장음표시 사용
91쪽
6e Lib. L Controversarum. Cap. IV. De Secunda Persena &c.
scamur aliae partes hujus vaticinii; nam ejus potestatis legislativae amplius fuit visa penes
tempore non fuit ablatum Sceptrum de Tribu Iuda; cum Tribus Juda illud tunc non tenuerit; sed Tribus Epiaraim, de qua erat Samuel antecessor Saulis, qui cum charactere Iudicis supremi rexerat Hebraeos; nec ipse fuit unctus in Silo ; sed in Ramatha, quando Samuel effudit Lenticulam olei super caput
8. Tertio dicunt alii hoc vaticinium loqui vel de Salomone, qui fuit Siloh, id est Rex Pacificus, & Messias: quia liberavit populum Istaelitarum ab infestatione hostium, pacemque universalem invexit in Judaeam, uti patet 3. g. unde merito dicitur Si , id est Rex pacificus, de Messias. Vel certe loquitur de Jeroboam Rege in Silo coronato. Vel de Nabuchodonosore captivante Judaeos ex Divino decreto. Contra: nec Salomoni, nec ulli ex memoratis conveniunt alia praedicata praefato vaticinio inserta; nam Salomon non fuisit expectario gentium, siquidem nil beneficii eis contulit: nec eius tempore fuit ablatum Sce pirum de Juda; cum ipse fuerit Rex superta, Iuda. uti & filius ejus Roboam. Jeroboam descendentes ex Tribu Juda; quia Machabaei tunc regnantes non erant de Tribu Juda ; sed de genere Levitico, & ordine Sacerdotali Ergo totis illis oo. annis tempore Macha orum sceptrum fuit ablatum a Iuda; &sequenter antequam Christus nascere tui Contra: Machabaei post mortem Esdrae per annos circiter oo. habentes Sceptrum iupe Judaeos, revera censendi sunt de Tribu Judanam post divisionem decemTribuum a Tribu Juda tempore Schismatis Ieroboam. Tribus Levi, ex qua descendunt Machabaei. uti &Beniamin, coaluerunt cum Tribu Juda per perpetuam confoederationem, & cohaerentibam; uti colligitur ex 2. Paralin. n. ubi dicitur quod Roboam, audiens desecisse a se decem
Tribus, convocavit uti versim domum Dda, Miamin centum octoginta millia Eectorum, atque bellantium, ut d micaret contra Israel es converteret adseregnum m. Et infra, imper visuper Judam, es Benjamin; Sacerdotes autem es Levita, crus erant m universo Issaei, peneruna
ad sem videlicet Roboam Regem Iuda d.
cunctis MLbm sinu, relinquentes suburbana, es
autem non suit in Silo in Regem coronatus; pasessiones suas, es transeunus ad Judam, es' sed in Sichem: uti colligitur ex ;. Reg. 12. Nec ri: salem : de per eiuldem confoederationem,
abstulit Sceptrum a Juda, sed illud remansit atque coalescentiam Tribus Levi de quo prodierunt Machabaei, una quasi Tribus effe- penes Tribum Judae usque ad captivitatem
Babylonicam. Nabuchodonosor vero capti-,cta est; & a Scriptura pro una reputatur illis Vando filios Israel in Babylonem, pariter re- verbis, iratussue est Dominuι vehementer Graeti,giam dignitatem tunc non extinxit .in Iuda;rs abstulit eos a con pectu suo, es non remansit nisi quia post illam captivitatem fuerunt nonnul- Pibus uia tantummori , in quo tamen Sace
li Supremi Principes super Juda, ut Zorobabel, Esdras, di alii, nati de eadem Tribu. 9. Quarto alii reponunt; illud vaticinium adimpletum esse tempore captivitatis Babylonicae r Ergo aut Incarnatio Verbi iam pridem peracta fuit, Messiasque venit ante JESU Christi adventum: aut certe ex illo nihil probatur. Ant. patet ex cap. uir. Res ubi habetur omnes Hebraeos cum suoRege vastata Judaea, de Ierusalem, a Nabuchodon olore ductos sati in captivitatem: atque ita ablatum qu dotes, & Levitae quoque erant. Unde cum
Machabaei sic inserti Tribui Juda post capti
vitatem Babylonicam regnaverint usque ad tempora Christi, Regia vel Ducalis salten Dignitas remansit penes Judam. I i. Probatur sicunas Conclusio ex alioque vaticinio, registrato Daniel. p. patidium Incarnationis secundae Personae, adventusque, Si passio Messae iam peracta: nam sic. .cit. dicitur, animadverte Sermonem, es intellige Isionem', septuaginta hebdomades abbreditatae si isque tuisse sceptrum a Iuda. Contra; tempore super popudum tuum et es seuper urbem S-nctam captivitatis penes Judices aliquos supremo remanebat species quaedam potestatis saltei legislativae, seu Scribarum ἰ uti constat ex historia Susannae Dan. 13. ec consequente in istud vaticinium quoad hanc partem non filii adimpletum. Insuper post mortem Regis Iudae. Ioachim simul captivati in Babylone. Zorobabel de Tribu Iuda constitutus fuit Praesectus, & Dux super Judaeos. Sed initant Rabbini R R. Saltem post
Iuam , ut consumetur Harar/catio, es em accia sat peccatum, es deleatur intimitas , es ad catur
' inia sempirema, es impleatur visio sympheti es ungatur Sanctim Saluio m. sim ergo, es a nimadverte ab exitu sermonis, ut iterum edi i cctur Jerusalem, usue ad Christum Ducem his domaros .m rursim adi alitur hiat ea, mr, in ancisti.t temporum. D post hebdomadi occubDιν Grainu, es non erit 6 populus, qui eum negaturam est. D civitatem es Sanli uarium si
. nulla species dignitatis Regiae, Luca is, vel sitis, repost em bessi tutis risiatio:
92쪽
Art. III. Secunda persona Trinitatis est incarnata; Sc. 6 a
bit ahtem pactum multis hebdomada ima ,sin me- et 8. Resis Artaxerxis Longi mani, quo Eduouo h Idomada d Piet Sari ficium, s hostia, Uerit in templo abominario inflationis; m Murue ad consumationem, s snem persiperabili desitatio: sed istae hebdomadaero. quae faciunt o. an nos, intelligendo per unam hebdomadam . annos uti habetur Gen. 1y. vers. D. iam efflu-χerunt a tempore praedictionis: sive capiamur
anni pro annis Lunaribus, qui it . diebus sunt breviores, ut vult Julius Affricanus: sive pro solaribus, uti vult Lyra, Eusebius, Ambrositas, dc communis Interpretum, ac d T. sententia ἰErgo jam peracta est Incarnatio, & venit verus Messias. Subsumo; sed nullus Convenientius assignari potest, quam JESUS Christus ; nam ipsi soli conveniunt praedicata in
praefato Vaticinio posita, cum solus ipse sit 363ιtιa si uerna, Sanctus Sanctorum oeci usa da r. annos solares.ctum eius de reaedificanda Urbe Jerosolyinaea suit executioni mandatum; de tunc propridfuit exitiis remanu, scilicet hujus edicti, ut adificetur Ierusalim, sicut dicit textus citati Vaticinii ', continuatio autem earundem contigit sub Monarchia Graecorum; di tandem te minatio incidit in initium Monarchiae Romaanorum, a Cuius Monarchiae initio usque ad
Christi baptismum calculantur is anni videlicet M. Imperii Augusti,&is. Tiberii, sub cuius decimo quinto anno, referente la. Luca Evangelista,Christus baptisma suscepit inJordane. Itaque si annos Computes ab anno 18.
