonstrativo concludici, inlit, ut quod quid est seu per modum quo quod quid est inest ipsi rei fgnifieate nore dissiniri .vnde qus scio ista
est sormaliter de modo in existetiae an possit demonstra ri re non de ipsa ineti iste ita simplieiter, Ac hoc sonat ver ba Arist.nspieaei intellei tu formaliter aecepta. dixit. n.
ipsius aut quod quid est,uttsi syllogismus cte. fleui. n. qui es' nescire is dieit,s sciat totam eius dissinitione, re nesciet esse illius copletam divinitione, qua materialiter habet quod quid est non sor maliter. i. scit illud quod vere est quidditas illius, sed no stit v, stibi ius quidditas, ita non dieit demonstrari quod quid est alicuius de illo nisi demonstres quod si illitis quod quid
est: hoc. n. est demonstrare quod quid est inquatia huius modi, seu formath 5ce. Et ut sermo Aristotelis Mimal hintelligedus est, ideireo ex verbis ipsis sensum deelatatu insinuauit . re se patet ciuid Qratur, re quaest inter quaestiones has disserentia. Nee propterea dissentimus as. Tlao.qui non ista videtur assignare differentiam , lictea qua ipse dedit,disserentiam nostram n si excludit. imo adiuuat dum docet v, prima quaestio quaerens distin monem dissi nihilis a demonstrabili deelatauit id quod subdim nitione cadit elle quod quid est. secunda aute circa
proprium modum tradendi illud solicitatur. Dispositio ino strationit eoaeludentis quod quid est.
Circa tertium suppostii ab Aristo. dubitatio no par ua est .an intendat Aristoteles daeere Q, syllonismus debens concludere quod quid est, portet si, habeat teris minos tales in primu sit quod quid est medii re mediumst qud quid est tertricte hoe stimetati An intendat dic
te in talis syllogismus debet habere terminos ordinato tam in praemissis, ii in conciusione, ita u, primu dicatur de medio cuni hae conditione addita s. meo quod quid est,re similiter medium dicae in minora de temo illa additione. s. in eo quod quid est, ct se eoncludat primu de terrio cuin eade eonditione addita. Verbi grama, An
syllogismus demostrativus quod quid est hola, puta esuhipes esse quod quid est hoIs debeat se fieri. A. est a talhipes in eo quod quid est: Homo est A in eo quod quia est: Ergo homo est animal bipes in eo quid est. Vel sussicit v, fiat absui tali additione utendo ipso A primo quoaud est medio hoe modo A est animal bipes: Homo est ae Ergo homo est animal bipes. Est aut ratio dubitanda qui Themistius: Averrois r Boetiit ,&. S. Tho. nihil di
eat de illa conditione appone da. Albertus aut magnumque sequit Egidius,illam apponit. Textus vero utriusm postionis capax vadet, quarum in secunda prima non
admittit. Ad euidentiam huius dubitationis in quali hentius ipsos disceptantes audire,o me medium pono, tria videnda sunt. Primo quae si vis syllogismi eum illa conditione ab Alberto sol. seeundo quae sit vis sello gismi, que faeiunt alii supradiisti re an sumeeret ad com cludendum quod quid est tertio an utrao expolitio sal uari s mul possit oce. Vis syllonismi eum esidit icte quod quid est adiectis est disserentia inter ipsum de alium sne tali additione cognosti se potest. si enim sylligaretur simp Ade C per n nihil aliud concluditur nis v, in sine Cui patet ordinado in primo primaenest a. est B ergo C est a. Si autem additur in qualibet praemuda , lyincoquod
204쪽
quod quid, tune non solum eon eludetur. s. a inste: sed
εt tali modo insit, queadmodum. s. quod quid est inest ei cuius est, seu distinitio dis inito. talem squide modii. addit. ly in eo quod quid, supra suam placentem. Vnde arguendo se B est a in eo quod quid: C est nin eo quid ergo C est A in eo quod quad. manifeste oc explieite eon eludit A esse quod quid est ipsus C. Est igit vis talis syllogismi , explicite probare quod quid est de eo cuius est. Syllogismi aut ab alijs Histi vis sis quid manifesta .refm quid latens est. Manifesta quide est, quoad hoeu cocludit necessario id quod est. quod ud est de eo euius est. St. n. primum est quod quid est medii et mediti est quod quid est tertii, necessario sequit primum esse quod quid est tertii. oppositum nanopnci est intelligibile. Latet authie,an ex vatalis se essus ipsum quod quid est, quod concluditur concludat, ut quod quid est illius, ita q, ex hoe cognoscatur, hoe esse quod quid est illius. Est aut eatis latitationisqm vidi tum est syllogismus sine codici Oe
impliciter primum inesse. tertio cocii duct non modii inexistedi, ex opposito aut intellei tus couincii assentire
inprimum sit quod quid tertii, si nouit primu esse quod
quid est mediJ,5c mediu tertii Et hoe mihi rationabilius apparet, ita , syllogismu factum ex talibus terminis nosolii concludere fateor,quod quid est materialiter, sed et D aliter. Quod se suadeo. ex.ppositionibus per se semtur e uso per se non solii materialiter,sed ei tot malis. i. no solum quae si per se sed eognoscitur ex vi talis syllo
gismi Q sit per se absin eo Q, addatur ly per se in i mitiss. ergo ex .ppostionabus quod quid est vi se iterat loqui sequit concluso quod quid est formaliter absili ulla ad
datione. antecedens est notia. qm nun O generat habitus scientitieus nisi cognostat pdicatum eo irclusionis per se inesse sublesto ex pira istis, octii nulla scientia assumit i missas eum illa conditione per se. non . n. dicit geometra, cissetura reetilinea, habet Π se tres angulos squales Se. Sed simplieiteriola figura habet tres,& smiliter in aliis. p. is. Consequentiam aut nescio quare possit aliquis in seiari, cum ly per se notet modum ministed in I minus Oly in T. e. c. eo quod quid. Amplius in primo dii quest v, ad seireno lassest concluso ne esse neeessariam,sed oportet seire ipsam esse meeessaria. Et ex necessariis p missis syllogiza . do abis lynecessario insit subiectio necessario, in pnaisH; ponatur Wnecessario. patet antecedes pro prima par
te ex primo libro, ec pro secuda parte ex exercitio scien trarum. nulla . scientia assumit pnaiisaseu lv neeessarios nis sorte qu* gratia materiae Occ. de in oes demonstrationes earum scientiam generant. tune ultra,necessariudieit modii quo 1 dieatum subiecto inest. Et ad hoe Q p da tum sciatur necessario inesse non exigitur lyneces.sario. ergo quod quid est quam iacti ai importet modum inexistendi no exigit, q, ex pirat sus cum tali eonditione cludatur,sed sumeit v, in utra ii pinissa quod quid est
assumaturuie ut ibi invitam pmialast necessaria,conse quentia non aliter.pbatur ut superius. Et eo firmatur.
