장음표시 사용
221쪽
tem Germalius, de Protalius,qui sacrum, saeuiente Nerone,martyrium tulerant . quippe per quietem diuinitus est admonitus,ut terram ante cancellos Sancitorum Felicis,& Naboris effoderet. nam ibi martyrum ualij,&Protalij relliquias delites re .pridie igitur Idus Iunias,adhibitis clericis,terram egerit, ac statim martyrum ossa omnia integra, de sanguinis plurimum repperit. qua recognita, populus frequens accurrit, ac locum per biduum ita celebrauit, ut non solum oculis religionem haurirent, sed velles etiam certatim ad salutaria ex illo tactu morborum remedia comparanda,iniicerent. Nam multi interim daemonibus, non pauci suis debilitatibus soluebantur. Quibus beneficiis quantum Catholic rum fides confirmabatur,tantum Arrianorum perfidia minuebatur. It que Iullina, his signis auditis,exterrita tum primum animum flexit, si, ditionem ad deturbandum ecclesia Ambrosium excitatam, remisit. Non deerant tamen, qui apud ipsam in Palatio virtutes martyrum deriderent, atque Ambrosium pecunia comparasse homines dicerent,qui se a daemonibus vexari falso allererent. Quod cum passim linguae non temperantes facerent, ecce unus ex ipsa multitudine arreptus vociferari coepit: Utinam ita torqueantur ij, qui negant martyres, vel qui non credunt Trinitatis unitatem, quam docet Ambrosius. illi vero hac voce perculsi, cum conuerti debuissent, hominem siubito corii prehenderunt,ac praecipitem
in piscinam dederunt. Ceterum Ambrosius ipsa ossa primo die in basilicam Faustae,populo laetam,traduxit. Seuerus autem homo oculis captus, uniuersis ciuitati notissimus, cum gratulationis publicae caussam exegisset,eamq; accepisset, tacita religione repente tactus,eo sb duci iussit,&, cusudario feretrum attigisset, iiij oculis admouisset, illico aspectum recepit. Quo facili, Ambrosius concionem de gloria martyrum habuit, tertioq; die ea sub altari reposuit, ubi ipse sibi sepulchrum destinauerat, ac concionem alteram in eandem sententiam habuit. Utraq ue scriptis eius inserta est. Huic spectaculo assuit etiam Augustinus, ut ipse in Confessionibus tellatum reliquit: in ab Ambrosio baptiotussium, inquit, annus erat, aut non multo amplius, cum D lina Ambrosium perserebatur,qua fuerat seducta ab Arrianis: Excubabat pia plebs in Ecclesia mori parata cum episcopo suo. Ibi mater mea folicitudiius,invigiliarum primas partes tenens, orationibus incumbebat. ι adhuc si di a calore hiritus Dei excitabamur tamen tiuitate attonita, atque turbata . Tunc hymni , m psalmi is canerentur secundum morem Orientalium partium,ne populus taedo contabefieret, institurum est .stu ex illo dem hodiernum retentum. Nunc Ambrosio permisium aperuit Deus, quo loco laterent martyrum corpora Protasit,m Gemasiu. per tot annos incorrupta ni thesauro secreti fui recondiderat, unde opportune promerent ad coercendam rabiem femineam, sed rogiam.
