장음표시 사용
211쪽
APOSTOLORUM is liravissimum testimonium duorum veterum sinctissimorumque Pontificum assert. Inno cent. I. qui in epistola ad Concilium Carthac ginense,quae elli I. inter epistolas Augustini, ait Petro ipse Epistopatus, γ' tota auctori ias nominis huius emersit. 4n epist ad Concilium Meleuitanum, quae es 9 3 inter epistol. Augustini, inquit Arbitror omnes fratres et coPp vos noctros non nisi ad Petrum, de Zmin minis, et konoris auriIorem Eferre vibere dc S.Leonis, qui serm . de assumptione sua ad Pontificatum ait. Si quidcommune cum eo abys
voluit eprincipibus, nunquam nis per illi mdedit, quidquid alijs non negauit Mepistol. 89.
JHuius muneris sacramentum ita Dominus
ad omnium Apostoloruin officium voluit pertinere,ut in beatissimo Petro Apostolorum 6. Dium summo principaliter collocaret,ut ab ipso quasi quodam capite dona sua velut in corpus omne d funderet 2 Aduersus praemisias conclusiones Prima obiectio Cyprianus lib. 3 epist. s. lib. r. epist. 1. iiD. H. epist. a. dc ad Iuba in fine expresse docet episcopum soli Deo actuum suorum rationem reddere debere . ergo in sententia Cypriani episcopus est absolutus Princeps in sua Dioece:
212쪽
st Roinano Pontifici non sub ordinatus. P espondeo Cyprianum docere tunc Episcopum soli Deo rationcm reddere debere cum votum suum libere in rebus dubijs decidendis exhibet non autem chim iudicium prCieri secundum ea quae ab Ecclesia definita suerunt tunc enim Episcopi habent iudices Archiepiscopos, Archiepiscopi Primatem Natio. nis, &hic summum Pontificem neChunc orta dinem in ecclesia ignorauit vel negare potuit
Cyprianus: episcopus si errauerit, utiqueis iudicem Deum sustinebit at non eo sensu Deum iudicem habebit, ut si ecclesiam scandalizet, non possit a Metropolitano, a Concilio, a summo Pontifice corrigi loquitur ergo de rebus dubijs ac occultis, de his quae nondum fuerunt ab ecclesia discussa ac sancitia, . quidquid tunc iudicat episeopus, Deum iudicem habebit, si motivum iudiciisui tunc non
sit veritas,&charitas Praeterea cum Cyprianus primum suum errorem pro rebaptiZandis haereticis aduersus Stephanum Romanum Pontificem propugnabat, haec dixit, I similia quae tamen iratus Protulit, pacatus deinceps sententiam mutauit, idem Romano Pontifici obediuit iecili in opinionem pariae ci-
213쪽
natus amplius suit, ut Augustinus monet lib. 2de baptismo contra Donatistas cap tomo T. ibi enim Augustinus Cypriani poenitentiam, tuetur,&nu in ab ecclesia separatu esse narrat: qu6d confirmat, quia qui in illo Asticano Coacilio silerunt tenentes is reticos rebapti a dos este,non dicti sunt Cyprianistae, ut Donatista a Donat, cum Stepitianus at a illud casiavit
Concilium : igitur Cyprianus post aliqua inis
cum Stephano Papa alcercationem, sententiam mutauit, Romano Pontifici obedientia am ac reuerentiam praestitit.
