De Crippsiano et Oxoniensi Antiphontis Dinarchi Lycurgi codicibus

51쪽

peret. Neque enim Vereor ne quis recuset Oncedere eunt haec in I. 34 των π&ρεστ ηκDTων κακων pro

των . - . et Antiph. II, ' 3 τὴν νυν ναοφίαν pro γην Τποψίαν Πν νυν mero properandi studio motum Scripsisse, taedioque describendi impulsum ut ro-viorem lectionem praeferret longiori . Quae exempla quamquam multis possunt augeri, tame inde ad meain quaestionem disceptandam haud ita multum subsidii capi potest, quoniam nec ullia codex huju generis vitiorum expers est, et quae neglegentia peccata Sunt

Suapte natura veniam anndam Xtorquent. Νec vero odo jure librarius N interpolationis culpa absolvi potest, ubi in contrarium Vitium lucidit. Reperiuntur enim non paucae lectione pleniores in hoo codice, quarum nonnullis aliqua voritatis Specios obfusa est A ad amuSSi judicantem non poterit fugere, adhuno finem completus esSe esitiones, ut quae notio vitiam orbis Simplicibus subesset, paulo clarior et di

lucidior prodiret. Satis perspistulam hujus modi exemplum Antiph. ΙΙ, , 2 x0Stat, ubi in legitur τε res

Nam si qui con8piciuntur appropinquantes, omnino fieri non poteSt, qui conspiciantur, antequam acceSSerint Quod igitur Verbum simplox doντες non minus nobis praestat quam Qmpositum, hoc ut facilius cognosceretur et magis in x0mptu esset, efficere cum studuit librarius , languid et Supervacuo additamento Antiphontem oneraVit

Plano eadem ratione natum est in Antiph. III,

52쪽

- 41 - δίδωσι). Mohρrcle quis unquam capitis accuSatus tam audae Donte fuit ut judicos allocutus decantaret Si a Vobis non impetravero, qua lox mihi ut debita reddi pUt enim praeteream legem nullius unquam debitorem fuisse nonne reus his verbis judices agerrime laesisSet, non suam ipsius messem inepte ussisset 3 Quanto magis convenit re Areopagitis supplicanti modeste et simpliciter haec l0 qui si a vobis non impetravero, quae IpSa legis severitas mihi concedit'. Insulso igitur librarius N xaggeravit falso tradita c01nplendi studio

Etiam gravius mihi doliquisse videtur cum Antiph. I, β, 9 simplici verbo ἐστερουμ Q Substituit compositum Gπεστερουμ ζν. Nam verbum illud simplex, quid aliud est, quum antiqui Serm0ni reliquiae Apud Thucydidem certe longe praepollet usus verbi simplicis ci. Betunt lex Thuc. ΙΙ, g. 20 Atque ne ab Antiphontis quidem consuetudine abhorruisse signo sunt hue IV, o, 3 σιερομενος. IV, , 1 Tερζθεiσιν. A, I στερέσυαι. me alienum erit, monere Obeckium ad Phryn pg. 250 docuisse, implex orbum οργουν

tragieis, hueydide Antiphonte requenturi, composita a ceteris. Quid igitur aliud nostro loco molitus est librarius . nisi ut antiquitatis eoi 0rem bStergeret

Antiphonti oandem causam mihi non nisi fucata Veritate videtur splendore lectio codicis Ν Antiph. V,

4 GV0δνήσκοντι vera autem esse codici A θνῆσκουσι,

Gujus verbi ex Thucydid Oxompla prompsit Betantiu8 I, g 468 Aliquantum autem adjumenti ti mi de huic sententiae aedroseit, quod Antiph. V oi 0dd.

53쪽

- 42 consentiunt in lectione κτε ci. Quod quamquam si gulare os in Antiphonte, tamen, qui c0nSideraverit, quam frequens Verbum implex apud Thucydidem sit Betant. I, 83 , 0 Vereor, ne praepropere adSentiatur Blassio, qui obsecutus eidnero Verbum compositum Antiphonti obtrusit. Deinde falsior mihi admodum suspeetam esse hanc

lectionem codicis N Antiph. V, 9 in τις υν βουλὴν ποι suo, ταυτα Παραχρη ια ἐξεργαζ0ιτ A ργύζ0ιτο). Quis enim meditatus sibi opposita esse rei faciendae

inire eonsilium et facere rem', qui S, quamquam, ut sententia perpleua sit, etiam simplex illa loeutio

sufficit, non compleret a ite ita oppositionem, ut altera pur esset perficere rem' Nonne igitur librarius Antiphonti verbum compoSitum impegis Se videtur, ut oppositioni vim exacueret Equidem puto vix nos

hanc suspicionem e pectore Teutere OSSe.

