장음표시 사용
431쪽
J 8 CAP. II. ΡioMENTA Scis NT1R MED dinavit , quod isti omnes acciperent fidem visis miraculis. Unde sicut prior ordinatio non est frustra ea
licet non omnibus applicentur merita Christi: ita po- fer r ordinatio non est frustranea, licet non omnibus ex praediistis fiant miracula. CCL l. Obiiciunt quarto exq. 6. de veritate, a. 3.
in quo D. Thomas docet media , quae praeparat prae- flestinatio esse defectibilia ζα inde infert certitudinem praedestinationis sumi ex multitudine auxiliorum ita Concurrentium, mi uno deficiente succedat aliud: e go ante decretum hujusmodi pr parationis debet scire, quaenam auxilia deficientibus ali, sint habitura effictum, quod non potest scire , nisi quia prius vider ,
quod si dentur in talibus circumstanti js habebunt filum essectum, queui In aliis circumstantiis data non ha- Min. - . Respondetur distinguendo consequens. Debet scire quaenam auxilia deficientibus alijs sint habitura effectum 'ex intrinseca lita essicacitate, conceditur. Quae sint habitura effectum ex determinatione liberi arbitrij, ne-1atur. Auxillum autem intrinse e essicax, licet quoad
ei stum pro quo datur sit lassectibile ι est tamen defeetibile quoad suam entitatem de ideo quot actus
diveisos elicit voluntas, tot diversa debet habere auxiva. Si ergo mis1ntas ordinaretur ad Beatitudinem uni eo actu acquirendam; Deus praepararet unicum tantiunmixilium. At quia voluntas peis varios & multiplices zelus debet acquirere Beatitudinem, oportet ut Deus diversa auxilia praeparet, ita ut uno deficiente auxilio ,
432쪽
ART. IV. Anu Tti NT. MOL. SS. Aua. ET TH. DR detur aliud ad alium actum. Ulterius quia voluntas M. suis propositis est mutabilis, pertinet ad divinam providentiam permittere ut aliquando cadat, ac proinde prςparet auxilia quibus a casu resurgat. Deus ergo volens creaturam libe iam , ct in multis mutabilem perducere cerib ad salutem per multiplices; varios actiis; praeparat illi diversa auxilia quae licet quo ad suam entitatem deficitant; ita tamen ordinanturiit uno deficiente succedat aliud; vel etiam uno auxilio non sussiciente tollere duritiam col dis, tot prςparat Deus quod ultimum vi praecedentium molli ficet totaliter duritiam r. ad illum modum quo quis volens aqua cavare lapidem, S hoc guttatim, tot praeparat guttas quot sussiciunt ad excavationem lapidis Non enim requiritur ad essicaciam auxilii quod statim convertat du-
rum cor ad Deum persectissim , sed liassicit quod producendo astum imperfectum,& debilem aliquam mol-Ijtiem inducat. Unde D. Thomas comparat Praedestina tionem conservationi speciei per multa individua corruptibilia: quodlibet autem individuum confert aliquid ad conservationem speciei, quia tamen quoad tuamentitatem deficit, praeparatur aliud. Quemadmodum igitur Deus ut conservet speciem pei petud,& hoc decernat essicaciter non debet habere aliam scientiam , quam scientiam simplicis intelligentiae, per quam cognoscit se habere virtutem produCendi in infinitum individua. Ita etiam ut Deus essicaciter decer nat transmissionem creaturς rationalis in suum finem
sussicit Scientia simplicis intelligentiet, perquam Dςu
433쪽
3go Cap. IJ. PisMENTA SCIENTIE MED. Uco noscit diveria& infinita auxilia essicacia, quibus di vel simode di multipliciter creaturam rationalem S de kctibilem sine laesione suae libertatis MovERE POSSIx
INDECLiNAB I LITER ET INSUPERABILI TER.
