장음표시 사용
261쪽
mi parentis lapsu ita concidisse putat Colliescalcus, ut ad bona quaelibet invalidum sit. Quae quum propalam et coram Nothingo Brixiensium Antistite
disseruisset, et Augustini sententiis abuteretur, sa-Ctum est, Ut Rabanus Maurus veteri amicitia Nothirago devictus, veteri simuliat a Gothescalco ab horrens, librum de raedestinatione huic apposuerit Gothuscalcus manum cum hoste collaturus in Germaniam descendit, Vocatisque in suam CaUsam nonnullis, quam Augustitii causam esse contendebat, in Moguntina Synodo Kal. Oct. n. 848. Ongregata, Cum Uam tueretur, in Bahan sententiam acriter invectus est. Hic vero Gothescat cum Oppressurus palam proscripsit, et Hiracmar Rheniensium Antistite custodiendum commisit. Concilium deinde nutu Caroli Calvi Francorum Regis, in Carisiacum palatium 279 convenit, abrogavit Cothel scalco Sacerdotium, et caetera officia quae exercebat, hominemque verberibus lacerandum quoadusque, apologeticum scriptum igni ipse mandaret, claustro denique Altivillarensi condendum jussit. Dum itaque in Gothescalcum tam severe atque acriter indicaretur, Episcoporum animos et labores illius causa distrahebat Subtiliter eruditeque in eadem data opera versabantur Ratramnus Corbejen Prudentius Tricassinus, Lupus errariensis Florus DiaconUS, idemque Lugdunensis Ecclesiae partes ageUS, quo-
262쪽
rum Libri speciem saltem defensionis promothe-scalco offerre visi sunt. Quod cum animadverteret Hincinarus, initis cum Pardulo Laudunensi Episcopo consiliis Ioannem Scotum et Amalarium excitavit, qui stilum in Gothescat cum acuerent Scoti Liber de raedestinatione in eam reprehensionem incurrit, ut illius publicatio perniciosissima aestimaretur, nec animadversionem rudentii recensis Episcopi, et Flori Diaconi essu gerit, qui relatos a Scoto elagii et Caelesti errores, et alia sophisticis argutiis potiusquam solida eruditione reserta, Oarguunt. I incinarus, quem praeceps in Gothescat cum furor invaserat, Carolum Calvum Regem e Synodo Suessionens an. 35o. 28o una cum aliquibus pi- Scopis redeuntem precibus satigat, ut, per eos qui aderant, hominem damnandum curet. Discordiis, que is dudum Galliae agitabantur, sinem aliquem sacere percupiens Carolus, piscoporum OnVentum Carisiacum jubet, ubi controversia esset definienda, et decretorium judicium emitteretur.
Decreta Synodorum Carisiacae, et Valentinae.
Quatuor igitur in Carisiacensi Synodo, subscriptore, approbatoreque ege, decreta sunt, ac primum, uniusmodi esse praedestinationum, quae in-
280 An. 85l ut apud Labbeum sui'. cit col. 1082.
263쪽
quiunt Patres aut ad donum ortinet gratiae, aut ad retributionem justitiae Alterum arbitrii libertatem in primo homine amissam fuisse a nobis per Christum recuperatam, et ad bonum serri, si gratia faveat, ad aham, si desit. Tertium est, Deum Omnium salutem velle, quam caeteroquin haud
Omne assequUntur. Ostremum, pro Omnibus passum esse Christum, quamvis non Omnes rediman
tur et 8 ij. Capitula haec Bemigius Lugdunensis Ec
clesiae Antistes, non modo Clericis suis animadvertenda proposuit, sed et ipse Libro de Veritate Scripturae retinenda vulgato improbavit. Deinde an . octingentesimo quinquagesimo quinto ex piscopis provinciarum Lugdunensis, Viennensis, et Arela tensis, Valentiae Synodus coaluit, et tum de Capitulis Ioannis Scoti, tum de Carisiacensibus illis judicium rationemque censoriam habuit. Idque statuit primum , vocum novitates queis Scotus indulserat, esse depellendas, nullam deinde necessitatem in hominum actiones a Dei praescientia et praedestinatione inserri praedestinationem esse electorum ad
284 Habe decreta citat . I. Deo neminem praedestinatum ad Paeuam unamque esse Dei praedestinationem, quae aut ad donum pertinet gratiae, aut ad retributionem justitiae. II. Liberum arbitrium quod in primo ordine homine perdidimus nobis praeveniente et adjuvante Dei gratia redditum ΙΙΙ. Velle Deum generaliter omnes homines Salvos fieri, licet non omnes salventur. IV. Christi Sanguinem pro omnibus fusum, licet non omnes passionis mysterio redimantur . apud Lab-heum T. IX. Cotic col. alla ad an. 855.
