장음표시 사용
101쪽
eondendam esse deprehenderunt; et id quidem eo accuratius quo saepius illae non solum in hoc problemate, sed etiam in quaestionibus dynamicis et hydrodynamicis occurrunt. Methodus vero bivendi problemata, in quibus eiusmodi sunt i ne locum obtinent, admodum difficilis est; et quidem primo, si numerus corporuin nobilium ponatur esse finitus, multo. que disseilior si a corporibus numero finitis progrediamur ad numerum corporum infinitum Danieli Bernulli et Alambertio Vir Cli transitus talis parum evidens parumque rigo rosus visus est, inlblutione problematis de propagatione soni, Tomo primo a clarisinno de la Grange exhibita Nova, eaque simplieiori methodo itaque idem problema ab eo bivbtur, in qua natura functionum discontinuarum uberius deel ratur. III Spectineri novae methodi, deterininandi maxima ex minima in formulis integralibus indefinitis. IU Uberior eiusdem methodi Melaratio in diversis problematis dynamicis, auctore Cl. dela Gmnge Wallustratio principiorum Mech
nicae sundamentalium auctore Daviet dem cenex. Exemplum elarissimila Alambere secutus Auctor Cl. reducit primcipia sundamentali Meehanices ad vim inertiae compositi nem virium, atque principium aequilibrii, eaque generalissime considerando insignes propositiones, quibus tota Mechanica inititur, tradit. VI Additamenta clarissimi de la Graim ad primam partem disquisitionum de natura et propagationes ni, Volumine primo propositarum Alambertus solutionem problematis de chordis vibrantibus Cl. de hi Grange exami. nans, dubia in quibusdam eius capitibus proposuit in opust lis suis mathematicis, omoprnno. pariae pretium itaque duxit Cl. de la Grange analysin suae solutionis de novo initi- tuere, eamque illustrare, ut obiessiones atque dubia illustris huius Geometrae removeret, novamque lucem theoriae huie accenderet VII Illustrationes eortura quae de quantitatibus inaginariis Tomo primo inserta ab ill Dmi t de Foniserere. De novo hie proponitur examen controversiae quondam inter Dibnitium et Bernullium agitiatae, de Logarithmis quantitatum negativarum, quam docte et accurate celeberri
102쪽
MENSI FEBRUARII A. MDCCLXIX. si
mus Euterus in Commentariis Aeademiae Retiae Borusticae ad annum 749 deciderat in qua decisione eum nonnulla clarissimo d'Alambere displicuerint, immo contraria vero visa sint, idem multa contra Foncmei theoriam, Tomo primo expositam in litteris ad eum datis movit. Quare post accuratiorem huius theoriae considerationem docet, Logarithmos arithmetie consideratos probe distinguendos esse a Logarithmis geometrice conceptis, cuius divisionis non solum tundamenta tradit, sed eam etiam ita comparatam esse putat, ut hi, ei huie plane decidendae inserviat. VIII De infinito absoluto in quantitate considerato, auctor Gerdilo Barnabita. Ex quo methodi invaluerunt, quibus infinitum ad leges compinti redainim est, aliter Leibnitius, alter Fontenellius, aliter Angli, infiniti ideam concipiendam esse docuerunt. Ex Fontenelli sententia infinitum mathematicum est reale, propriaque gaudet natura hanc Cl. Gerdit oppugnat, atque falsam eς te docet, primo ex formatione serierum numerorum insin, torum secundo ex notionibus elementaribus geometriae; tertio ex proprietate lineae togarithmicae quarto ex alymptotismo hyperbolae quinto ex progressionibus in insin tum erestentibus sexto iisdem decrescentibus tandemque septimo ex methodo approximandi. IX Specimen Algebrae philosophicae, in usum artis inveniendi Ludoum PDh8rii. Quamplurimi ad nomen metaphysices, usitata methodo cultae, exhorrent, et quamvis probe ex Algebra edocti simus, quam tum signa algebraica usum in inveniendo praestent attamen praevidere facile possiamus, paucos etiam illos, qui nobilissimam scientiam, omologiam colunt atque amant in aeternum
esse dissecturos, eunspectis illis signis ingeniosissimis quae Aructor ad designandasoniologicas propositiones eirumque combinationes excogitavit ac proposuit. Tandem huic Tomo Observationes de cursu fluminis Padi, una cum investigatione causarum, a cursus hic immut uus sit, colophonem imponunt. De Tomo tertio, praeclari operis, dicemus propediem.
