장음표시 사용
51쪽
bona ecclesiastica dispensandi, peccatores reeonciliandi, a solvendi a censuris etci: haee igitur eum fiant sine contemtione judicii, possunt ab Episcopo in suos subditos exe eeri lieet is sit extra Dioecesim. Contentiosa est quae cum exerceatur in invitos, idest judicio conlendentes, audicii formam omnino exigit. Ea igitur in suos subditos uti nequit Episcopus nisi in propria Dio
cesi ; aetaque omnia judicialia quae in illos Meret extra
Dioecesim absque ordinarii licentia , irrita omnino essent. Si tamen Episcopus fuerit a sua Dioecesi expulsus, poterit actus jurisdictionis etiam contentiosae in suos subditos explicaro in aliena Dioecesi, petita solum , quamvis non obtenta , licentia ordinarii. Quod spectat potestatem ordinis quamvis ea sit instar voluntariae, non contentiosae jurisdictionis, tamen nequit Episcopus eam in suos subditos exercero in aliena Dioecesi in iis rebus , quae pontificalium usum requirunt absque Ordinarii licentia , ideo quod omnis pontificalium usus extra propriam Dioecesim interdicitur.
Num iurisdictionis potestatem Episcopus habeat jure divino , scilicet immediale a Deo, an humano , idest a Summo Pontifice, quaestio fuit in Trid. concilio agitata , sed haud definita : qua de eausa idem concilium docens , Episcopos esse Presbrteris superiores anathemato innieto a versus negantes, de industria abstinuit ab iis verbis jura d vino , quae plures Episeopi , deereto adjungi postulabant. Quamvis autem in ea quaestione possit quis unam magis , quam alteram ampleeli sententiam , tamen is qui potestatem jurisdictionis aure divino competere defendet, cerius esse debet, eam ita esse Romano Pontifici subjectam, ut hie iure suo possit iusta de causa Episcopis eam potestatem vel prorsus adimere , vel ad tempus suspendere , vel luibusdam limitibus seu locorum , seu personarum , seu acultatum coercere. Id enim neeessario exigit jurisdietionis primatus , Romano Pontifici competens iuro divino super universam Ecclesiam. Qui vero episcopalem iurisdieti nis potestatem a Romano Pontifice immediate repetet i quas
sane Sententia non modo consormior est rationibus Papae
primatum in Ecclesia ostendentibus, sed etiam Seripturarum , et Traditionis testimoniis tamen ne is putet, licero Romano Pontifici Episcoporum ordinem ab Ecclesia tollere , nam , ut ante vidimus , Episcoporum ordo est ex
52쪽
40 divina iustitutione , esseque debet in Ecclesiastica hierar-
De Episeopali residentia, et visitatione. Quae diximus do potestato et osse iis Episcoporum, satis ea sunt , ut quivis statim agnoscat , quam grave onus sit Episcopatus. Ut igitur illud rite sustineant duo praesertim illis imponuntur , residentia in suis Dioecesibus , carumque visit alio. De Residontia statuit idem concilium sess. 6. c. l. do Bes. ut Episcopi per sex menses continuos a sua Dioecesi absentes, nisi rationabilis causa eorum excuset absentiam, ipso juro amittant quartam pariem fructuum unius anni , a superiore ecclesiastico in pios usus erogandam : si per alios sex menses abfuerint, similiter aliam quartam partem amittant ; erescente contumacia vult eos accusari apud Romanum Pontificem a Metropolitano, hoc vero absente , a Suffraganeo seniore t sess. 23. cap. 1. De Res . Docet etiam sess. 23. cap. l. justam absentiao causam osse Christianam charitatem, urgentem necessitatem, debitam
obedientiam , et evidentem Ecclesiae vel Reipublicao utilitatem. Si qua vero alia causa praeter eas occurrat, licet Episcopo abesso per duos tantum , tresve menses , modo absentia non cadat in dies Λdventus , Quadragesimae, Nativitatis, Resurrectionis Domini, Pentecostes et Corporis Christi. Praeterea Episcopo imponitur , ut singulis saltem bienniis , totam Dioecesim visit et , vel ipso per so , vel si l gitimo fuerit impeditus per suum Viearium Generalem, aut
alium a se cligendum. Visitationis scopus est sanam doctrinam bonosque mores tueri , errores et scandala tollero ; quod ut facilius assequantur Episcopi , paterna charitate , et Christiano Eclo in suas oves maximo uti debent in visitatione ; at quo in ea curaro debent solum ea negotia quae manifesta sunt, et sa-cile poscunt remedium , pon ea , quae vel longo indigent examine , vel solemnitate judicii sunt discutienda. Visi latio alia ost personalis, alia realis , alia localis. Personali subjiciuntur omnes Ecelesiasti ei saeculares, et rc-Dj0itigod by Corale
53쪽
gulares , si modo curam animarum exerceant, canonici Capitulorum exemptorum , ipsaque capitula exempla , collegia quaecumque , et Confraternitates Laicorum. Visitationi reali subjiciuntur omnia benesicia etiam curata Monasteriis adnexa , piaeque omnes dispositiones si vo per ultimam voluntatem , si vo inter vivos ordinatao , non Obstante quacumque consuetudine etiam immemorabili privilegio , aut Statuto. Visitationi locali sub ieiuntur omnes Ecclesiae in Dioe-eest etiam exemplao, et inferioribus Praelatis subieetae ;imo et eae quae in nullius Dioecesi esse dicuntur , Mona- gloria omnia in quibus non viget regularis observantia, denique loca pia sive ecclesiastica sivo latealia.