222쪽
gram. cum multi imbecillitatibus luti estnit liberati, gustinae animus,etsi ad cre idi sanitatem non applicitus,apersequendo infurore compressius est .,Eodem anno tu Idus Octobris Damasus pontifex Romae diem tuum obiit, in numerum Confessorum ascriptus. In eius locum Syricius diaconus Kal. Ianuarii subrogatus est. Sequenti, in consulatu Arcadii Augusti,& Bauronis, Theodosius Augustus, ut Marcellinus Comes notauit, saeuas natione
per legatos Imperio suo subdidit . qui vero hi populi fuerint, neque i in
te, neque alius quisquam explicuit. In Italia Valentinianus primos menses Mediolani, reliquos Veronae, de Aquileiae traduxit. Ex omnibus locis leguntur rescripta. quorum unum huic loco attexendum mihi vid tur , datum Nonis Novembris Aquileiae, eiusmodi: suoties que ex ὀ-
uersis prouincise ad sacrum mansiuemaenis nostrae comitatum legariones, vas infim xere decreta, necθὼ erit commeare,in auditorio flutilem Celsitu inis titie et niuersa
tractentur, sed et et nullam fidem capiat ordo gestorum. inuatas rerum diat is scin
gularum nostro auditui enim astruetur,ita ut detriceps excellentia tua , m in consistorio mansuetudinis nisi secundum conssetudinem ex decietis pestiones is pratorum deno bis crimst recitaritur, moram propriys ratione decrσsa,pinna: fri pandimus,referat. In Gallia Maximus eandem, quam ex Pacato rettulimus, tyrannidem exercere perrexit. Treuiris agentem demum Ithacius
adiit, ac multa in Priscillianum crimina, ac maledum coniecit. Quibus Maximus percitus, datis ad praefectum Galliarum, de vicarium Hispaniarum litteris, Omnes omnino, quos leuis si aspicio labis illius attigerat,deduci ad conuentum Burdegatae iussit, qui, telie Prospero, his consillibus co- uocatus et . Ita deducti Instantius, Priscillianus. quorum Inliantius prior caussam dicere iussus, poliquam se parum purgauit, indignus esse
episcopatu pronunciatus est. Priscillianus vero, ne ab episcopis aui ir tur, Maximum appellauit. idi, temere permillum a Catholicis fuit, ut inquit Seuerus, unde haec hausimus. debuisse enim eos episcopis iudicium reseruare, non Imperatori caussam de tam manifes lix crim: nibus permittere. Ita Idacio, de Ithacio acculatoribus sequentibus, omnes ei culpae affines ad Maximum sunt adducti. Ibi, cum sorte Martinus ades let, Turonensis episcopus, Ithacium monuit, ut ab accusatione desiit ret, Maximum vero,ut iniserorum sanguine ab itineret. satis, supeiq; csse, ut episcoporum sententia haeretici iudicati ecclesias pelleremur . noui exempli esse, ut caussam Ecclesiae iudex saeculi iudicaret. Itaque, quoad ille Treuiris suit,cognitionem inhibuit,de mox discessiirus egregia auctoritate a Maximo sponsionem elicuit, nihil cruentum in eos conitituturum. Sed postea Maximus per Magnum,& Rufum episcopos amitioribus consiliis reuocatus,caussam Euodio praefecto praetorii permisit, viro acti.
223쪽
acti, ec seuero. Is Priscillianum duobus iudicus auditum, conti ictumq;
