장음표시 사용
101쪽
eodem modo possit & dicere & scribere . Asedor animi non semper adest, isque cum conse dit , omnis illa vis & quasi flamma oratoris e
ighisic afummis hominibus, eruo ditissimos accepimu catenarum rerum studia, i, doctrina praeceptis, et ar te constare: poetam i a natura laalere,iae mentis ruiribus excitari, quasi dis
uino quodam se iritu afflari. stuar iso
iure nqster ille Enniusjanctos appellit poeta , quod quas deorum aliquo dono atque munere commendati nobis Vs ideantur. Sit stiur Iudices sansium apud Ῥοs humanissimos homines hocpoetae nomen,quod nosia unquam barbaria Nisi. lauit: Saxa molitudines Poci rellon dent inlaesaepe immanes, cantu EMAtur atque confiItunt. nos instituti rebus
optimis non poetarum Poce moneamur'
merum Colophoni, ciuem esse dicunt
102쪽
petunt : 1, naei 'vero Luna esse consimmant tuque etiam delubrum eiu s in op. piri dedicauerunt permulti alijpraeterea pugnant interse atq; contendunt.. cluesie asummi i uJ Poetica studia commedat,quod singulari Deorum benignitate nobis
attribuantur. Nam caeterae omnes artes discipliha,methodo & ratione quadam constant, poLsuntque doceri at Poesis sola natura compar ri,nullis praeceptionibus, nullis regulis, nullis axiomatibus patitur se coerceri, & transfundi. Omnem operam luseris, frustra noctes insomnes transegeris nisi labor iste tuus naturae Misecitate adiuuetur. Maior res est Poesis quam ut possit humana industria comparari. Permultos quidem videas eruditos viros versus emuctos, accuratos,puros, plenos eruditionis reconditqpangere,sed quis no videat invita Minerua, &,
ut loquitur ille Musis & Apolliae nullo,h ciLillis studia excoli 3 Siliij Italici uripta si quis
uoluat facile deprehendet,opinor,indole Poetica illum plane destitui, verius cogi non seqtu,
mestum artis minimu naturae inesse. Verunt inen doctus est scriptor, accuratus, Varius, elegans . sit ita, neque enim tantum illi detraho, quantum hodi e plurimi,plures etia habeat vi tutes,Poetam tamen esse nego. neque fortassis
iure sibi titulum hunc arrogesit grandiloquus
103쪽
ille Lucanus. Sed haec alias. Horatius , cuius in hoc genere maximae st apud me auctoritas, plurimum arti attribuit, cuius etiam optima & elegantissima nobis reliquit praecepta, neq; eniim alius Latinorum accuratius & doctius hanc res tractarit,Naturam tamen adesse vult,eaque destitutum vix Poetam agnoscit, Natura fieret laudabile carmen, n arte uaesitum e f.ego neestudia ne diuite Nec rude quidprosit , se ingenium,alterius' λAbera psit opem res coniurat amice.
Porro quod ait Cicero a summis eruditissimisique hominibus Platonem & Democritum intelligit. siquidem huius argumenti reliquit ille nobis Dialogum cui titulus est,ton, vel de furore Poetico. le hoc autem sic Horatius, Ingenium misera qui 'rtunatitas arte Credit, excludit sinos Helicone Poetas Democritus , &quae sequuntur. Spiritus Vero, seu furor ille quo se dicunt afflari Poetae & incalescere,ενθουσιασμ a Graecis dicitur. Vates autem afflatus εμ.Quod autem ait Lilius Gyraldus maximae vir literaturae a Cicerone etiam dici Mουσοπαταγον locus est in epistolis ad Qu.fratre
lib. a. Non me hercule quispiam libentius sua recenria poemata legit. Vbi non puto illud Grςcam vocem significare,sed eum qui obstrepera clamosaque voce carmina sua recitaret. Versificatorem obstreperum alij vertunt. Sanctos appetiat PoetasJ Sancti & diuini vulgo diacutur Poetq a Platone etiam τῶν Ouid.
104쪽
.AEtsMPates, diutim cura vocamur Sunt etiam qui nos numen habere tutent.
Saxa C litudinesJ Quintilianus lib. 9. Instit. .
