장음표시 사용
371쪽
sa APPENDI BIBL. VATI C. ac lactis voraces, quos Graeci tyrophagos i ta lacto p nag snuncupant. Horum partes sunt multa quae breuitatis caul sa subiicendae sunt . Cimbrorum partes sunt Dani, Scandia, Selandri , camdi auia ubi Nordovici de Normandini , Suiones qui Z ciues ij. Suedi, Fenni, Gothi Eos Graeci Getas, Latini Dacos vocare
solent: immo GOihi, qui Mani, Daci Getae dicti sunt,li
mines erant ingenti corpore, horrendi Sq. oculis, in acie gau- Valeris dio exultantes tanquam gloriose, deliciter vita excessuri: contra vero ex morbo quopiam vitam cum morte commuistantes, perinde quasi turpiter perituri. De Teutonibus, iue Thuystonibus, necnon Cimbris, vide Berosum, Caesarem,Tacitum, Marcellinum, Cassiodo ruta . Sermo Germanicus, praesertim Saxonicus, litterarum
natura despotestate, diphthongorum vivi numero syllabarum pronunciatione,declamatione,articulis,accentu, ratione
loquendi, ceterisq. huiusmodi dictionum proprietatibus,ma. Tima habet communitate, plurimurnq. retinet comerci j cum Graecorum lingua rectiusq. litteris Graecis, quam Latinis sis; uis scribitur, ut Sisismundus Gelenius, dc ali Scriptores tradunt l. is affirmantes infinita esse vocabula, quae idem Germanis, Graecis valere dicuntur . Gelenius item in Lexico suo m-Phono, in quo ex quattuor linguis, Latina videlicet, Graeca Germanici, Illyrica, partim omnium, partim trium Iartim duarum vocabula inter se, Merudite quidem comparat, huius generis attinitatem linguarum patefacit. Nec desunt qui Germanicam linguam ab Hebraica originem aliqua ex Parte traxisse opinentur. Maximam vero in ea mutationem factam esse ijdem Scriptores obseruarunt,atque adeo eam insam mutatam esse dicunt, ut eam, quae olim fuerit, aegre etiare ritus quis intelliga G. Id quod factum eis censendum est ob plurimas hellorum
iniurias,in populorum migrationes , necnon ob litterarum .historiarum denique cultum a multis neglectum , sicutrix ἰθus Italicae linguae euenille FranciscuS Alumnus errariensis in
Diuitijs, in Thesauro vulgaris linguae demonstrat, ut in
372쪽
ET AE , Populi in Scythia Europaea, quos Appianus Da ηπεια. cos appellat Strabo vero Getas a Dacis ita distinguit, ut Getae uni qui ad Pontum in Orientem vergunt Daci, qui in oppositum latus pectant, versus Germaniam, Istri fontes, quos olim Danos vocatos nonnulli volunt. Ex quo apud Athenienses Davorum, Getarum seruilia nomina in usu maxime fuerunt. Aelius Spartianus scribit Getas dictos fui LO , qui postea Gothi appellati sunt. Alij vero eosdem Getas
esse Tartaros, desveterem Gothorum regionem hodie Tarta riae regno subiectam, eiusq. partem elle Germanicaq. tiu-
ΟT III immanes Scythiae populi in Tractu Septemtri
nati Europae, Danis moruegis contermini, qui olim a semis Italiam subegerunt, Romamq. ipsam sol aequarunt. suamq. in totum orbem inuexerunt barbariem, ut alibi dictum est, cum de Vlphila Gothicarum litterarum inuentore Par. 3 sermonem habuimus,ubi de maxima Latina linguae iactura. quam a Gothis accepit, loquuti sumus, multaq exempla ad hac rem pertinentia in mediu attulimus, necnon Alphabetu.
