장음표시 사용
211쪽
risurum 6. . etino ab ecclesin, in quibtis mixerunt, ad altas se transtulerint, usque eo sint a nostra communione secreti, quousique ad ipsas mi ira redi rint , in quibus erant primum ad aliquem honoris ecclesia Mi gradum elatι.
Ad hoc Concilium ex Palaestina venit Hieronymus Stridomentis cum Paulino Antiochiae, & Epiphanio Salamin:e episcopis, ut ipse scribit in Epitaphio Paula: et Orientis , m Occidentis, inquit,
episcopos ob quasdam ecclesiarum di sensiones Fismam Imperiades litterae conmtraxissent, miti F Oma Paulinum Antiochiae, Epiphanium Salaminae episcopos, miros admirabiles. &in Epitaphio Marcellae: Denique cum Komam cum sanctis ponti cibus Paulino, stu Epiphanis ecclesia lica traxi et necessitas . Remissis inde domos suas episcopis, Damasiis Hieronymum retinuit, ut sibi in caulsis ecclesia ilicis interuiret, quod ipse scribit ad
Ageruchium : 6ιm in chartis ecclesia cis iuuarem Damasum I o. --ιis episcopum, oe Orientis, atque Occidentis Synodicis consiliationibus respondere in , iidi duo inter se paria nobilisti morion . plebe hominum comparata, inum, qui viginti sepeli set mores, alteram, quae miginti duos habuisset maritos extremo siti, mi putabant, matrimonio copulatos. Haec in Italia. In
Hispania vero initantius,& Priscillianus rescripto Gratiani confisi repetiuere Hispanias, atque lino ullo certamine ecclesias, quibus praefuerant, recepere. Verum Idacio non animus, sed facultas ad resi itendum defuit . quia haeretici, corrupto Uoluentio proconsule, vires tuas confirmauerant. Quin etiam Ithacius ab his, quasi perturbator ecclesiarum, insimulatus, iussusq; deduci, cum trepidus profugisset in Galliam, ibi Gregorium praefectum adiit. qui, compertis quae gestierant, duci ad se turbarum auctores iussit, ac de omnibus ad Grati, num rettulit ,: ut haereticis ambiendi viam praecluderet. Sed id frustra filii. quia per libidinem, & potentiam paucorum cuncta ibi venalia erant. Merobaude inde, & Saturnino consulibus, Symmacho vero pra ecto urbis, Theodosius Coni tantinopoli Alcadium filium, licet adhuc puerum, XIIII Kalen. Februarii Imperii consortem asciuit, Augusti dignitate ornatum . mense autem Iunio,cum omnes omnium haereseum episcopos aduocasset, conuentu acto, req; cognita, neminem praeter Nouatianos in Urbe esse permisit. Ceterum quanto acrius haereticos Theodosius in Oriente premebat, tanto vehementius eos in Occidente Valentinianus fouebat. Erat enim iam annos septemdecim nutus , N Probum praesectum praetorio , penes quem summa rerum in Italia crat, despiciebat. Itaque edictum per omnes Imperii sui prouin' cias misit, ut qui aut Imperatori obilitisset, aut templa reposcenti non tradidissset, capitali supplicio obnoxius esset. Id vero Auxentio aucto
212쪽
re, Mediolani quondam episcopo, fecit. Hic enim, Mercurii in Omine sibi indito, luilinae Augusta accitu in urbem redierat , atque Omnia laetario miscere tumultu pergebat pro recuperanda ecclelia, quam amiserat. Itaque Valentinianus an illo impulliis, Ambrosium per tribunum vocavit, bc coram se in Consutorio adeste praecepit, ut cum Auxentio de fide disputaret, se praesente , & iis iudicibus, quos ut cr-que legisset, eo nimirum consilio, ur, Ambrosio ecclesia egre Iib, Auxentium restitueret. Qua re animaduella, Ambrosius eo adire noluit, ne ecclesiam Arrianus reciperet, verum non conuenire respondit , Ut de fide coram iudice laico extra ecclesiam ageretur . Qua voce Valentinianus permotus, Ultim palam basilica Portiana , quae eXt vrbem erat, cedere, dc quo vellet, abire mandauit. Ambrosius vero a clero , populo, magna animorum alacritate defens is, se urbe exiturum, aut ecesesia, quae Dei esset, cessurum negauit. Hinc Valentinianus ira feruidus armatos milites ad basilicam occupandam immisit, verum, populo illam custodiente, atque Ambrosium protegente, nihil profecit. tumultus tamen magni periculi , Sc foedioris exempli fuit. Dum Ambrosius in his angustiis versabatur , epiliolam ad Valentinianum ex basilica misit, in qua factum, consiliumq; tuum pro