Artaxerxis Longi ni usque ad morte iris Christi, reperies μα qui faciunt exactc 7o. hebdomadas . calculando pro una hebdoma- populo suo. A circa quem adimpletae sunt Prophetiae variar, sinis praevaricationis Ddaeram, detitionu peceatι per occisionem Filii DEI. de cui exacte computatio 7 o. hebdomadarum competit, ut paulo post ostendam : Ergo Sc. n. Ad hoc quoque arsumentum infringendum proterviendo rei pondent Rabbini Hebraeorum ; quod in allegato Vaticinio sit sermo de hebdomadibus longioribus, quam r. annorum; unde dicunt ibi Sermonem esse de hebdomadibus, vel Olympiadum, vel Jubilaeorum, vel Saeculorum, notabiliter longioribus secundum ipsos; ac idcirco easdem necdum esse terminatas, & consequenter nec
Messiam advenisse; quia si per olympiades
fiat numeratio illarum hebdomadarum, re sultant duo serme millia annorum. Contra x Dia; S. Scrip rurae mos non est per olympiades computare annos, sicut faciunt Graeci. Contra fecundo , hebdomadae secundum moiarem scripturae, uti patet Gen. 19. computantur secundum septennium, ita ut una hebdomas complectatur 7. annos, di non plus. Contra tertiis , si hebdomades istae Danielis per Olympiades, Jubilaea, vel saecula deberent supputari, sequeretur. Templum Jerosolymitaniam , de Civitatem non fore dissipandam a populo cum Duce venturo uti loquit ut, idem Vaticinium nisi v. g. post 49. millia annorum correspondentium ro. faecillis: quod falsissimum est ; cum Templum, & Civitas Jerosolymae jam dudum sub Tito, & Uespasiano Romanis Ducibus fuerint devastata, iuxta prophetiam Christi dicentis, non remansurum ibi lapidem super lapidem. 13. Nota hic : circa initium computandi
memoratas ro. hebdomadas . esse sententias varias, & intricatas: ego iudico earum ex o
dium pise sub imperio Persarum, puta anno
I Probatur tert A Conclusio variis aliis Prophetiis, di vaticinus Veteris Tella menti; quibus varia circa verum Messiam venturum praedicuntur a sanctis Prophetis: qim omnia
adimpleta sunt in J ESU Christo: & consequenter jam Incarnatio eli peracta, in persona secunda Trinitatis, & J ESU Christo, de
consequenter venit verus Messias: sic Isaiae r. habetur prophetia de ejus nativitate ex Viringine, Ecce Virgo conciput, Ψ pariet fluim, JESUS Christus autem conceptus est ex Virgi-gine Luci. Fi Mich. s. habetur Prophetia de eiusdem nativitate in Bethlehem, Et m Mihi
iam Ephrata paret ulus es in missi a Iuda; ex te mihι egredietur m sis Dominator in Iprael, Neeresus Uus ab initio eternitatis s. IESUS
Christus autem natus est in Bethlehem Luci Et Zachariae p. habetur vaticinium de ejus paupertate, Ecce Rex tuus renisti H tutim,s MLvator, ipsi Pauper. es Ucendens siver asinam et
quod totum veri ficatur de JESU Christo, qui dicit de se Luc. q. vulpes foras habent, re πα-
lucres coeli nidos: filum autem hominis non habet. ubi eum raclinet. Similitet Zachar. II. ponitur praedictio de appretiatione Messiae o. argen
teis. appenderunt mercedem meam F. Seutris.
Et Sap. a. de morte turpissima ejusdem-., morte turpe ma condemnemus eiam Et Psal. de crucifixione, & flagellatione, foderunt m nus meas, re pedes meos, s dinumera Uerum mnia osa mea. Et Psal. 16. de Resurrectione amurcam diluculo. Et Psal. 62. de Ascensione.
Ucendisti in aliam se. Et Ioel vaticinatur Spiritus S. missionem dicens, esundam de Spiritu
meo si per omnem earnem. Et Baruch. a. Legis novae lationem, spumam litis adterum Testa mentum . quae singula, de complura alia vati
cinia futuri Messiae ad amussim in Claristo impleta leguntur in historia Evangeliea; S d berent
93쪽
6 Lib. I. Controversianam. Cap. IV. De Secunda Per na &c.
berent sane movere intelligentiores Rabbi. nos ad credendum in eum: sed ut bene hie advertit noster eruditissimus Luranus, solaci obstinatio tenet eos in perfida expectationes Messiat : Ergo iam Incarnatio est peracta, in secunda perlona, Se venit verus Messias, qui
IS. Fundamentum potissimum, ob quod Hebraei negant Incarnationem iam esse peroa tam, Ac venisse verum Messiam est, quod S. Litterae Veteris Testamenti promittant tempore veri Messiae quaedam mira occursura eundemque varia benefieia, & bona tempora. Ita allaturum populo Israelitico: nam in ad- entu ejus iuxta vat inium Isaiae v. habitabis
lupus cum agno, es pardus eiam h do accubabir , Utu es leo, es se simia morabunturi s puer Parpurus mιnaMt eos. Item cap. a. idem S. Vates dicit, quod em in nomF-s debus praeparaιν ora Domam in vertice manuum. 3d est elevatus si re omnes mantes: quae omnia necdum contigerunt: Ergo necdum venit verus Messias.
Respondeo: haec de similia plura alia in S.Scriptura registrata non esse accipienda in sensu litterati, qui occidit; sed in sensu spirituali, qui vivificat, ut erudit E exponit Lyranus, de alii post eum interpretes. Itaque, illa habit asso agni cum Iupo icc. intelligitur vel de futura pace. tranquilla habitatione,& gloria Ecclesiae militantis, per Messiam aliquando extinctis Tyrannis inducenda: Uel de cohabitatione Gentilium conversorum, te omnium Nationum barbararum mundi quae recte dicuntur Lupi, Pardi, Leones cum mitibus Christianis, ceu agnis Be ovibus in eadem Ecclesia.
De natura Divina, seu Divinitate Christi.
