장음표시 사용
421쪽
q68 CAp. II. PiGMENTA SC iENTifigatione gratiae praedeterminantis. D sit manci nostra prima conchasio essicaciter pro' bata scilicet Angelum malum prius suo peccato deseruille Deum , quam deNegatione gratiae praedeterminantis fuisse a Deo desertum. Et ideo de Angelo malo tam delertione per ablationem gratiar habitualis, quam desertione per denegationem gratiae praedetem minantis veriticatur, quod non A deserim ut desereret, sed deseruit ut desiereretur. Nec potest dici quod Deus de serat animam applicando voluntatem ad materiale peccati , eo quod applicatio haec sit ad actum sub illa ratione, ad quam nulla siequitur malitia s S consequenter ustus peccati ut est a Deo pr terminante nullam ha bet oppositionem cum bonitate morali, nec ullam importat aversionem a Deo ut ultimo fine, sed econtra reddit Deum prςsentem animae, eamque conjungit cum suo ultimo sine in esse playsico. ipsa autem anima est, quae primo deterit Deum quantum est de se recte mo-Ventem animam, per hoc quod Operetur non iubij-ciendo se legi. Quare sicut pictor volens ostendere desectum penicilli assumit eum S movet quantum est de se juxta regulas suae artis, ct ideo defectus picturae non tribuitur p:ctori, sed penicillo qui deficit ab ordine artis. Ita Deus volens Oltendere defectibili intem
nimae in agendo, assum riuoluntatem ex tua libet talo non attendentem ad regulam , & movet eam quantum est de se juxta regulas suae lapientiae , & ideo peccatum non tribuitur Deo prςdeterminanti, sed animae uae sita libertate a Deo recedit.
422쪽
kin. av. AnumNT. Mox. H. Auo. Et TH. eCXLV. Dieo seeundo si loquamur de peccato quod est poena peccati , quale est omne peccatum quod
ex concupiscentia praecedente committitur, tunc sub aliqua ratione prius deserit Deus hominem,quam ab homine deseratui.
Ratio hujus conelusionis ex supradictis sumitur di.
ctum enim est num. 7o. & 84. quod motus actualis concupiisentiae impedit, quominus voluntas ex voliti
ne boni sit sussicienter potens applicandi se ad volen. dum invictὸ bonum concupiscenti et oppositum; S quod
ratione illius determinetur judicium practicum intes, lectus ad judicandum sequendam esse concupiscentiam, sicut ex dispositione linguae determinatur judicium D stus ad judicandum dulce esse amarum: cum hac tamen
differentia, quod judicium practicum intellectus sitssimul conjunctum alteri judicio speculativo , quo judis
eat intelhctas bonum concupiscentiae non esse omne bonum, S esse prohibitum , ratione cujus voluntasi a se determinat ad sequendam concupiscentiam, ut etiam possit illam non sequi, quam tamen semper sequetur nisi adsit speciale auxilium gratiae vincens concupiscentiam. Et quia actus non potest nisi ab a fui Perari ; praedictum auxilium vincens concupiscentiam actualem debet esse actuale, ct applicans V luntatem ad actum oppositum concupiscemiae.