Gothis Ostrogothae , tanquam Orientales illorum voca ca, ἀbulis ita dicti,4 Vuisigothar, qui Occidentalium sese Regi nibus infudere, nuncupati sunt: Gothalani vero sunt populi ex utrisque mixti Alani enim sunt populi Scythiam Europae ad Maeotidem paludem incoletes, quorum meminitae Plinium legi. Hi autem omnes necnon ali ea in Regione po- puli, ut Gothini, Quadi, Osi, Marcomanni, ceteri permulti
Germanice loquebantur, ut a multi accepi Scriptoribus. I GHα Nunc vero ex omnibus nationibus Gothicis nullam amplius in Germania superesse constat, Scyris vel Stirijs, silue Stirensibus, dc Turingis exceptis. Nor uegicam vero linguam Germanicae adsimilem esse multi prodiderunt: idq. ita esse inueni in Italico Iosaphat Barbari libro de sua, qua functus μιώ
373쪽
MAE CI A , Europae regio olim omni disciplinarum genere excultisama: cuius tamen populi leuitatis vanitatisq. nomine male audierunt,&fabulosi dicti sunt, quia ab ijs fabulas originem traxis se omnes affirmano Hinc pluri- Citan ora bus in locis, Cicero ait Homines leuitate Graeci, crudelitate, barbari, docti quidem,&ingeniosi, sed parum intestimonijs dicendis religiosi. Haec Cicero ob idq. Graeca fide mercari
apud Comicos, est pecunia numerata siue praesente, mercaturam eXercere, cum eos mendacijs laborare constet, sicut des Paului Cretensibus praesertim ab Epimenide Graeco dictum fuit, c- in Scriptura sacra affirmatur .
Graeca lingua non solum in Europa, hoc est in ipsa Graecia proprie dicta, verum etiam in Asia minore, ut in Ionia mec- non in finitimis ei regionibus, atque in extrema Italiae ora, quam Magnam Graeciam vocant, ut in Apulia, calabria, iiiij praesertim partibus, quae mari Adriatico, dc Ionico adiacent, olim vigebat,ac in communi, vulgari q. erat, si cui etiam linguae non solum Romani, sed remotissimae item Regiones propter bonas, utiles artes atque scientias, necnon propter inutiles d vanas, ut magiam,& id genus reliquas eo Idiomate traditas, operam dederunt. Haec lingua ex tribus, Par. p. quae sunt celebriores, est . Hebraica vero omnium vetustissi- ma, ut suo iam loco demonstratum est, primarium optimo ibi iure comparauit . Hanc sequitur Graecata Post Graecam Latina sibi vendicat locum, si earum tempora necnon earum dignitates,& iura cuncta spectentur, quae quidem multa sunt. Graeca lingua quinque distinguitur dialectis, ut dictum est, Aeolica scilicet, Attica, Ionica, Dorica, d Communi Attica vero inter ceteras elegantiorin communi propior, Dorica crassistima iudicatur,in in hac Aeclogaein Pastorum colloquia a Theocrito conscripta fuisse aiunt. Communem autem lingua in nulla Regione priuatim vulgo receptam nonnulli opinatur, cum ubique vulgus suu aliquid proprium habeat,quibus a ceteris plerisque differt Communis enim fortasse illa est, quam viri vel litterati, vel sapientes, et cultiores usurpabant Thessala a nonnullis tuter Graecas dialectos me
374쪽
D DIALECTIS. 32 moratur, et aliae quaedam, quae ad eas ipsas referti queunt. Graeca lingua in sacris Georgiani uti dicuntur, cum vul-rae N. γ.garis eorum lingua Tartaricae et Armenica media censeatur. Iacobita item et Moschouitae in lingua Graeca similibus cha 2 siis .racteribus utuntur, qui a Graecis parum recedere videntur, ut in Thesei Ambrosij introductione videre est Carthaginiemses, ut ait Rhodiginus, in bello aduersus Dionysum senio- e. i. a
rem cum se litterarum Graecarum commercio proditos sen Minui rosissent, ac quidquid fuisset ab ipsis decretum, Dionysio signi: 'ficatum , Senatusconsulto cauerunt, nequis Carthaginiensium aut litteris Graecis, aut sermoni insuesceret, studeretve. Haec Rhodiginus.