Dyco primo : Christus habet veram
Divinam naturam; sicque est verus DEUS. Ita Catholici; contra Ebionitas, Cerinthianos, Samosatenianos, Photinianos, Arianos &c. assierentes Christum purum hominem. a. Probat primo authoritate S. Scripturae; In qua extant complura aperta testimonia de
natura Divina, seu Divinitate Christi: sie dicit DEUS Pater Psalm. a. de Christo HK- meus es tus subaudi naturalis j eoo hodie genia te. Et Matth. 3. de eodem Christo dicit idem Pater hie est μυ----umia. Et rursus de eodem dicit Petrus Matth. I 6 Tu es Christ- μ ιDEI rivi. Et L . I. dicitur, quod enim ex te nascetur Sanctum, vocabitur Dum DEL EI I. Joan. c. I. simus in vero Filio0- IESU Christo.
Et alibi passim extant complura alia testimo nia quibus Christus vocatur Filius DEI: Sed esse Filium DEI naturalem, est habere Divinam naturam, seu Divinitatem: Ergo Christus habet veram Divinam naturam, seu Divinitatem. 3. Respondent Haeretidie haee Et similia a testimonia tantum velle, quod Christus sit Filius Dia adoptivus; ac proinde carens na tura eadem Divina cum Patre. Contra: Filiis in per adoptionem est omnis justus: attestimonia praefata altiorem, de nobiliorem probant filiationem, quae est specialissima Christo; nam dicunt illam esse veram, Ac provenire a Vera generatione aeterna, ac Divina Patris; uti recte observant M. PP. signanter S. Α-brosius scribens in Epistolam ad Hebr. ubi ait.
quod vero dixit, μι- -- es tu, ego hode geniare, aperte man festar, quod suem, de quo ast, era ei
in Patrem, ex ν aegritia Patris si genit M. Et S. Chrysostomus, S. Athanasius, S. Cyrillus, de Cyprianus M. a. eontra Dd. . Probatur secun e in eadem Scriptura de Christo dicitur ad Hebr. I. Et cum uerum inis
Foducit Primogenisum in orbem terra, Heu; sadonem eaem omnes Angeli e . Et I. Petri .per
resurre Mnem JESU Chram, qui est ni dextera DEI. Et Joan. ιo. Ego es Pater unum sumus. Et Luc. s. dimittit Christus peccata. Et Luc. Ita cognoscit cogitationes Iudaeorum seu secreta cordium. Et Matth. p. verbo suscitat mortuam puellam: sed adorari ab Angelis, sedere in dextera DEI; esse unum cum Patre, dimittere authoritative peccata. cognoscere Secreta cordium. 8c unico verbo suscitare mortuum, non conveniunt puro homini; sed habenti Divinam naturam: Ergo Sc. . Probatur tertior Christus est verus Mes.sias in lege promissius, uti priora am probatum est: sed verus Messias habet Divinam naturam leuDivinitatem,estque propterea verus Deus uti dicitur de eotaviae n. DEMS18se vemel.essa
λι nos. Et cap. H. in te est Deus, s non est Dein ab se te; vere tu er Dem absiconditin Deuιvrael Samaror. Et Baruch I. eap. hic est DEIIS naster . Scaem hominibus conversatin est. Et tandem
de Christo procedit illud dictum Isa. s. ejus
Divinitatem comprobans; ρ--ως naim est nobis, s Alim dinus est nolis se. U' recabitur nomen 6- admirabitis, Dinine. Et illud Ioan I. In mmc 'o erat Verbum m Verbum eras via DEAM, U DENS eras Herbum m. omnιa per Ucm facia icte. Et Verbum caro factum est. ρο habitarit an nobis, s vid-- gloriam uin, gloriam quas linigenus a Patre, plenumgratias
94쪽
Art. V. De natura humana, seu humanitate Christi. 6s
s. obiiciunt Haeretici primo : Christus est ne David, qui Destis est ei ex semine Darid se cundum car m r sed quod descendit ex semine humano Abrahae, & David, habet ve- verus Messias in lege promissus e sed verus Messias non habebit naturam Divinam; neque erit DEUS; sed purus homo: nam de eo
dicitur Gen. 3. erit siemen mulieris conterera ca
put serpentu. Et Deut. IR de eodem dicit ut , Prophetam degente tua, es de fratribus tuis, sicut me, Su citabit tibi Dominio DEAS: 'sium audies. Et Psalm. 1oa. de fructu ventru tui ponam supersedem tuam: Ergo &c. Respondeo Neg. Min. de ad oblectas Scripturas, quae revera loquuntur de Messia Christo, dico, ex illis quidem constare, Messiam,& Christum habiturum . veram naturam Humanam, foreque hominem non tamen excludunt ab eodem Divinam naturam, quam aliae Scripturae supra , allatae eidem attribuunt.
. Objiciunt secun ο r Christus oravit, &invocavit Patrem: Ergo non est DEUS. I ra terra Christus ponitur a Scriptura Mediator apud DEUM: sed Mediator nequit esse simul DEUS: quia alias sequerentur sequentia absurda. Prim. quod DEUS fieret seipso inferior. Secundo DEUS oraret seipsum: Ergo Zec. Respondeo ad Primum Dist. Ant. Secundum naturam humanam oravit, & invocavit Patrem Concedo Ant. Secundum nais
turam Divinam Neg. Ant. Ad sicundum Neg. Min. de ad primum absurdum dico, illud non sequir quia DEUS Mediator ratione ossicii
tantum censetur fieri inferior : non autem ratione naturae Divinae. Ad secundum dico; cum Christus Mediator oret secundum natu ram humanam, nullum absurdum inde sequi.
tur; cum haec sit alia a natura Divina.
De natura humana, seu humanitate Christi.
bet veram naturam humanam, iaconstantem anima rationali. ac corpore humano; sἱcque est verus homo. Ita Catholici; contra Cerdonianos, Proelianitas, Appellitas, Manichaeos priscilliari istas Valentinianos, Ac Apollinaristas, qui omnes. etsi per diversas vias gradientes, negant Christum esse perfectum hominem. a. Probatur primo : S. Scr7ptura dicit a Christum venire de semine Abrahae Gen. . di ad Gal. 3. Abrahae diem sunt promis es, essemnis ejus. Et ad Rom. l. dicitur esse de semia
ram naturam humanam constantem anima rationali & corpore: Ergo Christus habet veram naturam humanam; sicque est verus homo. escunδ S Scriptura saepe facit mentionem sanguinis veri, te animae verae Christi, quae
comprehendunt veram naturam humanam,
seu humanitatem: sic dicitiir de sanguine ad
Hebr. p. si enim sauguis hircorum, aut taurorem, V ciuis vitula aspersus inquinatis sancti*at ad emundationem carnis; quanto magi anguis tauri si. Et t. Pet. l. non corruptib. us, auro, es a r argento redempti estis de vana vestra conversari ne paternae traditim sed pretiose sanguine, pιasi agni incontaminati ,ει immaculats Christ/. Et
r. Joan. i. Sanguis 3 u Christi Filii DGemunis
dat nos ab omni peccato. De anima vero dicitur JOan. ia. nunc anima ea turbata est. Et Matth. 26. tristis est anima mea usique ad mortem:
sed quod constat sanguine vero, & anima rationali vera, habet humanam naturam: Ergo talem habuit Christus. Tertilo: eandem veritatem determinarunt Concilium Nicaenum I.in H mb. Et Constantinopolitanum II. in sola ad masium Papa . Et Chalcedonense Di De recto Lidei. Et SS. PP. Theodoretus M. I. contra Haeret. cap. 1 . Et Tertullianus lib. de carne Christi. Et Fulgentius Martyr, Gregor. Nasanr. dec. Quarto: Christus fuit Media tot hominum ; sustinuit vera vulnera, ac alias passiones, sitim, habuit veram nativitatem, conceptionem, ambulavit, comedit, fuit fatigatus; quae omnia arguunt in eo esse veram natu ram humanam, ipsumque esse verum hominem. Ergo de C.