I riplex est horum Praelatorum genus; minimum est
eorum , qui ita praesunt certo generi personarum intra septa Ecclesiae Conventus vel Monasterii , ut simul exempti sint a iurisdietione Episcopi. Hujusmodi sunt Superiores regulares et nonnulli clerici saeculares , qui eum sint ipsi Romano Pontifici subjecti praesunt etiam illi suis regularibus , isti alicui Ecclesiae , ejusque Clericis. Alterum est eorum , qui jurisdictionem habent in Clerum et populum certi loci , qui locus licet sit exemptus a jurisdictione illius Episcopi , cuius Dioecesis illum undique
circumdat , tamen est intra Dioecesim , et in Dioecesi ejusdem Episcopi , quin formet territorium ab ea separatum. Ita tuo eorum jurisdictio videtur magis esso personalis, quam localis, quia eam sic habent in personis illius loci , ut tamen is locus sit pars Dioecesis; minus igitur proprio hujus seenndac classis praelati dicuntur nullius Diseeesis. Tertium omnium nobilissimum est eorum qui jurisdictionem habent in Clerum, et populum alicujus oppidi, aut plurium oppidorum , quae tamen quia separata sunt a cujuslibet Episcopi Dioecesi , constituunt territorium separatum , quod dicitur quasi Dioecesis r nam Dioecesis nomen proprio significat ierritorium Episcopo subjectum. Itaque ii Praelati proprio nullius Diseeesis dicuntur , et vere sunt ordinarii Ioeorum , et exleptis iis quae ordinis sunt, gau
dent tota fere iurisdictione episcopali.
54쪽
Da recitone. R eetio est idoneae personae ad mesesiae vaeanιis, avi perεοnarum regimen ean Oniee saeis noeaιio. Pertinet haec definitio ad electionem lum Episeoporum, quae maximam partem hujus tituli oecupabit , tum etiam aliorum Praelatorum. In electione maxime considerari debet modus , locus, tempus electionis laetendae, persona eligentium , et eligendi. Modus electionis est per inspirationem , per comPr missum, et per scrutinium. Electio ut per inspirationem , cum omnes electores nemine repugnante , in loco solito eongregati , quasi divino spiritu ducti, in unum consentiunt i cap. 42. de Meetione l. Id si accidat in Romano Pontifico eligendo , eleetio dieitur
Per compromissum fit, quando universum capitulum nemine dissentiente committit electionem arbitrio paucorum ex capitulo , vel etiam extraneorum cap. 8. de elaetions .Hujusmodi usus maxime est, quando capitulum scissum est in contrarias partes, ut dissicillime conveniat in uno eligendo. Ratio eiusdem modi est, quod unusquisque juri suo
Per serutinium sit , eum duo vel tres a capitulo electi aliorum suffragia seereto excipiunt , quibus publieatis,
is erit electus, in quem major pars eligentium convenerit, qui nempe habuerit ultra medietatem votorum , quae Sunt in Capitulo. Si nemo tanta suffragia obtinuerit , vel compromissum potest institui , vel novum scrutinium fieri oportet, quousque major votorum pars in aliquem cadat. Verum in olectione Romani Pontificis et Abbatissarum perniittitur, ut si publicato scrutinio, vota inveniantur dispersa in plures , et nemo ea retulerit ad susscientem quanti latem possint electores mutata sententia accedere ad eum,
rui plura prae aliis habuit suffragia , ut vota in serutinia ala ad numerum debitum augeantur, qui electionis modus
55쪽
dicitur per aceessum. At in eleellono Romani Pontiseis elo.ctor potest aecedere citam ad eum , qui in scrutinio unum tantum suffragium obtinuit. Antequam scrutinium fiat Missa de Spiritu Saneto d bet celebrari, et singuli electores se electuros quem omnium dignissimum existimant spondere debent , et sua suffragia in Whedis complicatis descripta in calicem, vel aliud merum vas immittere. Eleelione persecta exquiri oportet consensus electi, euilem pus unius mensis datur a dio quo suam electionem se, verit. Interim electores nequeunt electionis laetae poeniten-les aliam instituere. Locus electioni proprius , ubi eligentes debent convenire , est ipsa Ecclesia vacans vel ejus ambitus. Tempus electionis incipit a die vaeationis Ecclesiae, nullumquo omnino erit quidquid gestum fuerit circa electionem , vivo adhuc Episcopo. Imo ante actum electionis exequiae sunt celebrandae desuneli Antistitis. Tempus eligendi durat tres menses , qui computantur a dio habitas notitiao vacationis ; ex. gr. si Episcopus absens obierit, vel renuntiaverit , nisi intra hoc tempus laeta erit eleetio, ius eligendi devolvitur ad sum superiorem , a quo confirmatio petenda est. Si tamen Capitulares legitimo suerint impediti,