CCLII. Hic cum P. Annato disp. 4. num. 3O Lectoris conscientiam appello, utrum ad infallibilitate rapi destinationis petitam ex multitudine auxiliorum requiratur, quod auxilia sint inefficacia ex determinatione voluntatis, ut volunt Molin istae , an non tussicia quod plura eorum sint ineruacia ad actum perfectum, essicacia vero quoad actus imperfectos, ut volunt An gelici discipuli peto, inquam, in non Angelici discipuli assiniores sint Magistro luci comparanti multitudinem auxiliorum requisitam aci infallibilitatem praedestinationis multitudini individuorum requilitς ad perpetuitatem speciei, cum quodlibet individuum comierat aliquid ad perpetuitatem,sicut & quodlibet auxilium aliquid essicit ad conversionem Sed est aliud , inquii P. Annatin num. 3 I. in qu S. Thom. eodem loco scientiam mediam egregie innuit, nempe cum dicit, pr*scientiam non importare universaliter habitudinem causς respectu horum quQ-rum est & praedestinationem addere habitudinem causae ad ea quorum est ; Ex quo inscrt Annatus, e se
aliquid praseirmni , quod tamen non sit praedefinitum,quia nec causatum: quo principio, ait , stat lcentia media οῦ ruitque
Si hoc principio stat scientia media, brevi apud Cox-
datos ruet & modicus adversatiorum conatus adver-
434쪽
sus eam praevalebit. Nihil tam certum, quam peccatum esse praescitum, & non presefinitum, quia nec cautatum. Verum nihil tam falsum, quam quod inde sequa tur praedefinitionem futurorum non esie rationem sciendi sutura quet facit Deus; aut quod per scientiam meis diam debeant prael ciri peccata. Cum enim eorum qua facit, vel ordinat Deus in tempore praecesserit ab a terno voluntas ea faciendi , ct ordinandi, nihil potest esse futurum absolute, quod Deus non voluerit ab qter no facere absolute, nec aliquid conditionate ordinat , nisi quod ab aeterno voluerit esse conditionate ordi a natum. Essentia igitur divina nihil repraesentat intellectui divino ut futurum , nisi prius suit determinata per decretum, & eo modo futurum esse repraesentat, quo ad illud producendum , vel ordinandum fuerit per decretum determinata. De quo D. Tho m. de veritate,q. 3. a. 6. dicit: Idaea potest esse Oud, quod nec est, nec erit, nec fuit, non Iamen eodem modo , sicut est eorum qua sunt, vel fuerunt, via erunt producenda; qBia ad ea qua sunt, vel
fuerunt, vel erunt producenda DETERΜINATUR EX PRO POSITO DIVINH voLuNTATIS non atitem ad ea quae nee
sunt, nec erunt, nec fuertist, s sic hujusmodi habent quo
dammodo idaeas indeterminatas. Peccata autem quae non facit Deus, fiunt tamen ex desectu causit secundar, cognoscit Deus certissime in voluntate non removendi desectum causae secundae. Etenim eo ipsio quo Deus v. g. non vult removere
defectum attentionis ad regulam, Deus certissime scit Voluntatem peccaturum si illam cum tali desectu appli, cuia it ad operandum. S.V J.
435쪽
CCLIII. Biiciunt quinto locum iee. 3. in cap. 32. epist. ad Hebraeos, ubi atri Deus etinis νmnes tareos *ri, ideo gratia nulli deest, sed omnibus
quamum in se est se communicat. Ergo secundum D. T. Deus dat omnibus auxi ia suifctentiar ac proinde non indiget homo infirmus auxilio adjuvantem. Respondetur , veri iniim esse Deum velle omnes salvos fieri tam voluntate conicquente, quam volu tate antecedente ; utraque enim voluntare Christus mortuus est pio omnibus. Unde merito damnavit Innom centius X. hanc propositionem - Semipelagianum ea disere, Christum pro Omnibus omnino hominitas mortuam ω, aut Sanguinem fudisse. Hanc quoque propositionem sicut S alias quatuor superius recitatas in omni sensu ab Ecclesia damnato reiicimus N improbamus. Co- cesso igitur antecedente,distinguitur consequens, ergo Deux dat omnibus auxilia sussicientia si homo non impediat, conceditur, si homo impediat negatur. Nam. 44 sinceram Dei voluntatem salvandi omnes sifficit quod Deus revera salvaret omnes, si nullus suae siluti. poneret Obicem sicut mercator snceram habet voluntatem servandi merces, eo quod revera illas servaret, si non obstaret vitae periculum. Quare recte ex hae voluntate salvandi omnes intulit D. Thomas, o ideὸ.
