Opera quae supersunt omnia

501쪽

Ρ- III. 287 eius quod mens odio habet secludit, hunc mentis conatum iuvat,h0c Si per Schol. prop. li huius mentem laetitia assicit. Qui itaque id quod odio habet destrui imaginatur, laetabitur; q. e. d.

PROPOS. XXI. Qui id quod amat laetitia vel tristi

tia assectum imaginatur, laetitia ollam vel tristitia assicietur set uter tu hic associus maior aut minor erit in amante, prout uterque maior aut minor Atin re amata. DEΜΟΝsTR. Berum imagines ut in prop. 19. huius demonstravimus quae rei amatae existentiam ponunt, menti conatum, quo ipSam rem amatam imaginari conatur, iuvant. Sed Iaetitia exiStentiam rei laetae ponit, et eo magis, quo laetitiae assectus maior est; est enim per schol prop. 1 l. huius transitio a m iorem persectionem. Ergo imago laetitiae rei amatae in amante ipsius mentis conatum iuvat, hoc est per schol prop. 11. huius)amantem laetitia assicit, et eo maiori, quo maior hic assectus in re amata fuerit. Quod erat primum. Deinde quatenus re aliqua tristitia ameitur eatenus destruitur, et eo magis, quo maiori assici tu tristitia per idem Schol. prop. 11. huius); adeoque per prop. 19. huius qui id quod amat tristitia assici imaginatur, tristitia etiam assicietur, et eo maiori, quo maior hic assectus in re amata fuerit:

q. e. d.

PROPOS. XXII. Si aliquem imaginamur laetitia a D

scere rem, quam amamus, amor erga eum assiciemur. Si contra sun dem imaginamur tristitia

eandem assicere, e contra di etiam contra ipsum assiciemur. DEΜοNSTR. Qui rem, quam amamus, aetitia vel tristitia as-ficit, ille nos laetitia vel tristitia etiam afficit, si nimirum rem amatam laetitia illa vel tristitia assectam imaginamur per praeced. prop.). At haec laetitia vel tristitia in nobis supponitur dari con-c0mitante idea causae externae. Ergo per sch0l pr0p. 13. huius

506쪽

288 ET HIC ESsi aliquem imaginamur laetitia vel tristitia assistere rem, quam

amamus, erga eundem amore vel odio assiciemur; . e. d. SCHOL. Propositio 2 l. nobis explicat, quid Sit corum eratio, quam definire p0SSumuS, quod sit fristitia orta eae alterius damno. Quo autem nomine appellanda Sit laetitia, quae ex alterius bono oritur, nescio. Porro amorem erga illum, qui alteri benefecit, favorem, et contra Odium erga illum, qui alteri male iecit, indignationem appellabimus. Denique notandum, nos non tantum misereri rei, quam amavimus ut in prop. 2 l. Si endimus), sed etiam eius, quam antea nullo assectu proSeculi Sumus, modo eam uobis Similem iudicemus ut insta ostendam):

atque adeo ei etiam lavere, qui simili bene secit, et contra in eum indignari, qui simili damnum intulit.

PROPOS. XXIII. Qui id quod odio habot tristitia

associum imaginatur, laetabitur; si contra idem

laetitia assectum esse imaginetur, contristabitur; et uterquo hic affectus maior aut minor erit, prout eius contrarius maior aut minor est in eo, quod

odio habot

DEΜοNSTR. Quatenus re odiosa tristitia assicitur, eatenus deStruitur, et eo magis, quo maiori tristitia assicitur per schol. prop. 1 l. huius). Qui igitur per prop. 20. huiuS rem, quam odio habet, tristitia assici imaginatur, laetitia contra assicietur: et eo mai0ri, quo maiori triStitia rem odiosam assectam esse maginatur. Quod erat primunt. Deinde laetitia existentiam rei laetae ponit per idem Schol. prop. I. huiuS), et eo magis, quo maior laetitia concipitur. Si quis eum, quem odio habet, laetitia assectum imaginatur, haec imaginatio per prop. 3. huius)eiuSdem conatum coercebit, hoc est per Schol. prop. II. huius)is, qui odio habet, tristitia assicietur et c. q. e. dSCHOL. Haec Iaetitia vix solida et absque ullo animi conflictu esse potest. Nam ut Statim in propositione 27. hut i ostendam quatenus rem sibi similem tristitiae assectu a me imi inatur,

507쪽

eatenus contristari debet et contra, si eandem laetitia assici ima ginetur Sed hic ad s0luni odium attendimus.

