장음표시 사용
411쪽
333 CAr. II. PIGMENTA SCrENTIAE Mro conceditur. Ex propria voluntate est , tanquam ex prΘina a causa discretinnis, quod unus c. negatur, si loquamur de discretione tenente se ex parte non ccantis; secus de discretione, quae se tenet LX parte peccat tis ς hujus enim discretionis lola voluntas est causa tam prima,quam proxima. Similiter distingui debet Conle-quens: ergo lurc discretio non Orkur ex gratia, tanquam proxima causa discretionis, conceditur 2 tanquam prima causa disseretionis, negatur, si sit sermo dedit cretione, quς se tener ex parte non peccantis Proposuit igitur Augustinus duos aequaliter tentatos,& habentes aequalem potestatem ad bonum, & malum; ut in eis ostenderet,quod qui ex illis peccaret sola suae vo-Juntatis libertate a non peccante se primo discerneret; ut licet peccatum illius absolute consideratum non in. solam voluntatem, sed in concupiscentiam , etiam refundatur , ipsius tamen discretionis sola voluntas sit
s. III. Explicatur istas S. Auro lim , quo dicit , Fo
anima non deserta est, ut desereret , sed ut de- sereretur deseruit et uisem locuM asture ,
OBijci& illud solet contra praedissinitionem aifti
nis peccati, quod S. Augustinus dicit lib. 12 de civitate Dei cap. 1 Quum locum sic refert S truncat P. Annatus de Scientia Media disp. I. n. H. Anima uou serta est , at issereret , sed us desereretur deserati. Ad ma- lum
412쪽
ART.IU. AnuTuNT. MOL. M. Auci. ET N. Am 34ippe ejus prior eri voluntas ejus; ad bonum vero ejus prior volantas Creatoris ejus, sive ut eam faceret quae nulla
erat, sive us reficeret , qua lapse perierat. Ex quo loco sic arguit subtilissimus Patere Si fuit pr*dissinitio actus, mali cujus suit prςscientia, evidentissimum est, & desertam fuisse voluntatem prius quam ipsa desereret: ct ipsam non esse ad malum Wiorem, ςum supponat praedefinitionem , quae voluntas quaedam Dei est.
CCXXXIX. Rei pondetur S. Augustinum in illo
loco nihil aliud dicere, quam Deum non auferre gratiam sanctificantem, nisi voluntas prius mortaliter peccando Deum deseruerit. Quod sic probatur. Nullus locum deserit, nisi prius in loco fuerit; nec aliqua aliares deseritur, nisi prius teneatur. Deus est praesens animae duplici praesentia , praetentia scilicet immensitatis secundum quam substantialiter est in anima ut polligenseam, sicut & in omnibus rebus & praesentia gratiae secundum quam substantialiter inhabitat animam ut possessus ab ea. Primam praesentiam non potest Deus subtrahere, nisi animam annihilando. Secundam quo inque praesentiam subtrahere nequit Deus, nisi prius per gratiam in anima fuerit; nec anima potest Deum deserere , nisi γ ius eum per gratiam tenuerit & posse derit. Deus igitur deserit animam subtrahendo gratiam secundum quam erat illi prςsens vivificando & regendo
eam ; prius tamen anima deseruit Deum,quem ut vis tam s uam & rectorem possidebat, peccando mortaliter: est enim peccatum mortale aversio a bono incommutabili per conversionem ad bonum commutabile.