Sodis in Dinarcho quidem desunt exempla, quae quantopere explendi illa libidine librarius N extumuorit, ante oculos ponant Din. I, 104 ου τετολμVκε ν αυτοῖς Α τουτοις ενδειξαι, προσέθπo N. εi a A. Ubi dεὶ αι et ἐνδεi , quorum utrumque per Se eaeri potest, ita disserunt, ut ει α sit simpliciter oStendere ρ, ἐνdεi ci vero ostentare cum gloriatione quadamμ. Cum autem orator nihil aliud voluerit significare nisi hoc DTεTόλι ιγηκεν ειςελθε ἐς το δικαστηριον, ineptum est Adεiξαι Nam qui timet non gloriatur. Recte igitur editorum nemo equitur codicem . Contra Omnes assumpserunt e eo D u. I, 9 εῶ γαρ ταλλα υσα ταβαλ- λομενος ἐν τοῖς ιρ&γμασι . . διατετέum quamquam,

54쪽

Accusativus nim ciλλα οσα susponsus a verbo διατε-

λειν laedit Dinarchi morem, qui nusquam nisi intranSitivo sensu frequentat verbum illud ut significet perseverare in aliqua roq. s. I, 100. II. 2. II, 19. Atque etiam valde dubium est, num omnino διατελεi connexum cum asseusativo apud quomquam oratorum atticorum ferri p0ssit, qui επιτελεῖν hac significatione usurpant. 0 eis enim qui in Stephani thesauro s. v. prompti sunt, perlustratis facile cognoscimus, Verbo diar ελεῖν non subnecti accusativum, nisi qui pertinet ad tempus ut βίον διατελεῖν aut ad loci spatium ut Odo διυτελειν. Quae restant Eurip. Heracl. 434 Κirch h. διατελεiν χαριν et Xen. Holl. VII, 3, 4 ιατελε sat βουλομαι a reo Ευς ρονος nominem OVebunt. Neque enim aut poeta aut Xenopho normam Suggerit, qua de ratore attico judicandum sit. Atque etiam adeo apud Attistos consuetudo verbi διατελεivi transitivo sensu ponendi vigebat, ut adjectivum sine participi cu posset adjungi cs Schaerarum ad Dionys. de comp. verb. g. 200). Quam ob rem admodum verisimilo ost, sitiam hoc loco librarium X subdidisso vor bum coni positum in locum simplicis inepto tradita complentem.

Nec vero eontentus erat singula verba pleniora emisisse, sed etiam ausus est particulas inspergere, ut

Sententia int0grior exiroi. Ut in I, 80 maluit rep0nere δειλ ra rοῖς δικασταῖς συ γημόσθενες, ubi οὐ m. A. Quae octionsis quanto inter se di Stent, a- i compertum est. Ἀddito ni di vis et acerbitas,

55쪽

quae simplici imperutivo subest aliquanto denunuitur, ut hi o dri significet ostendas quaeso'. Quar si orator judicos alloquitur , 5 ε ωρησατε ni aut scri

bam qui leges subministrabat Ι 82 et 83 γε θή, par

ticula optimo jure sede sua fruitur. Num illis ompellatis paene neceSSarium erat asperitatem nudi imperativi paulum delenirp. Nostro vero loco, ubi maxima indignatione accusatorem invehi in reum ipsa allocutio D λημοσγενες indidio est, illa ipsa acerbitas nudi imperativi aptissima est. Ex v igitur inepte librarius N intexuit partieulam ' quam saepius imperativo subjunetam se Mn-

disse memoria teneret.

