장음표시 사용
91쪽
79 Neque is potest saeriscare, si nullus sit, qui ministret, neque in die, hora, et loco, quibus per Ecclesiae leges non licet, aut sine iis vestibus, quas Missalis Rubricae praescribunt , etiamsi abier fidelis Populus audiromissam nequeat, aut infirmus esset sine Viatico moriturus. .
Nam haec praecepta urgent , quando id seri potest cum cadecentia , quam Ecclesiae leges merito praescribunt , ut Sacerdos qui agit Ecelesiae ministrum , talis etiam appareat
Missa duplex est, publica, aut privata. Publica est quao in Ecclesia cum conventu Cleri, et Populi celebratur. Ea dividitur in Cantatam , et Solemnem : haec cum cantu et pluribus ministris , nempe cum Diacono, et Subdiacono celebratur ; illa sine iis tantum cum cantu celebratur. Missae publieae omnes Fideles tam Clerici, quam Laici, in sua Parochia adstare debebant , ut in diebus sestivis satisface-rcnt praecepto audiendi missam e sed ob privilegia Fratrihus Mendicantibus concessa paulatim obtinuit , ut Fideles ubicumque missam audirent in diebus sestis, hoc praeceptum implerent. Missae privatae sunt, quac sino cantu , et sine clero osseruntur : quamquam. illae antiquitus non ita frequentes CSsent , certum tamen est, in usu semper in Ecclesia suisse. Tam pro Missis publicis, quam pro privatis licet recipere honorarium seu eleemosynam ; quae praxis antiquissima est. Peeuniarum enim oblatio usque a saeculo VII l. successit oblationi panis et vini, quam Fideles faciebant ad hoc
sacriscium peragendum. Usu eleemosIn ac sta luto , coepit etiam distinetio Missarum in adventitias seu manuales , et perpetuas. Illae Sunt, quae semel celebratae et applicatae nequaquam vel ad summum certis quibus vicibus iterantur, ad implendum numerum a pio largitore designatum. Hae sunt , pro quibus Fidelis landum aliquem assignavit , ut eius reditibus certus Missarum numerus in perpetuum celebretur : quantitas eleem OSInae pro utrisque diversa esse solet ; ejusque taxatio a consuetudine induci, et ab Episcopo extra Srnodum fieri potest, quamvis, ut stabilior sit, et omnibus innotescat, in Srnodo fieri consuevit. Cum vero plures irrepserint abusus ob eleemosynas utriusque Missarum generis, Ecelesiastica auctoritate Sancitum est; l. no si reditus fundorum pro Missis perpetuis
92쪽
assignati ita imminuantur ut satis non sint ad statutum Missarum numerum celebrandum, Episcopi , et Generales Ordinum illas reducant sine Sedis Apostoli eae venia sub poena nulli talis : 2. ne onera Missarum perpetua suscipiantur sine licentia in scriptis, et gratis concedenda ab Episcopo, vel ejus Vicario: 3. ne Ecclesiae et ta,nventus Missas manuales accipiant ultra numerum, qui a Sacerdotibus ibi celebrantibus commodo possit impleri: d. ne Sacerdos, qui
Missas manuales celebrandas Suscipit cum certa eleemosyna,
etiamsi ordinaria sit major , eamdem celebrandam alteri committat , parte eleemosrnae sibi retenta ; id igitur locum non habet in Sacerdote qui beneficium habet cum onero Missarum vel Cappellaniam seu perpetuam , seu amovi bilem , cui annuatim constituti sunt certi reditus : secus si pro quali- hei Missa certa detur eleemosJna. At non solum a reductione Missarum proprie diei a quae respicit tempus futurum , id est Missas in posterum celebrandas , abstinere debet Episcopus, sed etiam a compositione , seu condonatione Missarum , quae respicit tempus praeteritum, eas scilicet Missas quae celebratae non fuerunt , licet recepta esset illarum eleemosyna , vel pereepti fruetus pro earum celebratione, et applicatione addieti. Haeconim condonatio privative est reservata Romano Pontifici , qui eam solet aliquando concedere, justa causa urgento, ut salutaribus conditionibus praescriptis. Ceterum poterit Episcopus sacero reduetiones improprie dictas , quae magis sunt declarationes ac iudicia, quibus definitur , onus Missarum vel nulli ler impositum suisse , ex. gr. si Testator , qui nihil in bonis habebat, onera Missarum de maiidasset , vel resolutum fuisse , ex. gr. si Missarum onus proveniat ex contractu, qui rescissus fuerit; vel demum satis impletum fuisse , ex. Sr. si sundus pro Missis addictus ab altero vindicetur.