qui a s syllogismus aliquis ex vi pmissaria insert sm rem ipsum quod ud est,s ex eo no eo oseat illud esse quod i quid est eius de quo concluditur. hoe n puenit ex dese citu talis processus syllogistici, sed ex eo inpinissae minus
penetrantur ut oporteat. Si n.cognoscerentur mu coognoscibiles in se sunt,seut ex natura sua inserunt quod . quid est illius ita in eo itione nostra illud generarent. Datent manifeste haee ola in similibus. puta esieluso. necessaria insertur ex praemissis necessariis re no cognoscitur illius neeesstas&e. Constat aut ex dictis in sylli
rismus euius primum est quod quid est medii de mediuest quod quid est tertii, neeessario eoneludit primu esse
quod quid est tertii. Ex tali. n. ordinatione terminoria nee enario hoc sequitur ergo Q no eo oseatur ex hoe s
logismo, primum este quod quid est tertii hoe no est dei et tu syllogismi,sed quia no penetrant pmissae. Syllo gismus ergo talas exmpria vi quod quid est sormaliter
A eoncludit. signum aute huius est, squis tarmans tale syllogismia n est A:c est n: ergo C est A intelleiqualiter vi
deret esse quod quid est ipsus n ec a quod quid est ipsius
C non posset subterfugere quin videret A ese quod quid est ipsius c. Et sortempter hoe aliqui declinat ab hae via.
quia. non aduertunt Q demonstratio fit ex notissm in tellectum, de ii 5 ex voethus, ita Q oportet demonstratorem intellectualiter intueri, non solia quod voethus insinmissis positis sani fieat absolute, sed conditiones S mo dos silnifieatae rei,aliter demonstratio no fit. n5. n. oportet demonstratem triangulti habere tres solii intelligeres gnificatu pmissarum absolute,puta et habeat angulos extrinsecos equalentes de e. sed et v, hoe habeat neces,rio de n se aliter no vere demonstraret,quas in coditio nes no Oportet vocibus ppri)s in praemissis notare. θc se
patet vis syllogismi a. s. Tho. ec aliis facti,& q, sumetes est ad concludendum quod quid est sermaliter oce. Nee obstat illud quod in oppostsi adductum est, sq, syllogis B mus sine tali eciditione in hoc differt a syllogismo cu eonditione adiecta quod ille concludit inesse hie vero inesse de modii. Hoe.n intelli edii est loquendo de syllogismosmpliciter de no contracto ad tales terminos quales si
pra diximus. s. quod quid est Bee. Quo ad tertium sponi rum, quod minus libeter exemor.qm odiosa est eoparatio. videt mihi textui cosormior expositio si The
misiij dc aliori, doctorum si altera. θc et vix saluare smul
pollunt. principiti horum ostendi ε duobus. Primo exeonsueto modo loquedi Arist. nunΦ. n. eum dicit aliqdpdieari in eo quod Adest. glosatur id in O illa explicitaeoditione in eo quod ad , sed intelligitur Q, illud pdieatust tale Φ habeat se ad si hiem: ut quod ud est,eis ubili hetiJe intelligitur. 5c hie se intellipedo Histas no inue
nitur. quare aliter hie exponendu est. seculo ex eo verbii illud textus, quod sorte occasio sui ε alterius expo/stionis. ii vero alios no aeeipit se duplicans ece.eonuenienter a.s. o. de Boetio exponitur.imo Arist ipse se C exponendii ex his,quae subdit insinuauit. subdit. n. ime
diale, i, si primu sit quod qd est media, norpter hoe seu tur ipsum primu esse quod adest terti .ec ideo oportet utra iam pinissarum assumere quod ad est. Et postmoduco plens cepta do strina expressus nostro laues posito
subditu, si primum si quod quid est in se ec iniit essen
tialiter medio, auod est quod quid e tertii, Do in ut oInoidem illi n5 sequitur primu esse quod quid est tertii 5ce. oc dat excplum de quod quid est asalis. oc quod quid est hola dc hola. ec statim subdit. Siquidem igitur no se ae ripiatur no syllogizatur primu ege quod quid est tertii. si aut se petitur,ex hoe suadetura postum se. Si in ledebat in ex vi reduplicatiois fieret syllogismus quod quid est A q, oportet assumere semn eum illa reduplicatione, vel esiuitione, in eo quod quid est,ut quid sol eitus suit, primo Q et medium oportet esse quod quid est terra. oc
deinde a primu debet esse quod quid est medii se seueunti, ipsa ii up reduplicatio hae explicite ostedebat.alias 13 salsitas fuisset in maiori re in minori tae Et praesertim Q penitus no meminit talis c itionis in toto hoe capitu lo. , sit se apponeda. re in est principale quod erat diee dum. Quo aut iis duae expositiones simul saluari possint lateor me no videre,qm si c5eedat syllogismu a. s Tho sormatu sufficere lapsuum erit addere illa eo ditionem. Si aut dieatur illa conditione esse necessaria salsum es et sellogismu illi, susseere. Possent in se adunari ut neutra altera elideret, . ille syllogismus sumeres aeeeptaretur,ec et, iste ad maiore ripssione inuentus diceretur,cte hoe Alberti verbis, in fine eapituli eonsonum videtur in m nultimo notato.
Num per terminum non conuertibilem sui log iri possit pioprium de eo euius est propriuin.
CIrea probationem primae partis eiusdem supposti
dubitatiuncula qusdam occurrit.vnde sequatur, primum est proprium ultimi seu tertii: ergo etiam meum,
205쪽
α eonseque ter ergo oes termini talis syllogismi sunt eo suestibiles, nunquid no potest syllogizari .pprium de eo
cuius est,pprium per terminu non conuertibilem. Adhoe breuiter dicit in consequentia elara est loquendo de eonet ulJone un de qua est sermo, quia aliter non e ncluderetur opta iam de suo subiecto. patet aut elaritas seque Ie,ex eo q, uris affirmativa non nis in primo prima syblogizatur,in quo oportet mediu sub primo Oc supra ter tium esse,& ideo si extrema sunt conuertibilia m edium non potest oeedi a primo, aliter non vis praedicaret de tertio,ec simul non debet exeedere tertiit alias non unis uersaliter subheeretur primo ede. optime ergo dixit. Φquia primum est proprium tertii, oportet syllogismum
esse ex omnibus conuertibilibus. Nuni procellus quo una diffinatio per aliam probaturiit petiuo principis.
CIrea ronem quam adducit Aristoteles ad probandum quod quid est, non sit demonstrabile, Dubitatur an syllogismusque concludit peccare fim petitione prin Fcipii sit ille qui demonstrat unam diffinitionem de dii
nito per aliam .an non aine. n. ec inde ratio est dubitandi,qm s talis processius petit principium, ruit non parua pars demonstrationia, qtu pluries una diisnitio demo stratur per alia. 5c s talisseessus no petit principium, is est ille .pe Ius quem hie re probat Aristoteles In hae dubitatione quatuor si Deus illuminare dignabit) vi denda sunt. Primo, pcessus sormatus ab Aristotele, speecatum petendo non incurrere esset demonstrativus
ipsus p uod quid est formaliter. seeundo talis seessus assumit duas diisnitiones eiusde tertio quo in taliscessu accidat petitio principi . quarto quid dieendii si ad qus
situm 5ce. Primum horum ex quatuor apparet Vltra ea, quae supra diximus. primo ex eo quod Aristo. expresse
dieit in textu, Q s si e syllogizabitur concludetur vere primum esse quod qu d est tertii. Et subdit expresse, i sicilis uid horis dimittat syllogizabitur quidem 4 pri Nuin sit tertio, sed . non in eo quod quid est . seetido patet ex Geo in s pdi ius processus peecaret in hoc, i, non conclu deret quod quid est sermaliter, cu hoc tia ab Arisso. in
quiratur, nulla erat melior via impugnandi ipsum, a diacere, in non est esse , quia non eo neludit primum ess equod quid est tertii formaliter,quod in num9 dixit, sed
potius oppositum,ut clare patet in textu. tertio apparet ex verbis. S. Tho. diuidedo textum dieetis. primo dieit
quale oportet esse syllogismsi coneludentem quod quid est . s hoe sit possibile: quali dieeret docere vult qualis
deberet esse syllogismus,qui no pol inueniri.quare oce. quarto patet idem ex illa regula ante praediea metali unal te tu de altero pes tur. St. n. medium in eo quod quides pateatur de altero ultimo.&alterii. s. primum p dicat de medio in eo quod quid est , nee esse est pri u Ddieari de vitimo in eo quod quid est,ta est e sequentia i orna lis 5c optima aliter fundamenta syllogismorum aliunde sumat,qui scit. Est ergo.pcessus impugnatus ab Aristo. suis eiens ad eon eludendisi quod quid est eum petitione Hira principia ut dieel, de se patet pri mina. Seeundum aut. s. talis pcessus assumat duas eiusde diis nitiones. Ex tota textus serie clare habet, qm nihil aliud intelligit
petiyin eo quod quid est sit distinitio illius occiquod quid est navis re diis nitio eonvertibilia sunt Oee.