Dequa re eo minus ambigi potest, quod hanc partieulam satis amasse videtur, Si quidem eandem Antiph. ΙΙΙ, inspersit. Ubi lectionem codicis Α κεκολα-

legendum esse εχοντος ο etc. Nam ubicunque Antipho transitum ad ea qua succedunt parat aut iisdem vorbis opetitis aut paulum mutatis, particula d utitur. II, ποινα εἰς et sta . . . tavrercsDει. ΠΩντος θε

56쪽

salso τε His xemplis on uotudo ista Antiphon iis tam clare illustratur, ut nemo possit dubitare, quin nostro loco verum sit εχοντος ε etc. Gai apparet, librarium N, cum sagaciter persensisset, sententias omni vinculo carere, ut colligaret, particulam da immiscuisse. - Ο minus impudenter violavit Antiphonteum Orem, cum Antiph. II, , 9 oi suis γαρ ἀτυχουσι . ., τοι νευτυχουσι, V, 3 πολλοὶ iis ot . . , πολλοὶ εreposuit, augens utrumque locum particula μεν, quam om. Nam persaepe in Antiphonte duorum sententiae membrorum, qu0rum p0Sterius particula δε auctum infertur, prius tamen carere particula tri; omnibus exemplis coacervatis ostenditin Schii serus do partic Antiph. g. 26 , memque materiem ita praeripuit, ut eum laudasse satis sit. Quam proclivis autem quivis fuerit, similibus locis inspergere luce clariu Sest. Quare certum mihi viditur esse, librarium N duobus illis locis obseuraSS Antiphonti morem. - Eodem impulsu in itatus Amtiph. I, γ, 2 οἱ εντυχοντες . . . qγγειλαν ν ui καὶ ου ουτος αν την αἱτίαν εἶχε

legere maluit, repetita particula i , qua prius tantum verbum definitum est in Quamquam enim etiam Hχεν hypothetide dictum esse in aperto est, tamen par ticula minimo requiretur Immo vim particulae αν priore membro ad posteri r desectendi consuetudinem minime alienam fuisse a sermon graeo docte XplauR

57쪽

ἀπεφροενον. f. V, 38. Quod genus dicendi paulo ro- oonditius cum librarius N ign0raret, facere non potuit, qui iteraret , ut etiam minus attento lectori promptiora redderet, quae totius loci colore adumbrata erant. In transcursu mihi liceat nunc sententiam proferre de loco, qui contraria depravatione videtur laborare, quam quem modo tractavimus. Legimus enim Antipli.

ἐνταυθοῖ οθεν με φελησεν ή μπειρια. His verbiscum reus alludat ad ea, quae postea conqueritur 9 17 ,

se injustissime in carcerem conjectum SSe, non OSSumus ea aliter interpretari quam hoc modo ubi in carcere jacebam, me non adjuvabat cognitio causarum μ. Quae ita dicta sunt, quasi coram judicibus frueretur illa cognitione. t modo lamentatu eSt, Se omni truct durum auAurum cienti deStitutum esse του λενδεης εἰμι etc. . Quare cum sententiae portissime sibi re

pugnarent, recte jam a pius quαest Antiph g. 6 traditam lectionem non integram 8Se perSpexit. une medola autem vulneri quaerenda Sit, non obScurum erit ei, qui apud animum propoSuerit, hanc SSe Sententiarum gradationem hi tu obruor ortunae adversa undis ut vix mergere possim. Quibus enim rebus a sipollipossunt digendi facultate et cauSarum peritia ego plano careo. Atque etiam in carcere omnino non potuisset auxilium assere mihi vinculi compre880 cauSarum peritia tiamsi habuissem'. inde luculenter paret re-

58쪽

Denique ut redeam undo discessi, inepte complevit librarius N Din. I, 107 tradita hoc modo πολλὴν ασφα- λεια εν ' πολε καταστήσει ubi rectissime A mittit ἐν Spectat enim Dinarchus ad pericula, quae Atheniensibus a Macedonibus imminerent, si, qui ab Harpalo corrupti erant, absoluti essent in judicio ei. I, 22) Quare no λει absurdum est, siquidem belli pericula externa Sunt.