413쪽
3so CA . IL PiGMsNTA Sciguri us Recte igitur dixit S. Augustituis quod Anima mute serta est per ablationem gratiae sanctificantis tit δε- sereret peccando mortaliter sed ut desieraretur per ab- , lationem gratiae sanctificantis deseruit peccando mortaliter Ex quo patet,quod denegatio gratiae prNdeder- minantis, non sit illud quo Deus deserit animam si proprie loquamur,& maxime ad sensum testimonij bic citati; nec etiam pr definitio actionis peccati, siquidem neutra est ablatio glati; sinistificantis di neutra est, caulipi Oictae ablationis, iςd sola voluntas suo peccato illam modo dicto causat. Ideo fallaciter modo libi consueto arguit in presenti P. Annatus,dum ex praediiuni tione abus mali arguit animam prius suisse desertam ,
quam desereret , & ex voluntate qua Deus voluit malam voluntatis actionem , arguit priorem fuissee voluntatem. Dei ad malam. Nec male arguit Iubtilis Pater, cum pr dissinitio acuis mali non possit non esse causa peςcati, & voluntas qua antecedenter Deus vult malam actionem non possit non estς prior ad malum. Verum
quis Angelici discipulus unquam dixit Deum praedis.finire actum malum ; Et quis eorum aliquando asseruit Deum velle actionem voluntatis malam j Haec nemo. dicet nisi Pater mendacis; Neque minus sine mendacio
potuit ea Annatus supponere, quali essent a disicipulis Angclici Doctoris dicta, & asserta. Si praedictus Pater
ex testimonijs Patrum ostenderet, aut saltem conaretur Osundere, Deum non poste pia definire actionem peccati, sive quod idem est, actum peccati sub illa ratione, ad quam nulla sqquitur malitia, absque.eo quod prae-
414쪽
ART. IV. AAuTuNT. luot. SS. Aua. ET . yst definiat malitiam peccati; Si hoc, inquam, Pater Anuatus ex sanctis Patribus ostendere conaretur,patienter pollet tolerari ; unusquisque enim abundat in suo sensur Sed ex eo quod Sancti Patres negant Deum non prindi Tnire actum malum, nec velle malum, semper fallaciter arguere Deum non praedissinire, nec velle entita
rem & bonitatem physicam peccati, hoc iit intolertile sincero vexitatis amatori, qui nihil ita odit, quam huiusmodi ullacias Vide duos vit. paragraphos artic.
C C X L. Solutionem nostram , qua dicimus Sanctum Augustinum in pr lenti loco loqui de deinsertione animae per ablationem gratiar sanctificantis, ςsse de mente Sancti Augustini, clarissime patet ex verbis antecedentibus , quς astute omittit P. Annatus, ne in ipso limine supradicti testimonii dolus illius ac
mala fides mani staretur. Quare merito illum dixi truncasset,ssc testimonium; non quod truncare sit ali qua que ad intentum nihil faciunt, omittere ;led quia truncare testimonium proprie quis dicitua, quando ea quae sunt conjuncta illi testimonio , dolose omittit,quq tamen si conjuncta proferrentur, contrarium illius quod probare intenditur , manifestarent. Hoc P. Annatum secille verba immediate antecedentia ostendunt, sic enim habet S. Augustinus: In quo cumque die comederis ex eo, morte morieris, de quae ibi mors, intelligatur exponens: Si eam inquit) μlam intelligamus, qua sit cum anima deseritur sua vita, quod illi Deus est; non enim deserta est, ut desereret; sed ut desereretur,
415쪽
aceruis, malam Mnppe ejus yΠοπ ea Coluntas ejus, tam
bi quis legerit practicium capitulum, videbit S. Augustinum inponere istum verium Scripturae de duplici morte, animae scilicet de corporis , & exponens primo de morte anime ait, Sι eam issum inres mus, quae Hia re anima deseritur ira vita, Deinde quali probans quod de sporte animae possit ille locus exponi, ostendit, quod prius comedendo peccaverit, ct ex hoc mortua fit, id est, perdidit suam vitam, quam Deus illi dabat per gratiam ; ideo subiungit: Non enim deserta eii tit δε- sereret, sed ut desereretur deserant. QIam rationem plani Dii me expositit paulo infra dicens: Tamsuam diceret: Qua die me deserueritis per inobedientiam, deseram Tos pe iustitiara, dcc. Astute igitur omisit P. Annatus haec verba: Si eam suis intesteamas a re e sit cum anima deseritur sua vita , quod iis Deus est. Astute etiam abstulit particulam enim, quae verba subsequentia a se relata refert ad mortem animae, ne in ipso limine testimonij , ut dixi, manife- narctui S. Apgustinum loqui de desertione, quae fit per ablationem gratia: sanctificantis, &. sic totum argumentum eluderetur.
