장음표시 사용
111쪽
DE EPISC. IURISD. 87 CONFIRMATIO SEPTIMA,
holasticorum paene omniumsententia
et quanti sit eoru auritoritas facienda; sin his, D. Thomas iptorum
Actenus antiquorum patrum, Ianetissi-H morum Pontificii testimonia adduXimus, quae hanc, de qua agimus, iurisdictionis derivationem immediate a Papa profluere, dilucide omnino, clare comprobant reliquum est, ut ad scholasticos quoque odiores, quorum maXima item apud omnes debet esse auctoritas, ueniamus. hi, praeter paucos aliquot, idem expresses aperte a firmant. Nam de Ioanne a Poliaco, Gottifredo de Fontibus,& Guillielmo Ocham , nunc non loquor qui schismatis passim, aut erroris certe insimulata tur. S. Thomas igitur, ut ab eo incipiam , ita docet q. contra gentiles , cap. 6.& in distin. o. q. .ar. 3. Ad tertium,&distin. 2 in et .sentent.dist ulti. q. ultima. S. Bonaventura in suo breviloquio idem in . distin 18. Albertus magnus ead .dist.ar. II. Ri chardus de Media uilla eod. lib. distin et . Durandus ad dist. q. 3. Erueus libr. De potestate Papa ubi inter errores quinque, quos in hac materia recitat, hunc item inserit, in quem incidunt, qui potestatem hanc iurisdictionis Episcoporum, imme-
112쪽
diate a Deo, sicut eam, qtiam Papa habet, tribui aD sirmant, cum ea non nisi a Papa immediate, ut ille ait, suscipiatur Antoninus in summa theologiae 3. parte, titu. 22. cap. . Gabriel Biel in Canone missae, lectione 3. ubi clare&docte admodum id explicat Caietanus, De auctoritate Papae, cap. I9.eX omnium catholicorum doctorum sententia idem
asserit. Turrecrem. De ecclesia, lib. 2. cap. 6,us
que ad 6 . ubi fusissime haec pertractat, resp6det omnibus obiectionibus aduersariorum Dominic. Soto in dist. 2 o. q. I. art. 2.3. q. Echius, Homelia a De sacramento ordinis,&omnes alii, qui huius temporis haereticos insectantur quoru omnium auctoritatem , non quidem Abulensis, FranciscusaVictoria, Alsonsus de Castro, uiri alioqui pii,& eximiae eruditionis,elevabunt, neque ii demum, qui eos modo in disputando sequuntur. magna est enim scholasticorum, quos modo retulimus,auetoritas, magna insuper eorum doctrina quibus, iam inde a quadringentis annis, resp. Christiana plurimum debet, quod eorum operares fidei illustriores factae sint, antiquorum patrum nodi dis bluti, di ad concordiam prorsus redacti ita ut non im merito cum antiquis illis conserri possint cum doctrinae soliditate, tum ingenii acumine, di felicitate, tum argumentandi disserendi q. peritia, tum etiam ob id, quod nobis iam antiqui dici possint: qui etiamsi recentiores uulgo habeantur, ut reuera sunt, si ad priscos illos patres respiciamus, certe hoc item cogitandum est, eosdem illos patres aetate sua,
113쪽
te sua,&m sequentibus proxime saeculis habitos
item fuisse recentiores Excipio tamen ,ut diXi,no- Oullos Henricus certe demandauo ab omnibus unanimi consensu reiicitur is Quotlib. 9.q. 22 nouam omnino& peregrinam opinionem adfert,atque ab ipsa ueritate ualde alienam, cum dicit, Episcopos, quatenus ad guberna lum ecclesiam iuxta diuinas leges attinet, potestatem iurisdictionis immediate a Deo accepisse, secus uero, quantum ad gubernandum iuxta leges canonicas quasi uero harum quoque legum determinationes ipsius diuini iuris non sint, eo scilicet modo, quo a nobis superius aXiomate 8 declaratum exstitit. Sed his omissis, ad superiores illos redeo, in quibus mihi Thomas pro centu millibus est, quemadmodii Cicero de Catone dicebat is enim adeo diligens semper fui, plorator ueritatis, ut nihil abditu , nihil remotum , nihil obscurum esse permiserit; sed, mnia exposita, prompta, ipsa denique luce clariora fecerit huic uni, non modo in theologicis desinitionibus, in quibus, ut ita dicam, diuinus est, ab omnibus amplectedus,sed & in iuris prudentiae studiis plus debeo, quam infinitis iurisperitorum commentariis. nude si quidem breuiterq. ueritatem exponit, , omissa inani auctorum, opinionum q. citatione, solida ui incedit, rationibus inuictis per omnes aduersitates uiam sibi aliis q. sternens atqui longius me evexit studium, quo in D. Thomam non affectus modo sum, uerum totus
etiam ardeo sagroque Est igitur, ut ad institutum
114쪽
redeam, ex omnium theologorum antiquorum, recentiorum, sanctissimorum patrum,ct iurisperitorum comuni probatis ima sententia perspiculi,
iurisdictionem hanc, de qua agimus, a Papa proficisci, in eoq. ceu in sente residere,dc in Episcopos, alios ab eo immediate derivari ita ut Pontificis principis ea in re par condicio sit, tametsi in illo expressuis resideato dignius sic Bald. Quis dicatur dux uel marchio in prin in usibus stud uerbo Aprincipe, hoc obseruans, scribit dignitates omnes a principe tam qua a sente profluere, in eoq. omnes eas esse sitas adducens illud Ioannis Monachi, in c. Si eo tempore, De eleel. lib. 6. quod Papa, tamquam pater patrum, cu omni praelato in potestate jurisdictione concurrit, quod & ipse retulit, De his qui sevd.dar. possin prin Paul.de Castr.
cons I .uol. I. Dec. cons229.fin. l. Curi Senior cons 66. colum. a. Fredericus, tractatu permutationum, q. . Ex quo idem Bal. dicto titulo, Quis dicatur dux uel marchio, infert, in principe Romano omnes dignitatum thesauros reconditos es..quod ipsum . illud de sonte iterum repetit in titu De allo d. col. 6.uers Ex praemissis,quem Abb.sequitur, cons. 8 .uol. I. Cur iunior confi*7.col.3 ex qua metaphora sontis,&riuulorum, in Pontifice,&principe, hoc de potestate iurisdictionis optime quoque comprobatur, cum in utroque iurisdictio omnis insit, ab eo l. fluat lectuat, uti Bald. d. titulo De allo diis belle exponit.
115쪽
o causis maioribus perpetua ecclesii e consuetudine ad apostolicam sidem relatis,
in quibus etia de accusationibus Episeoporum non nisi ab ea definien dis: s quana illa Mugustini,s a ricanorum patrum, ea in re, cum apostolica sede contenti uerit.
Ontisiciae maiestatis,& uniuersalis iurisdi- ictionis in ea plenarie existentis, ab eaq. ceu sonte quo da in alio imanantis, immediateq. profluentis , quamplurima , ut uides, apertissima testimonia sunt sed illud inter cetera Obseruatione dignit putamus, quod etsi olim minores caussae in prouinciis terminabantur, ut in Niceno , Sardicensi, Mileuitano, aliis q. conciliis cautum suit, quidquid modo de appellationibus indistincte contingat, cap. Per principalem, cap. Cuncta per mundum 9 quaest. 3 cum similibus caussae tamen maiores, fidei scilicet, i puscoporum accusationes, ad eundem summum Pontifice, cui uniuersus orbis territorium est, quem
admodum Episcopo sua dioecesis,& principi regnum, uti pulchre Abb. ait cons. 13. uol.r ab ipsis ecclesiae
116쪽
ecclesia initiis undique delatae sunt, nec nisi ab a postolica sede definiri poterant, ut&nunc perpetua consuetudine fieri videmus nisi Papa in eo
de Episcopis expressa comissio adsit.c Inquisitores,
De haeret. lib.6. quodn modo signu esse uidetur eiusmodi superioritatis,4 plenariae in toto orbe auctoritatis , ac proinde eiusdem derivationis, sed probatio item euidens est, ac perspicua, apostolis, eorum q. successoribus&ipsa demum ecci si sic definietibus. a. q. . Nullam,2.q. 6.c.SiquiS, c. Omnis,c. Ad Romana c. Si quis putauerit, c.Ideo, c. Siquis Episcopus, 3 q. 6. cap. Dudum 6. q.q. per
