장음표시 사용
151쪽
Atque ne auribus Eruditorum me dare aliquid velle videar, indicem praecipuorum capitum, quibus omnis in per ro proposita conclusa est disputatio, adiiciam , ut quo ordine conscriptus sit hic liber, a quovis inrelligi possit aediiudicari. Ego ero, quod ad ipsam huius operis praestantiam attinet, ex sententia ac iudicio virorum gravissi-inorum, qui manu exaratum legerunt, affirmare possiim, tantam in eo graecarum latinarumque litterarum copiam,
tamque praeclaram in iudieando modestiam reperiri, ut omnibus iis, ut super hac re commentati sunt, palmam praeripiat ardetius, dignusque sit, qui inter Scriptor Antiquitatum Italicarum praestantissimos, principem obtineat locum
Ceterum, edendi huius operis, quod Apparatus ad libioriam populorum Italicorum universam dici potest, bgnusque est, qui historiae Romanae et Annalibus Italiae ab ineomparabili Muratorio olim conscriptis praefigatur, ea erit ratio, ut uno tantum Volumine, satis quidem spita sed in duas diviso partes, ea forma, quae quarta regia vulgo
dicitur, excudatur, ac summa diligentia emendatum, et es-figie ac vita Auctoris ornatum, cum praefatione uberiori, et nidicibus rorem necessariis instructum, intra primum huius anni semestre in publicum prodeat. Pretium huius editi,nis, ad nummos I 2. Paolinos constitutum, utis aequum atque honestum esse videtur. . .
152쪽
His itaque praemissis, nunc ipsas, quibus hoc opus comstat, partes, paucis indicabo. Prima nimirum Sectione Cap. L narratur auantum hucusque super origine populorum It Iicorum a viris doctissimis disputatiun et quid de totaqiae quaestione in universum statuendum sit. Cap. II. de utilitate ac praestantia milias argumenti disseritur. Cap. III deinceps ostenditur, primos Italiae populos eos iudicandos L , qui sub adventum Pelasgorum in Italiam post diluvium Deuesionis ibi iam habitaverint, adeόque primos homines
per mare in Italiam liaud venilia. Qua occasione de anti. quis navigationibus nonnulla proferuntur, simulque demorustratur, Pelasgos suisse primos, quorum auxilio Graeci ae Barbari in primis in Italiam fuerint transmisit. Cap. IV. Dis- ficultates circa ea, quae Cap. III. dicta sunt, e medio tolluntur, et ad obiectiones quasdam e scripturis sacris petitia r spondetur. Cap. V. Alia dubia e Scriptoribus profanis, xa solvuntur. Cap. I. denique demonstratur, Circumpadanos popuIos, et primos, Italiae Ineolas fuisse Ligures, Umbros, et Tauriscos, e quibus omnes reliqui harum regi nunt populi originem traxerint. Altera chin Sectione Cap. VII id potissimum agit Auctor, ut evincat, Ligures et Umbros, primos Italiae Incolas e Celtis ortos, et Tauriscos itidem Germanos sui e cap. VIII de primis Italiae imcolis, Circumpadanis praecipue populis, nonnulla, partitia ex originibus corinn Celticis et Germarucis tracta, partim ex
153쪽
iis quae apud Scriptores antiquos de his populis oeeurrunt desumta, memoratu digna commemorantur. Cap. IX. Dereliquis Italiae Incolis a Pado fluvio dissitis eorumque origi. ne ultima disseritur. Cap. X. De Sicanis sive Siculis, in primis etiam Italiae habitatoribus numerandis agitur, et eorum origo Ligustica demonstratur. Cap. XI De Aboriginum natione, ex Italis et Li uribus oriunda, dicitur. Cap. XII. Auruncos quoque gentem Umbricam fuisse declaratur et Cap. XIII tandem ostenditur, quam maxime ex iis omni.bus, quae super origine horum populorum antea dicta sunt,
liquitate corum illestari, ac recte diiudicari possinti
154쪽
Calendis Aprilis Anno MDCCLXIX. MARTINI GERBERTI NUNC . R. I. PRINCLpis et Abbatis Congregat. S. Blasii, in silva nigra, iter Alemannicum, accedunt Italicum et Gallisum, equum tur Glossaria Theotisca, excidicibus manuscriptis, a Saeculo Iae usque ad LTypis San-Blasanis I 6s Alph. I. plagg eto in s.