Ex quibus habetur, quod auxilium, quo homo im firmus, id est, abstractus S illectus a concupistentia sua debet applicari ad actum bonum concupiscemiae oppositum, sit auxilium non pure applicans, ted etiam Α a tollens
423쪽
tollens impedimentum vincendo concupiscentiam. Undὲ denegatio praedicti auxili j, licet ut est non applicatio adactum bonum possit causari a volitione actus mali, sicut dichium est in Angelo, ac proinde sub ista ratione prius homo infirmus deserit Dcum, quam ab eo deseratu nin quantum tamen est sublatio impedimenti vincens concupiscentiam, prius homo infirmus sub ista ratione deseritur, id est, relinquitur in infirmitate sua, & non sinatur , quam ipse peccando deserat Deum. CCXLVI. Hoc autem sic probatur. Motus eoi, cupiscentiae, qui debet vinci ad hoc ut illum non sequa tur voluntas, & applicetur ad actum bonum, praecedit
peccatum independenter a voluntate et ergo Deus non conserens auxilium vincens concupiscentiam, jam deserit hominem infirmum antecedenter ad illius peccatum quo ipse deserit Deum. Si ergo gratia praedetem minans hominem infirmum lit gratia sanans dc vincens concupiscentiam, ex denegatione praedictae gratiae de serit Deus hominem prius quam ab illo peccando de
, Confirmatur I. Si quaeratur, quare homo infirmus peccet Respondetur, quia se ad volendum peccare applicuit ;& si ulterius quaeratur, quare se ad volendum peccare applicuit ἐ veracissime respondraua, quia su abstractus & illectus a concupiscentia sua. Ipsa ergo abstractio & illaetio concupiscentiae, independens a voluntate,est aliqualis causa peccat & ipsium praecedit. Deus igitur denegando gratiam vincentem hujulmodi abstra
ditionem deserit hominem, non auserendo illud quod
424쪽
aliqualis caula cur ab homine postmodum deseraturi Prius ergo sub ista ratione deserit, quam deseratur. Confirmatur a. Mediaetas qui non fanat infirmum,
dicitur illum deserere; relinquit enim illum in infirmitate sita, quam, ii vellet, posset auferre. Ipse motus
et iacti piscentiς voluntatem piae veniens , ct contra rationem insurgens est infirmitas hominis; Deus eroo hanc in armitatem non sanans per auxilium GRATimui CT Ri Cis , merito dicitur deserere infirmum : sed prius est quod infirmus non sanetur, quam quod ex infirmitare. peccet : ergo prius est quod Deus denegando gratiam victricem delerat hominem , quam quod homo ex infirmitate sua peccando deserat Deum. CCXLVIJ. Hanc credimus es Ie rationem ejus quod constanter docet S. Augustinus, primum scilicet peccatum esse causam denegatio ais gratiae medicinalis victricis simul di piaedcterminantis Cum enim denegando hanc gratiam homini infirmo prius deserat Deus bominem, quam ab eo deseratur, ut probatum est recte judicavit S. Augustinus Deum non sic desertu ruin hominem , quem S. Scriptura restatur stiisIe conditum rectum, nisi praecessisset aliquod peccatum, quoi homo prius Deum deseruisset. Nam in Deum peccatum aliqualiter refunderetur, si primum peccatum committeretur ex abi actione coi cupiscentiς , & errore Pagendorum ; & cum primum peccatum quod quili bet homo infirmus committit, fiat ex aliqEa abstra 'chione concupiscentiae , S aliquo errore quo bonurn
apparens, re quod non est bonum judicatur esse bo:
425쪽
Num, necesse est ut primum peccatum hominis ins rami sit poena alicujus peccati: quod non potest esse aliud nisi illud, quod sola voluntate Adami commissum est, nulla concupiscentia abstrahente, nec ulla ignorantia antecedente. ideo ad hoc peccatum primum semper recurrit S. Augustinus ut assignet permissionem pectati in homine infirmo, sive, quod idem est, denegationem gratiae medicinalis. Hinc etiam Oritur, quod licet status purae nature fit possibilis, spectaret tamen ad divinam providentiam ita disponere hominem , ut primum illius peccatum ex abstractione concupiscentiae, aut ignorantia agendorum