장음표시 사용
781쪽
Quarto, Ad huius fidem opinionis etia facit, quod Philosophi non reiiciunt imagines quas
uocant astronomicas , quas adhibent etiam in curatione membrorum, seu morborum,
inter quos unus fuit Marsilius Ficinus, qui in
ter medicamenta naturalia imagines ponit astronomicas, ut videmus uulgo annulos ser
reos gestari ad certam stellarum positionem fabrefactos, quos putant certis aegritudini bus mederi. Sed pro determinatione quaestionis quaedam in medium asserenda sitiit, sitque
prima propositio , Aliqua ' magica potest
dici naturalis, & sine commercio, & concursu alicuius spiritualis. Ante probationem quaestionis nota unum argumentum , quod remanet pro fulcimento illius opinionis.Nam Vuicleis. etiam de statu innocensiae,cap. qua to, ut resert V ualdensis, de facramentalibus dicit , Adam habuit notitiam ad nominan dum secundum proprietates naturales natu ras sibi siubditas, sub quibus nominibus ho mini naturaliter obedirent, & huic reseruantur reliquiae potestatis innocentiae in uocibus exorcistae, & naturaliter incantantis , & ad hoc credo uoces inquit Hebraeas habere maiorem eis caciam. Hoc iam uiso, pro probatione conclusionis , & eius declaratione est notandum, quod nomen magiae de se non importat artem aut facultatem extra uel si prax st Omn
782쪽
omnem uirtutem & essicaciam causarum naturalium. Hoc patet, quia si hoc esset de ratione uel signiscatione magicae , non relinqueretur locus dubio , aut disputationi, an eia
sectus & opera magorum possint esse a solis catilis naturalibus , quae tamen qtuestio fuit multum iactata inter Philosophos,&adhuc
sub iudice lis est. Sed uidetur nomen magicae a principio receptum pro arte& facultate adessiciendum & patrandum opera occulta, dimirabilia, non solum extra solitum rerum cur sum, sed supra hominum opinionem, & c plum. Hoc supposito, probatur conclusio primo, pauci hominum cognoscere possunt, cum nec sensu possint comprehendi, nec aliqua ratione inuestigari. Ars ergo, & facultas huiusmodi rerum &uirilitum merito magica
dici potest, quia sit effectrix, & operatrix huiusmodi operum, & ossiectuum, quorum ratio comprehendi , aut intelligi mente non possit. Unde si magnetis usus uulgo ignotus esset , & aliquis recens primum Ostenderet, magus uulgo putaretur, & haberetur: esset enim admirabilis,& incredibilis operis at . thor, & estector. Vnde Augustinus aI. De
uir. capit. q. tanquam pro miraculis refert se uidi fle annulum ferreum a magnete penden tem, qui rursum secundum annulum traxit,&ille rursum secundus tertium, & sic usque
783쪽
DE ARTE MAGICA. ad certum numerum,ut uelut catena texeretur Et item aliud mirabile scribit se accepisse a coepiscopo Seuero, uerti scilicet uirgam se ream super argentu concitatissimo cursit, cum aliquis magnetem instra moueret, quod opus nunciam nemo miraretur, cum iam uulgata sit
uirtus & emcacia. Sed illud mirabilius, quod
idem asserit magnetem non rapere serrum, si iuxta eum adamas ponatur, & si rapuerit, remittere. Itaque non uidetur magica naturalis
esse, nisi quaedam pars secretioris & reconditioris Philosisphiae, quae si notior fiat, & in consiletudinem uenire incipiat, non solum uulgi, sed etiam philosophorum desinit uideri & uocari magica,sed cum aliis artibus annumeratur. Item dici potest de arte alchimiae, quae si ars est quod ego non credo magica dici potest, cum sit secretum & mysterium doctissimis &peritissimis philosophorum ignotum. Probatur secunda conclusio, Quia non est dubitandum in quo Alexander recte sensit
quod aliquid insigne, & singulare, &praeter
consuetum ordinem naturae, seu rerum conin
xingere possit, ad certum situm , & ordinem astrorum adhibitis paucis rebus naturalibus, quale opus etiam nullis causis inferioribus confici possit. Qui ergo huiusmodi artem & si
cultatem haberet, Hue a maioribus traditam, siue experimentis & casu repertam, siue etiam
784쪽
DE ARΤE MAGI c A. a sit bstantia separata reuelatam, merito magus
y dici potest. Item ' summi philosophi fuerunt magiae studios, ut Democritus, Pythagoras, Empedocles, Plato, & inter nostros Alber
tus. Tertio confirmatur, quia in nonnullis rebus naturalibus inueniuntur mirabiles esse