Poenitentia est Meramentum , quo lapsis posι Baptismum eontritis eonfessis, ac satisfacere promittentibus per Sa-eeri talem absolutionem venia peceatorum imperι itur.
Huc Sacramentum suit a Christo institutum , cum is Dissili od by GOos le
93쪽
8l post suam Resurrectionem Apostolis apparens , in eosque insumans dixit e n Aeeipito Spiritum Sanctum ; quorum remisoritis peccata, remittuntur eis: et quorum retinueritis,
retenta sunL nForma ejusdem Sacramenti apud Latinos modo indicativo exprimitur, positaque est in verbis illi se Ego te cibsol-το ; reliqua versa n a peccatis tuis iii nomine Patris , et Filii, et Spiritus Sancti v necessaria sunt ob praeceptum Ecclesiae , sed ad Sacramenti validitatem minime pertinent.
Graeci utuntur forma modo de preealivo expressa , quam apud nos minimo valere nonnulli contendunt. Rusdem materia remota sunt peceata post Baptismum commissa, tum mortalia, quae sunt materia necessaria , tum venialia , quae sunt materia sussciens, seu libera. Materia proxima sunt tres actus poenitentis ; Contritio , quae est peccati detestatio, Consessio, quae est ejus aecusatio, Sa-iisfactio , quae est ejusdem vindicta.
De Contritione et Consessione nihil hic pulamus dicendum. At do Salislaeti ono, quae etiam dicitur Poenitentia, adnotari oportet, eam esse vel publicam , quac iit coram Ecclesia , seu publice, debeturquo peccatis publicis gravio. ribus , ut scandalo occurratur , nisi illam Episcopus in secretam poenitentiam dispensandam consultius crediderii , vel privatam , quae occulto et secreto fit. Esseeius huius Sacramenti est gratia sane tisicans, quae sanat a morte peccati, suscitans fidelem a Baptismo rclapsum , ipsique remittens non omnem poenam temporalem , sed juxta dispositionem suseipientis , ac insuper gratia specialis auxilii , quo sortius ei perseverantius quaelibet detestetur peceata , et satisfaciat pro praeterilis. Minister hujus Sacramenti est tantum Episcopus , aut Presbyter i nam ii soli per ordinationem accipiunt a Deo elavium potestatem , scilicet facultatem remittendi , et rc tinendi peccata. Quoniam vero Deus voluit , ut hanc potestatem in judicii modum exercerent, natura autem , et ratio iudicii ex Poscit , ut sententia in subditos seratur; idcirco nullius momenti erit absolutio , quam sacerdos in eum proseri , in quem ordinariam aut delegatam non habet jurisdictionem. Ordinariam habet Summus Pontifex in universam Ecelesiam, Episcopus in omnes Dioecesanos , Regulares superiores in suos subditos Regulares , Parochi in omnes Parochia nos, si
94쪽
Canon leus Poenitentiarius in Poenitentes totius Dioecesis iurisdietionem delegatam habet, qui a ministro ordinario sa- cultatem , et approbationem obtinuit. Quamvis antiquitus, ut putant nonnulli, Parochus dare posset facultatem audiendi Consessiones in Parochia sua Sacerdotibus ab Episcopo non approbatis e certum tamen hodie est, id eos non posse ex Concilii Tridentini decreto in cap. 15. sess. 23. De re-for. Facultas igitur delegata dari tantummodo potest a Romano Pontifice , ab Episeopis, ceterisque Praelatis. Ceterum quilibet alterius Dioecesis subditus, si se alio transferat , rite poterit confiteri apud quemcumque Sacerdotem ab Ordinariis locorum approbatum : nam ob constantissimam ubique receptam consuetudinem , certissime praesumitur Episcopum poenitentis , cujus est dare facultatem audiendi consessiones, consentire , ut proprius subditus in loco suae peregrinationis confiteatur apud eos , quos loel Episcopus approbaverit. Episcopi et Parochi possunt suorum subditorum consessiones excipero etiam extra propriam Dioecesim, et Parochiam e nam et ubique ii sunt suorum subditorum Pastores , illaque potestas ad voluntariam refertur jurisdictionem, quae potest in subditum exerceri etiam extra proprium territorium.