possunt etiam post tres mensos convenire. Possunt etiam Electores justam ob causam brevius temporis spatium praefinire modo absentes commodo queant adesse.
De illis qui eligunt , hae sunt regulae e l. omnes qui ad Ecclesiae Capitulum pertinent ius habent eligendi, vo eandique sunt ad electionem nisi canonico impedimento d lineantur , quales sunt non modo Haeretiei, Sehismaliel , Excommunicati, vel alia censura obstricii, sed etiam ii qui
non sunt in saeris constituti.
2. Liret aliquis ad Ecclesiae capitulum non pertineat, tamen potest habere jus eligendi 1. ex praescriptione 40. annorum e 2. ex privilegio : 3. ex conventione vel cessione saeta ab eis , quorum interest.
3. Quovis modo fiat eleelio , omnes qui ius habent ad
electionem , vocandi sunt, nisi in provinciis admodum remolis sint, vel aliquo legitimo detineantur impedimento , ut vocatio inutilis omnino sutura sit. Si igitur unus ex capitularibus fuerit negleetus, electio hoc uno ex capite irrita est, nisi qui neglectus luit electionem ipse ratam habeat.
56쪽
4. Qui abest, si iuratus assirmet , se esse legitime impeditum , potest uni ex Capitularibus , vel etiam extraneo , si Capitulum assentiatur, mandatum dare ad cligendum, et si is in mandato personam quam vult eligi determinat, mandatarius potest unam personam suo nomine , aliam nomine mandantis eligere. At si mandans nullam personam ei determinat , tu uc mandantis et mandatarii suffragium debent in unam , eamdem quo personam eou venire. Per epistolam vero nemini suffragium dare permittitur. In eo qui eligitur requiruntur aetas , doctrina , et mores. Aetas debet esse saltem 30. annorum , doctrinae causa
electus, debet esse vel in sacra Theologia , vel injuro Canonico licentiatus , et debet examen subire coram Romano Pontifico si in Italia sit , vel Λpostolico nuntio , si extra Italiam. Mores tandem tales esso debent , quales designat Apostolus in 1. ad Timotheum cap. 1. et ad Titum cap. 4. et 2. Quapropter reiiciuntur non modo omnes irregulares , et quavis censura innodati , et criminosi, sed etiam qui scienter indignum elegerunt, quippe qui per triennium eligi non possunt, et qui laicorum potestatem in eleeliono implorarunt, et qui in sacris non sunt constituti , saltem a
Impedimenta hactenus explicata ob quae aliquis nequiteligi , possunt esse hujusmodi, ut qui iis detinetur, vel nullo modo possit eligi , indignusque sit, atque si eligitur,
electio sit irrita e vel possit solum aliquo modo minus proprio eligi , qui modus dicitur postula lis. Posιulatio igitur est concors Capituli, vel majoris ejus partis peιitio a superiore tu is qui aliquo ea non leo impedimento dispensabili detinetur ad praelaturam admittatur data ei dispensa ιione. Pri ris generis impedimenta sunt ea , in quibus superior non potest vel non solet dispensare , quibusque irretiti no possunt quidem postulari. Hujusmodi sunt insantes , amentes, furiosi , omnino rudes et illi lora ii, bigami, nati ex adulterio , sacrilegio vel incestu , temerarii violatores interdi
et i , salsarii , simoniaei , infames ratione delicti. Alterius
57쪽
generis sunt ea in quibus superior iustam ob causam solet , et potest dispensare , quibusque obstricli queunt postulari : tales sunt nati saltem viginti et septem annis, it legitimi orti ex stupro, et alii qui recensentur in cap. In-
Fieri potest ut postulatio concurrat cum postulatione, id est ut omnes Capitulares postulent , sed diversi diversum; tunc requiritur , et susscit conspiratio majoris partis ; si postulatio concurrit cum electione , idost si una pars Capitularium postulet Petrum , alia eligat Paulum nullo im- redimento laborantem, postulatus non vincet electum, nisi abeat duas partes tertias votorum quao sunt in Capitulo; electus autem postulatum vincet si vel uno suffragio superet tertiam partem.
