장음표시 사용
441쪽
sua traditione probare vult saltibilitatem Ecclesiae , ne ad generalia quidem Ecclesiae decreta spectare, quia sc Deus sic
temperat eam quam dat i si cognitionem ac scientiam , ut ex generalibus Ecclesia decretas nihil unquam oriatur quo iadi μ-der Uit, & idem yro emodum de textu ungiore quem illa luis decretis generaliabus damnat, dici potes , quod dicitur derextu breviore, qui canone damnatur. 3. Ut fateatur praeterea suam illam Eccleissae fallibilitatem nunquam pertinere ad um vel ad delectum verborum , Cum
usus ille delcctusque spectet, fatentibus hominibus e secta, saltem ad disciplinam . in qua Ecclesia yrorsus est immunis ab erroris periculo, unde consequens est, Ecclesiam sore prorsus immunem ab omni Periculo erroris in textibus longioriabus dijudicandis, etiamsi judicium hoc esset solius disciplinς 4. Denique ut fateatur, cum Ecclesia β ρrorsus smmunis ab erroris Fericulo in decernendis ejusemodi
rebus, manifeste consequi fieri nulla ra- tione posse, ut illa unquam jusjurandum quo amrmetur fides certa meri facti, &quidem momenti nullius, exigat. eo solo argumento, quod non foret plane certum Sc minime obnoxium errori. Ubi semel agnoverit suam illam traditionem valere
442쪽
non posse ad convellcndum quidquam ex bis quatuor, quae & fundamenti locum obtinent. & ab ipso manifeste posita icconcessa sunt, nihil erit nobis, de quo cum illo contendamus, patiemurque non
inviti , ut suam illam traditionem iactet citra illos fines , intra quos quamdiu se continebit, contra nos nihil afleret. Atisque hinc videre est, quantum ille scrip tor eruditionis cujusdam & confidentiae ostentatione imposuerit Lectoribus e sua secta credulis & studio partium occupatis. 2. Nullo prorshs iure ac merito stuptor ille gloriatur a se esse S. Thomam,& scholas omnes quae ab annis quingentis floruerunt. Ponit id quod & nullo verisimili argumento probat , & quod
inficiari nullus labor est , nimirum controversias de privatorum auctorum IeX-tibus nihil esse praeter mera critica controversias , & facta momenti nullius ad iuris controversiam. Id ubi commentus est, ita disputat. Ecclesia est, S. Thoma confitente , obnoXia errori in factis ariscularibus , quae ad fidem minime
spectant. Atqui facta in textibus, quem admodum & in personis posita , facta
sunt articularia, quae ad fidem minime spectant. Igitur S. Thoma coaluente Ec-
443쪽
clesia in ei qsmodi faistis obnoxia est errori. Ea ratio quam parum habeat firmitatis. ottendemus sicile , ubi ab hoc auctore qua sierimus quid intelligat dum facta memor at ad fidem minime pertinentia Si facta quς vis intelligit posita. in textibus iis, qui te uncti sint a dogmatibus revelatis, pugnat ipse Raaoifeste secum neque enim textus symbolorum, canonum , & decretorum generalium.
dogmata tum revelata. Facta sunt: certi cujusdam ac definiti tempinis omni revelatione posterioris. Adeone S. Thon mam nobis apponere decrevit, ut velit sanctum Doctorem. α e' neSarq, qu . vel hominea e secta ultro confitentur, dicere Ecclesiam csse obpoxiam errori. ita ut fallςre nos possit iis ipsis textibus, quibus fidem nostram informat pQuidquid ille icriptor asseret ad S Thomam sic explicandum , ut symbolorum,
canonum ac decretorum generalium teX-tibus suus honor constet, id nos pariter totidem verbis: repetemus de quinque
Constitutionibus iis . quibus Iansenti.