Secunda obtestio. olim Episcopi Christi Uicam diccbantur. Aso stoloruis succes ores, ct Christi Domini legati, ergo a Deo obtinent Episcopatus potestatem independenter apo mano pontifice antecedens probatur X Ambrosio in i . Cor I ubi ait E scopus persio nam habit Ch nil Vicarius Domihi est ex August: qui in quaest. Vet. noui testam eati quaest vi inquit Aialicti eiu Driorem cumi sp vcrtet:ipsius enim Christi halere e D-na1n et dettir est enim υ carius et res, ut quod Car eris cet, tri non ccat, Mia necesse haVc qimi die Christivie/u agere arres Concib Meldensis Praelat aiunt. Nos cmnes licet indigni,
214쪽
ces res consilium Dei adnunciamus &cap. 18. Ios autem Dei iudicio, jui ab illo Vican consituti,iuxta ministerium noctrum pro viribus decertare iudebibus . ex Hieron epist sq. Apud nos Ap lorum locu Episcopi tenent ex Gregor hom. 29 in evang. Apρstolorumpro
fecto nunc in Ecclesia Episcopi locum enenti. gandi atque soluendi authoritatem 'Ici'un:
quigradum regiminis sortiuntur. Respondeo verum esse Patres denianciare
Episcopos Apostolorum succes res, quod&nos fatemur,eo tamen sensu nem supra enarrauimus: quatenus episcopi ordinem episco ipatus habent, quem primo habuerunt Apostoli, non autem quod proprie in potestatis plenitudine illorum sint successores, ut reipsa patet: nam nullus Episcopus super uniuersam
Ecclesiam potestatem habuit quemadmodum a Domino acceperunt Apostoli, Patres enim qui episcopi fuerunt,&in obiectione afferuri. tur, nempe Augustinus,Ambrosius, conl1amites,in proprijs Dioecesibus potestatem exertacebant, non alibi igitur Apostolorum pro prie successores dici non debent. Dicuntur autem episcopi, imoa Praesbiteri VE rij
215쪽
vicari Saluatoris, non generales pro uniuersa regenda ecclesia, ut est Petri successor, Ro manus Pontifex sed in proprio ac particulari
munere exercendoi Cum potestatem Xequantur, quam Saluator noster tenuit,&episcopatus ac prae 5biteratus ordinibus Connexit tunc
vicem Christi tenere dicuntur: nam Christus Deus noster Sacerdos fuit Psal. Ios ad Heb. s. ct episcopus dicitur. I. Petri.cap. hoc ergo sensu episcopi, Christi Domini Vicari ac legati denunciantur at sicut Praesbiter qui in suo
munere Christi tenet vices, suo tamen prsCO-posubij citur: sic omnes Epilaopi, etsi in suis Diaecesibus Christi Domini sint particulares vicarij, nihilominus summo Pontifici debent esse subiecti.
Quoad potestatis derivationem dico,nullatenus sequi, ex eo quod Episcopus,in suo exequendo munere, vices ac locum Christi suppleat, ideoque suam potestatem a summo Pontifice non suscipiat nam ubernator alicuius Vrbis, Regis in eo munere potestatem exercet, attamen a Prorege, cum Rex abest, ius gubernandi accipit sic in casu Ecclesiae Praesules, Christi vices tenent, potestatem tamen a Romano Pontifice accipiunt,qui in Ecclesia pro
216쪽
rex est, ob Saluatoris absentiam,omnem Christi summi Regis distribuens potestatena, Praeterea dicitur episcopatus potestas a Deo prouenire quatenus ipse Deus talem instituit ordinem cit per suum generalem Vicarium conserendum in ab eodem ius palcenda :χη-nendum qui ab ipso Deo uniuersalis conlis tutus est Pastor hac tamen lege, ut particul cium ecclesiarum Pastores constituere debeat. sons ergo omnis potestatis in ecclessia militante est Petrus cum haerede suo Romano Pontificia DISPV,
217쪽
Auiomma Pole iaS, qua// mper catho cana Ecclesiam Petrus ordinariam a Chri Io Domino, laeter Aponioli desegatam accepertini: ω Romanus Pomifex, Perri Apostolorum haeres, tribG seculis secutus est ad Constantinum si rara rum I erat rei is, γ' deinceps ad alios Principes Laicos Iran serit, possquam baptismi Sacramento oves