Orat.de compositione disserens vult ita contexi orationem, ut id quod validius est & ad con- citandos animos e cacius subsequatur, infirmiorique adiungatur.Res enim debent oratione augeri & excrescere, non minui, & remitti . . In his,inquit de singulis autem verbis agit ρος
vocantur cauendum ne decrescat Orais otio,& fortiori iungatur aliquid infirmius,ut sacrilego fur, aut latroni petulans. Augeri enim debent sententiae & insurgere, ut optime Cicero,Tu istis faucibus, istis lateribus, ista gladiatoria totius corporis firmitate. Aliud enim maius alio superuenit. At si coepisset a toto corporc non bene ad latera fauces 'e descenderet. Recte hoc sane dixit Fabius,sed non perinde est illud quod paulo post sequitur . Et contra, Saxa atque solitudities voci respondent, bestiae immanes cantu flectuntur atque consistunt. Magis id insurgebat si verteretur. Nam plus est saxa quam bestias commoueri. Putat Fabius parum rectam esse hanc compositionem quod grandiori maiorique addatur id quod tenuius est de imbecillius. id si ita esset viciosum sane se rei. sed nihil omnino vidit, pace tanti viri dixerim,hoc in loco seminus ille Rhetor, neque enim Cicero hic indicat saxa,& solitudines Voce& catu comoueri, quod plus est qua bestias immanes carmine consistere, sed illam resonantia& v
105쪽
& vocis expressionem quae fit in locis concauis& praeruptis & montosis, Graecis dicitur quod vocabulii usu latinum iani factum est indicare solum voluit:nulli aute res est ignota,cuius etiam ratio a natura petitur. Illud autem bestias immanes cantu flecti.& consistere maiori certe dignum est admiratione,adeo ut plierique totum illud falsum esse & confictum arbitre tretur. Vacat igitur hic locus eo vitio quod deis
prehendisse se putabat Quintilianus, recteque Cicero maius & validius imbecilliori subluxit
&vt praecipit ille, orationem increscere fecit. Quod autem ait bestias saepe immanes catu flecti & consistere, credo Ciceronem ad illa veterum de Orpheo figmenta alludere, quem dicut tigres, leones,sylvas, arbores testudinis suae sono demulsisse. Virgilius cilli enim haec vulgo a scribuntur Threicius quondam Mi fide creditur canora. Mouissisiensius acrium ferarum
Suavi Oss modos tesudinis arborescuta Vmbram feruntur praebuisse ati. Nam quae de Arione & Delphino literis mad runt Herodotus,Lucianus,alhque plurimi non possunt ad hunc locum referri, quum adeo a feritate illa & immanitate absit Delphinus ut φι- ab omnibus dicatur.Nec video cur Petrus Victorius illud ex ecloga octava adducat, Frigidus intratis cantando rumpitur anguis.
106쪽
Neque enim hic Cicero de incatatione agit,c ius rationem eruditissimus ille Poeta ex secretis Magiae adytis tota illa ecloga prosequitur. Homerum Colophonii J De Homeri patria plurimi scripserunt, quorum tamen vix duo consen-
. tiunt: ideoque difficillimu est certi aliquid adferre. Ipse enim nihil penitus hac de re scriptureliquit: ita fit via praestantissimis quibusq; cuuitatibus,ut Atalata illa aut Hippodamia a pro
cis, magna contentione ambiatur. Nam praeter
eos quorum hic facit mentionem Cicero, Argivi, Rhodij,Thesi di,AEgyptij,Iotae sibi asserunt, hunc contra Troiani, Cenchrari,Lydij, Ithacenses, Gnosij, Mycenaeij,alii que plures vendicant,
ab illis vero omnibus Athenienses tanquam si um ciuem repetunt. Extat in hanc sententia elegans Antipatri epigramma, quo coelum illi pa triam esse, Calliopen matrem oraculo Phoebi
asserit. illud propter venustatem hic ascribere non pigebit,
Leguntur & duo versiculi Graeci eiusdem argu menti apud A. Gellium lib. 3. cap. II. sorianis ab his desumpti. ubi pro λ legi debere χ- satis hunc Ciceronis locum documento esse putat
107쪽
interpres noster. frigide quidem illud parumq;
considerate, neq; enim ita leuiter debet aliqua lectio immutari. Bracchylides, & Aristoteles, Scille Antipater Ionem eum faciunt, alij que no nulli.Pltarchus quoque, que iste citat, duas eius patrias adducit Smyrnam,& Ione,in illa natum , in hac tumulatum dicit. Sunt autem Aela duo nomina rebus odoratissimis attributa. enim myrrha dicitur, ῖον autem florem tagnificat. fuit autem illud diuini poetae certum augurium. Plutarcho astipulantur Strabo qui lib. II. sic ait Ion parita est insula, in qua ferimi Poetam Homeru esse sepultum. Quia vero nodisplicet lectionem immutari, forsan ratio illa solidior erit, qua sunt usi alij.quod dicitur ιπταπολ ς.Ion autem est insula, Chios vero ciuitas. Sed de Homero qui plura petit adeat Herododitum, & Plutarchum cuius scriptum Latinitate donatum parum candide nuper pro suo aedidit vir quidam eruditus. Quod aute est Smyrnaeos delubrum eius in oppido dedicasse,refert quoque AElianus Argivos in sacris hospitaliths Homerum cum Apolline inuocesse.
