De Crippsiano et Oxoniensi Antiphontis Dinarchi Lycurgi codicibus

61쪽

caedem a reo perpetratam Solam spectare non posSet.

Nos vero conseramus, quae Antipho II α 5 scripsit Ubi 0stquam exposuit, eum maxime pr0clivem esse ad inimicum trucidandum, qui ab isto multa mala por-pe8Su major ne pateretur timeret, pergit ho modo εμι ' διωκομενος ουιος. Rettulit igitur pronomeuot To ad Sententiam genseralem. lane idem, cum nostro loco expediendo opus it videmus librarium inepte faciliorem ieetionem Antiphonti SuppoSui Sse. Cum autem modo agam de pronominibus υτος et τοιουτος confusis sacere non poSSum, qui conjecturam promam de Dinarchi loco, quem Simili depravatione contaminatum esse suspicor. Leguntur enim I, 1 haec τοιουτος isti o si ιβουλος, καὶ ovouαυτας ιονας εν ipsi'se' ημοσθένεὶς πεποίηται χοdrisi iaς. Ad quae rectissime aetχuerus pg. 37 adnotavit, et perte oratorem mentiri, cum persaepe Demosthenes legatu fuisset, o sibi ipsi mirum in moduli repugnare ei. I, 12 .

Nec Vero quemquam puto e ad Sen Surum SS Suadenti, ut verba v qi kl rogocontur. Nam Voxsura solveremus

aes alienum et haesitaremus in eodem luto. Nec minus abjicienda est Frankii sentontia Nov. diurn liti Jenens. 1842 g. 031 opinantis Dinarchum potuisse tam impudenter mentiri. Nam cum quivis statim fraudem 6- toxisset, orat0 ipse Se risui objegisset. Quare supicor Dinarchum Scripsisse καὶ δυο τοιαυτας μονος ἐν

nomo nisi Demosthenes perfecit, ut duabus talibus Iegationibus interesset. Ubi animadvertendum est, ἐν-

62쪽

τω ἐφ ad rem amplifieandam adjectum e8Se, quo uerius aculeis irrisionis Demosthenes pungeretuT. Antiph V, 14 ει arasta ν9ίνειν . . TDυς του κατη γόρου λογους, ει noctui . . μος διοώξουσι το πραγμα Α, διδά ει N. o loco praemonendum est, nihil indagari posse, cur των κατ/ζγορων melius sit quam numeria singularis, qui fuit in archetypo . Ut enim pra-teream paulo ante legi τῶν του κατ rosoυ orc0ν, ubicunque correctu a m. . A con Spirat cum N, certissime Correetura ex arohetypo hausta est. Hunc ipSum autem numerum Singularem librario isti doloso ansam dedisse, ut etiam verbum ιδάξει singulari numero inferret, hoc minime puto latere posse. Videtur enim iste prorsus Oblitus esse, non minus bene dici posse oratione accusatori do on vos quam accusator docet vos Quid autem certius est, quam ιδ sκουοι quod Reis ius rostituit, ad λογους referendum esse Nam hoc loco minus de accusatoris persona

quam do jus fallacibus rationibus agi, ipsa oppositio

indicat. V 26 ἐγγυς που του λιιιενος εἰκος ἰν Ουτ γίγνεσθαι , at To . Pronomen τουτο siue ulla gravitate

dictum esse, ut non longe absit a vi latini idφ, hoc quidem etiam dormitanti apparebit. Illud tantum in

controverSiam vocatur, num pronomen ουτος tantu levitate possit esse. Neque enim solum librarius , sed etiam nostrae aetatis viri d0oti haeserunt in similibuS. Ut permulti Lycurg. tuφελιι ιόν ἐστι τ' R0λει εἰναι τους κρινοντας ἐν cir TU proni erunt eo, ut Va 8 re8criberent. At optimo ibi adignerus pg. 77)