3. Objiciunt Haeretici primo signanter Manichaei: Christus fuit tantum in similitudinem hominum factus, s habitu inventus ut homo, ad Phili p. 3. Ergo non fuit verus homo, sed similitudinarius tantum. Gram . Appollinaristae : si Christus haberet naturam humanam sicut nos, esset pars mundi, inquit Apollinatis e sed hoc dici nequit; quia pars mundi non potest afferre salutem mundo: Erso dcc. Tertio iidem: duae naturae, humana scilicet,&Divina in Christo nequeunt simul coalescere: Ergo Christus humanam non habuit. R spondeo ad Primum Neg. Conseq. quia ly 1usimilitudiuem non excludit realitatem. & veritatem naturae humanae in Christo; uti constat ex illo Gen. Σ. ubi dicitur, qudd Adam genuit filium ad similitudinem Fuam; qui tamen
erat verus homo: quae ergo sunt ejusdem a Fri Bernariu Sannig Scholae Controversisticae. Tom. I.
95쪽
Ub I. Controversarum. Cap. IV. De secunda Persona &α
advenarum oriuntur in animabus nostris ob
lpeciei in Scriptura similia dicuntur. Vel dici potest, quod Christus dicatur in similitudi
nem hominum factus; quia habuit naturam in similitudinem carnis peccati, ut d itur ad Rom. 8. licet ipsum precatum non habuerit. Adsiecundum Neg. Min. cum sua Ratione;quid enim obstat, quo minus pars mundi, seu mnum individuum a DEO determinatum seis Iutem afferat toti mundo λ de sane decebat,ut homo nobis similis eam afferret; cum scriptum sit in Psalm. a. stratre non redimit, rediamet bomo. Ad Tertium Neg. Ant. nam cum duae
naturae Christi unica duntaxat Constent perinlana; idcirco simuI coalescere possunt unione hypostatici. . Dico secundo: Anima Christi, fuit vera Anima rationalis. eiusdem speciei cum no-1tris animabus rationalibus. Ita Catholici; contra Arianos, cte Apollinaristas. s. ProbaturWMno: S. Scriptura aperta profert testimonia de vera anima rationali Chrisi, eiusdem speciei cum nostris animabus; sic
dicitur Joan. 11. nunc anima mea turbata est. Et Matth. 16. trou est anima mea usique admorin
em ; quae intelligi nequeunt lecundum Aritim de Verbo, quod esset loco animae ; quia Verbum nequit turbari, triste fieri, Se simili. bus passionibus subjacere. Item Isaiae ra. dicit Christus, potestatem habeo ponend, animam meam; quae verόa libertatem arbitrii, de consequenter animam rationalem similem no-ntis indicant: Ergo flec. Secundo: Christus totum hominem redemit, unde dicit Ioan. 7. motum hominem sanum feci in Subbatia r Ergo etiam totum hominem assumpsit; de cons quenter veram animam rationalem similem nostris animabus, utpote quae vera pars h minis est. Nertur eandem doctrinam defini-rit Concilium Ephesinum cap. 33. Et ChaIc donense; de Romanum sub Damasio papa. Et
tenent uno ore SS. PP. Leo in Dist. II. Et ra. Et p3. Et Augustinus contra Eeticiam Arian.
cap. I3. Quartό: DEUS nequit fieri serma corporis, cum hoc dicat imperfectionem, Sc rationem partis: Ergo nec Verbum in Christo fieri potuit anima. 6. Obiiciunt Haeretici, signanter Apollinaris primo: si Christus habuisset veram animam rationalem, similem nostris animabus , habuisset cogitationes peccatorum, Ac maxi-- illlecebrarum carnis: sed hoc dici nequit:
Ergo &c. Secunia Christus non habuit humanam mentem; quia haec fuisset superflua, aut extincta per divinam mentem: Ergo Zce. Respondeo ad Primum Neg. Ant. nam cogitationes precatorum, maxime illecebrarum
carnis secundum S. Athanasium tiLissalarae
transgressionem. seu peccatum Adae; unde de scelus peccati appellantur: at in Christi anima non consurgunt eiusmodi cogia atationes , utpote quem Adae transgressio non concernit. Et quia anima Christi ab in. stanti creationis suit sancta, beata, de ita uniata Divinitati, ut similibus cogitationibus e erceri non posset. Ad fecundum Neg. Anticum sua Ratione: nam quamvis mens crea ta animae rationalis Christi moderationem a ciperet a Divina mente; ipsa tamen integra in sua entitate persistebat: nec superfluati it; quia ad actiones humanas Creatas qua lales necessaria erat; quas natura humana Chriasti edere debebat in testimonium verae humanitatis eiusdem Christi. . . Dico tertio e similiter eorpus Christi. fuit verum physicum, sublunare corpus, εο
caro eiusdem speciei cum nostris corporibus humanis. Ita Catholici; contra Appellitas Cerdonianos, Marcion: Procli antias, Prisci lianos, Valentinianos, Manichaeos, Eutychia r. nos, de Apollinaristas. 8. Probatur primo: S. Scriptura enumenti eram generationem, filiationem. Sc nativitatem Christi secundum carnem physicania veram; unde dicit Matth. I. Liber generationis 1 ESA Christi Filii Dapid , Dus AH r. ham. Abraham genuia Isaiare me. 8c intra , 1
cob autem genuit 'seph virum Maria. de qua natus Ut USUS, qua vocatur Chrimiar Et Luc. r. vocatur Filius B. Virginis; Ecce Gncipies, irarier Eurum se. Et ad Gal. . dicit eum s Etam ex muliere: Sed si Christus haberet fi ctam Carnem, ut volunt Cerdoniani; vel cnem phantasticam, ut somniant Manichaei; de coelσ tractam, ut autumant Valentinianuvel de solis elementis conflatam, ut fabula tur Appellitae: vel ex aliqua parte Verbi DL vini conversi aptatam. ut contendunt Apol linaristae; male enumeraretur generatio Cesiasti secundum carnem veram, Bd salve Vocar tur filius Abrahae, te David; cum carnem ab eis derivatam non haberet : Ergo Christus revera habet corpus physicum verum sill
nare. Sc Carnem eiusdem species eum carn nostrorum corporum. Secundo: Christus mois
re aliorum hominum comedit, sitim. 8e do I res in Cruce de alibi sensit, fixuras a clavis sisestinuit, carnem palpandam praebuit. aliaque signa corporalia verae carnis sublunaris, de Giusdem speciei cum nostra carne edidit: EGgo dec. Tertio: eandem conditionem carnis .