Ex illis locis igitur, quos pleniores misit librarius

N, ut comprehendam quae modo tractavi, alios aperte vidimus adversari mori oratorum nostrorum, ut omniS defensio concideret, alios ita comparato es Se ut per Seutriusque codicis legii tulerari possset. Cum autem in illis non contigerit librario isti, ut oecultaret, quem ad finem lectiones suis additamentis ditaret, etiam hi n0nleviter attenuant ejus auctoritatem. Nun agendum videtur esse de nonnullis singulis locis ubi iacere non poSSum, quin palmam vindicem codici Crippsiano. Din. I, 34 καὶ πω ν ιεσθε συITῆσαι aTασκευὴν τερα ora εναγχος codd. ἐπ' Αἰγος εγενετο; A, παρασκευνῆν N. Inter quas lectiones quantum interSit, optimo discimus ex hac Voemolli adnotatione ad Dem de Chers. 194g. 567 παρασκευή i. q. pparretu8,

κατασκευη i. q. lustructio. πaρασκευὴ, si quid comparando assertur, V. e. materies ad κατασκευὴν aedificii. κατα Γλκεν , Si 0mparata ad consilium ornandi agendi, ex Struendi . . . accommodantur . Cum quo consentit Stanei -

59쪽

Xonophonti est instrumentum et ornamentum, παι ασκευή apparatus inprimis bellicuS'. Nostro autem o o quamvis laeunosus sit et omni genere corruptionis laetus, tamen hano fore sontentium indieandem esse certum est et

quando putatis nobi p0SSe c0nsari alterum tam opportunum temporum tutum, quam qui modo accidit μ. Quare quid an ασκε νη illo loco sibi velit, nemo poterit explicare. At κατασκευ/ i. e. quo quid instructum est Woptime statum temporum Significare potest. Nam tempora quasi ita instructa erant, ut Athenienses in spemi silicis ventus adduci OSSent.

Codiei lectionem a more Atticorum plane abhorrere satis xploratum est. Ben Seleria enim ud ISOer Areop.

1832 g. 238 formam πλεον ubique Isocrati restituit,

suasitque ut ceteri quoque Oratoribu reStitueretur. Quam legem veram 8Se exempli Lysiae congestis Perinius l. l. p. II, g. 8-l0 confirmnvit. Sed nolectio quidem codicis A extra controverSin versari omnibus id obatur. Nam πλεον et λ&ττον xtra conia Structionem eum numeralibu componi observat Lo-beckius ad Phryn. g. 410 . Ne Mite Perigius i. Lpg. 9 et ex Mooridis testimonio Πλεi η sit o tot δττικοί, πλέονες ε μυρμι Ελλχηνες et ex Lysiae exempli grecte videtur conclusisse, Attico in his adverbium po- Suisse, ceteros Graeco adjecti Vum. Num quod Schwidopius observ. in Xenoph. Heli ind. Schol. Reginioni.

l8394g. 19 ex Xenophonte quinque loco profert, ubi prostat πλειους Heli. I, 1, 19. VI, , . n. IV.

60쪽

ut Xenophontem etiam in hac re ad opterorum Graecorum morem declinasse apparo at Illud vero Perigius non recte conelusit, πλει Atticis non usitatum fui S se. Νam ptime tali baumius ad 1oe latonis xemplum

illustrandum ιερας πλείω τρεις Monox. 235 B

adnotat, etiam πλείω in his advorbi aliis poni. Ob eandem autem causam ne ob et quidem adsentiri posSumus, qui Var leel. g. 37 nihil nisi πλεῖν η atticum eSSe cenSet. Quare nihil est, cur nostro l0co a lectione codicis A recedamus. - Antiph. I, 3 λλ' in ιεις γε, α νβρες, εοῦ cor εο ὶ da Ἀλκ sacpες ποι σετε Α, γε m. Hoc loco ernsteditus occaecatus jurat in verba ejus codicis, quem ad easelum extollit, nullo alio argumento prolato nisi hoc, nullum particulum saepius inculustri quam re At hac ration nihil proficimus. multo satius fuisset artungium OnSulere, qui de partie II g. 403 exponit, Atticos admodum amare particulas αλλὰ - γε colligare interposito quod

gravatur verbo. Ipse autem Antipho locutus est , 8 ho modo ιιὴ φιεις γε, o civdρες. ιλλὰ Ῥοτε etc. Quod Oxemplum tam gemellum Si nostro, ut Quivis omnes dubitationes e pectore evellere posso mihi videatur.

II, , , v as Ri ιαρὶ υρέων ἀλλὰ κρυπTos ενα πρασσεται ταν Ea A, τα τοιαυτ N. Quis, qui haec obiter perlegerit, non retineretur in pronomine αυτ98 Nam cum ipsum praesens πρασσετa indicio 8Set, Verba ου os et generalem sententiam continere, in antecedentibus autem de ipsius rei caede ageretur, se