AEC A lingua vulgaris, qua hodie utuntur Graeci,
tum vocabulis, tum Graecorum deprauatione, litteris ac terminationibus immutatis, a vetere Graeca multis in locis non minus recessit, quam Italica, Gallica, et Hispanica a vetere Latina, cuius hae tres propagines censentur. Hac lingua Iliadem Homeri translatam , et impressam fuis se testatur Petrus Burrana Lucarnensis , qui libellum , Corona pretiosa in p. V. Bis scriptum, edidit in quo e regione conferuntur vocabula lin guarum quattuor Italicae scilicet vulgaris, Latina Graecae vulgaris, et veteris Graecae opinor autem, ut Italis euenire solet, ipsum vulgi sermonem couuptiorem esse, quam quia litteratis scribi solet, et in eorum ore versatur . Intervarias autem dialectos , quarum aliae alij Splus minusve corruptae sunt, ut Cretae, Cypri, Corcyrae, et inter alias, Peloponnensem tanquam puriorem, Vel minus corruptam praeferri a Graecis, accepi. Haec de Graeca lingua recentiore, necnon vetusta cuius Alphabetum pronunciationibus, figuri , ac nino,. . minibus distinctum suo iam loco ob oculos positum est, ubi, o de Graecarum litterarum Inuentoribus, multisq. aliis rebus 'scitu quidem digni verba fecimus . Hic autem numerandi modum iuxta litteras Alphabeti instar Hebraeorum, a quibus hanc formam sicut et complures litteras, earum q. n
mina Graeci acceperunt, apponere libuit, ut videre est ι
375쪽
Tria. Quattuor. Quinque a Sex. Septem as O . Nouem io Decem II Vndecim arx Duodecim ra redecim. I Quattuordecim is Quindecim. I Sexdecim r7 Decem septem. 18 Decem octo. 3s Decem Mnouem. a viginti. ἀ Viginti unum .
xx Viginti duo. 3 Viginti tria. Viginti quattuor. x Viginti quinque. a Viginti sex. 7 Viginti septem. 18 Viginti O .as Viginti novem. 3o riginta. 3 Triginta unum, o Quadraginta. t Quadrasinta unum. 1. Quinquaginta s, Quinquaginta Vnum. 6 Sexaginta. i Sexaginta unum, et Septuaginta. et septinaginta unum igo Octoginta. u. 31 octuaginta Vnum. so Nonagini. si Nonaginta num Io Centum.
376쪽
Eptacosia. Octacosia. Enneacosia.
Quadringenta. Quingenta. Sexcenta. Septingenta. Octingenta. Nongenta Mille .
Bi mille. Ter mille. Quater mille. Quinquies mille. Sexies mille. Septies mille. Octies mille. Nonies mille. Decem millia. Viginti millia. Triginta millia. Quadraginta millia. Quinquaguit millia. Sexaginta millia. Septuaginta. millia Octoginta millia. Nonaginta millia. Centum millia. Ducenta millia Trecenta nullia. Hadringenta millia Quingenta millia. oexcen millis
is tingenta millia. Noningenta millia.
De nominibus ordinaum. sen etiam ipsi ordinales numeria superioribus ducunt originem. det,
Protos Deuteros. Tritos. Tetariosa Pemptos. Ectos
Endecatos. Dyoeaedecatos. Tristaedecatos. Primus Secundus. Tertius Quartus Quintus. Sextus Septimus. Octauus Nonus. Decimus. Undecimus Duodecimus. Decim ut tertius.
377쪽
r. liarescae decatos. Pentecae decatos. Eccae decatos Epta caede Ios. Octocaedecatos. Ennea caedecatos Icostos. Icosto protos. Icostos de uteros. Tria costos.
Triaco stos protos . Tessaracostos. Tessaracosto protos. Penticostos. Penticosto protos. Exicostos. Exi costo protos Ebdomicostos. Eb domicosto protos.
Enneni coctos. En ne nicosto protosa Ecatostos. Dyacosostos. Triacosostos. Tetracosiostos . Pentacosiostos. Ex aeoliostos. Eptacosiostos Octacosiostos. En ne acosiostos.
Chiliostos. Dischil tostos. Tristhil tostos Tetraci schil tostos. Pentae ischil tostos.
Exacilchil tostos. Eptacisclial tostos. Octa cilchilioctos. En ne a cischil tostos. Mitiostos.