103쪽
L. IL Commentarium de Poetae vita et carminibus adridu
Cogitantibus nobis saepenumero de caussis, propter quas
hodie meliores litterae, maxime poesis divina veterum,in qu paene una, Omlus earum vis elegantia,et copia quodammo do, tanquam in centro aliquo videtur concurrere, adeo ne i gantur,et in contemtu sint inter alias multas etiam illa occurrit, quod partim ipsa illa veterum poetarum carmina aurea, nec latis frequenter, nec perspicue ad artis praecepta iuventuti explicant , partim optimi rodentioris aevi poetarum veterum imitatores, quos aureum illud in Italia Saeculum edictum extulit, adolescentibus in sinolis non satis innotescunt, sed vel nunquam vel rarissime in manus eorum perveniunt. Nam,
ut de priori illo iam nihil dicamus, quis nescit, lumina illa Paris nassi, quae Saeculum decimum quintum et sextum ingenii sui et earminum fama illustrarunt, D. Bapt. Mantuanum, De.San metarium, Andr Navgerium, Ans Alitatum, Marcellum Palin pnium, M. Ant. Flaminium Aon Palearium, Hieron. Fratasoriunt, et ipsum illum Vulam, cuius iam de Arte Poetica libros indieaturi sumus, omne in carminibus suis punctum tulisse tSed quotusquisque eos adolescentibus in scholis, ne die explieari, id enim non est summe necessarium, dum veteres rite explicentur, ad quorum hi se exemplum composuerunt, sed commendari ad privatae lectionis usum ae voluptatem vidit'Cum tamen in horum virorum carminibus exactissime expressa sit tota veterum natio, elegantia, lepos, et omnes Omnino vir tutes, quae in poetis requiruntur. Itaque valde laudabili consilium suscepit Ill Κloratus, quod ad eiusmodi viri, M. Hieronymi Uidae, opus aliquod denuo edendum animum adiecit, eique duplicem propter hane rem gratiam et habendam et agendam ab orbe litterato arbitramur primum,quod ex magna eius Saeculi poetariim multi.
tudine, non alium potius, quam hunc delegit, cuius insigne
104쪽
aliqtio ingenii monumentum ederet; deinde, quod huius ipsius viri non atrud potius quam hoc de arte poetica opuscinium, repeti a typographo voluit. Nam quod ad prius attinet, sine id habet multa prae aequalibus suis praecipua, maxime
tota externas carminis virtutes, numerum, laevitutem ver; et copiam, ire etialia summi viri existimaverunt, quorumiiudicia Ili Κloreius in Commentarium adiectum suis loci. seruis. Quod vero ad alterum, libri de artopoetica propterea caeteris eius carminibus praeserendi nobis videntur, quod in iis non modo voluptati legentium, sed et utilitati consulitur, et quod, quae ibi de carmine praerepta dedit, ea etiam ipse i dem in locis, ubi dedit, accurate simul exsecutus est, ut adeoduplex libelli dos merito habeatur. Aecessit et alia opusculi edendi caussa, quod, ut Ill. Κlot Zius ait, , rarius sibi in Germa- ia hic libellus occurrere visus est, quam illius praestant apo- tulet ive quia harum litterarum st idia omnino a multis comoemnuntur, et negliguntur, sive quod pauci Vitae ingenium
Itaque primum textum poetae ipsum, ex editione plantiniana, quae AntWerpiae I 8 s. prodiit, sublatis diligenter editionis eius mendis, describendum operis dedit. Deinde cum
libros ipses commentario et annotationibus non egere animas verteret, quae de iis dicenda aut monenda essent, ea reiecit in Commentarium de vita poetae et carminibus Exstat quidem in Anglica editione, quam Tristramus a. r a a. curavit, huius
hvistram Commentarius, de quo Virillustris, magna et prae,clara sibi se satetur pollicitum semper esse, antequam vidisset; verum cum nactus esset intellexisse, nihil in eo esse reeonditi, is e caussam vidisse ullam, quare eum huic suae editioni assi,iungeret, adeoque libri molem augeret. Nihil enim aliud ,egisse Tristramum risi ut praecepta idae similibus sentcibistiis Aristotelis, intiliani, Erasmi, Viperant, et Pontani illu-hstraret. Quae praeterea addiderit, ea nullius fere momenti
Messe. Itaque eum recte omisit. Suum vero de vita et carminibus Vidae Commentarium
se disposuit Vir Cl. ut post breve exordium, de iis, qui poeta
105쪽
et picturam versibus celebrarunt. p. I 8. primum vitam ex fata Hier. Vitae breviter ac perspicue narret. p. 9 - 24.hd inde seripta eius, eum prosa, tum vorsa oratione edita, copi
se enumeret. Sic agit: )O Hymnis p. a 3οδ' Chrsiados p. 3I-48δ quos, ut valde laudat.
