장음표시 사용
121쪽
ab apostolicis legatis multa in cotrariu adserrentur, illudq. in primis, uersutiad calliditate haereticorucanonem illum De appellationibus, cetero Sq. om nes exustos fuisse nec aliud excplar authenticu reperiri, quam quod in ecclesia Romana magna fide asseruabatur,essici tamen no potuit, ut eo tempore quaestio illa sopiretur, ita ut patres illi ad Caelesti num Papam, qui iam Boniflacio successerat, plane scripserint, in eorum prouincia, n5 modo clericorum inferioru,sed MEpiscoporu etia caussas esse terminadas, atque debito modo finiendas addito ite, quod decreta Nicena, uti in serioris gradus clericos, ita ipso Episcopos suis metropolitanis apertissime comississent, prudelissimeq. iussissent,ut quae cunque negotia suis in locis, ubi orta essent, fini rentur neque enim unicuique prouinciae gratiarii spiritus sancti defuturam, quatenus equitas a Christi sacerdotibus 'rudenter uideatur,& constantissime teneatur, quemadmodum haec, multo ampliora in ea epistola, quae Africanae synodo inserta est, inueniuntur. At postea disceptatio illa, quae grauissimorum hominum sentetiis utrimque fuera' disputata, finem sortita est Bonifacii . tem pore , quo Eulalius Carthaginiensis Episcopus,&ceteri Africanae dioecesis patres consentientes, ea in recum apostolica sede, cuius obedientia minime discesserant, reconciliati sunt, ut in eiusdem Bonifacit epistola de recociliatione Afrorum latius patet .sed ne auctoritate sola, non etia quia
ita debuit fieri,id factum quisquam putet, uidea
122쪽
mus necesse est ea omnia, quae ad huius sententiae assertionem pertinent.
V in illa de Alricanispatribus accuratius explicatur: s cuinam Concilio
canon ille De appellationibus Epi scoporumsit adscribendus , quesinem ea contenti uerit sortita.
Tigitur rem omne aperiamus hoc enim loco id facere necessum est hanc cotrouersiam De appellationibus Episcoporum ad duo capita reserendam esse censemus, An scilicet in Nicena synodo amplius quam uiginti cano nes statuti sint , an ille De appellationibus Episcoporum canon eidem sit adscribendus Quoad primum , etsi Augustino ceterisq. patribus aliud uisum fuerit, nec nisicio canones Rufinus collegerit illud procul dubio veru est,multo plures,quam reperiuntur modo , in dicta synodo editos fuisse. id quod Iulius primus , qui eodem tempore fuit, plane testatur, septuaginta canones ibidem contineri affrmans, ut patet ex eius epistola, quam aduersus Antiochenam synodum pro beati Athanasi aliorum q. orthodoxorum Episcoporum defensione scripsit contra quos nonaginta factionis A
123쪽
rianae Episcopi, sub Eusebio illo Nicomediensi,
eiusde haereseos signifero, Antiochiae couenerant. Praeterea Athanasius cum uniuersis Aegyptiorum orthodoxis Episcopis ad Marcum Pontifice, beati Siluestri successorem , hoc idem scribit, se praesente sic factu fuisse testatur, id similiter affrmans,
continuo post Nicenum Concilium authentica exemplaria ab haereticis fuisse exusta ac proinde Pontificem precatur ut ipsius Concilii exemplaria, quae apud eum integra illibataq esse non dubitat , ad sevi socios sub tuta trasmittat stipulatione, sic inquiens Sane,praesentibus nobis,octoginta in se memorata synodo capitula tractata sunt, scilicet quadraginta a graecis graeca lingua, quadragin- , ta similiter a Latinis, latina similiter lingua edita. sed uisum est trecentis deced octo patribus Miritu, sancto repletis, in praedicto Concilio congregatis, maxime iam dicto Alexandro, etiam aposto- Ilicae sedis apocrysariis, ut decem capitula adime-
rentur,atque congruis locis insererentur,4 ad sormam septuaginta discipulorum, uel totius terraelia auarum , septuaginta tanti uam excellentis Con, cilii fierent capitula, quae omnem Christianorum se orbem in unitate fidei confirmarent,&omnes sub
V sacerdotali& Christiano nomine dependentes una fides, una sacerdotalis atque clericali regeret nomisma, neque quisquam a suo discederet capite. Enarrat Gratianus, quamuis non ex integro, I 6. distin.