totum, De bapt. c. Maiores, De haeret. lib.6. c. Inquisitores, cum similibus quod Anacte Euaristus, Alexander, Cyprianus, Xystus, Anicetus, Eleutherius, Victor , Cornelius , Xystus II. Felix, Marcellus, Melchiades,Iulius primus, Damasus,Xystus 1l.Leo, Gelasius Hormisda,Malii summi Pontifices suis in epistolis decretalibus testati sunt. sic Basilides , teste Cypriano, post crimina sua deteista, conscientiam propria etiam confessione nudatam, Romam pergens, apud Stephanum, Romana ecclesia Pontificem, ambivit sese iuste reponi in episcopatum, de quo fuerat iuste depositus . Sicilianus Carthaginiensis Episcopus ab haereticis eiectus, per Melchiadem, Romanae ecclesiae Pontificem, restitutus fuit. testis est Augustinus, epistola ad Glorium, MFelicem Flauianus
Constantinopolitanus Episcopus appellauit ad Leonem magnum, per quemd ipse in sedem sua est
117쪽
est restitutus.Chrysostomus, eiusdem ecclesiae Episcopus,ad Innocentium Papam,& ab eodem reductus est. Denique Athanasius in sua sedem, a qua fuerat eiectus, per Romanum Pontificem repositus fuit cuius rei etiam Ammianus Marcellinus, uirethnicus, utriusque linguae peritus, grauissimus te
stis est, hoc grauioris in laistoria fidei, quod plerisque rebus gestis interfuit.is enim libro 13. sic ait. luse et enim illius uerba referre Administrante Lenu, tio, Liberius, Christianae legis antistes,a Costantio, ad Comitatum mitti praeceptus est, tamquam im- , peratoris iusiui, Splurimi orum sectis per consor - , tium decretis obsistens, in re, quam breui textu, percurram Athanasium Episcopum eo tempore, apud Alexandriam, ultra prosessionem altius se L, ferentem, sciscitariq. conatum eX terna, ut prodi, dere rumores, coetus in unum quaesiti eiusdem lo- , ci multorum, synodus, ut appellant, remouit a, sacramento,quod obtinebat dicebatur enim fati, dicarum sortium fidem, quae uel augurales porten, derent alites, scienti fame callens, aliquotiens prae, dixisse futura . super his, intendebatur ei alia quo, que a proposito legis abhorrentia, cui praesidebat. , Hunc per subscriptionem abiecere sede sacerdota, ii paria sentire ceteris iubente Principe, Liberius, monitus, perseueranter renitebatur, nec uisum ho- , minem,nec auditum damnare, nefas ultimum sar, pe exclamans, aperte scilicet recalcitrans Impera, toris arbitrio id enim ille semper Athanasio infe- , stus , licet sciret impletum, tamen auctoritate,qua potiuntur
118쪽
M potiuntur aeternae urbis Episcopi, firmari desiderio, nitebatur ardenti quo non impetrato, Liberius, aegre, populi metu, qui eius amore flagrabat, cum, magna dissicultate, noctis medio potuit asportari., Haec quidem Romae, ut ostendit teXtus superior, a-α gebantur. Hactenus Ammianti 'plurimi eo faciendus, quod ipsius, ethnici uiri, tam aperto testi monio,iam q. dilucido summi Pontificis maiestas, eiusq. potestatis iurisdictionis plenitudo, alioqui notistima, Christi ore promulgata,euidenter appareat. Neque haec de Episcoporum caussis ad apostolicam sede deferendis in dubium uocanda sunt, ex facto illo memorabili Augustini teporibus, quibus inter Romanos Pontifices, Africanos Epi
scopos ea de re magna fuit contentio. Erat autem