mariti insic fracti. IsSERENT mihi de Apostolorum Potestate aduersus philadelphiensem, d alios haereticos Vir quidam nobilis librum obtulit, ab Hugone Grotio, Davide Blo-dello editum riuorum prior Principibus laici sposterior ver uniuersae plebi Potestatem circa Sacra, seu in regimine ecclesii astico attribuit. Cumque hos duos inter se dissidentes auctores unico tamen libello colligatos inspexerim, ac perlegerim,Parabola Redemptoris nostri, quae
218쪽
i DE POTESTATE Lucrim perhibetur, illico mihi obvia luit, de Homine qui descendens ab Ierusalem in Ierico incidit in Latrones, qui despoliauerunt oum, I plagis impostis abierunt, semiuiuori licto. Hic enim Homo, stetrum s Oito lorum Principem cum haerede suo Romano I'ontifice in re nostra ex habet Latrones autem illi. Hunonem Grotium, iton delium tuu rant: estes, summam Petri Potesitatem, pIagae contumelias exprimunt. Nam summa super Ecbles iam potestatem a Petro auferunt,&Principibus laicis, vel plebi dicant: insa per Petrum , Romanum Pontificem Pedo gogis medicis. chirurgis similes esse contumeliose proclamant, ut infra narrabimus. Illud tamen praemissa Parabolae ad rem non venit, ut Petrus semiuiuus relictus sit quia latricathedra a Satana haereticorum insanijs, inpugnari potest, expugnari non Potest. Descendam ira arenam in dis putatio. ne hac contra Hugonem Grotium &deinceps in disputatione sequente contra Blondet
luna, tum rotius opus suum in duodecim capita distribuetit, ipse etiam in illis rescitendis, duodecim capita huius dissertationis constru am caput primum in libello Crotiano est,
219쪽
Summis potestatibus imperium circa Sacrato Petere nostrum autem caput primum sit,
PRINCIPIB US LAICIS IMPERIUM GRCA SACRA NEQUAQUAM CONTINGERE.
Religionem Deo placitam, sanum Dei cul.
tum viam ac media pro aeterna felicitate afl quenda, doctrinam esse non naturae viribus accquisiitam, sed a Deo reuelatam, nemo metis compos, in humanis,ac Diuinis iuribus peritus ambigit inaci nec praeter inscitiae vel proterviae notam ambigere potest. Quamobrem ea in rebus huiuscemodi seruanda sunt atque credenda, quae Deus ipse docuit, uiolim multifariam mustilo modi loquutus si Patribus Prophetis, s noui sim ioq; Alus nobis in bo. Omissa igitur lege naturae, quae paucam nobis de Diuinis tribuit notitiam, doctrinam utriusque Testamenti appcllare opus habemus, ut quae salsa sunt respuere dc upve
Cum ergo disceptatio sit de Imperio circa Sacra, cui contingat, sacerdoti, vel 'rincipilaico, quid Deus statuit atque mandauit obser B uale
220쪽
uare debemus hos enim limites transgre clinon decet, nec licet. Ex doctrina autem natu rae Viribus acquisita nouimus, Genus hominum Principe opus habere, pro paC , trala quillitato, ordirae in humanis rebus obtine di , quae remoto Principe assequi ne queunt. Etenim cum varia sint Nat ones, Ic dissimiles hominum mores, vires dispares, cx hac diuersitate surta, rapinae, homicidia, adulteria, stupra, ct omnia genera malorum orirentur, I pariter confusio nam nullus inter homines adesset ordo, nec discrimen inter nobilem Ozignobilem, docturnis ignarum, malum lo- num haec autem mala auseruntur, saltem ut
plurimum , positis Principibus & Magistratibus , ut ipsa experientia instruit. Quamobrem Apostolus i. Tim a pro Regibus qui in sublimitate sunt, orandum Deum monet, quia eo
rum ministerio quietam, tranquillam vitam homines obtinent hic ergo sinis e Sc haec est utilitas temporalium Potestatum Verum quia Deus propter bonitatem suam praeter hanc natura lena felicitatem, voluit eti am diuinitatis fua nos esse participes, se ea be alitudine, qua aeternaliter beatus est, nos quo que esse beatos doctrinam reuelauit bomini,