bare contendit. Ex ea epitiola libet aliquot huc. sententias inferre, maxime ad hanc turpitudinem demonstrandam idoneas': Dalmatius, inquit, tribunus mandaro clementiae vestrae postulauit a me, mi m ipse iudices legerem, sicut elegisset Auxentius, quod in Consistorio esset futura certatio, adibitro pietatis iudScis tuae. Resemdeo , patrem tuum legibus suis sanxisse , in caussa fidei, mel ecclesiastici alicuius ordinis eum iudicare debere, qui nec munere impar sit, nec iure disimilis, hoc est sacerdotes de sacerdotibus iudicare. uin etiam, si alias quoque argueretur episcopus, morum esset examinanda causa , etiam banci voluit ad episeopale iudicium pertinere. Et si seri plurarum seriem diuinarum , vel merera tempora retractemus , quis es, qη abnuat, in causia fidei episeopos solere de imperatoribus Christianis, non Imperatores de episcopis iudicare t Pater tuus, vir inatumris aeui dicebat: cones meum iudicare episeopos i, tua nunc dicit clementia : Ego debeo iudicare.
Et ille baptitatus in Chrso iubabilem si pondera tanti putabat Oe iudicy. clementia tua , cui adhuc emerenda baptismatis sacramenta Ieruantur, arrogat de de iudicium, cum Messacramenta non norit. Veniant plane, si qui sunt, ad ecclesiam, audiant cum populo , non it qui uam iudex residat ,sed unuseius ut de suo a pectu habeat examem , eligat quem sequatur. agitur de istitu ecclesii sacerdote . si audierit illum populus , putauerit melius distulare , sequatvr sidem eius, non inuidebo. Omitto, quia iam ipsi populus iudicauit. taceo, Pisi
213쪽
pater clementiae tuae quietem jutura' 1popondit, si elidius susti peret sacerdotum, hanc fident se tuus sium promissorum . oodsi de aliquorum peregrinorum assentatione se ia fiat Auxentius, ibi sit episeopus, rande sunt ij, qui episeopatu putant nomine decorandum . nam ego non episeopum noui, nec sede sit , io . .Quis erit ille, qui cum legat, per tot prouincias et o momento esse mandatum, ut quicunque duraurrit Imperatori, feriatur gladio, quicunque Dei templum non re diderit , protinas occidatur, quis, inquam, es, qui psu vel et ius, vel inter paucos dicere Imperatori, Lex tua mihi non probazur 3 Deinde ipsi eligam iudices laicos, qui,cum tenuerint fidei meritatem, aut proseribantur, aut necentur. quod
lex deside lata decernit. Si adb odum prouocat Auxennus , it de He astutet, licet non sit necesie propter unum tot episcopos fatigari, qui etiamsi angelus deca o elset, paci ecclesiurum non deberet praesem in , cum au ero I nodum congregari , ipse non deero. Venissem ad sim in clementiae tuae, mi haec coram sugeererem, si me vel episeopi, vel populus permisissent, dicentes, deside in Ecclesia
coram populo debere tractari. Atque limam Imperator non denuncia ses, ut quo mellem,abirem. Nam mihi a sacerdotibus dicitare::Non multum mterest, et trum volens relinquas, an tradas altare suisti cum enim reliqueris, trades. Atque imam liquido mihi pateret, quod Amram 'Ecclesia minime traderetur, sponte meo serum tuae pietatis arbitrio. Sed si ego solus intercti epo , cur etiam de alysomnetbus madendus ecclesiis est praeceptum ' Vtinam confirmetur, mi ecclesiis nullus molestussit. opto, ut de me, Pabs Udavir , sententia proferaturi. Scripsit etiam eodem tempore ad populum, ut animum eius in tantis dissicultatibus confirmaret. Ex quibus hic volui decerpsisse: farcumfusi mi