CCXLI. Quemadmodum autem perspicuum est , S. Augustinum, modo quo diximus , praedicta verba intelligere, ira etiam clarum est,Concilium Tridentinum de desert ione per ablationem gratiae sanctificantis loqui in illis verbis quae prosert sessione si capite I r. Deus nam ne sua Iratia semel jutiisicatos non deserit, nisi ab eis prius desieratur. Agit enim de justincatis,
416쪽
ART.qV. AnivruNT. MOL. SS. AUG. ETTH. quos tradit propterea non desinere esse justos , quiae subinde venialiter peccant; sed e contrario hoc ipis,
magis esse obligatos ad ambulandum in. via justitiς,.quo liberati a peccato sobrie, juste, ct pie viventes pro ficere possint per Jesum Christum, Per quem accessum. inquit, habuerant in gratiam istam, videlicet liberationis a peccato , ct iustificationis: Et statim adijcit: De- namque sua gratia semel justificatos non desierit, nisi ab eis prius desierathr. Per hoc probans id, quod praecesserat, eos propterea non desinere esse justos, quod quotidie peccaa committant venialia, quia Deus non absicedit ab anima per gratiam suam justificata, nili eum
mortaliter peccando ante deseruerit.
Hunc esse germanum Concilij sensum , maximeq; S Augustini, ex quo phrasis ista, ct verba derivata sunt, facilὸ judicabit, quisquis consideraverit, eum hoc Io quendi modo significare voluisse differentiam quae est
inter Deum bonum animae nostrae, & inter alia bo- .ua creata, quae ab hominibus diligi solent. Nam ista creata bona hujusmodi lunt, ut quantumlibet ea vehementi amaveris voluntate, & retinere uolueris , invitissimos siepe delῖrant; Deus vero tale bonum est, ut invitum nullo modo deserturus sit: non enim deserit hominem, nisi ipse ab homine prius propria voluntate deseratur: Hoc est bonum, inquit S. August. serm. 22.
deverb. Do m. cap. s. qaod non potes invitus admittere. Pores enim aurum perdere , ω nolens, potes domus', potes honorea, potes ipsam carni, salutem; bovum vero quo υrre bo-RM es, nec subitus accipis, nec invitus amittis. Et in lib. .
417쪽
364 CAp. II. P1GMENTA SCIENTIR MED.
Consess. cap. 9.chim lare descripsisset dolorem suum, quo cruciabatur, quando morte amicum rapiente ab eo desertus fuerat, Deum alloquens, Te, inquit, nemo amit- ris, nisi qui dimittit, hoc est, tu non deleris quemquam, nisi te voluntate lua deseruerit. s. IV. Interponitar quadam quaestis multum obsiervanda O ex ea conciliamur utriusque Solis disjesi quoad statum natura pura.
CVm ille qui non adjuvat nos cum possit dicatur
etiam nos deserere : in hoc sentu, &' abstrahendo. a supracitato testimonio, potest quaeri, An Deus den gando gratiam praedeterminantem prius deserat animam, quam ab anima deseratur Z aut e contra, An etiam in ordine ad denegationem gratiae praedeterminantis sumendo desertionem Dei pro negatione auxilij habeant verba citata s. praecedenti veritatem, ita ut pose sit dicit Anivia non dejena hi, ut desereret , sed ut desereretur de etait
quamur de peccato quod non est poena peccati, quale luit peccatum primi hominis, & Angelorum, prius antisma delerit Deum, quam deneget ei gratiam praedeterminantem , & in hoc sensu verificatur quod Angeli prius deseruerint Deum , quam suerint ab eo deserti. Unde non desierti sunt, ut delererent, sed ut desererentur deserirerunt. Antequam probem conclusionem praemitto has
418쪽
duas causales, quarum prior est. Ideo voluntas non applicatur ad actum bonum, quia se applicar ad actum mala Posterior est , Ideo voluntas se applicar adactum malum , quia non applicatar a actum bonum. Haec posterior cauo
salis est manifeste falsa; cum enim sola voluntas, &maxime Angeli) sit sibi cauta , tam prima, quam proxima, quod se applicet ad actum malum , ipsa non applicatio ad actum bonum sive, quod idem est, denegatio gratiae praedeterminantis, non potest esse causa cur voluntas se applicet ad actum malum; ac proinde haec causalis est falsa ; Ideo voluntas se applicat ad actum malum, quia non applicarur ad asiam bonum, sive, quia denegatur ei gratia praedeterminans. Prior autem caulatis est vera , nempe , Meo voluntas non applicatur ad actum bonum, quia se applicat ad actum malum. Vidimus supra ex Augustino , quod ideo Angeli boni non peccaverunt, quia noluerunt peccare, &ideo noluerunt peccare, quia voluerunt recte agere; cum omnis nolitio debeat ad aliquam volitionem reduci e & omnis achiis voluntatis ex aliquo amore proficisci. Verum ergo etiam erit, quod Angeli mali non fecerunt aetum bonum, sive non permanserunt in bono, quia noluerunt, & ideo noluerunt, quia voluerunt
se ad actum malum applicare; ac proinde ipsi Angeli mali volendo actum malum fuerunt ibi causa , quod
non voluerint actum bonum. Et cum applicatio ad actum bonum si inseparabiliter conjuncta actui bono, sequitur, Angelum malum volendo actum malum fuisse sibi causam, quod non fuerit applicatus ad actum bonu.