Quoniam igitur Postulatus opus habet dispensatione , sequitur 1. ut postulatio nullum omnino jus det postulato;
secus olectio : 2. ut postulantes possint a postulatione recedere , antequam illam Superiori praesentaverint: 3. ut postulatio a Superio ro admissa eamdem vim habeat, ac ele-etio a Superiore cousirmata.
De Confirmasione. Post electionem , vel postulationem sequitur confirmatio, quam electus peloro debet a legitimo superioro intra tres menses a consensu suae electioni dato : nisi eam intra hoc tempus petierit, electio vim omnem amittit , et electus jure suo decidit. At superioris est , antequam electionem confirmet , diligenter do ea cognoscere , et in primis audire , si qui sint adversus eam die turi. Post clarium terminum, generali edicto, quod valvis Ecclesiao assigitur, praefiniendum, si quis compareat ad electionem impugnandam, is non debet admitti nisi legitimam suac morae causam adduxerit. Confirmatione obtenta , electus omnem potestatem jurisdictionis , titulumque Episcopi electi , cunctaque pri Vi'
legia Episcopis concessa , acquirit i atque confirmatione contrahitur spirituale conjugium inter confirmatum et Ecclesiam. Episcopo autem tantum cluclo , nondum confirmato ,
si extra Italiam sit , concordibusque suffragiis suerit ele-etus , permittitur ob locorum distantiam, ut Ecclesiam ad-
58쪽
Confirmationem tandem sequitur eonsecratio, quam Episeopus debet omnino suscipere intra tres menses ab impetrata eonfirmatione e nisi id fecerit, tenetur restituero isu eius perceptos , et si alios tres menses distulerit, ipso iuro privatur Ecclesia. Essectus consecrationis sunt: ut ea suscepta , vel post tres illos menses , qui a confirmatione dantur Episcopo , ut e secretur , ipso jure vacent omnia beneficia quae habebat : praeterea ut consecratione acquirat Episcopus omnem ordinis potestatem , et consummetur illud spirituale conjugium , quod inter Episcopum et Ecclesiam per electionem fuerat inchoatum , et per confirmationem persectum. Consecratio debet fieri die dominico , et a tribus Episcopis , quorum unus dicitur Episcopus consecrator , alii assistentes t et eius commemoratio fieri debet quotannis in
Dioecesi. Ut autem quis valide consecretur Episcopus , necesse omnino est, ut anto presbyter ordinatus suerit i id quod secus est in aliis ordinibus di in iis enim inferior ordo haud neeessarius est, ut superior valide conseratur.
Tramlatio definitur aliet ira personae ab una Eeckria ad aliam mutatio facia superioris aucioritate et justa de eausa. Cum enim Episcoporum translationes severissimo
prohibeantur , quia ut plurimum sunt ob avaritiam , vel ambitionem ejus qui ad nobiliorem vel ditiorem Ecclesiam
cupit transferri, omne vitium cessat, Si concurrant superioris auctoritas et iusta causa. Superior est unus Romanus Pontifex; translatio enim do uno ad alium Episcopatum refertur inter causas majores , quae omnes sunt Romano Pontifici reservatae, et summae aequitatis est, ut a canonibus Conciliorum generalium translationes vetantium sola dispenset Apostolica sedes, cui
59쪽
Patriarehae in suo Patriarehatu ipsi jure suo creant Episcopos , tamen iis interdiei iur eorum translatio. Cum igitur Superioris auetoritato seri debeat transi tio , sequitur 1. ut si Episcopus propria auctoritato douna in aliam Ecclesiam transferre se audeat in poenam utraque privetur. 2. Statim ac Romanus Pontifex translationem approbaverit prior Ecclesia vacet , ejus Antistes novam assequatur, et spirituale conjugium eum priore dissolutum contrahat cum ista. 3. Ut Episcopus ad certam Ecclesiam translatus nequeat ad aliam se transferre.