lites , armorum crepitris, quibus mactata est Ecclesia, Adem non terrent meam, sed mentem e litant, ne, dum me tenetis, perniciosium aliquid mese oboriatur saluti. Nemo vos turbet , quod aut carrum praeparauerant, aut dura, o videbatursibi, Annitri y lsius, qui se aecu episcopum,ore iactiarunt. Auxentius gladium volantemper omnes urbes direxit. Auxentius uno momento populos,
quod in ipse est, trucidabit, alios Hadio, alios sacrilegis. meam basilicam petit
cruento ore, san uinolentis manibus. Absit, mi patrum meorum tradam hered,
tatem . absit a me, mi Christi tradam hereditatem; absit, it inudam hereditatem patrum, hoc est hereditatem Dionysii, qui in exilio in cui se Adei defunctus
est, hereditatem Euctory3 cmfessoris, hereditatem Marroclis, atque omnium retro fidelium episcoporum. Auxentius , ne cognosteretur, quis eset, mutauit sibi cabidum , et i quia his fuerat Auxentius episcopus Amanus, ad decipiendam plebem , quam ille tenuerat, si vocaret Mercurinum . Mutauit ergo vocabulum , sed per Ulam non mutauit . Idem conclusius inaeque ad mersutiam patrum Horum conserit . de Imperatore, muli inuidiam commouere , dicens iudicare debere adessentem catechumenum , sacra lectionis ignarum , is
214쪽
Confictorio iudicare., uasi mero superiore anno , quando ad Palatii si
peritus, cum praesemibus optimatibus ore 6insipimum consisteretur, eum δερ erator basilicam vesset eripere, ego tunc aula contemplatione regabs mst eius sim, constantiam non tenuerim sacerdotis, aut ιmminuto iure differam.
Non ne meminerunt, quod ulu me cognouit populus Palatium presse, ita irruit, it vim eius ferre non posset, quando Comiti militari cum expeditis ad fugandam multitudinem egresso obtulerunt omnes se rati pro De Christit tum rogatus
sum, ut populum multo sermore mulci emi m sponderem fidem, quod consecam ecclesiae nullus inuadereti Ex his Ambrosa verbis, facile Valentiniani , & Iullinae auersius a Catholica religione animus, & turbulentus Me diolanensis ecclesiae status, cognosci poterit. Quae dum aguntur, trillis ecce nuncius de nece Gratiani Augusti, de Galliarum amissione assertur. qui auditus Ualentinianum, ac totam Italiam ingenti dolore incendit. Ea vero res hoc modo acta est. Clemens Maximus, domo Hispanus, Theodosii principis commilito olim in Britannia fuerat, tum vero exercitui in eadem prouincia praeerat. Res autem tulit, ut milites in Britannia tumultum conciuerint, & metu Gratiani, Maximum , quem sortissimum esse sciebant, Imperatorem acclaniaverint. Ille vero primo Imperium renuit, facti iniquitatem auersatus, deinde, ubi periculum sibi L militibus imminere, si eorum voluntati rellitis let, animaduertit, in illorum potet late se futurum ostendit . atque insignia , quae osser
bantur, accepit. ac mox cum .exercitu nauibus adollia Rheni accessit,