cum abb aeneis quamplurimis. Cum in animum induxisset Gerberius Monachus Bene. diilinus, nune Princeps Abbas San-Blasianus Virdoctissmus, post vulgatas Italiae Galliae Hispaniae Liturgias, edere et Alemannicam quae sola sere desideraretur adhue apud romanentes Europae nationes videreturque etiam propterea exoptabilis quod e primis Germaniae provinciis Alea mannia erit quae Christo nomen dederit. Istius consilii rationes pepem rem aliud consilium, itineris nimirum per Alemanniam instituenidi exquirendique, si cluae forte in mo. nisterioriim ei iniis , aut bibliothecis doctorum hominum supe ectetit, chartas membranasque veteres, illustrando ope. ri, quod meditabatur, atque augendo inservituras lagi sus est liocriter Virriumuius Anno MUCCLX relatis in ud- ve. Ω-
155쪽
versaria non solum iis quae scopo inservirent, sed etiam rebus alii multis, quae nemorabiles sibi viderentur. Atque hine liber iste, cuius titulum posuimusketiam amicorum sua su enatus est, cuius iam lectoribus nostris synopsin dabimus. Ac primum res describit, quae in itinere Alemann eo memorabiles s hi vitae fuerint, brevemque statim initio de Alemanniae limitibus aevo medio in Helvetia disputatiun. lam instituit qua probat Hermoti sententiam, Proteg.
VII. p. a. Geneat diplomat aug. gent. Habsburgicae, cereos fines ac terminos Burgundiae transiuranae, uti et vete. xis Alemanniae constituere, qui toti illi aevo, quod medium didimus, inversim congruant, ac instar regulae deservire
possint rem factu esse non solum difficillimam, sed paene impossibilem Tamen, quidquid super ea re dici potest cidomne Schoe sinu . Vir celebor immortali opere, quod Al- satiam illustratiam inscripsit, diligenter excussit --d littus
Rheni primum se Gerberio obtulit vicus uretath, quem a Certo ex farnilia Voltiniana veterano milite, Certiatum, inde Zer τ' arzath appellatum esse, ex inscriptione quadam probare volunt. Quae tamen derivatio Auctori non placet, cum ob rationes a L so de Bochat iam prolatas, tunγex eo, quod haec appellatio Certiae neque in antiquis -- numentis, neque in chartis medii aevi, usquam occurrat Zur. mathio teli holocum adiit celebe mae olim utinis Vindon ι, in cuius antiquitat rim diligenter inquirit. Cum errgosso contra Gmlimanti negat, Habsburgensium maiores unquam Uindoniisae Comites appellatos fuisse. Non procul ab liis veteris Vindonissae ruinis abest Bada, oppidum ad Limacuna fluvium c a thermis calidis celebratissimum, qua-ruin iam Tacitius Histor lib. I. c. 67. meminit. Antiqua,
quae licitae reperiuntur, monumenta enarrantur Bada venit Auctor in vicum Vettineen, qui clarus est monast xi Cisteretensis ordinis, alias narissala dicto. In bibliotheca monasterii praeeipuum monumentum est Neexologium,
156쪽
cuius primigenia scriptura est Saeculi XIII. Excerpta inde usui fuerunt historiae diplomaticae domus Habsburgica ae porro esse queunt illustrandis stemmatibus illustrium Helvetiae familiarum. Hinc Murtim prosectus est, cuius exordium, antiquitatem appellationemque iis indagat. Inter MSS. publieae huius urbis bibliothecae primipem lomin te. ne Psalterium Graecum, totum uncialibus litteris perstri. Hum. talmorum tituli, ac notae numerales, integerque ultimus Psaminus, aureis litteris, reliqui omnes argenteis scripti sunt. Incomparabilis hic codex, priscae ac genuinae lectionidistinctionique cognoscendae inservit. Hunc codicem lat. Breviseerti singulari libello deleri t. Inter recentiores codiem SS. memorabiles sunt L ae inter Antiquitatum Helveticarum libriue volt. IV, et Reser. Uer historia Synodi Dordracenae U.Tomis Bibliotheca Carolina Canonicorum in eadem urbe pluribus abundat veteribus mS. nominatim
eodice latino Bibliorum, quem a Carolo M scriptum esse dicunt, de quo tamen ideo dubitandum, quod codex ille litteris Longobardicis minuistis scriptus esse dicatur. Dedit Geraret specimen eodie is aeri incisiam, quod exhibet prologum Hieronymi in septem epist emonicas. In prologo hoc pericopa illam Ioh. V. de tribus testibus conspiei. tur, quum tamen in codice ipse exulet Pro verbis. Spiritus es veritas, in Prologo est Christus es D ritos. Ita
vero etiam Hryennius, cuius recensionem nuper dedimus, in eodice suo legerat, nam habet: τι αξιος μιν ἡ ληΘεαν.