verae physicae . de simillimae nostris carnibus definierunt Concilium Chalcedonense. Nicaenum L de Romanum sub Damaso, Et Eph
96쪽
Art. U. De natura humana, seu humanitate Christi. 6
simam ean. 3. Et Hispalense II. cap. sῖ. Et Brac- carente I. cap. .. Et Nicanum H lj b. Et sub stribunt omnes SL Pp. Faustinus tib. contraisi . cap. 3. Et Ambrosius, Gregor. Narianet. Fulgentius & Tertullianus tib. de earne
. s. Obiiciunt Haeretici,&primo Valentiniani r i. ad Cori as dicitur; primiti homo dis terrat ranus; serenatis homo is corio coelestis : Ergo corpus ex caro Christi suit materiae coelestis. Ionia Manichaei dicunt; et . ad Cor. s. dicitur,si cognovimus Christam secondum carnem ; tam non metimui ; quem textum Faustus Manichaeus sic glossat, quod Paulus primo existimabat habere veram carnem; poste vero doctior tactus mutavit sententiam , &agnovit Eum non vera Carne; sed apparenti duntaxat carne velatum: Ergo&c. Respondeo ad Primum g tollando Scripturam, di dico, quod secundus homo, seu Christus dicatur coelestis non a materia coelesti carnis; sed a Divina persona, & natura. Vel quia coelestem duxit vitam. Vel quia statim ab initio ejus anima habuit gloriam coelestem, licet in corpus non redundaverit statim: quem sensum assert S. Chrysostomus hom. I. in . ad Cis. Et S. Augustinus M. de civit. cap. II.
Adjecundum dico, illam Fausti glossam esseo blasphemam e itaque vera glosia illius Scripturae est, quod Paulus loquatur de condiatione Carnis passibilis. in qua cognovit Christum, dum vitam mortalem ageret: sed jam Eum ita mortalem non novit : quae expositio traditur in Syn. VII. ara λ quadrat qui Pauli verbis deinde subtextis, es qui vivum,
sim non sibi vi Pam,sed B, qui pro eis mortuus es, es reuerrexit.
Io. Dico quarto : natura humana Christi permansi stabiliter in Christo impermixta ,
salvis luis proprietatibus; quare caro ejus Uera non fuit conversa ullatenus in Divinitatem, vel Verbum. Ita Catholici: contra Eutychia nos, Apollinaristas, Diostoranos, & cephalo S.It. Probatur primo omnibus illis authoritatibus Scripturae, quibus prior concia. ostensum est, Christum peracto iam mysterio I carnationis de Nativitatis habuisse veram h manam naturam, S: corpus physicum eiusdem speciei cum nostris corporibus, & carne humana Ergo gratis fingitur in inso Incarnationis momento eadem conversa in Divinitatem. Secundo: hoc dogma erroneum damnatum fuit a generali Concilio Chalcedonensi, quod act. 1. ιn Symb. ait, confitemur in noris'. Remardi Sanne Ahola controversistica Tm. I. - I a simu Aebm Hlium Dum duabus naturis inrania fuse e . salva utri rue natura proprietate. Brra; peracio mysterio Incarnationis in Christo remanserunt omnes signaturae humanitataS; unde eluriebat, patiebatur ab elementis Calorem. & frigus, ali sique miserias corporales Ergo Sec. ia. Dico quinto: Christus secundum n turam humanam suit vere passus. crucifixus, di mortuus: &non secundum Divinam. Ita Calliolici : contra Eutychianos , de Anace phalos, allarentes Divinitatem in cruce passam:& contra Basilidianos, dicentes Simonem, Cyrenaeum, quem teste Scriptura angari verunt Iudaei, ut sustolleret Crucem crucifixui' fuisse : di contra Marcitas, volentes Christum tantum putativὰ esse passum. I 3. Probatur πι- S.Scriptura inquatuor Evangeliis narrat distincte Cliti stli secundum natura humanam vere, & realiter esse passum:& non Divinitatem: vel si monem Cyrenaeum; vel aliquod phantasma Christi. Item r. Petri . dicitur, Chri igitur pas; pro nobis in carne,
es vos eadem cogitatione arma-ni: carne diu
cit passum, non DEItate, vel in Cyrenaeo, vel phantasmate. Et a. ad Cor. IS. dicitur, nam etiasi cruci m Q ex infirmitate.. Prophetiae etiam Veteris Testamenti de passioneChristi,toquntur de passione in carne humana vera peragenda; sic dicitur V m. 11. qui est despersona Christi,foderunt manus meas, V pedes meos, dinumeraverum omnia ossa mea. Et Isa. 6 . corpus meum dedi percutientibus, es tenas meas vessentibu . Secuniae eandem veritatem
orthodoxam definierunt Concilium Chalceia donense. Ephesinum ; & Hispalense II. eap. 13. Et habetur in Symbolo Athanasii; uirus a
tem non conversione monitatis in carnem.
1 . Obiectiones Haereticorum Contra & s. conclus innituntur meris coniecturis, &figmentis arbitrari sque assertionibus directe adversentibus S. Scripserae adductae; ideoque easdem non recensui: sed simpliciter negandae sunt.
Dym primo: In Christo datur unica
duntaxat Persona Divina personans naturam Divinam,& Humanam νὴ
unde non est alius Filius DEI, & alius Filius Virginis. Ita Catholici; contra Nestorianos,& Gnaphranos.
97쪽
2. Probatur primo a S. Scriptura passim .
appellat eundem Christum Filium DEI, &hominem: sed si in ipso essent duae personae,
deberet unum ab altero distingvere : Ergo non sunt ibi diversae Personae, scilicet humana, Ze Divina; sed Divina duntaxat. Maior constat ex illo ad Gal. 4. misis DEAS Filium suum, DLMm ex muliere. Et Marci tu es Gram Fit in DEI benedi I, p erasum. Et Ioan .