sed tamen ineptum veteris Alythologiae usiam in iis repre
sere palmam inter caetera Vitae poemata tribuit p. 31-sι exta Minis et Carminibus, tum genuinis, tum supposititus, e 460 Porro enumerat editiones operum Vidae, cum omnium, tum singulorum p. 3 - , Tum orum doctorum de id eiusque carminibus iudicia varia et laudes ena rat, eaque occasione de eius virtutibus late disserit, easque. allatis exemplis, ei vindicat p. 6I-7a.). Denique in ultimum Ioeum reservavit commentationem deabris II de Arte με-tior, quomin caussa totum commentandi laborem susceperat p. 3-IOs . . De his agit ita, ut primum honores, his libris a
Cremonensibus et aliis habitos, commemoret, deinde totum opus κατα ποδα percurrat, argumentum cuiusque libri indiseet, laudet, vindicet, reprehendat, prout quoque loco respostulabat. . Ex hae tota Ill.Xloti.ii commentatio apparet laudabilis
eius industria, et insigne studium afferendi omnia, quaecunque ad eoσnoscendos, et melius intelligendos hos Vidae libro sacere aliquid possint. Nos quod his, quae hactenus diximus,addamus, non habemus nostris enim laudibus Κloreius minime indiget. Id solum addemus, quod in fine Commentarii sui dixit.
et quod vehementer optamus,ut eVentum habeat: Equidem, ,si me hae iucundissimi carminis editione latinarum littera. 'eum studium iuvisse, aut, si sis est sperare, amorem Musarum 'iuvenibus inspirene laudemque Vidae am prope in Germ 'nia senescentem ab oblivione hominum, atque a silentio vin- dieas. intellexerim, vehementer laetabor, meque huius qua-
discunque operae Ductum pulcherrimum tulisse iudicabo.
106쪽
W-v. mero in die collocata, contraque Virorum cia
berrimorum, Viti, Moshemii, Odei oppugnationes me se, Auctore PETRO IAMSEN, SS. h. D. eiusdemque et Hisor Eccles in Academia regia Duisbum
Nihil tam absurdum diei fingique posse, quod non ingemit humani vanitas interdum defendere audeat, libel-dus hie indiei est. Initio nostri Seculi Ater quidam, de schola Calvini Theologus, illam de Angelorum corporibus opinionem, doctoribus nonnullis veteris Ecclesiae, nominatim Iustino, Tertulliano, Clementi Alexandrino, probatam, et dudum a viris diatis explosam, recoquere, et in dissertatione quadam de hae remuisburgi habita defendere conatus est. Quae autem a Vio iii Bibl. Brem a nouemita ad Cussi Worthi Syst et ab odio in Comment de Angelis, satis resutata eum aliquamdiu sine patronis aeuita et tandem Iuninea noster exortus est, qui illius abiect in opinionis ruscipere patrocinitum, et eam adversus virorum doctorum obiectiones, scilicet,
107쪽
Liliere, defendere eonaretur. Aestar vero cum Wbbe inteLIexisset, argumenta philosophica in hoc genere nihil valere, sed ipse fatetur rarae insar in quascunque torqueri partes et adserviendum hypothes emi, adde totam de Angelis quaestionem, cum neque ex divinae neque humanae, neque eae . terarum rerum naturae necessitate colligi possit, esse eam, quae necessariis rationis eo lusionibus locum prorsus non