o. Rursus Stephanus Papa Luthobi Episcopo Maguntino scribit, uiginti latum capitula Nicenae
124쪽
synodi, in sancta Romana ecclesia haberi sed quo neglectu alia defecerint, ambiguu esse,plures J.arbitrari, Antiocheno Cocilio esse ea inserta 16.dist.Viginti unde Gratianus , d.cap. Septuaginta mini, me se extricare ualens sic ait: Quomodo igitur uia, ginti tantum capitula in Nicena synodo statuta di, cuntur, cum septuaginta capitula, ut Athanasius, scribit, in ea statuta monstrenturὸ His ita responde, tur Capitula Nicenae synodi quaedam in desuetudi, ne abierunt, uiginti tantum in Romana curia ha- , bentur. Rursus Conciliorum generalium congregatio ad Papa spectare dignoscitur quod no tantua ipsis summis Pontificibus statutu est, ut patet. 17 ai dist. per totum, Q .dist. c. Hadrianus, c. In synodo c. Valentinianus. 96. dist. Bene quidem, Declectione, Significasti, cum similibus1ed in ipsa etiaNicena synodo concordi omnium patrum sententia decretum fuit, ut idem Iulius testis est, 3. q. 6. Dudum et Athanasius quoque epistola ad Felice substitutum Liberio, tamen decretum illud minime reperitur, ita ut de ceteris idem iudicium esse posui. Accedit, quod quamquam Dei gratia Augustinus, propter ipsius excellentiam, incolumi Valerio,Hipponensis ecclesiae Episcopo,successisset,T. q. I. c.Nam autem: idem tamen Augustinus
noluerit postea in Eradio, quem sibi designarat
successorem, eadem fieri caustam autem subiun ,, it huic rei non parum conuenientem. Adhuc, , inquit, in corpore posito beata memoriae patre,
B coepiscopo sene Valerio , Episcopus ordinatus sum
125쪽
, lana, Iedi cum illo, quod Concilio Niceno pro- , hibitum fuisse nesciebam , nec ipse sciebat quod, ergo reprehensum est in me, nolo reprehendi insilio meo.Haec ille epistola 11o.meminit Abb disputatione sua, Episcopus siquidam rector, lub.I. sed tamen nec id similiter postea inuentum est. Rursum Hieronymus in prologo ad librum Iudith asia serit eundem librum Nicenam synodum in numero sanetarum scripturarum computasse: tamen tale aliquid nullatenus modo inter capitula illius synodi reperitur: ut ex his aliis manifestum sit, multo plura, quam reperiatur, Nicenae synodi fuisse capitula. Hoc iam explicato, alterum dubium discutiendum est , cuinam synodo is, De appellationibus, canon sit adscribendus . qua in re, aperta est eorunde Iulii athanasii sententia, illius in epistola aduersus Antiochenam synodum, huius uero in altera , quam ex Alexandrina synodo, cum uni
uersis Aegyptiorum , Lybiae, Thebaidis , orthodoxis Episcopis, ad Felicem scripsit ubi plane testati sunt, in eadem Nicena synodo eiusmodi canonem De appellationibus Episcoporum editu fuisses atque definitum ut si quisquam Episcoporum comprouinciales iudices suspectos haberet, sancta sedem apostolicam appellet, cui ab ipso Domino potestas ligandi soluendi speciali sit priuilegio supra alios concessa. Eisde accedit summoru omnisi Pontificum assensus , ipsiusq. instrumenti Romaeas eruati magna auctoritas . Sunt tamen alii uuti, qui canonem illum non Nicenae , sed Sardicensi
126쪽
synodo potius adscribunt, quae non diu post Nicenam celebrata est: siquidem haec anno salutis 337. si Mariano Scoto credimus, celebrata fuit Sardicensis autem sub Iulio I anno 3 9. in qua Osi Cordubensis Episcopi operam, de pietatem erga apostolicam sedem mirifice commendant ita uero esse contendunte actis eiusdem Concilii cap. . 7. In hac sententia Gratianus quoque fuit, .q.6. Si quis Episcopus,&6. q. q. c.f. Item & Nicolaus de Cus libr. a. De concor cath. cap. 13. IS. 23. qui hoc etiam addit amplius, non recte a Faustino,