264쪽
salutem, et impiorum ad interitum 28a . Eos praeterea reprehendit Valentina Synodus, qui asserunt, Christum pro impiis a mundi constitutione ad passionem Domini 233 impie vita functis, aeternaque paena assectis sanguinem profudisse censuitque id pro iis tantummodo fecisse, qui immortali corona donarentur Causam tamen reprobationis in adultis voluntariae eorum nequitiae tribuere videntur. Valentinum Conventum comprobavere an. 59 Synodus Lingonensis, et ussensis, haecque plurium Episcoporum frequentia, Caroli Calvi regiaeque stirpis majestate exornata imo vero ad eum Nicola I. auctoritas, si rudentio fides, accessit et 84j.
Ad eas quibus obruebatur aerumnas, percalluerat infelicis Gothescalchi animus, nec frequentes Episcoporum conventus, injectaque tela minime eum dimovebant. Cum autem Legatos in Galliam misisset
Nicolaus L qui Metis in causam heialbergae leginae concilium agerent 2 85 eisque mandasset, ut de
282 electione tamen saloandori m misericordiam Dei praecedere meritum bonum, in damnatione autem Periturorum meritum malum praecedere justum Dei judicium. . an. III col. 1451.
265쪽
Gothescalchi damnatione cognoscerent, Hincmarus eorum judicio obnoxius, in ratione reddenda percallide tergiversatus est Metuen auten ne rem Uam cunctando perderet uidoni Archidiacono Laudunensi, qui regia legatione Romae fungebatur, id negotii dedit, ut partes suas apud Pontificem ageret, deditque ad Nicolaum epistolam qua Zeli excusatione, crudelitatem in Gothescat cum adhibitam tegeret, eumque conquisitis undique criminibus oneraret Gothescalchus in sententia perstans et Hincmarum tortorem sibi magis quam concertatorem abhorrens, aerumnosam an 863. Vitam finivit. S. XII.
Variae demolliescalc opiniones.
Habuit Gothescalcus, qui revocatae Praedestinatianorum haeresis crimen eidem intulerint habuite conira et in hisce libertum auguinum praesertim, et Chr. Lupum , qui eum omni culpa, et Crimine vindicent, immo pene Martyrem praedicent. Medii autem sunt, et veritatem propius consequi videntur, qui haeresis scelere, non autem Obscurae ambiguaeque sententiae culpa Gotescalchum liberent. Sane ubi ille edocuit, Dotim quosdam ad i-
tam aeternam, quosdam ad mortem aeternam praedestinasse, eum de morte aeterna, nempe de malo paenae, minime vero culpae locutum, ex aliis ipsius Verbis perspicue ostendunt, eademque Fulgentius Augu-
266쪽
stinum explicans jam antea declaraverat su86j. Et
cum instauratum Praedestinatianorum errorem indurepetant, quod asseruerit Christum non pro omnibus, sed pro iis qui salvarentur, morti oblatum fuisse, non desunt qui putant, Gothes calchum obscure licet, tamen Augustinum retulisse. Ait si quidem ille: Nullius reρroborum et Petualiter uoluit Christus esso
Saluator; ii 287 cum jam apud Augustinum legisset
fideles reprobos non erpetualiter sed temporaliter
gratiam suscepisse 288 , et apud Hieronymum, ubi de Iudaeorum populo inquit ii Non est effusus Agni
l286 Lib. I. ad Monimum de duplici praedestinatione Dei una bonorum ad gloriam, altera malorum ad paenam cap. . extat cum operibus S. Leonis Magni edit. Raynaud pag. 449. Paris 467l. 287 Apud Hincmarum in lib. de Praedestinatione cap. XXIX. Pag. 226. . L opp. edit. Sirmondi ut Paris. 4645. 288 . Nec nos moveat Cait Augustinus quod filiis suis quibusdam Deus non dat istam perseverantiam Absit enim ut ita esset, si de illis praedestinatis essent et Secundum propositum vocatis, qui Vere sunt filii promissionis. Nam isti cum pie vivunt, dicuntur filii Dei: sed quoniam victuri sunt impie, et in eadem ni pietate morituri, non eos dicit filios Dei praescientia Dei. Sunt enim filii Dei qui nondum sunt nobis, et sunt jam Deo de quibus ait Evangelista Johannes: Quia