non committeretur e ct ideo deberetur homini inpuris naturalibus constituto , non quidem secundum principia naturae suae, sed ut a Deo moto, quidam vi gor rationis subijciens sibi concupiscentiam , di tribuens homini plenam potestatem sequendi bonum rationis absque praeveniente concupiscentia, pro actu deliberato antecedente Omne pecCaturm Qui vigor rationis dici posset naturalis homini, non tanquam Ceprincipijs naturalibus ortus, sed tanquam ex naturali dependentia, ct subordinatione ad primam causam dependens : ex qua oritur quod homo debeat fi Deo moveri secundum quod decet divinam bonitatem. Unde in statu purae naturae poterunt adhuc conciliari utriunque Solis discipuli. Non enim ob aliani rationem repudiant hunc statum S. Augustini discipuli, nis quia
peccatum ex abstra stione , & errore concupiscentiae commissum aliqualiter in Deum refunderetur, clim itane
426쪽
ART, IU, AGUNT. MOL. Ss. Auo UT TH. graseret primum peccatumi huic inconvenienti Occur, runt Angelici discipuli per vigorem rationis debiturubomini, ut moto a Deo ad actum deli ratum apri
SIIssicit Angelico Doctori fidelissimo S. Augustici
Discipulo, ut sit sicut Magister Bus. Molinae disecipuli coacti patrocinium D. Thomae quςrerq in Elissensionem scientiae mediaeta magni solicitudine & diligentia , multiique abbiuc annis quaerunt in D. Thuma velamen advelandam scientiae mediae deformitatem, nec aliud iuvenerunt quam modic solia, quae 'en orapiuntur, de quibus judicet Cordatus Theologus. CCXLVIII. Obijciunt primo , locum ex 3. p. qPa. a. S. ad 4. ubi Doctor Aogelicus ait, quod predesi- yario praesuppomi prascientiam sex rora-: i d hqc sutura
non sunt absoluta ἰ ergo praesupponit praescientiam se turorum sub conditione, sive scientiam mediam. Prob. inor, sutura absoluta sequuntur ad praedestinatiooem: ergo ab ea non prςsupponuntur. Respondetur negaudo minorem. Ad Probat. Distinguitur Ant .Futura abib uta,ut intenta & electa sequ*ntur ad prςdestinationem uegatur. Futura absoluta ut exequenda sequuntur ad praedestinationem, conceditur. Prςdestinatio enim prςQpponit volitionem t m
finis,quam mediorum prςpMax modos, quibus tam A a 3 finis
427쪽
finis quam media, certissime mandentur execution vi de ordo executionis ab aeterno praeconcellus est ipsa t1rcedestinatio. Prius autem tam finis , quatit media debent esse volita essicaciter , ac proinde inius volitionis sutura inchoative, quam excogitetur 3 praepa retur modus executioniis ratione cujus sunt complete
Hanc solutionem esse ad mentem D. Thomς pateti ex illius verbis: Dicenore qBO predestinatio pr- πο- , prorientiam fituro vim : ideo ficat Deus pride' inamalutem alicujus hominis per orationes allarum implendam ; sta etiam praedestinavit opus Incarnationis in remedium tamani peccati. Id est, Prius Deus voluit V. G. salutem Pauli. implendam perorationem Stephani,&vostea piae pa- ravit modos quibus tam oratio Stephani, quam salus Pauli executioni mandaremur. Praedet stinatio ergor tione istius praeparationis praesupponit praescientiam.
futura salutis Pauli, & orationis futurς Stephani. Κ- militer, prius Deus voluit Filium suum incarnari in re- thedium humani peccati, postea excogitaVit,& praepas avit vias , ct modos quibus ista incarnatio , ct huma hi peccati perrtiisso executioni mandarentur. Ipsa ergo Christi praedestinatio, ratione istius erςparationis prς- supponit praescientiam Incarnationis suturς, & peccati humani suturi Et sic optime solvitur argumentum , 'quod sibi dbjecerat D. Thomas in hunc modum r Pi et destinario Dei cst terna et sed dicitur Romo. I. de Cluistor uia trade linatus est Asens Dei in vistine et er- Eo etiam an e peccatum necessarium erat Filiuti Dei
428쪽
AR . IV. AEuTuNT. MOL. ss. Auo. ET TH 3 iincarnari s ad hoc quod praedestinatio Dei implereturi Respondetur enim, quod prςdemnatio Christi ration.