apostolicae sedis legatis dictum sui Te, quod in Nicena synodo id statutu fuissset, cu Sardicensi debuissent adscribere; quos tamen simul asticanos etiaita excusat, ut eam ob caussam de Sardicensi mentionem noluisse facere existimet, quod eo tempore adhuc omnibus esset suspecta, quia scilicet nonnulli Ariani Episcopi eidem interfuissent: neque enim nisi octava demum j nodo recepta fuit, I 6. dist. c. fi.Videtur igitur Maestionis huius exitus sane quam dissicillis sed ego aequius arbitror, ut canΟ-nem illum Nicenae synodo potius adscribamus, tum quod plures quam uiginti canones illic editos suis e perspicuum iam sit, tum etiam quia Athanasii, Iulii primi, aliorum qia Pontificum testimonio idem plane siccofirmatum quibus certe fidem habere pium est, uti contra impium, si irreligiose eos abiiciamus. Nec refert quod in Sardicens C6cilio canon ille repertus sit: siquidem fortuito inseri, aut repeti potuit,quemadmodum Antiocheno,
127쪽
DE EPISC. IURISD. 99&aliis Conciliis nonnulla eiusdem generis inserta reperiunt tar, eo maxime, Quod Augustinusis
socii in eadem, quam diximus ad Caelethinum epistola scripserint,nulla se in Patrum synodis eiusmodi De appellationibus costitutione editam legisse, ut uel ex hoc solo manifestum fiat eo tum tempore in Synodo Sardicensi minime potuisse reperiri, nisi forte Africani Patres, quod supra diximus,senserint Sardi censem Synodum legitimis Conciliis nofuisse adnumerandam quod si in ea synodo ca- non ille repetitus fuit, neque Niceni Concilii habita est mentio id quide factum esse credibile est, eo quod Osius intelligeret Arianis Episcopis, qui illic aderant, Nicenam synodum esse inuisam , in qua uti in Sardicensi postea, magna cum laude, &omnium admiratione sitim ipsum interfuisse,
extra omnem dubitationem est quamquam in uitae extremo haud paruo dedecore gloriam eam foedarit, cum in Ariminens Concilio, immo uerius conciliabulo, utramque partem recte sentire di-Xit, siue Asιου πον diceretur, lueadmodu Ariani uolebant: quod est, similis substantiae cum Patre, intelligentes filiu similem Patri largitate gratiae, non
proprietate naturae, siue ομουmον, quemadmodu sancti catholici patres contendebant, ita ut merito catholicis simul Arianis risui fuerit, ab omnibus penitus reiectus, ut ut sit, siue Nicente, siue Sardicensi synodo canonem adscribere placeat, hoc certe constat, authenticam synodum fuisse,a que ipsam demum contentionem tanto partium
128쪽
studio disceptatam,Bonifacii I. tempore secundum Romanum Pontificem fuisse sedatam, quemad modum Stanislaus Osius, armien.Episcopus, nunc aute sanctae quoque Romanae ecclesiae Cardinalis, in Concilio Tridentino legatus, catholicae orthodoxae fidei propugnator acerrimus, contra Brentium lib. .qui est de traditionibus, docte admodum eleganter est persecutus.
directiva potestate,quae etiam ad temporalia, quatenus illa ad L iritualia ordinantur, sese plerumque extendit ad quam tota illa de utroquegladio distutatio referenda est cuius uirtute summus Pontifexprouincias ab in delibus occupiat, eruendas ab uibus concedit, s eas, qua numquam hristianorum fue omni ad de propagatione ijs addi ci qua etia Imperatores s Reges quandoque priuat , regna de gente ingentem transfert.