expreste quoui dieit in textu ponendo talem Icelsum interminis,quod q, quid est livis de homini monstradu se est, puta alal bipes de hole, erit alia ro media, cui primavn inest Et postmodum ad deuns in excplum,aia et dus eius dissiliuiones, fm viam platonica. Nec pol obstaridieendo,oc q, Aristoteles ponit duas Quidem diis nitio.
nes assumi, sed non eiusde , sed alteram alterius. Hoc . n. puerile est, qm ratio media est necessaria diffinitio tertii eum pdieetur de ipso in minora. 5c ratro prima est etiam ro terti),eum concludat esse quod quid est eius in Gelu sone oce. oe lie patet se eundum. Tertium aut quo. s.
in tali. essu aeeidat petitio principi) oce. triplieifer i
telligi potest. Vno modosi petatur principium quatit si est ex natura ret,licet non quo ad nos,ut eram in primo libro diximus.) Si res ipsas absin distinistione qu* ex in imbuis teli erui nostro.puenit intuemur, unius rei unicatin est diis nitio,dc tio est ibi ex rei meritis aliquis discursus,sed ab eode ad idem sim re tendit, lieet fim eos quos nos for manius conceptus a nota oribus nobis medendo, usi peccemus .ec hoc modo est ibi petii ira principia sim se, sed noquo ad nos sce. Alio modo potest intelligi ut sit ibi petitio principii non sin ipsas propositiones, sed sim id quod
principaliter ta formaliter quaeri . Cum . n. demonstrat
A ec quod quid est ipsius c quia est quod quid est ipsus B quod est ipsus C quod qu est non petit ipsa coelutio.
Aesse quod quid est ipsus c. qm nun whoe assumi ε , sed assuniatur aliud quod quid est ipsus C ec .ppter hoe dixin, non est petitio principia im ipsas .ppositiones, quia in in tali.pcessu assumitur quod quid est ipsus tertia de eius quod quid est prinei paliter quaerat, ideo dixi q, petitur id quod principaliter ec sormaliter quaerat, petitur siquidem si a veritatem in tali procellia, quod quid est ipsius minoris extremi, non ira illud mel quod eones uditur,oc qua nune agitur de demonstratione quod quid est de eo cuius est lina pliciter,ecti de demonstracione huius vel
illius quod quid est . ideo peti dicit quod principaliter ecformaliter quaerit oce. 'Tertio modo pol intelligi, ut quia sm veritatem quod quid est. no est quod quid est, sicut nee divinitionis est divinitio,aliter .i cederet in infinitia. Si syllogismus ita ordinet, q, prim in sit quod quid est medii ct medium ultimi,quod quid est,erat quod uaest,re una hoe sim veritatem non inuenit, sequit inter illa duo quod quid est no erit m si v alis disserentia ocila erit manifesta petitio principii 5ce.dum no solii idem sm rem .sed et formaliter solis voethus differes petes ocsorte coetuso insinuauit n illa verba, se se ut ide. haee de
tertio. Quartum aut quod prinei paliter quaerit sateor me nG plene videre. Vnde sin q, mihi nunc Oeeurrit Minsequar,dicturus alias aliter si veritas aliter apparebit. Dico igitur inpeessus alte,de quo nunc est sermo,no est disese ursus consuetus quo eosuevimus diis nitione vita per alia probare, ut in secundo de aiast,ec in primo huius iactita est. Talis squidem a cellus, vi expresse habetur a S. Tho. interius in illo capitulo iters aut specula dia dee.) re. 2 as
non suis eienter demon utrat, uid quod eoncludit si qd e .c. . quid est illius de quo eoeludit,lieet aliquod ipsus quod τα - ud est syllogizet d. e. vicemus aut formatus hie ab Arist. vi r nibus re ex textu deductum est, ipsum quod quid est demonstraret, nis peeeatu petitioisaeeideret. Quare
aut consuetus Fcelsus ex una diis nitione ad alia non sus fetenter demonstret, in supra dictio tangetur capitulo.
Ad id aute quod ob helendo quaerebat. s. quis igit ille tap. Icessus est que hie reprobat Arist. dicitur q, estieessus
ille de quo directe loqui t tertia exposJtio supra data. ad declarandia quo modo interueniat petitio principia. s. in
primum assumit ut vere quod quid est medii, mediii tertia. Talis sudemieessus impossibilis est sin veritate, qua non sunt ibi tres termini nisi m vocem,& ideo petitio principia. Horum olum quae in hoc ea pio diximus,
conui istus ex rationibus adduetis, cte auctoritate ultima S.Tho. no insin dubitatione, ultima determinarionem teneo. ec extera illi eonsormia, rogans ut nullus temera .
Dus iudex aecedat, sed ut postis vim usui partis rationes aspexerit liber censor adueniat,gras at illi ex tueaeo oce. . Relinquitur aute propterea adhue in intellectu meo dubitatio,eou,n5elare video Aristotelena illume ellum impugnare que diximus. Albert iis in magnus me plurim una consolatus est nune, cu in ipso aduerti eu hoe idesentire , re qua exeogitaui θc posui tertiam expositionEsua quo sutile percepi. Dubito quoip .ppterea quia nciliabeo adhue ronem mihi satisfaciente,qua rearevisus ex
uno id quid est concludes aliud, no sit demonstrativus
206쪽
ipsius quod quid est.vt. S. Dio. expresse dieit,re ex Ari A syllogismus in non est, sed siquidem alio modo
sto. sumi potest, qm ipse demonstrationem inutilem ad conciudendu quod quid est deter nabit,quo modo. n. hoc pote it ita re cum Oibus ronibus supradietis conci
dentibus Q ex duobus quod quid est nectitario sequitur quod quid est in illo in ut di ui est eapitulo de hoe feci do aliquid dicetur. Siquis th quia Ami O. disputati ueloquit in hoc capitulo intelligere vult i,diista disputati ue prolata, re propterea forte ab antiquis expositoribus non discussa, re dicit in Aristoteles loqui hie de. effucosueto quo una diffinitio denion strat per aliam, debet
talis tria iacere. primum eli,declarare,quo modo in tali. eisu appareat petitio princip4.oc hoe iacile sacere min erit, sequendo fecunda expolitione addueta vel prima. m eit reddere causam, quare si talis procellus si a Veritatem non est repellendus Γpter hunc desectum. s. petitio nis principia,sedIpter alium. s. quia non sufficienter probat,in id quod cocluditur sit quod quid est illius de quo cIesuditur, quare inqua ab Aristotele strepulsus ab Mi B
alia ratione, n unquam. a. in tota huius libri serie alia raotione reprehenditie inuenitura cessu demo nitrativo e So
cludi quod quid est, nisi quia petitio interuenit. Oc hoc non facile quisqua faciet, praesertim quia ut in primo dein comento. ς.dicitur,opinio Q demonstratio concluderet quod ud est, est prima inter solenes opiniones,et quatenuit Hippocrates. nec est consuetudinis Aristotelis repellere opinionem contrariam , absin aliqua Vera rone. Tertium est in oportet talem respondere re satisface re rationibus inductis quibus probatum est,..pcessus,
cuius hie meminit Aristo. scilicet qid primum est quod quid est medii, ex medium est quod quid est ultimi, ne cellario concludit Oc demonstra Gquod quid est de eo euius est,cum petatione ranae principii ece.oc hoe difficile adeo mihi videtur u, nullam ad hoe video viam M.