ubi ab iis, qui in eis stationibus versabantur, militibus est acceptus. Quare audita, Gratianus, homine, ut modicarum vitium ad hidendum,neglecto,milites ei tantum Alanos, quos mercede conductos habebat, opposuit. Hoc vero Romani veterani animo iniquo tulerunt, inlignem sibi iniuriam factam interpretantes, quod barbaros,aut virtute, aut fide P tiores exii unasset,atque iracundia incensi ad Maximum,summa omnia pollicentem,plerique se cotulerunt. Quo facto Gratianus exterritus, Treviros, ubi per mensem Aprile fuisse coperimus, reliquit, & sese Parisios rettulit. Quod ubi Maximus coperit, repulsis Alanis,&ipse eodem citato agmine maturauit. Ibi per quinque dies collatis castris, leuibus aliquot prc liis varie eit certatu Quibus transactis,Gratianu Mauri primu ,deinde reliqui sentim deseruersit. Quod ut ille vidit, trepidus,trecentis equitibus
sumptis, fuga capessit, atque ab obuiis ciuitatibus omnibus exclusus,Lugdunii peruenit.: siris ad urbe positis,no ita multo post Maximus omnibus copiis insequutus accurrit. Ceterum primu aperta vi homine det re consilui fuit. ubi non successit conatus,ad dolii se contulit, quo se ficile credulum adolescentem irretiturum putauit. Quippe Gratiani sposam
215쪽
aduentare, ut ipsi flumen traiicienti occurreret ermone distulit. Quod Gratianus amore percitus, facile adductus est ad credendum. Vehebatur autem occulte in rheta, in qua sponsa esse simulabatur, Andragathius quidam, homo magni roboris, atque audaciae singulatis. Ille vero, ut in propinquo esse cum paucis Gratianum alacrem, vidit, confestim cum suis e rheda prosiluit, atque incautum iuuenem comprehendit, & gladio traiectum vita exuit. Mortuus eli Gratianus VIII Kal Septembris,annos XXIIII natus, virtute, ac pietate, si diu vita suppeditulet,optimum quenque Imperatorem adaequaturus. De Maximo sic loquutus est Pacatus : auis non ad primum n sceleris nuncium hominem risit ' nam infra δ-gmtMem iracundia videbatuir, cum paucι homines, mselam totius incendium
Occidentis adobrent, regali habitu exulem illum suum induerent. De Gratiano ita D. Hieronymus: Gratianus ab exercitu se proditus, ipse ab obujs in bibus non receptus ludibrio hosti fuit, cruentri manus et estigia parietes tin Lug
VALENTINI AN US AUG. ET MAXIMVS IMP.
R ATIANO perempto, Maximus Uictorem filiupuerum sibi Caesarem cooptauit, ac Galliam ditioni suae adiungere properans Ballioni, & Merobaudi, qui duces Gratiani fuerant, in potet latem adductis vitam ademit. Interim Valentinianus in Italia, foeda Gratiani statris caede accepta,mafino curarum aestuavit incendio. neque enim solum vicem fratris mortui doluit, sed etiam Maximi potentia ad rationem reuocata, de propria salute solicitus esse coepit; veritus scilicet, id quod postea euenit, ne Maximus,Occidente in suam ditionem redacto, superatis Alpibus,in Italiam se demitterer, ac seipslim quoque aduersus latas opes infirmum Imperii sui parte, ac vita denique spoliaret. Itaque, quod ad bellum gerendum viribus imparem se sentiret , consilio armorum abi cto, pacem sibi postulandam putauit, ac propterea Ambrosium episse pum, Virum grauitate,prudentiam praestantem ad eum legauit i Ex altera parte Maximus immaturum esse,ante res Galliae compolitas, remi, pecu S niariam
216쪽
auarumconstitutam, illam aggredi arbitratus, utique pacem cum v troque Auguiba tibi agitandam existimaim: atque ira prolaere oratore ad utrumciue de concilianda concordia mi ird Ambrosius omnium iniuriariun oblitus, munus legationis ira id grauate suscepit jatque in itinere Victorem Comitem, qui a Maximo cul Ualentinianum mittebatur, o fendit . Ceterum um ad Maximum peruenistit rogarus,cur Valentinianus ad se, quam filiusad patrem,non accessisset,respolidis,aspei o hie mis tempore puerum cum matre Alpes incommode transitimini fuisse. se vero milium elle, ut de pace agerer, non ut de Valentiniani officio responderet. Tum ille, Expectemus, quid Victor ab illo responsi ferar. Vt