eius quaestionis praecipuum caput id, de quo nunc nobis sermo est, An scilicet in Nicena synodo canoni appellationibus Episcoporum editus fuisset re namque tota bene perspecta, nihil est, quod hic nobis obstet, aut euincere possit,patres illos Africanos summi Pontificis auctoritati quid qua uoluisse detractum, quemadmodum huius temporis haeretici falso impudenter, qui eorum mos est, praedicant, pro libito omnia detorquentes sed satius erit a capite, quod aiunt, rem omne enarrare. Appiarius Episcopus,ab ecclesia Sicensi ob crimina quaedam commissa deiectus, non multo post, interiecto tempore, uenia petita, ea l. non dissicile impetrata, comunioni demti restitutus est: quia tamen condicio adiecta suit, ne ad Sicensem ecclesia
119쪽
propter scandalu reuerteretur,eum ea res grauiter torsit, etia si,ut ad alias quasvis ecclesias sese conserret, in iis q.sacerdotio licite fungeretur, perbenigne concessissent 4 comendaticiis etiam litteris apud omnes fuissent prosecuti itaque Roma profectus ad Losimum Pontificem rem, ut gesta erat, Omne exposuit,& auxilium eius contra Africanos Episcopos implorauit. Pontifex Faustinum Episcopum una cum Philippo atque Asello, Romana ecclesiae presbyteris, cum Appiario ipso ad Africanos Episcopos misit, caussam de nouo rursum ibidem Orsuros. In Africam igitur cum appulissent,& caussam, uti Sedis apostolicae legati,exposuissent sexta Carthaginiensis synodus, Bonifacii tempore, qui Zosimo successit, coacta est in ea,4 quae proxime secuta est, Africana synodo, magnopere utrimque est controuersum , Augustino, ceterisq. patribus, numero et I 6 asserentibus non modo presbyterorum diaconorum, qui quidem inferioris gradus dicebantur,sed Episcoporum etiam caussas minime debere extra prouinciam efferri, quod is mos Africanae ecclesiae iam diu fuisset, essetq ratus, di ecclesiasticae disciplinae conueniens lega tis Romanae ecclesiae contra assirmantibus, ad apostolicam Sedem Episcoporum appellationes libere est e deferendas, quod scilicet Nicena synodo ita cautum fuisset de simul exemplar quoddam produxerunt , quod eius rei indubitatam faceret fidem huic exemplari, tamquam minus authenti co, Augustinus, reliqui patres noluere assen- a tiri
120쪽
tiri, quod dicerent non nisi uiginti canones eius Concilii exstare, in quibus, ne uerbum quidem de huiusmodi Episcoporum appellationibus haberetur. Fecerunt igitur, ut diligenter perquirerentur omnia graeca exemplaria, quo manifestum fieret, si quid eius in probatis codicibus posset reperiri . interea Augustinus, Walii , summum Potificem, ut principem suum, debit uenerantes, eiusq. auctoritatem agnoscentes, ut in Mileuitano, aliisq. Africanis conciliis uidere licet, eidem morem se gerere uelle, Scobedire professi, hunc in modum ad Bonifacium Papam scripsere Pro quare tuam quoque Veneratione obsecramus, ut scriυ bere etiam ipse digneris ad illarum partium sacerdotes, hoc est, ecclesiae Antiochenae, Alexandri- nae,&Constantinopolitanae,&aliis, si tuae placuerit Sanctitati, ut inde ad nos iidem canones,apud Nicenam ciuitatem a patribus constituti, ueniant, te potissimum hoc beneficium cunctis occidentalibus ecclesiis in domini adiutorio coserente quod donec fiat, haec, quae in comonitorio supradieto al-
legata sunt de appellationibus Episcoporum ad
γ Romanae ecclesiae Sacerdotem de clericorum a caussis apud suarum prouinciarum Episcopos te a minandis, nos adprobationem seruaturos esse pro D fitemur, meatitudinem tua ad hoc nos adiutura D in Dei uoluntate confidimus. Verum Graecis codicibus Cyrilli praecipue opera conquisitis, ioblatis cum non nisi uiginti canones inuenirentur,