Distinat,quod heroilogi simum diuisiuum non potes concludi quod quid GI. Cap. q. CI IErumenina uero neq; 2 diuisiones via syl- V logizat, quemadmodu in resolutione cir ca figuras dictum est: nusu. n. neces larium sit rem illam esse, cum haec lint, sed quemadmoduneq; inducens demonstrat, non. n. Oportet conclusionem interrogare, neq; in co Q datur esse,
sed necesse est esse: illis exilientibus: etenim si
dixerit respondens,an ne homo aiat, aut inani matum postea accipiat alat, non syllogizatum suit,rursus omne aiat, aut pedestre, aut aquaticum,accipiat pedes ire, re hominem esse totum
alat pedestre non necesse est ex dictis, sed accipit di hoc:diiseri aut nihil in multis aut paucis cognoscere facit, hoc quidem nihil absurdum fuit: neq; enim inducens forte demonstrat, sed in ostendit aliquid. Syllogismum vero non dicit ex diuisione dicens definitionem, quemas modum enim in conclusionibus,quae sunt sine med ijs, si q uis dicat, Q his existentibus necesse est hoc esse,cotingit interrogare propter quid, ita & in diuisiuis definitio ibus, quid est homo alat mortale, habens pedes, bipes, sine pennis, propter quid iuxta Unam quam appositionemrdicet erum,&monstrabit diuisione, sicut opinatur,t Omne,aut mortale aut immortale est: ta-
Iis autem oratio tota non est definitio: quare αsi demonstraretur diuisione, non tamen haec definitio syllogismus efficitur.
Summa bufus capituli haec est. Odud est non est demostrabile n syllogismu diui 1elusio.
si uum. probatur tripliciter. Primoqmois coelusio' syllogizata est neeellaria ex pinis iis, et si rii dens nihil ect cedat, qm non oportet conclusionem interroga re necp in cocedendo esse. syllogismus aut diuisuus non habet esiclusione taliter necessariam sie ut nee inductio, qῆ diuidens aecipit altem inebrum diuisionis, dc nOD bat ex dietis ne neeesse esse M. ergo processus diuisivus no est syllogistieus Oce. secunda qm dato in syllogismus diuinuus ostendat omne. puta animal gressibile de holeverificari. non in ostendet quod quid erat esse reci tertio quoniam nihil prohibet fim syllogismum diuisuum a ponere aliquid aut auferre, aut excellere substantia. Contingit soluere supradi ta dicendo in ora sumenda Solutio. sunt in eo quod quid est, Ocu, a prioribus consequenter diuisio fiat us p ad quaesiture nihil relinquatur, qm tale indi uiduia spe oportet esse et necessario erit quod ad est. Praedictus Meelsus non sylloga imo sed alio modoc Excluso gnoseere facit quod quid est, nec hoe inconuenit, qmα ibro . induistio aliquid ostendit Oc non demonstrat.declaratur prima pars. Lin dicens diffinitione ex diuisione, syllogi stice hoe no faciat, primo qna sicut in e usionibus sine mediis contingit quaerere .ppter quid sequat e usio M. ita et indiuilis terminis ira unaqua in appositione eotingit quaererea pter quid pbatur qm diuidens monstrabie
diuisione ex quo diis nitio non habetur tate syllogismo. Sertes autem haec est. INTENDENs in hoe capitulo exeludere syllogisma diuisitium a viis suffieientibus ad quod ud est. tria facit.
Irimo conclusione uni ea directi e contra hoe tribus ronius ponit firmat secudo quanda solutione, quae possiee dari recitat. tertio excludit illa,Vt clare patet i sum a &e. si ι n. . . D C RCA similitudine assignatam ab Arist. inter diui
ita facere, idem enim est. Non Allogisticus igi- V sionem re inductionem. Sciendia est in quia multas tur usus fit ita progredientibus ad ea, quae co
tingit syllogizari quid enim prohibet hoc vera quide esse omne de hole, non in quid est, ne
Q quid erat esse significans Amplius quid pro
hibet,aut addere aliquid aut auferre,aut supe
gredi stibstantias laaec igitur praemittantur quidem. Contingit autem soluere, si quis accipiat ea, quae sunt in ipso quid est,oia, 5c consequens diuisione saciat petens primum, & nihil der linquatur oc aut necessarium est, si omne in di uisionem cadit,& nihil deficit, hoc autem necessatium, individuum enim iam oportet esse.Sed
dis potest intelligi sevi multipliciteraecipitreenus dis uisuus, ideo primo quot upliciter sumat vadendum est. secundo penes quid attendae similitudo. tertio quo sauuetur in eis talis smilitudo. Diuisonis noTetria possis p mus intelligere. spum syllogismia diuisuum euius me. minit Aristo. in primo prioria. p. s. qui se fit,assumit is pro medio comune diuisum,& eocluditur de aliquo iutius diuis inferiori. ola diuis differentia dis unctim hoe modo . omne alal est mnale aut irrata ale. homo est Hal. ergo est rGnalis vel irrationalis, Bc squidem diuisionis note hoe in loeo syllogismus huiusmodi intelliga planuesto diuisio est inutilis ad diis nitione eoeludendam. Accaret necessitate e5sequentis oc petit quod quaeritur.ec intentum non demonstrat, qm dissinitio non assumit vir in disserentiam diuis,sed alteram determinate, quis per
207쪽
per talem syllogismum impotabile est eoncludere. qm
medium e munius est qualibet diiseretia sua, dceon se quenter nulla necessitate ex tali syllogismo sequit intentum. s. alteram differetia determinate, occ5sequenter saeeipiat post talem Meessum,petit. dc intentum non de
monstra t. Potest quom diuisoaeeipi pro toto supra dicto diseursu addito discursu illativo unius partis ex destructione reliqus vel reliquarum .hoe modo . omne ales est rGnale vel irrationale. leo est aiat. ergo est tonalis vel irronalis, sed no est ronis. ergo est irrationalis oce. oc se deinde, omne irronale est mugibile vel rudibile vel rugihile ece. Leo est irrationalis. ergo est rudibilis vel mugi bilis vel rugibilis ece. sed non est mugibilis nee rudibi lis oce. ergo est rugibilis. 8c se deinceps quousqi oes partieule diuinitionis adunate fuerint occi& s luemeessus diuisionis note hie suma ,elarum est, diffinitionem nodemonstrat. qm dc si neeessitatem consequentis habeat iuxta regulas logi eales a diiJunetiva ad alteram partem eum destructione alterius ece. vim in probatiua non habe qm duplex petitio interuenit una ineuitabiliter. qusex destrueti e unius oppositi reliquum infert. idem. n. est sub Hali det tuere irrationale oceonstruere ronale, que dubium aut iano tu est post concluso ne disiun Etam. puta ergo leo est tonalis vel irrationalis, an sit ri, natis, re an non sit irr5nalis, ut de se patet. Alia petitio interueit in maiori .ppositione uri assumit. Omne Hal est A vel n oce. haec enim tali processi nee .pbat nee probari potest.&Opterea sussieiens no est nisi adiuuet. Contui git in hanc petitionem vitare si sui eientia diuisionis se per se nota. Delieit quom in hocmeessu vis phativa. qmno inseri altera parte a priori sed ex negatione opposita, quae est esse ius eo nelusionis, non. n. ideo leo est irrona Iis,uviatio est ronalis, sed eco uerso. Postumus de diuisionis note intelligere distursu ira queda formaliter diuisiuit qui fit hoe modo, Malium aliud volatile, aliud natatile,