Iesias moriturus erat Pro gente, nec tantu/λι Pro gente, sed etiam ut ios Dei dive 'sos congi egaret in rum, quod lique credendo suturi erant per Evangelii pracdicationem, et tamen via tequam esse 1actum jam filii Dei erant in memoriali Patris sui inconcussa stabilitate conscripti. Et sunt rursus quidam , qui silii Dei propter susceptam vel temporaliter gratiam dicuntii a nobis, nec sunt lamen Deo, de quibus ait idem Johannes Ex nobis xicrunt, odoron errarit ex nobisci quod si fuisse it cae robis, Per ιαnSiSSent utique nobiScum,nS. Aug. in libro de correptione et gratia cap. IX. S. 20 col. 760 et 5eqq. . . Opp. edit Maurinae Paris. 690.
267쪽
sanguis r eis. ii 289 Neque parum Cothescal-
c favet ipsa propugnatorum quos est sortitus, X-cellentia et sanctimonia, favent cum Lugdunensi Ecclesia Remigius Antistes ille spectatissimus, rudentius recensium piscopus, Lupus uterque cum aliis, quorum judicium nec errore facti, neque temeritate insimulandum esse, causae pondus et diuturnitas facile suadent. Id itaque culpae Gothescalco dandum , quod arcana illa sectatus, ad quae nulla hominum pervenit curiositas, ambigua scripta, in quibus disserentes sententiae accipi possint, jactanter ortasse nimis in vulgus sparserit et propugnarit nulla autem Uincinari excusatio, qui ut in Bothad damnatione ψse accusator, Pse teStis, USs
judex 290 indigna sacrae quaestionis crudelitate
miserum hominem lacerarit 29 ij.
289 Inis XLIII. v. 45 ad ea verba isendidisti popolrιm filum sine pretio . Hieronymus ait u Usque nunc de se loquuti sunt Martyres nunc de Iudaeorum populo dicitur quibus dictum est in peccatis vestris venditi estis: Et ideo sine praelio, quia non est effusus agni sanguis pro eis. . Hieronymus in appendice . ΙΙ. opp. col. 256. edit Maurinae Paris. 4699.
90 Boihadus in libello proclamationis quem Nicolao R. P. Obtulit apud Labbuum . . ConciI col. 21. 291 De Goleschalcho, eiusque erroribus, ac damnatione impugnatoribus et patronis vid. at Alex in diss. 5. saec. IX. X. p. 409. T. V. E. edit Lucae 4751. Cf. elavius T. I. Opp. Theol. Dogm. de praedestinatione cap. XVI. p. 589 edit. Ven. 721.
268쪽
De Controversia Trinae Deitatis.
Λ hasce controversias de Praedestinatione et Cratia accessit alia de Trinitate, quam Hiiacmarus pariter et Gothescalcus exagitarunt. Cum enim in sacris Martyrum sollemniis am inde antiquitus apud Latinos hymnus ille decantaretur, qui Versiculum hab0 ejusmodi d e Trina Deitas unaque
ροscimus, i, discordes ab eo nonnulli canere caeperunt Te summa Deitas , abhorrens omnino Hinc marus Trinam Deitatem, per proVinciam suam Omnem
jussit esse silendam, cum Deitas quae una utique est, tripliciter hoc pacto dispertiri videretur. Qua in ro cum apud Benedictinos offendisset, non modo atramnus ex eodem ordine librum an . 353. Hildegari Metensi piscopo inscriptum Hinc maro opposuit 292 , sed et Gothes calcus, licet carcere inclusus, fraudatusque scriptorio calamo rem vix odoratus, schedulae, Ut potuit, et satis compositae atque eruditae defensionem consignavit Trinae Deitatis, quae id nominis adepta esset, propterea quia
292 Dedit Hincinarus libi in hujus lituli u Quod Trina Deitas no/ι sit dicenda, v adversus Othoscalcum et in Prologo ita de RatramDO: u atramnus Corbejae monasterii Monachi meae libris beatorum Hilarii et Augustini, dicta eorundem detruncando, et ad Praoum cnsum incongrat inflectendo oolumen quantitatis non modicae scribens ad Hild garium Meldensem Episcopum com ita-Mit Vid. . I. opi, Hinc mari Rem pag. 445. edit Lut Paris. 645.