Celerum Saeerdos sive ordinariam , sive delegatam habeat iurisdictionem nequit absolvere ab iis peccatis , quae ejus superior sibi reservaverit. Excipitur mortis articulus, in quo si consessor approbatus desit, simplices Presb1leri ab omnibus peccatis etiam Romano Pontifici reservatis queunt
Consessarius, qui peccatum in Consessione auditum si vo mortale, sive veniale dolo manifestaverit, reus est violati Sacramenti, et juris naturalis: punitur igitur depositione, ct carcere perpetuo: at si culpa solum manifestaverit, locus erit poenae extraordinariae.
Denique subjectum hujus Sacramenti sunt soli Fideles, seu Baptizati , qui postquam ad discretionis aetatem pervenerint , ei rationis usu non sint destituti , saltem semel in anno sacramentalem absolutionem tenentur accipere, id quod sacero debent etiam in gravi infirmitate constituti. Qua docausa sub poena temporali exclusionis ab Ecclesia medici jubentur iusirinos ad munere , ut huic obligationi satisfaciant, cap. 13. De poenit. Imo latae sententiae excommunicationem ad-Diuitiaco by Corale
95쪽
didit S. Pius V. Const. Super gregem , quam confirmavit Benedictus XIII. in Romano concilio ii L 32. cap. 2. in medicos , qui post tertiam infirmi visi lationem ab erus cura non
cessent , donec Sacramentum Poenitentiae susceperint.
Exιrema Meuo est Meramensum novae legis, quo Permeerdoιalem infirmi unetionem oleo faciam super tertia corporis partibus , adjunctamque Orationem, consertur orasia sun-cιψὰans, eι datur jus ad aurilia speetalia , υι is patienιer fe- ωι morbi ineommoda , ipsamque recuperet sanitatem , ει an Amae saluιi eaepedieris.
Sacramentum hoc fuit a Christo Domino institulum , et a Iacobo Apostolo promulgatum, ut definivit Tridenti
Rus materia remota est oleum ex olivis expressum , quod apud Latinos ab Episcopo consecratur, apud Graecos ab ipsis Presbyteris , tum cum ungunt infirmos. Ex qua disciplinae diversitato merito deducitur ἔ episcopalem consecrationem praecepto solum Ecelesiastico esse necessariam. Dissentiunt autem Doctores , itum ipsa consecratio Seu per Episcopum , seu per Presb1terum facta requiratur omnino ad Sacramenti validitatem. In hac Doelorum dissentione caveat Sacerdos ne alio utatur oleo, quam eonSecrato.