autem Victor reuertit, accito ad se Ainbrosio, Pacem Valentinianus, inquit,accipit,aduentum abnuit. atque, Ambroso multa de bono Ualentiniani Missu animo praedicante, pacem compos it. Quod ut Baia,to militiae magister accepit, Hunnos, & Alan os contra Iuthungos, qui Rhaetias populabantur, accitos iussu Valentiniani, cum Galliae appropinquarent,auertit in A lemaniam, ne Maximum in suspicionem arm tum adduceret i Eodem an Ronia: Symmachus,vibi I praefectus, hinino non tiun eloquentiae, quam Getili Atis iliadioclarusrclationem senatius nomine ad x alentinianum misit,petens, ut, quod paullo ante agitari coeptum erat, ipse aram Victoriae reponerem citria sineretur. atque impensae ad sacra facienda a Gratiano Augulio sublatae restituerentur. εω ut Ana rosius audiit,proxima, ut ipse inqi it, legatione consips, Valentinianum ab eiusmodi re indulgenda, quae Getilitatem reduceret, uocauit . rogauitq;,Yt sibi relationis exemplum remitteret, ut ei respondere pollet. quem dinodum accurate iesiondit. Legitur adbuc sciipti in
erant, Cluilitani,& Gentile ea reddenaei esse contendereiar, tolus V l intinianiis di leniit, ac, Chri Iliapis perfidiae incidatis, Gentilibus ira res Odit. Qu' modo,quod pius trater eripuit, me reddere suademi cinna
religionem laesurus sim, & fratrem, a quo nolo pietatis officio funerata. subiicientibus autem illis, patrem illius nunquam, ut eas, eriperer, ad id ci potuiste, o Vrrit; Patmm meum laudatis, quia non abliuit , ir moabstuli. neque idem reddidit, time de te reddere, contendam &,li didulci, frater R emit, cuius in hod genere imitator mi me esse malo .siam perinde hic Augustus,ac pater, sint. & par utrique debetur reueri latia,N par utriusque eit erga rempublicam gratia. In Empania Gnosiici,antequam Gratianus Ochi. rettir,grandi pecunia Macedonio data, ab ni uerant, 'tcognitio 'IR M pi xtortu rilia ruin Imperiali auctori te adimeretii atque His an uni vicacita mandaretur. missima Mara
217쪽
it moniciales fuerant, qui Ithacium tu in Treuiris agentem ad Hispania retraberent. quos ille callidὸ fruitiatus, per Pritannium episcopum d i lus, illulit. inde, in rumor increbuillet, Maxinium in Britannia sum-s ille Imperium, ac breui in Gallias irrupturum , licer rebus dubiis noui imperatoris aduentum expectare constituit. Ricimere inde ,& Clea γῆ cho consulibus , Theodotium Atigultum Coni lancinopoli positum le- gati a Sapore Persarum rege, & Maximo Imperatore niissi, pacem petentes,adiere. neque eae irritae legationes fuere. Sapori Dedus daeum. Maximo etiam, ut se Augullum, ac collegam situm appellaret , permilliam. quin etiam C egio praetorii priefecto in Aegyptum eunti mandatum .r Alexandrini maginem Maximi, tanquam consortis Imperis poneret. Haec ab utrisque ad tempus limi fata cocordia est . V Idus Septembris Placilla uxor puerum altei una es peperit, quem Honorium appellauir, eum, qui poli Occidentale Imperium tenuit. In Gallia Maximus, prouincia in ditionem adducta, sede Imperii Treuirispotuit,atque,exercitu ad occupandam Hispaniam missi, leui eam negocis imperios io adiecit. ibus rebus ad voluntatem fluentibus vique adeo eli elatus, ut fortun
protheritatem animo capere non potuerit, ac cutis ad maius bellum conti tis,cogendae pecuniae caulla omnia auaritiae,ac rapaci ratis exempla ediderit i si qui clam ut Pacat dixit, vacuavit muni opibus suis ciuitates, impleuit exulibus nobilibus ibi studines ἰ perfunctorum honoribus summis ustorum booei publicauit, capita diminuit, ni aere taxauit stabat ipse