malefici j , nec diffitentein obtaxnis se studuisse doctrinis, nocturno, etiam turpium feminarum egisse conuentus, nudumq; Orate solitum nocentem pronunciauit. detrusitq; in custodiim , donec Imperat ilrem confiseret. Quibus rebus cognitis, ille decreuit, Priscillianum , sociosq; eius damnari capitis oportere . atque Ithacio inuidiae se initantis iudicii subtrahente, Patricium quendam fisci patronum'accus torem apposivi. Iudicio redintegrato, Priscillianus, rei capitalis damnatus eli , 5c cum eo Felicissimus, Sc Armemus , qui nuper ῆ CO tholicis clerici Priscillianum sequuti desciverant. Lattonianus quoque , 5: Euchrocia vidua unco ad poenam tracta , ye Paratus dixit. Asarius, & Aurelius diaconus gladio interempti. Inllantius , Sc D berianus in Sylinam insulam deportati. Nardacius , licet minus nocens, sponte se episcopatui abdicauit. Tertullus, Polamius Ioannes, tanquam viliora capita, dc digni misericordia, quia ante quaestionem se socios prodisssent, ad tempus Q Gallias relegati. Pnicilliano occiso, non solum non; repressa haeresis, sed etiam latius pro pagata est. nam sectatores eius, qui euiu prius , ut sanctum honorauerant , pollea Vt martyrem , colere coeperimi Pe emptorum corpora ad Hispanias delata, Quin Δ: iurari per PriscillianuG silmina
teligio filii. atque inter episcopos discorcta grauior tarsit. i Postero anno , Honorio, nobilissimo puero, Euodioq; consistibus, Theodolius, ut inquit Marcellinus, in iam ab hostibus Thraciam vindic, uit, victorq; cum Arcadio filio urbem imuic: Hos vero Grutungos suisse scribit Claudianus, qui, duce Odetheo rege, utrum transire conantes, proelio nauali deuicti, atque deleri sint, in ptimo Honorii coni ulatu licenim inquit:. Ausi Danubium quondam transnare mutunia tau Cl. . iis lintres fregere nemus . ter mille ruebant , I i, i Oi V Tupit at ID Per fluuium plene cuneis immanibus alni . . t La , Mil us u. et Dux Odetheus erat . tantae certamina Hasus ulu illic L Incipiens aestas, di primus cnntudit annus. Plo IV Illi tuli L , fili Submersae sedere rates' fluitantia nunquam . s. I Ora . ml s Largius arctoos pauere cadauera pisces. .Lis in Confes usi parens Odesiti regis opima ii , tiὶ ni mi As IIIII ettulit, minuasit uti.
Eandem vero rem rasimuς his verbi expressit. Promotus magister militu Odetheo cuida occurrit, maximas copias non solu ex ijs, qui Istru accolebat,sed etia ex remotissimis regionibus,transmisso flumine, adduceti,&T collatis
224쪽
collatis lignis, tantam eorum stragem edidit, ut flumen cadaueribus redundaret, & numerus iniri peremptorum non pollet.& paullo post: Eo
tempore,inquit, natio Scythica, quos Grutungos vocabant, adnisum proces it. Hi, cum inqltitudine abundarent, & necessariis armis instructi est eur,ac roborς corporis excellerent,peragratis interiectorum barbarorum agris, ad ripam Iilii venerunt, ac transitum sibi concedi postularunt. Promotui autem magister militum,hac re comperta,exercitum flumini admouit, ac tonsinissionem eorum morari initituit. mox adhibitos nonnullos,qui linguam eorum callebant, ad hostes ire praecepit, pes licitatum, ii sibi praemium esset,se eis ducem Romanorum,atque exercitum proditutos. profecti rem ex sententia transegerunt. Vbi tempus ad- uepit,barbari ex pacto nocte intempesta meliorem suoru partem transmittere inc perunt,ac mox alios priorum auxilio summiserunt. Proin tus autem dou compositiauctor,nauium multitudine ad id instructa, eos flume superare conantes non solum exaduerso prohibuit, sed etiam ex transiersse adortus, viros prope omnes iubmersit. inde in mulieres, ac pueros inuςctus, praedapv inaiam peperit. Theodosius autem, qui non longea rat, deam victomminspiciedam progressus vinculis capriuos emit, eorum opera ad bellum contra Maximum,si opus esset, usurus.