relinquat sibi in auctoritate S. S. acquiescendum esse, et ad rem conficiendam unum locum Lucae XX sufficere existimavit, quo beati homines, corporibus restitutis, dicuntur τσαγγελοι , quod verbum potissimum urget ad sucei aliquid exprimendum, quo σωματολογία angelica coloretur sua. . Ratio, qua in conscribendo libello usus est auctor, γ, dripartita est. Primum erum historia controversiae levitextat hia, multus est in laudanda Angelorum praestantia, qualis in omnibus theologiae compendiis obvia est, nee facile alium usum hic habere potest, nisi ut tirones, chriam de en- mio Angelorum conscripturi, habeant, unde facile sumant quod in usum suum convertant. Deinde ipsum Lucae locum interpretatur, et conatur demonstrare, seu ut verius
dicamus, postulat, ut sibi volenti concedatur, 1mlitudinem, quae ter Angelos beatosque homines fit intercessura, fore plana
adaequatam, perfectam, et per Omnia aequalem, aries t tum hommes Angelis qua mentes, qua coryora qua conditionem, planeis usse futuri In pares, recte in illos ἀγαμία et θανασία, quas orsus ibis tribuat, adere ines. De hac ratione postea plura dicemus. Tum deinceps aggreditur adversarios, Visum, qui illam similitudinem in sola αγαμία posuerat; Hemium, qui in immortalitate tantum et Odium, qui et
ob αγαμ ιαν, mi ob immortalitatis beneficium, homines ἰσαγγέ- vocari existimavis. Denique eos conatur refellere, qui ex nominibus πνευματος et ri , quibus in sacris litteris appellantur Angeli, naturas incorpo eas sic velint. Nam cum ea nomina originem ducant a spirando, arum esse ait,
108쪽
aturas ab omni materia liberas per se intelligi non posse dise Angelos sic vorari vel a potiori per synecdochen, uti Gen. XLVLa6. et Ast VII, 4 per Usa et q- hominea ipsi sint intelligendi vel a robore et in fingulari, quam in operationibus adhibeant suis. Quare πνεύμαas XXXI, 3. opponatur rei fragili atque imbecillae.
Et auctoris argumentandi ratio ita est comparata, Et per iocui ingenii exercendi gratia excogitata esse videatur, cuius vanitatem is, qui vel mediocriter in faerarum scripti rarum interpretatione sit versatus, facile possit deprehende. re cum tamen rem serio agat, et tanta fidentia, ut m re Vellei apud Ciceronem, nihil tam vereatur, quam ne dabitare δε re aliqua videatur, paucis opinionem hanc examina bimus. Vix sine summa animi indignatione fieri potest, ut, quae auctor passim de certitudine suae opinionis iactat, legantur, veluti eorpora Angelorum aereo in die eoAoeata eo pora Angelorum ex uno Lutae loco posse demostrari inmi , - τως sese veram duro, ut M. corpora manibus teneantur;
suum tibellum eonferre ad haeres de Angeli incorporeis ex M. elesti exfirpandam sese tandem hane controversam vire, et veritatem in merum evehere diem asiersarios nune laus recidisse, et Loeotum suum in rostris arque sub Agnis veritatis nilitasse, larum esse sese hane doctrinam nunc sede tam fisida Irismaque loeasse et communiivisse undique, ut pluribus ad sui tomsMilitionem non in ea adminiculis, et quae sunt his similia summae fidentiae exempla, atque sesquipedalia verba.