purpuratus ad lances, & momenta ponderum nutus Urutinarum pallens,atque inhians exigebat. con portabantur interlini spo Ita prouinci
ruita, exuuiae cxulum,bona percomptorum. hic aurum ira tronarum inanibus extortu, vilici raptae pupillorum ceruicibus bullae, illic dominorum cruore pertus ui pendetamr argentum . numerari ubique pecuniae , hici
repleri, aera cumulari, vasa concidi, cuiuis ut intuenti non imneratoris dbimcilium, sed latronis receptaculum videretur. Qtiae dum ille molitur,Valentinianus,pace conllitura,cadauer Gratiani recuperare cupiens
Ambrosium iterum ad Maximum must. ille χutem obsequutus,Treciros properauit,& ad Palatium progressus,cum Gallicano eunucho cubi culi praefecto dixisset, esse de quibus sine arbitris agere Valentiniani nomine vellet, a Maximo impetrare non potuit. Quare commotus in C sistorium adiit, M Maximo assurgente, ut osculu daret, id officii respuit, ebnuenire negans, uran Constitorio episcopus audiretur.cui ille iniurias iquas se Rautone, luas a Valentiniano, quas ab ipso in priore legatione acceptis pi xieserebat, cum ab omnibus se delusum expostularet, euomuit . qu.e Omnia diligenter Ambrosius oratione purgauit, ac necem ei. - - S Ballionis
218쪽
Ballionis obiecit. Demum Gratiam cadauer postulanti ille se daturum negauit, ne dolorem militum refricaret. cui Ambrosius, Non est, quinde militibus labores , inquit. quid enim mortuum desiderent, quem vi, uentem destituerunt Tum ille se consideraturum subiecit. mox indignatus, quod Ambrosius episcoporum suorum communionem vitaret,ipstim primo quoque die decedere ex Galliae finibus imperauit. Ita Ambrosius, re insecta, Italiam non sine aliqua insidiarum suspicione repetiit,
praesertim vero cum Hyginum episcopum iam aetate confectum m exblium ab eo traditum comperisset. Reversus autem legationem scriptis exposuit, Ualentinianum monens, ut esset cautior aduersias hominem pacis inuolucro bellum tegente. Post Hucos dies Valentinianus rutilis amatre percitus, insanire, ac noua aestuare expellendi Ambrosii libidine coepit. Itaque,comitibus consistorianis missis, mandauit,ut basilicam nouam,quae erat in urbe,sibi traderet. cui respondit Ambrosius, templum Dei tradi a sacerdote non posse. postridie vero, cum praesectus progreς sus suadere coepisset,ut basilicam Portianam concederet, populus reci mauit. ille se Ualentiniano renunciaturum subiecit. tertia vero die, quae erat dominica Palmarum, Ambrosius, cum in basilica noua op ram OL ficiis diuinis nauaret, certior factiis,missos ad basilicam Portianam decanos vela iuspendere,ac populum eo concurrere, tamen solemnia missarum inicit. ceterum, dum offert, raptum audit a populo Castulum presbyterum Arrianum . qua re accepta,amarissime fiere,atque orare in ipsa oblatione Deum instituit,ut subueniret,ne cuius sanguis in caussa Eces
siae funderetur, sed suus non solum pro salute populi, scit etiam pro impiis hauriretur. ac, missis presbyteras, Zc diaconis,nomine exemit iniuriae. Confestim corpus omne mercatorum mulctis grauissimis oneratur, ac ducenta pondo auri triduo exiguntur. Sanctis diebus, quibus moris erat debitorum vincula relaxari, carceres negotiatoribus implentur. Palatina officia,hoc est Memoriales, Agentes in rebus, apparitores diuersorum Comitum a processu abstinere iubentur. Honoratis minae grauissimae
intenduntur, nisi basilicam traderent. Comites, & tribuni Ambrosium meunt, ac basilicam propere sibi tradi poscunt, Imperatorem iure suo uti dicentes, quod in potestate eius omnia forent. Quibus respondit Ambrosius, Si Imperator a me teret, quod meum est, dei funaum meum,