. praedicta: pr parationis praesupponat peccatum futuriam; & sic ante peccatum non fuit necessarium Chri
CCXLIX. Obi iunt secundδex q. Y . de veritate, a. I 4. ubi docet Angelicus Doctor , quod omnes exteriores motus a divina providentia moderantur, secundum quρd ipse judicat aliquem esse excitandum ad bonum, his, vel illis actionibus: ergo habet praescietariam hujuI conditionati; Si posuero illum in tali occat ne, astione excitabitur ad bonum. Respondetur distinguendo Antec. secundum quod ipse judicat estquem esse excitandum ex speciali auxilio gratiae praede terminantis, Conceditur. Ex determinatione liberi arbitrij, nes tui . Unde mollis exteriores
regi , divin 1 providentia, secundum quod ipse iudi
cat aliquem este excitandum, idem valet ac si dicer turi motus exteriores regi a divina providentia secundum' quod vult aliquem in diversis actionibus, &occasionibus diversimode ad bonum excitare. Sicut enim hullus excitatur ad bonum in quacumque Occasione, nisi prius Deus voluerit sua gratia praedeterminante illum excitare: ita moderari secundum quod judicat aliquem esse excitandum, idem est, ac moderari, secundum quod vult aliquem excitare. Quae solutio confi r matur ex simili modo explicanduequo se explicat S. Augustinus in opusculo contra Por
429쪽
3 6 CAp. II. PIGMENTA SCIENTIAE MED. lantia habetr Cernitis me sine pr jndicio latentis consilii Dei aliarum que cavsarsim hoc de praescientia Christi dicere vo-
id en, utrum tavrummodo eos praescierit, o etiam practssim ηaverit Deus,quaerere ac disserere tuns necessarium non Iamravi. Proinde quod dixi, tunc Meoise hominibus apparem cisi nm, o and eos Hadis ri doctrinam stuam , quanda, sciebat, Cr tibi fiebar ebe qui is eum erant credituri .fosset etiam sic diti, t e volat se hemivibus apparere Christom, γ' apud eos preditari doctrinam suam, quanto sciebat , o ubi sciebat e se qui sucTI FuERANT in ipso ante mnia: con
Ex hoc proseo dissimo testimonio liquet , idem esse apud Augustinum, Deum praescire tantum actum fidei , R illum non praedςstinare ; ac fidei actum non eie opus Dei, R d liberi altrix ij , quod idem est & optimς vidit P. Aonatus disp, I. de scient. med. m 33. λι 37. qς Deum non iacere quod homu
credat, quia , ut Annatus ex alio testillionio colligit, Manifestum est Me censeri opus Dei , quod Deus faut, ni h mines faciant : Cum ergo Molina discipuli dicant Deum praevidere solummodo, & non prςdissinire dςtermina
hionem liberi arbitiij, idem est, ac si dicerent determ nationem libςri arbitrij non esse opus Dei, nec Deu facere ut hom9 sc detςrminet ; quia si Deus faceret
430쪽
ART. IV. AnuTuNT. MOL. 8S. Auo. ET TH. III quod homo se determinet, deberet, ut fatetur Annatus, dictam determinationem non solum praevidere, sed et
iam prςdiis nire. E converso, hoc ipso quod Molin istae
dicant Deum non facere, quod liberum arbitrium determinet, debent juxta phrasim S. Augustini dicere Deum solummodo praescire, & non praedestinare,quod liberum arbitrium te determinet ad credendum. Insuper multum notandum est, quod S. Augustinui in hoc tςMinonio iotendat convincere Pelagianorum infidelitatem; ac proinde Pelagianorum infidelitas fuit, Deum praescire solummodo actum fidei,& illum non praedestinare; sivo, quod idem est apud P. Annatum, Deum nou facere, quod homines credant, aut se dc-
CCL. iiciunt tertio ex 3.p.q. I .a. ad 2..ubi dicit D. Thomas, quod ex ijs quos praevidit credituros, si facta suis i miracula apud eos, quibusdam subvenit,& quibusdam non subvenit: ergo antequam vellet sub venire habuit scientiam mediam, qua praevidit aliquos credituros si facta fulissent apud eos. miracula.
Respondetur D. Thomam loqui sine praejudicio
latentis consilij, & ideo idem est dicere, quos praeviodit credituros, ac quos voluit credituros, si facta fuissent eis miracula, quibusdam subvenit, quibusdam non su venit. Nec superflua & flustranea qst praedicta voluntas respec tu eorum quibus non subvenit. Sicut enim Deus ordin it, quod omnes homines consequerentur salutem per merita Christi; ita etiam de aliquibus or-