aliud gressibile oce. Leo est aiat, oc non volatile,ne natatile. ergo est alal gressibile oce. Et si hunemeeli iam diuiso hie sonet,clarii quo p est , a, diffinitio per eu syllogi
sitice concludi non pol, ani necessitatem eonsequet te no habet ni sex suppositione. non . n. est necessariu ex toto
hoe distursu seu ui ergo leo est rugibilis, nisi supponat uro diuiso fuerit sufficiens , quod ex taliscessu non habet eum possi indens dicere. Q datur aliud genus aialium. Aecidit quoiat in hoesees4u petitio in destructone reli quarta partium , dc detectus media a priori . scutoc inpocedenti. haee de primo. Dixit Aristoteles similem es se diuisione inductioni in hoc diuiso no habet necessi atem eo sequentis scanduebo non demonstrat,quae assi initatio potest tripliciter intelligi. Vno modo accipi edo ν demonstrat, large put idem est quod syllogizat. oc se assimilatio eo tis stat in hoe, et, neutra habet necessitatem cosequetis. Alio modo accipi edo ly demonstrat Iprie, re se assimilatiomportionalis est&esisistit inhoe.. sicut in inductione deficit vis demonstratiua , ita in diutis sone defieit vis illativa. Tertio modo aeeipiendo ly desemonstratiprie. sed Q no tin unicam sed duas similitudi nes insinuauerit singulas in singulis extremis tanges,oc se assimilatio confiitit in duobus. ec in hoc in v traip ca rei neeesstate consequentis. ec in hoe in utra caret videmonstrativa dce. Ad ultimum aut intentu descen dendo diei t, Π, euin expile Aristoteles in textu dieat di
uisonem carere necessitate cosequetis primo modo,&teria o diuisione aecepit se videt. in vo v. n. modo vi ex
dieiis patet neeristaseosequetie de seit. in seeundo aut non necessos cosequentiensis inpliciter deficit, sed descit hoe modo ua non est ibi nisi cu petitione principia, Inter primu ergo Ocellam oc induetionem similitudo inhoe est,quia utrobas no sequitur in te tum neeessario exhinisci ix hoe veraneat de inductione in copleta. qus cno assu init oia,sed multa singulari inter sin aut fic Idu
dtionem est mauor smilitudo, qua vi robiis non est nece Ε stas eo sequentis nisi eum petitione princip5.5c hoe v
xifieatur de indutione eo et a quam costat petere priones sngulares ad usem eo ne ludem caprum, eo vaccipit oes singulares ad usem coneludem dant. Tettius aut Meessus simillimus est indultioni,qna utrobiqi necessitas co sequentie incerta est ex eadem D. s. quia a diuisis partibus incipit utra in via. diuiso aut ut se eertitudinem non habet, qm ab uno Ac ente deest nando in incertum pergit. Seosequenternis viro in supponat es partes aeeeptas esse non sequit neeellario antentum .ec hoe modo exposuit. s. Tho. accipi diuisi,nem in hoe loeo,re similitudine inter diuisione re inductionem, postremo inter oes re quelibet horia proeelIurare induetione. haec est similitudo a nun is a priori .pc ditur,re semper perit.' Verum quia assignaram lini litudinem LS.Tho. discipulus eius non penetrans labes
istare conatus est,eius roni nune satisfaciendu est.ait. in q, male assignatur limilitudo inter diuisione S induetionem in hoc, i, utram supponat Oes partes aeceptas esse.
F quianductio udem hoe facit per se eo in particularia in Ianita sunt re ignota. diuisio aut hoe non iacit nis sorte per accidens , qmors diuiso per opposta debet sera,&hi membris elle saltem reductive. ec ideo obseruato mudiuisionis patet in assumuntur ola membra qm duo imsunt ,5c si no hoe ideo est quia non fit diuisio per oppomia,fc ideo hoe est per Meides. Ad hoc dicit parit tedo,
Q licet Arist in textu non expiti notare vadeaturalium
a cessum cp primum qin iste im habetur in primo prioruad que se remittit oc formaliter syllogistieus est, re tit loquaestionis formaliter deseruit, accepta tu in a multas antiquorsa expolitorii est, ut oc vis Meeisus diuisui hiet angatur oc reprobet. resue et aut discursus diuitivus,maxime in tertio Meessu una ille solus sor maliter diuisu est.& ex diuisone robur trahit. exteros alit magis dii si . . tiuos in diuisuos dixerim, im licet diuiti cinis membra pertractent, in vel per disiunistionem adunant, ut si in primo,vel ex dis uncto nis vi necessitatem eo sequentis G habent ut fit in secundo. opter quod sin suum diuinum S. Τho. ingenium diuisonis vocabulum sormaliter in
tultus. tertium apposuit a cessum in quo ipsa diuitio scelus vis operatur. His praelibatis dicit q, ratio addit
Eta supponit unum salsum. Lex eo , diuisso fit per opposita. patet numerus partium,ec causa ronis est Uns aliud salsum aisumptum. Q partes euiuis totius vias sint tua diis. eaussaut huius est, virum aliud assumptu,verusdesed male intelle stum. Lois diuisio est hi inebris vel redu et bilis ad bimebrem,oc ideo r5 nihil concludit. unde ab hoc vitimo in laoando, sciendia est v, aliouod genus psit dupliciter diuidi. Vno modo per veras disseretias. Alio modo per non veras. 5c squide diuisio fiat per veras differentias oportet in diuiso fiat per differentias no oppositas contradidiorae aut priuatiue, sed per oppositas cootraris,Vt patet. io. metaphyses. haec enim sola inter M. stas est oppositio realis quae ex igit in Vera generas diisse sone. Dauiso aut nilia per tales disserentias him ebria
H simplieiter no est, sed quodam odo sunt siquide ibidus
differentiae extrems de mulis medis,ut patet in .iis. me
taphys de inquantu media ad extrema redue uncta membris est diuiso, inquantum vero ab eis specifiee veritate distinguuntur multi inebris est. Num via diui sionis supradicta venado aliqua partem generis,no sutifieit excludere alteria extremia. sed oportet exeludere ori intermedia, l4 ad alterii extremii necessias consequentappertinetere debet. ideo quatum eum fiat vera diuisio dc nopposita non est clarus numerus partium,& eonsequenter oportet supponere aeceptas euae oes, si coetuso sequi debet. Nee obstat q, non in othus similitudo si inter diis uisionem re induistione, quia. s. inductio, supponit hoc .ppter in sinatate particulari v. diuiso aut non .ppter hoc. Non. n. Oportet et, similitudo teneat in Oibus sed sui3 eu, teneat in eo quo fit assimilatio quod hie saluaturi ocvlterius saluatur hie similitudo,quo ad causa nixamam
208쪽
vmus p. signorantiam partium undecum veniat. Si aut diuisio fiat per differentias non veras, me fiet per oppo sta eotradi istorie vel priuatrue, Oc tue veri fieat ur . me hra diuisonis sunt ina duo. vi patet eu diuidit substatia per corporeu re incorporeum,& alas per ronale re irra tionale . sed talis diuisio una res logice potius duit dit uism naturas rem no est inseredo hiate negocio quod de arte demonstrativa est euius usus ex ip s rem necessario fit. Deeratum ergo tam in anduistione ii in diuisoneaeeidit dua virobio numeria partium ignoramus, ita ui dato . oes partes asium eremiis, si ex diuisionis vi no costaret eas esse omnes, peccatum etiam idem accideret stetit Oe in induistione, re nihilominus petitio omnibus assumptis ineuitabilis est in utraqi 5ce.