Per eosd etiam die alibi quoque res egregie gesta eii. Erat oppida in Scythia Thraciae parte, quod Tonaos vocabant, cuius praesidio praeerat Geronti Is a barbaris quibit alnilitibus, quos Theodotius praemiis,
honoribus prouexerat,contemptus,insolentiam eorum vindicare con
stituit. ac cum paucia in eos, qui extra urbem sedebant, improuiso erupit,dc ceteris eum sequi recusantibus, fortissimo eorum milite, qui se primus ad virtutem ollentandain obiecerat, interfecto, teros, qui ex muris proelium spectabant, ad exeundum accendit . atque ita aut barbarosi trauit omnes, aut in fugam coniecit . quorum plerique in templa Christianorum,quae violari nefas habebatur,salutis caussa se receperunt.Theodotius aute, re audita, rationem ab illo poposcit,cur eos,quos ipse honoribus extulisset,ausus esset attingere,eumq; non reip. ulla,sed praedae,in uasisse coarguit . ille vero se ad fiscum omnia rettulis teres 3ndit . atque ita iram Imperatoris euasit. Valentinianus in Italia tanquam superatis demum,fractisq; Catholicis, conueniendi copiam restituit Arrianis, qui Concilium Ariminense complectebantur. Extat adhuc rescriptum cius
ad Eulignium praefectiam praetorio Mediolani X Kalen. Februarias dat m,as temere, imperite inter Catholica decreta relatu: Damus,inquit, copia n colligendi secundum ea se umi, qu temporibus Durae num me fondam' sacera Πιου. conuocaris ex omm orbe Romano , es ad de a W
225쪽
inu, qui dissentire noscuntur, Ariminensi Concilio, instantinopolitano etiam confrmatam aeter m mansura decreta sunt. In Gallia Maximus post Priscilliani necem Ithacium eius accusatorem,ceterosq; illius socios vi regia tutatus eis, ne quis ei crimina daret, opera illius cuiuscunquemodi hominem suisse damnatum. Congregati etiam Treuiris episcopi cum Ithacio communicarunt, auctorest Maximo fuerunt, ut tribunos cum flamma pote-ltate ad Hispanias mitteret, qui haereticos inquirerent, de deprehensis vitaini, ac bona adimerend Quo facto non erat dubium, quin plurimos oppressuri innocentes essent. eteni in , ut inquit Sulpicius, tum solis oculis iudicabatur, cum quis pallore potius, aut velle, quam fide, haereticusael limaretur. Verum,cum Martiritim episcopum aὰ comitatum venire audirent, veriti, ne aut consiliis suis repugnaret , aut a comminione sua se remoueret, Maximum impellunt, ut, missis obuiam magistri officiali bus, Treviros prohiberet accedere, nili tecum pace epis aporum apud se consilientium affore fateretur. Cui Martinus respondit, se cum pace Christi venturum . itaque ingressus urbem nocte orationis causa Eccletiam adiit. postridie vero Palatiu petiit, ut prq Naisere Comite, & Leucadio praeside, qui Gratiani partes furtinacius fouerant, supplicaret,&,ne
tribuni cum iure gladiorum in Hispanias mitterentur, Vetaret. Ceterum,
cum episcopi omnes turpi principem assentatione complecteretur, solus Martinus apostolica seruauit auctori trin. nam, eum supplicandu sitit, i imperauit potius, quam rogauit. d ii conuiuio eius, licet s,pe rogatus, abllinuit, quod diceret, se mensae eius participem esse non potie, qui Imperatore unum regno, vita alterum expulisset. cu autem Maximus, se nos ponte sumptisse Imperium affirmarer, sed impositam sibi a militibus diuino nutu regni necessitatem armis defendisse, Sc non alienam ab eo Dei voluntatem videri,qui tam incredibili euentu victoriam peperisset, nullumq; ex aduersariis nisii inaci oppeti ille tandem victus vel ratione, vel precibus ad conuiuiu venit,mirii in modu gaudente Maximo, quod impetrallet. conuiuae aute aderant, veluti ad diem seliu euocati, summi, atque illustres viri, praefectus, idemq; consul Euodius, Comites duo summa
potestate praediti, frater eius,&. patruus. medius inter hos Martini presbyter accubuerat. ipse aute sellula iuxta Maximu posita consederat . medio ferme conuiuio minister de more patera regi obtulit. ille Martino dari iubet,aut de expectans,ut ab illius dextera poculu sumeret. sed Martinus ubi ebibir, pateri presbytero suo tradidit,nemine existimans digniorem, qui poli se biberet. nec integrum sibi fore,si aut Maximum,aut eos, quia Maximo erat proximi, presbytero praetulisset. Quin etia eidem Maximo longe ante praedixit, futurum, vi,si ad Italiam pergeret, quo ire cupiebat, -- T a bellum
226쪽
11 o De Occideri tali imperio.