63쪽

- 62 et quos laudat ostenderunt, pronomina et οἶτος et ἐκει- νος haud raro obvia SSe, ubi expectaSSes pronomen amoς. Nec Spernenda Sunt, quae de hoc dicendi otiore

suggerit, quem laudat Schoemannus ad Isae. g. 229. Ut igitur nostri eritici Lyeurgum ita adculi XIV eriticus infeliciter conjesitando turpavit Antiphontem. Restat, ut illo loco in judicium v0cem, ubi odices ostri in articulo aut addendo aut mittendo intorse dissident. Cum enim aliquantum interesset inter eum articuli usum quem antiqui Scriptore et quem librarii codicum sequi solebant ei. S. Hermannum ad Eur. Iph. Taur. g. XV , factum est, ut nullum fere

dissensionum genu crebriu Sit in codicibus quam hoc. Sod do ro tam impedita vix poterimus dubitationein in singulis tollere, nisi accurret univerSam tractaverimuS. Initium igitur capiamus ab articulo, qui nominibus propriis adnectitur, tractando. Nomina gentium apud Dinarchum et Antiphontem ubi quo nuda Sunt articulo. In qua consuetudine cui mirum in modum congruant cum Lysia et Isocrate es.

ipsum consensum perpauci lociS, qui elinquutur repugnantes, certiSSim medicina admoveri potest. Acee damus autem ad inurchi Templa promenda Lacedaemonii: faκεθαιμονιοι , 34 Iακεδαιμονίων b,

64쪽

- 63

I, 25 bis. I, 44. III l. III, 4. A ναίους I, 9, 14.

Dinarchus semper praefigit articulum nomi ui λλ νων eidem mori obsecuius quam socrates et Lysias cf. Perig. L . . rueterea Macedonum nomini ubique certiculus antepositus est: των Muκεθονων I, 9 του M. I, 28 Lex illa, quam supra indicavi, his exempli Stam firmiter stabilitur ut neruiui dubitatio remanere poSsit, praeSertim consentientibus Lysia o Iso 'rate. Quare quo jure in illis BenSelerus origiusque perpaucos locos falsos CcOmimodaveruut normae, eodem

jure me quinque loco emendasse et in I, 9 codici tutorsem fuisse arbitror. Plane eidem consuetudini, cui DinarchuS, etiam

Antiph se addixit quamquam satis pauca apud eum HSempla reperiuntur. Nam V, 20 o Θρῆικες o λυσυ ιενοι si ratione explivandum est, quandoquidem OH bris eum gen Sed servi quidam designantur. Quod autem legitur V, 76 τινν αὀστασιν των Μυτιληναιω jam

65쪽

- 64 Blassius rectissime emendavit, ut cetera Antiphontis exempla corradere SuperSedere possim. Etiam nomina urbium et terrarum ut apud Lysiam Isocratemquo ita apud Dinarchum carent semper articulo Excepta sunt, quod aliter fieri non potuit, ''Ελλάς, quoniam subauditur ri Pertinent huc etiam Ι 89 την Ἀττικην et 38 τῆς adsιείας, ubi κροπίλεως subintellegitur, et 44 ij d Ei βοίας λ/ὶς ubi articulus propter adjectivum requiritur. Deinde bis ponit Dinar hus την H0υνυχίαν III. 1, 10, maximequo varius est in voci IIειραιευς articulo praefigendo, εἰς Ιειραι I, 36. ς τὴν II. III, 1. ἐν IIIo, 69. Qua variatio mirum in modum ipsi ommunis est cum Lysia et Antiphonte I, 16 ἐν Ιειραιεi. 17 , τιοῦ Π. I εἰς τὰν Id. .

Color exempla nominum urbium terrarumque, qua apud Dinarchum articulo destituta Sunt eoaeervanda Sse non arbitror, eum ad moam quasestionem non pertineant. Illud autem reticeri non potest in I, 43 salso conjectatum esse του ἐκ ου Ποντου τυρaννους Seripsit enim Dinarchus ἐκ Iόντου secundum

illum morem. Cui lecti0n otiam illud Sumagatur, quod multo propius accedit ad ductus in codicibus exaratos

Noti minus superfluum est, Antiphontis hujus genoris exempla accumulare, qui ita ibi non constat, ut dubium sit, utrum ipsi an librariis libido ista inroganda sit. Hoc tantum quod Siguo sit quantopere Vari et mo- morem, eum dicere V, 78 εν σιντ, contra ubi quo εἰς

φ Astyo V, 20, 22, 25, 29, 2.