Luz . quod enim ex te nascetur Sanctum, voca
Hiin Fuim DEL. Et de eadem prorsas Divina secunda Persona Trinitatis, quae per Incarnationem constituit Christum . dicitur Ioan. . Vertam rem apud ΠM U DENS eras V miam. Se infra , Verbum caro factum est, es habι- μνιι in nobis: Ergo idem est Filius DEI & homo, seu Filius Virginis ', ac proinde unica tantum in Christo Persona Divina. Secundo unicam in Christo dari Personam Divinam definiunt antiqua Concilia contra Nestorianos, scilicet Ephesinum, Chalcedonense, Lateranense de ToIetanum. Idem tenent SS PP. unanimiter, ut Athanasius Di d mbolo: qui licet DENSR U homo: non duo tamen, siduam
est Christus; uum omnino non eonfusione substantiae, sed intitate Persona. Tertio. otiose ponitur per sona creata in Christo ἔ cum totum munus
ejus suppleatur sincienter per Divinam et Ergo &c. a. obiiciunt Nestoriani primor ipsi M.PP. distingvunt in Christo duas personas 2 unde
dicit Leo Papa, aliud est quod curaucat miram lis; s aliud, quod Aecumbuo probriu in Christo: Ergo &c. Secunia Joan. 1. dicitur, seisite rem plum Mec ubi, inquit Nestorius.- ait, Christin FIDite mes, quasi esset unus: sed se ire templum.
quasi quoddam diversum, in quo habitata. DEUS, qui est omninet a templo suo. in quo
habitat. distinebas: Ergo Sec. Tertio: Matth. n. dicit Christus, DENSmem, ut quid derelimstame: ex quo habetur, quod Divinitas, de conis sequenter Divina Persona Chrissum dereliquerit et Ergo salt8m pro tempore passionis in natura humana Christi fuit propria persona: si autem tunc adfuit,argumento est, eam semper adfuisse. Quari, nisi MARIA dicatu simul generasse personam Humanam Christi, non posset dici Mater Christi: Ergo eandem genuit; & se sunt in Christo duae personae. Quinto MARIA non est nisi rem, id est Mater DEI; cum ipsius personam Divinam Christi non genuerit: Ergo humanam genuit. Sem, Qui heri potest, inquit Nestorius, ut duae nain
turae in unam Personam coeant in Christo. &quodammodo monstrum essiciant λ si i . subsistentia, seu personalitas vix intelligitur quid sit; de multi eam in negatione, vel modo indistincto a natura collocant: Ergo ea re mansit in natura humana Christi: sicque in Christo sunt duae personae. Respondeo ad Primum Neg. Anti &ad authoritatem S. Leonis dico, ipsum tantum velle, quod in Christo sint distinguendae duae naturae, quarum una scilicet Divina muraculis coruscat; altera id est humana, opprobriis succumbat. sicundum dico, Christum in illo textu loqui de sua morte, quae est diss Iulio humanitatis, seu corporis di animae, quae sunt partes humanitatis constituentes te inlum: cum qua solutione stat. quod sit in tali templo unica perisna Divina, quae etiam in littis partibvstempli, seu humanitatis Christi remansit unita hypostatita. Ad Tertium dico, illum textum tantum velle, quod Chiasius tempore Passionis fuerit a Dio derelictias quoad assistentiam, & favorem, non autem fuit a DEO derelictus quoad Divinitatem, de Personam Divinam, quae semper manserunt hypostat ce unitae cum anima, & cnrpori Christi per mortem separatis. Ad Quartum Neg. Ant. nam ut B. V. MARIA dicatur vera
Mater Christi, sussicit, quod genuerit eius
verum corpus, statim suppositatum seu pe sonatum Persona Divina, etsi Rippositum. seu personam non genuerit. Ad Quint-. Neg. Anti nam in B. V. MARIA dicatur vera Mater DEI, seu Theotocon, sussicit, quod neraverit naturam humanam, quae a Verbo
DEI hypostatice fuit assumpta ad unitatem Personae Divinae. A exiuman quo Nestorius ponit summam vim, dico, quod unio duarum naturarum Divinae, di humanae in Christo fuerit effectus Divinae Omnipotentiae, cui non repugnat intimo nexu hypostaticὰ unire
duas naturas, & petionare uni a Persona Di vina ; nam per talem nexum coeunt hac rati. one in unam personam absque ulla monstr sitate, ut Persona Divina unita humana nat rae praeveniendo resultantiam personae eam reddat subsistentem, de suppleat ea omnia munera, quae praestare deberet persona Cre ta , si resultaret & adesset.' Adseptimum dico, sive ponatur Creata persona consistere in negatione, quae est minima entitas: sive in alia
quo positivo , illa distinguitur realiter a sua
natura humana, S separabilis est unde tametsa Verbo assumatur natura humana, non est necesse, ut ipsa perisna assia matur: sed si ponatur esse pura negatio, ea tollitur per aduem tum formae Divinae, seu personae ac subsisten-
98쪽
Art. VII. De facultatibus animae Christi. 6o
tiae Divinae: imo ea non permittit antecedere illam negationem; quia non assumit naturam humanam subsistentem humanitus; sed reddit illam subsistentem divinitus. Si vero ponatur est e forma, veI modus positivus; talis non resiuitat in natura humana Christi; sed
ejus loco substituitur Persona Divina Uerbi.
Dyco primo : Christus' habet dupli
cem verum intellectum, Divinum scilicet, & humanum; unde in eo est vera ratio mentis humanae, seu facultatis intellectivae. Ita Catholici; contra Apollinaristas, asserentes Verbum in Christo supplere
Σ. Probatur tram. de humano de Divino enim non dubitat Apollinaris omnibus illis textibus S. Scripturae, qui insinuant Christum exercuisse operationes intellectus veri humani, veraeque mentis humanae; maxime illis. quibus dicitur admirationem edidisse Matth. 8. ubi admiratur fidem Centurionis, audiensara. - 1 HS mirarus est. Item illis passibus Scripturae , qui dicunt Christum habui si scientiam, & sapientiam, consilium, coet raso persectiones ad intellectum verum H manum pertinentes; ut Luc. a. 1 ran sciebat sapientia se. Et demum illis quibus
dicitur Christus oras te: erat pernoctans in or tisue oratio autem est creatae mentis in DEUM elevatio: Ergo dic. Secunia intellectum verum humanum in Christo probant illa argumenta supra ara. 1.procouc . r. de humanutate completa Christi facta: nam ad completam naturam Humanam ex anima rationali.& corpore physico humano constantem requiritur etiam intellectus; cum sit facultas ani
mentum non habet ex se operationem, sed duntaxat ab agente principali: sed natura hi mana Christi fuit instrumentum Divinitatis secundum SS. PP. maxime Cyrillum in L . de hicarnate Verbi parte s. Et Athanasium Orar.