ctus , &prorsus similes magicis operibus, ut est illud, quod Aristot. refert lib. de mirabilibus de lapide molari, qui in Tigride reperitur, quem qui portauerit, non uiolabitur a scri s. Item herbam charisam reperiri in mole Ege ro, quam si mulier portauerit, homines ad sui amorem pelliciet. Et item illud quod de dictamo herba certissimi uiliores tradunt, capras in Creta cu eam ederint, sagittas excutere. Et alia non pauca huiusmodi, quae non a magis , sed a doctissimis philosophorum monumentis prodita sunt. Non ergo ut statim ali quid ignotum &stupendum videmus, conti nuo pro superstitioso damnandum quis diceret. Item quod omnes asserunt de herba pici, Hispane, et pilo, quae seras etiam serreas aperit. Item illud itideri possit magicu, quod Plinius libro . scribit, hominis saliuam perniciosam esse serpentibus. Item quis non diceret magi August. cum esse, quod idem Augustinus ubi supra capit. s. in quit in Epiro esse sontem, in quo saces ardentes extinguuntur, & extinctae accenduntur Non ergo statim ut aliquid ignο-
785쪽
DE ARTE MAGI c A. 2ς ttim uidem is , & stupendum , reclamandum est continuo& pro superstitioso damnan dum , ut iam videmus. Secunda proposito, Praeter hanc magicam naturalem non est dubitandum, quin sit alia ars magica quae non
uiribus ,& causis naturalibus constat, sed potestate aliqua, & uirtute immateriali , & separata nititur & utitur. Haec ergo proba tur a Sancto Thoma, libro tertio, super Ge' S. Tboni. nes. capit. IOε. Primo, Quia aliqui effectus magicarum artium reserunt , & pro certo comperti sunt, qui non possunt referri nisi in causam & naturam intellectualem. ergo non possunt uiuuer aliter omnes enectus magica rum artium reserri in causas naturales, & in
corpora celestia. Assiimptum probatur, quia magi dant responsa de occultis, ut de surtis,& thesauris. Item aliqui per magicas artes coniecuti sunt scientiam rerum, & artes liberales , & alia huiusmodi, quae pro certo de magis reseruntur. Item aliquae statuq magorum loquutae comperiuntur, & respondisse
ad quq sita de diuersis. Hec, & id genus alia, licet rara, manifestu est,nisi ab intellectu proficisci no posse. Secudo argumetatur S.I ho.Vel
atuae magorum sunt animarq, uel non. Si primum,cotra, Nam principiu uiuendi est omnibus uiuetibus sorma substantialis . umere Cnim
est esse uiuentibus, secundo De anima: sed
786쪽
aσῖ DE ARTE MAGI c A. statuae non receperunt formam aliquam seb- stantialem magico artificio , quia no amittunt formam substantialem, quam prius habebant.
Manet enim aurum aurum, & argetum argentum. non ergo est possibile, quod huiusmodi statuae recipiant formam substantialem aliqua, quae sit principium uitae.Item non est uita sine cursu : statuae autem magicae non sunt sensibiles. Primus enim sensuum est tactus, qui non conuenit nisi in organo temperato, qualis temperies non est in lapide, uel in metallo, ex quo fit statua: non ergo est possibile, quod huius modi statuae habeant principium uitae. Si autem noti uiuunt,contra, Quia inanimata non
mouent se, septimo Physicorum: sed magi, ut sertur, faciunt statuas moueri nullo impellente. ergo oportet dicere, quod illum motum habent ab aliquo motore extrinseco, &uiuente,&non a uirtute caelesti, uel aliqua uirtute materiali. Tertio arguitur, Nam quΞ-cunq; fiunt uirtute caelestium corporum, filiat forins naturales rerum materialium. quod igitur nulli rei est naturale, non potest fieri uim tute caelestium corporum : quaedam autem talia fieri dicuntur a magis, ut quod ad praesentiam alicuius quecunque serae pandanturiitem
quod aliquis fiat inuisibilis , & alia huiusmodi. non ergo haec referri possunt in uirtutem caelestium, ted in aliquam potestatem separ
787쪽
DE ARTE MAGICA. 2ς' tam,&inuisibilem. Quarto, Quia effectum naturalem uirtutis cactestis contingit inueni ri sine artis operatione. Et si enim aliquando artificiose operetur aliquis ad generationem ranarum, serpentium, aut huiusmodi contingit tamen hς c fieri sine ullo artificio. Sed nonnulla profitentur magi per magicam artem, quae per aliam uirtutem naturalem non inueniuntur, ergo oportet ut illa sint non a uirtute caelesti,sed ab aliqua sitbstantia separata. Et haec est sententia omnium Platonicorum, ut
Porphyrii, Iamblicii, Plotini, & aliorsi ex eadem secta.Hoc ergo tanquam uero,& recepto pro certo, quod magorii opera tribuenda sunt substantiae separatae, restat ut ponamuS qua tam quaestionem talem, An ' author,& sautor magicorum operum si malus damaon , an reserenda sint potius in bonos angelos, uel in ipsiim Deum omnipotentem. Et ante Omnia oportet scire,an omnino sint daemones. Nam quidam putant, quod hominum uanitas &superstitio daemones inuenerit, aut secerit, de qua re in uera religione dubitari nullo modo potest tota enim Scriptura ueteris &noui Testamenti plena est testimoniis, ubi plane, &
diserte darniones esse assumuntur. Et ratione probatur.Leuitic.enim 17.interdicitur immo- Leuit. Q. lari hostias daemonibus. Et Deuteronom. Jῖ. Deμt.s L.