Requiritur etiam causa iusta idest necessitas vel utilitas Melesiae, ex. gr. si Ecclesia Episcopo commissa ita fuerit a barbaris eversa , ut nihil ei sit quod administret; vel si alicujus Antistitis opera magis Ecclesiae prolatura sit in ampliori, dissiciliori quo administranda, vel si constans et unanimo clericorum populique suffragium aliquem
Episcopum ad suam Ecelesiam ,stulet.
faeelesiastita Hierarchia est metus Ecclesiae ministrorum a Lateorum eoetu distinctus qui potestatem habent vel divina solum Religionis ministeria celebrandi , ac distribuendi , vel otiam Ecelesiam regendi. Qui priori tantum pollent potestate ii pertinent ad hierarchiam ordinis in qua quidem sunt omnes clerici ab insmo gradu usque ad Sacerdotium et qui etiam altera pollent , ii spectant ad hierarebiam iurisdietionis, in qua certissime sunt Episcopi. At plures sunt Episcoporum ordines; quamvis enim omnes eumdem habeant characterem , et in potestate ordinis pares omnino sint inter so , no Romano quidem excepto Pontifice ;tamen quidam eorum sunt altioris prao aliis gradus vel dignitatis. Sunt enim Episcopi qui uni praesunt Dioecesi et presbuteris per eam constitutis. Sunt Archiepiscopi seu Metropolitae qui praeter propriam Dioecesim erius sunt Episcopi praesunt pluribus Dioeeosibus, earumque Episcopis
in una provincia constitutis. Sunt Primates seu Exarchae,
qui praesunt pluribus Episcopis et Archiepiscopis per plures
provincias distributis. Sunt Patriarchae quorum longe ma-Jor et extensior est potestas ac ditio. Est denique Romanus Pontifex qui universae praeest Ecclesiae. Diuitiaco by Corale
60쪽
48 At in hae jurisdictionis hiora rebia iuro divino sunt solum Romanus Pontifex , et Episcopi. Caeteri gradus Episc porum , qui medii sunt inter eos , juro quidem humano sunt, idest ea potestas , quam ex peculiari suo gradu exercent , Ecclesiastica tantum institutioue , et auctoritate iis competit.
De Patriarchis. Tres tantum Patriarehae erant in Ecelesia ad quartumasque saeculum , idest Romanus qui praeerat toti Occidenti, Alexandrinus qui praeerat Λegrpto , Libyae , et Pentapoli, quae loca docem efformabant provincias , Antiochenus qui praeerat Orienti ubi quindecim numerabantur provinciae. Histribus Patriare his accessit deinde Constantinopolitanus , qui praeerat tribus Dioecesibus , Thraciae , Ponticae , et Asianae , Hierosolrmitanus , qui tribus Palaestinis.
Iura Patriarcharum sunt: 1. ut postquam a Synodo electi suerint et a Romano Ponti siee confirmati , pallioquo donati ipsi ordinent Metropolitanos sui Patria retiatus, eisque pallium tradant post fidei professionem, et obedientiae sponsionem sibi datam : 2. Μnodos cogant, celebrent, cis praesint , et constitutiones totum Patriarchatum obligantos serant : 3. causas graviores judicent: 4. enormium criminum veniam sibi reservent: 5. subditos cogant ad generalium canonum exequutionem 6. jus habeant sta uropegit , sive figendae erucis in Monasterii sundatione sub immediata Patriarchae iurisdictione suturi r T. plura habeant honoris insignia ; quamvis autem non omnes Patriarchae nec ubique, nec semper eadem obtinuerint jura , illaquo certe non habeant Patriarchao honoris magis, quam potestatis , quemadmodum sunt Patriarclia Venetus , Indiarum , et Ulyssi ponensis , tamen antiquissima Patriarcharum jura , magna saltem ex parte prae aliis retinent Patriarehac catholici orientales , quales sunt Patriarcha Maronitarum , Melchitarum , Armenorum , et Chaldaeorum. Dissili od by GOos le