Distulat, quia quod quid es nes es dem serabile
per di sinationem e neq; per contrarium e neq; alio quouis modo. cap. s.
SEd an ne est demostrare ipsum quid est sin
substantiam ' ex suppositione aut accipien
tem ipsum quidem Q quid erat esse, hoc, quod est ex propriis in eo quod quid est, haec autem in eo Q quid est sola, oc proprium omne: hoe
enim est esse illi. An rursus accepit Q quid erat esse,& in hoc necesse enim est per mediu monstrare. Amplius quemadmodum neq; in syllogismo accipitur quid est ipsum sillogizare,sem
per enim tota aut pars est .ppolitio, ex quibus
syllogismus,ita ne in ipsum Q ad erat elle opor tet inesse in syllogismo, sed seorsum hoc a positis esse, di ad dubitantem, si syllogizatu in es,
aut non hoc, currendum est Q, hoc enim erat
syllogismus, A ad illum mno ipsum quid erat esse syllogizatum est, et certe hoc enim positusuit nobis ipsum Q quid erat esse quare necesse
est 5c sine quid est syllogismus aut ipsius quὀdquid erat esse syllogizatum fuisse aliquid. Et si
ex simpositione monstret, veluti si malo inest diuisibile ella, contrario autem hoc, quod est contrarium inesse q uibuscunm est aliquid con
gratium bonum autem malo est contrarium,S
indiuisibile diuisibilii est igitur bono inesse in diuisibile esse. Hinc etenim accipiens ipsum
quid erat esse monstrat, accipit autem ad monstrandum ipsum Q quid erat eisse,alterum tamest: in demonstrationibus nanq; q, est hoe de hoc, sed non ipsum, nem cuius eadem est ratio, oc conuertitur. Ad virosq; vero, oc ad monstra
rem sm diuisionem, ad sc syllogizantem, eadem est dubitatio, propter quid homo est alal, hipes, pedestre,sed non aial oc pedestre: ex iis
enim quae accipiuntur, nulla necessitas est unu
seri quod prsdicatur, sed quemadmodii homo
idem esset 8c musicus oc gramaticus. Quom do igitur definiens monstrabit substatiam, aut ipsum quid est nem enim sicut demonstrans ex consessis esse manifestum faciet, et necesse est illis existentibus alterum quid esse, demon stratio enim hoc est, neo sicut inducens per sinA gulatia cum manifesta sin q, omne sic est,eo mnihil aliter est non enim quid est monstrat, sed
Q aut est,aut non est . quis igitur alius modus reliquus no . n.monstrabit utim sensu aut digito. Summa huius cap tuo haec Al. od quid est non est demonstrabile per diffinitio
nem ipsius quod quid est seu diis nitionis. probatur dupliciter. pruno a priori, qm& hie contingit acceptio pranei pii in medio per quod oportet monstra re. seeudoa smili, qm seut syllogizando non acet pitve quid est syllogizare, quia semper tota,aut pars est pinis D. ita in syllogizando quod quid est, no oportet es e ud se quod quid erat esse. oc sevi seorsum posto quid est syllogismus ad horem dubitant Fim si syllogietatii an non, ex ipsa syllogismi rone fit ostenso , qua hie erat syllogismus ita seorsum habitis, quod quid est conditiori nibus,et adhue dubitantem an quod quid,est sit syllosti ratum ex ipsius quod quid est diis natione, ostensio fit, . illud est quod quid erat esse. Quod quid est non est demonstrabile, per eontra in quod quid est suppostione. verbi gratia contrariorum contraria sunt quod quid erat esse,honsire malum sunt eontraria, Ac similiter diuishilere in diuisbile re mali. quod quid est,est diuisbile ee. ergo boni quod quid est, est inditiis bile esse. probatur tripliciter a priori. primo qua oc hie eontingit accipere demonstrandia. secvdo qni iti demonstrationibus licet si hie dehoe,non in ipsum,
ne in euius est ipsa roeonuertit, medita est, sed alteruoportet esse. tertio tam contra hune .pcessum in contra
ista qui sim diuisone demonstrat quod Ad est: qiii sm Ddietos modos inqua redii restat inpler quid est homo Malvess bile bipes, sed non Hal re bipes. probatur. qm exaeeeptis non est neeesse unum fieri quod praedieatur. Quod quid est ergo nullo modo a diffiniente monstra C hitur. probatur inductive: qm ne. sie ut ex certis S per se notis, qm talis processus est vera demonstratio. α eupraemissae stit, necessarium est eones usonem esse: nemnetit ex si gularibus manifestis, pomnia similiter se ha beatiuiti sie non demonstratur quid est, sed Q, omne est aut non est, ne in sensu aut digito occi Series autem haec est. νno x QvxNs disputatiuam inquisitione an quodnd est demonstrabile stiria in hoe rapitulo ficit. primo mea declarat conciusione ipsum non esse demonstrabile per diis nitionem diis nitionis. Seeundo secunda eon esu sone deelarat ipsum non esse demonstrabile per eontrari diis nitione. Tertio ultimaeones usone ratione ge nerali declarat Q nullo modo est demonstrabile Scicin A secundam rationem pro secunda conelusti dubitatiuncula quaedam est, qm ibi Aristoteles dieit . medium in demonstrationibus non debet esse id quod
, conuertitur cum passione seu cones usone, eum tamen
V e statu, in primo primae, ubi fiunt demonstrationes potis finis, s passo concludii ur de proprio subiecto, choportet medium re extrema eo uertibiliter se consequi. Ad hoe breuiter dieitur, ii argumentum laborat in squiti O, quoniam aliqua conuerti contingit dupliei ter. Vno modo per adAEquationem pradicationis,cla. si de quibuse uno pradicatur unum re reliquum .ec de hae eouertibilitate superius habitus est sermo. Atio modo per adaequatione probationis, ita in non magisvnia est emem ad alterum probandum cs econuerso, quia neutrum est eausa alterius. ec hoc modo loquimur hie de eonvertibilitate. Tali enim modo se habent oppositi quod quid est,u, non magis unius quod quid est demonstrat alterius quod quid est 4 econuerso .ec tale genus mediorum demonstriribus proeessus abiicit, quoniam procedit exeatas.