269쪽
tribus personis cominianis, in tribus aute in una et eadem insit qui id inficiaretur a Sabelliana haeresi haud procul abesse 293). Arianos e contra fecit
Hinc marus propugnatores Trinae Deitatis , idque libro edito die non Trina Deitato. In meliori tamen causa atramnum et Gothes calcum fuisse quam Hincinarus ex eo luculenter Constat, quod Trinam
Deitatem hodie etiam concinit Ecclesia in Hymno qui incipit u Sacris Solemniis , ab Angelico octo.
re Xarato, cujus auctoritas contendentes Gothescat. cum et Hinc marum longe devincit. S. XIV.
Quae R. Pontifices et Concilia adversus impia Leonis Isauri Copronymi, atque Antistitum adstipulantium molimina octavo Ecclesiae saeculo ad SS. Imaginum defensionem praestiterant, eadem minime desiderata sunt, cum eo Armenus haud
295 Hoc probe stabiliendum vult Goteschalchus in sua Schedula ita inscripta . Quod si in Deitas dici possit,is quo nempe Sensu accipienda sit una Deitas. Si enim Deitas intelligatur una nersonaliter, id interpretatur Goteschalchus ipsissimum esse Sabellianorum commentum at si quis dixerit Deitatem esse naturaliter unam, credere debet esse Personaliter trinam, scilicet Deum naturaliter unum esse procul dubio personaliter trinum. Unde patet verborum certamen Potiusquam rerum intercessisse. Vide Schedulam hanc ab Hinc-maro allatam opp. ibid. T. I. p. 445. Profecto trina nominatur Deitas hoc sensu, quod tribus personis communis sit in tribus autem una sine
270쪽
procul ab initiis saec. IX. 294 et ichael deinde
et Theophilus illius successores in hanc Christiani
cultus partesia furere caeperunt. Non aliquod tamen
solatii defuit, quando Theodora quae Michaelis alte
rius adolescentiam tuebatur illustrem virum Methodium, Joanni Patriarchae insensissimo, subrogandum, et coacto piscoporum concilio Decreta Nicaenae Synodi II recipienda curavit Octavum autem Oecumenicum Concilium Synodi septimae desinitiones in eandem rem roboravit statuens, D. N. effigiem eademque sancta E ngelia eneratione ο-lendum Caia. III. quae a Conciliis aliis generalibus et particularibus luculenter testata sunt, ubi et maximum quoque Imaginibus . Virginis, Angelorum, et Sanctorum honorem videas impertiri 295). Una est Synodis omnibus vox, SS. Imaginum cul-
ulla sui divisione ulloque discrimine. Hoc sensu Gregorius Naz innuit tri licem Deitatem Carm. ΙΙΙ. neque desunt apud alios P. id generis locutiones. Vid Petav. de Trin. L. VIII. C. 9. S. ., 6 pag. 482. T. II opp. Theol edit. Sup. cil. 294 Videndae sunt proditoriae artes quibus Leo usus est adversus Michaelem Imp., ut ad summum illud fastigium perveniret, quod illi contigit n. 45. Videnda item callidae simulationes quibus Catholicam fidem sub iis initiis protecturum spoponderat. Ea omnia habent Cedronus Zonaras etc. disertissime autem Maimhourg: Hι- stoire de P Heresi des Iconociastes Paris 4674. 295 Vid. . . Concit. Labbei col. 874. Postquam Imperatrix piissima ni agines Sanctorum per Synodum restituendas studuisset, ipsa cum Clero regioque comitatu, ingentique pompa, venerabiles Icones inter sacra sollemnia extolli, et omnium honori ac cultui pro-