PROPOS. XXIV. Si aliquom niaginatiuir laotitia af

sicere rem, quam odio habemus, odio otiam erga eum assiciemur. Si contra eundem imaginamur tristitia eandem rom assicere, amore erga pSumassiciemur. DEΜONs TR Demonstratur eodem m0d haec pr0posities ac propositio 22 huius, quam vide. SCHOL. mi et similes dii assectus ad Didiam reseruntur quae propterea nihil aliud est, quam ipsum odium, tiatenus id

constiteratur hominem ita disponere, ut malo alterius gaudeat et contra ut eiusdem bono contristetur. 'PROPOS. XXV. Id omno do nobis de iii re amata

assirmare conamur, quod nos vel rem amatam laetitia assicor imaginamur; si contra id omne nos arse, qu0d nos vel rem amatam tristitia asscero magi

DEΜ0Ns TR Qu0d rem amatam laetitia vel tristitia assicere imaginamur, id nos laetitia vel tristitia assicit per pro p. 21 huius A mens per prop. 2 liuius ea quae nos laetitia assiciunt, quan tum p 0 te St, conatur imaginari, hoc est perprop. 17. par etem c0roll. ut praesentia c0ntemplari et contra per prop. 3 huius quae n0 tristitia assiciunt, eorum existentiam secludere Ergo id omne de nobis deque re amata amrmare conamur, quod nos vel rem amatam laetitia asscere imaginamur, et contra; q. e

mUS amrmare conamur, quod ipsam tristitia assicere imaginamur, et id contra negare, quod ipsam lastitia asscsero imaginamur. DEΜ0Ns TR Sequitur haec propositio ex propositione 23. ut praecedens ex pr0poSitione 2 l. huius.

510쪽

SCHOL. is videmus, facile contingere, ut h01no de se deque re amata plus iuSto, et contra de re quam odit minus iusto sentiat quae quidem imaginati0, quand ipsum hominem respicit, qui de se plus iuSto Sentit, Superbia Vocatur et Species de Iiri est, quia homo oculis aperti S0mniat, Se omnia illa posse, quae sola imaginati0ne SSequitur, quaeque propterea Veluti re alia contemplatur, iiSque exultat, quam diu ea imaginari non potest, quae horum existentiam Secludunt et ipSius agendi potentiam determinant. Est igitur superebia laetitia eae eo orta, quod homo de so plus iusto sentit. Deinde laetitia, quae ex eo oritur, quod homo de alio plus iusso sentit, emissimatio vocaliur; et illa denique despectus, quae eae eo oritur, quod de alio minus iusto

sentit.

PROPOS. XXVII. x eo, quod om nobis similem

o quam nullo assectu prosecuti Sumus, aliquo affoetu assici imaginamur, eo ipso simili assoctu af

sicimur. DEΜοNsTR. Rerum imagines sunt corporis humani assectio nes, quarum deae corpora externa Veluti nobi praesentia reprae sentant per Schol. prop. 7. pari. 2.), hoc Si per prop. 16.part. 2. quarum ideae naturam nostri corporis et simul praesen tem externi corp0ri naturam involvunt. Si igitur corpori externi natura similis sit naturae nostri corp0ris, tum idea corpori externi, quod imaginamur, assectionem noStri 0rporis involvet similem assectioni corporis externi et consequenter, Si aliquem nobis similem aliquo assectu asse tum imaginamur haec imaginatio assectionem nostri corporis huic assectui similem exprimet.

Λdeoque ex hoc, quod rem aliquam nobis similem aliquo assectu assici imaginamur, simili cum ipsa assectu afficimur. Quod si rem nobi similem odio habeamus, eatenus per pr0p. 23 huius)contrari assectu cum ipsa assiciemur, non autem Simili q. e. d. SCHOL.M. Haec assectuum imitatio, quando ad tristitiam refertur, Vocatur commiseratio de qua vide schol prop. 22 huius): Sed ad cupiditatem relata aemulatio, quae proinde nihil aliud est,