Opera quae supersunt omnia

564쪽

ntu de eadem existentiam negamus vide schol prop. 52 huiua , et easenus perprop. 20. huius laetamur. Sed quoniam supponimus, hominem id, quod irrides, Odio tamen habere, sequitur, hanc laetitiam solidam non esse. Vide schol. v. 47. huius. XII. Spes est inconstans laetitia orta ex idea re suturae vel praeteritae, de cuius eventu aliquatenus dubitamus. XIII. Metus est inconstans tristitia orta ex idea re suturae vel praeteritae, de cuius eventu aliquatenus dubitamus. Vide de his Schol. 2. prop. 18.4UiuS. Ex PLI c. Eae his de sinitioniblu sequitur, non dari spem sine metu, neque metum sine spe. ui enim spe pendet et de rei eventu dubitat, is aliquid imaginari supponitur, quod rei usurae existentiam secludit atque adeo eatenus contristari perprop. l9. huius et consequenter, dum spe pendet, metuere, ut re eveniat. lui autem confra in metu est, hoc est, do rei quam odit evensu dubitat aliquid etiam imaginatur, quod eiusdem rei existentiam secludit atque adeo per prop. 20. huius laetatur, et consequenter ea senti spem habet, ne eveniat.

XIV. Sinae uetia aes est laetitia orta ex idea rei suturae vel prae teritae, de qua dubitandi causa sublata est. XV. Desperatio est tristitia orta ex idea re suturae vel praeteritae, de qua dubitandi causa sublata est.

ΕxPLI c. oritur itaque eae sp securitas et eae metu desperatio, quando de rei eventu dubitandi causa follitur, quodsi, quia

homo rem praeferitam velfuturam adesse imaginatur et ut praesentem contemplatur velitii alia imaginatur, quae existen- stram eamum rerum secludunt, quae ipsi dubium iniiciebant. Nam tametsi de rerum singularium evensu per coroll. prop. 3l pari. 2. nunquam possumus esse certi feri famen potest, ut de earum eventu non dubitomus. Aliud enim esse ostendimus vide Schol prop. 49 pari. 2. de re non dubitare, aliud rei certistidinem habere atque adeoferi pol st, ut eae imagine rei praeteriatae aut furae eodem laetitiae vel fristitia asse missiciamur ac sin re praesentis imagine, ut in propositione 8 huius demon-εtravimus, quam cum eiusdem scholiora vide.

565쪽

PARS III. 321

XVI. Gaudium est laetitia concomitante idea re praeteritae, quae praeter Spem evenit. XVII. Conscientiae morsus est tristitia concomitante idea rei praeteritae, quae praeter Spem evenit. XVIII. Commiseratio est tristitia concomitante idea mali, quod alteri, quem nobis Similem esse imaginamur, evenit. Vid. Schol prop. 22 et schol prop. 27. huius. EXPLIC. Inter commisereationem et misericordiam nulla in detur esse di erentia, iistiorte, quod commiseratio singularem assectum respiciat, misericordia autem eius habitum.

XIX. Favor est amor erga aliquem, qui alteri benefecit. XX. Indignatio est odium erga aliquem , qui alteri mal

secit. EXPLIC. Haec nomina eae communi usu aliud signiscare scio. Sed meum institutum non est, verborum signiscationem, sed rerum naturam explicaro, easque iis vocabulis indicare, quorum signiscatio, quam em usu habent, a signiscatione, quα eadem usurpare volo, non omnino abhorret, quod semel monuisse sussiciat. Caeterum horum a ectuum causam id in coroll. 1. propos 27. et scholio propos 22 huius partis.

XXI. Existimatio est de aliquo prae amore plus iuSto

sentire.

XXII. Despectus est de aliquo prae dio minus iusto

sentire.

EXPLIc. Est itaque existimatio amoris, et despectus dii sectu sive proprietas atque adeo potest eae istimatio etiam de siniri, quod sit amor, quatenus hominem ita af icit, ut de re amataphra iusto sentiat, et contra despectus, quod sit odium, quatenus hominem ita asscit, ut de eo, quem odio habet, minus iust sentiat. Vide de his schol prop. 26. huius. XXIII. Ii vidi estidium, quatenus hominem ita afficit, ut ex alterius felicitate contristetur, et contra ut ex alteriit malo gaudeat. Ex Phic. Invidiae opponitur commmifer misericordia, quas proiiide invita vocabuli signiscatio=re sic desniret potest: XXIV. Misericordia est amor, quatenus hominem ita asscit, ut ex bono alterius gaudeat, et contra ut ex alterius malo contristetur. Spinora I. I