Ergo illi alienu, quia poeta fuit, post
mortem etiam expetunt: nos hunc a iuuqui is Poluntate oe legibus nocter eis, repudiabimus praesertim cum omne olim
108쪽
sudium, atque omne ingenium contui
rit Archivi ad populi Romanisgloriam, laudems celebrandams Nam is Cimbricas res adolescens attigit, b ipsi iis QMario, qui durior ad haecstudia i deblatur iucundus fuit neque enim quisivam
in tam auersus a Musis,qui non mandari Permus aeternum horum labori praeconium patiatur.
Ergo illialienumJ Quod si tot tantaeque esuit
tes Homerum eumq; mortuum quum tapro desie non possit, & exterum, neque enim in omnibus illis civitatibus nasci potuit,eo selu nomine expetunt quod Poeta fuerit:nos profecto hunc Vivum, qni magno nobis & rebus publicis &priuatis tum ornamento, tum usui esse potest, quique voluntate & legibus noster est repudiare minime debemus: maxime quum eo sit in Rempublicam Romana animo, ut omne seu studium,omne ingenium, omnem industria ad eius illustrationem& gloriam conferat. Nam cum adhuc adolescens esset bella contra Cim. bros gesta descripsit:tanta aute fuit illius suauiras & gratia ut C. Mario non silum gratus Verumetiam iucudus extiterit, qui Marius ab hoc . studioru genere abhorrere videbatur, & quod mirum
109쪽
mirum est ab illa ipsi Graeca lingua,qua utebatur Archias,& studio,&volutate alienissimus. Quare magnam oportuit esse in Archia venustatem,& ad delectandos hominum animos dextetitatem, qui tetricum illii Ducem &-delectaret. Eius rei reddit ratione Cicero, Quod nullus est tam barbaro & a Musis alieno ingenio, qui non maxime cupiat res a se gestas aete nis Poetarum monumetis committi. Cuius rei potissimum gratia magno fuerunt omnibus saeculis in honore lancti Poetae, primoq; apud Reges & principes loco .vide Mario,Scipione,Popeio, Alexandro, Bruto paulo post refert Cic IO , qui Poetas omni genere honoris & ossicij
nis rutrum disgse aiunt, cum ex eo quaereretur,quod acroama, aut cuius 2 ocem
libentissime audiret:Eius, 2 quosna Dirtus optimepraedicaretur. Itaque illi Marius item eximie Ls Atium dilexi cimius ingenis putabat ea quisuessem posse celebrari
Themistoclem illum summumJ Quod hic de me mistocle narrat Cicero, dicit Victorius se nunquam
110쪽
quam legisse apud Graecum ullum scriptorem, nec sane me recordor uspia apud illos reperis.se,magisque miror praetermissum esse, nisi me fallit memoria,a Plutarcho in eius vita, ubi multa adduci r in hanc sententiam. Quale est illud, Interrogatum aliquando Themistoclem quis dies illi tota vita gratissimus seelicissimus'; e titisset, Eum,respondisse, quum se triumpha
tem infinita hominum multitudo admirabum dis oculis intueretur. Verbuinte illud ακος avocem,narrationem, recitatione significat: sed quae Musicis instrumentis sit permixta. quae r rio in ludis apud veteres seruabatur ut actionc histrionum harmonia & modulatione huiuscemodi commendarent . ideoque hic a voce distinguitur, neque enim temere Cicero Synoninia coaceruat. nonnunquam etiam eos denotat, qui delectationis voluptatisque gratia aliquid inter conuiuandum memoriter recitat aut ludunt: qua significatione accipit Cicero in Verrem Ach.6. ubi ait,Hic quasi festiuum acroa ema,ne sine corollario discederet, ibidem couiauis inspectantibus emblemata avellenda curauit. Et Macrobius, Delectatus Caesar inter coenam symphoniacis, eos frumento tantum donauit, quum in alia acroamata fuisset nummis liberalis.
L .Plotium dilexiri Fortasse hic est ille Plotius poeta & philosophus no ignobilis sed immodicae loquacitatis cuius facit mentione Horatius,