Decimus quartus. Decimus quintus. Decimus sextus. Decimus septimus. Decimus octauus. Decimus nonus
Vigelimus secundus. Trigesimus Trigesimus primus. Qii adragesimus Quadragesimus primus. Quinquages mus Quinquagesimus primus.
Sexagesimus primus. Septuages mus. Septuagesimus primus. Octogesimus. Octogesimus primus Nonagesimus Nonagesimus primus.
Centesimus. Ducentesimus. Trecentesimus
Quadringentesimus. Quingentesimus. Sexcentes mus. Septingentesimus. Octingentesimias Nongentesimus. Mille timus.
Bis millesimus. Ter millesimus. Quater millesimus. Quinquies millesimus. Sexies millesimus. Septies millesimus. Ocites millesimus. Non te millesimus. Decies millesimus. Graeci praeter illam supputandi formam a serie Alphabet desium piam,se in num ris designandis utuntur litteris, hoc est, I II H I unitate signiscat. Π, rise τε idest quinque, g εκα. i. dece H ἐπισαν. i. cent si X, i mille M Mυtια. i. decies mille quoties autem harum litterarii singuli quaeque geminatur, toties idem numerus multipl: catur. De dum vero, centuriaru Ee Chiliadum,ac Myriadu litterae, Δ Π in hac charactere Graecora, inclusae,quuiarium eorum numeroru semper multiplicat, vita P . : a ooDo. naim haec littera, II quinqtie lagnificat. i li, Horum numerorii adiunctione reliqui omnes gignuntur,ac in compositione maior semper minori praeponi blet sed in compositione nominum numeralium et aior numerus minori sine coniunctione prxsertur, ut δεκα rbia idest decem tria si autem minor maiori praeporiatur, eo iunctio intercedit, ut si a MIεrat, id est triain decem.
378쪽
DE BAE AEa non ab Abraam, qui Hebraeus in Genesi appel G n. a latur, sed ab Heber, qui fuit abnepos Sem, flij Noe , qui Gr . . et Iudaei a Iudaea, quae et Chananaea, et promissionis Terra in Scripturis sacris nuncupatum, dicti sunt Syriae Regionem incolentes . Et quia in Heber Familia remansit lingua , quae prius humano generi creditur fuisse communis , cum Gentes linguarum diuersitate sunt diuisa: Hebraica deinceps Gru. a. nuncupata est. Hac Hebraica , siue Iudaica lingua , quaevi sacra dicitur, vetus Testamentum , libris Io, Danielis,in partim Esdrae exceptis, qui Chaldaica lingua editi reperiuntur, conscriptum fuit qui profecto Liber fere solus pure Hebraicus habetur, ut eruditi assirmant: alij enim ijsdem Cha racteribus conscripti, vel Chaldaici sunt, vel alias dialectos
glossas habent admixtas Hinc recentiorum Iudaeorum Tnaim ud vanitatibus, 4mpietatibus plenum, nunc Roma expurgationi traditum , obscurum censetur, quia omnium fere gentium vocabulis respersum est . De Alphabeti He Pae oa.hraicis , antiquiori scilicet, recentiori, quae suo iam loco fuerunt apposita deq. huius linguae maiestate, excellentia,
multisq. rebus alijs ad hanc eandem linguam pertinentibus, praesertim vero de litterarum musterijs, quibus ipsa lingua abundat, satis ibi dictum opino .
Addam autem hoc loco quae ad nominum numeros, ac dein sinentiam pertinent Hebraei enim in geminatis a natura, ut duae aures, duo oculi, cetera huius generis nomina, necnon in numero centenario, ac millenario dualem habent, non pluralem quae enim pluralem habent, duali carent Masculina nomina unicam in singulari, unicam in plurali desinentiam habenta. De ijs, qui litteras Hebraicas antiquas ac recentio recin Par. a. uenerunt, uis iam locis sermonem habuimus, ubi multa 3 3. 'scitu quidem digna dicta sunt, num scilicet Hebraica lingua siue libri sacri hac lingua conscripti fuerint corrupti qua in
re demonstranda multas recensuimus causas ct rationes.