209쪽
Quod quide t neq; es demonstrabile primo,neq; cum ipse an est,neq; cum quus nominis. Cap. 6.
plius quomodo monstrabit Q quid est
homo r necesse est enim scientem ψ quid est homo,aut aliud quodcum, scire, di Q est. nsiens enim nullus nouit et eli,sed quid quide si
gnificat oratio, aut nomen, cum dixero hirco
ceruus quid aut est hircoceruus impossibile est scire. Veruenimuero, si monstrabit quid est, ocq, est,ec quomodo, eadem ratione monstrabit: definitio enim unum quid significat,& demonstratio, d aut est homo, & cae liolem,aliud est. Postea &per demonstrationem dicimus necessimum est e monstrari omne, q, est, nisi substantia sit, ipsum vero ess e nulli est substantia, non enim genus est ipsum ens, demonstratio igitur erit m est,quod oc nunc faciant scientiae. Quid enim significat triangula, accepit Geometra, Q aut est monstrat: quid igitur monstrabit de si niens quid est aut triangulur sciens igitur alius
definitione quid est, si est non sciet sed imposit
hile est. Manifestum aut Sc secundum modos definitionum, qui nunc sunt, ii non monstrant definientes, Q est nam etsi est ex medio aequa
le,sed propter quid est ipsum definitu, dc pro
pter quid hoc est circulus quaeri L cisset enim ecdesinitione orichalci dicere esse ipsum. neq;.n. Q postibile est ei se quod dicitur, assignant desinitiones, neq; in illud est,cuius dicunt esse definitionem, sed semper licet dicere propter quid. Si igitur definies monstrat aut quid est, aut ad significat nomen si non est ullo modo ipsius quid est) esset utiq; definitio oratio, idem quod nomen significans. sed absurdum. Primum quidem enim ec non subsiantiarum esset rima &non entium: significare enim licet Sc no entia. Amplius oes oratio es definitiones viiq; et sensesset. n. nomen ponere cuicunq; orationi: quare definitiones Util disputaremus oes, ec Ilias definitio utiq; esset. Amplius nulla scientia de monstraret viil, Q hoc nomen quid significat, neq; definitiones igitur hoc assignant. Ex liis igitur neque definitio δέ syllogismus videtur idem ens, neque eiusdem syllogismus ec definitio. Ad haec autem,q, definitio nihil demostrat, neq3 monstrat, nem ipsum quid est,nem desini.
tione, neq; demonstratione est cognoscere. Summa huius capituli haec e l. od quid est non est demonstrabile. primo proba
tura prior L qiu non est primum scibile: am impossi' bile est sc ire quid est homo, aut quodes in aliud: nisi sciatur quia est, licet possit sciri quid significat no
Quod quid est non est demonstrabile eadem demonstratione cum ipso an est, seu quia est. proba ε tripliciter. primo a priori: im tam diffinibile ui demonstrabile unu
aliquid est quod quid est aut hominis,& homine esse,altera suiu . secundo et a priori: im eum necessarium sit A tum quod demonstratur esse ly quia est. probat line dii Pliciter. primo, qui aliter oportet dieere esse si substatia rei quod est falsum: im quod ei Geuens non est potius .seeundo qm scientiae hoe obseruant: quid. n. s nisi cat triangulus aecipit geometra, i, aut triangulus tit de monstrat Tune sic aut diffinies monstrabit quia est aut uid, non quia,ut patet, hoe est tolli quod Oneludite monstratio: neqi quid ,qm sc sciret aliquis quid e αξcneseiet s est, quod est impossibile. tertio exemplanteriqua sim nunc modos terminorum 145 si manifestim auia est diis niti in . qm adhue restat inqui redum .ppter quid est id quod diffinit Qt patet ex ass gnata ratione circuli, quaeratur,ppter quid ei reuius est. oc probatur hoe dupli
citer. primo,qni conuenit etiam montis enei talem rario
nem habere. secundo quoniam eum distinitio assignanne ii dieitur illud esse,nein q, postibile si illud esse. Quod quid est non demonstrabile aut scibile demon strando quid est, aut quid signifieat nomen. probati qm P sequeret ex opposto eoetu sonis v, diis nitio nihil aliud et let ur ratio interpretativa nominis, quod est ineonu niens,consequentia patet, uni s illius signifieatu non est ullo modo quod quid est non diis et diffinitio a rone nominia salsitas aut consequetas proba ε triplieiteri primo, im α ni3 substantiam Oc non entium esset distinxtio qnaitia signifieabilia sunt. seeundo, qui Oeς orationes diis nistiones essent, qm potest cuilibet unii nomen imponi,&se Ilias dissultio esset. tertio qm nulla scientia demon strat et, hoe nomen, tale quod quid est fgnificat.
NTTNDxNs disputatius inquisitioni iam terminuimponere tria in hoe capitulo iacit, fm tres conesus es quas probariquarum distinetio adeo viare patet in sun in ut addere non sit opus. primam tamen conelusone non aliter Rr velut quoddam clarius suppostum secui
dae separa inmus. Esle quomodo distingvitur ab essentia. N quo ex eo quod V elix noti est genus .eus distinguatur ab ellentia.
Circa secund am ratione pro secunda conclusione no tanda occurrunt duo primum est, q, hoe in loco ex presse Aristoteles dieit.. esse ita est ipsa essentia rei, qaest maximum tandamentu doctrinae. S. Maci. Secun dum est,in Aristoteles facit hane consequentiam,ens noest genus ergo esse non est substantia rei. illud enim allii mit pro medio ad Ioe concludendii. Haec aut cosequen tia nos aliter tenes. nis esse distinctum a substantia signiseet ut per lvens,ia valeat ista alia consequentia .ens est
praedicatum quid ditatiuum. ergo est genus. quode univetiim istorum negetur, consequentia non tenet,& ratio
Aristotelis non est suilleiens. Ad euidentiam primi sciendu est,et radix istam c5s quPtiarum auae ex hoe loeci ab Aristotele habenε s. esse esti talia rei,ergo ens est genus: θc ens non est genus, ergo esse non est substantia rei est locus as gnificato sorN mali ad nomen euius est fgni Matu. 5 smile est ae si diceretur, sens ilitas est de substantia hominis, ergo alal est hoc genus:& negati ue,alal non est genus hois, ergo setishilitas non est de essentia hola. Si us ergo nega enaimportat ipsum esse, no habet unde deducat c5sequeti tiam Aristotelis hoe squidem negato tin valet illacon
seque a , quantitas non est genus hoIs, ergo esse no est si statia hola se ut ista,ens non est genus hola, ergo taenon est subsutia hoIς. parem enim ea e de vitavi ronem ex eo conuincitur,quia nec quatitas, nee ens ipsum esse citiiseat sin istam opinione. Constat aut in prima nihil valet. ergo nee sui seit ad hoe euadendum dieere de ideo non est par ro,quia entis nomen sumit ab ipso esse, non aute quantitatis nomen. nihil enim resert a quo nomen
sumptum sit, aut impositionis init num sumpst, ad hoes, si vel non sit genus alicuius, si illud, a quo sumptum
est,uonam portetur . non. n. lapis extra species eo oria numera
210쪽
annumeratur. Propteream ab acti dente laesone pedis A
nominis in politionem habet Seb significatum ergo in
tueri oportet oc miseit in huiusmodi. Ad euidentiam aut seeundi aduerte dum est, a, siquis