Materia proxima est ipsa unctio, quae in Ecclesia Latina fieri debet in oculis , auribus , naribus , labiis , manibus , pedum planta , aut vieinis partibus , si quis alicuius sensus organo careat, et in renibus , quae tamen postrema unctio semper in mulieribus omittitur , in viris autem si nequeant absque periculo moveri. Ecclesia Graeca ungit aegri frontem, mentum , ambas genas , pectus, tua uus ex utraque parte , et pedes. Quamvis autem dissentiant Doctores, nulli plures unctiones requirantur, vel unica satis sit ad Sacramen ii substantiam, tamen inflanio mortis periculo susscit, unam tantum unctionem sacere in sensu magis obvio , ut Bitualia pracscribunt. Forma apud Latinos sunt ea verba n Per istam san
96쪽
84i ibi Deus quidquid per visum deliquisti , odoratum , gustum , taeium , auditum. n In qua tamen forma haec sola verba , per istam Maelionem indulgea ι tibi Deus , videntur satis esse ad Sacramenti validitatem. Essectus Extremae Unctionis sunt gratia sanctificans ordinata ad fines aliquos , et esse clus proprios huius Sacramenti producendos , nempe remissionem peccatorum , abstersionem reliquiarum peccati, quae sunt pravae habitudines, ex. gr. proinivitas ad malum , toreor ad bonum operandum, debilitas ad caelestium contemplationem , vel poena peccatis debita ; infirmi levamen ad morbi ineommoda serenda ;demum sanitatis corporeae restitutionem , si animae saluti expedierit. Minister huius Sacramenti est tantum Sacerdos, mututoque magis Episcopus, valideque illud conseret quivis Mineerdos , non tamen licito nisi habeat iurisdictionem ordinariam , vel delegatam , vel necessitas urgeat. Unus Saeerdos absolute susticit ad illud valide ministrandum ; igitur Ecclesia Graeca septem adhibet Sacerdotes pro disciplinae
diversitate , non pro Sacramenti necessitate. Primarius hujus Sacramenti esse eius est peccatorum remissio , illudque pro infirmis tantum est institutum ι hinosequitur; . incapaces osse illius infantes baptizatos , adulistosque a nativitate dementes , quia nullum in iis est peccatum : 2. capaces ejus esse furiosos amentes, si ante habuerint lucida intervalla , possit quo illis administrari absque periculo irreverentiae : I. negandam osse tum iis, qui levi infirmitato laborant absque vilao perieulo r 4. tum illis, qui cum sano sint corporo certum vel probabile adeunt vitae perieulum, ex. gr. ultimo supplicio damnati , praelium inituri , naufragio periclitantes , mulieres in partu laboran-Ies : 5. dandam osse iis, qui subita vi morbi oppressi omni
sensu destituuntur : 6. senio consectis etiam non aegrotis
in diem morituris r 7. Infirmis dandam esse potissimum in eo morbi statu , quo adhuc integra mente, ae ratione valentea possunt sua side et religione uberiorem Sacramenti gratiam percipero : 8. denique pracbendam osso etiam illis, qui jam in pri0ri infirmitato uncti, a qua convaluerunt, institum morbum gravem incidunt: nam hoc Sacramentum, cum pullum imprimat characterum , potest iterari. Diuitiaco by Cooste
97쪽
Ordo est Meramentum novae legis, quo gratia datur,eι spirisvalis potestas eonferιur ad ea , quae perιinenι ad Eueharistiae tum eonfeeιionem, ιum dispensationem; sic enim definitur ab iis, qui putant singulos ordines esse vera Sacramenta; at qui Sacramenti rationem negant Subdiaconatui, et minoribus ordinibus ordinem definiunt i Risus saeer, quoviruualis potestas eonserιur ad ea , quae pertinent ad Eueharisιiae tum eonfectionem , tum dispensa ιionem.
Postrema haee definitionis verba ideo apponuntur, qu0d nullus est ordo, qui institutus non sit vel ad Eucharisii ac consectionem , ut Presbyteratus , vel dispensationem , ut Diaconatus , vel eultum illius singularem , ut Subdiaconalus et minores ordines.