De modo scribendi, qui ab Hebraeis obseruatur, suo item Pu. pr.
iam loco dictum est, ubi modum scribendi apud Latinos, a si- nistra
379쪽
332 AppENDI BIBL. VATI C. nistra parte in dextram magis naturalem esse naturae, quartia dextra in sinistram demonstrauimus. De litterarum Hebraicarum musterijs nonnulla etiam diximus sed earundem interpretationem, connexionem,et Ordinem videre est in Oeconomia G.eorgi Ederi, et apud S. Hieronymum in prooemio lamentationum. Verum quia ex ordine litterarum numerandi modum obseruant Hebrae , hinc iuxta litteras Hebraicas supputandi formam infra apponere nobis visum est.
Vnum. i. Duo. Tria . Quattuor. Quinque 6 Sex. Septem. Octo. Novem. io Decem. I Undecim I Duodecim i Tredecim i Quattuordecim. is Quindecim. 16 exdecim. i Deeem septem. i Decem octo i Decerac nouc m.
1 Viginti. 3 Traginta. o Quadraginta 3 Quinquaginta
6 Sexaginta. o Septuaginta. 8 Octoginta. o Nonaginta. io Centum'. io Ducenta. 3o Trecenta . o Quadringenta. so Quingenta. 6oo excenta. o Septingenta. 8o Octingenta. o o orgenta. Ioo Mille INum ordinalis. Riscion. sient. Scietisci. RerieqM. Chan, schi. Scisci Scie uighi. sciemini. Testistit. Ghau. I.
Primus seeundus. Tertius a Quartus. ii intus a Sextus a Septimus. Octauus a Nonus
Decimus. Pro numero cuiuscumque de dis milutiplicando eadem nomina ab unitate ad denarium usque numerum resumuntur maiore minori, contra , praeposito . Ita quod etiam in numero ordinali obseruat
380쪽
T E TR v IA, Italiae Regio Tyrrhaeno mari incumbens ad primam usque Tyberis ripam protensa, Macra fluuio a Liguria discreta: auguriorum olim, laruspicinae periti claud/sima, ut Claudianus testatur. Hinc dictae Regionis incolae He. Vtrusti sunt appellati, atque Hetrusca lingua vetus, Qua Populi Hetrusci utebantur. Huius linguae Alphabetum suo iam pisi. loco appossitum est, ubi de Demaratho Hetruscarum littera in 'trum Inuentore loquuti sumus. Eiusdem linguae septem illa Tabulae aeneae vetustissimae Eugubij, siue Igubi repertae ce
sentur ess . Hanc linguam,quam hodie nullam extare, pro comperto habetur, a Latina longe diuersam fuisse apparet ex vocibus quibusdam paucis quas apud probatissimos Scriptores me legisse memini. Deus enim , ut Suetonius ait, si es ab Hetruscis dicebatur,4 Padus a prosunditate, orgen quem Ligures Boigum dicunt, appellabatur Ancona, prius Hetru a. . sco vocabulo Pιcena simul & Aboriginum dicta . Piceni, Hetrusca lingua genus sacrum dicitur, orti a Sabinis Hetrusci
etiam, ut Cato testatur, nobilem Principem Laronem, vel La- .p.νfia, runem. frunem appellabant, quem Itali, Hispani, tali j ossaronem vocitare olent. Eidem item linguae voces illae, quas
Arnobius devictimis earum q. partibus recenset, adscribun --Mis, tura Rhenano,& Panaetio, quia ibi Arnobius de Hetruria, quam genitricem et matrem superstitionis appellat, sermo , Ti. nem habe . Voces huius generis sunt i exabo , Longauo Tucetum, Tenia, lasea, enica, Istium , Maleola , ιιista ugmen, Magmentum , et id genus aliae, quas ijdem Scriptores pro animalibus, animalium q. partibus, atque farciminugeneribus, quibus utebantur Hetrusci in sacrifici js, student explicar . Vocabula enim sunt ab ijs conficta, ut propter eorum obscuritatem augustiora iudicarentur , sicut identa Rhenanus testatu . Haec lingua aliquid commune cum Armenica,et Scythica habuisse nonnulli suspicantur: trique enim Pontifices suos et sacros expiatores ago appellabant, et Noam ex Armenia in Italiam profectu uadicebant, Vestam q. colebant, perpetuum Q.