operativa per intellectum, seu mentem humanam. Iecunia, Verbum sufficienter per intellectum Divinum supplere potuit operationes intellectus creati: Ergo talis intellectus strastatuitur in Christo. Respondeo ad Pramum: Maiorem tantum procedere de instrumento
artificiali. quod caret principio agendi: non vero de naturali, A substantivo, quod praeditum est propria sorina, di principio agendi r& tale instrumentum suit natura humana a
Christi, praedita forma intrinleca, & principio intelligendi, scilicet mente humana, seu facultate intellectiva. Ad secundum dico, etsi Verbum sufficienter possit lupplere vices intellectus creati, expediebat tamen eundem assumere cum natura humana; chm sit potentia identificata animae rationali, tanquam parti physicae essentiali naturae humanae. Et quia Christus debuit assumere totum hominem cum suis potentiis; cum venerit sanare totum hominem laesem; Se consequenter etiam intellectum humanum vulneratum tot peccatis incredulitatis. Alias Objectiones Apollinaristarum vide solutas supra art. s. concha. . Dico secundo e intellectus animae Christi non laborat ulla ignorantia. I a Catholici ; contra Ignoitas, docentes Cluillum ignorasse ultimum diem. Et contra Buc rum, Lutherum, & Calvinum, ponentes in Ch isto multarum rerum ignorantiam. . Probatur Wim : S. Scriptura Christo attribuit omnimodam scientiam, & notitiam;
sic Paulus de Filio DEI, qui est Christus, loquens dicit, in quo sint omnes ιhesauri sapim- να, s scientia abson itur Ergo in eo non fuit ulla ignorantia ultimae diei. Rursus Ioan. II. Christus dicit ad Patrem, omma mea tua sim es tua mea sunt: Ergo omnimoda scientia Pat is est etiam scientia Filii; & sic sicut Pater novit ultimum diem; ita & Christus. δε- cmuco cognovit secreta cordium, juxta illud
Matth. p. cum vid set I HS cogitasiones earum. Et 'cap. v. 3ΕSin autem silens cogitationes e
rum : Ergo a fortiori cognovit omnia alia: de consequenter nulla fuit in eius creato InteI- lectu ignorantia. Ter o Concilium Romanum sub Agathone r Et Lateran . eog . Et Chalcedonense M. Et Constantinopolita num colL 3. ponunt in Christo ab instanti sciaentiam omnium rerum increatam, & crea tam : Ergo Zec. 6. Objiciunt unoitae: Marcii a. dicitur de die autem illo, vel hora nemo siit; neque Aneeti an coelo; neque Diuui 1nsi Pater et Ergo Filius DEI Christus habet ignorantiam ultimae diei. Respodeo cum S. Augustino tib. AD P. Disse. Filium DEI dicere cit. Dc. sene. scire diem illum ultimum sic tantum, ut eam nobis revelare non debeat: quatenus nos imcautos reddat cautos, & vigilantes: unde ibidem statim subditur, tigilare,s orare nefici
. Dico tertio : Christus habet quoquo duplicem voluntatem ; Divinam scilicet de 1 3 humanam
99쪽
o Lib. I. Controversiarum. Cap. IV. De Secunda Per na&c.
humanam. Ita Catholici; contra Monotheli- lotas, sed tua fiat. Ad securita dico S. GiiDtas, docentes in Christo esse tantum Divinam
s. Probatur nimia scriptura sacra ponit in Christo duas voluntates: unde dicitur Luc.
21. verumtamen non mea volunt.ti: sed tua fiat:
quibus verbis voluntas Divinitatis, Λ: humanitatis distinguitur. Et ad Phili p. a. Christus
dicitur Elis obed ens mqtie ad morum: sed Obedientia denotat voluntatem creatam humanam : Ergo haec suit in Christo. Sed fuit etiam in ipso Divina:uti concedunt Monothesta:&inde constat, quia talis voluntas fuit identificata cum natura Divina Christit Argo &c. Et Ioan. 3. apertissime distinguit ipsemet Christus in se duas voluntates, dum ait; δε-
scindi de creti, non aer faciam voluntarem meam;
sed e qui misi a me patris, id est non humanam meam, sed Divinam quae est eadem cum voluntate Patris. Secundo duplicem quoque voluntatem proe satam definit in Christo Con-I antinopolitanum sub Agathone papa. Et Conei lium Romanum sub Damaso Papa. Et Ephesinum, Chalcedonense, Lateranense &c.
Teriis eandem sententiam uno ore proserunt SS. ID. fgnanter s. Augustinus tib. contra Fe-ιt. cap. u. Et L Leo Epost. 72. Et Damasus M. q. eap. s. oiario variae operationes in Ches.so procedebant praeter voluntatem eius Divinam. etiam aliam voluntatem creatam: sie
Christus nolebat aliquo modo passionem sibi imminentem dicens: Pas spostile est, D
se fama ealiae spe. Matth. 26. sc volebat congregare filios Israel errantes, Matth. χῖ. Uses votis eo regame filios tuos. sic pariter vo-Iuit mundare leprosum Mar. . volo, mundare: Ergo &c.
v. obiiciunt Monothelitae primis: si Christus haberet duas voluntates; inter eas nonis nunquam esset pugnatio,& colluctatior sed hoc dici nequit Ergo &t. Secundo aliqui Ss. Ps. ut Cyrillus Id. o. in 'an. dicunt, in Christo fuisse unam duntaxat operationem per ambas naturas diffusam e Ergo unicati etiam voluntas principium talis operationis. N ira: summi Pontifices Vigilius, B Hono ius approbarunt sententiam Monothelita Ttim, de unica tantum voluntate Divina, Christi. uti constat ex libelli Mennae approbatione. quam secit Vigilius; et si in eo esset doctrina de unica voluntate. Et ex approbatione doctrinae sergii Monothelitae, quam ratificat Honorius in suis duabus Epistolis lGας in IV. svnodo: Ergo Sc. Respondeo ad Primtim Neg. Mai. quia voluntas humana Christi per omnia obediebat voluntati Divinat; uti constat ex illo Matth. χύ.n- mea v lum per operationem intelligere unitionem, seu tinionem hypostaticam duarum natura rum Christi inter se per ambas naturas diti
sam; non vero unicam operationem Divinae voluntatis tantum. Au Tertium Neg. Ant. de
ad vigilium Papam dico, illum libellum nunquam suisse Vigilio oblatum, nec coni quenter ab eodem approbatum, uti ostendit S. Maximus: sed factum hoc confingitur a Monothelitis: aut certe doctrina haec de unuca voluntate Christi stat per staudem dicto libello ex post facto intrusa a Monothelitis tuti patet ex *n. VI. as. ιι Ad Honorium dico, in illis duabus Epistolis eius nullam do Otinam Monotheliticam contineri. Et quamvis ibidem neget in Christo duas voluntates: id tantum intelligit de duabus voluntatibus carnis sibi contrariis: quales non erant duae voluntates Christi sibi per omnia conformes
De merito ue fatisfactione ; &Redemptione Christi.