436쪽
nicat ; siquidem per hanc voluntatem conditionatam ex parte objeciti paratus est omnibus illam dare ut num. Idictum est.
Caveat tamen fidelis Doctoris Angelici discipulus siedistinguere auxilia , ut pure sussicientia dicat esse effectus voluntatis antecedentis, essicacia vero effectus esse voluntatis consequentis. Nam alienum est prorsus Tmente D. Thomae, excludere auxilia essicacia a volun-.t te anteeedente, cum signanter dicat r. dist. 4σ. q. I a. I. quod hujus volantatis lectus est ipse ordo in sinem
salutis O PROMOVENTIA IN FINEM OMNIBVScOMMI N i TER PROP ITA , tam naturalia quam gratuita. ordo.
in finem salutis comprehendit sub se tam posse proximum quam radicate, quidquid enim tenet se ex parte posse seu actus primi nihil aliud facit, quam ordinare nos ita
finem salutis. Verum promoventia in finem dicuntur iomnia illa auxilia quibus essicaciter obtinetur finis salutis 3 quae etiam sunt effectus voluntatis antecedentis non minus ac ipsa salus. Ratio est aperta. Sicut enim bonum est secundum se quod homo salvetur, ita bonum est securuum se quod dentur illi auxilia essicacia ad sa-.lutem : Sed salus dicitur effectus voluntatis antecedentis ut est absolute & secundum se bona: ergo & otiinia auxilia efficacia erunt effectus voluntatis anteceden-itis ut eti/m Q at absolute & secundum se bona. Vera igitur Au lici Solis doctrina est, quod auxilia essicacia sunt inectus voluntatis antecedentis, ut omnibus. inmuniter proposita, sive oblata ; eadem autem sang
437쪽
CAp. II. yiGMENTA SE E E MEθι effectus voluntatis consequentis, ut aliquibus data. Ex his patet, nullam esse inter utriusque Solis disecipulos discordiam quoad vollantatem antecedentem , sive conditionatam. Nam conditio illa a Molinistis aD ferri solita, qua dicitur Deus omnium salutem optares & ipsi velint, subministrata ipsis quadam gratia suseficiente, quae nihil requirat ad agendum, funditus ab utriusque Solis discipulis reiicitur, ut pore efficacia divini auxili j prorsus indigna. Verum illa conditionata vo-hintas qui dicitur Deus omnes homines salvos
fieri velle si di ipsi velint, id est , si se non impedierint enoti subministrata ipsis gratia quadam versatili, sed quia vere & sincere vult a pravitate tua & duritia resipiscere, ct ad poenitentiam reverti, si propria &culpabili perversitate non se impedierinis haec inquam ratio conditionati; voluntatis constanter ab Angelici discipulis defenditur, nec ab Augustini discipulis nega tur. Non enim pia claram illam Angelici Solis sententiam repudiant: Ipse est propitiatio pro peccatis Antiris, pr/aliquibus Uticaciter , prs omnibus sufficienter , quia pretiam eius est sinsciens ad salatem omnium, sta non habet estica clam nisi in eleolis propter impedimentum. I. ad Timoth.
CCLIV. Instabis, hinc sequi, peccatum originale
fore caulam reprobationis, etiam negativae. Dici umenim est, quod denegatio gratiae essicacis , ut est tollens impedimentum vincendo ConCupitCentiam, fiat ob peccatum praecedens vel actuale, vel originale.
Ereto derelictio in infirmitate ex qhia fit primum lio . ς minis
438쪽
ART. lv. AnimiuT. MOL. SS. Aua. ET N. t 83 ninis peccatum,fiet propter peCCatum or ginale: Atqui illa derelictio est primus effeci us reprobationis in illo
homine et ergo peccatum originale erit causa primi effe-Hus reprobationis: ac proinde I causa illius ' Respondctur admittendo Sequelam sub distinctinine..Precatum Originale, Ut in infectio naturae, erit prima caula ICprobationis, conceditur. Ut est hi sectio personae, negatur. Cum hac distinctione credinuis conciliari duas lententias , ambasque valde celcbres inter
Doctoris Angelica discipulos. Hi enim culti Ai gelico hio Praeceptore unanimiter docent, quod peccatum personale Adami infecit naturam , & , quod in posteris natura insecta iniecit personam et datur igitur S in se-Mio naturae, & insectio person ς , di potest remanere iotectio naturae, sublata intectione perli,nae, ut patet in concupiscentia qu e remanet post peccatum: De utraque hac distinctione lic loquitur D. Thomas 3. p.