te X tus damnatur. Nonne scriptor ille fateri debet msgnum quoddam esse di ςrimen inter ea fidei dogmata, quaς nominatim re vesata sunt, & quaestiones. ea quae fertinent ad ydem , quia faciund
444쪽
d depositi conservationem 3 Tam illius
scriptoris interi st quam nolita, distin. ctionem hanc deflendere, tanquam Consentaneam menti saneti Doctoris, quippe qui non velit infallirulix item Escle-1ix lo lis dogmatibqs revelatis contineri, seu locum etiam habere in quaestionibu φmnibus ths, quae pertine i ad Dem, hoc est qυae faciunt ad fidem Puram, ii libatamque ferreandam. Id nimirum sequitur ille ipse scriptor , dum insald-bilitatcin pertinere facit ad omnes sy n-bolorum, canonumque decretorum generalium textus, ad statuendum an Concilia sint cumenica, an eorum teX-tus eZistant, an authentica sint exemplaria atque ipset versiones sacrarum litterarum , denique ad ea decernenda quae merae lunt disciplinet. Non potast dissiteri hc esse S. Thomae sententiam eX-
plicandam, ut illa omnia facta in textibus posita ad Mem yertinere censeantur. Itaque vel hoc scriptore confitente, cum S. Thomas vult Ecclesiam esse insallibilem in iis quae ad fidem pertinent, illa infallibilitas spectat non tantum ad doginmata fidei sed etiam ad eas controver-
sias, quς faciunt ad servandum fidei deis positum. Id voluit S. Thomas, cum dixit certum esse quod judicium Ecclesia a. ιο.
445쪽
isnsversalis errare in his qua ad fidem peistinent smyossibile ea . Ponit divina yroυ dentia esse. ut Ecclesiam suam Spiritu sancta dirigat, ut non erret , Aut ipse promisit
Ioann. I . quod Spiritus adveniens doceret omnem veritatem, de necessariisscilicet adsalutem. Eo posito sanctus Doctor efficit, in sanctis appellandis iudicium
Ecclesia errare non posie, quamvis illorum propria sandritas non sit dogmatibus re-Velatis annumeranda. Est igitur hac luce clarius, S. Thomam cum infallibilitatem vult locum habere tantum an iis qua ad Mem ρertinent, agere tum non mo inode dogmatibus revelatis, sed etiam de iis omnibus quae faciunt ad depositi conservationem , vel quae sunt ad salutem necessaria. Ipsa S. Doctoris verba prorsus huic rationi consentanea sunt. Nam Ecclesiam quidem existimat obnoxiam esse errori in iis sententiis qua ad particu laria facta pertinent, ut cum agitur is possessionibus ct criminibus, in quibus possibilo ast iudicium Ecclesia errare propter falseos testes. Certe personalis haereti- Citas crimen quoddam ess , de quo habetur legitima quaestio. & reus deinde condemnatur. in ca quaestione fieri sane potes: ut falsi testes in errorem inducant
Ecclesiam, quae factum illud, de quo
446쪽
quaeritur. suis ipla oculis non usurpavit. Verum alia prorsus est ratio, ubi detextus cujulpiam haereticitate quaeritur. Ut de eo textu Ecclesia judicet, nonne cesse est , ut ullos testes audiat ; eum quippe textum habet prae manibus, eu lui pia oculis usurpat. Praeterea textus itinlius haereticitas pestilens est, & quemadmodum S. Paulus eXclamat , serpit m cancer adversus fidem. Quin & S. Thomas assirmat ex verbis inordinate prolatis δ' '- 1 3 heresim incurri. Idem contendit, si sit L. i. q. H. inordinata locutio circa ea qua sunt Mei, arp. ai.
sequ3 pse ex hoc corruptionem ei. Quare si vel ad rigidissimam normam totum istud exigamus, hoc manebit, illa quae scilicet facta dicuntur in textibus posita, numerari a sancto Thoma inter ea qua ad Mem pertinent. Constat igitur teX- tum aliquem haereticum & pestilentem, qualis est Iansenti textus, ad fidem pertinere , & ad salutem populorum. Non est igitur haereticitas ejusmodi factum alia quod particulare , eX eorum numero, in quibus, ut vult S. Thomas, falli potest. Ecclesia propter falsos testes. Itaque non magis tenebrae disserunt a luce meridiana, quam interest inter facta particularia ac mere personalia , de quibus S. Thomas agit, di haereticitatem textus cujuspiam,
447쪽
qui pervulgares ei atque adici tanto
pere pertinet ad conservationem fide salutemque populorum. Atque inde nimirum factum est, ut scholastici adm dum omnes qui S. Thomam ab annia Non sunt consecuti, velint insallibilit tem Ecclesiae pertinere prorsus ad ea omnia qnae i pectant salutem populorum ge
Meralem. Atque haec traditio 'universa Causam omnem conficit, omissis illis sutatiliorum disputationum amb. g buS.