Diςo primo: Christus non meruit subis
stantiam incarnationis per ulla merita naturat humanae prae exilientis ante opus Incarnationis Uerbi. Ita Catholicheontra Nestorianos &e. 2. Probatur W--: S. Litterae substantiam Incarnationis refundunt in puram miserico
diam. & benignitatem DEIr Ergo eandem non meruit Christus per ulla merita, eliciminatura humana praeexistente. Prob. Ant. I. ad Tim. 3. dicitur, apparωιι benignitas, s Ea manitas sulpinom nostra DEI, non ex operabus, stitia, quae fecimus nos, sid secundumsuam mιβπι- raraeam samos nos jecit. Et Luc. I. per 2'fice misericordia DEIn M vis minos Orum ex ab Ergo&c. Secundo: SS. PP. communi oraculo
tenent Christum non promeruisse substanἡ-am Incarnationis; lic dicit D. Augustinus lib.
de corrept. I. ev. n. ille homo quid erit ame,
in ad hane excellentnam inalbabilem scilicet Unionis hypostaticae perveniret quasi diceret, nihil. Teri et erroneum est, naturam limmanam Christi praeextitisse ante opus Incarnationis; nam ipsa primo formata filii a Spiritu Sancto in utero Virginis tempore Incarnalionis; unde dicitur Luc. r. Spiritu S. Superis nisi in te s virtus altissama obum abit tibi, quod enim ex re sietu anctum vocabisur fitius DEI. Et r&dem, ecce concipies ιn mero, ρο parara I
G. Quinto in omni bona Philosophia, operari
100쪽
Art. VIII. De merito; satisfactione; & Redemptione Christi. i
ptae supponit esse: sed mereri substantiam In- omne meritum ejus gloriam: Ergo Sc. carnationis dicit operationem quamdam: Ergo praesupponit esse. Natura autem Christi non habuit ante Incarnationem esse lassiciens ad operandum; aliis haberet etiam personam creatam ad operandum requisitam , quod supra art d. refutatum filii: Ergo dec. 1. Obiiciunt Nestoriani: Pselm . . . dicitur de Christo, dilixisti iustitiam, effodisti iniquit tem ;Propterea unxit te DEAS: quem locum SS. PP. exponunt de unctione humanitatis Christi per Divinitatem: Ergo praecessit in Christo
meritum justitiae, cum propterea sit unctus. Respondeo ni .: si unctio loc. eis. intelligatur revera facta perDivinitatem; tunc lypromterea non exprimit causam meritoriam; sed finalem, ut tensus sit: propterea incarnatum est Verbum in te, ut diligeres Iustitiam. Respondeo secundo: Neg. quod illa unctio exprimat Incarnationem Divinitatis 3 sed significat potius declarationem, & exaltationem nomianis, quae facta sunt ex meritis Christi, de dialectione iustitiae; & ita intelligendi sunt SS.
. Dico secundo: Christus sibi aliquid
meruit; scilicet Nominis sui exaltationem ., gloriam corporis,dominium orbis, de potestatem iudiciariam saltem indirectξ. Ita Catholici ; contra Calvinistas. s. Probatur auilioritate s. Scripturae de exaltatione Nominis , & gloria corporis rLuc. 24. dicitur nonne hae Urolebat pati Christum .essc intrare gloria fluam. Et aa Hebr. 1,
viai u 3 Has propter Pasonem morti loria, es honore coronatum. Et ad Phili p. 1.fatim est obediens virve ad mortem; propter quod es DLIIS exalta Pit irum, m donavi ι illi Nomen, quod est super omne nomen e Ergo Christus sibi meruit Nominis exaltationem, & gloriam corporis. Idem sentiunt SS. PP. signanter Augustinus tract. revi in Dan. Chrysostomus, Ambrosius, Beda&c.
6. Probatur etiam de dominio Orbis P aim. 1. de Christo dicitur, postula a me . es dabo tibi
aeuus. Et ad Rom. t . in hoc enim Christin muristum est, es resurrexit, ut es mortuorum, es λυ rum domιnetur: Ergo do c.
r. Probatur tandem etiam de potestat iudiciaria: 3 an s. dicitur, non enim Pater Iudi cat quemquam sed omne sudicium dedit Filio: Ergo Christus a Patre ob sua merita obtinuit judiciariam potestatem. 8. Objiciunt Haeretici primo debebatur
corpori Christi gloria ante omnem adium meritorium; quia gloria animae redundat in corpus sibi unitum; nisi miraculose a DEO impediatur : anima autem Christi habuit ante
Christus tantum nobis meruit; unde dicit Ioan inpra eis ego sanctifico mermum. Respondeo ad Primum ex hoc argumento tantum
sequi. Cliristum non meruisse directe gloriam corporis sui; cum quo stat, quod indirecte illam meruerit, uti limitat conclusio. Merere autem Christi in directὰ in hoc consistit, ut explicat Scotus s. di . inq. un. quod Christus meruerit ablationem illius miraculi, quo impediebatur redundantia gloriae animae Christi in corpus unitum Adsecundum Neg. Anti ex hac scriptura Joan. II. habetur quidem , quodChristus se sanctificaverit pro aliis, quod verum est; sed non habetur, quod solum pro aliis. Quare aliae Scripturae dicunt, quod etiam sibi meruerit.
se generaliter ad omnes , etiam reprobos; unde Christus sanguinem fudit, Zo mortuus est pro omnibus prorsus, etiam pro reprobis. Ita Catholici; contra Calvinistas,de Jan senistas, &c. io. Probatur primo : S. Scriptura passim dicit, Christum pro omnibus prorsus absque ulla exceptione fuisse mortuum; sic dicitur a.
ad Corinti: s. si in prae intibus moritim est , ergo omnes mortui sium syro omnibuι mortuus s diri inu. Et ad Hebr. a. υιδ mus V SUI propinter Passionemrlorsa es honore coronatum, ut gratia Despro omnum gustaret m.rtem. Et l. Joan. 2.
ipse est propitiatio pro peccaιu nostris ἰ non autem pro nostru tantum;sides toti,ia Mundi. Ergo Zeta Secunia r eandem doctrinam habent SS. PRsignanter Augustinus, qui in enarrat. Psalm.
m. ilicit. Judicabat orbem terrarum an ustate ;non artem; quia non partem emit: totum judicare habet, quia pro toto pretium dedit. Et S. Ambrosius siem. I. in psalm. us. ait, misi, sit justitia omnibus oram est, omnibus venit, omnibus passus
Uc Idem habet Trident. pus A cap. 3. usi ait,
verum et si illa pro omnibus mortuus est; non omnestamen mortis vim beneficium recipiunt ,sed ιι duret taxas, quibuι meritum Passenu Um com Nica
n. Obiiciunt Caluin istae, Iansenissaepriia:
Matth. 16. dicit Christus de suo sanguine, qui pro vo , es multis effundetur; de non dicit, qui
pro omnibus e findetur: Ergo Scc. Secundo Ioan.
io. dicit idem Christus;se animamsiuam ponere pro ovibim suis; id est pro solis praedestinatis e Ergo&C. Tertio ad Ephes. s. dicitur pariter Christus se tradidisse pro Ecclesia: Ergo non pro gentilibus, qui extra Ecclesiam tundia. Quare, DEUS ab aeterno voluit solos praedesia natos admittere ad vitam aeternam: Ergo pro his solis est mortuus. Respondeo ad 'unum,