Minister ordinis duplex est, ordinarius , vel extraordinarius , idest ex delegatione , et auctoritate Summi Ponliseis. Ordinarius est solus Episcopus ; Presbrteri sunt extraordinarii ministri, non tamen cujuslibet ordinis , scilicet non Episcopatus, Presbyteratus, et Diaconatus, at absque dubio possunt esse minorum ordinum ; plurima hujus rei punt exempla. De Subdiaconatu Abbates Cisteretenses proserunt Bullam Innocentii VIII., qua iis datur potestas Subdiaconatum etiam praeter minores Ordines suis subditis conso-rcndi : at eertum est nunquam eos tali privilegio usos fuisse, illudque diploma authenticum esse, plures docti viri negant. De subiecto Ordinis certum est e 1. adultos non baptizatos ; 2. mulieresque saerae ordinationis prorsus eSSe incapaees : 3. nullam pariter esse ordinationem , quae invito reluctanti , nec ullo modo consentienti conseratur oberiuscumque intentionis desectum : 4. illicitam solum , at validam esse ordinationem insanii collatam : at insantes ordinali ad castitatis legem , aliaque onera saeris Ordinibus adnexa non tenentur , nisi Iegitimo tempore suam ordinationem ratam habuerint. Essectus Sacramenti Ordinis duplex est , unus est gratia sanctificans disponens ad sacras functiones sancto ei religioso obeundas , et a cluale auxilium ad osse ia euilibet Ordini adnexa rite peragenda: alter essectus cst character. Ideerte dicendum est de ordinibus, qui Saeramenta sunt pr
98쪽
86eul dubio; de aliis vero dicendum , aut negandum est juxta
di Versas Doctorum opiniones. Quod spectat materiam , et formam Sacramenti Ordinis advertendum est, in Episcopatus , Presbyteratus , et Diaconatus collatione , praeier manuum impositionem , adjunciam quo orationem , adhiberi instrumentorum porrectionem eum alia forma ; scilicet Diaconis traditur liber Evangeliorum , PresbJteris calix eum vino , et palena cum hostia , Episcopis expanditur codex Evangeliorum super te Vicem et Scapulas , eorumque caput et manus chrismate inunguntur. traditur praeterea baculus benedictus, anulus, liberque Evangeliorum. In reliquis Ordinibus conserendis adhibetur solum instrumentorum porrectio cum certis verbis ; quibus tradita potestas significatur , scilicet Ostiario porriguntur Ecclesiae claves , Leetori sacra Biblia , Exorcistae liber exorcismorum , Aeolribo candelabrum , et ureeoli vacui , Subdiacono liber Epistolarum , et calix vacuus cum patena. De iis igitur Ordinibus Diaconatu inferioribus concedunt omnes , eos conferri per solam instrumentorum traditionem , sormamque respondentem: et solum de aliquo eorundem ordinum , in cujus collatione unum et alterum adhibetur instrumentum, quaestio est, num alicujus instrumenti omissio irritam sa-ciat ordinalionem.
At in aliis Ordinibus Subdiaconatu superioribus, qui
dam Doctores manuum impositionem pro materia essentiali Ordinationis solum assignant ; alii vero solam instrumentorum porrectionem cum verbis adjunctis, Episcopatu excepto, in quo omnes consentiunt impositionem manuum, adjunctam quo orationem esse materiam, et formam PS sentialem. Alii deniquo tu in manuum impositionem cum oratione , tum porrectionem instrumentorum cum verbis adjunctis tamquam partes essentiales , ac necessarias Sacramenti Ordinis esse contendunt.
Quoniam vero ab Ecclesia nihil definitum est super his sententiis , in praxi sequenda est opinio eorum, qui porrectionem instrumentorum adjungunt impositioni manuum; et si casus incidat ordinationis , in qua omissus suerit ali quis ritus , qui ad materiam , vel soritiam pertinet secundum varias Doctorum sententias , tune suppleri debet id , quod fuit in ea ule praetermissum e cap. Pastoralis l. cap. Presbyter. 3. De Saeram. hon iterandis, nisi eliam magis expediat, Dissiligod by Coos le
99쪽
87iotam ordinationem iterari sub conditione, si ritus, qui fuerit omissus , cum alio adhibito in unam coalescat materiam, seu moraliter unus esse debeat. Quia denique omnes Ordines ad Sacrifieium Missae tamquam ad finem seu seopum reseruntur , omniumque ipsum consummatio ac persectio est: deeet sane, ut coram divinis umbolis , quae Iesum Christum in saero altari praesentem continent , Ordinationes perficiantur. Id autem decet in minoribus ordinibus conserendis: sed necessarium est in sacris r et insuper , qui ordinat , ipse debet missam cele
Ceterum si vel Missa fuerit omissa , vel ab altero celebrata , quam qui ordinat , utrumque illicite factum erit: at minimo ossicit validae Orhinum collationi, quidquid unus
aut alter auctor in contrarium Seuserit.