Nomen quo omnis sero auctoris hypothesis tanquam fundamento nititur, semper et in sermone populari. mathematicorum subtilitate et Mil3εi remoto, persectam signifieare similitudinem et aequalitatem, quae plane nulla in re disserat Pauctor neque probavit, neque unquam eum probaturum esse existimamus. Etsi vero concedamus, in scholis mathematicorum σαμμοι, mox 'et alia, in quibus
109쪽
nonnisi magnitudinis habetur ratio, sic disi, ut persecta aequalitas intelligatur si quis ainen in his verbis argutetur, et magnitudinis ratione non contentus, ad caeterarum
rei qualitatum vim descendat, is caveat, ne omnibus sese praebeat physicis deridendum; sicut apud Grammaticos idem periculuin subitis, qui omnino in orationis popularis simplicitate summam scholae aia. ρεια, sectetur. Id uod facile innuineris pene et ubique obviis sacrorum profanorumque scriptorum exemplis demonstrari potest, si quis operae pretium iudicaverit, in re minime dubia, et vel tiro bus philologiae nota demonstranda, multum temporis consi, Nos aliquot eiusmodi exempla proseremus, ut apparreat, quomodo ex usu loquendi ea verba sint iudicanda, in quibus comparationis alicuius habetur ratio. Si saepe Graecis res aliqua, v. c. statura hominis alicuius ἰσοδεν io dicitur, planaeineptum, et a scribentis vel dicentis mente maxime alieniim foret, praeter magnitudinis nationem, caeterarum rerum, quae arbori insunt qualitatem aequalitatemque semniare. Quodsi Antiochus a Macc. IX, Is pollicetur, a se Iudaeos redditum iri ιας 'AN--, nemo facile tam stultus et ineptus sit, ut putet, praeter externam civium conditionem et aequabile ius, etiam animorum corporumque Θοτητα spectari. Si illi operarii Matth. XX, II. qui per diem totum opus fecerant, queruntur , sibi timet fi ita esse eos, qui non nisi unam laborarint horam quis quaeso est, qui non statim intelligat et facile largiatur,pram ter mercedis aequalitatem spectari nihil Paulus Phil. II, cto Timotheum vocat suum mera , non eo quidem, quod animus Timotheanus in omnibus facultatibus fuerit si. milis Paulino, nam alioquin docendi ad horiandique ossicium, a Paulo in litteris ad Titriotheum praestitum, plane ineptum et supervacaneum fuisset; sed eo, quod exemplo suo Tinam
theus bene cupiat Philippensibus, γε - -υμων ιμνη Sed et vis atque potestas vocis ἰσαγ' apud
110쪽
eam hidicari debet e locis parallelis, Matth. XXII, 3.
Marc. XII, ' ubi similitudo, olim inter beatos et Angelos lutura, exprimitur particula similitudinis Nec vero videmus, quibus de causis auctor dicat, rem a Luca plenis esse expressam nisi quod forte putavit, in verbo ἰσαγγέλμpetulantius contra omnem loquendi Consuetudinem argutari sibi liceres, in particula in non item. . Lucas enim cum plane eandem rem, quam Matthaeus et Marcus, tradat e
dem notio Oi ἰσαγγέλοις subiiciatur necesse est, quae inest in phrasi . ἄγγελοι nisi quis fidem Evangelistarum, aut d vinam aestaritatem in dubium voeare malit, id est cum spe, ei aliqua rationis insanire. At vero, et Do inter sedisserunt. Differunt certe hic, sed sono, non vi atque potestate Christus enim cum haud dubie Syriae sit locutus, neque particula s neque iis usus est, sed forte 'r' qua
Syrus interpres et Lucae seMeo caeterorum Evangelistarum reddidit Particulam O. vero, μερ, τον ἀυτο τεο set Ebr. , ratam, si quae his sunt similia, non omnibus numeris absolutam aequilitatem significare, plurimis librorum sacrorum locis doceri potest. Sic v. g. 2Sam. XIV, 7. D
vides dicitur esse sicut Angelus Dei ἰσάγγελος). Quid num plena similitudo hie est intelligendi Nullo modo. Namia
tio contexti facile demonstrat, solam in iudicando prudentiam et aequitatem modestiamque significari. Cum Sat nas, ut mulierem ad negligendum Dei mandatum perduc fore tam stultam et ab omni rationis usu tam remotam ut fibi persuadeat, sese plane Deo Creator o Domino rerum omnium ita sore ex asse parem. Verum omnis hie similitudo est quaerenda in iudicio et prudentia boni malive dis- eernendi, id quod itatim additur. Quodsi autem, quoties res alia eum alia comparatur, toties plena intelligenda sit similitudo, et persecta paritas, quae tandem opinionum monstra futura