66쪽

Quas rationes in hominum nominibus articulo a figendo et Dinarchus et Antiph secuti sint, Satis in plicata quaestio est, cum se ceteri quidem oratores in his sibi constent. pud Dinarchum vero res ita Se habet, ut centies vicies bis articulus omittatur, ter ponatur:

et ρος του Ἀριστογελονος articulus per se necessarius

est, ut sententia dilucida sit. Minime autem in his illa se observatur, ut primo loco nomen destituatur artieulo deinde ornetur Quae cum ita sint, fateor insedissse animo meo suspieionem, articulum tribus illisl0cis librariorum culpa irrepsisse. Suspicio autem illa etiam ob eam rem mihi videbatur veritati propinquaeSse, quod Dinarchus ad andem normam direxit etiam deorum nomina. Ubicunque enim nomen dei appositione

aliqua auetum est, articulus praemittitur I, 64 iii ' θ ναν την Πολια ore. I. IT τῆς Ἀρτεμιδος χῆς

I, Aia. I, 40 3 ια AP i. I, 3 προς Αιος. I, 8 Ποσειδων ibid. προς Asyi, ibid. t ε 'Aurioso θόου Praetore legimu I, 5 προς τῆς Ἀθηνας, quod etiam per se conSentaneum St, quod haec dea ipsius urbis utri erat. Hoc autem II, 3 si τὸν α- κλμ ponere maluit Dinarchus, no vitiosum hiatum admittere cogeretur Excepta igitur Minerva, ubi adjecti articuli causa Satis aperta est, exceptisque illis de0rum n0minibus, quae appositione muta sunt, dilucide cognoscimuS, Dinarchum etiam haec artices priVaSSe. 5

67쪽

- 66 Quare o magis proni erimus, ubi codices discrepant illi fidem adrogare, qui omittit articulum. I, 58 Πολυευκτου Α, του I. I, 111 το ιγιοσθενει A, A. II 8 Κυβιι ιόχου N, 0 L. A. Etiam certius udieari potest de Antiphontis x emplis quae hue spectant. In articulo enim hominum nominibus praeponendo Antiph0nti orationes, id quod animadversion satis dignum est, inter e longe disco-dunt, si quidem codicibus fides est. Etenim in prima Antipho nomen Philonei mam praeterea nulla occumrunt, excepto primo loc0 Ι 14 ubique articulo ornat O Quo ως I, 14, 20 του . Ib, 7, 9 bis τω . 1 bis, 19. τὸν Q. 15. In quinta vero et

sexta ubique nomina hominum articulo carere voluit sunt autem viginti quinque fere exempla , Sivo semel occurrunt sive SaepiuS. Nam quod repugnat V, 21 o 'H00d n jam diu ob aliam ausam exulare ussum est. Nec pponi OSSe qu0d prostat V, 24 υτωτ sed ' manibus tenetur. Optimo autem jure fruitur articulus hospitio Ι, 20 d 'υρqdino, ubi respicit

ad uoti otio prae odontibu Verbi ζον φασιν π ἐtibi omn9ανειν comprehenSam, de quo genere Sponit G

Hermanuus l. i. g. XVD. Contra quid articulus sibi velit in his V, 2 ἐβουλετ αυτον ὁ υκ ἐνος τεθναται neminem existimo expedire posse. f. 53 υκίνου. 60υπερ ADκiνου. 63 6 υκίνου ibid. ικίνφ. Quasi cum ita sint, equidem non Vereor, ne quem ludificetur

qua recte c0de Α γω καὶ ' φd h servavit Multo difficilius est, ubi codices nostri in nominum

68쪽

67 appellativorum artigulo ponendo dissentiunt, certa ratione discernere, utri calculus adjiciendus sit. Nam in hac quaestione, cum destituti Simus legis cujusdam ineluctabili nocessitato, ori n0n potest, ut nonnunquam dubitatio non prorsus eradigari possit. Cum autem urgumenta ex ipsa cujusque loci natura hauri senda Sint,

ordino singulos examinemuS.