bellu tu Valentiniano iacturus, primo quidem aduentu victor egre, sed paruo post tempore interiret. Ceterum pio rebellibus orantem Maximus primO,atque altero die suspendit, irae tres pondus imponeret, siue, quia, ut plerique arbitrabantur, bonis eo um inhiaret. Intereauepiscopi, quorum communionem Martinus non inibat, Maximu soliciti adeunt, actum elle de suo omnium stam querentes, si Theognisti pertinaciam, qui ipsos selus palam, i ita sententia, condemnauerat, Martini armaret auctoritas. non oportuisse hominem recipi moenibus, illum iam non defensorem haereticorum esse, sed vindicem nihil actum morte Priscilliani, si Martinus illius ultione exerceat.postremis prostrati fientes ope eius implorant, ut utatur aduersiis eum vi sua. Quibus vocibus Maximus adductus, Martinu secressi accersitum blande appellat.haereticos tum d in tos moreaudiciorum publicoru potius quam insectationibus sacerdotii; non esse caussam,cur Ithacii,ceterorumq; partis eius communionem putaret esse damnandam. Theognistum odio potius, quam causta, sectile disii dium,eundemq; tamen solum esse,qui lea communione secreu it, a reliquis nihil nouatum. quin etiam synodum paucos ante dies habitam pronunciasse,eos culpa non teneri. Quibus cu Martinus minime in overetur, Maximus iracundia incitatus e de conspectu eius abripuit,& mox ijs, pro quibus ille rogauerat, percussores immisit. Quod ubi Martinus nocte com perit,anxius Palatium repente irrupit & cum spopondisset, si eis parceretur, se communione usi Irum,protinus ab eo,quae cupiebat, cilconsequutus. postridie vero,cum Felix episcopus sacraretur, communionem cum episcopis iniit.neque tamen communionem illam s.bscripti ne firmare, cum id magnopere peterent, voluit. Tertio inde die domum reuertens moestus, qu0d ad horam noxiam communionem in illet, pri grestis paululum comitibus solitario in loco subsedit, caussam doloris accusans simul,atque defendens. cui angelus repente astitit,dicens. Merito Marti ne compungeris, sed aliter temet explicare nequi lii . collige Virtutem, recipe constantiam. Post autem, cum quosdam energumenos tardius,quam solebat, & gratia minore, curaret, subinde lacrymans amicis dixit,se propter communionis illius labem detrimentum accepisse virtutis. Imminutam inde virtutis gratiam multiplici mercede recuperauit , nam energumenum ad nseudothyrum monasterii ipsius adductu, prius
quam limen attingeret, liberauit. Burdigala: Vrbicam Priscilliani discipula impietatis in pertinacia permanente, seditione concitata, vulgus la pidibus obruit. Valentiniano deinde Augusto tertium, Eutropioq; co lulibus,Tlieodosius Quinquennalia Arcadii filii magna laetitia Constantinopoli celebrauit. atque inde VIII Kal. Aprilis rescripsit. Sequitur Sellum
227쪽