latrimonium sponsalibus initiatur , consensu persi
citur , copula consummatur , aliquando plene vel minus pleno dissolvitur. Primum igitur agemus de Sponsalibus, post de Matrimonio , demum de Divortiis , seu de modis , et causis illud dissolvendi. S
De Sponsalibus. Sponsalia sunt viri, et mulieris mutua promissio futuri Matrimonii; contraetus est igitur bilateralis , a quo dissert promissio Matrimonii , quae contractus est unitatera lis : nam 1. haec est sine repromissione alterius partis et 2. ut obliget requiritur solum aceeptatio alterius partis :3. pars quae promisit , nequit alteri nubere , at pars cui promittitur, libera est quocum velit Matrimonium intro: 4. nullum parit impedimentum publicae honestatis. Cum autem conventio sive sponsalium , sive promissionis Matrimonii ordinetur ad rem adeo gravem , et onerosam , ut est Matrimonium ἔ ad ejus valorem requiritur ut promissio data sit vera, id est non ficta , et mere exter-
100쪽
na : praeterea ut sit voluntaria, idost eum cognitione eius, quod fit, deliberata , idest laeta eum libertate , et advertentia ; denique ut sit signo sensibili expressa , quo consensus salis cognosci, et acceptari possit. Quo vis modo con-SenSus exprimitur , si vo re , cx. gr. anuli in digitum missione, sive verbis, sive lileris, sive nutibus, valent sponsalia , ei licita sunt , quamvis non fuerint juramento fir- maia , vel in seriptum redacta , vel etiam si clandestino saeta , id est sine praesentia Parochi et testibus , nisi peculiaris loci consuetudo vel statutum eorum praesentiam exigant , ut licite fiant. Sponsalia contrahi possunt tam inter praesentes , quam inter absentes per internuncium, per literas, vel per procuratorem. Hic autem debet esse speciali mandato munitus, nec poterit alium substituere , nisi id ei fuerit expresse
permissum. Quo vis modo contrahantur, necesse est, ut con- Sensus per Procuratorem, literas, vel inter nuncium expres-Sus perseveret in mittente , donee alter , cui si Di sicandus
Contrahuntur puro , in diem , vel sub conditione. Puro in ita , id est nullo die , vel conditione adjecta , statim obligant , licet aliquod temporis spatium dandum sit ad ea implenda. Contrahuntur in diem , cum quis spondet , se accepturum aliquam in uxorem intra certum tempus , quo exacto , quisque redeat ad libertatem suam. Demum sponsalia conditionata non obligant, nisi conditione impleta, at si concubitus fuerit sequutus, conditio sponsalibus adice tacensetur sublata. Si conditio sit turpis , et nuptiarum fini adversa , nulla erunt sponsalia r sin turpis lanium vel impossibilis pro non adjecta habetur , firma quo erunt sponsalia , contra quod paucissimi Doctores opinantur. Sponsalia contrahere possunt non solum adulti omnes matrimonii capaces , sed etiam majores septennio ; valido
etiam contrahuntur a parentibus nomine liberorum praesentium, et consentientium sive expresse nutu scilicet et verbis , si vo tacito idest silentio; qui si absentes fuerint, vel ignoraverint , opus est, ut ea rata habeant ; secus non valent.
Sponsalium essectus est et s. no sponsus possit , altero invito , matrimonium eum aliis eclebrare : 2. ut sponsi obligentur matrimonium inter se contrahere tempore ab ipsis deierminato , vel si dies executionis praefixa non sit quam Dissili od by GOos le