in Cantico Moysi contra impietatem & in gratitud
788쪽
gratitudinem populi dicitur, quod immola-
dicitur de Hieroboam, quod constituit sacerdotes excelsorum, &dami seniorum. Et apud Tobiam prolixior historia texitur de daemonio illo nomine Asmoda o .Et in pluribus Doctoribus frequens est mentio de daemonibus, nec opus est aut plura ex ueteri Testamento, aut aliquid ex nouo in re apertissima sitare. Vnde & mirum uideri potest, quomodo S ad ducaei negauerint spirituum aliquem e sie, ut Actuu 33- legitur Adtimum 13. qui certe legem recipiebant, nec a consortio templi,&sacri sciorum Iosephus, excludebantur.Et Iosephus a. lib. de bello Iud.& antiquitatum 1 s.& 18. dicit de S adducaris, quod legem sine aliis tamen obseruationi- Iob r. bus custodiebant. Item Iob 1. Cum uenissent si 11 Dei ante faciem Domini, affuit etiam Satan inter eos. Et ubicunq; in Scriptura inuenitur mentio de illo. Sed quam certum es in Scripturis daemones este, tam suit ollim dubitatum,& controuersum inter Philosophos. Peripatetici enim pro maiori parte negant daemones esse prorsus. Nec dubitatur, ut ait Averrois, in epistola de resurrectione, quin haec fuerit sententia Aristo t. qui nullas nouit substantias spirituales praeter motus orbium. Quod etiam putauit se demonstrasse 1 a. Me tamphy.&in lib. de cito. Et de arreptitiis, qui uidetur
789쪽
DE ARTE MAGI c A. et ruidentur 1 c monibus teneri, dicit uexari, ab humore malancholico in Problema. parte trigesima: & Alexander quidem inter Peripateticos constanter tuetur hanc partem. Quae opinio ante fuerat Democriti, de quo historia scribitur, quod cum adolescentes quidam personati in darenonum habitum & figuram ad Democritum noctu penetrassent, quasi hominem territaturi, ille prorsus securus nullos daemones esse, Desinite, inquit, desinite: ita certus erat nullos dς mones esse.Putant autem
Peripatetici uulgi persuasione & opinionem dedamaonibus inde obrepsisse, quod uiri sapientes haec terriculamenta comenti fuerunt, ut ait Averrois, ad arcendos,& terrendos im-yrobos asceleribus, quasi post hanc uita mor alem stipersint ultores malorum, quos dςmones uocant. Et nominatim Simplicius de ipse Peripateticus, lib. de Anima Pythagoram tradit huius inuenti & figmenti primum autho rem . Ex qua sententia illa op1nio orta est, quam supra recitauimus, quod omnia opera magorum sunt naturalia. Sed contra Aristot.& peripateticos sit prima propositio ad quae stionem principalem, Quod stando etiam pro in recta&legitima philosophia, nullo modo pq IR QR est negandum daemones esse. Haec conclusi di peridiari sententia fuit omnium antiquorum Philosλ- reueo, rphoxu Empedoclis,Pythagorae, Socratis,Pla
790쪽
DE ARTE MAGI c A. tonis. Unde & Plato in Politica tyranni, dicit animas impiorum post mortem cruciar1 ab ultoribus. Et in sympo si. daemones aperte ponit. Quod idem facit Xenocrates in libro de morte. Nam de Socrate dubium non est, qui
etiam daemonem se habere profitebatur tanquam authorem,& uelut praeceptorem Plibl0sophiae, quam stiggerere suis auibus curabat,& contendebat. Sequitur enim hanc opinione tota turba Platonicoru. Herma. Mercurius in
Pimadio, Proculus in Alcibiade,Iamblicus de mysterias Aegyptiorum, Caladius in con emto, Porphyrius in libro de Occasionibus, Plotinus in lib. de proprio cuiusq; , Apuleius, ' Hetiam de Socratis Garmone librum scripsit. nec in hac re peripatetici omnes ausi iunt Arist. se. qui, sed plures ab eius sentetia deuiarunt.Vnde&Porphyrius citat pro eius sentetia magnum
Theophrastum, in qua etiam suit Ammonius philosis phus, Avicenna,&eius secius AlgaZel imo ipst Arist. aliquando uidetur non fuisse alienus ab hac opinione, qui in lib. de mirabilibus dicit, reserente Apuleio , Lemures, SLamias habitare in orbe tristi .Pro hac opinione pauca uel nulla pollunt fieri argumeta philosephica: sedcuetia in contrariu nulla adducatur, talia iusticere deberet cit authoritate summorum philosophora fama publica & aeterna. Nam &ipse Atiit.mundi aeternitatem probare nititur