bellum omnium maxime per haec tempora memorabile adue sus M ximum Imperatorem . Huius Maximus ipse fuit auctor. Etenim Imperii prolatandi si a cupiditate caecatus, animum demum ad Italiam in uadendam adiecit . atque, ut caussam belli speciosam haberet, litteras ad Ualentinianum milit, praecipiens, ut Catholicorum vexatione desiis rei, quos pater eius extimo itudio colitisset ; sin minus, bello se eum persequuturum ,sciret. Ea denunciatione Ualentinianus exterritus subitri inninum ad eum Aquileia legavit, postularum, ut foedus secum redintegraret . Maximus astute consilium situm oecuItans, Domni num amice complexus, insignibus munerib onerauit, atque, impertito foedere, militarem etiam manum abeunti permisit,qua Ualentinianus contra barbaros uteretur, Pannoniae finibus imminentes. ubi vero eum a te
itinere aliquot dierum digressum sentit, relicto in Gallia Victore filio,
quem Auguisti dignitate ornauerat, uniuersis cum copiis in Italiam iter intendit, cul odibus praemisiis, ne quis praeuertens aduentum situm It liae nunciaret. mox, poliquam Domninum iam Alpes superasse audiuit, tum, quanta maxima potuit, celeritate ad Alpes Cottias proper uit, ijsq; sine impedimento traiectis, Aquileiam versus ducere inllitie. Quo tumultu praerepto, Valentinianus in timorem siti adductus, quod vires pares ad tantum excipiendum impetum non haberet, suorum m nitu repente inde se cum Iullina matre proripuit,ac naui conscense,Thessalonicam accessit, ac raptito certiorem Theodosium de his rebus omnibus fecit, summis precibus orans, ut sibi ad Italia retinendam adesset, quam maturrime posset. Hoc Theodosius nuncio perturbarias, primo Valentinianum monuit, in hanc illum calamitatem esse delapsum, quod fidem oppugnaret, quam tueri Imperator debuerat. deinde securo este animo iusiit; riam se necessitatibus eius non denturum . Interim
Maximus Aquileiam progressus,urbe nullo negocio est potitus. quo facto consistim tota Italia,ac subinde Africa in fidem eius, potestatem tetradidit. Vnde Gildas Sapiens scripsit: Erca rua nomen Romanum, non morem, legem tenens, ad Gallias Maximum Imperatorijs senibus initiatum mi sit. Ille callui3 arte potius, piam Urtute latetimas quo e prouincia; coua Romanusiatum regno suo adnectens,ον unam alarum ad Hispaniam, heram ad Italiam extendens,, throta fimperis apud Treviros fiatuens anta infama in domos deba chatus est, it duos Imperatores bestimos,unum Roma, alterum ista expelleret. In Italia Bononienses inter ceteros Maximu summo studio receperur, accolumnam,quae adhuc ad primum ab urbe lapidem extat, ipsi, & Victori filio ita insicripserunt. DD. NN. MAG. C. MAXIMO, ET FL. V D
CTORI PIIS FELICIBUS SEMPER AUGUSTIS BONO R P.
228쪽
NAI l S. Italia, Attica's receptis, quacunque ratione potuit, pecunias
tanto gerendo bello ne ilarias undique coaceruare contendit, atque in eis extorquendis misere,foedeq; populos lacerauit. Per hos menses haeretis noua in Aetnilia,& Liguria erat oborta quorundam, qui sacraruna virginum connubia inducebant. cuius ut certior Syricius pontifex factus est,protinus eam, decreto facto, damnauit, atque auctores eius homines Arrianos notauit atque, his actis,ad Mediolanensem ecclesiam scripsit, se damnasse Iovinianum, Auxentium, Genialem, Germinatorem, Felicem, Frontinum, Martianum, Ianuarium, & Ingenios ina,qui sacras virgines coniugio sociari iubebant: Nos erum, inquit, nuptias non asperaranter
accipimus, si virginum nuptras Deo deuotas maiore honorificentia meneramur.