Vidit etiam G Wh-ν tis in eadem bibliotheca salterium Saeculi noni vel decimi, in quo notae eriticae Origenis comspiciuntur. In monasterio Asire ostendebantur G rberto Biblia a.
impressa, quae usui olim Z vinii fuerunt, cuius manus notas quasdam addidit. In celebri loco Gen III, s. subtiliter erasia est littera a eiusque loco substituta littera , is ut sit iis conteres, pro 'se. Quod ideo se observasse Mit Auctor ut contra Novatores b. V. Mariae honorem a deste-
157쪽
deserat, quae dei parae debeatur. Haec tamen observa. tio viro pontificiae reli ioni addulo condonanda est. Certe Zwinglii emendatio lenivi loci non est contraria. Inm nasterio D tDὼν magnam invenit Gireretus MStorum copiam, multos nempe Patres Graecos et Latinos, varia Con ciliorum acta, itemque Cinones Reperit ibi etiam inmmis ni Abbatis Engelbergensis, opus d libero arbitrio, cuius praelatiotielia edi sit Moiuomus, in Annalibus Beneditanis. Ex Sto quo latra correxit Auctor vulgarem errorem, quo opusculum maiaru de cerimoniis a Vini, Alcuino tribub
In celeberrima monasterii S. Gallii bibliothem, oblatus est ierberto catalogus Storum huius bibliotheeae, a K hibbotheeario ordine digestus notisque illim ratus. Cuius catalogi editionem Girbertus; cum Academia Boi ca, vehementer exoptat. Preti et aetate praccipue notamdus est codex in papyr Aegyptiam, litteris uncialibus scriptus, homilias Augiiiiiiii et lib. Isidor exhibens. Codex hie abillonio mille habere annos videtur Alius codex
Psaltetium continet, totum litteris aureis exaratum. Aliud Psilterium, iustu Harimoti, qui lub finem Saeeuli noni A bas Sangallensis fuit, criptum est Notabdis etiarii est emde quatuor Evangeliorum in unam narrationem contractorum seu hamnonia IV. Evangelioruiri cum praelatione S. Victoris, episcopi Capuani, qui Saeculo UΙ. vixit. In hoc Evangeliorum codice est etiam vertio vetus Theotista, ex qua illa redintegrari potest, quae est in Schth G Antiquit. Teuton. Et omnino multis aliis codicibus Stis bibliotnec S.mgallensis ornata eli quos Auctor breviter i censet. Multa in ea sunt Patrum seripta quibus illorum ope cornari ueterique possint. Quum quidam Sangallentes codices scriptura Scotica sint exarati, specimen huius scripturae dedit Auctor, aer ineisum. motandum etiam est, Latinam versionem, in codicibus Sangassentibus, non raro a Uulgata abite. Postea-Diyitire by Orale
158쪽
Ρosteaquam Auctor ea narravit quae ipsi Lindaviae, B gratii, et Felesyriam memorabilia videbantur, de Aleman. nia orientali de origine finibusque eius, item de nomine
Alamanniae diiserit. - Per occationem eorum, quae refert Auctor de Calentario Germanico litteris Romanis a. - 8ι impressis, quod in urbe imper Une V vidit, vehementer optat, ut Germani aboleant scripturam Gothicam eiusque loco Latina utantur, ne exteri ab addiseenda lingua hac nostra deterreantur. - De libera urbe Imperiali, a n dicta, recte monet Gerbertus, non antiquum eam CampOdunum esse, quum hoc in re ione Monaehi quaerendumst. Bibliotheca Campiduni igne deleta est, omnesque eius libri conflagrarunt Archivum tamen' integrum est a Carolingie inde stirpe diplomatibus principum, in pirinis Ludo malit, structissimum. Inter Stos quos in bibliothecamon iste mitti Murani vidit, memorabilis est eodex char, cteribus Me vingico Carolingiuis scriptus, homilias combnens. Codex antiquitatem monasterii, quod 78 4 exstru inim est, aequare videtur. , Codex bibliorum latinus, quim mmmeae asservatur, atque a Cel Sch Aorni iam descruptus est, occasionem praebui 'horto, alium codicem, huic
smillimum, qui in bibliotheca San-Blasiana reperitur, depingendi. ivxl ni/mis , si qua alia bibliotheca, instructa est libris sub initium inventae artis typographicae Mi