argentum meum,non recusabo. quanquam omnia, quae mea simi, pa
perum sitiat. verum quae Dei sint, Imperatoriae potestati non simi obnoxia. si patrimonium affectatis, inuadim, si corpus,accuriae. vultis in Vin cula ducere, vultis ad necem' ludus est. non ego me vallabo stipatione populorum, nec altaria tenebo, vitam deprecans, sed pro altaribus victi-
219쪽
inam me praebebo. Horrebar porro animo, armatos ad basilicam occupandam missos audiens, ne,dum basilicam vindicarent, caedem aliquam facerent, quae in perniciem recideret ciuitatis. orabatq; Deum, ne ipse
aut urbis,aut I taliae suneri superestet. simul detestans inuidiam fundendi sanguinis, o iserebat iugulum situm, ac Gotthos tribunos, qui aderant, sic compellabat: Quo tenditis, aut quid agitis Z an vos propterea possessio Romana suscepit,ut publicae perturbationis ministros vos praebeatisy quo transibitis, si liac deleta fuerinti Rogatus inde, ut compesceret populum,
respondit,sui iuris esk,ut non solicitaret, Dei, ut mitigaret. si se concitorem turbarum putarent, in se irruerent, aut,in quas vellent, terras abducerent. His dictis,illi abierunt,ipse in basilica veteri totum diem exegit. inde domum cubitum se recepit, ut si quis abducere vellet, paratum haberet. Inde ante lucem, ubi primum limine pedem extulit, basilicam circunfusi milites occuparunt,ac statim Imperatori significarunt,si prodire eum Catholicis vellet, se illi praesto futuros, sin minus, ad eum coetum,
quem Ambrosius cogeret, transituros. Prodire ex Arrianis ausiis est nemo , quia nec quisquam ciuium erat. pauci de familia regia accessere, &nonnulli etiam Gotthi. Dum autem lectionibus opera datur, renunci tur Ambrosio, basilicam etiam nouam populo esse refertam . milites autem,qui basilicam obtinebant, ubi p ceptum Ambrosii acceperunt, ut a communione se ab itinerent, statim ad conuentum eius se contulerunt, denunciantes, se ad orandum, non ad pugnandum venisse. populus autem,clamore edito, postulauit, ut Ambrosius ad illam basilicam se conferret.ille autem,concione inlli tuta, ac,causia sua probata, si iturum n gauit. poli autem , cum audisset, cortinas regias esse collectas, & basiliacam populo refertam praesentiam sui desiderare, presbyteros suos misit, atque concionari perrexit. Post paullo notarius cum mandatis Imperatoris aduenit, ac, Cur animum induxisti, inquit, ut contra placitum faceresi cui ille respondit. Quid placitum sit, aut quid temere factum dic
tur, ignoro. tum notarius: Cur presbyteros ad basilicam destinasti Z num tyrannus sis, scire cupio, ut me aduersus te praeparem. tum Ambrosius: Nihil in praeiudiciu eci Ecclesitie. tantum quo tempore audiui occupatam a miliatibus se basilicam, liberius ingemui, multisi hortantibus, ut eo pergerem, dixi: Iradere basilicam nequeo, sed nec contendere debeo. Mi mero cognoui, cortinas re-lisse se sublatas, cum eo me deposcerent, misi presbyteros, ego non tui. dixi mero: Credo in surasto, Imperatorem nobisium facturum. si haec tyrannis iidetur, habeo arma. sed in f isti nomine habeo osserendi mei corporis potestatem. cur cunctaris percutere, si tyrannum exi mas ' mereri iure Imperia a sacerdotibus donata, non turpata sunt. c mulio dicitur, Imperatores magis sacerdotium expetisse, quam
220쪽
sacerdotes Imperium . Christus figit, ne rex fieret. habemus tyrannidem nostram. tyrannis sacerdotis infrmitas est . cum ni firmor, inquit, tunc potens sum. caueat Walentinianus,' sibi tyrannum constituat, cui Deus aduersarium n m parauit.