dieeret ens esse praedieatum quid datatiuum eo munius cibus generibus, sicut Scotus tenet.ista cosequetia nihil valeret.esse est de substantia rei,ergo ens est genus.oc immiliter ista, ens non est genus .ergo esse non est de substaria rei. Dicetur. n. ad utranqhu, stat ens esse praedicatum quid ditatiuum S non esse genus. 5c propterea non esse
opus, i, lignificatum eius quodcunqi sit illud ,est de sui,
stantia rei, ipsum ens sit genus,Vt interebat pruna consequentia utens esse pro eius sJgni sieato. α st, s ipsum
Non est genus, non est opus, signisseatum eius non esse de substantia rei, vi inserebat seeunda cosequetia. Quia ieitur sin hane opinione nulla remanet viastandi co sequentias illas, quae Aristotelis sunt,licet non phais ab eo hie,oportet alterum duorsi eligere,aut in consequetis asts no tenent Fm veritate, aut in opinio illa est chimeri. AO:prarma dieere es eontradieere prineipi philosophoες, Muia licet hic disputatiue loquat,tti eum in serius exami
nare se lateat quid bene re quid male dictum sit,oc nusu inueniatur in serius hoc reprobasse,sero hoc sau et dieen eis.& eonsonum est aliis locis diatrins suae auctoritatis
suae robur retinet. Est praeterea hoe asserere,eo tradieereantius expost Orabu : qua nullus eas inficiatus est. laten
dum ergo potiusa maginatione illa scoli causa oeiosam Liae, eontrariam viae peripatetics, sue a eptet ensset mileare esse, sue non, ut ex dieiis patet,qm esse pdiea
Rum quid ditatium&ens esse genus e retibiliter se seu oportet Aristotest aurabuere. si rosua eoebidit oce. Nee turberis seum his Oibus adhue cosequentia non si ior malis. qm non valet, A est de substalia n, ergo nomen sorinali er signifiearas Λ est genus Ε, stat. n. illud si dii Mesa essentialis ipsius ti ..ppter hoe inqua no turberis, ne rideclines a supradicitis, ana gratia materiae optima suit e5 sequentia Aristotelis. ens nu pessie differetiam rerum ad Cmentes horum non alae litipter eius maximam eo misertitatem. esse vero genus dubital,le est: oc ideo non fuit
Upus ut solicitaret carea vim suae r5nis. tatuum nanui est
solici tu esse de obiectionibus inopinabilibus. sed de his alibi longior habe dux est serino,nue aut his ad deelaratione textus ne ieiuni vino trali remug dicta sint. Est igi ur sua veritatem to Aristotelis,quasbat elle n5 esse desiiustatia rei, aula ens significat apsum esse, de no est ponus,re coseque ter non est puleatam quid ditatiuum. Ex his enim immediate sequitur esse est extra estentiam rei per locum a nomine ad eius tigni gratum Oct. Num disi uitio distinguatura in dio e num ilicat dissili4
. tum e. uel pollibile esse. Irca tertiam ronem p eadem e lusione occurru
a duo dubia. primu est,qui Aristoteles dicit q, habita diis nitione eivuli adhue restat inquirendii spter quia cireulus est. ξe insuperius dictu est. 4mediu adeonesu
dendusi est diffinitio est. seeundu est uni dicit , diis oratio nem dicit dissinitia esse,ne ν possibile esset re in ea statisdiis nitio eum dieat essentia rei no chimetica non dieit spossbile esse, sed poxsibile esse, lieet no dieat illud esse dee. Ad haee breuiter dici ἔ. Et ad primu quide tu denotauit PI Fm nune modos terminorsi. Seeudo diei tui . Q hoe verisieas de divinitione dicet e quid n moda quid nominis illud vero de diffinitione dicet equid .subrone quid rei et hoc insinuauit si iv esset v mi oc monti mei dicere ipsam Ne.Tertio pol hoe veriseati,ut supra diximus de dis uitione dieetite quod quid est absolute impia, illud vero de eade Meepta eii suppositione ordinis uniuers. Ad seeudum vero dubiu diei ε primo , nulla dis nitio dicit esse aut posse esse sormaliterita hoc int edebat Aristotelee, licit aliqua dieat posse esse tandamentaliter, ut obiectio probat. Dieitur sexundo consor
miter ad expositiones indutias, et sermo modo est de dii finitionibus dicetibus quod quid olde remote,& ideo non est mirum si nee formaliter, nee sundamentaliter dicunt esse,vel potia elle sufficienter. . Dimititio quid nominis 3e quid rei quid signifera. de qui
Orea tertiam conclusone aduerte primo Q di Tnitio Cap. p. Ige quid nominis ita differt a diis niti sie quid rei ει ut euie fle ecipiam quid uominis dissert a quid rei. haee ast duci quid, sentia L e.
vi in primo fic alibi deelarauimus, ex hoe disserunt,4 ai circa uae. terum est rea fgnifieatae quid ditas. alterum est quiddυtas ipsius nominis eius ratio insignifieatione consistit.
Era pterea diis nitio quid nominis nihil illud est v ino
minis interpretatio. diis nitio aut quid rei est essentialissipsus rei explieatiua oratio. unde re si vir idiis nitio explicet quid per nomen importatur, illa in nominis s-gnificatione declarando,ita aut rem significatam distin diluet dando a prima potentia usqi ad ultimum astu Ec ideo inquit Aristotes , a, s nomine noti signi elueessentia aliqua, vel declaratio nois non explicet essentia aliquam, divinitio.i. dia nitio quid ro,quae sinpliciter voeatur diis nitio,non digeri a ratione nominis. Ad uertendum secundo,u, ex hoe loeo habet Q quid nominis non debet e5plexis rei se sed ut coploa ad ineoplexionis formam dueunt, dum aliquod nonae toti cople dici imponitur, ut historiae troiane Dias,inquit enim Aristo. hae volens probare oes orationea e se diis nitiones in eis nomen aliquod imponi posset, Ut Ilias,et ne orati interpretatis illud nomen esset diis nitio,ileut re esset ratione nominis. Et ex hoe eonfirmamur ea qua in primo
capitulo primi diximus cinc A totam habitam disputationem a seeundo ea Antior.
pitulo hueu p. Notandum est in Aristoteles proposita
quatuor fidei iter exeeutus est. licit primum de secudum simul disputauerit,et subtili discursu cunctos pertransit modos, quibus quod quid est demonstrari aut introdu ei possi. Septem nata in modos adduxit, quibus quod quid est imaginatur induci. s. per veram demonstratio nem, per diuisionem, per artem diis nitivam, peroppositum, perinducto item,per ad militonem eum si est, seu quia est, α per quid nominis, vi patet ex dictis,praeter hos enim modos non facile est octauum inuenire. ad veritatis ergo decisonem properandum est oce.
Quomodo tin quia quid est,quam dissinitio se haleat
I rum autem considerandum quid horum dicitur bene & quid non bene,ec quid est definitio, 5 ipsius quid es nunquid quodamodo
est demonstratio ec desinitio , aut nullo modo. Quoniam autem est ut ducimus idem stare id est, θ scire causam ipsius si est .Ratio aut liciuὴ,
in est aliqua causa, α haec aut od aut alia 5 si in alia,aut demoth abilis,aut indemonstrabilis:
si igit est alia & contingit demonstrare necesse
est mediti esse causam, re inrrima figura moti stati: uniuersale nanque est& praedicativum quod monstratur. Vnus igit modus esset vii
qui nune exquisitus est, per aliud ipsum quid est monstrari, ipsortim naiam quid est necesse est medium esse quid est , 5c propriorum pri
prium quare hoc quidem monstrabit,illud Qe ro no monstrabit ipsoru quid erat esse cide rei. o.de Vio N Hie