pressis. Ad ea, quae Auctori uersae Vindelitorum memor bilia visa lunt, pertinent primum narratiuncula quaedam de S. Udatrico et S. Afra, quibus historiolis A. nimium tribuisse videtur. In hi bliotheca tratrum Uelthior ira, multos invenit codices Stos, ebsque oppido antiquos. Sic vidit ibi Bedae expolitionem in epistolas canonicas litteris Anglo-Saxonicis scriptain, uir prologo, qui in editione Coloniensi perum Bedae desideratur. In M. operibus S. Bernardi nonnulla oc urrunt, tuae in editione abillonii non inve
159쪽
theta Stis. Inter hos codices eminet quidam vangeli rum Graeeus, totus maiusculis litteris scriptus, cum accent, bus et notis mus s. Narrat et aliquid Gerberius de hostia Augustae Vindelicorum in templo ad S. Crucem servata. quam colorem sanguineum assumsisse dicit insolatium quiadem fidelium, eonfusio tem vero Lutheranorum. Atque hae oecasione plures eius i sabulas, ad defendendum tran substantiationis dogma profert. Miratur vero Auctor, M. theranos his miraculis non moveri. Et nos miramur, ubrum tanta dom in instructum eiusmodi
Ulma primum bibliotheeam canonieorum regularium, apud Mensienses, adiit . ibique praeter alios codices MSS. oblata est ei Druthmari Grammatici expostio in Matthainum, cum epitome intueam, cuius diligentiorem des riptitanem legere eupiebamus. In bibliothera urbis publiea in gna est copia rariorum Saeculi XU. editionum efflorescentia ruris typographieae. Varia quoque ibidem habentur opera impressa lingua Shivonica, item Uenedica, atque inter alia eonsessio Augustana Uandali versa. . Ex iis, quae de monasteri Wiblina m refert, commeo morabimus disputaciunculam, quam super auetore libri de imitatione Christi instituit. Negat vero Gerbertus, Thmmam empensem libri auitorem esse. Urationibus quas prorere, praecipue nobis placet haec, quod iblingae liber MStus quatuor libros de imitatione Christi continens invenitur, in quo anni. 84 et 38s aliquoties occurrunt. Hoc vero tempore Thomas Kempensis Auctor esse haud potuit, quippe qui . 379. natus erat. In monasterio Misalten i ingens est storum opera Patrum exhibentium copia Quorum tamen codicum non indolas describitur, sed nomina tantum recensentur. Vidit
160쪽
ibi quoque Biblia eleganti et illustri manu scripta, uti in temgo his verbis notatur Wilhelmus Saxoniae dux haee bib propria Irio manu π Ochsenhusanorum monacho. rum dolirinam studiumqus litteras promovendi, laudat cum heritis, atque in eorum ornamentis multos eosque antiqviis eodices Stos Patrum me refert Dedit quoque ex codbee epistolam quandam Bernardi, qua abillonii editio ea, ret. - In relatione de monasterio IV Marten multa harubet Auctor, de reliquis sanguinis Christi quae ibi servantur Sed iterum miramur, virum doctissimum talibus historiolis immorari potuisse. In bibliotheca, ex iteratis incendiis sim persunt tamen Sy optimae notae, quidam litteris ero- vingicis scripti e g. ces lectio canonum, item quaedam Amgustini opustula. In cod. Saec XII 'abetur carmen Leoninum de Friderim primo Imp. quod auctor descriptum dedit Praeter multa alia notatu digna habetur ibi etiam ii. bellus precum Lutheri a Isaa impressus, cum hac instruptione: Κὰ Albiuhlein dis ne n Gebot de Halter tinserauni des Ave Mario D. Marimi Lutheri Sed hae infert. ptio, totusque IsbelIus, non proferri potest contra Luthecano. rum doctrinam. Sciendum enim est, Lutherum non primo statim restaurationis aerorum anno, sed paullatim a si perstitione romanensi liberatum fuisse. Descriptis iis quae Salamis arisburgi, Petershum. Constantiae, et Creti,in- me memoratu digna vidit, quaedam ad Concilium generale Constantiens pertinentia enarrat. Augiae varias vidit Samctorum reliquias, quas more sui ritus suse deseribi Seho. la Augiens valde colebris fuit Sace. ἶX fuitque praecipua monachorum illius tunc in describendis codicibus occupatio. Hinc ingens Storum bibliothecae Aniens copia, quin rum Gerberius catalogum consecit, cuius saltem epitomeri avide expectabamus. Schoo si invenit Auctor Chrysostomi homilias in Matthaeum, Graece ante sexcentos amnos eleganter scriptas, nec non Alcorani Suras quasdain elogantistare exaratas, Vidit ibi etiam rariores primae typin