ad quem Ambiosius, ali jq; episcopi rescripsere, se item haeresim illam, atque haereticos repudiasse,atque damnasse. subscripsere autem episcopi Euentius, Maximus, Felix, Bassianus,Theodulus,iussu domini Geminiani episcopi ipso praesente Aper presbyter, Eulialius, & Constantius. Ex
quibus Bassianus Laudensem, Geminianus Mutinensem ecclesiam rexit. atque uterque poli in sita ecclesia tumulatus,multis miraculi, editis,Sanctorum Confessorum numero cli ascriptus. Pollero anno,Theodosius iterum cum Cynegio prae secto praetorio consu l Thessalonicam cum in ptimatibus suis accessit. si quidem inde pridie Idus Martias edicta proposivit. Ibi Ualentinianum praesentem,opem suam implorantem,acriter obiurgauit, quod a paterna fide recessisset, atque Arrianam haeresim tot Cociliorum lententiis profligatam amplexus esset . adeoq; monitis, praeceptis, dc precibus circunuenit, ut ad Catholicorum partes attraxerit. Inde consilia de Maximo ulciscedo, ipsa etiam praesente Iullina, peracta. Aliis, ut inquit Zolimus,arma primo quoque tempore inferenda censentibus, Theodosius in eam sententiam erat pronior, ut ad vitandum ciuile bellum res ante per legatos transigeretur,l si Maximus Italia,atque Africavltro cederer,priore diuisione 1iaretur. si eo colentus non esset, bello vindicaretur. Nemine autem aduersiis eum histere audente, Iullina ad eum accessit, atque,adducta secum Galla filia, eximiae pulchritudinis virgine, ad genua procubuit, orans, ne Gratiani inultam caedem relinqueret, a quo tantum principatus fastigium accepisset. ne ue se prostratos, atque omni alia spe destitutos iacere diutius sineret.atque interea puellam lacrymantem, ac fortunam suam deplorantem ei obtulit. Theodosius vero
puellae specie captus,eam in matrimoniu postulauit. nam Placilla uxordiem suum obierat in eamq; a Iullina accepit,cum eo, ut nullam bello suscipiendo moram asserret. Hoc,ut dixi,Zolimus. quem falsum e sic oliendit Marcellinus, qui biennio ante Gallam Theodosio nupsisse notauit. Iractue
229쪽
itaque placet magis, Theodosium rei indignitate, de Ualentiniani necessitate permotu ultro arma sumpsisse. atque hoc ipsiam Pacatus etiam innuit,cum,exposita Maximi tyrannide,ita subiecit Tandem in nos Deus oculos rettulit, o bonis Orientis intentas ad massa respexit,m hunc secrario capiti obiecit sumi em, jurdus abrumpere, ius fetiale Diolare, bellum edicere non timeret
an e sine dimino numinefacium putem, Ut qui sub nomine pacis ludere, primi sceleris poenas lucrari quiescendo potuisset, sicundum, tertium Dexillum latrociust ciuios attolleret, uesuperatis Alpibus ulla quoque claustra laxaret, tibis Imper
tor imponeret seruatae adhuc meniae fidem, miscendo necessitatem ὶ Agebat, credo, praecipitem vindicanda iam proximo vitore resipublica, oe eximesus aperto dominus panricidio pamas ab eo debitas expetebat. Noni id confidentia, edamentia, nimremeritas,si necessitas erat,nec ultro lacessebat te bello, edulterius negarese fur tela non poterat. Decreto igitur bello,Theodosius, Cynegio praefecto eraetorio mortuo, praesectura eam Promoto, & urbanam Proculo eius filio, optimis viris, mandauit. inde magistrum equitum Promotum, peditum Timasium constituit. ac delectum omnium gentium diligentissime habuit . primum enim fidem regum,quibus Orientis limes ambiebatur, data, atque accepta dextera confirmauit, quo soris securius agitaret, si nihil sollicitum,& sit spectiam domi reliqui illit. tum copias tripartito diui, iit, ut hostis audaciam multiplicato terrore percelleret, & fugam eius circunfusus ambirer, postremo, barbaris vltro operam pollicentibus,commiliti j gratiam iacit, ut limiti manum sis spectam detraheret,& militi auxiliatorem adiungeret. Qua illius benignitate pellectae omnes Scythicae