Non hoc Maximus dicit, me tyramum se Valentiniani , qui sequeritur meae legatio iis obiectu in Italiam non potu e transire . nunquam sacerdotes tyraunisuerunt,
sed tyrannos sepenumero pasti t. Hunc in modum totus i illa dies in moerore traductus est. Scis Iae ab illudentibus pueris cortinae sunt regiae. b, silica militum catervis circundata, Ambrosius se recipere domum non potuit . itaque psalmos cum fratribus in minore eccletiae basilica dixit. Po stridie lectus eii de more liber Ionae. quo expleto, sermonem initituit. qui dum habetur, nuncius allatus eii, Valentinianum iussiste, ut milites basilicam relinquerent, & ut mulctae exactae negociatoribus redderentur . Qua re populus exultavit, serat autem is dies, quo se pro nobis Christus in cruce tradidit, atque in Ecclesia poenitentia relaxatur. ac milites accedentes ad altaria osculis pacis in ligne significarunt. Valentinianus tamen iram posui iste non est vitiis. si quidem, cum Comites eum obsecrarent, ut prodiret ad Eceseliam, idque se rogatu militum facere dicerent, respondit: Si vobis mandarit Ambrosius, vinetiam me tradetis. Quam vocem qui audiuerunt, Omnes cohorruerunt. Quin etiam Calligonus praepositus cubiculi Ambiosium sic appellauit. Tu,me vivo, Valentinianum contemnis ego tibi caput abstindam. Cui Ambrosius: Deu; permittat tibi, ut impleas, quo conaris: ego eram patiar, quod episcopi,tu faciei, quodsipadones. Haec de seiplo memoriae commendauit Ambrosius. Interim, ut addit Rufinus, Beneuolo memoriae magistro Iullina praecepit, ut aduersus fidem patrum Imperialia decreta dictaret.illo vero se impia.veiba rotaturum abnuente, celliorem honoris gradum spopondit, si mandata perficeret. cui Beneuolus: Quid mihi pro impietatis mercede at tiorem promittis gradum Z hunc ipsiam, quem habeo,auferte, dum integra
idei conscientiam tuear. ac protinus cingulum ante pedes eius abiecit.
Ambrosius vero ieiuniis, vigiliisq; sub altari politus,per obsecrationes Diuinum libi, atque Ecclesiae praelidium inuocabat. Erat illo rcmpore Mediolani Augustinus Tagailantis, qui postea Hipponensem ecciei iam epicopus rexit. Is superioribus annis ex Africa profectiis, rhetoricam Romae, deinde Mediolani pocuerat, atque Ambrosio cognitus propter in- Nnii praellantiam acceptissimus fuerat. Itaque, cum aisiduis eius concionibus interellet, ex Manichaeo catechumenus euaserat. per hos aute dies in Paschate ab eodem salutiferum quoque baptismatis sacramentum a
cepit. Proximo inde mense Iunio Ambrosius sancta veterum martyrum corpora reperit,ciuitati ad eam usque diem' incognita . Fuerunt au