CCLV. Ex hac distinctione dico; quod fictit tota
natura dicitur peccalle, quia in omnibus suis suppositis seminaliter ex Adam procesciatibus peccavit; iic tota natura fuit punita in hoc, quod non in omnibus suis suppositis liberetur; ita ut non omnium liberatio sit Punitio totius nacurae; . proinde punitio peccati uri
439쪽
ginalis, ut est insectio naturae. Deus enim poterat om nes ex massa corrupta genitos damnare , ct poterat
Omnes ejusilem massiet salvare; si salvasset omnes sola misericordia splenderet,& sola justitia si damnasset omnes. Ut ergo in omnibus vijs suis, id est, tam in damnatione, quam in salvatione , milericordia, ct veritas,
id est, justitia, obviarent sibi; quid fecit Non salvavit
omnes, nec damnavit Omnes. In hoc quod salvat, relucet misericordia ; in hoc vero, quod non omnes salvar,
splendet justitias ita in hoc quCd damnat, relucet justitia; in hoc vero quod non omnes damnat, splendet misericordia. Et sic clarissime utraque Dei perfectio re
lucet tam in falvatione, quam in damnatione. Prima ergo voluntas', quam habuit Deus erga re probos, fuit voluntas non salvandi omnes, in punitionem tius naturae, quae tota illam offenderat. Nec negamus hanc voluntatem non salvandi omnes, pluribus alijs titulis gaudere , v. g. Ut Ostenderetur gratiam non esse debitam, ut etiam ostenderetur major erga
praedestinatos misericordia, sed solum volumus, quod sicut titulo majoris misericordiς ,& simul titulo benefici j indebiti dicitur Deus aliquos reprobare; ita illis duobus titulis potuit Deus adjungere tertium titulum, . nempe punitionis totius naturae, & alios plures vinfiniti enim sunt thesauri Sapientiς Dei. Ex hac prima voluntate discrevit illos quos voluit juste non liberare ab illis quos voluit misericorditer liberare ; ct in illis quos voluit juste non liberare, primus reprobationis effectus fuit, vel derelictio in peccato originali, propter eos qui
440쪽
ART.IV. ABuTuNT. MOL. SS. Aua ETTH. ratione peccati originalis damnantur;vel de negatio .uixi iij actualis vincentis concupiscentia ', sive liurantis infirmitatem, propter eos qui damnantur ratione actua-Is peccati ex infirmitate commissi.
CCLVI. Ad hanc solutionem probandam sussicit ostendere , quod peccatum originale , ut est iniecti a naturae possit csse causa reprobationis s quia si postfiit actu, idque propter duo. Primo qui S. Augustinus, quem sequitur S. Thomas, nihil aliud in hac materia clamat quam peccatum Origina. esse causam reprobazionis 4 verba autem illius ad litteram proprijssine, &1ormatissime intelligi possum de peccato, ut est inserito natura: , de durum est legenti S. Augustinum,
contra stimulum tam apertae authoritatis, cum distili ictione quoad sum cientiam calcitrare. Secundo, quia argumentum fortissimum, α palinarium illorum qui negant peccatum originale esse causam reprobationis, a nullo adhuc vidi tolutum, licet multas ct acutas vi derim aliquorum iuniorum solutiones et hoc tamen arissumentum cum praedicta dictitastione ita diluitur, ut praedictos authores ad se trabat, utramque lententiam tibi concilianda.
Nam tota vis illius argumenti in hoc consistit, quod in illis qui a peccato originali per baptisinum liberata, tur, peccatum originale jam perstate remissum non potest puniri , ac proinde purmissio primi peccati iubaptizato non potest else volita in poenam peccati originalis , juxta illud Concilij Tridentini, ex Apostolo, des umptum .' Nihil damnationis ect in iis qui sunt in Chri-