3 Nihil profecto magis pertinet actisciplinam . a1 rectam adminast isonem, ad bonum ordinem in moribus populo
rum &salute generali procuranda, qua . nunquam imperare jusiurandum , ve, vanum de facto. momenti uiatim, vel temeraritam ex ei auctoritate quae o noxia sit errori. vel falsum quo, promi latur ccria files, cum nulla tamen haωhcatur. Eo posito necesse est, si sanctum Thomam Theologos e sthola. sequimur, ut fateamur esse consequen Ecclesiam pradaiam esse vera in stibilitate , cu* in verba sormulae Iusjurandum
exigit adversus Iansenti textum. Quid . enim p id ne vult hic seriptor, ut sua illa S. Thomae caeterorumque e schola Theologorum traditione essiciatur Ecclesiam poste generalem Ministrorum
448쪽
suonam salutem impedire, imperato ipsis jurejurando quod & vanum sit, de acto scilicet momenti nullius. & t merarium, nempe de eodem iacto, quod fortasse falsum est q4. Illa nostri adversarii traditio digna
non est quae refellatur, quatenus distininguit eos teXtus, quorum evidentia pervulgata est & minime controversa ab iis quois rum evidentia vocatur in controversiam, neque est pervulgata. Hac textuum diis stinctione , si verum quaerimus, totum huius scriptoris opus absolvitur. Hanc si ipsi ademeris, nihil habet amplius, vel quo suam traditionem sulciat, Vel quod opponat ad nostram. Verum haec distinis chio prorsus evanescit, ubi commemorantur ea quae scriptor idem consessus est. Enimvero quoties ille disputat de infallibili Ecclesiae auctoritate in condendis textibus symbolorum , canonum . decretorum generalium . quet vim eamdem obtinent, di in iis quq ad disciplianam pertinent componendiS, in eo perpetuus est, ut fateatur eam a Spiritu p. xor sancto absique ullo erroris yerscuo rega Deum admirabili quadam Providentia nais pq saturalem us yrudentiam sta Hrgere aerem erare .... sacrιlegum fore, qua velut rationem audire, eamrue anieferre nus
449쪽
ctoritati, quam continuum viritus sancti praesidium yra ut immunem ab errorss riculo. Itaque nullum hic locum habet Pervulgata quaedam evidentia , quam sic humana ratio cognoscat, ut de ea iudiceti hic agitur auctoritas ilia . quam continuum S iritus santiti rasidium yraestat immunem ab erroris rericulo. quae rationi quocumque tempore & loco debeat anteferri, ita ut sacrilegus sit, qui vellet
in ea re rationem audire. Addit. Deum sc tem e re eam quam dat Ecclesia cognitionem ac mentiam .... ut ex generalibus Ecclesiae decretis nihil unquam oriatur
quo iadi fides aut mores violari P int. Affirmat ea yrinci ia esse minime dubia, ct promissionibus i sis sine controversia contineri. Et illud subjungit nulla suetiti
controversia de symbolis ct canonibus,quam in vis profecto non velit omnes prorsus symbolorum canonumque textus habere evidentiam illam pervulgatam ac mini me controversam. Imo vero ponit canonum symbolorumque verba Plerumque
esse elara ct definita. Atqui manifestum est ea voce , plerumque, eXceptionem aliquam intelligi. Sic homines ylerumqueesie injustos ta suis utilitatibus servire cum dicimus, significamus esse tamen aliquos justos, neque sui nimium aman
450쪽
tes. itaque scriptor ille canonum lymbol rumque verba lerumque esse clara i dein ita cum assirmat, significat esse aliqua tamen, quibus evidentia illa pervulgata desit. At nihil ominus assirmat E clesiam Spiritus sancti rasidio inmunem ab omni erroris yericulo praestari in eius. modi textibus prorsus omnibus di)udicandis, sive illi evidentiam habeant pervulgatam & minime controversiam, sive non habeant. Fatetur ille scriptor Pra- ρ. iso. ei uum istud auxilium quod romissum est
adjunctum ad naturalem Pastorum rudentiam, satis esse , ut Plane , yrorsus atque omnino certi essiciamur &C. agnoia p. ex Cit, illam attentionem , quam tum viritus sanctus in Ecclesia conservat, satis omnino esse, ut &c. Habemus igitur scriptorem hunc confitentem, non omnia pendere ab evidentia textuum & naturali quadam infallibilitate, siquidem necesse est praeterea , ut praeci uum ciadauxilium quod romissum est, adJungatur ad naturalem Pastorum rudentiam, ne cesse est ut Spiritus sanetus in Ecclesia
conservet attentionem illam , quae necessaria est ad textus rite diiudicandos. etiara eos qui evidentiam non habent
manifestam. Atqui hoc unum est quod Nos postulamua. Itaque frustra manifesti