gentes tantis agminibus confluxerunt, ut quem remiserat sitis, barbaris videretur imperat te delectum. Itaque subducibus, vexillisq; Romanis ibat,& ad nomen respondebat Gotthus, Hunnus,& Alanus . urbesq; Pannoniae,quas inimica populatione exhauserat,miles implebat. Per ςosdem dies,Theodosius,dum Thessalonicae fuit, memorabile irae, cuius impotens suit,exemplum edidit. Instantibus enim equestribus ludis, populus nobilem aurigam quendam,qui ob laesim hominem in vinculis habebatur,sibi dari poposcit.&, cum non impetraret, commota seditione, hominem,qui violatus ab auriga dicebatur, necauit. Qua de re Theodosius ira ardens,durius in omnes consulere voluit, vertim ab episcopis, ut se ad lenitatem daret, rogatus, tandem se temperaturum spopondit. Post aliquot inde dies,cum res prope ex omnium antinis excidisse , nefario domesticorum impulsu illud impotentius, ne dicam vecordius, fecit, quod septem millia hominum in theatrum ludorum gratia conuocata, & quidem innoxiorum,mi litibus immissis,gladio seriendasetque necanda ma-dauit. qua re iudicatum est nihil foedius,aut crudelius ne a barbaro qui
230쪽
dem patrari homine potinus. Internu barbari quidam, qui ipli stipendia faciebant, ingentibus muneribusi Maximo de proditione solicitati, cum rem emanasse sentiren t, ab illo discesserunt, & paludes, lacusq; vcsesus in Macedoniam confugerunt. quos Theodosius perquiliuit,ac maiore ex parte tepertos peremit. Ita hoc metu libetatus, inde ad iter se aduersus Maximum expedivit,ac Valentinianum cum Iustina in naues imp
situm,datis,qui tuto deducerenton Italiam destinauit, certa opinione ductus, Romanos lubentissimis eos ammis expectare. Maximus interim, motis Aquileia cestris, Alpibus Iuliis superatis,in Pannoniam iput ac Paetovione capta,& praesidio colismata, usque ad Sauu in amnem processit. atque ibi,Sciscia occupata,sisbscisit. ubi vero certior factus est, Iustitiam cum Ualentiniano sinum Ionium traiecturam, paratis triremibus, Andragathium ad illos capiendos dimisit. qui,cursu in omnes partes intento, tamen propolitum tenere non potuit, quod eos ante aduentum suum Fretum tranunisisse ostendit. cum autem Theodotium exercitu nauali
Italiam recuperaturum putaret,idoneis copiis expeditis,in spem gerend e rei omnia ill a loca circumlui frauit. Theodosius,ubi Maximum in Pannonia saperiore ad Satium este ac Scisciam belli sedem cepille audiuit, ex Macedonia in Pannoniam transgressus,ad Sauum iter intendit,atque ibi castra posuit. inde opportuno tempore amne traiecto,proelii copiam fecit . quam neque Maximus egressas Scistia detrectauit. Ceterum Theodosiani Mollatis signis, tanta mole pugnarunt, ut repente hostes loco m uerint, motosci; in sugam conuerterint. Ex quibus qui in oppidum res agerunt, aut fossas cadaueribus oppleuerunt, aut se obuiis stadibus indu
runt,aut portas, quas eruptione patefecerant,morte clauserunt. quorum
vero fugam amnis magnitudo inhibuit, ij trepidi, & inuicem complinper abrupta se in gurgites deiecerunt. inter quos abserptus est illius expeditionis vexilliser. cuius cadauer reperiri non potuit. Hac victoria parta Theodotius Paetoui ouem processit. Ibi Marcellinus Maximi frater sese aduenienti obiecit. Qua re conspecta, Theodosius de ipse instruiat suos. verui praecipatante iam di sibi duxit a proelio temperandum. prima vero luce,productis utrinque castris, mora dimicandi non est facta. neque alia hiauis proelii, ac superioris, fortuna fuit. Pari fuga hostes propulsi aut in sylvas se receperunt, aut foede concisi victoriam Theodosio relis querunt. Victori hollas a nocte sisetractus est. multi summisiis vexillis lupaeaces ad Theodosium confugerunt,atque ad terram prouoluit,venia pollularunt. hi omnes a Theodosio benigne recepti. Maximus duplici roelio superatus, fugam capessit,ac maxima celeritate Aquileiam reppint. Quem pari velocitate Theodosius insὸquutus est. Adventanti A