loco articulus nullo modo abesse potost, si quidem significantur non quaelibet opera sed opera rustica. I, 0 τλῆς ἐν πρυτανε sii σιτζσε ως , ἐν q P. N. Satis notum est, Atticum sermonem volui Sse aut dici 1 ἐν πρυτανείω sex; si aut λησις ἐν Πρυτο νείω.Plat Apol. 37 A et γῆς ἐν π0υιανε ἐν σιτη-ως Dem. 20, 30 καὶ si τὸ σε υς ἐν πρυτανεi sese. Nec vero quadrati nostrum locum hoc Aesellinis exemplum III, 196των τα σιτλήσεις τινἐς γυρημένων ἐν τω πρυτανεί uverbis aliter digestis Idom Aeseli. III, 178 καὶ σων σεις

δε πρυτανεί o Hanc dicendi consuetudinom no a Dinarcho quid om neglectam esse videmus hoc loco comparato , 42 τῆν ἐν πρυτανεί φ σίτζσιν. sepravavit igitur librarius Niso septam lectionem insperso urticulo. ΙΙ, 10 τους ἐκ δεηι υτηριου κλέατοντες , ἐκ- του Atheni sensibus et . des uos Tristo est career illo publicus, qui undecimvirorum curae commiSSu erat,

ita ut II, 2 et 19 ἐν τοῖ δεσιι iri Pity OSSimia inter' Pretari in careero nostro μ. At hoc logo, cum pSairri Sionis gravita poseat, ut non Atheniensium carcer designetur, sed quivis careor ut in sententia generali, articulus plane inseptus est.

69쪽

iositionem inculcavit.

τcua φίλtuum. Editores amplexi sunt codicis N loetionem, quae Significat amicorum suorum proditorem . At amo vix dubitare possumus, quin librarius N cuin obitor verba inspicien legisset προθω ii chi λων κο τῆς πολεc0 opinans haec inter Se nexa SSe artioulum ex suo adquabilitatis cauS immiSeuerit. Nam ideo praestatiositio codicis Α, quod quo magis in universum hoc loco orator loquitur, eo acerbior evadit oratio. Plano desperatum est judicare de his duobus locis

Dotii quo liceat mihi conjeoturam in lucem prodero dominarchi ideo, in quem falso mihi articulus invasissovidotur. Legimus enim I, oc0ρodοκει ι εν . . . Io foλαος ὁ τουτου φιλ0ς, Πι τοι ξενοι . . . LIρο-

ζενος ὁ προθ0της ἐγένετο. Hae nihil aliud signis caro

70쪽

nisi hoc Ioo ξενος τους ξένους προυδ υκεν non pu SeSt monere. Cum autom articulus omini praedicati alligatus, siquider nihil aliud oppositum est, nullo modo explicari possit, illud o ante Isiodo mi Sede mo-

Non minus largam copiam nobis pra0bet Antipho locorum, ubi ulter codicum nomina appellativa articul0 ornat alter privat Locis autem comparatis nemo OH mirabitur, quam saepe librarius Marticulum expulerit ita ut ob eam ipsam rem, quod tam sibi eouStan erat, in SuSpiei0nem aut interp0lationis aut neglegentiae incidat. EXaminemus autem singula. I hyp η στύοις εΛ, στάσις N. em editorum recessit a lectione

codicis A, quae tam firmiter et ipsa ratione et cete- Torum UlumarioruIn consensu probatur ut etiam invidiosus vitilitigator cogatur taeere. f. praef. II, υγεν στοχa Usto h τ σις III, ' στιν υν ε Γάσις. Operae pretiuin autem est adnotare, librarium N ob eum rem articuluim sussuratum esse Antiphonti quod offendit in collocation particula d paulo insolentiore, de qua consulus Strangium Seebod ann phil. Ol. Suppl. IV g. 315). Munifesto igitur tenemus interpolatorem Stum.

QipiamuS, comparemus quae paulo ante leguntur ἀναγροηλους τους σφετερους at τῶν καλουσι. Haec Πim Omnino nullam aliam interpretationem admittunt nὶSI Jastuc morituri hunc vel illum o familiaribus arcessunt,