419쪽
-terminationem physicam revelatur. Nam licet praede terminatio physica postive sitirapta non iit in potestate 'voluntatis, negative tamen sumpta est in potestate voluntatis, ad hunc sensum , quod licet voluntas praede terminata ad odium non lit caula, quod prςdeterini ne tur ad odium, deici minando tamen se ad odium est 1ihi causa quod non pia dererminetur ad amorem, admodum ponentis obstaculi im: sicut enim est tibi causa, quod non amet, ita debet sibi csse causa, quod non applicetur ad amorem: eo quod licet non siit verum , Uiod causa actionis debet este causa omnis illius rationis, quae actioni inleparabiliter conjungitur; siquidem una ratio potest cadere sub causalitate alicujus, & non
alia: attamen causa quae excludit actionem a se, excludit etiam a se quidquid illi actioni inseparabiliter conjungitur ; siquidem, ut communiter diciture Negatio est malignantis naturς, & destruit quidquid post se invenit et Unde voluntas determinans se ad actum malum, cum excludat a se a in bonum, debet etiam a se ex . cludere applicationem ad actum bonum cui actus bonus inseparabiliter conjungitur. Et consequenter verum erit dicere: Ideo voluntas non applicatur ad actum bonum,
sive ideo denegatur ei gratia praedeterminans, quia liberi se apsitat ad actum malum, sive quod idem est,quia applicationi ad actum bonum ponit impedimentum. Et ideo non praedeterminatur ad amorem, quia sedeterminat ad odium: Sicut qui se nigrum faceret poneret dealbationi obstaculum. Ex
420쪽
citer probata , inani seste deduco intentam conclusionem argumento sub hac forma proposito: Deus non deserit Angelum nisi denegando gratiam praedeterminantem : sed peccatum Angeli quo deserit Angelus Deum , est simpliciter prius denegatione gratiar praede terminantis et Ergo prius simpliciter deserit Angelus malus Deum, quam ab eo deseratur. Consequentia est legitima. Major patet , Quia hic agimus de desertione, prout est negatio adjutorij ad illum sensium , quo aliquis nos deserit si non adjuvet cum possit, & maxime cum facillime possit 3 adjutorium Dei non est nisi resipectu aetiis boni, & in praesenti idem est, ac applicatio ad actum bonum , sive gratia prςdeterminans ; Si
ergo Deus non deserit nisi negando auxilium ad actum bonum, manifestum est Deum non deserere Angelum nisi denegando gratiam praedeterminantem. Minor probatur. Peccatum, sive quod idem est ivoluntas peccando est sibi causa quod non applicetur ad actum bonum, ut probatum est, & non applicatio adactum bonum, non est causa peccati: ergo peccatum est simpliciter prius non applicatione ad actum bonum, sive denegatione gratiae praedeterminantis. Patet eoiassequentia, Quod est causa alicujus, & nullo modo ab illo causatur, est simpliciter prius illo; siquidem in nullo genere est posterius. Si ergo , ut probatum est , Peccatum sit aliquo modo caula denegationis gratiae, di denegatio gratiae nullo modo sit causape cati , oportet ut peccatum sit simpliciter prius den