Quod haec iurisdictionis potestas in Pontifice tota resideat, ab eo prorsus derivetur illud etiam satis argumeto esse potest,quod, tantum in spiritualibus
129쪽
DE EPISC. IURISD. Icitualibus4 ecclesiastiuis rebus, ubi proprie est ecclesiastica potestas, uerum etia in temporalibus quandoque uersetur, quatenus tamen ad spiritualia, &sic ad spiritualem fine cosequendum Ordinantur, quae directiva potestas dicitur, Pontificiae dignitatis maximum ornamentum, uti D. Thomas docet De regimine principum ib.3. cap.12. cum aliquot sequentibus parte q. 9.ar. . Ioannes Driedon De liberta Christi actib.I. cap. 9.ωI .et, ut ceteros sileam, Franciscus Victorie n. relectione, De potestate ecclesiastica,&altera, De potestate ciuili, ubi 'de eius origine atque natura, riuo pacto sit ex
quenda, latissime tradit. quamquam extraordinaria ea sit, directrix tamen, moderatri atque a
chitecti onica dici potest, cum ad spiritualem finem adsequendum eo modo, quo statim dicemus, sese referat ad quam tota illa implacabilis de utroqui
gladio disputatio penitus reiicienda est,' ad qua
Augustinus respiciens in sermone quodam apo stolorum, Petri4 Pauli, incip. Fortis tumilis, , grauissime sic ait O mira potentia, ineffabilis, gratia Saluatoris quis plebeium piscatorem, apo , stolorum facile crederet principem, Regibus ob , , sistereΘReges sanctificare regnis omnibus imp , rare Θ mundum refrenare legibusὸ daemonem calca, repedibus Θ iubere uirtutibus Θ caelum hominibus, aperire cum uelit, claudere cum placeret λ conuer, sis donare,negare peruersis Zmerita mundi cogno, scere λ culpas & crimina hominibus relaxarei H - ctenus Augustinus. Haec illa potestas est, qua Cliti
130쪽
stus dominus, secundum humanitatem ad regnum suum moderandum, spiritualem finem, nemo, peredemptionis, adsequendum, iuxta illud, Ego di, autem constitutus sum Rex ab eo super montem: Syon , praedicans praeceptum eius. agens in terris plene obtinuit, di summo Pontifici eius uicario, adscensurus ad Patrem, reliquit, ubi etiam nunc apud eum manet 'erpetuo in ecclesia manebit,cuius ipse primaria praecipuamq. singulari quod a do-rio administrationem obtinet, qua saepe manus ad temporalia mittit, si finis spiritualis hoc ita exposcat. Haec illa est, qua solus summus Pontifex prouincias, quae olim Christianorum fuerunt, ab infidelibus occupatas,alicui, uel aliquibus Christianis principibus eruendas concedit,ut Bart.ait in I. Liber homo,sLDe uerb.oblig.&inu fin.ff. De actio. empl.& in l. Id quod apud hostes,ubi Ias de leg. I. Domi.&Philipp. Franc. in c. Abbate sane,6 Et allegabatur, De re iud.lib. 6.faciunt quaeside Bart.tradit in .I. C. De paganis, Ang. disputa sua incip. Renouata gu erra Ioan de Lignano, tract. De bello id quod sane intelligendum est, quado scilicet nullus exsistit, ad que iure sanguinis prouinciae illae pertineant, cui illa essent, modo tamen debito seruato, reddendae, ut optime Caietanus X ponit a. a.
q. Io. cuius ratio est,qu6d tyrannice exspoliatis semper competat repetitio, justo bello recuperatio, ut Oldrald .ait cons dia incip. An contra Saracenos Hispaniae. Doctores in c. Qiaod super his, De uoto Anchar. in repet regula, Peccatum 3.q.princi